ตอนที่236 สุขสันต์ครบรอบสามปีการแต่งงานภรรยาของผม

ต๭นที่236 สุขสันต์ครบรอบสามปีการแต่งงานภรรยาของผม ชยานีคิดแล้วคิดอีก คนแบบนิธานไม่ใช่คนโกหกแน่นอน ดังนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรกับตมนาแล้วใช่ไหม นี่เธอยังไม่พูดถึงบุญคุณความแค้นของตมนา ชยานีต้องยอมรับว่าตมนายังมีประโยชน์อยู่ อย่างน้อยตมนาก็โตมาได้สวยมาก อีกทั้งศักดิ์ของตมนาก็ดี การศึกษาก็ดี ความสามารถด้านการทำงานก็ไม่เลว ชยานีคิดว่าผู้หญิงแบบตมนาควรจะมีผู้ชายมากมายมาชอบพอ ดังนั้นแล้วทำไมนิธานถึงไม่สนใจตมนา ชยานียังคงแสดงท่าทีว่าแปลกมาก “ตมนา เคยช่วยชีวิตผม ก็แค่นั้นเอง” นิธานกังวลมาชยานีจะคิดเอนเอียง จึงพูดอธิบาย เดิมทีคนอย่างนิธานโดยพื้นฐานแล้วก็หยิ่งที่จะอธิบายอะไร ดังนั้นแม้ว่าคนอื่นจะเข้าใจผิด นิธานก็ไม่เคยปริปากอธิบายอะไร แต่ว่าถ้าคนคนนั้นคือชยานี เรื่องราวทุกอย่างล้วนถูกยกเว้น “ถ้าผมกับตมนามีอะไรจริงๆ คุณคิดว่าตามนิสัยของผมแล้ว ผมจะสามารถแต่งกับคุณไหม หลังจากนั้นก็เอาคุณมาไว้ที่บ้านปฎิบัติอย่างเย็นชา แล้วทำให้ตมนาร้อนรนอย่างนั้นเหรอ” นิธานตอบ พร้อมกับเล่นผมของชยานี “เธอคิดกับผมอย่างไร ผมก็รู้ หลายปีมานี้ผมถึงไม่ยอมรับ แต่ว่าเป็นเพราะบุณคุณสองคำนี้ เมื่อก่อนผมยังไม่ได้เจอกับคุณ ดังนั้นจะรู้สึกก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ว่าในเมื่อได้อยู่ด้วยกันกับคุณแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวเหล่านี้ แน่นอนว่าไม่อาจทำให้คนเข้าใจผิด คนอื่นจะมองอย่างไรผมไม่สนใจ ที่สำคัญคือคุณ เข้าใจไหม” ชยานีฟังคำแก้ตัวที่ยาวเป็นพวงเหล่านี้ของนิธาน รู้สึกเหมือนสมองกำลังถูกชน แต่ก่อนนิธานเป็นคนที่หยิ่งยโสไม่ยอมอธิบายจริงๆ เขารู้แก่ใจ แต่ไม่อธิบาย ไม่แสดงออกว่าจริงหรือไม่จริง เขาหมายถึงแบบนี้รึเปล่านะ และในตอนนี้เพราะเธอกำลังเข้าใจผิด ดังนั้นเขาเลยอธิบายเหรอ ชยานีรู้สึกว่าตัวเองในบางครั้งก็เอาแต่ใจ ในเมื่อชยานีก็รู้ว่าระหว่างนิธานกับตมนาไม่มีอะไร ไม่อย่างนั้นนิธานคงไม่มาอยู่กับตัวเองหรอก แต่ก็เป็นผู้หญิงนี่นา มีบางครั้งที่ความคิดแบบนี้ควบคุมไม่ได้ กว่าเธอจะรู้ตัว ก็สายไปแล้ว เธอกำลังหึง หึงอย่างมาก “คุณนี่” นิธานบีบจมูกของชยานีอย่างอดไม่ได้ “ผมดีใจนะที่คุณหึง แต่ผมรับประกันคุณได้ หลังจากนี้คุณจะไม่ต้องหึงอีกแล้ว” ชยานีหรี่ตาลง ราวกับเป็นแมวน้อย กำลังเผยเขี้ยวออกมา ข่วนนิธาน “คุณกล้าทำให้ฉันหึง ฉันจะทำลายหน้าคุณ ทำให้คุณเสียโฉม หน้าแบบนี้ของคุณไม่ใช่ว่าดึงดูดผู้หญิงเหรอ ถ้าหน้าคุณพัง ฉันจะดูว่ายังมีผู้หญิงมารักคุณไหม” “ผมไม่ได้ต้องการให้ผู้หญิงมากมายมารักผม ชีวิตนี้เเค่คุณก็พอแล้ว” นิธานกุมหมัดน้อยๆของเธอ เอามาวางที่หน้าอกของตน “คุณ…….