ตอนที่ 227 พ่อแม่ของนิธาน

ต๭นที่ 227 พ่อแม่ของนิธาน “อืม!” เสียงของนิธานไม่ได้ต่ำลง เขาหมุนตัวของชยานีจับให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับตัวเอง มือทั้งสองข้างประคองแขนของชยานีไว้ “เรื่องของพ่อกับแม่ คุณรู้มามากแค่ไหน” ชยานีขมวดคิ้วนิดๆ “นิดเดียว!” เธอใช้มือทำสัญลักษณ์ “ฉันรู้มาไม่มาก!” “อืม!” ดูเหมือนนิธานก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องพวกนี้เท่าใดนัก “ที่พ่อแม่อยู่ด้วยกันมันไม่ใช่เพราะความรัก มันมีผลประโยชน์มากมายเข้ามาพัวพันระหว่างพวกเขา” นิธานพูดอย่างสบายๆ “อันที่จริงตอนที่ปู่ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานให้ผม ผมเองก็ไม่เห็นด้วย!” “ฉันรู้ค่ะ!” ชยานีเอื้อมมือไปปิดปากนิธานไว้ เธอไม่เคยอยากรู้มาก่อนแต่ตอนนี้รู้แล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างนิธานกับพ่อแม่เป็นอย่างไร แม้นิธานไม่พูดชยานีก็พอจะคาดเดาได้บ้าง โศกนาฏกรรมระหว่างพ่อและแม่ของเขาเป็นเพราะการแต่งงานของทั้งคู่ไม่ได้เริ่มจากการชอบพอกัน นวีภาพไม่ได้รักที่นาร์ เขาไม่เต็มใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของทั้งคู่ก็ต่างกัน นวีภาพอ่อนแอเกินไปเขาไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร ส่วนที่นาร์ก็แข็งแกร่งเกิน เธอแข็งแกร่งมากในด้านธุรกิจ และก็สร้างแรงกดดันในการใช้ชีวิตของนวีภาพ ทำให้ทั้งคู่ยิ่งแตกแยกกัน ชยานีรู้เรื่องทั้งหมดนี้ และก็รู้ว่าทำไมตอนแรกนิธานถึงปฏิเสธความรู้สึกนี้ “ที่จริงตอนแรกผมต้องการจะปฏิเสธงานแต่งนี้ แต่ก็ถูกปู่บีบบังคับ!” นิธานพูดออกมาอย่างเสียไม่ได้ “เมื่อก่อนปู่ไม่ใช่คนเชื่อเรื่องโชคลาง เขาไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่......เมื่อสามสี่ปีก่อน ผมได้รับบาดเจ็บบ่อยครั้งจนปู่เริ่มเป็นห่วง” “เพราะอย่างนั้นคุณปู่ก็เลยตามหาฉันเหรอ เพราะว่าดวงเราสมพงษ์กันเนี้ยนะ” ชยานีจำใจแต่งงาน เธอรู้ว่านิธานเองก็คงจำใจมากแน่ๆ แต่เพราะคุณท่านบวรวิชญ์เป็นคุณปู่ของเขาและทำเพื่อเขา เขาก็ทำได้แค่น้อมรับ “งั้นคุณก็ฝืนทำน่ะสิ!” “ไม่ฝืนหรอก หลังจากที่ได้เจอเธอ มันก็ไม่ได้ฝืนทนอะไรแล้ว!” นิธานมองชยานีอย่างลึกซึ้ง “อันที่จริงพ่อกับแม่ก็มีความรู้สึกในช่วงปีแรกๆ ตอนนั้นแม้ว่าพ่อจะทำธุรกิจย่ำแย่ แต่พวกเขาก็ตกหลุมรักกันหลังจากอยู่ด้วยกันมา ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขึ้นเรื่อยๆ” “งั้น......” “คุณยังไม่รู้สถานะของนิวราอีกเหรอ!” นิธานสวมกอดชยานีและค่อยๆลูบแก้มของเธอ “เลขาคนสนิทของพ่อ แม่ไม่เคยควบคุมงานของพ่อเลย รู้ไหมว่าทำไม” “เพื่อปกป้องพ่อเหรอ” ชยานีถาม นิธานพยักหน้า “แม่เป็นคนที่ฉลาดมาก นั่นเป็นสาเหตุที่ปู่กับย่าสนับสนุนเรื่องการแต่งงาน แต่เห็นได้ชัดว่าพ่อไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริง!” “ฉันเข้าใจแล้ว!” เพราะว่าไม่ช้าก็เร็วบริษัทเอ็ม.