已经是第一章了
ตอนที่243งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโสวัณณ์
ตนที่243งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโสวัณณ์
มือของนิธานสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาที่เปล่งประกายระยิบระยับเจิดจ้าของชยานี
ชยานีเห็นว่านิธานนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้นจึงทำปากจู๋ก่อนจะเดินไปดึงนิธานให้ลุกขึ้นยืน "นี่ อย่าเอาแต่ดูเอกสารรายงานเลยค่ะมันไม่มีความน่าสนใจเลยสักนิดมันจะน่ามองกว่าฉันเหรอคุณดูสิว่าชุดที่ฉันใส่เป็นยังไงบ้าง แล้วคุณก็ด้วยอย่าคิดว่าตัวเองจะรอดนะคุณต้องลองชุดสูทที่ฉันออกแบบให้ด้วยพรุ่งนี้ต้องใส่ชุดที่เป็นทางการหน่อยรู้ไหมคะ"
ฺชยานีดันนิธานเดินต่อไปส่วนนิธานก็ยอมให้ชยานีดันต่อไปริมฝีปากยกยิ้มมุมสามสิบองศาโดนดันจนถึงห้องนอนแล้วปล่อยให้ชยานีจัดการให้ทุกอย่าง
ในวันจัดงานเลี้ยงโสวัณณ์จึงโทรมาเน้นย้ำอีกรอบ ครั้งนี้ชยานีรอบคอบมากก่อนจะไปเธอโทรไปหานิธาน" คุณเลิกงานรึยังคะ"
นิธานดูเวลาตรงนาฬิกาข้อมือของตนเองตรงกับเวลาเลิกงานพอดีไม่ขาดไม่เกิน "กำลังจะเลิกงานครับ"
"งั้นคุณรอฉันก่อนนะคะฉันจะรีบขึ้นไปหา" ชยานีพูดเสร็จก็วางสายไปในมือถือชุดสูทเดินเข้าลิฟท์ที่ใช้ได้เฉพาะนิธานขึ้นไป
เพราะก่อนหน้านี้ชยานีเคยมาหลายครั้งและพนักงานในบริษัทเอ็ม.เจก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของชยานีกับนิธานดีและรู้ว่าเจ้านายกับนายหญิงของพวกเขาตัวติดกันเป็นตังเมสร้างความอิจฉาให้คนอื่นๆจริงๆเลยนะ
ชยานีผ่านเข้ามาอย่างราบรื่นพอออกจากลิฟท์ก็เจอเข้ากับตีรณที่เหมือนเทพเฝ้าประตูยืนเฝ้าอยู่
"คุณนายน้อยครับ"
ชยานีพยักหน้าทักทาย "ธานล่ะ"
"ท่านประธานอยู่ในห้องทำงานครับ" ตีรณพูดก่อนจะนำทางชยานีไปที่ห้องทำงานช่วยเคาะประตูและเปิดประตูให้เธอเข้าไป
นิธานกำลังคุยโทรศัพท์อยู่เมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาจึงหันกลับมาแล้วกวักมือเรียกชยานีพูดแบบไร้เสียงพูดขึ้น "มาทางนี้" ชยานีวิ่งเข้าไปหายกชุดสูทบนมือขึ้นมาโชว์ต่อหน้านิธานแล้วกระซิบบอก "ฉันเอาไปไว้ที่ห้องพักคุณคุยงานเสร็จรีบเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ"
สายตาของนิธานจ้องมองไปที่ร่างของชยานีพบว่าเธอเปลี่ยนชุดเรียบร้อยเเล้วจึงพยักหน้าพอใจแล้วคุยโทรศัพท์อีกไม่กี่ประโยคก่อนจะพูดขึ้น "ตอนนี้ยังมีเวลาอีกเยอะคุณจะรีบไปทำไม"
"ก็ฉันกลัวคุณลืมนี่คะ"ชยานีพูดท้วงติง " รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยค่ะ"
นิธานจนปัญญาแต่พอเห็นชยานีตื่นเต้นอย่างนี้เขาก็ไม่กล้าขัดใจเธอที่จริงเขาอยากจะบอกว่าแค่ไปบ้านตระกูลมีทรัพย์เท่านั้นเองไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากอีกอย่างก็แค่งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโสวัณณ์แค่นั้นเองในตระกูลมีทรัพย์ถึงคุณทีนาร์จะเป็นผู้นำครอบครัวแต่คนในตระกูลไม่ได้ให้ความสำคัญกับโสวัณณ์นักนอกจากที่นาร์ที่ดีต่อเธอแล้วคนในตระกูลคนอื่นๆไม่ได้ดีต่อเธอเลยสักคน
