已经是第一章了
ตอนที่245เจอกับญาติผู้ใหญ่ตระกูลมีทรัพย์
ตนที่245เจอกับญาติผู้ใหญ่ตระกูลมีทรัพย์
" ปาลี ภรรยาของผมครับ" นิธานพูดก่อนจะมองไปที่ชยานี "ลีครับ ทักทาย"
ชยานีมองไปที่ทีนาร์ก็พบว่าทีนาร์กำลังจ้องเธออยู่เช่นกันจึงก้มหน้าทักทาย "สวัสดีค่ะคุณแม่" น้ำเสียงของเธอหวานมากและเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เธอจะวางตัวดีมาก
ทีนาร์กลับไม่คิดแบบนั้นเธอยังเข้าใจว่าชยานีเป็นเหมือนเมื่อสามปีก่อนอีกทั้งหลายปีมานี้เธอได้ยินเรื่องของชยานีมาไม่น้อยและแต่ละเรื่องก็ไม่นับว่าดีเท่าไหร่จจึงมีท่าทางไม่ค่อยดีกับชยานีนัก
เธอแค่ยิ้มๆแต่เห็นได้ชัดว่าไม่จริงใจและที่ชยานีทักทายเธอเธอก็ไม่ตอบรับด้วยทำให้บรรยากาศค่อนข้างจะเกร็งๆ
สีหน้าของนิธานก็ไม่ค่อยดีชยานีเห็นอย่างนั้นจึงยื่นมือไปจับมือนิธานไว้แล้วตบเบาๆก่อนจะหยิบของขวัญอแกมาจากกระเป๋า "ก่อนหน้านี้ธานพูดเสมอว่าวันนี้เป็นวันเกิดของน้องวันจะพาหนูมาร่วมงานด้วยเพื่อร่วมฉลองวันเกิดให้แต่ที่สำคัญคือมาเยี่ยมคุณตากับคุณแม่ค่ะ"
"พูดไปแล้วหนูกับธานแต่งงานกันมาสามปีแล้วเมื่อก่อนหนูทำเรื่องไม่ดีไว้เยอะแต่ธานก็ไม่เอาผิดหนูรู้ว่าถึงธานไม่เอาผิดไม่ได้แสดงว่าหนูทำถูกสามปีก่อนแต่งงานกันไม่ได้แจ้งให้คุณแม่กับคุณตาทราบเป็นหนูเองที่ผิด"ชยานีพูดก่อนจะหยิบกล่องของขวัญยื่นให้ทีนาร์" นี่เป็นของที่ธานเลือกด้วยตัวเองยังบอกอีกด้วยว่าคุณแม่เห็นจะต้องชอบแน่ๆ"
ทีนาร์ตะลึงเล็กน้อยเธอคิดไม่ถึงว่าชยานีจะพูดเก่งขนาดนี้ไม่เหมือนคำเล่าลือที่ว่าเธอพูดไม่รู้ความไม่ได้รับความรักลึกซึ้งของนิธานคนนั้นเลย
ชยานีเห็นความเปลี่ยนแปลงของทีนาร์จึงพูดต่อยิ้มๆ" ธานยังบอกอีกด้วยว่าคุณแม่จิตใจดีหนูควรจะเรียนรู้จากคุณแม่ไว้หนูกลัวว่าตัวเองเลือกของขวัญแล้วคุณแม่จะไม่ชอบธานเลยเลือกให้ด้วยตัวเองยังบอกอีกด้วยว่าถ้าคุณแม่เห็นแล้วจะต้องยกโทษให้หนูแน่ๆ"
ทีนาร์ "..."
คุณท่านจุลินทร์ "..."
นิธาน "..."
ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าชยานีปากหวานมากจริงๆทุกคนในงานต่างก็มองออกว่าทีนาร์ไม่พอใจเธอเท่าไหร่
อีกทั้งเรื่องการแต่งงานของนิธานถึงแม้จะไม่มีใครรู้มากมายแต่คนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดต่างก็รู้เรื่องนี้ดีว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างต้องรู้อย่างแน่นอนว่าตอนนั้นชยานีเป็นคนยังไง
แต่เรื่องที่ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือเวลาผ่านไปสามปีผู้หญิงคนนี้กลับทำให้นิธานมองเธอใหม่ได้และยังพาเธอมาที่ตระกูลมีทรัพย์ด้วยแสดงว่าผู้หญิงคนนี้ฉลาดและมีไหวพริบแค่ไหน
ส่วนโสวัณณ์ที่เพิ่งเดินเข้ามา "..."
เธอรู้อยู่แล้วว่าพี่สะใภ้พูดได้เก่งมากไม่อย่างนั้นคงไม่ทำให้พี่ชายที่สเป็คสูงของเธอสนใจได้แต่คำพูดและท่าทางของชยานีวันนี้ยังคงทำให้เธอตกตะลึงเช่นกัน
ที่จริงเธอก็รู้ว่ามารดาของตนเองไม่ค่อยพอใจชยานีนักวันนี้ที่ขอให้ชยานีมาร่วมงานในใจโสวัณณ์รู้สึกผิดต่อชยานีไม่น้อยเหมือนกับว่าเธอกำลังใช้ประโยชน์จากชยานีอยู่และกลัวว่าชยานีจะได้รับความไม่เป็นธรรมในวันนี้
แต่ตอนนี้มาคิดๆดูโสวัณณ์รู้สึกว่าตนเองคิดมากเกินไปแม้แต่คนที่นั่งอยู่ด้านข้างชยานีคอยดูแลไม่ห่างอย่างนิธานก็คิดมากไปเช่นเดียวกัน เดิมทีเขาคิดว่าถ้าหากทีนาร์พูดไม่ดีกับชยานีเขาจะพาชยานีกลับทันทีเพื่อไว้หน้าให้กับชยานี
แต่ว่าผลลัพธ์นี้ก็อยู่ในความคาดหมายของเขาเพราะผู้หญิงที่เขาเลือกต้องไม่เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอยู่แล้ว
"นี่คืออะไรเหรอ" ถึงแม้ทีนาร์จะเรื่องมากแค่ไหนเมื่อเจอกับชยานีก็ไม่มีอาการนั้นแสดงออกมาเธอทำเพียงแค่ยิ้มบางก่อนจะหยิบกล่องของขวัญจากชยานีมา
ท่าทางของทีนาร์ที่มีต่อชยานีดีขึ้นมาก "ลำบากหนูแล้ว ถึงแม้ของขวัญจะเป็นตาธานที่เลือกแต่พวกลูกเป็นสามีภรรยากันก็เหมือนเป็นความตั้งใจของหนูด้วย"
ชยานียกยิ้ม "แค่คุณแม่ชอบก็ดีแล้วค่ะ"
ชยานีเรียกเธอว่าคุณแม่ ไม่ใช่แม่สามี
เมื่อตะกี้ทีนาร์คิดแต่ว่าไม่ชอบชยานีจึงได้สังเกตแต่พอตอนนี้ได้ยินในใจเธอสั่นเครือหันไปมองทางนิธาน
นิธานที่ก้มหน้าอยู่เมื่อรู้สึกว่ากำลังมีคนมองจึงเงยหน้าขึ้นมองไปที่ทีนาร์ด้วยสายตาเย็นชา" คุณชอบของขวัญรึเปล่า"
ทีนาร์ใจสั่นผิดหวังเล็กน้อย
ชยานีจ้องหน้านิธานแบบเตือนว่าอย่าพูดอะไรอีก "ของขวัญเป็นธานเลือกให้ด้วยตัวเองหนูเดาว่าคุณแม่ต้องชอบแน่นอนใช่ไหมคะคุณแม่"
"ใช่จ๊ะ" ทีนาร์รู้สึกซาบซึ้งใจมากเธอมองไปที่ชยานีเธออดใจไม่ไหวจึงเปิดออกดูทันทีในกล่องมีหยกที่ยังไม่ได้ปรับเปลี่ยนรูปร่างเนื้อหยกใสเป็นหยกชั้นดี
แต่หนกไม่เป็นรูปเป็นร่างเหมือนก้อนหินก้อนนึง" นี่"
" คุณแม่คะ ธานบอกว่าหยกที่ไม่ผ่านการเจียระไนจะยังไม่มีรูปร่างต้องรอให้ผู้ที่ครอบครองเป็นคนเลือกเองตอนนี้มันยังเป็นของตายหวังจะส่งให้ถึงมือคนที่มีพรหมลิขิตกับมันทำให้มันมีราคาขึ้นมาส่วนเรื่องที่มันจะเปลี่ยนเป็นแบบไหนก็อยู่ที่คุณแม่จะอยากให้มันเป็นแล้วล่ะค่ะ"
ทีนาร์"... "
เธอแปลกใจอยู่นานก่อนจะกอดกล่องไม้ไว้ในใจรู้สึกดีใจและซาบซึ้งใจมากแต่ผ่านไปนานก็ยังไม่พูดอะไรออกมาได้
คุณท่านจุลินทร์จึงกระแอมขึ้นมา" ตาธานมีความคิดที่ดี ยัยนาร์เก็บของขวัญไว้เถอะ"
" ค่ะ คุณพ่อ"ทีนาร์กอดกล่องของขวัญไว้ในมือท่าทางคงจะชอบมากจริงๆ
