ตอนที่ 211 ยิ้มของนายดูสะอาดสะอ้าน

ต๭นที่ 211 ยิ้มของนายดูสะอาดสะอ้าน ชยานีเดินเข้าไปจะเครื่องดักฟังต่างๆนาๆจนตาลายไปหมด แล้วรีบหันกลับไปทางเฉลิมพลด้วยความงุนงง "คุณชายเฉลิมพล ที่นี่มัน……" เฉลิมพลยักคิ้ว "ฮื๋ม?ที่นี่มันทำไมหรอ?" ชยานียักไหล่เบาๆ "ไม่มีอะไร!" ชยานีเพียงแค่รู้สึกว่าในห้องที่มืดมิดขนาดนี้ถ้าเกิดทุกคนดักฟังก็จะดูน่ากลัวขึ้นทันที "จริงสิ!เกมเริ่มบ่าย3หนิ!ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาหนิ!" "ก็พามาให้คุ้นเคยกับสถานที่ก่อนไง!" เฉลิมพลเป็นเจ้าของที่นี่ ทุกคนที่นี่เจอเฉลิมพลก็ทำตัวกล้าๆกลัวๆไปหมด ทำให้ชยานีรู้สึกขำขึ้นมาทันที ในใจก็พลางคิดไปว่า ถ้าเกิดนิธานอยู่ที่นี่ในตอนนี้ ก็คงจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยเหมือนกันเปล่า? "ไปนิธานมันไม่ค่อยมาที่นี่หรอก มันไม่ค่อยชอบที่แบบนี้ แต่ก็มาเป็นบางครั้ง ครั้งนี้เสียดายที่มันไม่ได้มาด้วย แต่พี่สะใภ้มาครั้งแรกเดี๋ยวผมจะดูแลเองเชื่อใจได้เลย!" เฉลิมพลพูดสิ่งที่ชยานีกังวลในใจราวกับว่าอ่านใจเธอออก "พูดถึงก็โทรมาพอดี" ชยานีแกว่งโทรศัพท์แล้วยิ้มอ่อน นิธานโทรมาจริงๆด้วย "นิธาน!" เฉลิมพลเหล่ตาแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินไปยืนอยู่ข้างๆธนิดา แล้วสะกิดพนิดาด้วยท่าทีไม่ได้ตั้งใจ ธนิดาตกใจแล้วเดินถอยหลังกะทันหันด้วยสีหน้าหวาดกลัว เฉลิมพลลูบคางแล้วมองไปที่ธนิดา พนิดาแต่งตัวสบายๆเพื่อความคล่องตัว วันนี้เธอแต่งตัวธรรมดาไม่หวือหวาเหมือนปกติ เพียงเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ธรรมดาเท่านั้น ธนิดามีรูปร่างที่ดีใส่อะไรก็สวยเหมือนสั่งตัดมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ รูปร่างสวยได้สัดส่วนบวกกับหน้าตาแห่งความงามของเธอ โดยรวมแล้วถือว่าเป็นคนที่สวยมาก ความสวยของธนิดาและชยานีสวยกันคนละแบบ พนิดาสวยชนิดที่ว่าสะกดสายตาตั้งแต่แรกเห็น จึงทำให้เฉลิมพลเพ่งจุดสังเกตไปที่เธอโดยตรงตั้งแต่แรกเจอ แม้ว่าเฉลิมพลจะเป็นเพลย์บอย แต่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะมีสิทธิ์เข้าใกล้เขาได้ เพราะเขาก็เป็นคนช่างเลือกเหมือนกัน ผู้หญิงอย่างชยานีแม้จะสวย แต่ก็แฝงไปด้วยหนาม การแต่งตัวส่วนใหญ่ของเธอก็เพื่อปกปิดหนามพวกนั้น ทำให้คนอื่นดูเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีพิษภัยอะไร เฉลิมพลชอบผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างธนิดามากกว่า โดยเฉพาะตอนที่เห็นเธอแสดงสีหน้ากลัวต่อหน้าเขา