แต่พอเห็นชยานีกระตือรือร้นจึงไม่บอกเรื่องพวกนี้กับเธอ
นิธานเชื่อฟังคำพูดของชยานีเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเรียบร้อยตอนที่กำลังเดินออกมาเขาพอว่าชยานีกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขาสองมือพยุงใบหน้าตนเองแล้วนั่งนับแกะอย่างเบื่อหน่ายพอเห็นนิธานเดินออกมาใบหน้าของชยานีเปล่งประกายทันที
"ธานคะคุณใส่อะไรก็ดูดีไปหมดเลยทั้งหน้าตาดีรูปร่างก็ดีหล่ออีกต่างหากทำไมสามีของฉันถึงได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้นะ"
นิธานหัวเราะหึ "ปากหวาน"
"นั่นก็เพราะได้เจอกับคุณฉันถึงได้พูดแบบนี้เป็น" ชยานีพูดขึ้นสีหน้าเขินอาย
เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มปากหวานขึ้นทุกวันคงเป็นเพราะเข้าเมือตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามเมื่อก่อนเธอไม่ได้หน้าด้านแบบนี้แต่พอยู่กับนิธานมานานรู้สึกว่าเธอจะพูดคำหวานได้ลื่นคอมาก"
"เอาล่ะ ตอนนี้ยังห่างจากเวลาเริ่มงานอีกนานพวกเราไปกินข้าวรองท้องก่อนแล้วค่อยไปที่งานกัน"งานเลี้ยงสังสรรค์แบบนั้นกินอะไรไม่ค่อยอิ่มท้องนิธานรู้ว่าชยานีกินเก่งถึงเวลานั้นต้องหิวแน่ๆเขาไม่ยอมให้เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นทำให้ถรรยาของเขาทนหิวเด็ดขาด
ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโสวัณณ์เป็นไปตามที่นิธานคาดการณ์ไว้ว่าคงไม่มีใครให้ความสำคัญเท่าไหร่แต่ทีนาร์ดีต่อโสวัณณ์มากเธอจะจัดงานให้ทุกปีคนในตระกูลมีทรัพย์ถึงแม้จะไม่ชอบโสวัณณ์แต่ก็เห็นแก่หน้าของทีนาร์มาร่วมงานด้วย
โสวัณณ์เองก็มีเพื่อนมากมายในโรงเรียนทีนาร์ก็เชิญมาร่วมงานด้วยขอแค่เป็นสิ่งที่คุณหนูใหญ่ของตระกูลควรมีทีนาร์ก็ให้โสวัณณ์ทุกอย่าง
คืนวันงานโสวัณณ์ตื่นเต้นมากเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องถึงแม้ด้านนอกจะมีแขกมาเยอะแล้วแต่โสวัณณ์ก็ยังไม่ลงไปเธอจับโทรศัพท์ที่โทรถามชยานีหลายครั้งแล้วว่าถึงไหนกันแล้วเพราะกลัวนิธานจะไม่ยอมมาร่วมงาน
เพื่อนสนิทของโสวัณณ์เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของเธอจึงเป็นห่วงถามขึ้นมา "วัน เธอมีเรื่องอะไรรึเปล่า" โสรยาเห็นโสวัณณ์เดินไปเดินมาจนเริ่มมึนหัว
"เธอรีบนั่งลงก่อนนะ"
"คนในตระกูลมีทรัพย์ทำไม่ดีกับเธอใช่ไหม" โสรยาพอจะรู้เรื่องฐานะของโสวัณณ์มาบ้าง "พวกเขาแกล้งเธออีกแล้วเหรอ"
"ไม่ใช่หรอก" โสวัณณ์ยิ้มบาง "ไม่มีเรื่องอย่างนั้นหรอก วันนี้พี่ชายของฉันจะมาร่วมงานด้วย ฉันแค่ตื่นเต้นเท่านั้นเอง"