เจ. ก็จะตกเป็นของนวีภาพ ดังนั้นคุณท่านจึงหาภรรยาที่ฉลาดและมีความสามารถให้แก่นวีภาพ แต่เพราะที่นาร์เป็นคนแข็งแกร่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงพังทลาย อีกอย่างนวีภาพดูไม่มีศักดิ์ศรีเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าที่นาร์ และนิวราก็เข้าใกล้นวีภาพได้พอดี ซึ่งนั่นทำให้นวีภาพรู้สึกว่าตัวเองเป็นใหญ่ ในช่วงเวลานั้นชยานีไม่รู้มาก่อน แต่หลังจากฟังนิธานพูดแล้วก็เข้าใจขึ้นมาบ้าง พอนึกถึงวันนี้ที่นิธานให้สัญญากับเธอว่าจะไปบ้านตระกูลมีทรัพย์ นิธานก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้เกลียดชังตระกูลมีทรัพย์ “วันนี้คุณพยายามมากนะ เป็นคนไกล่เกลี่ยตลอดเลย หืม” นิธานอดไม่ได้ที่จะ*บีบคางของชยานี “เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดอะไรคุณก็เชื่อเหรอ” “หา เป็นไปได้เหรอว่าเธอหลอกฉัน” ชยานีมั่นใจว่าตัวเองมองคนไม่ผิด นิธานกรอกตาไปมาสองรอบ “โสวัณณ์เป็นเด็กฉลาด เธอถูกสอนมาอย่างดีแน่นอน!” นี่คือข้อแตกต่างระหว่างที่นาร์และนิวรา ทั้งชีวิตของนิวราเธอไม่มีทางสอนลูกให้เหมือนกับที่นาร์ได้ “ถ้าวันได้ฟังคุณชมแบบนี้ คงดีใจมากแน่ๆ!” “อืม!” นิธานตอบและนั่งจับมือชยานีอยู่ข้างเตียง “หยุดพูดเรื่องนี้กันก่อนเกิดอะไรขึ้นตอนที่คุณคุยเกี่ยวกับแม่ในโทรศัพท์” ชยานีเม้มปาก “นิธาน ฉันอยากตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น ฉันรู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น! ถ้าไดอารี่ของแม่บอกว่าพี่น้องฝาแฝดของฉันตายไปเมื่อสามวันหลังจากที่เกิดมา งั้นถ้าเกิดคุณหนูตระกูลคำล้อมที่เมืองเมฆาคือชยานีที่ตายไปแล้ว มันเกิดอะไรขึ้น” ชยานีคิดแล้วคิดอีก เธออยากจะสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน แม้ว่าสวรรค์จะให้โอกาสเธอมีชีวิตอีกครั้ง แต่เธอจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปเด็ดขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเองเกิดใหม่ในร่างของปาลี ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ ถ้าเธอกับปาลีมีความเกี่ยวข้องกันจริงๆทำไมถึงได้เกิดใหม่ในร่างของปาลี ทำไมเธอถึงได้ดูเหมือนกับปาลี “แม่เขียนไว้ชัดเจนเลยว่าพี่น้องฝาแฝดของฉันตายแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับชยานีกันแน่ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และ......