เขารู้สึกดีที่ได้แกล้งธนิดา "คุณชายเฉลิมพล!" ธนิดาไม่รู้ว่าตัวเองจะวางตัวยังไงกับเฉลิมพล แต่ทุกครั้งที่เจอเฉลิมพลเธอก็จะรู้สึกถึงอันตรายบางอย่าง ตั้งแต่เล็กจนโตคนที่ทำให้ธนิดากลัวได้ขนาดนี้มีไม่กี่คนหรอก แต่ไม่นับรวมไตรภบนะ เพราะความกลัวที่มีต่อไตรภบเป็นความกลัวชนิดที่ว่ากลัวเข้าเส้นเลือดเลยก็ว่าได้ แต่เฉลิมพลกลับทำให้ชนิดารู้สึกได้เพียงความอันตรายเท่านั้น เฉลิมพลเปรียบเสมือนหมาป่าที่จ้องจะจู่โจมอยู่ตลอดเวลา "เหมือนว่าคุณธนิดาจะกลัวผมนะครับ?" เฉลิมพลขยับเข้าไปใกล้ธนิดา ความหอมหวานที่ลอยมากับลมมันช่างหอมหวานจนทำให้เคลิ้มเลยทีเดียว เฉลิมพลยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วมองจ้องตากับธนิดา "หลังจากครั้งที่แล้ว เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยนะครับ คุณธนิดา!" "ใช่…...ใช่ค่ะ!" ธนิดาพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว ธนิดาเดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งเพื่อรักษาระยะห่างจากเฉลิมพล เฉลิมพลรู้ได้ทันทีว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้ เธอกลัวเขามากจริงๆ กลัวจนปิดไม่อยู่ "คุณชายเฉลิมพล คุณ……" ธนิดารู้สึกได้ถึงใจที่เต้นแรง ยิ่งเฉลิมพลเข้าใกล้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ถูก ความรู้สึกแบบนั้นมันช่างแปลกประหลาดและอันตรายเหลือเกิน อยู่ดีๆเฉลิมพลก็เผลอหัวเราะออกมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เขาขยี้จมูกตัวเองเบาๆ ในสายตาของเขาเหมือนกับมีหมาป่าที่ดุร้ายแฝงอยู่ข้างใน ชญาภาที่ยืนอยู่ด้านหลังของทั้งคู่ รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง ชญาภาถือว่าเป็นคนที่มองสถานการณ์ออก เธอเคยออกงานต่างๆนาๆ และเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาตั้งมากมาย บุคคลที่อยู่จุดสูงสุดของวงการบันเทิง ไม่ใช่พวกซุปเปอร์สตาร์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังหรอกนะ แต่กลับเป็นผู้มีอำนาจและเงินทองอย่างเช่นเฉลิมพลเป็นต้น สายตาที่เฉลิมพลมองธนิดา เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความจู่โจม เป็นสายตาที่จะเห็นได้เฉพาะในตอนที่ผู้ชายคนนึงมองผู้หญิงอีกคนนึงด้วยความสนใจ ชญาภารู้สึกว่าเรื่องมันชักจะไม่ดีแล้ว เธอจะหมดคิ้วแล้วเตรียมจะก้าวเข้าไปห้าม แต่ก็ต้องหยุดก้าวเดินทันที ผู้ชายคนนี้คือ ’เฉลิมพล’ เป็นคนที่เธอมีเรื่องด้วยไม่ได้เด็ดขาด