ตอนที่ 212 คนอย่างเฉลิมพลคบเป็นเพื่อนได้แต่คบเป็นแฟนไม่ได้

ต๭นที่ 212 คนอย่างเฉลิมพลคบเป็นเพื่อนได้แต่คบเป็นแฟนไม่ได้ "ฮ่าๆ ไม่หรอก!" นิธูรยันแว่นขึ้น ใต้แว่นตานี้ไม่แสดงให้เห็นแววตากระดากกระเดื่องเลยสักนิด นิธูรยิ้มอ่อนแล้วยื่นแก้วชาไปให้นิธาน "ที่นี้ไม่มีชาดีๆแบบเมืองนภาหรอกนะ นิธานพยักหน้า "งานนายไปถึงไหนแล้ว?" "ก็เรื่อยๆ!" นิธูรนั่งลงบนเก้าอี้ ท่านั่งของเขาดูไม่เหมาะกับใบหน้าที่เรียบร้อยนั้นสักเท่าไหร่ นิธูรยกแขนขึ้นวางไว้ตรงท้ายทอย แล้วมองไปทางนิธาน "ช่วงนี้ดูเหมือนว่านายจะมีเรื่องในใจนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนนายไม่เคยเป็นแบบนี้!" นิธานเหล่ตา "เมื่อก่อนฉันเป็นยังไง?" "ช่างเถอะ" นิธูรไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้น ถึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที "สรุปแล้วทางโน้นเขาก็ต้องการดูความสามารถของเรา แม่ว่างานใน 2-3 ปีที่ผ่านมานี้มันจะราบรื่น แต่ยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่ถิ่นของเรา ทำอะไรก็ติดขัดไปหมด!" "ลำบากนายแย่เลย!" นิธานยิ้ม "จริงๆแล้วฉันก็ไม่อยากให้นายมาคุมฝั่งนี้ แต่ถ้าให้คนอื่นมาคุมฉันก็ไม่ไว้ใจ!" เพียงคำพูดเดียวความสัมพันธ์ของพี่น้องก็สนิทสนมกันขึ้นไปอีก นิธูรยิ้มอ่อนแล้วขยับแว่นตาเบาๆ "นายกับพี่สะใภ้ล่ะเป็นไงกันบ้าง?" พอพูดถึงชยานีสายตาของนิธานก็อ่อนโยนขึ้นมาทันที "เธอเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง!" "เมื่อก่อนไม่เคยได้ยินในชมเธอเลยสักครั้ง ดูเหมือนความสัมพันธ์ของนายกับเธอจะดีขึ้นนะ!" คำพูดของนิธูรฟังดูครึ่งๆกลางๆ แต่นิธานกลับเข้าใจในทันที "ใช่!คือเธอคนนี้แหละ!" นิธูรพยักหน้า "ก็ดีแล้ว เรื่องการแต่งงานของนายจะได้ไม่มีคนคอยว่าได้ จริงๆแล้วคุณปู่เขาก็ทำเพื่อนายนะ ส่วนปาลี…...ถ้านายลองสังเกตดีๆมันก็จะเห็นความดีของเธอเอง!" นิธานเหล่ตาเล็กน้อย "นายกับปาลี……สนิทกันหรอ?" "ไม่ถึงกับสนิท!" ถ้าเทียบกับนิธานหรือนวีนแล้ว ก็ถือว่าไม่สนิทจริงๆนั่นแหละ แต่…… นิธูรนึกถึงเรื่องที่เจอปาลีตอนที่กลับไปรอบล่าสุด ปาลีที่อยู่ต่อหน้าผู้คน "ภรรยานายเป็นคนที่เก็บความรู้สึกได้เก่งมากนะ!" นิธานในหน้าขึ้นกระทันหันแล้วก้มกลับไปตามเดิม "ก็จริง!" ชยานีเป็นคนแบบนั้นจริงๆ แต่สำหรับปาลีแล้ว นิทานแทบจะไม่รู้อะไรเลย "นี่ก็ดึกมากแล้วนายรีบพักผ่อนเถอะ!" นิธานปิดรายงานแล้วตบไหล่นิธูรเบาๆ "มีเวลาว่างก็กลับไปเที่ยวบ้างนะ ลุงสาม…...