ฉันคิดมาตลอดว่าการตายของชยานีมันแปลกๆ” ชยานีพูด เธอจับมือนิธานแน่นโดยไม่รู้ตัว บางทีเธอก็ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไร ดวงตาของนิธาน*หลุบต่ำลง เขามองมาที่มือของชยานี (แววตาลุ่มลึกขึ้น?) แม้ตอนนี้ชยานีจะยังมีเรื่องราวมากมายที่ไม่ได้บอกตัวเอง แต่เธอกลับพยายามถ่ายทอดออกมาให้ตัวเองซึ่งนั้นทำให้นิธานมีความสุขมาก “นี เรื่องนี้ผมช่วยคุณสืบได้นะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง!” นิธานตบที่มือของชยานีเบาๆ เพื่อแสดงให้เห็นว่าชยานีเชื่อใจเขาได้ “ถ้าเรื่องในไดอารี่เล่มนั้นของแม่เป็นเรื่องจริง คุณมีพี่น้องฝาแฝดจริงๆ ผมก็จะช่วยคุณสืบเอง แล้วก็เรื่องของชยานี......ถ้าพวกคุณมีความเกี่ยวข้องกันจริงผมก็สืบได้ หืม” “คุณนิธาน!” ชยานีสูดน้ำมูก เธอรู้สึกตื้นตันจริงๆที่นิธานทำเพื่อเธอ ที่จริงเรื่องนี้เธอไม่มั่นใจและไม่มีหลักฐานมากพอ เธอรู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้สืบกันได้ง่ายๆ แต่นิธานก็รับปากโดยไม่ถามอะไร ทำให้ชยานีเชื่อใจโดยที่ไม่มีเงื่อนไข ซึ่งทัตติไม่เคยทำให้เธอรู้สึกแบบนี้เลย “พอแล้ว ร้องไห้ทำไมโตขนาดนี้แล้ว!” นิธานกอดชยานีไว้ในอ้อมแขน “ให้เวลาผมหน่อย ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด! แต่เรื่องนี้แม่ยังไม่รู้ใช่ไหม!” ชยานีส่ายหน้า “ไม่รู้!” วันนั้นอารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี จะไปถามจริยาได้อย่างไร และชยานีเองก็ไม่อยากให้จริยารู้ ถ้าเธอรู้ว่ายังมีผู้หญิงอีกคนที่ยังไม่ตายเธอก็จะมีความหวัง แต่ชยานีรู้ว่าแท้จริงเธอได้ตายไปแล้ว ชยานีไม่อยากให้จริยาเจ็บปวดอีก ถ้าเป็นแบบนั้นจริยาจะทนไม่ไหว “งั้นอย่าเพิ่งบอกแม่ ตอนนี้เธอยังดีอยู่ ความรู้สึกก็ดีกว่าเมื่อก่อนมากแล้ว อย่าให้ท่านรู้เรื่องพวกนี้!” “อืม!” “แต่ที่คุณบอกไว้ก่อนหน้า เรื่องที่จะหาอะไรให้แม่ทำ เอามาร่างเป็นแผนได้นะ!” “หืม คุณมีความคิดอะไรดีๆเหรอ” ชยานีรู้สึกว่าลูกเขยอย่างนิธานเหมือนจะทำหน้าที่ได้ดีกว่าเธอเสียอีก นิธานถูจมูกชยานี “ตอนนี้ยังไม่มีหรอก แต่ก่อนหน้านั้นให้แม่ได้พักผ่อนร่างกาย เลยส่งให้ท่านไปที่คฤหาสน์นั่น ตรงนั้นมันเงียบดี! แม่อยากจะหาอะไรทำก็ต้องให้ท่านได้ติดต่อกับผู้คน ผมมีอพาร์ทเมนท์ไม่ใหญ่มากมันตั้งอยู่ในเมือง