ตอนที่ 217 ระหว่างเฉลิมพลกับพนิดาไม่ปกติ

ต๭นที่ 217 ระหว่างเฉลิมพลกับพนิดาไม่ปกติ "สนใจ?สนใจอะไรกัน?" ดนพมองเฉลิมพลแล้วหัวเราะออกมา "ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น แต่ว่านาย……" ดนพหยุดพูดแต่เพียงเท่านี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือดนพรู้จักคนอย่างเฉลิมพลดี เขารู้ว่าคนอย่างเฉลิมพลอยากทำอะไรก็ไม่มีใครห้ามได้ แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นนิธานก็เถอะ แต่…… ดนพมองไปทางชยานีและธนิดา ถ้าคนที่เฉลิมพลสนใจคือชญาภาก็คงไม่ยุ่งยากสักเท่าไหร่ แต่ดันเป็นธนิดาเนี่ยสิ "เรื่องของฉันนายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก!ถ้าจะห่วงก็ห่วงตัวนายเองก่อนเถอะ ได้ข่าวว่าปู่นายกำลังไล่จับคู่ให้พวกพี่ๆน้องๆของนายไม่ใช่หรอ?" เฉลิมพลตบไหล่ดนพด้วยความเห็นใจ พอดนพได้ยินสิ่งที่เฉลิมพลพูดเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ดนพยกมือขึ้นมาปัดมือของเฉลิมพล "เรื่องนี้นายรู้ได้ไง?นายนี่แสนรู้จริงๆ!" เฉลิมพลยิ้มเยาะเย้ย "ดังนั้นในเอาตัวเองให้รอดก่อนค่อยมาว่ากันอีกทีนะ!" เฉลิมพลเดินไปยืนข้างกลุ่มสาวๆ ถ้าจะให้ถูกต้องเรียกว่ายืนข้างชยานี แล้วหาที่นั่งลงทันที เฉลิมพลมองไปทางธนิดาโดยที่ไม่พูดอะไร ซึ่งบรรยากาศเงียบจนประหม่า ดนพร้องดังขึ้นกะทันหัน "แซงแล้ว!แซงแล้ว!" ทุกคนหันไปมองภาพปืนจ่อกันอย่างตั้งใจ ชยานีมองหมายเลข 7 ที่ขับผ่านจอไปอย่างรวดเร็ว ด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ "แม่เจ้า!คงเยอะขนาดนี้ยังขับได้เร็วขนาดนี้อีก!" "นี่มันเทพชัดๆ ไอ้พลดูเหมือนว่าจิราภาจะขับได้เร็วกว่าครั้งก่อนนะเนี่ย?" ดวงตาของดนพเปล่งประกายแวววับ โดยเฉพาะในตอนที่จิราภาขับแซงทางโค้งแล้วทิ้งระยะห่างจากรถคันอื่น ดนพมองจนลูกกะตาแทบทะลักออกมา ชยานีมองไปทางเฉลิมพลแล้วขยิบตา "นี่……" เธอส่งสายตาให้เฉลิมพลมองไปทางดนพ เฉลิมพลไม่ได้พูดอะไรได้แต่ขยับนิ้มมือตัวเองแล้วหัวเราะออกมา การแข่งขันเข้าสู่รอบสุดท้ายแล้ว เราผู้คนก็เริ่มรู้แล้วว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ยังไงก็เป็นหมายเลข 7 ของเฉลิมพลเหมือนเดิม ในสนามแข่งรถแห่งนี้ยังไม่เคยมีใครทำลายสถิติของเธอได้ ส่วนเธอก็เป็นเหมือนปริศนาอย่างนึง "หมายเลข 7!หมายเลข 7!" แม้ว่าชยานีไม่ได้เข้าไปเชียร์ในสนาม แต่การดูภาพถ่ายทอดสดจากจอก็ยังคงมีความรู้สึกและเสียงร้องตะโกนของเราคนดูดังเข้ามาถึงในห้องเช่นกัน ชยานีไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อน ขณะที่เธอกำลังมองจอหมายเลข 7 ก็ได้ขับเข้าเส้นชัยไปเรียบร้อย เสียงร้องตะโกนดังไม่หยุดหย่อน แม้แต่ธนิดาและชญาภาในห้องก็ตื่นเต้นจนร้องตะโกนออกมาเช่นกัน "จิราภา!จิราภา!" คนขับลูกออกมาจากรถเผยให้เห็นหญิงสาวที่รูปร่างดีคนหนึ่ง พอเธอถอดหมวกกันน็อคออก ก็มีแต่คนร้องแต่คนดังลั่นเพราะเธอมีใบหน้าที่ใสสะอาดและสวยงาม แม้แต่ชยานีเองก็หลงไปกับใบหน้าของจิราภา บัดนี้ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น "เย้ๆ ชนะแล้ว!พวกเราชนะแล้ว!" คนที่ดีใจที่สุดก็คงเป็นพนิดาและชญาภา ตอนแรกทั้งคู่ก็ไม่ได้จะร่วมเดิมพันด้วย แต่ภายหลังเฉลิมพลลงเดิมพันให้พวกเธอแทน สรุปแล้วก็คือพวกเธอไม่ได้เสียเงินแม้แต่บาทเดียวแถมยังชนะได้เงินกลับบ้านอีก ถือว่าเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลยทีเดียว ธนิดาดีใจจนลุกขึ้นกระโดดกอดชญาภาแล้ววิ่งไปกอดชยานี วันนี้เธอตื่นเต้นและมีความสุขมาก ดีใจจนไล่กอดชาวบ้านเขาไปทั่ว จนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกก็อยู่ในอ้อมกอดที่ไม่คุ้นชิน ถึงได้ไงหน้าขึ้นไปมอง ธนิดาขาอ่อนแล้วรีบถอยออกทันที แต่เธอก็ถูกเขาคนนั้นรวบเอวเข้าไปกอดเรียบร้อย แขนที่แข็งแรงนั้นทำให้หัวใจของธนิดาเต้นแรงจนหน้าแดง ธนิดาไม่กล้าเงยหน้าเพราะมือคู่นั้นโอบเอวเธอไว้แน่นจนขยับไม่ได้ ธนิดากลืนน้ำลายแล้วเงยหน้าขึ้นไปจ้องเข้ากับตาของเขาคนนั้น ตาคู่นั้นเปรียบเสมือนวังวนน้ำที่ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้ "อะแฮ่ม!" ธนิดาพยายามเอาตัวเองออกจากห้องแข็งของเขาแต่ก็ไม่หลุดสักที "คุณชายเฉลิมพล…...คุณจะปล่อยฉันได้หรือยังคะ?" ชยานีและชญาภาที่หลงอยู่ในความดีใจก็เริ่มรู้สึกตัว ทั้งคู่หันไปหาธนิดาพร้อมกัน เห็นธนิดากำลังกอดอยู่กับเฉลิมพลเต็มสองตา ใบหน้าของธนิดาแดงก่ำ แต่ใบหน้าของเฉลิมพลกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฉลิมพลมองไปที่ใบหน้าของธนิดาแล้วคลายมือออก "คุณธนิดาตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่าครับ?" "เอ่อ…...ใช่ๆ ฉันตื่นเต้นเกินไปหน่อย ก็ตั้งแต่เล็กจนโตฉันยังไม่เคยได้เงินเยอะขนาดนี้เลยนี่นา!" ธนิดาตอบด้วยสีหน้าประหม่า เธอรู้ว่าเมื่อกี้เฉลิมพลแอบแต๊ะอั๋งเธอ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองวิ่งเข้าไปกอดเขาก่อน ใบหน้าของธนิดาก็แดงขึ้นมาทันที เธอรีบหันหน้าหนี "ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณชัยมากมากเลยนะคะ!" เฉลิมพลบึนปากด้วยสีหน้ามีความสุข