已经是第一章了
ตอนที่248 มีปัญหากับชยานีก็คือต้องการเป็นศัตรูกับผม
ตนที่248 มีปัญหากับชยานีก็คือต้องการเป็นศัตรูกับผม
"อย่างนั้นก็ไม่ได้ครั้งหน้าถ้าจะมีปัญหากับคนอื่นห้ามลงมือเองถ้าบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไง"
นิธานพูดก่อนจะดึงชยานีมาไว้ข้างหลังของตนเองแล้วหันไปมองดนัทธ์และคุณฐานันตร์สีหน้านิ่ง "ผมไม่มีน้องชาย ผมนามสกุลภูลพิพัฒน์ไม่ใช่มีทรัพย์เมื่อตะกี้คุณพูดว่าคนนอกอย่างพวกเรารังแกคุณชายใหญ่ของตระกูลมีทรัพย์"
นิธานมองลงไปทางดนัทธ์และคุณฐานันตร์ "ถึงแม้ผมจะไม่ใช่คนของตระกูลมีทรัพย์แต่สมาชิกของตระกูลมีเท่าไหร่ผู้นําตระกูลคือใครผมก็พอรู้มาบ้างทำไมผมถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้นําตระกูลคนปัจจุบันจะมีลูกชายที่ไม่ได้เรื่องอย่างนี้ด้วย"
" คุณ"ดนัทธ์โดนคำพูดของนิธานทำให้โกรธแต่ไม่กล้าอ้าปากพูดเขากลัวนิธานกลัวมากๆด้วย
บรรดาคุณชายอย่างพวกเขาไม่เหมือนกับนิธาน นิธานนั้นนอกจากจะมีคุณสมบัติที่มากมายแล้วตัวของเขาเองก็เก่งกาจมากด้วยในเมืองนภาแห่งนี้มีไม่กี่คนที่นิธานจะเกรงกลัว
ดนัทธ์ไม่ใช่คนโง่ เขาไม่กล้ามีปัญหากับนิธานแน่ส่วนคุณฐานันตร์เมื่อได้ยินคำพูดของนิธานเธอก็อึ้งไปเลยเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ดูแลความเป็นอยู่ในครอบครัวมีหลายเรื่องที่เธอไม่เข้าใจเธอรู้แต่เพียงว่าพวกเขานามสกุลมีทรัพย์ส่วนทีนาร์ก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานออกไปนานแล้วและในตระกูลมีทรัพย์เธอคิดว่าผู้นําคนต่อไปจะต้องเป็นคนที่มีสายเลือดของตระกูลโดยดนัทธ์ที่เป็นบุตรชายคนโตจะต้องเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลเธอถึงได้หยิ่งยโสอย่างนั้น
แต่เธอกล้าทำอย่างนั้นแค่กับคนภายนอกเพราะปกติทีนาร์ทำงานอยู่ที่บริษัทตลอดไม่มีเวลามาสนใจเรื่องราวภายในบ้านดังนั้นเรื่องทุกอย่างในบ้านเธอจะเป็นคนดูแลจัดการทั้งหมดจนทำให้เธอคิดว่าตนเองคือนายหญิงใหญ่ของตระกูลเพราะฉะนั้นเมื่อตะกี้เธอถึงได้ใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนั้น
"ฉัน"
นิธานยักไหล่ "ไม่เป็นไรเพราะยังไงซะพวกเราก็ไม่ใช่คนในตระกูลมีทรัพย์ทำอะไรพวกคุณไม่ได้อยู่แล้วแต่ถ้าหากว่ามีใครกล้าไม่ให้เกียรติภรรยาและน้องสาวของผมล่ะก็ผมเป็นคนยังไงทุกท่านในที่นี้ก็ทราบดีนะครับ"
คำพูดของนิธานบอกกับพวกเขาว่ามีปัญหากับเขาไม่เป็นไรแต่ห้ามมีปัญหากับชยานีเด็ดขาด
และโสวัณณ์ที่ได้ยินคำพูดของนิธานก็ซาบซึ้งใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว" พี่คะ หนู"