ให้แม่ย้ายเข้าไปก่อนได้ วันหลังคุณจะได้ไปเยี่ยมท่านสะดวกๆ!” “ก็ดีนะ!” หลังจากที่ทั้งสองตกลงกันก็รีบบอกกับจริยา พอเธอได้ฟังแล้วก็ดีใจ เธออยู่ที่คฤหาสน์แถบชานเมืองมานาน มันไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอก เธอเคยคิดที่จะย้ายออกไปแต่ก็กังวลว่าชยานีกับนิธานจะคิดมาก และกังวลว่าจะถ่วงเวลาพวกเขา นิธานถนัดหาเวลาพาชยานีไปช่วยจริยาย้ายบ้าน อันที่จริงการย้ายบ้านนี้ของก็ไม่ได้เยอะอะไร ในอพาร์ทเมนท์หรือคฤหาสน์ของนิธานมีทุกอย่างครบอยู่แล้ว โดยมาก็แค่หิ้วกระเป๋า เอาของใช้ในชีวิตประจำวันมาก็พอแล้ว เพื่อที่จะเอาใจนิสัยของจริยา ในอพาร์ทเมนท์ก็จะตกแต่งเล็กน้อยไม่ให้ดูเยือกเย็นเหมือนก่อนหน้า ชยานีกับนิธานใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายช่วยจริยาจัดการอพาร์ทเมนท์ และถือโอกาสทำความรูจักคนที่นั่นด้วย สุดท้ายทั้งคู่ก็ล้าจนต้องเอนตัวลงบนโซฟา ชยานีหนุนแขนของนิธานหัวเล็กๆของเธอถูไถเข้าที่แขนของเขา นิธานก็ลูบหัวชยานีด้วยความรักใคร่ จริยาที่ยกแก้วน้ำมาสองแก้วพอเห็นลูกสาวของเธอกำลังเข้าไปกระเง้ากระงอดนิธาน และใบหน้าของนิธานที่เต็มไปด้วยความรักนั้น จริยาก็รู้สึกมีความสุข “ปาลี นิธาน มาดื่มน้ำมา!” “ขอบคุณค่ะแม่!” นิธานรับแก้วน้ำทั้งสองแก้วมาถือไว้ในมือก่อนจะยื่นให้ชยานีใบหนึ่ง ชยานีก็ลุกขึ้น”แม่ พักหน่อยเถอะค่ะ อย่ามัวแต่วุ่นอยู่กับงานเลย พวกนี้ปล่อยให้หนูกับนิธานจัดการเถอะค่ะ!” “โธ่ แม่ได้ได้ทำอะไรเลยลูกกับนิธานทำกันหมดแล้ว ที่จริงตอนนี้ร่างกายของแม่ก็ดีขึ้นแล้ว ดูสิไม่เหนื่อยเลยสักนิด!” “ก็ได้ค่ะก็ได้!” ชยานีก็ไม่อยากจะเถียงกับจริยาต่อแล้ว “แต่แม่คะ พอย้ายมาแล้วแม่อยากทำอะไรไหมคะ” “อันนี้......แม่ก็ยังคิดไม่ออก เมื่อก่อนก็ทำงานที่ตะกูลมะเด็งมาตลอด รู้อะไรไม่มากเลย!” จริยาพูดแล้วก็ยังรู้สึกเสียใจ พอคิดถึงตอนนั้นเธอเป็นคุณหนูของตระกูลกองแก้ว ไม่เคยต้องกังวลเรื่องทำมาหากินหรือทำงานด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เธออายุมากแล้วและสิ่งที่เธอทำเป็นตอนยังเด็กก็ไม่ชำนาญแล้ว ชยานียังคงเงียบ เธอรู้ว่าจริยาละทิ้งเรื่องต่างๆไปหลายเรื่องแล้ว ตอนนี้อยากจะรื้อฟื้นมันก็ไม่ง่ายแล้ว นิธานรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของชยานีเขาเอื้อมมือไปจับมือของชยานีไว้ และตบที่หลังมือของเธอเบาๆ “แม่ครับ ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเปิดโรงพยาบาลอยู่ ถ้าแม่เบื่อก็ไปทำงานเป็นพยาบาล ผมว่าสำหรับแม่ไม่น่าจะไม่มีปัญหานะครับ!”