ตอนที่ 222 นวีนระหว่างฉันกับนายมันเป็นไปไม่ได้

ต๭นที่ 222 นวีนระหว่างฉันกับนายมันเป็นไปไม่ได้ นวีนกำพวงมาลัยแน่นสีหน้าของเขาดูน่ากลัวขึ้นมาทันที เขาขบกรามแน่นจนเป็นสันนูนดูน่ากลัว ชยานีหรี่ตาลงสบตากับนวีน หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นนิดหน่อย ชยานียิ้มมุมปากอย่างเก้อเขิน “แหะ......แหะ นี่น้องสองจะไปบริษัทเหรอ” นวีนพยายามสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ เขามองชยานีก่อนจะส่งรอยยิ้มเย็นๆให้ แววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกมากมายเพียงพริบตาเดียวมันก็เปลี่ยนเป็นสายตาที่เย็นชา “น้องสองเหรอ ปาลี ดูเหมือนเธอจะจำอะไรไม่ได้เลยสินะ หรือว่าเธอ......ไม่ได้รักฉันแล้ว เธอเจอรักใหม่แล้วงั้นสิ” ชยานีเลิกคิ้ว เธอไม่ใช่ปาลีแล้วเจอรักใหม่หมายความว่ายังไง ยิ่งไปกว่านั้นเธอคือปาลี ปาลีที่แต่งงานกับนิธานแล้ว ดังนั้นระหว่างปาลีกับนวีนก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ถ้าอย่างนั้นที่นวีนเพิ่งจะกล่าวโทษมามันคืออะไร คิดอะไรไม่ออกเลย ทำไมเขาถึงใช้น้ำเสียงแบบนั้นถามเธอ “นวีน ฉันว่านายใช้คำพูดไม่ถูกต้องนะ ฉันกับเธอเป็นแค่พี่สะใภ้กับน้องสามี อะไรคือเจอรักใหม่” “เหอะๆ พี่สะใภ้กับน้องสามี!” นวีนเย้ยหยัน “ที่แท้เธอก็เปลี่ยนไปแล้ว เธอเคยพูดว่าเธอจะไม่เปลี่ยนไป แต่สุดท้ายเธอก็เปลี่ยนไป!” “นวีน ฉันคิดว่านายจะเข้าใจสถานะระหว่างเราดีนะ คำพูดแบบวันนี้ฉันหวังว่าจะไม่ได้ยินมันออกมาจากปากเธออีก!” ชยานีเลิกคิ้ว “แล้วก็ไม่ว่าในอดีตจะเคยเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ฉันปล่อยวางมันแล้ว ระหว่างเรามันไม่มีอะไรตั้งแต่ที่เธอให้ฉันไปแต่งงานกับนิธานแล้ว ไม่ใช่เหรอ” “ฉัน......” นวีนหน้าซีดลงทันที ชยานีกำมือแน่น แม้เธอจะไม่ใช่ปาลีแต่ตอนนี้เธอก็กำลังใช้ร่างของปาลี ปฏิกิริยาตอบสนองบางอย่างของปาลียังอยู่ แม้เธอจะไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างปาลีกับนวีน แต่จากสิ่งที่เขาพล่ามออกมาเมื่อครู่และปฏิกิริยาตอบสนองของนวีน มันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายอย่างแน่นอนและดูเหมือนเธอจะพนันได้ถูกต้อง “เพราะนายไม่สามารถต่อต้านนิธานได้ เลยทิ้งฉันไปไม่ใช่เหรอ ทันทีทีนายทิ้งฉันไประหว่างฉันกับนิธานจะเป็นยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับนายไม่ใช่หรือไง” “ปาลีเธอก็รู้ ว่าฉันทำอะไรไม่ได้ แล้วฉันก็ขอให้เธอ รอ......” “รอเหรอ หนึ่งปี สองปี หรือสิบปี หรือตลอดชีวิต ฉันเคยเป็นปาลีที่โง่ แต่นวีนคนเรามันไม่โง่ไปตลอดชีวิตหรอก ฉันเป็นคนโง่ที่คอยให้นายหลอกไม่ได้หรอกนะ หลังจากที่นายทิ้งฉัน หลังจากที่นายเอาแต่มองจารุณีกับพ่อแม่นายทำร้ายฉันอย่างเย็นชา นายคิดว่านายยังมีสิทธ์ที่จะพูดอะไรกับฉันได้อีกเหรอ” นวีนมองใบหน้าของชยานี มันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยแต่กลับทำให้นวีนรู้สึกแปลกๆ มันแปลกที่ดูเหมือนเขาไม่รู้จักเธอเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่สักพัก ชยานีก็หัวเราะออกมาเบาๆ “นายกำลังไม่พอใจละสิ! เพราะก่อนหน้านี้นายเคยได้หัวใจฉันไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันกับนิธานกลับรักกันปานจะกลืนกิน นายไม่พอใจที่ฉันกับนิธานอยู่ด้วยกัน ไม่พอใจที่นิธานได้ในสิ่งที่ดีกว่านายทุกอย่าง แล้วสุดท้ายเขาก็มาแย่งฉันไป” “ปาลี!” “นวีน ฉันว่าระหว่างเราคงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้วล่ะ ระหว่างเรามันควรจะจบ เรื่องราวก่อนหน้านี้มันจบไปแล้ว ยังไงเสียฉันก็ทิ้งมันไปแล้ว ส่วนนาย......มันไม่ใช่เรื่องของฉัน!” ชยานีพูดจบก็หมุนตัวขึ้นรถและขับรถเคลื่อนผ่านนวีนไป ชยานีจากไปแล้วทำให้เธอไม่เห็นคนที่เจ็บปวดอยู่ข้างหลังอย่างนวีน เขาทุบพวงมาลัยอย่างแรง จนเสียงแตรดังแสบแก้วหูแต่นวีนกลับไม่ได้ยิน เขานึกถึงใบหน้าที่ไร้เยื่อใยของชยานี คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอมันช่างคุ้นเคยแต่กลับมีความรู้สึกแปลกๆ เธอและเขาจบกันแล้วจริงๆใช่ไหม อารมณ์ที่ดีๆของชยานีในตอนเช้าถูกทำลายโดยนวีน เธอรู้สึกไม่สบายใจแต่ดีที่เธอไม่ใช่ปาลีตัวจริง ทำให้ได้รับผลกระทบไม่มาก แต่หลังจากที่รับรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับปาลี ชยานีเคยคิดหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่เข้าใจแต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว อย่างเช่นเมื่อตอนเธอยังเป็นเด็กเธอไม่เคยหกล้มแต่เธอจะรู้สึกเจ็บที่หัวเข่า แม่ของชยานีคิดว่าเธอป่วยเป็นโรคร้ายจึงได้พาเธอไปดูอาการที่โรงพยาบาล พอเอกซเรย์ดูก็ปรากฏว่าไม่พบอะไรผิดปกติ บางครั้งเธอก็เจ็บแปลบที่หัวใจโดยไม่มีสาเหตุ ชยานีไม่เคยสนใจเรื่องนี้มาก่อน แต่พอตอนนี้มาคิดดูแล้ว เป็นไปได้ว่าเพราะเธอและปาลีเป็นฝาแฝดกัน ดังนั้นจึงมีปฏิกิริยาคลื่นหัวใจ เมื่อเกิดอะไรขึ้นกับเธอบางทีปาลีก็จะรู้สึก หรือถ้าเกิดอะไรขึ้นกับปาลีเธอก็จะรู้สึกอย่างนั้นหรือ เธอจำได้ว่าเมื่อสามปีที่แล้วเธอได้ยินเสียงใครบางคนร้องไห้ทุกคืน และในความฝันเธอก็เห็นตัวเองกำลังร้องไห้ราวกับว่ากำลังเศร้าเหลือเกิน