ลุงสามเขาคิดถึงนายนะ!" "OK!" ฝั่งชยานีหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ บรรยากาศก็ปลาตายตั้งแต่เดินเข้ามา จะแปลกตรงไหนก็อธิบายไม่ออก ดนพกับชญาภาก็พอได้ แม้สองคนนี้จะไม่ใช่คนในแวดวงเดียวกัน แต่ดนพเป็นคนชอบคุยอยู่แล้ว แถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีก เรื่องที่คุยก็ปกติดี แม้ว่าปกติแล้วดนพจะเป็นคนขี้เล่น แต่ทางด้านการพูดคุยเขาเก่งเอาการเลยล่ะ เวลาคุยกับเขาจะไม่มีความเงียบเข้ามาปกคลุมโดยเด็ดขาด จึงทำให้ชญาภาสนใจเป็นอย่างมาก ดนพเป็นคนรอบรู้ แม้ว่าจะไม่ใช่คนในวงการบันเทิง แต่ก็รู้เรื่องในวงการบันเทิงอยู่ไม่น้อย หลายเรื่องที่ดนพรู้ชญาภาเองยังไม่รู้ก็มี การพูดคุยของทั้งคู่ทำให้ชญาภาไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด แต่พอหันมาดูทางด้านเฉลิมพลกับธนิดา เงียบกริบ!!! บรรยากาศรอบๆตายสนิท เฉลิมพลนั่งทำตัวนิ่งๆ แต่ธนิดาที่อยู่ตรงหน้าเฉลิมพลดูเหมือนกระต่ายตัวเล็กไปเลย ชยานีมองสองคนนั้นอยู่ห่างๆ แค่ดูก็รู้สึกอึดอัดทานพนิดาแล้ว เฉลิมพลมองจ้องไปที่ธนิดาราวกับหมาป่าที่กำลังจ้องเหยื่อยังไงอย่างนั้น "อะแฮ่ม!" ชยานีแกล้งทำเป็นไอ ธนิดาตาลุกวาวเหมือนเจอตัวช่วย ถึงรีบวิ่งไปกอดแขนชยานีทันที "ยัยนี แกไปไหนมาเนี่ย?รับโทรศัพท์นานไปนะ!" "คุณธนิดาครับ! นี่เขาเรียกว่ารักระยะไกล พี่สะใภ้กลับไปที่ทานก็เพิ่งแต่งงานกันแล้วต้องห่างกันนานขนาดนี้ คุยกันนานเป็นเรื่องปกติ!" เฉลิมพลยิ้มแบบใสซื่อ แต่ต้องมองผ่านสายตาคู่นั้นของเขาด้วยถึงจะเรียกว่าใสซื่อได้จริงๆ ธนิดาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร กลัวทุกครั้งที่เจอกับเฉลิมพล "ฮ่าๆ งั้น…...งั้นหรอ!" ชยานีขมวดคิ้วหันไปจ้องเฉลิมพลตาดุ ชยานีรู้ดีว่าเฉลิมพลเป็นคนยังไง รู้ว่าเฉลิมพลเป็นเพลย์บอยที่มีชื่อเสียงในแวดวงนี้ แต่เรื่องพวกนี้เธอไม่อยากยุ่งและไม่คิดจะยุ่ง แต่ถ้าเป้าหมายของเพลย์บอยอย่างเขาเป็นธนิดาล่ะก็ เธอจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องไม่ดีแบบนั้นขึ้นแน่ เธอจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ชยานีดึงธนิดามายืนด้านหลังตัวเอง แล้วยิ้มอ่อนใส่เฉลิมพล "คุณชายเฉลิมพล นี่ก็ยังเช้าอยู่เลยเอาไงดีล่ะ?" "ใช่สิ! ผมก็ลืมไปซะได้!" เฉลิมพลรู้ว่าชยานีหมายถึงอะไร ชยานีกันเฉลิมพลเหมือนกันโจรเข้าบ้านยังไงอย่างนั้น แต่เรื่องที่เฉลิมพลคนนี้คิดจะทำยังไม่เคยมีใครห้ามได้ แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นชยานีหรือนิธานก็ตาม "ยังเช้าอยู่จริงๆด้วย!