已经是第一章了
ตอนที่246การยอมรับของคนในตระกูลมีทรัพย์
ตนที่246การยอมรับของคนในตระกูลมีทรัพย์
หลังจากนั้นชยานีก็เดินลงมาจากชั้นบนแต่เธอไม่ลืมที่จะเรียกให้นิธานไปหยิบของจากในรถเพื่อนำไปให้คุณท่านจุลินทร์ด้วยตัวเองทุกอย่างเป็นชยานีจัดเตรียมเองทั้งหมดเพราะนิธานไม่เคยจำเรื่องพวกนี้
ตอนที่นิธานได้ยินชยานีบอกให้ไปเอาของขวัญที่รถนิธานจึงหยุดนิ่งไปก่อนจะดึงมือของชยานีมาจับไว้ "เลนนี่ ที่พาคุณมาวันนี้เพียงเพราะว่าคุณบอกอยากรู้จักพวกเขาเท่านั้นเองคุณเป็นภรรยาของผม ไม่จำเป็นต้องเอาใจคนอื่นนะ"
ถึงแม้ชยานีจะทำได้ดีมากครอบคลุมทั่วทุกด้านแต่นิธานก็ยังรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมสำหรับชยานี
ชยานีกุมมือนิธานกลับ "นี่ไม่ใช่การเอาใจนะคะพวกเขาคือครอบครัวของคุณฉันรักคุณก็ต้องรักครอบครัวคุณด้วยถ้าหากฉันไม่เคารพพวกท่านแล้วล่ะก็แสดงว่าฉันก็ไม่ได้ชอบคุณเท่าไหร่คุณเข้าใจใช่ไหมคะ"
นิธานนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอยู่นานดวงตาทั้งคู่จ้องมองชยานีตลอดก่อนจะถอนหายใจออกมา" เอาเถอะ ผมไปหยิบของขวัญที่รถก่อน"
ชยานียิ้มบาง" อย่างนี้สิคะถึงจะถูกต้อง คนที่อยู่ที่นี่คือคุณตาของคุณคือมารดาของคุณคือน้องสาวของคุณทุกคนคือครอบครัวของคุณพวกเขาดีกับคุณหวังว่าจะแก้ไขความสัมพันธ์กับคุณให้ดีขึ้นเรื่อนี้ฉันคิดว่าคุณเองก็มองออก"ชยานีรู้ว่านิธานไม่ใช่คนที่ไร้หัวใจ
"คุณดูสิ ที่จริงฉันแยกแยะออกนะว่าคุณปู่รักคุณฉันก็ทำดีกับคุณปู่ คุณตากับคุณแม่พวกท่านก็รักคุณ ฉันก็ทำดีกับพวกท่านเช่นกันแต่ทางด้านคุณพ่อของคุณคุณเห็นว่าฉันทำดีด้วยไหมล่ะ"
" เจ้าเล่ห์นัก"นิธานถอนหายใจปล่อยเธอทำตามใจเถอะเพราะไม่ว่าเขาจะพูดยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ตามะทำตามที่ใจเธอสั่ง เธอก็เป็นคนแบบนี้ไม่ใช่เหรอถึงทำให้เขามองเธอใหม่อีกครั้ง
" งั้นคุณลงไปหาวันนะผมไม่เอาของขวัญที่รถ"
" รู้แล้วค่ะ ฉันไม่ได้ไม่รู้จักทางนะ"ชยานีแลบลิ้นรู้สึกว่าบางครั้งนิธานก็ทำเหมือนเธอเป็นลูกสาวแล้วเขาเหมือนเป็นบิดาซะงั้นแต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
เมื่อเห็นว่านิธานเดินจากไปแล้วชยานีหันข้างมองประตูห้องของ
คุณท่านจุลินทร์ที่ยังไม่ได้ปิดสนิทจึงเดินเข้าไปสีหน้ายิ้มแย้ม
" คุณตายังไม่พักผ่อนเหรอคะ"
คุณท่านจุลินทร์ยืนอยู่ตรงนั้นโดยมีพ่อบ้านของตระกูลพยุงเขาอยู่ใบหน้าของคุณท่านจุลินทร์ประดับด้วยรอยยิ้ม
"กำลังจะพักผ่อนแล้ว ตาแก่แล้ว งานรื่นเริงแบบนี้รับไม่ค่อยไหวแล้วล่ะ"
"แต่ว่าคุณตายังพักไม่ได้นะคะธานไปหยิบของขวัญแล้วอีกเดี๋ยวก็กลับมาเเล้วค่ะ" ชยานีขยิบตาล้อเล่น "หนูลงไปอวยพรวันเกิดของน้องวันแล้วนะคะคุณตาพักผ่อนเยอะๆดูแลสุขภาพด้วยนะคะ"