ชยานีเห็นอย่างนั้นจึงยิ้มกริ่ม "จริงสิ วันนี้เป็นวันเกิดของน้องวันเดือบลืมให้ของขวัญวันเกิดเธอเลย" ชยานีหยิบกล่องของขวัญอีกกล่องออกมา
กระเป๋าของเธอคล้ายกระเป๋าโดราเอม่อนที่มีทุกอย่างกระเป๋าคนอื่นใส่เครื่องสำอางแต่กระเป๋าของชยานีเหมือนร้านค้าในนั้นใส่แต่ของขวัญทั้งหมด
กล่องไม่ใหญ่จนเกินไปแต่ลักษณะกลับหรูหรามากแต่สำหรับเด็กผู้หญิงที่ชื่นชอบสะสมของพวกนี้ละก็แค่ได้เห็นกล่องที่ใส่ของก็ทำให้พวกเธอปลื้มใจแล้ว
โสวัณณ์ก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงจึงไม่ต่างจากคนอื่น
"พี่สะใภ้ นี่คืออะไรคะ"
"เลือกมาเพื่อเธอเลยนะวันนั้นพี่ชายของเธอก็อยู่ด้วยพี่คิดว่ามันเหมาะกับเธอมากลองเปิดออกดูสิ"
โสวัณณ์ตั้งตารอมากหันไปมองนิธานและหันไปมองทีนาร์เล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเปิดกล่องออกดู
ในกล่องมีตุ้มหูหนึ่งคู่วางอยู่เป็นตุ้มหูที่ทำด้วยเพชรที่มีหลากสีได้ยินมาว่าเป็นของที่หายากมาก
ถึงแม้โสวัณณ์จะไม่ค่อยชอบของที่มีราคาแพงพวกนี้แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเพชรหลากสี
เธอเห็นครั้งแรกก็ดูออกทันทีว่าของชิ้นนี้มาจากไหนเพราะไม่เหมือนสินค้าที่สามารถหาซื้อได้ตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปแต่พี่สะใภ้ของเธอ...
“ชอบไหม”ชยานีลูบหัวโสวัณณ์เบาๆด้วยท่าทีเอ็นดู
โสวัณณ์พยักหน้า “อืม ชอบค่ะ พี่สะใภ้ หนูชอบมากๆเลยค่ะขอบคุณนะคะพี่สะใภ้ ขอบคุณนะคะพี่ชาย”โสวัณณ์สีหน้าดีอกดีใจเหมือนเด็กที่ได้ลูกอมจากผู้ใหญ่
ชยานีเห็นโสวัณณ์ยิ้มอย่างมีความสุขก็รู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่มาวันนี้
เธอสร้างความชื่นชอบให้คนในตระกูลมีทรัพย์ทุกคนนี่คือเรื่องที่ไม่มีใครคาดถึงและนิธานก็ยังนั่งนิ่งไม่ค่อยพูดอะไรแต่สายตาของเขาก็ยังติดแน่นอยู่ที่ร่างของชยานีไม่ว่าชยานีจะเดินไปที่ไหนสายตาของนิธานก็จะตามไปทุกที่บนใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆแต่มีให้แค่ชยานีคนเดียวเท่านั้น
ในแววตาของเขาอ่อนโยนมากเป็นแววตาที่ทีนาร์และคนอื่นๆไม่เคยได้เห็นจากตัวของเขามาก่อน ดังนั้นทุกคนจึงเข้าใจทันทีว่าชยานีเป็นคนสำคัญในใจของนิธานเป็นคนที่ใครก็ไม่สามารถแตะต้องได้
“ไม่ง่ายเลยที่ตาธานมาได้ในวันนี้ คืนนี้ขอให้ทุกคนสนุกกันมากๆนะ ปู่แก่แล้ว สุขภาพก็ไม่ค่อยดี นั่งนานๆก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว”คุณท่านจุลินทร์นั่งอยู่ในกลุ่มสักพักก็เอ่ยปากจะกลับไปพักผ่อนไม่ขัดขวางความสนุกของเด็กๆ