เขารู้ว่านี่เป็นคำขอบคุณตามมารยาท ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเรียบร้อยอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ก็เจ้าเล่ห์ไม่เบา ชยานีรู้สึกว่าสองคนนั้นไม่ค่อยปกติ จึงสะกิดชยาภาแล้วถามขึ้น "แล้วค่าตอบแทนคือเท่าไหร่คะคุณเฉลิมพล?" เฉลิมพลยักคิ้วแล้วมองไปที่ชายสูทดำ ชายสูทดำจึงรีบเดินมาอธิบาย "ปกติแล้วคือ 2 เท่า เพราะหมายเลข 7 เป็นตัวเต็งอยู่แล้ว แต่เมื่อไม่นานมานี้หมายเลข 7 เพิ่งเกิดอุบัติเหตุแล้วเพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน ก็เลย…...อะแห่ม! คุณชายเฉลิมพลเลยปรับให้เป็น 10 เท่าครับ" "ฮะ?นายว่าไงนะ?" ชยานีเกือบจะสำลักน้ำลายตัวเองตาย ชยานีทำตาโตแล้วมองไปที่เฉลิมพล "10 เท่าเลยหรอ?" "อื้ม!" เฉลิมพลลูบคาง "จะว่าไปแล้ววิธีนี้สามีเธอเป็นคนคิดขึ้นมาเองเลยนะ! ชยานีรีบโต้กลับ "นายจะเลวก็เลวไป อย่าลากสามีฉันลงน้ำด้วยสิ! ตอนนี้เขาอยู่ต่างประเทศจะไปรู้ว่านายทำอะไรได้ยังไง?" ชยานียืนหยัดที่จะปกป้องสามี ให้ตายยังไงก็ไม่เชื่อเฉลิมพลหรอก เฉลิมพลได้เพียงยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ชญานีมองแล้วรู้สึกได้ทันที "หมายเลข 7 เป็นคนของนาย!มีคนกล้าลงมือกับคนของนายด้วยหรอ?" ฟังจากคำพูดของชายสูทดำเมื่อกี้นี้แล้ว แปลว่าเรื่องที่จิราภาเกิดอุบัติเหตุ มีคนทำงั้นหรอ ไม่งั้นด้วยนิสัยของเฉลิมพลคงไม่เพิ่มค่าตอบแทนสูงขนาดนี้หรอก "ให้ตายเถอะ!มีคนกล้าลงมือกับคนของนายจริงๆด้วยเหรอเนี่ย!" เฉลิมพลลูบคาง "มันก็มีคนอยู่ 2-3 คนแหละที่ไม่กลัวตาย!" "ในเมื่อจิราภาบาดเจ็บแล้วทำไมนายยังให้เธอลงแข่งล่ะ?" แม้ว่าเฉลิมพลจะเป็นครีมบอยแต่ก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร การที่บังคับให้ผู้หญิงบาดเจ็บคนนึงไปลงแข่งมันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ "ไม่ต้องมาใส่ร้ายผมนะ!ผมไม่ได้เป็นคนสั่งให้เธอไปแข่ง!" "ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วตามมาด้วยเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง "คุณชายเฉลิมพลคะ!