" อืม"คุณท่านจุลินทร์ยิ้มหน้าบานมองตามร่างบางของชยานีที่หายลงไปตรงบันไดสีหน้ายินดี" ชลธี นายคิดว่าเด็กคนนี้เป็นยังไงบ้าง"
" คุณนายน้อยดีมากๆเลยครับคุณท่านคุณชายน้อยตาแหลมมากครับ"พ่อบ้านชลธีก็ยินดีเพราะเขาอยู่ที่ตระกูลมีทรัพย์มาหลายปีแล้วมองดูทีนาร์เติบโตขึ้นมาแล้วแต่งงานออกไปและเห็นเธอหย่าร้างกลับมาแน่นอนว่ารู้เรื่องความสัมพันธ์ของนิธานกับตระกูลมีทรัพย์ที่เหินห่างมาตลอดหลายปีมานี้ด้วย
ที่จริงเรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่มีความผิดสักนิด ปีนั้นนิธานเป็นฝ่ายโดนทำร้ายจริงๆแต่หลายปีมานี้ทางด้านตระกูลมีทรัพย์ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่อยากทดแทนให้เขา
"เฮ้อ ลูกหลานมีใชคดีของเขาเองแต่ฉันคิดว่าเด็กคนนี้ไม่เลวเลยทีเดียว ตาธานเด็กคนนั้น
ความคิดลึกลับมาก ในใจเขาคิดอะไรไม่มีใครรู้อยากได้อะไรก็ไม่มีใครรู้เขาทำอะไรก็สุดขั้วมากฉันไม่ได้รู้สึกว่ามันไม่ดีบนทางธุรกิจสิ่งสำคัญคือต้องเด็ดขาดแต่ฉันไม่อยากให้เขาสูญเสียจิตใจของเขาไป ครอบครัวของเขาทำให้ใจของเขาขาดเป็นชิ้นๆโชคดีที่เด็กสาวคนนี้ฉลาด ใสซื่อบริสุทธิ์ฉันหวังว่าในชีวิตที่เหลือของฉันจะได้เห็นยัยนาร์กับตาธานเข้าใจกันฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"
" ดีกันได้แน่นอนครับคุณท่าน"
หลังจากชยานีเดินลงบันไดมาพบว่าคนเริ่มเยอะขึ้นใบหน้าที่คุ้นตายังอยู่ส่วนคนที่เธอไม่คุ้นตาก็ปรากฏตัวออกมาหลายคนเมื่อทุกคนเห็นชยานีเดินลงมาสายตาทั้งหมดก็จ้องมาที่เธอเป็นทางเดียวกันทำให้ชยานีรู้สึกไม่คุ้นชิน
ทีนาร์ที่กำลังต้อนรับแขกอยู่เห็นชยานีเดินลงมาก็กวักมือเรียกชยานี "ลี มาทางนี้ลูก"
ชยานีใบหน้ายิ้มแย้มเดินเข้าไป "คุณแม่คะ"
ทีนาร์ได้ยินในใจยากที่จะไม่สั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง
ใช้ชีวิตมาจนถึงตอนนี้แล้วมีหลายเรื่องที่เธอคิดได้แล้วในตอนนั้นเธอหยิ่งในศักดิ์ศรีเกินไปถึงเดินไปบนทางสายนั้นถึงแม้ตอนนี้เธอคิดจะกลับไปแก้ไขเหตุผลหลายอย่างไม่อำนวยแล้ว
นิธานเป็นลูกชายของเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอตอนเขายังเด็กก็เคยเนียกเธอว่าคุณแม่แต่หลังจากนั้นทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปถึงแม้นิธานจะยังเคารพเธออยู่แต่กลับไม่เคยทำตัวสนิทสนมอีกเลย
ที่ชยานีเรียกเธอว่าแม่เธอรู้ว่าเรียกเพื่อเอาใจเท่านั้นแต่ทีนาร์ก็ยังมีความคาดหวังและรอคอย รอว่าสักวันนึงนิธานจะเรียกเธอว่าแม่บ้าง
"มานี่มา แม่จะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนของแม่" ทีนาร์หยุดพูดนิดนึง "นี่คือคุณน้า และนี่คือคุณอา" ทีนาร์แนะนําล้วนแต่เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจทั้งนั้น
ความจริงแล้วชยานีไม่รู้จักแต่ก็กล่าวทักทายทุกคนอย่างมีมารยาท