"พี่ชายเธอ"โสรยาร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบปิดปากตนเองไว้แต่นัยน์ตากลับเปล่งประกายใบหน้าเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย" คนที่เขาพูดกันทายาทบริษัทเอ็ม.เจคุณนิธานคนนั้นน่ะเหรอ"
โสวัณณ์ชินกับเสน่ห์ของพี่ชายตนเองมานานแล้วถึงแม้นิธานจะให้ความรู้สึกที่น่ากลัวมากแต่ก็เพราะนิธานมีหน้าตาที่หล่อเหลาที่สำคัญคือบนโลกธุรกิจนิธานคือบุคคลในตำนาน
ตอนที่โสวัณณ์ยังเรียนอยู่ในโรงเรียนเธอมักจะเจอบางคนที่เธอไม่รู้จักแต่ตะโกนบอกว่าจะแต่งงานกับนิธานจะเป็นคุณนายใหญ่แห่งบริษัทเอ็ม.เจหรืออื่นๆมากมาย
"ใช่แล้ว เมื่อก่อนพี่ชายของฉันไม่ยอมมาแต่วันนี้เขารับปากแล้วว่าจะมาดังนั้น" โสวัณณ์เองก็ดีใจมาก "ดังนั้นฉันถึงตื่นเต้นมากไงล่ะ"
"คุณพระช่วย วัน เธอลองหยิกฉันซิ เจ้าชายจะมาจริงๆเหรอเธอไม่รู้หรอกว่าตั้งแต่ครั้งก่อนหลังจากที่ได้เห็นสีหน้าด้านข้างที่ไม่ค่อยชัดนั้นแล้วฉันก็ตกหลุมรักเขาทันทีเลย"
"..."โสวัณณ์รู้สึกว่ามันเกินไป"ที่จริงพี่ชายของฉัน"
" ลูกวัน"เสียงเคาะประตูและตามด้วยเสียงของทีนาร์ดังมาจากนอกประตู
โสวัณณ์รีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันทีพอเห็นทีนาร์ผู้หญิงที่ใจดีงดงามที่วันนี้ใส่ชุดกี่เพ้าที่สวยงามทำให้ดูสง่างามมาก
" คุณแม่คะ"
"เตรียมตัวพร้อมรึยังลูก" ทีนาร์ลูบหัวโสวัณณ์อย่างรักใคร่" วันนี้ลูกเป็นเจ้าของงานทำไมมาแอบอยู่บนนี้ไม่ลงไปล่ะหืม"
มัณฑนา:
"คุณแม่ขาที่จริง" โสวัณณ์นิ่งไปสักพัก "ที่จริงวันนี้หนูมีข่าวดีจะบอกกับคุณแม่ค่ะ"
"หืม" ทีนาร์ย่นคิ้ว "ข่าวดีอะไรจ้ะ"
"พี่ชายค่ะเป็นพี่ชาย" โสวัณณ์พูดขึ้นสีหน้าของทีนาร์เปลี่ยนไปทันทีก่อนจะจับแขนโสวัณณ์ไว้ "วัน ลูกพูดว่าพี่ชายลูกเป็นอะไร"
"คุณแม่ขา วันนี้พี่ชายจะมาที่นี่ค่ะ อีกเดี๋ยวคงจะถึง"ถึงแม้แขนของโสวัณณ์จะเจ็บเล็กน้อยแต่พอเห็นสีหน้าดีใจของทีนาร์เธอก็ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว
ทีนาร์ที่ทราบว่านิธานจะมาสีหน้าที่กังวลใจก็เปลี่ยนเป็นดีใจทันที "ลูกคนนี้นี่ รู้ว่าพี่ชายของลูกจะมาทำไมไม่บอกแม่ก่อนดูสิแม่ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย"ทีนาร์เริ่มสับสนในใจ
"คุณแม่ขา เริ่มแรกหนูก็ไม่แน่ใจดังนั้นเลยไม่กล้าบอกกับคุณแม่แต่หนูถามย้ำกับพี่สะใภ้อยู่หลายครั้งพี่สะใภ้บอกว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ระหว่างทางมาที่นี่ค่ะใกล้จะมาถึงแล้ว"
" พี่สะใภ้"ทีนาร์กระพริบตา" ลูกหมายถึงผู้หญิงที่แต่งงานกับพี่ชายลูกเมื่อสามปีก่อนน่ะเหรอ"
ทีนาร์ไม่เคยเจอหน้าเพราะตอนแรกนิธานก็ไม่พอใจกับการแต่งงานนั้นแต่มีขึ้นเพราะความพึงพอใจของคุณบวรวิชญ์ตอนนั้นทีนาร์จึงไม่ได้ไปร่วมงานหลายปีมานี้เธอให้คนไมสืบเรื่องความสัมพันธ์ของนิธานกับภรรยาตลอดและรู้มาว่าทั้งสองไม่ค่อยลงรอยกันดังนั้นความรู้สึกของทีนาร์ที่มีต่อภรรยาของนิธานไม่ค่อยดีนัก
