ตอนที่240 ธนิดาไม่ใช่คนที่นายจะยุ่งย่ามได้

ต๭นที่240 ธนิดาไม่ใช่คนที่นายจะยุ่งย่ามได้ นิธานเหล่มองเฉลิมพล “เกี่ยวอะไรกับฉัน” “ได้ได้ได้ ไม่เกี่ยวกับนาย” เฉลิมพลทนไม่ไหว “นายอย่าทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ใช่คนพามา นายคิดว่าฉันเหมือนคนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นแบบนั้นเหรอ” เฉลิมพลแบมือทั้งสองออก “นายอย่ามองเหมือนกับว่าฉันไปทำเรื่องไม่ดีอะไรไว้ได้ไหม” “ไม่ใช่นายเหรอ” นิธานขมวดคิ้วเบาๆ มองมาที่ตาของดนพ ดนพจึงรีบยกมือแก้ตัว “ไม่ใช่ฉันนะ” “ก็ได้ ฉันกับดนพมาถึงที่นี่ก็เจอหล่อนแล้ว ดูเหมือนจะมานานแล้วด้วย แล้วยังจงใจทำเหมือนมากับพวกเราอีก น่าจะหลังจากที่ถูกปฎิเสธ ไม่ให้เข้ามา” เฉลิมพลไม่ใช่คนไม่มีสมอง เมื่อเห็นตมนาในตอนนั้น เขาก็เดาออกตั้งแต่แรกแล้ว แต่ต้องพูดว่าตมนาผู้หญิงคนนี้เป็นคนใจกล้ามากๆ ไร้ยางอายอย่างยิ่ง ก็รู้ว่าตอนนี้นิธานกับชยานีแต่งงานแล้ว มีความรักระหว่างสามีภรรยาเพิ่มขึ้นจนถึงทุกวันนี้ หล่อนยังวิ่งมาหาคนอื่นมาสร้างความวุ่นวายให้อีก ไม่รู้ว่ามีเจตนาอะไร แต่ว่าเฉลิมพลคนนี้ เกลียดที่สุดก็คือการถูกคนอื่นใช้ประโยชน์ แม้ว่าการใช้ประโยชน์ครั้งนี้ของตมนาจะไม่ได้ร้ายแรง แต่ทั้งหมดก็ทำให้เขาขุ่นเคือง ดังนั้นเมื่อสักครู่หลังจากที่เข้าใจแผนทั้งหมดจากนิธาน จึงรู้สึกเสียหน้า เฉลิมพลรู้นิสัยของนิธาน เขาคนนี้รักเกลียดแบ่งแยกชัดเจน ก่อนหน้านี้ที่ไม่รับรักชยานีเพราะไม่ได้รัก ในวันนี้เขาปกป้องชยานีมากขึ้น จะอดทนให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมาทำลายได้อย่างไรกัน ตมนาคนนี้ก็เหมือนกัน คิดว่าตัวเองต่างกับนิธาน เขายกมือตบไหล่นิธาน “จิ๊จิ๊ ความรักของแบบนี้ ถ้าได้สัมผัสแล้วไม่มีข้อดีอะไรเลย นายดูตัวเองสิ ดอกท้อบานสะพรั่งเชียว” นิธานหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง มุมปากกำลังอมยิ้ม “ดังนั้น นายไม่ต้องการความรักอย่างนั้นเหรอ” เขาหัวเราะพูด น้ำเสียงมีความเย็นชา “ธนิดาไม่ใช่ผู้หญิงเหล่านั้นของนาย” “จิ๊จิ๊ นายไม่ได้ก้าวก่ายแค่ภรรยาของนาย แม้แต่เพื่อนของภรรยานายก็ยังจะก้าวก่ายด้วยเหรอ นายอาจจะก้าวก่ายมากไปหน่อยนะ” เฉลิมพลคิดว่านิธานนี้เกินเยียวยา “ไม่สิ แต่ไหนแต่ไรนายไม่ใช่คนที่จะก้าวก่ายเรื่องของคนอื่นนี่นา” “นายไปยุ่งย่ามธนิดา เธอก็จะเป็นห่วง ถ้านายแค่เล่นเล่น เมื่อถึงเวลาที่ธนิดาเจ็บ เธอก็จะเสียใจ” นิธานใช้ดวงตาเรียวยาวมองมาที่เฉลิมพล “ปกตินายจะเล่นอะไรกับผู้หญิงฉันก็ไม่คิดจะก้าวก่าย นั่นเป็นเรื่องของนาย แต่ว่านายไม่ได้แค่ยุ่งกับตัวเอง ไปยุ่งย่ามกับธนิดา เมื่อถึงเวลานั้นลีเธอรู้สึกไม่สบายใจอะไร