ทีนาร์พาชยานีไปทำความรู้จักกับทุกคนก่อนจะถามขึ้นมา" แล้วตาธานล่ะหายไปไหนแล้ว"
" หนูให้เขาไปเอาของขวัญของคุณตาที่รถค่ะ มันค่อนข้างใหญ่หนูยกไม่ไหวตอนนี้เขาคงอยู่ที่ห้องคุณตาค่ะ" ชยานียิ้มบาง
ทีนาร์กลับมองชยานีด้วยสายตาลึกซึ้งส่วนชยานีก็สบตาเธออย่างเปิดเผย
ในตอนนี้แม่สามีกับลูกสะใภ้มีเรื่องที่ต้องการพูดคุยกันก็ไม่พูดแต่ทั้งสองก็เข้าใจดี ทีนาร์ตบไหล่ชยานีเบาๆ" เมื่อก่อนหนูกับตาธานเป็นยังไงแม่ไม่สนใจแต่ในเมื่อตอนนี้ใช้ชีวิตด้วยกันก็รักษาโชคชะตานี้ไว้ให้ดี"
"ค่ะคุณแม่"
"แม่ได้ยินจากยัยวันหมดแล้ว ช่วงก่อนเธอรบกวนหนูมากเลยที่ตาธานยอมมาก็เพราะหนูด้วยใช่ไหม" ทีนาร์พูดจบก็หยุดนิ่งยกยิ้มเล็กน้อย "ความคิดของหนูแม่ก็เข้าใจดี แม่ไม่มีข้อเรียกร้องอะไรขอแค่ต่อจากนี้หนูดีต่อตาธานให้มากๆแค่นั้นก็พอแล้ว"
" ธานเป็นสามีของหนู หนูต้องดีต่อเขาอยู่แล้วค่ะ"ชยานีรู้ว่าที่ทีนาร์พูดอย่างนี้หมายความว่ายอมรับเธอแล้วแค่นี้ชยานีก็สบายใจแล้ว
"วันล่ะคะทำไมไม่เห็นเธอเลย"
" คงจะไปเล่นอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเธอน่ะเด็กคนนั้นถึงแม้จะอายุน้อยกว่าหนูไม่กี่ปีแต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนหนูเลย"ถึงทีนาร์จะพูดอย่างนี้แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงมีรอยยิ้มที่อ่อนโยน
"ทุกคนมีความสามารถไม่เหมือนกันค่ะเรื่องที่วันทำได้แต่หนูทำไม่ได้ก็มี"ชยานีพูดยิ้มๆก่อนจะเดินไปยืนด้านข้างทีนาร์
" คุณแม่เลี้ยงดูสั่งสอนวันได้ดีมากค่ะดีกว่าเด็กสาวหลายคนหรือแม้กระทั่งคุณหนูตระกูลอื่น"
"นั่นคงเพราะเธอเป็นคนฉลาด" ทีนาร์ยิ่งชื่นชอบในตัวของชยานีมากขึ้นเด็กสาวคนนี้จิตใจซื่อตรงบริสุทธิ์ไม่มีมารยาฉลาดกว่าหญิงสาวที่ชื่อตมนาที่เธอเคยเจอคนนั้นมาก
ถึงแม้ตมนาจะเป็นคนฉลาดแต่เธอมักจะแสดงจุดมุ่งหมายของตัวเองชัดเจน จนเกินไปทำให้ทีนาร์รู้สึกว่าความอยากได้ลาภยศของเธอมีมากเกินไป
สิ่งที่ชยานีทำในวันนี้ทั้งหมดถึงแม้จะทำเพื่อเอาใจพวกเขาแต่กลับไม่ทำให้พวกเขารู้สึกไม่ชอบ ลูกชายของเธอคนนั้นที่จริงเธอก็รู้จักนิสัยของเขาไม่น้อยนิธานไม่มีทางทำเรื่องพวกนั้นแน่นอนแต่ชยานีกลับยกความดีความชอบทั้งหมดไปให้นิธานเพียงแค่อยากทำให้เขามีีความสุขเท่านั้นเอง
"เอาล่ะ หนูไม่ต้องมายืนเป็นแม่หรอกเมื่อตะกี้ถามหายัยวันไม่ใช่เหรอไงไปหายัยวันเถอะ"
"ค่ะ คุณแม่"
เมื่อชยานีเดินห่างออกมาจากทีนาร์ก็ถอนหายใจโล่งอก
เมื่อก่อนเธอนับว่ามีโชคด้านการเข้าหาผู้ใหญ่ เพราะผู้ใหญ่สามีภรรยาตระกูลคำล้อมก็เอ็นดูเธอมาก ดูแลเธอดีกว่าทัตติหลายเท่า
ชยานีถึงรู้วีธีเอาใจให้ผู้ใหญ่มีความสุขต้องทำยังไงขอแค่ใช้เวลาทำให้ผู้ใหญ่ได้เห็นเท่านั้นเอง
