ตอนที่ 214 เฉลิมพลเล็งไปที่ธนิดา

ต๭นที่ 214 เฉลิมพลเล็งไปที่ธนิดา ตมนาไม่เคยรู้สึกประหม่าขนาดนี้มาก่อน ประหม่าจนไม่รู้จะอธิบายยังไง เราเพื่อนของเธอก็ดันเดินมาตอนนี้ "ตมนา แกมายืนทำอะไรตรงนี้?ทำไมไม่เข้าไปล่ะ!" พูดจบ เธอคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเจอกับเฉลิมพลพอดี "อ้าว!คุณชายเฉลิมพลมาอยู่นี่ได้ไงคะ?" เฉลิมพลไม่ตอบเพราะคนพวกนี้ไม่สมควรให้เขาจะเปิดปากคุยด้วย แต่เหมือนว่าเธอคนนี้จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ รู้แค่ว่าเฉลิมพลยืนอยู่ตรงหน้า คนที่อยากเจอก็ไม่ได้เจอได้ง่ายๆ ตอนที่ตมนากิ๊กกับนิธาน พวกเธอเองก็ยังดูมีหวังที่จะได้เข้าใกล้คนพวกนี้ แต่พอนิธานประกาศความสัมพันธ์ของเขากับชยานีแล้ว เวลาไปไหนก็จะมีชยานีไปด้วย แทนที่จะเป็นตมนา พวกเขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าตมนาไม่ได้เป็นอะไรกับนิธานเลย เมื่อก่อนตระกูลชูชาติพอจะพึ่งใบบุญความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอนนี้ของตมนาและนิธานได้บ้าง แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เฉลิมพลเห็นแบบนี้เข้าก็มองไปที่ตมนา สีหน้าของเธอขาวซีดขึ้นมาทันที ตมนากัดฟัน "ถ้าคุณชายเฉลิมพลเป็นคนมาก่อน พวกเราก็ลาล่ะค่ะ!" ตมนาพูดจบก็รีบดึงเพื่อนๆของเธอเดินออกไป แต่โอกาสดีๆแบบนี้มีหรอที่เพื่อนๆของเธอจะยอมปล่อยไป? "ตมนา กว่าจะได้เจอกับคุณชายเฉลิมพลมันก็ยาก สุกี้ต้องกินกันหลายๆคนถึงจะอร่อย เราไปร่วมโต๊ะด้วยกันดีกว่าไหม?" ตมนาหยุดเดินแต่ไม่รู้จะตอบกลับไปว่ายังไง เพราะตอนนี้เธอประหม่าจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ยิ่งอยู่ต่อหน้าเฉลิมพลและชยานีแล้วก็ยิ่งประหม่า ถ้าเกิดเธอไม่ทำผิดก่อน แล้วพูดคำนี้แต่แรกเฉลิมพลก็อาจจะเอ่ยปากชวน แต่นี่เธอสร้างเรื่องไว้ขนาดนี้จะเอาหน้าที่ไหนมานั่งร่วมโต๊ะล่ะ? เธอรู้ตัวว่าตัวเองยังไม่หน้าด้านถึงขั้นนั้น "คุณชายเฉลิมพลเขายังมีเพื่อน เราไปกินกันเองเถอะ!" "แหม~ก็มีเพื่อนไปนั่งกินด้วยกันถึงจะสนุกไม่ใช่หรือไง?" เพื่อนของตมนายิ้ม "ว่าไหมคะคุณชายเฉลิมพล?" เฉลิมพลไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่มองไปที่ตมนาด้วยแววตาเยาะเย้ย ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ในความเป็นจริงแล้วความรู้สึกแบบนี้มันแย่มาก เธอไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อน "เออใช่สิ!