นายอย่ากลัวนะว่าถึงตอนนั้นฉันจะไม่ใส่ใจความรู้สึกระหว่างเพื่อน” “โอ้ มันร้ายแรงขนานนี้เชียว” เฉลิมพลจะพูดอย่างไรดี “เกลอไหนๆฉันก็เป็นเพื่อนนายมาหลายปีแล้ว นายมีเพื่อนที่ดีแบบนี้ไหม” “เพื่อนก็เหมือนเสื้อผ้า ภรรยาต่างหากที่เป็นมือเท้า มีใครตัดมือตัดเท้าตัวเองไหม” “เเล้วนายเคยเห็นคนไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอ” เฉลิมพลจิกกัด แล้วจ้องนิธานอย่างเคืองๆ “เสื้อผ้าสามารถซื้อใหม่ได้ แถมถอดได้ตลอดเวลา” เฉลิมพล “……” “นิธาน นายยังไม่จบใช่ไหม” เฉลิมพลสงสัยว่านิธานในตอนนี้ไม่ปกติ จึงตบเข้าที่ไหล่ของดนพ “นายว่านิธานช่วงนี้ผิดปกติไหม” ดนพมองมาที่เฉลิมพล แล้วตอบอย่างจริงจัง “ที่จริงแล้วฉันรู้สึกว่าพี่สามพูดถูกนะ ในเมื่อนายไม่ได้ชอบธนิดาจากใจจริง ฉันคิดว่าทางที่ดีนายก็ไม่ควรไปยุ่งย่ามกับเธอ นายก็รู้ว่าแต่ไหนแต่ไรนายมีผู้หญิงเยอะแยะ นายมีเงิน สามารถจัดการได้ แต่ธนิดาไม่เหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้น ไม่ได้เล่นตามใจชอบได้ ถ้านายไม่คิดจะอยู่ด้วยกันกับเธอ ทางที่ดีไม่ควรไปยุ่งย่ามกับเธอ” “เดี๋ยวก่อน นายไปอยู่ข้างเดียวกับนิธานตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาแต่งงานแล้ว ธนิดาเป็นเพื่อนของภรรยาเขา แล้วนายหล่ะ” เฉลิมพลถามอย่างไม่พอใจ “ฉันออกความเห็นกับนายอย่างจริงใจ แต่ก่อนนายทำเรื่องแย่ๆไว้ขนาดนั้น ระวังจะถูกลงโทษ” ดนพเกลี้ยกล่อม “นายพูดว่าถ้าวันไหนนายปักกล้าลงบนร่างผู้หญิง ก็จะเจ็บปวดเจียนตาย” “เดี๋ยว นายน้อยฉันพลั้งมือรึไง นายอย่าคิดมากเกินไปได้ไหม ถ้าผู้หญิงคือสิ่งของที่ใช้เมื่อขาด ฉันไม่คิดเหมือนนิธาน ดูเหมือนป่าของเขาจะไม่ดี แขวนไว้บนต้นไม้เท่าไหร่ก็ตายหมด” เฉลิมพลพูดอย่างไม่พอใจ ดนพและนิธานต่างมองหน้ากัน ทั้งสองส่ายหน้า แสดงถึงการไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเฉลิมพล ที่เขาพูดได้สวยงามและเต็มปากอย่างในตอนนี้ได้ เพราะว่าเฉลิมพลยังไม่เจอคนที่ชอบ คนที่จะทำให้เขารู้สึกรักจากใจจริง ถ้าถึงวันนั้นที่ได้เจอ เขาจะไม่มีท่าทีแบบในตอนนี้แน่นอน ชายสามคนที่เดินคุยกันอยู่ด้านหลัง ชยานีก็กำลังคุยกับพวกสาวๆที่อยู่ด้านหน้า พูดคุยถึงเป้าหมายของตมนาที่เพิ่งจะมาปะทะกับนิธานที่นี่เมื่อครู่นี้ ธนิดาเข้าใจตมนาทุกอย่าง แต่ก่อนชยานีเคยให้เธอวินิจฉัยผู้หญิงคนนี้ แน่นอนว่าธนิดารู้ความรู้สึกที่ตมนามีให้นิธาน ที่จริงแล้วคนที่มีสายตาเฉียบเเหลมถึงจะสามารถมองออก ที่จริงแล้วสายตาของตมนานั้นแสดงออกชัดเจนและลุกโชนมาก ทำให้มองข้ามได้ยาก “ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจงใจ ก็เห็นอยู่ว่าทะเลดอกไม้แห่งนี้ประกาศว่าปิดทำการ เธอกลับพยายามจะเข้ามา” ทุกคนเป็นผู้หญิง