คุณอย่าใช้สายตาแบบนี้มองมาที่ฉันนะ ฉันรับไม่ได้” ชยานีควบคุมการเต้นอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าของหัวใจไม่ไหว ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอมองมาที่นิธาน “ทำเกินไปแล้วนะคะ” “เด็กโง่” นิธานลูบผมของชยานี หัวเราะอย่างมีความสุขมาก “นายน้อย คุณสะใภ้” ดูเหมือนว่าจะนานมากแล้ว เสียงของคนขับรถดังเข้ามาจากด้านนอก ชยานีผลักนิธานออก จัดแจงรูปลักษณ์ของตัวเองให้ดี แล้วค่อยเปิดประตู นิธานลงจากรถก่อน เดินอ้อมมาอีกด้านหนึ่งเพื่อเปิดประตูให้ชยานี “ภรรยาคนสวยของผม ลงจากรถเถอะ” ชยานียื่นมือมาข้างหนึ่ง วางลงบนมือของสุภาพบุรุษ นิธานจูงมือของชยานีลงจากรถ ทันทีที่ชยานีลงจากรถก็ถูกทัศนียภาพที่ล้อมรอบดึงดูดเธอ ก็อดเบิ่งตาโตไม่ได้ มองทัศนียภาพทั้งสี่ด้านอย่างไม่รู้ตัว ตอนนี้พระอาทิตย์ลับภูเขาไปแล้ว ดวงตะวันยามอัสดงกำลังลับฟ้าแสงอาทิตย์สีแดงเหมือนกลุ่มไฟกำลังดับลง เหลือไว้เพียงหมู่เมฆสีแดงและขาวส่องแสงแพรวพราวสลับกัน ณ ที่พระอาทิตย์กำลังตกแห่งนี้ เป็นคฤหาสน์ที่ึเงียบสงบแห่งหนึ่ง ชยานีกระพริบตา รู้สึกแปลกใจ “นิธาน ที่นี่คือ” “ทะเลดอกไม้” นิธานยิ้มบางๆ ก้มตัวลงจุมพิตที่หลังมือของชยานี “ภรรยาสุดที่รักของผม ครั้งก่อนเคยตอบตกลงว่าจะพาคุณมาที่คฤหาสน์แห่งนี้ สามีไม่ได้ผิดคำพูดใช่ไหม” ชยานีรีบส่ายหัว ดวงตาแดงระเรื่อ ชุ่มชื่นเล็กน้อย “นิธาน คุณน่ารำคาญจัง” เธอมักจะคิดว่าเขาทำได้ดีมาก แต่ว่าทุกครั้งเขาสามารถเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อเขาใหม่ ใช้การกระทำพิสูจน์ว่าเขายังสามารถทำได้ดีกว่านี้อีก ทะเลดอกไม้ เธออยากมาอย่างมาก แต่เพราะรู้ว่านิธานงานยุ่ง ดังนั้นเธอจึงไม่เคยเอ่ยปาก แต่ไม่คิดเลยว่านิธานที่เห็นเงียบๆแบบนี้จะทำให้เรื่องแปลกใจและน่าดีใจได้ขนาดนี้ ณ คฤหาสน์ที่พระอาทิตย์กำลังตก ดูงดงามแบบนี้ ชยานีไม่อาจละลายตาได้เลยจริงๆ ประตูคฤหาสน์ถูกเปิดออก ด้านในมีผู้ชายวัยกลางคนสวมชุดสมัยราชวงศ์ถังสีดำเดินออกมา เขาดูอารมณ์ดีมาก เมื่อเดินมาถึงด้านหน้าของนิธานและชยานี ค่อยๆโค้งคำนับ “ยินดีต้อนรับนายน้อยและคุณสะใภ้สู่ทะเลดอกไม้” “อืม” นิธานพยักหน้า “ทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” “ขอรับนายน้อย” ชายวัยกลางคนตอบ “ได้รับโทรศัพท์จากคนของนายน้อยตั้งแต่เช้า คนใช้ของวังก็จัดแต่งให้ หลายวันนี้คฤหาสน์ถูกปิด ไม่มีคนนอกเข้ามาเลย” “อืม” นิธานพยักหน้า ยื่นมือมาทางชยานี “ภรรยาคนสวย พวกเราเข้าไปกันเถอะ” “ค่ะ” ชยานียิ้ม