ปาลี! เป็นเธอใช่ไหม ความเจ็บปวดที่หัวใจตอนนี้มันเป็นเพราะเธอใช่ไหม เพราะฉันปฏิเสธนวีน ทำร้ายคนที่เธอรัก เธอเจ็บปวดใช่ไหม แต่ปาลีคนคนนั้นเขาไม่เหมาะกับเธอ เขาทำร้ายเธอ! “คุณปาลีคะ” นลินเคาะประตูในมือถือดอกไม่ไว้ช่อหนึ่ง เธอมองไปที่ชยานีด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเธอแพรวพราว“ดอกไม้เหรอ ใครส่งมาให้เธอล่ะ” ชยานีมองไปยังดอกไม้ในมือของนลิน พวกมันสวยมาก “ของฉันที่ไหนกันคะ ของคุณปาลีนั่นแหละค่ะ!” นลินยิ้มก่อนจะส่งช่อดอกไม้ให้ชยานี “หูย การแสดงความรักยามเช้าของจริง คุณกับคุณนิธานทำให้คนโสดอย่างฉันอิจฉาจริงๆนะคะเนี้ย!” “หืม” ชยานีทำหน้าสงสัย “คุณนิธานเหรอ” ตอนนี้นิธานอยู่ที่ยุโรปไม่ใช่หรือ อีกอย่างไม่ใช่ว่านิธานให้นวตาส่งดอกไม้มาให้เมื่อเช้าหรอกหรือ และจากที่ชยานีรู้จักนิธานมา แม้ตอนนี้เขาจะเต็มไปด้วยทักษะในการใช้คำหวาน แต่เขาก็ไม่ได้โรแมนติกขนาดนี้ “ใช่ค่ะ ฉันได้รับโทรศัพท์จากคุณนิธานเมื่อเช้าว่าวันนี้จะมีคนมาส่งดอกไม้ แต่ตอนที่ฉันเพิ่งจะเข้าบริษัทมันก็ถูกส่งมาแล้วค่ะ คุณนิธานนี่ดีกับคุณจริงๆนะคะ!” นลินพูดด้วยความอิจฉา ชยานียิ้มครั้งนี้มันเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ เธอรับช่อดอกไม้ในมือของนลินขึ้นมามอง มันต่างจากดอกไม้เมื่อเช้าแต่ชยานีไม่รู้จักว่ามันคือดอกอะไร “นี่คือ......” “ยิปโซฟิลาค่ะ ดูสิคะเหมือนดาวดวงเล็กๆไหม!” นลินชมออกมาอย่างอดไม่ได้ “ดอกไม้ที่คุณนิธานส่งมาจะต่างจากคนอื่นค่ะ ถ้าเป็นคนอื่นก็จะส่งดอกกุหลาบไม่ก็ดอกลิลลี่ แต่ฉันว่าดอกยิปโซฟิลาสวยกว่านะคะ!” “อืม สวยจริงๆ!” ชยานียิ้มและหลับตาพริ้ม เธอยิ้มบางๆและเล่นกับดอกไม้ “สวยมาก!” “ใช่ค่ะๆ สวยมาก คุณปาลีฉันไปหาแจกันก่อนนะคะ จะได้เอามาใส่ดอกไม้พวกนี้ให้มันอยู่ได้นานๆหน่อยค่ะ” “ดีเลย!” พอทั้งคู่หาแจกันพบก็นำดอกไม้ออกมาจากช่อและเสียบมันลงไป “เออใช่ นลินเช้านี้มีอะไรต้องจัดการบ้าง” “อ้อ ก่อนหน้านี้คุณโสวัณณ์จองเสื้อไว้ชุดหนึ่งค่ะ บอกว่าให้คุณปาลีเป็นคนจัดการ ก็เลย......” “คุณโสวัณณ์” ปาลีขมวดคิ้ว “ใครกัน” ทำไมเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “คุณโสวัณณ์ มีทรัพย์หนะค่ะ! คุณหนูของตระกูลมีทรัพย์ เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลมีทรัพย์ ถึงจะเรียกว่าลูกบุญธรรมแต่ก็เป็นที่รักของคนในตระกูลมีทรัพย์มากเลยนะคะ!” โสวัณณ์เหรอ คนในตระกูลมีทรัพย์อย่างนั้นเหรอ “เธอคงไม่ได้หมายถึงตระกูลมีทรัพย์ที่มาจากเขตใต้หรอกนะ!” ชยานีพูดด้วยความประหลาดใจ นลินพยักหน้า “ใช่ค่ะใช่ ตระกูลมีทรัพย์นั่นล่ะค่ะ” ชยานีหัวเราะหึๆ “ฉันเข้าใจแล้ว คุณโสวัณณ์ได้บอกไว้ไหมว่าต้องการเมื่อไหร่” “เห็นบอกว่าต้นเดือนหน้าค่ะ!” นลินพูด “เดือนหน้าเป็นวันเกิดของคุณโสวัณณ์ น่าจะเตรียมไว้ใส่ในงานเลี้ยงวันเกิดค่ะ ก็เลย...” “อืม ฉันรู้แล้ว!” วันนี้เธอติดต่อคุณโสวัณณ์กลับไปก่อน ฉันอยากรู้ว่าเธอจะขออะไรเป็นพิเศษรึเปล่า!” ชยานีไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ เธอต้องเข้าใจนิสัยและความชอบของโสวัณณ์ด้วย ชยานีคนนี้เป็นคนที่คิดรอบคอบเสมอ และถ้าคนๆนั้นเป็นคนของตระกูลมีทรัพย์ที่มาจากเขตใต้แล้วละก็ เธอก็คือลูกบุญธรรมของที่นาร์แม่ของนิธาน งั้นก็เป็นน้องสาวบุญธรรมของนิธานอย่างนั้นหรือ ชยานีก็ยังไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนิธานกับโสวัณณ์สรุปแล้วเป็นอย่างไร หวังว่ามันจะไม่เลวร้ายเหมือนความสัมพันธ์ของนวีภาพนะ! นลินติดต่อหาโสวัณณ์อย่างรวดเร็วในตอนสาย โสวัณณ์ก็ให้คำตอบกลับมาทันที บอกว่าช่วงบ่ายพอจะมีเวลา เนื่องจากโสวัณณ์ให้ความสำคัญมากจึงตัดสินใจที่จะมาด้วยตัวเอง และตอนบ่ายสามโมงโสวัณณ์ก็มาถึง มันต่างจากภาพในหัวของชยานีค่อนข้างมาก โสวัณณ์ดูไม่เหมือนผู้หญิงที่แข็งแกร่งแต่กลับเป็นผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก เมื่อก่อนชยานีได้รู้จักกับที่นาร์แม่ของนิธาน เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งมากคนหนึ่ง สาเหตุที่เธอเลิกกับนวีภาพส่วนใหญ่เป็นเพราะนวีภาพหักหลังเธอ แต่ก็มีบางสาเหตุก็เป็นเพราะที่นาร์ เธอชอบทำเรื่องที่ท้าทาย นวีภาพเป็นผู้ชายที่มีความคิดว่าผู้ชายเป็นใหญ่ เขาชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟังเขาทุกอย่างเช่นนิวรา เขาไม่ต้องการผู้หญิงที่แข็งแกร่งกว่าเขาอย่างที่นาร์ แต่ชยานีรู้สึกว่านวีภาพโทษนิสัยของที่นาร์เพื่อให้เขาเลิกกันมันไม่ยุติธรรมสำหรับที่นาร์ ผู้ชายอยากจะนอกใจปัญหาไม่ได้อยู่ที่นิสัยของผู้หญิง พวกเขาอยากจะลักกินขโมยกินก็แค่พวกเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ พอพูดถึงตอนนี้ชยานีคิดว่าผู้หญิงที่แข็งแกร่งอย่างที่นาร์ หากเธอเลี้ยงและอบรมลูกสาวคนหนึ่งลูกสาวก็ควรจะคล้ายกับที่นาร์บ้าง ไม่ต้องถึงกับเหมือนกันอย่างกับแกะมาจากพิมพ์เดียวกัน แต่อย่างน้อยก็ต้องเหมือนกันเป็นส่วนใหญ่ แต่คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอขณะนี้ เธอยิ้มให้ชยานีบางๆ ชยานีรู้สึกว่าเธอควรจะเรียกเด็กผู้หญิงคนนี้ให้สุภาพขึ้นสักหน่อย “คุณ......โสวัณณ์”