คุณชายเฉลิมพลคะ?วันนี้ที่สนามแข่งรถมีการแข่งรถด้วย เดี๋ยวพวกเราจะไปเดิมพันครั้งใหญ่กัน คุณชายว่างไปด้วยกันไหมคะ?" "งั้นหรอ?" เฉลิมพลลูบคางด้วยความสนใจ "พอดีเลย! ห่างจากที่นี่ก็ไม่ไกลนัก!" "ใช่ๆ ก็เพราะเห็นว่าเฮกี้ไม่ไกลจากไอคนคลับสักเท่าไหร่ พวกเราก็เลยเลือกมากินร้านนี้กินเสร็จจะได้รวดไปเลย ถ้าจำไม่ผิดเกมน่าจะเริ่มบ่าย3นะคะ!" เฉลิมพลยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ เฉลิมพลไม่ค่อยยิ้ม รอยยิ้มของเขาก็น่ากลัวไม่เบา คนที่ไม่รู้จักเขาก็คงไม่ได้คิดอะไร แต่สำหรับตมนาที่เคยส่งเสียงกับคนพวกนี้แล้ว ก็พอรู้อยู่บ้างว่ารอยยิ้มของเฉลิมพลนั้นหมายถึงอะไร ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีคนซวยละสิ ตมนากลัวจนตัวสั่น เธออยากจะห้ามเพื่อนของเธอจนใจจะขาด แต่มีหรอที่พวกเธอจะยอมฟัง เพราะโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเฉลิมพลเป็นเรื่องที่ใครก็ใฝ่ฝันกันทั้งนั้น "ได้สิ!เดี๋ยวก็ไปด้วยกันเลย!" เฉลิมพลโทรหาทางฝั่งไอคนคลับให้เตรียมที่ไว้ให้ตมนาและเพื่อนๆของเธอ "เดี๋ยวเจอกันนะครับคุณหนูตมนา" "คุณชายเฉลิมพล จริงๆแล้วพวกเรายังมีเรื่องต้องไปทำ ฉันว่า……" ตมนาพูดยังไม่ทันจบ ก็เธอกับสายตาเยือกเย็นของเฉลิมพลเข้าฉันต้องเงียบทันที เฉลิมพลยิ้มแล้วพูดว่า "ต้องมาให้ได้นะครับ!" "แน่นอนค่ะ! เดี๋ยวพวกเราจะรีบไปนะคะ!" เฉลิมพลยิ้มอ่อน แต่สีหน้าของตมนากลับซีดเป็นไก่ต้ม เฉลิมพลหันไปมองชยานีด้วยสีหน้าอารมณ์ดี สีหน้าของชยานีนิ่งเฉย แต่เฉลิมพลดูออกว่าชยานีเองก็ตื่นเต้นกับการเชิญครั้งนี้ แค่เธอไม่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็นเท่านั้น เพราะเธอเป็นคนที่ปิดบังความรู้สึกของตัวเองเก่งมาก เฉลิมพลผิวปากอารมณ์ดีแล้วยกเท้าปิดประตูทันที "ปัง!" เสียงประตูปิดลงต่อหน้าต่อตาตมนาและเพื่อนๆของเธอ "เอ๋?คุณชัยเฉลิมพลเขา……" "เงียบไปเลย!" ตมนาแทบจะบ้าตาย "ฉันยังมีเรื่องต้องไปทำ พวกแกไปกินกันเองแล้วกัน!" "ตมนาแกจะไปไหนเนี่ย?อีกเดี๋ยวยังต้องไปไอคนคลับอีก การแข่งรถเพียงครั้งเดียวในเดือนนี้เลยนะ แกเป็นคนบ่นอยากมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ?" เพื่อนของตมนาดึงเธอไว้ "แกเป็นคนชวนเองนี่!แถมยังบอกด้วยว่าจะได้เจอคุณชายนิธาน เมื่อกี้แกไม่ได้ยินที่คุณชายเฉลิมพลพูดหรือไง?