งั้นเอางี้!เราออกไปกินข้าวกันก่อนละกัน!" เฉลิมพลมองนาฬิกาบนข้อมือ "ตอนนี้บ่ายโมงพอดี เราไปนั่งกินสุกี้ก่อนแล้วค่อยกลับมาดีไหม?" ชยานีปวดหัวกับเฉลิมพลจริงๆ จึงได้หันไปถามดนพและชญาภา "ยัยภา คุณชายเฉลิมพลเขาออกความเห็นว่าไปกินสุกี้ พวกแกว่าไง?" "ดีเลย ไปกินสุกี้กัน!" ทุกคนเห็นด้วย เฉลิมพลจองร้านเฮกี้ที่อยู่ห่างจากไอคนคลับไม่ไกลนัก เฉลิมพลเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอาหารร้อนประเภทสุกี้แบบนี้ เพราะว่ามันมีรสชาติจัดจ้านแถมตอนกินกลิ่นก็แรง ปกติแล้วคุณชายอย่างเขาแทบจะไม่มาร้านแบบนี้เลย บรรดาแฟนแฟนของเขาที่ผ่านมา มีน้อยคนนักที่ชอบอาหารรสจัดขนาดนี้ แต่ถึงจะมีพวกเธอเหล่านั้นก็จะพยายามปิดเขา น้อยคนที่จะเปิดเผยมุมนี้ได้เหมือนชยานีและธนิดา  เขาเจอคนเสแสร้งมามาก พอมาเจอชยานีและธนิดาในตอนนี้กลับรู้สึกสบายตาอย่างบอกไม่ถูก ชยานีถือว่าเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้ เพราะนิธานจะพาเธอมาบ่อย แถมเวลาเลี้ยงข้าวพนักงานในออฟฟิศแค่นี้เองก็จะมาร้านนี้เหมือนกัน เพราะราคาของร้านนี้ไม่ถือว่าแพงมาก อยู่ในขอบเขตที่ชยานีพอจะจ่ายไหว แต่ถ้าเทียบกับเฉลิมพลแล้วก็มีความแตกต่างกันเป็นธรรมดา โต๊ะก็มีเฉลิมพลเป็นคนจอง พอรู้ว่าเฉลิมพลมา ทางเจ้าของร้านเฮกี้ก็รีบมาบริการด้วยตัวเองทันทีเห็นกลุ่มคนที่มากับเฉลิมพลก็รู้โดยทันทีว่าคนพวกนี้ไม่ธรรมดาเช่นกัน "คุณชายเฉลิมพล ไม่เจอกันตั้งนานนะครับ!" เฉลิมพลส่ายมือไปมา "พาเพื่อนมากินข้าวเฉยๆไม่มีอะไรก็ไปทำเถอะ!ทำตัวสบายๆละกัน!" คำว่าทำตัวสบาย แต่จะให้สบายจริงๆได้ยังไงกันล่ะ ห้องก็เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุด เนื่องจากตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงพอดี ลูกค้าในร้านก็เยอะเป็นพิเศษ ความเป็นจริงแล้วห้องนี้มีคนจองก่อนแล้ว แต่ถ้าเฉลิมพลจะมาก็ต้องยอมให้แต่โดยดี พอเจ้าของร้านเห็นเฉลิมพลและเพื่อนๆเข้าไปในห้อง ก็รีบสั่งให้พนักงานดูแลอย่างดีราวกับโรงแรมระดับสูงเลยทีเดียว "สุภาพสตรีก่อนเลยครับ!" เฉลิมพลยืดเมนูอาหารให้สาวๆ เชื่อนี่มองไปที่ธนิดาและชญาภาแล้วสั่งอาหารทันที เฉลิมพลได้แต่เอียงคอมองธนิดาเป็นระยะ  สายตาของเฉลิมพลไม่มีการปกปิดใดๆ จะให้คนอื่นทำเป็นไม่เห็นก็คงยาก ชยานีหันไปจ้องตาดุตั้งหลายครั้ง