ดนพเองก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงได้เดินไปยืนอยู่ข้างชญาภา "Hi คุณชญาภา ผมชื่อดนพนะครับ!" ดนพยื่นมือไปตรงหน้าชญาภา พอชญาภาเห็นใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเข้ามาใกล้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมาครู่หนึ่ง แต่ชญาภาก็ไหวตัวทันแล้วหันมายิ้ม "สวัสดีค่ะคุณชายดนพ ฉันชื่อชญาภาค่ะ!" ดนพมองไปที่ชญาภา เขารู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าอกดูฉลาดกว่าผู้หญิงที่เขาเคยเจอมามาก "เดินเข้าไปนั่งตรงโน้นกันเถอะ!" "ดีค่ะ!" ชยาภาตอบ แต่สายตาของเธอกลับจ้องไปที่ธนิดา ทั้ง 4 คนแยกออกไปเป็นคู่คู่ ส่วนชยานีก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก เธอนี่รู้สึกไม่ค่อยดี ไม่ใช่เพราะมีชยาภาและธนิดาอยู่ด้วยหรอกนะ แต่เป็นเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องในสมอง เธอจึงได้รับปากที่จะออกมาด้วย พอเริ่มคุยโทรศัพท์กับนิธาน ความรู้สึกในใจที่ชยานีเก็บซ่อนไว้ก็แสดงออกมาทางสีหน้าทันที "เป็นอะไรหรือเปล่า?" นิธานรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของชยานี "หื๋ม?ใครรังแกคุณหรือเปล่า?" "ไม่…...ไม่มีอะไรหรอก!" ชยานีรีบส่ายหัว พอนึกขึ้นได้ว่านิธานอยู่ต่างประเทศ ไม่สามารถดูสีหน้าของเธอได้ชัดเจนได้เธอจึงพูดขึ้นว่า "ไม่มีใครรังแกฉันได้ทั้งนั้นแหละ ฉันไม่เป็นไร!" "จริงหรอ?" นิธานดูไม่ค่อยเชื่อ เพราะว่าน้ำเสียงของชยานีแปลกๆ "คนจากตระกูลมะเด็งรังแกคุณหรอ?" "เปล่า!" ชยานีพูด "ครั้งก่อนนายทำให้ตระกูลมะเด็งเกือบจะล้มละลาย พวกเขากำลังยุ่งกับเรื่องฟื้นตัวคงไม่มีเวลามารังแกฉันหรอก!" "ถ้างั้นก็ดีแล้ว เมื่อกี้ไอ้พลมันบอกว่าคุณไปไอคนคลับ?" "ใช่!" ชยานีรู้ว่าเฉลิมพลต้องบอกกับนิธานอยู่แล้ว "ก็นายไม่อยู่ ฉันก็เลยนัดเจอกับชญาภาและธนิดาน่ะ!" "OK มีอะไรก็บอกไอ้พลมันเลยนะ เจอปัญหาก็อย่าเก็บไว้คนเดียวเข้าใจไหม?" นิธานเป็นห่วงชยานีมาก "เฮ้อ~นีนี ผมคิดถึงคุณจังเลย!" หัวใจของชยานีเต้นแรงจนหน้าแดงขึ้นมาทันที "ฉัน…...ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน!" "ผมรู้!" นิธานยิ้มแล้วก้มหัวเราะออกมาเบาๆ ดูเหมือนว่าวันนี้นิธานจะดูมีความสุขเป็นพิเศษ "นีนี" "คะ?" ชญานีเพลงกำแพงสายตามองไปยังห้องดักฟัง ไม่ดูไม่เท่าไหร่ พอดูแล้วเจอธนิดาและเฉลิมพลนั่งใกล้กันจนเรียกได้ว่าตัวติดกัน เธอตกใจแล้วรีบพักประตูเตรียมตัวจะเข้าไป สายนิธานกลับเรียกเธอไว้ก่อน "นีนี" "คะ?" ชยานีหยุดฟัง "มีอะไรอีกคะ?" "ไม่มีอะไร เล่นให้สนุกนะ มีคนมันบอกว่าวันนี้มีแข่ง?