นิธานจูงมือชยานีไว้" ดูเหมือนว่าตระกูลมีทรัพย์จะไม่ต้อนรับพวกเราก็ดีเพราะผมก็รู้สึกว่าอยู่ไปก็ไม่มีความหมายอะไร" นิธานหยุดนิ่งไปสักพักก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าดนัทธ์ "วันนี้เห็นแก่หน้าของเจ้าของวันเกิดผมจะไม่ลงมือกับคุณแต่คนอย่างผมไม่มีข้อดีอะไรมากมาย ข้อดีที่สุดของผมก็คือเจ้าคิดเจ้าแค้นมีปัญหากับภรรยาของผมแล้วผมจะทำให้เขาได้รับโทษอย่างสาสม"
นิธานจูงมือชยานีเดินออกไปถึงแม้วันนี้เขาจะไม่ได้ทำอะไรดนัทธ์แต่ฟังจากคำพูดของนิธานก็ชัดเจนแล้วว่าเขาจะลงมือจัดการทีหลัง
คนที่ทำให้นิธานพูดอย่างนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานมากแล้วล่ะมั้ง
ทุกคนจ้องหน้ากันไปมารู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อยโชคดีที่เมื่อตะกี้พวกเขาไม่ได้มีปัญหากับภรรยาของนิธานไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงหนีไม่รอดเช่นกัน
"พี่คะ"
"ตาธาน รอก่อนลูก" ทีนาร์เอ่ยปากเมื่อสักครู่เธอไม่พูดอะไรก็เพื่อที่จะดูว่านิธานจะทำเพื่อชยานีถึงขั้นไหนแม้แต่ตัวเธงเองยังคิดไม่ถึงว่าลูกชายของเธอที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับใครจะเอาใจใส่ผู้หญิงได้แบบนี้และเพื่อผู้หญิงคนนี้เขาทำได้ถึงขนาดนี้ทำให้ทีนาร์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรถึงจะดี
แต่ยังไงซะนิธานก็เป็นลูกชายของเธอชยานีก็เป็นลูกสะใภ้ของเธอจะให้ใครมารังแกได้ยังไงกัน
ทีนาร์รู้ว่าคุณฐานันตร์คนนี้จ้องจะตะครุบตระกูลมีทรัพย์ตลอดเวลาแต่เธอคิดว่าทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันคงตัดสัมพันธ์ไม่ขาดแต่ดูเหมือนเราจะไว้หน้าให้คนอื่นแต่ไม่แน่ว่าคนอื่นจะไว้หน้าให้เรากลับ
"ตาธาน หนูลี ไม่จำเป็นต้องไปไหนทั้งนั้น พวกลูกเป็นลูกชายกับลูกสะใภ้ของแม่เป็นเจ้าของที่นี่ มีที่ไหนกันจะให้เจ้าของต้องจากไปเองแล้วอีกอย่างโสวัณณ์เป็นลูกสาวของแม่เรื่องนี้แม่เคยพูดไปแล้วและในรายชื่อของตระกูลมีระบุชัดเจนคนนอกไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในบ้านเราได้"ทีนาร์พูดก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าคุณฐานันตร์
" พี่สะใภ้คะฉันเห็นว่าพวกคุณเป็นญาติของคุณพ่อถึงยอมให้พวกคุณอาศัยอยู่ในบ้านของพวกเราแต่ไม่ได้หมายความว่าพวกคุณจะเป็นเจ้าของบ้านถ้าหากพี่สะใภ้ยังไม่เข้าใจตอนนี้เข้าใจไว้ด้วย"
" ฉัน"
คุณฐานันตร์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทีนาร์ เธอเป็นนักธุรกิจที่ผ่านศึกมาโชกโชนบนร่างของเธอมีบรรยากาศความแข็งแกร่งที่ทั้งชีวิตของคุณฐานันตร์คงไม่มีวันจะมีได้" นาร์เธอเข้าใจผิดแล้วฉันก็แค่"
" เข้าใจผิดหรือไม่มันไม่สำคัญค่ะ เรื่องบางเรื่องต้องพูดให้มันชัดเจนได้แล้วตอนนี้ฉันเป็นผู้นำตระกูลมีทรัพย์ต่อไปก็จะเป็นลูกชายและลูกสาวของฉันที่จะได้เป็นผู้นําตระกูลทุกอย่างของตระกูลมีทรัพย์ก็เป็นของลูกๆฉันเรื่องนี้ทุกคนคงรู้ดีสุดท้ายนี้ฉันจะพูดให้ชัดเจนอีกครั้งขอให้ทุกคนในที่นี้เป็นพยาน บริษัท และตระกูลมีทรัพย์ในอนาคตจะเป็นของลูกชายและลูกสาวของฉันเท่านั้น"
"คุณแม่คะ หนู หนูไม่ต้องการ" โสวัณณ์รู้นานแล้วว่าทีนาร์คิดแบบนี้แต่เธอไม่คิดจะยอมรับไว้คิดไม่ถึงว่าวันนี้ทีนาร์จะสัญญาออกมาต่อหน้าคนอื่น
นิธานดูเหมือนจะไม่ตกใจสักนิดเขามองหน้าทีนาร์ก่อนจะพูดขึ้น
"ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลยกให้โสวัณณ์ทั้งหมด"
คำพูดของนิธานทำเอาคนอื่นตกตะลึงกันหมด แม้แต่ทีนาร์เองก็ด้วย
"ตาธาน ลูก"
"ผมไม่จำเป็นต้องใช้แต่โสวัณณ์เป็นเด็กผู้หญิงมีสิ่งเหล่านี้ไว้ถึงจะป้องกันตัวได้ต่อจากนี้ผมจะช่วยให้โสวัณณ์นั่งในตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อย่างมั่นคง"นิธานพูดจบก็จูงมือชยานีเดินจากไป
คำพูดของนิธานเหมือนฟ้าที่ผ่าลงมาไม่ว่าใครก็ตามที่ได้ยินต่างก็นิ่งงันไปหมด
ถึงแม้ตระกูลมีทรัพย์จะไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยมหาศาลแต่ก็นับว่ารวยในระดับนึงสมบัติของตระกูลแบ่งออกมาก็มีไม่น้อยเลยทีเดียวนิธานบอกว่าไม่เอาได้อย่างเด็ดขาดมันสุดยอดไปเลย
พอมาคิดๆดูคนเก่งกาจอย่างนิธานคงไม่สนใจสมบัติเล็กน้อยของตระกูลมีทรัพย์จริงๆนั่นแหละแต่ปล่อยมือได้ง่ายๆแบบนี้ยังคงทำให้คนเสียดายแทนไม่น้อย
"คุณแม่คะ" โสวัณณ์คิดไม่ถึงว่านิธานจะพูดแบบนี้เธอรอจนแขกเหรื่อแยกย้ายกันไปแล้วถึงได้มองทีนาร์อย่างไม่สบายใจ "คุณแม่คะแค่คุณแม่รับหนูมาเลี้ยงดูจนโตก็เป็นพระคุณของหนูมากแล้วหนูรู้ค่ะว่าตัวเองไม่มีสายเลือดของตระกูลเดิมทีสมบัติพวกนี้ก็ไม่ใช่ของหนู หนู"
"เด็กโง่ ตั้งแต่ที่แม่รับหนูมาเลี้ยงดูหนูก็คือลูกสาวของแม่แล้วเรื่องนี้ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงมันได้เข้าใจไหม"ทีนาร์ตบหลังมือปลอบใจโสวัณณ์" แม่รู้ว่าหนูเป็นเด็กดี"
" แต่พี่ชายเขา"
" เด็กคนนั้น หยิ่งผยองอยู่แล้ว แม้แต่สมบัติตระกูลภูลพิพัฒน์เขายังไม่เอามาใส่ใจแล้วของตระกูลเล็กๆอย่างเราเขาจะมาสนใจได้ยังไง"บางครั้งทีนาร์ก็รู้สึกตลกมาก
ที่เธอพยายามมาทั้งชีวิตก็เพื่อสามารถทำให้นิธานใช้ชีวิตอยู่อย่างสบายเพื่อให้นิธานสามารถยืนอย่างมั่นคงในตระกูลภูลพิพัฒน์แต่ทีนาร์ก็รู้ดีว่านิธานเป็นคนเก่งมีความสามารถไม่จำเป็นต้องให้ทำเรื่องพวกนี้
นิธานในวันนี้คือคนที่ยืนอยู่ในระดับที่ไม่มีใครสามารถเปรียบเทียบได้
"แต่แม่ก็คิดไม่ถึงว่าพี่เขาจะปฏิเสธได้เด็ดขาดขนาดนี้" ทีนาร์นิ่งไปสักพัก "เรื่องในวันนี้ หนูรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมรึเปล่า"
