已经是第一章了
ตอนที่249 นิธูร
ตนที่249 นิธูร
หลังจากเรื่องราวในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโสวัณณ์แพร่ออกไปทั่วทั้งเมืองนภาทุกคนถึงได้รู้ว่านิธานเป็นจอมปีศาจเอาใจภรรยาและเพราะเรื่องนี้โสวัณณ์ก็ได้รับอิทธิพลไปด้วยเพราะคำพูดที่นิธานพูดในตอนนั้นทำให้บรรดาลูกหลานไฮโซปฏิบัติกับเธอดีขึ้นไม่กล้ามีปัญหากับเธออีก
ส่วนดนัทธ์ไม่ต้องรอให้นิธานลงมือเองทางด้านคนของตระกูลมีทรัพย์ก็จัดการลงโทษเป็นที่เรียบร้อย
โดยนิธานไม่ต้องทำอะไรแต่สังคมชั้นสูงก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากเรื่องที่นิธานมีปัญหากับดนัทธ์ทุกคนต้องอยู่ข้างนิธานอยู่แล้วตามคำที่ว่าเข้าข้างถูกคนถึงจะนับว่าเป็นคนฉลาดเมื่อเปรียบเทียบระหว่างดนัทธ์กับนิธานมันเทียบไม่ติดเลยแม้แต่น้อย
หลายวันมานี้พอชยานีว่างจะการทำงานก็จะนัดโสวัณณ์ออกมาเดินเล่นด้วยกันความสัมพันธ์ของพี่สะใภ้กับน้องสามีดูสนิทกันไม่น้อยเมื่อเทียบกับจารุณีแล้วชยานีชอบโสวัณณ์มากกว่า เด็กสาวคนนี้น่ารักน่าเอ็นดูมากทั้งสองจึงสนิทกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆถึงกับแนะนําโสวัณณ์ให้ชญาภากับธนิดารู้จักด้วยจึงทำให้นิสัยของโสวัณณ์ร่าเริงสดใสยิ่งขึ้นด้วย
วันนี้เป็นวันหยุดพอดีชยานีไม่มีงานต้องทำจึงโทรไปนัดทั้งสามคนไปกินข้าวกันที่สุขวิ
หญิงสาวกลุ่มนี้ล้วนเป็นคนที่กินเก่งทุกคนมีงานอดิเรกเหมือนกันนั่นคือชอบกินจึงคุ้นเคยกันได้อย่างง่ายดาย
ช่วงนี้ชยานีค่อนข้างยุ่งจึงไม่ค่อยมีเวลาให้กับเพื่อนๆวันนี้จึงเป็นมื้ออาหารเพื่อไถ่โทษให้พวกเธอ
โสวัณณ์อายุน้อยที่สุดนั่งอยู่ในกลุ่มมักจะสรรหาเรื่องตลกมาบอกเล่าหรือพูดคุยกับพวกธนิดาเรื่องละครที่ถ่ายจนทำให้ในห้องสนุกกันมาก
แต่ไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูชยานีหยุดนิ่งก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
หน้าบานประตูมีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงแขนของเขามีเสื้อสูทวางอยู่บนใบหน้าสวมแว่นตายิ้มบางๆ "สวัสดีครับพี่สะใภ้"
"..." ชยานีชะงักเธอแน่ใจว่าตัวเองไม่รู้จักผู้ชายตรงหน้าแต่เขากลับเรียกเธอว่าพี่สะใภ้เธอคิดว่าเขาคงรู้จักกับนิธานชยานีจึงยิ้มแหย "เอ่อ สวัสดีดีค่ะ"
ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้วในแววตาส่องประกายความแปลกใจ "พี่สะใภ้จำผมไม่ได้แล้วเหรอครับ"
" พี่นิธูร มาได้ยังไงคะ"
โสวัณณ์รีบลุกขึ้นยืนมองผู้ชายตรงหน้าอย่างตกใจแต่ดูจากสีหน้าแล้วโสวัณณ์ดูเหมือนจะดีใจมาก "พี่นิธูรคะ"
"ว่าไงเด็กน้อย ไม่เจอกันนานเลยนะ" ผู้ชายคนนั้นลูบหัวโสวัณณ์ท่าทางเหมือนพี่ชายทำกับน้องสาว
พี่นิธูรหรือว่าจะเป็น นิธูร ภูลพิพัฒน์
" เอ่อ คุณนิธูร" ชยานีไม่แน่ใจว่าปาลีรู้จักกับนิธูรหรือไม่แต่จากความจำของเธอนั้นไม่มีเงาของนิธูรเลย