ชยานีเห็นอย่างนั้นจึงรีบลุกขึ้นยืน "คุณตาคะเดี๋ยวหนูกับธานพยุงคุณตาเข้าไปพักผ่อนนะคะ"
"อืม ได้สิหลาน" คุณท่านจุลินทร์ตกใจเล็กน้อย
ตอนที่ชยานีเดินเข้าไปพยุงคุณท่านจุลินทร์จึงหันไปมองนิธานที่นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น "ธานคะ มาช่วยพยุงคุณตาไปพักผ่อนหน่อยค่ะ"
ถึงแม้นิธานจะไม่ค่อยเต็มใจแต่พอชยายีเอ่ยปากเขาก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาคุณท่านจุลินทร์แล้วตั้งใจพยุงท่านเดินออกไป
"คุณตาคะที่จริงหนูเตรียมของขวัญไว้ให้คุณตาด้วยนะคะ" ชยานีที่คอยพยุงคุณท่านจุลินทร์อยู่กระซิบข้างหูของท่าน" แต่ว่าของขวัญของคึณตาใหญ่มากค่ะกระเป๋าของหนูใส่ไม่เข้า"
"จริงเหรอ" เมื่อตะกี้คุณท่านจุลินทร์ยังรู้สึกเศร้าใจแต่พอได้ยินคำพูดของชยานีดวงตาทั้งสองข้างก็เปล่งประกายสดใสรีบจับมือชยานีไว้ "เด็กน้อยรีบบอกตาเร็วเข้า มีของขวัญอะไรให้กับตาบ้าง"
"คุณตาคะขึ้นชื่อว่าของขวัญก็ต้องเป็นความลับสิคะถ้าหนูบอกไปตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์แล้ว คุณตาวางใจได้ค่ะถึงตอนนั้นหนูจะให้ธานนำมาให้ด้วยตัวเองรับรองว่าคุณตาต้องชอบแน่นอน"
"เด็กคนนี้นี่ เจ้าเล่ห์นัก"คุณท่านจุลินทร์ชื่นชอบเด็กสาวคนนี้จากใจจริง
เมื่อก่อนเขายังรู้สึกว่าคุณบวรวิชญ์ทำไม่ถูกที่เลือกหลานสะใภ้จากความชอบส่วนตัวแต่ตอนนี้เขากลับคิดว่าคุณบวรวิชญ์ตาแหลมไม่น้อยเลยทีเดียวนับว่าทำเรื่องดีให้หลานชายของเขาจริงๆ
ชยานีเอาใจคนเก่งจริงๆระยะทางที่เดินไม่นับว่าไกลแต่ก็ทำให้คุณท่านจุลินทร์หัวเราะได้ตลอดทาง
จนเดินมาถึงหน้าประตูห้องพัก คุณท่านจุลินทร์รั้งตัวชยานีไว้
"หนูลีมานี่มา"
ชยานีเดินเข้าไปหาเขาด้วยท่าทางสงสัยและเห็นว่าคุณท่านจุลินทร์หยิบกล่องที่อยู่บนมือพ่อบ้านมาเปิดออกด้านในมีกำไลหยกมรกตวางอยู่ยื่นไปตรงหน้าชยานี "เด็กน้อยนี่คือของหมั้นแทนใจที่ตาเคยให้กับยายของธานตอนหนุ่มๆเป็นสมบัติตกทอดของตระกูลเราวันนี้ตามอบมันให้กับหนูนะ"
"ไม่นะคะ คุณตา มันไม่เหมาะค่ะ นี่เป็นของสำคัญของคุณตากับคุณยายจะยกมันให้หนูได้ยังไงกันคะ" ชยานีไม่ยอมรับมา
มือใหญ่ของใครบางคนยื่นเข้าไปรับกำไลหยกไว้แล้วสวมลงที่ข้อมือของชยานี" สมบัติตกทอดของตระกูลอะไรกันมันก็เป็นแค่สิ่งของธรรมดาเท่านั้นเองขอแค่คุณชอบในห้องเก็บสมบัติของตระกูลภูลพิพัฒน์และของตระกูลมีทรัพย์ยังมีเยอะคุณใส่ไว้เถอะ" นิธานพูดขึ้นช้าๆแล้วตั้งใจสวมกำไลให้ชยานี
ชยานีได้ยินอย่างนั้นก็มองบนให้นิธาน "พูดอะไรจองคุณกัน"
คุณท่านจุลินทร์กลับดีใจมากที่เห็นแบบนี้่" ตาธานพูดถูกแค่ของแทนใจถ้าหนูชอบบ้านเรายังมีอีกเยอะแยะ"
已经是最新一章了
加载中
