已经是第一章了
ตอนที่250 ความบ้าของชามา
ตนที่250 ความบ้าของชามา
ชยานีเดินขึ้นมาถึงบนห้องนั่งคิดแต่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่านิธูรท่าทางแปลกมากๆเขากับปาลีรู้จักกันแน่ๆแต่จะถึงขั้นไหนนั้นชยานีเองก็ไม่รู้ นิธูรคนนี้คงไม่ใช่ศัตรูดังนั้นชยานีจึงไม่เอาเรื่องนี้มาใส่ใจ
"กำลังคิดอะไรอยู่"
วันนี้เป็นวันหยุดเดิมทีนิธานตั้งใจจะอยู่เป็นเพื่อนชยานีแต่ที่บริษัทกลับมีงานเร่งด่วนที่ต้องการให้นิธานไปจัดการเข้ามาซะก่อนดังนั้นตอนนี้นิธานถึงเพิ่งกลับมา
พอกลับมาถึงก็เห็นชยานีกำลังยืนเหม่ออยู่หน้ากระจกนิธานเดินเข้าไปหาสองมือโอบเข้าที่เอวของชยานีเอาคางเกยไว้บนไหล่ของชยานี "กลับมาถึงก็เห็นคุณกำลังยืนเหม่อ"
ชยานีสะดุ้งความอบอุ่นที่แผ่ออกมาทางต้นคอทำให้ชยสนีได้สติกลับมาเธอหันหน้ากลับไปสองมือบีบแก้มของนิธานไว้ยิ้มละไม "ไม่มีอะไรค่ะ ใช่แล้วคุณนิธูรกลับมาแล้วนะคะ"
นิธานย่นคิ้ว "กลับมาแล้วเหรอเจ้าเด็กคนนี้" น้ำเสียงของนิธานดูเหมือนจะจนใจเล็กน้อย
" คุณสนิทกับคุณนิธูรมากเหรอคะ" น้ำเสียงชยานีออกแนวสอบถาม
นิธานโอบเอวบางของชยานีย่นคิ้วถาม "เป็นอะไรรึเปล่า"
"ไม่มีอะไรค่ะ วันนี้ฉันได้เจอเขาแล้ว ฉันกับโสวัณณ์และเพื่อนๆไปกินข้าวที่สุขวิบังเอิญเจอกับเขา เขาบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อน" ชยานียิ้มก่อนจะกอดเอวนิธานกลับใช้ศรีษะถูไถไปมา "เขาบอกว่ารู้ว่าฉันก็อยู่ที่นั่นจึงเข้าไปปทักทายแต่ดูเหมือนว่าฉันกับเขาจะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นนี่นา"
แววตานิธานเปล่งประกายออกมา" พวกคุณน่าจะเคยเจอกันครั้งสองครั้งแล้วตอนที่พวกเราแต่งงานกันเขาไม่ได้กลับมาร่วมงานแต่หลังจากนั้นเขาก็กลับมาได้สองครั้งนิธูรเป็นลูกชายของลุงสามเป็นลูกคนเดียวเป็นคนที่เข้าหาได้ง่าย คุณคุ้นชินแล้วก็จะรู้"
" อ้อ เข้าใจแล้วค่ะ" ชยานีพยักหน้าในเมื่อนิธานพูดแบบนี้งั้นชยานีก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว" จริงสิค่ะ เรื่องที่บริษัทคุณจัดการเรียบร้อยแล้วเหรอคะ"
" อืม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่แผนงานเกิดปัญหาเล็กน้อยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"นิธานพูดก่อนจะจูงมือชยานีเดินไปนั่งลงที่โซฟา
ชยานีลุกขึ้นยืน "คุณนั่งลงค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยนวดผ่อนคลายให้คุณ"
นิธานกุมมือชยานีไว้ตบลงเบาๆ" ไม่ต้องหรอก"
" ต้องทำค่ะ"ชยานียืนยันเธอเดินมาด้านหลังของนิธานนิ้วเรียวเริ่มกดนวดไปที่ไหล่ของนิธานแรงที่ใช้ในการนวดไม่เบาไปแต่ก็ไม่แรงไปเหมาะสมพอดี