และนิธานไม่ได้บอกว่านิธูรอยู่เมืองนอกมาตลอดเหรอไงช่วงก่อนเขายังบอกว่านิธูรอยู่ที่แถบยุโรปอยู่เลยมาโผล่อยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
นิธูรยิ้มบาง "ในที่สุดพี่สะใภ้ก็จำผมได้แล้ว" ถึงแม้เขาจะพูดแบบนี้แต่สายตาคู่นั้นกลับมองชยานีตาไม่กระพริบทำให้ชยานีรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
เธอลูบจมูกตนเองอย่างอับอาย "ขอโทษด้วยเมื่อตะกี้ฟังไม่ค่อยทัน แหะๆ คือว่า คุณไม่ได้อยู่ที่แถบยุโรปเหรอคะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
" ไม่กี่วันก่อนครับ" นิธูรตอบกลับ "ผมมากินข้าวกับเพื่อนได้ยินว่าพี่สะใภ้ก็อยู่ที่นี่เลยมาทักทาย พี่สะใภ้ไม่ต้องคิดมากนะครับ"
ชยานี"..." เธอไม่ได้คิดมากนี่นา
เพราะอะไรชยานีถึงได้รู้สึกว่านิธูรดูสนิทสนมกับเธออย่างนี้แต่ชยานีพยายามนึกคิดดูในความจำของปาลีไม่มีความทรงจําของนิธูรเลยหรือว่ามันจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น
" พี่สะใภ้ครับ"
"หะ เอ่อไมมีอะไรค่ะ ในเมื่อคุณมากินข้าวกับเพื่อนพวกเราไม่รบกวนเวลาคุณดีกว่าค่ะ น้องนิธูรแล้วเจอกันที่บ้านนะคะ”ชยานีมองนิธูรหน้ายิ้มแย้มสิ่งศักดิ์สิทธิ์รู้ดีว่าตอนนี้เธอยิ้มจนปากค้างไปหมดแล้ว
นิธูรขมวดคิ้วแน่นระหว่างคิ้วมีรอยยิ้มปรากฏอยู่ในนั้น
ผงกศีรษะตอบรับ "งั่นก็ได้ครับ พี่สะใภ้แล้วเจอกันที่บ้าน" แล้วหันไปมองที่โสวัณณ์ "เด็กน้อย แล้วเจอกันใหม่นะ"
"แล้วเจอกันใหม่ค่ะพี่นิธูร"
โสวัณณ์เดินส่งนิธูรเดินออกไปแล้วหันกลับไปมองที่ชยานี "พี่สะใภ้คะ พี่สะใภ้"
ชยานีเรียกสติกลับคืนมา "วัน น้องสนิทกับนิธูรมากงั้นเหรอจ้ะ"
" ก็พอได้ค่ัะ"โสวัณณ์เกาศรีษะไปมาทำตัวไม่ถูก " ไม่นับว่าสนิทกันมากหรอกค่ะก็แค่ตอนเด็กหนูเคารพนับถือพี่ชายมากแต่ไม่กล้าเข้าไปใกล้พี่ชายทำได้แค่ถามไถ่ข้อมูลจากพี่นิธูรแทนพี่ชายกับพี่นิธูรนิสัยแตกต่างกันมากพี่นิธูรเป็นผู้ชายอบอุ่นอ่อนโยนเมื่อตะกี้พี่ก็สังเกตได้แล้วใช่ไหมคะ" โสวัณณ์หน้าแดง" แต่ว่าหลายปีก่อนพี่นิธูรไปที่ยุโรปดังนั้นพวกเรานับว่านานแล้วที่ไม่ได้เจอกันเลยไม่คิดว่าเขาจะกลับมาเเล้ว"
ชยานีพยักหน้า" ไปเถอะพวกเรากินข้าวกันต่อ"
ตอนเดินทางกลับชยานีคิดทบทวนอีกครั้งก็ยังคงคิดอะไรไม่ออกในความทรงจําของเธอจำไม่มีข้อมูลของนิธูรอยู่เลยเธอคิดจนปวดหัวสุดท้ายชยายีจึงไม่คิดอะไรอีกในเมื่อความทรงจําของปาลีไม่มีข้อมูลของนิธูรคงเป็นเพราะว่านิธูรคงไม่ได้มีความสำคัญอะไรต่อปาลีเท่าไหร่
"พี่สะใภ้ครับ"
ชยานีที่กำลังขับรถเข้าไปจอดที่จอดรถภายในคฤหาสน์ตระกูลภูลพิพัฒน์พอเดินลงจากรถก็เจอเข้ากับนิธูรที่กลับมาแล้วเช่นกันเขายังใส่ชุดเดิมที่เจอกันตอนอยู่ที่สุขวิ ทั้งร่างแผ่รังสีที่อ่อนโยนออกมาทำให้คนที่เห็นรู้สึกถึงการได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี
ชยานีพยักหน้าทักทาย "คุณก็กลับมาแล้วเช่นกันเหรอคะ"