คุณจะวางเดิมพันไหม?" นิธานยิ้ม "คุณพกเงินไปพอหรือเปล่า?" "ฮะ?มีเดิมพันด้วยหรอ?" ชยานีไม่เคยรู้มาก่อน "ฉันนึกว่าเฉลิมพลพาพวกฉันมาดูการแข่งขันเฉยๆซะอีก!" พอได้ยินคำพูดของชยานี นิธานเองก็หัวเราะออกมาทันที "คุณนี คุณคิดว่ารายได้ของไอคนคลับนี้มาจากไหนกัน?" "ก็มาจากข้างบน……" ชยานีหุบปากทันที "OK!" สงสัยขับด้านบนคงเป็นแค่ฉากบังหน้า การแข่งขันข้างล่างนี้ต่างหากถึงจะเป็นธุรกิจจริงๆ "ไปเล่นให้สนุกนะ อยากเดิมพันอะไรก็เต็มที่ไม่ต้องกลัวว่าเงินผมจะหมด เดี๋ยวผมก็หากลับไปให้อีก!" นิธานพูด ชยานีไม่เคยมีความรู้สึกที่ผู้ชายของตัวเองปกป้องและดูแลตัวเองขนาดนี้มาก่อน แต่ดูเหมือนมันจะรู้สึกดีเป็นพิเศษนะ "พูดซะอย่างกับว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบผลาญเงินซะอีก ฉันไม่แพ้หรอกนะ แถมยังจะชนะหอบเงินกลับไปอีกต่างหาก ไว้ไหนกลับมาจะได้เลี้ยงมื้อใหญ่นายเลย!" ชยานีพูดด้วยความมั่นใจ เวลาทางฝั่งยุโรปตอนนี้ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ นิทานนั่งพิงเก้าอี้ มือหนึ่งถือโทรศัพท์ อีกมือหนึ่งถือรายงานฉบับต่างๆ พอได้ยินที่ชยานีพูดก็แสดงรอยยิ้มออกมาทันที "OK รอผมนะ!" "อื้ม!เวลาทั้งคุณตอนนี้ก็ดึกแล้วรีบไปพักผ่อนซะนะคะ!" เวลาทางฝั่งของชยานีและนิทานตรงกันข้ามกันพอดี เธอจะเร่งให้นิธานรีบไปพักผ่อน นิธานวางรายงานลง แล้วบีบจมูกไปทีนึง เมื่อกี้ยังรู้สึกเมื่อยล้าอยู่เลย เฉพาะที่เสียงของผู้หญิงคนนี้แล้ว ทำให้เขารู้สึกว่าความเมื่อยล้านั้นหายไปในทันที "นีนี!" ก่อนที่ชยานีจะวางสายนิธานรีบพูดขึ้น "ไม่ว่ามีเรื่องอะไรต้องบอกผมนะเข้าใจไหม?" ชยานีรู้สึกจุกขึ้นมาทันที แต่ก็กัดฟันตอบไปว่า "งั้นฉันจะรอนายกลับมานะ!" "OK!" นิธานถอนหายใจ "นีนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็จะอยู่ข้างคุณเสมอ คุณรู้ใช่ไหม?" "จ้า~รู้แล้วน่ะ ฉันรู้อยู่แล้ว" ชยานีไม่ได้รำคาญ เพียงแต่รู้สึกว่านิธานดูแลเธอดีเกินไป "ฉันไม่เป็นไร ฉันจะรอนายกลับมานะ!"  "ครับ!" นิธานเผลอยิ้ม หลังจากที่ชยานีวางสายนิธานก็รีบเคาะโต๊ะทันที "ยังไม่เข้ามาอีกหรอ?" พอสิ้นสุดเสียง ประตูในห้องทำงานก็ถูกเปิด ชายที่แต่งตัวสบายในชุดสีเทา ใส่แว่น ดูแล้วเป็นคนเรียบร้อย เขาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือยันแว่นตาขึ้น "นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอนายยิ้มสะอาดสะอ้านแบบนี้!" นิธานมองชายเสื้อเทาแล้วยิ้ม "นายหมายความว่า ปกติฉันยิ้มเหมือนคนสกปรกหรอหรอ?"