ฉันขอเข้าไปได้ไหม?" "เชิญ!" เฉลิมพลจัดเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ แถมยังส่งสายตาให้ทุกคนนั่งลงด้วย คนที่เปิดประตูเข้ามาคือผู้หญิงที่ได้รับแชมป์ในวันนี้ ’จิราภา’ เธอในตอนนี้เปลี่ยนชุดแข่งรถออกเหลือเพียงเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ธรรมดา ผมดำยาวรวบมัดไว้ด้านหลัง เธอสวมรองเท้าผ้าใบสีขาว ในตอนที่เดินเข้ามาเหมือนเด็กที่ยังไม่โตสักเท่าไหร่ "สวัสดีค่ะคุณชายเฉลิมพล!" "อื้ม!" เฉลิมพลพยักหน้าแล้วรับบุหรี่ที่จุดไฟแล้วจากชายสูทดำ เรายิ้มอ่อนๆ "เธอทำได้ดีมาก!" "คุณชายฝึกมาดีต่างหากค่ะ!" หน้าตาของจิราภาไม่เข้ากับคำพูดที่เหมือนผู้ใหญ่ของเธอซะเลย "คุณชายคะเรื่องที่คุณชายรับปากไว้!" "สบายใจได้ ในเมื่อฉันรับปากแล้วก็ต้องทำให้ได้อยู่แล้ว เธอดูเอกสารฉบับนี้ก่อนละกัน!" เฉลิมพลส่งสัญญาณให้ชายสูทดำยื่นเอกสารให้จิราภา เธอรับเอกสารมาด้วยสีหน้างุนงง พอจิราภาเปิดดูก็ช็อคกับสิ่งที่เธอเห็น "คุณชาย…...คุณ……." "เพราะฉันเคยบอกไว้แล้ว เรื่องที่รับปากเธอฉันไม่โกหกแน่นอน ตอนนี้ฉันหาคนที่เนื้อเยื่อหัวใจเข้ากับตัวน้องชายของเธอได้ทั้งหมด 3 คน พอถึงเวลานั้นก็ต้องดูว่าน้องชายของเธอจะทนความเจ็บปวดนั้นได้ไหม!" "ขอบคุณค่ะคุณชาย!" จิราภาน้ำตาคลอเบ้า "คุณชายคะบุญคุณครั้งนี้ฉันและน้องชายฉันจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด!" พูดจบจิราภาก็เตรียมจะคุกเข่าทันที ดนพเห็นท่าจึงรีบดึงเธอไว้ "นิสัยที่อะไรก็คุกเข่าของเธอเมื่อไหร่จะแก้ได้เนี่ย?" "คุณชายดนพ" จิราภาสูดจมูกฟุดฟิด "ฉัน……" เฉลิมพลสะบัดมือ "ฉันไม่ใช่พ่อแม่ของเธอ ไม่ต้องคุกเข่าหรอก แล้วอีกอย่างฉันรับผิดชอบแค่เรื่องหาคน แต่เรื่องผ่าตัดต้องพึ่งคนนี้!" เฉลิมพลชี้ไปที่ดนพ จิราภามองไปทางดนพ "รบกวนด้วยนะคะคุณชายดนพ!" "ไม่รบกวนเลยสักนิด!" ดนพยกมือปฏิเสธ "เธอก็อย่าใจร้อนเกินไปล่ะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจะดูแลให้เอง" "ขอบคุณคุณชายทั้งสองมากจริงๆนะคะ!" จิราภารู้สึกขอบคุณพวกเขาจริงๆ เฉลิมพลตอบรับตามปกติ แต่ดนพมองไปที่จิราภาอย่างไม่วางตา มองเรากลับว่าจะกลืนกิน "นี่……" ชยานีชนแขนดนพเบาๆ แล้วถามซุบซิบไปว่า "แอบชอบเขาล่ะสิ?" "อย่าพูดไปเรื่อยแบบนี้สิพี่สะใภ้!" ดนพเขินหน้าแดง เฉลิมพลลูบคาง "เรื่องที่รับปากไว้ฉันก็ทำให้แล้ว ดังนั้น…….." "ชีวิตของจิราภาคนนี้เป็นของคุณชาย คุณชายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ฉันทำได้หมด!" จิราภาตอบ "สบายใจได้ เรื่องฆ่าคนปล้นคนฉันไม่ให้เธอทำหรอก ในเมื่อเธอมีพรสวรรค์ในด้านการขับรถขนาดนี้ ถ้าไม่ได้ใช้ก็คงเสียดาย พิภพ!" ชายสูทดำรีบเดินเอาเอกสารอีกฉบับมาให้จิราภา "นี่คือสัญญา ถ้าเสร็จแล้วก็เท่ากับว่าเธอเป็นคนของคุณชายเฉลิมพลแล้ว ไม่ว่ายังไงก็คิดให้ดีก่อนแล้วค่อยเซ็น ถ้าเซ็นแล้วก็จะหาเจ้านายใหม่ไม่ได้แล้วนะ"