ชยานีนั่งพักสักครู่ก่อนจะเดินหาโสวัณณ์ เดินหารอบงานก่อนจะได้ยินจากปากคนใช้ในบ้านว่าโสวัณณ์นั่งอยู่ที่สวนหลังบ้านกับเพื่อนๆชยานีที่เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับงานจึงเดินไปหาโสวัณณ์
คนใช้ในบ้านพาชยานีเดินมาถึงบริเวณสวนด้านหลัง "คุณนายน้อยคะ ที่นี่ก็คือสวนด้านหลังแล้วคะ หนูต้องไปทำงานต่อส่งคุณถึงตรงนี้นะคะ"
"ได้จ้ะขอบใจนะ" ชยานียิ้มอย่างมีมารยาทตอนที่จะเดินเข้าไปกลับได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเดิมทีเธอคิดจะหลบออกไปอีกทางแต่เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นเสียงของโสวัณณ์
เดิมทีวันนี้โสวัณณ์รู้สึกมีความสุขมากวันนี้เป็นวันเกิดของเธอนิธานกับชยานีก็มาร่วมงานด้วยโสวัณณ์รู้สึกว่าเป็นโอกาสพิเศษที่ได้เห็นทีนาร์และคุณท่านจุลินทร์มีความสุขอย่างนั้นตอนแรกเธอคิดว่าจะไปคุยกับชยานีแต่คิดไม่ถึงว่าพอเดินออกมาจากงานจะโดนคนพามาที่นี่
โสวัณณ์มองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชาเธอขมวดคิ้วแน่นสองมือกำหมัดไว้ "ดนัทธ์นายจะทำอะไร"
"เหอะๆ วัน พี่ไม่ได้อยากจะทำอะไร เธอคิดดูสิวันนี้เป็นวันเกิดของเธอพี่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายแน่นอนว่าจะต้องมาอวยพรวันเกิดให้เธออยู่แล้ว"
ดนัทธ์พูดแล้วเริ่มเดินเข้าไปใกล้โสวัณณ์ถอยหลังสองก้าวสายตาเยือกเย็น "ดนัทธ์ ฉันขอเตือนทางที่ดีนายอย่าทำอะไรบ้าๆไม่อย่างนั้นถ้าคุณแม่กับพี่ชายฉันมาเห็นนายไม่รอดแน่"
" ฮ่าฮ่าฮ่า โสวัณณ์ ฉันจะบอกอะไรให้เธออย่ามาทำตัวหยิ่งหน่อยเลยที่ฉันสนใจเธอเป็นโชคดีของเธอเธอยังคิดว่าตัวเองตอนนี้เป็นคนตระกูลมีทรัพย์รึไง" ดนัทธ์ยิ้มเยาะในแววตาเห็นได้ชัดว่าหื่นกระหายร่างกายของโสวัณณ์
โสวัณณ์ได้ยินคำพูดประเภทนี้มาบ่อยแล้วแต่ทุกครั้งที่ได้ยินเธอก็ยังไม่พอใจอยู่ดี" แล้วมันยังไงขอแค่ฉันยังเป็นลูกสาวของคุณแม่ทีนาร์ ฉันก็ยังเป็นคนของตระกูลมีทรัพย์ นายคิดว่านายเป็นใคร"
“ฉันเป็นคนของตระกูลมีทรัพย์เหมืนกันน้าสาวที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มากคนนั้นเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนนึงแต่ตระกูลมีทรัพย์ยังไงก็ต้องเป็นผู้ชายคอยดูแลรับช่วงต่อถึงตอนนั้นทั้งตระกูลมีทรัพย์ก็จะตกเป็นของฉัน เธอเชื่อฟังซะดีๆขอแค่เธอยอมเป็นของฉันต่อจากนี้ไปเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงของฉันไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะเธออีก เป็นยังไง"
ดนัทธ์พูดก่อนจะเดินเข้าไปหมายจะกอดโสวัณณ์แต่โดนผลักออกไปซะก่อน
" น่าขยะแขยง ดนัทธ์ ฉันเป็นน้องสาวนายนะ"
" น้องสาว เธอไม่มีสายเลือดของตระกูลมีทรัพย์ไม่ใช่คนของตระกูลมีทรัพย์อย่างแท้จริงฉันไม่มีน้องสาวอย่างเธอ"ดนัทธ์พูดก่อนจะแสยะยิ้มหื่นกาม" โสวัณณ์ขอแค่เธอยอมเป็นของฉันต่อจากนี้ไปเธอก็จะสบายไปตลอด"
已经是最新一章了
加载中