"ใช่ครับ ไม่ได้กลับบ้านมาตั้งนานแล้วไม่คิดเลยว่าเมืองนภาจะเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้"นิธูรพูดเสร็จแล้วเดินไปยืนด้านข้างชยานี "พูดไปแล้วตอนที่พี่สะใภ้กับพี่นิธานแต่งงานกันผมกลับมาไม่ทันร่วมงานด้วยต้องขออภัยด้วยนะครับ"
กลับมาไม่ทัน
ดังนั้นหมายความว่าตอนที่นิธานกับปาลีแต่งงานกันนิธูรไม่ได้มาร่วมงานด้วยสินะ
งั้นก็ใช่แล้วปาลีน่าจะไม่เคยเจอนิธูรมาก่อนแต่ทำไมตอนนั้นนิธูรถึงพูดแบบนั้นกันนะ
" พี่สะใภ้กำลังคิดอะไรอยู่ครับ"นิธูรหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าแล้วหยิบออกมามวนนึงแต่กลับไม่จุดสูบมองหน้าชยานีสีหน้าอายๆ
"ขอโทษนะครับช่วงนี้ผมกำลังเลิกบุหรี่แค่หยิบออกมาจับไว้เล่นๆเท่านั้นเอง"
ชยานีพยักหน้า"อืม" หยุดชะงักไปสักพัก" เอ่อ นิธูร"ชยานีคิดแล้วคิดอีกในแววตามีความขัดแย้งอยู่ในนั้น "ฉันอนากถามอะไรคุณเล็กน้อย ระหว่างพวกเรารู้จักกันไหม"
มือที่คีบบุหรี่ไว้ของนิธูรเริ่มกำแน่นขึ้นแต่บนใบหน้ากลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหลังจากนั้นก็ตกตะลึงเล็กน้อย "พี่สะใภ้ลืมไปแล้วเหรอครับ"
ชยานีส่ายหน้า "ขอโทษนะที่จริงแล้วช่วงก่อนหน้านี้ฉันตกน้ำได้รับบาดเจ็บที่บริเวณศรีษะเกิดเหตุการณ์อะไรอื่นๆอีกมากมายเรื่องบางเรื่องจำไม่ค่อยได้แล้วดูท่าว่าคุณจะรู้จักฉันแต่ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ขอโทษด้วย"
นิธูรหรี่ตาลงจ้องเขม็งไปที่ชยานี
เวลาผ่านไปเนิ่นนานถึงได้หัวเราะออกมา" ลืมแล้วก็ไม่เป็นไรครับแค่การเจอกันที่ไม่สำคัญอะไรมากผมกับพี่สะใภ้ก็ไม่นับว่าสนิทกัน"
ชยานีทำได้เพียงยิ้มบางๆส่วนเรื่องที่นิธูรพูดเธอไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อยแต่ชยานีคิดว่ามันก็ไม่มีอะไรเพราะสำหรับชยานีแล้วนิธูรก็คือคนแปลกหน้า
"คุณนายน้อยครับ คุณชายนิธูร"
พ่อบ้านชนัตที่เดินออกมาจากในคฤหาสน์พอดีเมื่อเห็นว่าชยานีกับนิธูรก็รีบกล่าวทักทาย "คุณชายนิธูรครับคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย"
"ไม่นานมานี้เองครับพ่อบ้านชนัตคุณปู่อยู่ไหมครับ" นิธูรพูดน้ำเสียงอ่อนโยน
"อยู่ครับคุณชายนิธูรคุณไม่ได้กลับมาตั้งนานคุณท่านทราบคงจะต้องดีใจแน่นอนครับ" พ่อบ้านชนัตกล่าวยิ้มๆ "คุณนายน้อยเองก็กลับมาแล้วเหรอครับ"
" ค่ะ"ชยานีพยักหน้า" พ่อบ้านชนัตคะ ฉันขอตัวขึ้นไปชั้นบนก่อนนะคะ"เธอพูดขึ้นมาก่อนจะหันไปมองที่นิธูร "นิธูร งั้นฉันไม่รบกวนคุณกับคุณปู่คุยกันแล้วนะคะ"
" เชิญตามสบายครับพี่สะใภ้"
นิธูรยืนมองแผ่นหลังของชยานีที่เดินจากไปอยู่นานก่อนจะหันกลับไปมองพ่อบ้านชนัต
"ช่วงที่ผมไม่อยู่ที่บ้านเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นรึเปล่าครับ"
