ตอนที่ 218 ได้ใจนักใช่ไหม

ต๭นที่ 218 ได้ใจนักใช่ไหม จิราภาเซ็นโดยที่ไม่คิดเลยแม้แต่น้อย รายละเอียดในเอกสารก็ไม่อ่าน พอเซ็นเสร็จจิราภาก็มองไปที่เฉลิมพลด้วยความเคารพ "คุณชายคะ ตอนนี้ฉันพาน้องชายฉันไปหาหมอได้หรือยัง?" เฉลิมพล "พิภพ พาเธอไป!" "ฉันพาไปดีกว่า!" ดนพลุกขึ้น "ยังไงฉันก็ต้องเข้าโรงพยาบาลพอดี ไปด้วยกัน จะได้ไม่ต้องรบกวนพิภพ!" "ก็ดี!" ดนพออกไปพร้อมกับจิราภา ชยานีมองไปที่เฉลิมพล "ไม่นึกเลยนะเนี่ยว่าคุณชายเฉลิมพลก็มีด้านดีๆแบบนี้กับเขาด้วย!" ชยานีพูดแซว จิราภาเซ็นสัญญาโดยที่ไม่อ่านเลยแม้แต่น้อย ชยานีรู้ดีว่านักธุรกิจเห็นกำไรสำคัญกว่าทุกอย่าง เฉลิมพลเองก็เป็นนักธุรกิจคงจะวางแผนไว้ในสัญญาเรียบร้อยแล้วก็เป็นได้! เฉลิมพลหัวเราะเบาๆแล้วลุกขึ้นกระตุกคอเสื้อตัวเอง "คนอย่างผมเน้นค้าขายเสรี เรื่องที่พี่สะใภ้คิดไม่มีวันเกิดขึ้นหรอก!ในเมื่อชนะแล้วก็ไปรับเงินรางวัลกันเถอะ!" เฉลิมพลยิ้มเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องของจิราภาเลยแม้แต่น้อย พอเดินไปถึงหน้าประตูเขาก็หันกลับไปหาพิภพ "อ้อ!แล้วเรื่องก่อนหน้านี้จัดการให้เรียบร้อยด้วยล่ะ คนที่กล้าแตะต้องคนของฉัน ต้องไม่มีอยู่บนโลกใบนี้!" แม้ว่าเฉลิมพลจะพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่คำพูดที่ออกมามันช่างน่ากลัวเหลือเกิน ชยานีไม่ได้ถามเฉลิมพลว่าคนคนนั้นคือใคร แล้วเฉลิมพลจะแก้แค้นยังไง "ไปรับเงินกันเถอะ!จะว่าไปแล้ววันนี้ต้องขอบคุณคุณชายเฉลิมพลจริงๆนะเนี่ย!" เฉลิมพลมองชยานีด้วยสีหน้าสงสัย "นี่ไอ้นิธานมันรู้ความตอแหลของเธอไหมเนี่ย?" "เรื่องนี้คุณชายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ที่ฉันอยากรู้ก็คือนายกับจิราภาซื้อขายแลกเปลี่ยนอะไรกันแน่? แล้วน้องชายของจิราภาเป็นอะไร?" "โรคหัวใจ การรักษาในประเทศมันขาดแคลนเครื่องมือ แล้วน้องชายของจิราภาเองก็เป็นโรคนี้ตั้งแต่กำเนิด เมื่อก่อนศิราภาก็เคยเป็นคุณหนูที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรในบ้านเลย ถึงแม้ว่าครอบครัวเขาจะไม่ได้เป็นมหาเศรษฐีแต่ก็พอมีเงินอยู่บ้าง ถ้าเกิดน้องชายของเธอไม่ป่วย เธอคง……" เฉลิมพลไม่ยอมพูดให้จบเขามองไปที่ธนิดา พอเห็นว่าธนิดากำลังฟังอย่างตั้งใจ เขาถึงเราต่อ "จิราภาเป็นคนเก่งพอตัว ฉันจะเก็บเฉพาะคนที่ฉันคิดว่าเก่งไว้เท่านั้น" จะว่าไปแล้วเฉลิมพลเองก็ไม่ได้ช่วยจิราภาเพราะอยากช่วย ก็แค่เพิ่งถึงซึ่งกันและกันเท่านั้นแหละ "แล้วสัญญาเมื่อกี้ล่ะ?" "นั่นมันเป็นสัญญาขายตัว!" เฉลิมพลเห็นท่าทีไม่พอใจของชยานีแล้วเผลอยิ้มออกมา "ผมรับรองได้ว่าต่อจากนี้ไปน้องชายของจิราภาจะได้รับการรักษาที่ดีที่สุด ถ้าเธอยอมทำงานให้ผมเธอก็จะมีเงินที่ใช้ไม่หมด และไม่ต้องกลับไปใช้ชีวิตที่ต้องคอยดูสีหน้าคนอื่น อยู่ที่นี่ถ้าเธอชนะก็จะมีทุกอย่าง!" "แล้วถ้าเกิดเธอแพ้ล่ะ?" ไม่มีใครที่จะชนะได้ตลอด ซึ่งชยานีคิดว่าเฉลิมพลเองก็รู้กฎข้อนี้ดี "ถ้าแพ้หรอ?ไม่รู้สิ!ผมไม่ใช่คนที่ชอบสงสารใคร!" เฉลิมพลพาชยานีและเพื่อนๆของเธอไปรับถ้วยรางวัล เราออกไปส่งพวกเธอ "พี่สะใภ้ ชนะทั้งทีจะไม่เลี้ยงข้าวผมหน่อยหรอ?" "นี่มันก็ดึกแล้วฉันว่าพวกเราต้องกลับก่อนแล้วล่ะ!" เพิ่งกินข้าวเที่ยงไปด้วยกันหยกๆ ถ้าไปกินมื้อดึกด้วยอาหารคงไม่ย่อยกันพอดี เฉลิมพลยักไหล่ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ "งั้นผมไปส่งไหม?" "ไม่ต้องหรอก ฉัน……" "ดีเลยค่ะ!" ชญาภาพูดตัดหน้าชยานี ชญาภามองเฉลิมพลด้วยแววตายิ้มแย้ม "ถ้ายังไงก็รบกวนด้วยนะคะ พอดีว่าฉันและยัยภาต้องไปถ่ายละครต่อ คุณเฉลิมพลคงไม่ถือหรอกนะคะ!" ชลัมพลยักคิ้วด้วยความพอใจแล้วมองชยาภาด้วยสายตาชื่นชม ชญาภาฉีกยิ้มบางๆ "คืออย่างนี้นะยัยนี พวกฉันก็รบกวนเวลาแกมาทั้งวันแล้ว ฉันและยัยภาให้คุณชายเฉลิมพลไปส่งดีกว่า จะได้ไม่รบกวนแกมากไป" "แต่……" ชยานีกำลังจะพูด แต่เฉลิมพลก็ให้คนเอารถของเขามาจอดตรงหน้าก่อนแล้ว เฉลิมพลเดินไปเปิดประตูรถแล้วมองไปทางธนิดา "เชิญครับสองสาว!" "รบกวนด้วยนะคะ!" ชญาภาดึงธนิดาขึ้นรถทันที "ขอบคุณนะคะคุณชาย ไว้เจอกันนะยัยนี บ๊ายบาย!" "เฮ้อ~....." ชยานีเห็นธนิดาและชญาภาขึ้นรถไปต่อหน้าต่อตา ถึงถอดใจแล้วมองไปที่เฉลิมพล "ถ้างั้นฝากนายด้วยละกัน หวังว่านายจะพาพวกเธอไปส่งถึงที่โดยสวัสดิภาพนะ!" พอเฉลิมพลและเพื่อนๆของเธอจากไป ชญานีก็ส่ายหัวเบาๆ รู้สึกว่าวันนี้เฉลิมพลจะทำตัวแปลกๆ ธนิดาเองก็แปลกเหมือนกัน "ปาลี!" ชยานีกำลังจะขึ้นรถก็มีเสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง น้ำเสียงเหมือนคนกำลังโมโห ชยานีเปิดประตูรถแล้วยืนมองคนที่เดินมาอยู่ข้างขอบประตูรถ คนที่เดินมาคือ’ตมนา’ ชยานียิ้ม "อ้าว!