แน่นอนว่าต้องเข้าใจความคิดของตมนา “ไม่ใช่ว่าหล่อนรู้ว่าเมื่อวานนี้เป็นวันครบรอบการแต่งงานของเธอกับนิธานเหรอ ดังนั้นจึงตั้งใจมาปรากฎตัว ทำให้เธอรังเกียจ” ชยานีเหล่มองธนิดา “เธอไม่เล่นละครโทรทัศน์มากไปหน่อยเหรอ” “ฉันคิดว่าที่ดาพูดก็มีเหตุผลนะ” ชญาภาก็คิดแบบนั้น “แม้ว่าฉันไม่ค่อยรู้จักตมนาคนนี้ แต่ว่าสายตาที่หล่อนมองมาที่นิธานกับเธอ รู้สึกน่ากลัวจริงๆ” ชญาภาทำเพื่อชยานีจริงๆ “ฉันคิดว่าเธอควรระวังสักหน่อย ฉันคิดว่าจิตใจของผู้หญิงคนนี้ยากที่จะหยั่งถึง” “ฉันรู้แล้ว” ชยานียิ้มเจื่อนๆ “แต่ว่าเรื่องนี้ฉันไม่ต้องเป็นห่วง” ชยานีมองไปทางด้านหลัง มองมาที่นิธานที่กำลังพูดคุยกับพวกเฉลิมพล คงจะรู้สึกว่าเธอกำลังมองมา ทั้งสองคนจึงสบตากัน ดวงตาคู่นั้นของนิธานจึงมีน้ำหยดออกมาอย่างรวดเร็ว “จิ๊จิ๊” ธนิดาและชญาภาทั้งสองคนก็สั่นเพราะขนลุกพร้อมกัน “อยู่ห่างกันไกลขนาดนี้ พวกเธอทั้งสองคนยังสามารถส่งสายตาให้กันได้ ดูเหมือนความคิดของพวกเราจะเกินไปจริงๆ ช่างเถอะ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้พวกเธอรู้กันเองก็ดี อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นแทรกเข้ามาในช่องว่างหล่ะ” “ใช่แล้ว ดังนั้นฉันคิดว่าที่หล่อนมาปรากฎตัวต่อหน้าเธอแบบนั้นทุกๆวัน รู้สึกน่าขยะแขยงมาก” ถ้าเป็นอย่างที่ชญาภาพูด “แล้วจะทำอย่าไรได้ ในเมื่อเธอมีขายาวๆแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไร” ชยานีผายมือออก พูดตามความจริงแล้ว ชยานีก็ยังไม่เอาตมนามาไว้ในสายตาอยู่ดี เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการแก้แค้น ตามหาชามาและทัตติเพื่อแก้แค้น เธอต้องการโค่นล้มชามา จะทำลายตั้งแต่จิตใจเลย กระทั่งทัตติ เธอจะตามไปคิดบัญชีกับเขา แต่ชยานีกลับไม่อยากทำลายครอบครัวตระกูลคำล้อม ดังนั้นจนถึงตอนนี้เธอก็กำลังคิดอยู่ว่าควรทำอย่างไรดี อีกเรื่องหนึ่งนอกเหนือจากนี้คืออยากตรวจสอบความสัมพันธ์ของเธอกับปาลีและความสัมพันธ์ระหว่างจริยาให้ชัดเจน รวมถึงในตอนนั้นถ้าจะพูดให้ชัดเด็กคนนั้นน่าจะตายไปแล้ว แล้วทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่ได้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นตั้งแต่เเรกกันแน่ “เข้าใจแล้ว ตอนนี้เธอกำลังลืมตัว เธอมีสามีที่ดี แน่นอนว่าเธอไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ถูกไหม” ธนิดาดูออก ชยานีในตอนนี้กำลังลืมตัวจริงๆ “เธอรู้ก็ดี” ชยานียังไม่ยอมแพ้ บีบคางของธนิดา หัวเราะเหอะเหอะ ตามด้วยพูดอย่างจริงจัง “พวกเธอจะไปกับเฉลิมพลได้อย่างไร” ชยานีก็ไม่ได้ไม่ชอบเฉลิมพล แค่รู้สึกว่าธนิดาและชญาภาไม่ใช่คนเส้นทางเดียวกับเฉลิมพล นั่นก็แค่ข้ออ้างของเฉลิมพล เป็นเพียงคำละเมอไร้สาระ ชยานีก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร นั่นเป็นเพราะมีคนอยู่เยอะ อีกทั้งเฉลิมพลเป็นเพื่อนของนิธาน เธอจะพูดไม่ดีไปทำไม แต่ว่าชยานีก็ยังกังวลอยู่มากนัก “ดา แม้ว่าเฉลิมพลจะช่วยเธอไว้ก่อนหน้านี้ แต่น้ำใจต่อน้ำใจ แน่นอนว่าเธอเองต้องไตร่ตรองให้ชัดเจน เฉลิมพลไม่ใช่คนที่จะยุ่งได้” ธนิดาเงียบอย่างน่ากลัว เธอก็รู้ว่าชยานีทำเพื่อเธอ “สองสามวันก่อนไตรภพโทรมาหาฉัน” “เธอพูดอะไร" ชยานีขมวดคิ้ว “เขาคิดจะทำอะไรกันแน่” ธนิดาหัวเราะอย่างดูถูก “เขาคิดจะทำอะไรยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ แต่ก่อนคิดแต่จะใช้ประโยชน์จากฉัน ให้ฉันแต่งงานกับปูรณ์ ในตอนนี้ยิ่งบูชาเงิน แน่นอนว่าเขาไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ” ธนิดาพูดถึงไตรภพแล้วรู้สึกปวดหัว “ชยา……ลี ที่จริงแล้วฉันรู้สึกมาเสียใจทีหลัง ว่าในตอนแรกทำไมถึงดึงเฉลิมพลมาเกี่ยวข้อง แม้ว่าสุดท้ายจะดิ้นหลุดจากไตรภพก็จริง แต่ถ้าเทียบเฉลิมพลกับปูรณ์แล้ว แน่นอนว่าเป็นปลาที่ตัวใหญ่กว่า แล้วไตรภพจะปล่อยฉันไปง่ายๆได้อย่างไร” ชยานีก็เงียบลง เพราะเธอรู้ว่าธนิดาพูดถูก คนอย่างไตรภพ เขาอยู่ข้างกายของธนิดาเพียงเพื่องคำว่าผลประโยชน์คำเดียว ไม่ได้สนว่าเป็นครอบครัวร่วมสายเลือดอะไรเลย ตอนนี้ธนิดากับเฉลิมพลมีความเกี่ยวข้องกัน แน่นอนว่าไตรภพหวังว่าธนิดาจะพยายามมากขึ้น เพื่อให้เฉลิมพลมาประคองตระกูลคชหิรัญ “ขอโทษนะ ที่ตอนแรกฉันกับนิธานไม่คิดให้รอบคอบ” “ไม่ นี่ไม่เกี่ยวกับเธอ เป็นความโลภที่เอาแต่ใจ” ธนิดาไม่ใช่คนที่จะเลยเถิดแบบนั้น หล่อนไม่เหมือนไตรภพ “ในตอนแรกเธอกับนิธานก็ทำเพื่อช่วยฉัน” “แต่เธอในตอนนี้……” “เธอรู้ไหมปาลี เขาถามฉันอย่างไม่คาดคิดว่าตอนนี้อยู่ด้วยกันกับเฉลิมพลใช่ไหม เธอรู้ไหมว่าเขาอยากให้ฉันทำอะไร” ธนิดารู้สึกพูดได้ลำบาก “เขาบอกให้ฉันหาวิธีตั้งครรภ์ ตั้งครรภ์เด็กของเฉลิมพล ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็จะเป็นแม่คน แล้วแต่งกับเฉลิมพล แบบนี้ตระกูลคชหิรัญถึงจะปีนป่ายต้นไม้อย่างเฉลิมพลนี้ได้” ธนิดาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“ที่จริงแล้วฉันรู้สึกขัดแย้งมาก บางครั้งฉันก็คิดว่าเฉลิมพลสามารถช่วยฉันได้ แต่ฉันก็รู้ว่าเฉลิมพลที่สุดแล้วเป็นคนอย่างไร ฉัน……ช่างมันเถอะ ที่จริงฉันก็รู้ว่าฉันไม่ควรยุ่งย่ามกับเขา” “ดา เธอ……” ชยานีอยากพูดอะไรสักอย่าง ชญาดากลับห้ามชยานีไว้ หล่อนส่ายหัว กระซิบที่หูขอลชยานี “คนดูมักจะเก่งกว่าคนเล่น ที่จริงแล้วลี เรื่องบางเรื่องปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่า” “แต่ว่า……” ชญาภากลับส่ายหัว “ไม่ว่าจะดีหรือร้าย นั่นก็ล้วนเป็นการเลือกอย่างหนึ่ง”