"เรื่องใหญ่เหรอครับ" พ่อบ้านชนัตสะดุ้ง" เรื่องใหญ่เกิดขึ้นไม่กี่เรื่องครับ ความสัมพันธ์ของคุณชายใหญ่กับคุณนายดีขึ้นเรื่อยๆในวันนี้คุณท่านเองก็ดีใจมากครับ"
"อืม" นิธูรหยุดนิ่งไปแววตาคมกริบ" คุณนายน้อยเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นเหรอครับ"
พ่อบ้านชนัตชะงักไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำถามนิธูรเท่าไหร่ก่อนจะคิดดูจนละเอียด" ครึ่งปีก่อนคุณนายน้อยเกิดอุบัติเหตุตกน้ำครับคุณชายนิธูรต้องการจะถามเรื่องนี้ใช่ไหมครับ"
นิธูรนิ่งงัน "ตกน้ำจริงๆด้วย"
" คุณชายนิธูรพูดว่าอะไรนะครับ"พ่อบ้านชนัตฟังไม่ชัดเจนจึงถามขึ้นมา "ช่วงนั้นคุณนายน้อยมักจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นบ่อยๆแต่ครั้งนั้นร้ายแรงที่สุดเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่นานกว่าจะกลับออกมาหลังจากนั้นคุณนายน้อยดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลยครับ"
" อ้อ"นิธูรเริ่มสนใจขึ้นมาแล้ว "เรื่องราวมันเป็นยังไง"
"เมื่อก่อนคุณนายน้อยกับคุณชายใหญ่ไม่ได้ดีกันขนาดนี้ครับและเรื่องที่คุณนายน้อยทำเมื่อก่อน"พ่อบ้านชนัตพูดถึงเรื่องนี้ก็ยากที่จะอธิบาย" แต่หลังจากที่คุณนายน้อยออกจากโรงพยาบาลเธอก็ไม่ทำเรื่องอย่างนั้นอีกเลยตอนนี้คุณนายน้อยยังเปิดห้องเสื้อของตัวเองด้วยครับงานยุ่งอยู่ทุกวัน"
พ่อบ้านบอกเล่าให้นิธูรรู้ในส่วนที่ตนเองรู้เรื่องทั้งหมดและหลังจากที่นิธูรได้ฟังก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยพ่อบ้านชนัตยืนอยู่ด้านข้างด้วยท่าทางนอบน้อมเวลาผ่านไปเนิ่นนานนิธูรก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกมา" คุณชายนิธูรยังมีอะไรจะถามรึเปล่าครับ"
" ไม่มีแล้วครับ" นิธูรส่ายมือ "ผมว่าเราไปหาคุณปู่กันเถอะ"
"ใช่แล้ว เมื่อตะกี้นายบอกว่าพี่นิธานกับหอนามอินแตกหักกันไปแล้ว"
"ใข่ครับคุณชายนิธู" พ่อบ้านชนัตพยายามอดทนแต่ก็ทนไม่ไหว "แต่ว่าคุณชายท่านก็ยังเป็นบิดาของคุณชายใหญ่นะครับผมแค่รู้สึกว่า"
นิธูรหัวเราะออกมา "พ่อบ้านชนัต เมื่อก่อนคุณก็รับใช้คุณปู่หลังจากนี้ก็ต้องรับใช้พี่นิธานนายจำไว้ให้ดีบคนที่คุณต้องเคารพรับใช้มีเพียงแค่ผู้นำตระกูลภูลพิพัฒน์เท่านั้น"
"เรื่องนี้"พ่อบ้านชนัตรู้สึกกลัวจนตัวสั่น" ครับ กระผมทราบแล้วครับ"
นิธูรมองพ่อบ้านชนัตสีหน้ายิ้มๆก่อนจะมองไปที่หอนามอินที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากที่นี่
เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าไม่ได้กลับมาไม่กี่ปีนิธานจะลงมือจัดการเรื่องนี้จริงๆเห็นทีว่าชยานีจะสำคัญต่อนิธานไม่น้อยเลยทีเดียว
เขารู้อยู่แล้วว่าสายตาของตนเองดีไม่เลวตั้งแต่ที่เขากลับมาครั้งที่แล้วบังเอิญได้เห็นสีหน้าท่าทางของชยานีเขาก็รู้แล้วว่าด้านนี้ถึงจะเป็นพี่ชายถึงจะเป็นพี่ชายที่เขาชื่นชม
เหอะๆวีรบุรุษยากจะผ่านด่านสาวงามจริงๆ
已经是最新一章了
加载中