เขาจองที่ไว้ให้เราด้วยโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะ!" คนพวกนี้พูดเองเออเองหัวเราะมีความสุขกันเอง แต่อารมณ์ของตมนากลับไม่ดีอย่างที่คิด "พวกแก…...เมื่อกี้ฉันไล่พวกแกไปทำไมไม่ยอมไป?" เฉลิมพลเป็นคนยังไงตมนารู้ดี แม้จะรู้ไม่ลึกแต่ก็พอรู้มาคร่าวๆอยู่บ้าง "เดี๋ยวพวกแกก็จะได้รู้ว่าครั้งนี้พวกแกหาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว!" "ทำไมล่ะ?ไม่หรอกมั้ง!ก็เมื่อกี้คุณชาย……" ชญานียืนกอดอกยิ้มอย่างดีใจด้วยสีหน้าทะเล้น "อ้าว!ใครทำอะไรให้คุณชัยเฉลิมพลถึงกับต้องลงมือด้วยตัวเองเนี่ย?" เฉลิมพล "......" ไม่รู้เลยเลยหรือไงว่าเพราะใคร "ถ้าเกิดไอ้นิธานมันรู้ว่าเธอแพ้ให้กับตมนาต่อหน้าผม ผมจะอธิบายกับมันยังไงล่ะ!" ชญานียักคิ้ว "แต่ว่าฉันไม่ได้อยากทำอะไรเขานี่ คุณชายเฉลิมพลอยากที่จะลงมือเองไม่ใช่หรือไง!" เฉลิมพลยักคิ้ว "ไม่แปลกที่ไอ้นิธานมันเลือกเธอ!" ผู้หญิงคนนี้ดูเป็นคนไม่มีพิษภัย แต่ความเป็นจริงแล้วเป็นคนแบบเดียวกับนิธานไม่มีผิด คนอย่างนิธานภายนอกดูสุขุมเยือกเย็นไม่มีพิษร้าย แต่ความเป็นจริงแล้ว เฉลิมพลรู้ดีว่าเขาเป็นคนที่ร้ายกาจขนาดไหน ถ้าเทียบกับนิธานแล้ว เฉลิมพลยังรู้สึกว่าตัวเองดูเป็นมิตรมากกว่า "จะว่าไปแล้ว ในเมืองนภาแห่งนี้ ยังไม่เคยมีใครก็แย่งถิ่นกับผมเลยนอกจากไอ้นิธาน " ความหมายของคำนี้พูดถึงตมนาที่หาเรื่องใส่ตัวในวันนี้ ชยานียักไหล่ "นั่นมันเป็นเรื่องระหว่างนายกับตมนา ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!" เฉลิมพลยิ้ม "เธอกับไอ้นิธานนี่มันคู่แท้ฟ้าลิขิตชัดๆ!" ไม่แปลกที่ได้ลงเอยกัน "ยืมมือผมเก่งจริงๆ!" ชยานียักคิ้วแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เฉลิมพลหัวเราะดีใจ "เป็นผู้หญิงก็ต้องมีแผนมีวิธีกันอยู่บ้างก็ดี แต่อย่าให้มันเกินไป!" เฉลิมพลเดินมาอยู่อยู่ข้างกายธนิดา สายตาก็จ้องไปที่ธนิดาเช่นกัน พนิดารู้สึกสะดุ้งเล็กน้อย ต้องเข้าใจว่าธนิดาเพิ่งเจอด้านที่น่ากลัวของเฉลิมพลมาเมื่อกี้นี้เอง ดูยังไงก็น่ากลัวกว่าเฉลิมพลที่เธอเคยรู้จักซะอีก เฉลิมพลเดินผ่านข้างตัวของธนิดา ทำให้ธนิดากลั้นหายใจจนหน้าแดงก่ำ เราเอามือพลาดไปหลังเก้าอี้ที่ธนิดานั่ง แล้วก้มตัวลงไปนั่งข้างๆธนิดาโดยไม่ได้มองไปที่ชนิดา เฉลิมพลมองไปที่ชญาภา "เป็นยังไงบ้าง?