"เธอมาทำอะไรด้วย"
"แน่นอนว่าต้องมาเป็นเพื่อนพี่ชายสิคะคุณแม่ไม่รู้หรอกว่าพี่สะใภ้ร้ายกาจมากเลยนะคะทั้งสองก็รักกันมากด้วยค่ะและก็เพราะพี่สะใภ้วันนี้พี่ชายถึงได้ตกลงยอมมาที่นี่" โสวัณณ์กอดแขนทีนาร์ไว้ "หนูคิดว่าตั้งแต่พี่ชายอยู่กับพี่สะใภ้เขาก็เปลี่ยนไปหมดเลยค่ะ"
ไม่ว่าโสวัณณ์จะชมชยานียังไงทีนาร์ก็ยังไม่ค่อยชอบชยานีอยู่ดี
สาเหตุหลักคงเป็นเพราะความรู้สึกที่มีให้ครั้งแรกติดลบทำให้ทีนาร์เปลี่ยนความคิดที่มีได้ยาก
" คุณหนูใหญ่ครับ คุณหนูเล็กครับ เป็นคุณชาย คุณชายเล็กกลับมาแล้วครับ"พ่อบ้านของตระกูลมีทรัพย์รีบวิ่งขึ้นมาหอบหายใจแรงแต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความดีใจ
"พ่อบ้าน นายบอกว่าตาธานมาแล้วเหรอ" ทีนาร์สูญเสียการควบคุม
"ใช่ครับคุณหนูใหญ่เป็นคุณชายเล็กกลับมาแล้วครับ"
" เร็วเข้า พวกเรารีบลงไปข้างล่างกัน"ทีนาร์รีบร้อนดึงมือโสวัณณ์เดินลงไปพร้อมกัน โสวัณณ์เห็นท่าทางตื่นเต้นของทีนาร์จึงอดไม่ได้ที่จะขอบตาเริ่มแดง" คุณแม่คะ เดินช้าๆค่ะพี่ชายมาแล้วไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ"
ด้านล่างถึงแม้คนในตระกูลจะมากันไม่ครบแต่ก็ส่งตัวแทนแต่ละบ้านมารวมทั้งบรรดาเพื่อนๆของโสวัณณ์และเพื่อนร่วมธุรกิจของที่นาร์รวมตัวกันจึงมีจำนวนไม่น้อย
ด้านนอกมีเสียงกระหึ่มของรถดังเข้ามาบรรดาคนใช้ในบ้านก็ตะโกนเสียงดังว่า" คุณชายเล็กกลับมาแล้ว"
เสียงในห้องโถงใหญ่ในบ้านเงียบสนิทในนั้นคนที่ดีใจมากที่สุดคงหนีไม่พ้นคุณท่านจุลินทร์เขาถือไม้เท้าค่อยๆลุกขึ้นยืน "นายพูดว่าอะไรนะ คุณชายเล็กอะไร"
"คุณท่านครับ เป็นคุณชายเล็กครับ คุณชายนิธานหลานชายของท่านกลับมาแล้ว"
"ตาธาน เป็นตาธานกลับมาแล้ว"คุณท่านจุลินทร์รีบถือไม่เท้าเดินออกไป
ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าคนในตระกูลภูลพิพัฒน์ท่านนั้นจะมาที่นี่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกโชคดีที่วันนี้มาร่วมงานด้วย
ในเวลานั้นเองตรงประตูทางเข้าปรากฏบุรุษที่สวมชุดสูทสีดำที่ตัดเย็บได้พอดีกับรูปร่างภายใต้กางเกงที่สวมใส่ปกปิดเรียวขายาวที่แข็งแรงเอาไว้บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในกลุ่มคนก็ยังเปล่งประกายได้
และพบว่าข้างกายบุรุษผู้นั้นยืนเคียงข้างสตรีที่งดงามใส่ชุดราตรีสีขาวสะอาดดูแล้วสุภาพเรียบร้อยบนบนหน้าของเธอตกแต่งบางๆใบหน้าแตะแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
เธอควงแขนผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านข้างเดินเข้ามาพร้อมกันคนที่มองอย่างละเอียดจะพบว่าเพื่อให้หญิงสาวเดินได้สะดวกชายหนุ่มจงใจเดินช้าลงแววตาไม่เคยห่างจากร่างของหญิงสาวข้างตัวเต็มไปด้วยความรักเหมือนไม่อยากจากกันแม้เพียงแปบเดียว
已经是最新一章了
加载中