แต่เฉลิมพลก็ไม่ได้เกรงกลัวเลยสักนิด ทำให้ธนิดากริ่งเล็กน้อยจนสายตาไม่รู้จะมองไปทางไหน อาหารมื้อนี้ธนิดากินแบบกล้าๆกลัวๆ สายตาของเฉลิมพลก็ดูปกติดี แต่ถ้านิดาเองที่คิดไปไกลจนกลัวไปเอง เธอคิดไปเองว่าสายตาที่เฉลิมพลมองมาที่ตัวเองมันไม่ปกติ "ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!" ชยานีลุกขึ้นแล้วส่งสายตาให้ธนิดา ธนิดาจึงรีบลุกตาม "ฉันไปด้วย!" ทั้งสองจึงเดินออกไปพร้อมกัน พอพนักงานนอกห้องเห็นเข้า จึงรีบวิ่งเข้าไปดูแล "คุณผู้หญิงทั้งสองท่านมีอะไรให้ช่วยไหมครับ?" ชยานียิ้มแล้วคิดในใจว่า’บริการระดับสูง’จริงๆด้วย "พอดีจะไปเข้าห้องน้ำน่ะ!" "ทางนี้ครับ! เดินเลี้ยวซ้ายแล้วตรงไปจนสุดทางเดินเลยครับ! ต้องการให้ผมนำทางไปไหมครับ?" "ไม่ต้อง!ขอบคุณ" ชยานีดึงธนิดาไปทางห้องน้ำ "แกกับเฉลิมพลนี่มันอะไรกัน?" "ไม่…...ไม่มีอะไรนี่!" พนิดาพูดตะกุกตะกัก "ฉันจะไปเป็นอะไรกับคุณชัยเฉลิมพลได้ยังไง เราไม่ได้สนิทกันสักหน่อย!" "จริงหรอ?" ชยานีมองธนิดาด้วยสีหน้าไม่ค่อยเชื่อ จนธนิดารู้สึกอึดอัด "จริงๆนะ!ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเลย!" "ฉันพูดจริงนะ! ก็ครั้งก่อนคุณชัยเฉลิมพลเขาช่วยฉันไว้ แล้วเขาก็บอกว่าฉันติดหนี้บุญคุณเขา แต่ฉันดันยุ่งจนไม่ได้ตอบแทนอะไรเขาไง!" ชยานีขมวดคิ้วกำลังจะแย้ง แต่พอคิดไปคิดมา เรื่องครั้งก่อนถ้าไม่ได้เฉลิมพลช่วยธนิดาไว้ ธนิดาคงไม่ได้ออกมาจากตระกูลคชหิรัญง่ายๆหรอก แต่เฉลิมพลเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แม้ธนิดาจะปฏิเสธ แต่ชญานีก็รู้สึกได้ว่าระหว่างธนิดากับเฉลิมพลมันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ "ยัยดา แกต้องจำไว้ดีๆนะ ผู้ชายอย่างเฉลิมพลไม่ใช่ผู้ชายที่แกจะควบคุมได้ ยังไงแกก็ต้องระวังตัวไว้ดีๆ แกติดหนี้ก็ต้องคืนแต่อย่าไปเกี่ยวโยงกับเขาเยอะเกินไป!" แม้ว่าพนิดาจะดูเป็นคนใจแข็ง แต่นั่นมันก็เฉพาะกับคนนอก ธนิดาที่ชยานีรู้จักเป็นผู้หญิงที่ใจดีและเป็นกุลสตรีที่อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่งั้นก็คงไม่ถูกคนของตระกูลคชหิรัญบังคับครูเข็นมานานขนาดนี้หรอก "ฉัน…...ฉันเข้าใจแล้ว!" "แกเข้าใจก็ดีแล้ว ไม่ใช่ว่าเฉลิมพลเขาไม่ดี เขาคนนี้คบเป็นเพื่อนได้แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นไม่ได้เด็ดขาด ฉันกลัวแกจะเสียใจ!" แววตาของธนิดาเศร้าลงทันทีแต่ก็ยังคงฝืนยิ้ม "ที่แกพูดฉันเข้าใจดี!"