ปล่อยให้นิธานจูงเธอเข้าไปในคฤหาสน์ แต่ชยานีรู้สึกกระวนกระวาย กระซิบที่หูของนิธาน “ก่อนหน้านี้คฤหาสน์เปิดให้เข้า คุณมาปิดอย่างกระทันหันแบบนี้ ไม่ส่งผลกระทบกับคฤหาสน์เหรอ” “ไม่หรอก ปัญหานี้ไม่เรื่องสิ่งที่คุณควรกังวล” นิธานมองมาที่ชยานี “วันนี้ที่นี่ล้วนเป็นของคุณ” “อืม” ชยานีพยักหน้า เธอถูกทัศนียภาพของทะเลดอกไม้ดึงดูดอย่างแท้จริง เธอไม่เคยคิดว่าทะเลดอกไม้จะใหญ่ขนาดนี้ และก่อสร้างที่ดึงดูด ทั้งหมดล้วนแตกต่างจากสิ่งปลูกสร้างสมัยใหม่ด้านนอกอย่างสิ้นเชิง “งดงามจริงๆเลย” “สิ่งปลูกสร้างในนี้ล้วนเป็นสถานที่ที่ท่านปู่ออกแบบเองกับมือในตอนนั้น ท่านย่าก็มีส่วนร่วมด้วย สามารถพูดได้ว่าที่นี่คือสัญลักษณ์แห่งความรักของพวกท่าน” นิธานที่กำลังพูดอยู่ ระหว่างหน้าผากก็มีรอยยิ้มอันอบอุ่น ชยานีที่กำลังกุมมือของนิธาน ค่อยๆแน่นขึ้น “ดูแล้ว ท่านปู่กับท่านย่าต้องรักกันมากแน่ๆ” มีเพียงความรักเท่านั้น ที่จะทำให้สถานที่แห่งนี้งดงามขนาดนี้ “เเต่เดิมก็ไม่เปิดให้คนนอกเข้า หลังจากนั้นท่านย่าก็พูดว่าสิ่งที่งดงามควรให้ทุกคนได้ชื่นชมด้วยกัน ดังนั้นหลังจากนั้นทะเลดอกไม้ก็กลายเป็นสถานที่ที่หลายๆคนอยากมา แต่ว่าทะเลดอกไม้ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเข้ามาได้ ถึงแม้จะเข้ามาแล้ว สถานที่เหล่านี้ก็ไม่สามารถเข้ามาได้” นิธานพูดแล้วชี้มาที่สิ่งก่อสร้างรอบๆ “เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ท่านปู่มอบให้ท่านย่า คนนอกไม่สามารถเข้ามาได้ ป้องกันการถูกทำลาย” ชยานีเห็นด้วย “นี่ก็คือ” “แปลงดอกไม้สองสามผืนของด้านนอก ยังมีสิ่งก่อสร้างตรงนั้นอีก สามารถไปดูได้” จนแล้วจนรอดนิธานก็จูงมือชยานีไป แนะนำให้ชยานีไม่หยุด ค่ำคืนนี้ นิธานพาชยานีไปชมหลากหลายสถานที่ เห็นดวงตาของชยานีไม่รับแล้ว “ที่นี่สวยจริงๆเลย ถ้าได้ใช้ชีวิตในนี้ คงจะดีไม่น้อย” นิธานมีแววตาอมยิ้ม บีบหน้าของชยานี “ถ้าคุณชอบ ผมตกลง วันหลังถ้ามีเวลาพวกเรามาพักที่นี่สักระยะหนึ่ง ที่นี่ไม่เหมือนเขตเมือง ค่อนข้างห่างไกล อาจจะไม่ค่อยสะดวกสบาย” “ดีเลย” ชยานีดึงมือนิธานอย่างดีอกดีใจ มาไว้บนไหล่ของนิธาน กระหม่อมน้อยๆถูไปถูมาบนตัวของนิธานอย่างอดไม่ได้ “ไม่มีอะไรไม่สะดวก ฉันคิดว่าสภาพแวดล้อมของที่นี่ดีมาก อากาศดี เหมาะกับการดำรงชีวิตมาก” นิธานหัวเราะ “ก็กังวลว่าคุนจะไม่คุ้นชิน” “ไม่มีทาง คุณตกลงแล้วนะ ห้ามผิดคำพูดหล่ะ” ดูเหมือนชยานีจะกลัวนิธานผิดคำพูด เธอดึงแขนเสื้อของนิธานพูดอย่างออดอ้อน “ได้ได้ได้” นิธานกอดชยานีอย่างอ่อนโยน แนบชิดขึ้น ได้กลิ่นร่างกายของชยานี หัวใจก็มีความสุขตามไปด้วย “หิวแล้วหล่ะ พวกเรากลับกันเถอะ” “อืม” นิธานพาชยานีเดินชมอีกนิดหน่อยแล้วกลับเข้าไปในคฤหาสน์ ที่สำคัญก็คือสถานที่แห่งนี้กว้างใหญ่มาก มีเวลาน้อยแบบนี้เดินชมไม่หมดแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นสถานที่งดงามแห่งนี้ไม่สามารถชื่นชมอย่างผิวเผินได้ทั้งหมด “นายน้อย คุณสะใภ้ มื้อค่ำจัดเตรียมเสร็จแล้วครับ” แล้วชายวัยกลางคนเมื่อครู่นี้ก็ปรากฎตัวขึ้น หยุดยืนนอบน้อมอยู่ด้านหน้าสถานที่ลับของนิธาน “รบกวนลุงยศด้วยนะครับ” นิธานพูดด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น “ไม่รบกวนอะไรเลยครับ หาได้ยากที่นายน้อยจะมา แล้วยังพาคุณสะใภ้มาด้วย นานมากแล้วที่คฤหาสน์นี้ไม่ได้คึกคัก” ลุงยศแอบถอนหายใจ “นายน้อยคุณกับคุณสะใภ้รีบเข้าไปเถอะ” นิธานกุมมือชยานี แล้วแนะนำ “นี นี่คือลุงยศ แต่ก่อนเป็นคนข้างกายของท่านแม่ ตอนนี้ดูแลทะเลดอกไม้อยู่ ที่ทะเลดอกไม้สามารถดูแลได้ดีขนาดนี้ ลุงยศเก่งมากๆเลย” “นายน้อยคุณชมผมแบบนี้ ผมก็เเค่ทำสุดความสามารถเท่านั้นเอง” ลุงยศรีบตอบ แล้วเปิดทางให้นิธานกับชยานีเข้าไป ชยานีพยักหน้าเข้าใจ เธอบีบมือนิธานอย่างโกรธนิดหน่อย ส่งสายตาที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เองให้นิธาน ทุกคนต่างรู้คิดว่านิธานปฎิบัติต่อท่านพ่อและท่านแม่ของเขาอย่างไร้น้ำใจ ล้วนแต่มีท่าทีเดียวกัน แต่ชยานีมองออก ว่านิธานเป็นคนหน้านิ่งแต่ใจร้อน สำหรับคุณนวีภาพ นิธานปฎิบัติอย่างไร้น้ำใจ แต่อย่างไรก็ตามนิธานก็ให้สถานที่พักอาศัยกับคุณนวีภาพ ไม่ได้ฆ่าเขา ที่จริงแล้วตามวิธีการของนิธานและความสามารถในตอนนี้ของเขา ถ้าคิดจำทำคุณนวีภาพที่ไม่มีอะไรเลย ก็ไม่ได้ยาก แต่นิธานกลับไม่ได้ทำเช่นนั้น แม้กระทั่งคุณที่นาร์ แม้ว่านิธานจะไม่ได้ใกล้ชิด แต่ก็สามารถเหลือคนสนิทของที่นาร์ไว้ที่ทะเลดอกไม้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนปกติสามารถทำได้ ในตอนนั้นคุณท่านบวรวิชญ์ยังอยากจะยกทะเลดอกไม้ให้คุณที่นาร์ แต่เป็นเพราะการแยกทาง เรื่องเหล่านี้จึงหยุดลงกลางคัน แต่นิธานกลับยังเหลือลุงยศไว้ อีกทั้งให้ดูแลทะเลดอกไม้ ผู้ชายคนนี้ ทำเยอะกว่าที่พูดอีก “เป็นอะไรไป” นิธานเห็นว่าชยานีส่งสายตาติดหนึบกับคน ก็เหล่มองมาที่ชยานี “ไม่หิวรึไง” “ฉัน…..” ชยานีชะงักไปครู่หนึ่ง ก็เห็นอาหารอันปราณีตโต๊ะหนึ่ง แล้วมองที่การจัดแต่งห้องอาหาร ที่ราวกับมีงานเฉลิมฉลอง ดวงตาของนิธานเป็นประกาย เข้ามาใกล้ชยานี เขาจ้องมองมาที่ชยานีอย่างซาบซึ้ง มือทั้งสองกุมมือของชยานี ดึงชยานีเข้ามาใกล้ มือข้างหนึ่งรวบเอวบางๆของชยานีไว้ ตามด้วยพูดว่า “สุขสันต์ครบรอบสามปีการแต่งงาน ภรรยาของผม”