ทีนาร์มองโสวัณณ์ด้วยสีหน้าปวดใจ "เป็นความผิดของแม่ที่ยุ่งอยู่แต่เรื่องงานจนปล่อยให้พวกเขาทั้งครอบครัวมารังแกหนูได้ แต่หนูอย่าคิดมากกับคำพูดของพวกเขารู้ไหม"
โสวัณณ์เม้มปากสายตาซึมเศร้าเล็กน้อยแต่ก็เปลี่ยนกลับมายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างรวดเร็ว" หนูทราบค่ะคุณแม่ที่จริงหนูก็รู้พวกเขาพูดมาเป็นเรื่องจริงแต่หนูโลภมากไม่อยากเสียคุณแม่ไป"
" เด็กโง่ แม่ก็ไม่อยากเสียลูกไปเช่นกันแม่รู้หมดแล้วที่ตาธานมาได้ในวันนี้เพราะลูกใช่ไหม" ทีนาร์ถอนหายใจ "เรื่องที่แม่ไม่กล้าที่จะทำหนูก็ช่วยทำแทนแม่ทุกอย่างเลย"
" ไม่ใช่ค่ะคุณแม่ ที่จริงหนูก็ไม่ได้ทำอะไรหนูก็แค่สืบหาข้อมูลพี่สะใภ้แล้วหนูก็เข้าไปหาเธอ"โสวัณณ์เล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ของเธอกับชยานีให้ทีนาร์ฟัง
ในคำพูดที่เล่ามาปกปิดความชอบและความภูมิใจในตัวชยานีไม่อยู่ ดูเหมือนว่าโสวัณณ์จะชอบชยานีมากจริงๆ
" จริงเหรอ"ทีนาร์ที่ฟังอยู่รู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยทีเดียว" เธอต่างจากที่แม่เคยคิดไว้เยอะมาก" สาเหตุคงเป็นเพราะทีนาร์ไม่เคยได้เจอกับชยานีมาก่อนเรื่องของชยานีที่เธอรู้ส่วนใหญ่ก็เป็นคำเล่าลือของคนอื่นรวมถึงคำบอกเล่าของตมนาเท่านั้น
พอวันนี้มาลองคิดดูแล้วตมนาเข้ามาหาเธอก็หลังจากตอนที่นิธานกับชยานีแต่งงานกันแล้วแต่ตอนนั้นตมนากลับเอาแต่เอ่ยชมชยานี
ทีนาร์เป็นคนฉลาดเมื่อพิจารณาคำพูดของตมนาในตอนนั้นและคิดถึงความประทับใจที่เธอมีต่อชยานีแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง "คิดไม่ถึงว่าคนอย่างฉันทีนาร์ผู้ที่เจออะไรมาโชกโชนจะดูคนผิดไปได้"
"คุณแม่หมายความว่ายังไงคะ" โสวัณณ์สงสัยขึ้นมา
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะในเมื่อตอนนี้ความสัมพันธ์ของตาธานกับปาลีดีกันแล้วแม่ก็หวังให้พวกเขามีความสุขจริงสิ ลูกกับพี่สะใภ้ของลูกสนิทกันหลังจากนี้ก็ไม่หาเธอบ่อยๆส่วนเรื่องบริษัทตอนนี้แม่ยังมีแรงบริหารอีกหลายปีหนูยังไม่ต้องเป็นห่วงในเมื่อพี่ชายหนูบอกว่าจะช่วยเหลือแม่คิดว่าเขาพูดเรื่องจริงนะ"ทีนาร์ตบไหล่โสวัณณ์เพื่อปลอบโยน" วันนี้หนูโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแม่รู้สึกภูมใจมาก"
" คุณแม่คะ"โสวัณณ์หน้าแดงอย่างอดไม่ได้
" เฮ้อ พริบตาเดียว ลูกวันของแม่ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูสิพี่ชายของลูกก็แต่งงานไปแล้วลูกวันล่ะมีแฟนรึยังเมื่อไหร่จะพามาแนะนำให้แม่รู้จัก"
"คุณแม่คะ" โสวัณณ์หน้าแดงอายๆ" ยังไม่มีค่ะ หนูยังเด็กไม่รีบร้อนอยากจะมีหรอกค่ะ"
已经是最新一章了
加载中