อาหารถูกปากไหมครับคุณชญาภา?" ชญาภายักคิ้วแล้วมองไปที่เฉลิมพลและธนิดา แม้จะไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปสนิทกันตอนไหน แต่ชยาภาเป็นคนฉลาด รู้ว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด "ก็ดีค่ะ!" เฉลิมพลยักคิ้ว "หวังว่าโอกาสหน้าจะได้นัดกันอีกนะครับ!" ชญาภามองไปทางธนิดาแล้วยิ้มเจื่อนๆ แถมยังลูบผมตัวเองเบาๆ "ถ้าเกิดคุณชายว่างก็โอเคค่ะ!" เฉลิมพลขมวดคิ้วแล้วแสดงว่าตาชื่นชมแวปหนึ่ง เฉลิมพลวางมือไว้บนเก้าอี้แล้วเคาะเบาๆ นั่งสบายใจเฉยๆไปพักใหญ่ ธนิดาขนลุกไปทั้งตัวจนกำตะเกียบแน่น ธนิดารู้สึกทรมานเหมือนใจตัวเองถูกต้มลงไปในหม้อที่มีน้ำเดือด ชยานีและดนพมองตากันเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติ ดนพถึงหัวเราะออกมา "ฮ่าๆ รีบกินกันดีกว่าเดี๋ยวก็สายหรอก!" "จริงด้วย!รีบกินกันเถอะ!คุณชัยเฉลิมพลไม่กินหรอคะ?" ชยานีมองเฉลิมพลด้วยสายตาติเตือนอย่างจริงจัง เฉลิมพลลูบคาง แล้วลุกขึ้นแต่ก็ไม่ได้เดินหนีไปจากข้างกายธนิดาแต่อย่างใด "คุณธนิดา ผมจำได้ว่าคุณยังติดหนี้เลี้ยงข้าวผมอยู่มื้อนึงใช่ไหมครับ?" ธนิดารีบนั่งตัวตรง "หนี้บุญคุณที่ติดไว้ยังไงก็ต้องคืน ไว้คุณชายว่างเมื่อไหร่ก็นัดมาได้เลยค่ะ!" เฉลิมพลขมิบปากแล้วยื่นมือแตะที่ริมฝีปากของตน "ถ้างั้นไว้ผมว่างผมจะรีบนัดเลยนะครับ!แต่เกรงว่าถ้าถึงตอนนั้นคุณธนิดาอาจจะไม่ว่าง!" "ไม่หรอกค่ะ ถ้าคุณชัยนัดมาฉันก็ว่างเสมอค่ะ!" ธนิดาตอบรับ เฉลิมพลพอใจกับคำตอบของธนิดามาก "ถ้างั้นก็ดีครับ!" ในมื้ออาหารนี้ คนที่กินได้สบายใจสุดก็คงจะเป็นเฉลิมพล ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เฉลิมพลอาสาไปส่งสาวๆ แต่ถูกชยานีปฏิเสธไปก่อน "คุณชายเฉลิมพลไปคันเดียวกับคุณชายดนพดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสองคนนี้ไปรถฉันแทน!" เฉลิมพลยักคิ้ว "ก็ได้!" ชยานีรีบดึงชญาภาและธนิดาขึ้นรถ แต่เหมือนธนิดาจะมีเรื่องหนักใจ "ยัยดา แกกลับเฉลิมพล…...พวกแก?" "ฉันไม่เป็นไร ก็แค่เรื่องที่ติดหนี้บุญคุณเขาครั้งก่อน!ยังดีที่ได้เขามาช่วย แกวางใจเถอะก็แค่ข้าวมื้อเดียวเดี๋ยวฉันหาเวลาไปเลี้ยงเอง!" สุดท้ายกลายเป็นธนิดาพูดปลอบชยานีแทน ชยานีทำตัวไม่ถูกจึงหันไปมองชญาภา "แล้วแกล่ะยัยภา?บริษัทในเครือของเฉลิมพลก็ดีนะ แกเป็นนักแสดงนอกสังกัดแบบนี้ แกเคยคิดจะเซ็นเข้าบริษัทของเฉลิมพลไหม?ฉันว่ามันคงดีกว่าการที่แกสู้ตัวคนเดียวนะ!"