คุณพี่ตมนา บังเอิญจังเลยนะคะ เหมือนว่าเราจะมีดวงมากเลยนะในวันนี้ เจอกันตั้ง 3 ครั้งแหนะ!" "แก……" ตมนาเห็นท่าทีของชยานีแล้วไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอเตรียมตัวสำหรับการแข่งครั้งนี้มาตั้งนาน จ้างนักแข่งระดับโลกมาลงแข่ง แม่คิดว่าวันนี้เธอต้องชนะแน่ๆ แถมเธอยังได้ยินข่าวว่านักแข่งของเฉลิมพลเป็นผู้หญิง ตมนาเคยพยายามติดต่อนักแข่งหญิงคนนี้แต่ไม่สำเร็จ เธอเลยไม่ใส่ใจจิราภามากนัก แถมผู้หญิงคนนั้นยังได้รับบาดเจ็บอีก ผู้คนก็ต่างทายว่าจิราภาคงไม่ลงแข่งรอบนี้ แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมาโผล่ในสนาม แถมยังคว้าแชมป์อีก ทำให้ตมนายิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่! เธอเตรียมการสำหรับการแข่งขันครั้งนี้มาเป็นเดือน แล้วยังต้องมาเจอกับชยานีในวันนี้อีก ตอนที่ตมนาและเพื่อนๆออกมาจากห้อง ก็ได้ยินว่ามีคนลงเดิมพันหนักแทงเดิมพันหมายเลข 7 อีกด้วย แม้ว่าก่อนหน้านี้จิราภาจะชนะขาดรอย แต่ล่าสุดเธอกลับได้รับบาดเจ็บ ทุกคนก็เลยไม่ได้สนใจเธออีก ทุกคนต่างก็คิดว่าเธอชนะไม่ได้แน่ๆ ก็เลยไม่มีใครยอมลงเดิมพันกับเธอ ถึงแม้ว่าค่าตอบแทนจะเพิ่มขึ้นสูงขนาดไหนก็ตาม ดังนั้นตมนามั่นใจได้ว่าเฉลิมพลเป็นคนชี้แนะให้ชยานีลงเดิมพันหมายเลขใด ไม่อย่างนั้นชยานีคงไม่มีวันชนะหรอก พอนึกถึงเรื่องที่ตัวเองเตรียมตัวมาเป็นเดือน แต่ชญานีเพิ่งมาครั้งแรกแถมยังมีเฉลิมพลคอยชี้แนะ ตมนารู้ตัวดีว่ายังไงก็แพ้อยู่ดี "คุณพี่ตมนา เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?ฉันได้ข่าวจากเฉลิมพลว่าวันนี้คุณพี่ตมนาเองก็ลงแข่ง แถมยังพานักแข่งมาอีกด้วย เป็นยังไงบ้างคะ?ชนะไหม?แล้วเดิมพันไปเท่าไหร่คะ?" "ปาลี แกอยากได้ใจไปหน่อยเลย!" ถึงยังไงซะตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่ ไม่มีทั้งนิธานและเฉลิมพล ตมนาเอ็งก็ไม่ต้องพูดจาดีกับชยานีต่อไป ถ้ามองไปที่ชยานีด้วยแววตาเยือกเย็น จ้องเหมือนจะขูดเลือดขูดเนื้อชยานีมากิน แต่ชยานีกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่ได้กลัวเธอเลยสักนิด "คุณพี่ตมนา แพ้หรอคะ?" "แต่ก็อย่างว่า คนที่เป็นผู้ชนะในวันนี้คือคุณชายเฉลิมพล ถ้ามีคุณชายเฉลิมพลคุณพี่ตมนาก็คงทำได้แค่ยอมแพ้!" "ปาลี แกทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย!" ตมนากัดฟันแน่น "แกอย่าคิดว่าชนะแค่ครั้งเดียวแล้วจะชนะได้ตลอด ฉันจะบอกอะไรแกไว้นะ อะไรที่ไม่ใช่ของแกสุดท้ายแล้วมันก็จะค่อยๆไปจัดแก!" "คุณพี่ตมนาดูดวงเป็นหรอคะ?ทำไมถึงได้รู้ชะตาฟ้าล่ะ?" ชยานียิ้มเย้ยตมนา "คนอย่างฉันไม่เคยเชื่อเรื่องโชคชะตาฉันเชื่อแค่ตัวฉันเอง ถ้าเกิดว่ามีวันนั้นตามที่คุณพี่พูดจริง งั้นก็รอให้วันนั้นมาถึงก่อนค่อยว่ากัน นี่ก็ยังมาไม่ถึงจะทุกข์ไปทำไม!?" "ปาลี แกคิดว่าคนที่นิธานชอบคือแกจริงหรอ?" "อย่างน้อยก็ไม่ใช่คุณพี่ละกัน!" ชยานีไม่อยากพูดกับตมนาให้มากความ "คุณพี่ตมนา จำไว้แค่ว่านิธานคือสามีของฉันก็พอ!" พอพูดจบชยานีก็ขึ้นรถไปทันที ตมนากำลังจะเดินเข้ามา ชยานีก็ปิดประตูรถทันที ปล่อยให้ตมนายืนโกรธอยู่นอกรถคนเดียว ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่รักแล้วไม่ได้ครอบครองเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุด เพราะว่ารักแล้วไม่ได้ เพราะว่ามองความเป็นจริงไม่ออกจึงน่ากลัว วันนี้ชยานีได้เงินมาเยอะจนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ พอกลับถึงบ้านเธอก็กินข้าวแล้วขึ้นไปนอน ทีแรกว่าจะโทรไปหานิธาน แต่ก็กลัวว่าเขาจะยุ่งอยู่ก็เลยไม่ได้โทรไป พอนึกถึงเรื่องที่เห็นจากสมุดบันทึกของจริยาแล้ว ชญานีก็ปวดหัวขึ้นมาทันที อุตส่าห์ลืมไปแล้วแท้ๆ แท้จริงแล้วเธอไม่ได้เป็นเด็กกำพร้า เรื่องที่หน้าตาของเธอเหมือนปารีก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเพราะว่าพวกเธอคือฝาแฝด ปานตรงแขนของเธอและรูปในสมุดบันทึกของจริยาเป็นหลักฐานที่แสดงว่าเธอคือเด็กอีกคนที่หมอแจ้งว่าอยู่ได้ไม่นาน มันเป็นเพราะอะไรกัน? ทั้งที่ร่างกายของเธอก็แข็งแรง ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยป่วยหนัก แถมเธอยังไปตรวจสุขภาพทุกปีด้วย เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะป่วย เด็กทารกที่ถูกตราหน้าว่าตายไปแล้ว กลับมีชีวิตอยู่ในเมืองเมฆาที่ห่างไกลแห่งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะทัตติที่ทำร้ายเธอจนเธอตาย แล้วกลับมาเกิดใหม่ในร่างของปาลีพี่น้องฝาแฝดของเธอ เธอคงจะไม่รู้เลยว่าเธอยังมีพ่อแม่และพี่น้องฝาแฝด ชยานีหลับตาแล้วนึกถึงภาพความทรงจำทั้งของเธอและที่ไม่ใช่ของเธอเอง ในสมุดบันทึกของจริยาไม่น่าจะบันทึกผิด ถ้าเกิดตนเป็นลูกสาวแท้ๆของจริยา แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเธอถึงถูกตราหน้าว่าเป็นคนตาย แล้วใครเป็นคนพาเธอมาอยู่ที่เมืองเมฆาแห่งนี้กัน? ทั้งหมดนี้เป็นเหมือนปริศนาที่รอให้ชยานีไปหาคำตอบเอง แล้วสิ่งที่ฐิติพันธ์ใช้ขู่จริยาคือเรื่องนี้หรือเปล่า? อาจจะไม่เฉพาะเรื่องนี้เท่านั้น จริยาเขาไม่ทำร้ายฐิติพันธ์แน่นอน งั้นแปลว่ายังมีเหตุผลอื่น!