นิธานค่อยๆหลับตาลงร่างกายเริ่มปล่อยตัวให้สบายช้าๆชยานีเห็นดังนั้นจึงยิ้มออกมา "แรงที่ใช้พอดีไหมคะ"
" อืม"นิธานพยักหน้า" คุณไปเรียนนวดมาตอนไหน"
"ตอนว่างๆเลยเรียนไว้ค่ะมันไม่ได้ยากอะไร" เธอตอบความจริงแล้วเมื่อก่อนจรัสรัตน์สุขภาพร่างกายไม่ค่อยดีมักจะปวดหลังบ่อยๆชยานีจึงไปเรียนมาโดยเฉพาะเพียงแต่ว่ายังนวดให้จรัสรัตน์
ไม่กี่ครั้งเธอก็เกิดอุบัติเหตุตายซะก่อน
ชยานีนิ่งคิดในใจก็ยิ่งทรมาน
ถึงแม้เธอจะเกลียดแค้นทัตติแต่สำหรับจรัสรัตน์เธอกลับไม่ได้แค้นอะไรเลย
"กำลังคิดอะไรอยู่"
"อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ" ชยานีดึงสติกลับมาก่อนจะค่อยๆนวดหัวไหล่ให้นิธานต่อ
ณ เมืองเมฆา
ชามามองรูปภาพปึกใหญ่บนมือทั้งหมดล้วนเป็นภาพที่นักสือบเอกชนส่งมาให้เธอช่วงนี้ทัตติหลบหน้าเธอตลอดถึงแม้ว่าตอนนี้ทัตติจะกลับไปทำงานที่บริษัทคำล้อมแล้วเธอก็ไม่ได้เจอทัตติอยู่ดีอีกทั้งทัตติยังสั่งพนักงานต้อนรับกับยามของบริษัทไว้ว่าไม่ต้องปล่อยให้ชามาเข้าไปหาเขา
และทัตติเองปกติแล้วนอกจากจะอยู่ที่บริษัทแล้วก็มีแค่บ้านพักหลังนั้นเท่านั้นบ้านที่เขียนชื่อของชยานีไว้หลังนั้น
เขายังคงไม่ลืมชยานีถึงแม่ว่าชยานีจะจากไปนานขนาดนี้แล้วแต่ทัตติก็ยังไม่ลืมชยานี
ชามาได้รับข้อความอย่างนี้ก็แทบจะอาละวาดออกมา
ถึงแม้ทัตติจะรักคนที่ตายไปแล้วก็ไม่ยินยอมจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอ เธอมีอะไรเทียบกับชยานีไท่ได้กันนะ
เธอไม่เชื่อและไม่ยอมรับในโชคชะตาด้วย
ทัตติเป็นของเธอ เป็นสิ่งที่เธอใช้กำลังเยอะมากเป็นผู้ชายที่เธอไม่เสียดายที่จะฆ่าชยานีถึงได้มาเธอจะไม่ยอมแพ้ให้กับคนตาย ไม่ยอมเด็ดขาด
ชามาขยี้รูปภาพไว้แน่นในแววตาส่อประกายเย็นชา "ในบ้านหลังนี้นอกจากทัตติแล้วก็ไม่มีคนอื่นเลยใช่ไหม"
"ไม่มีครับอย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่งเดือนมานี้ผมก็ไม่เคยเห็นใครเข้่าไปเลยเลยนอกจากคุณทัตติ" นักสืบเอกชนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ"หรือว่าเขาแค่ย้ายที่พักเฉยๆข้างกายเขาจะไม่มีผู้หญิงคนใหม่ครับ"
"เป็นไปไม่ได้"ทีานั่นต้องมีอะไรซักอย่างไม่อย่างนั้นเขาคงไม่อยู่ที่นั่นตั้งนานแม้แต่บ้านใหญ่ก็ไม่ยอมกลับแบบนั้น" หาวิธีเข้าไปดูข้างในให้ได้"
" นี่มัน" นักสืบเอกชนมองชามาด้วยสายตาลำบากใจ" คุณต้องเข้าใจว่านี่นับว่าเป็นการบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลแล้วนะครับ"
" เหอะๆ อย่ามาพูดอะไรไร้สาระกับฉันในเมื่อคุณติดตามแอบถ่ายได้ยังกลัวที่จะบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลอีกรึไง" ชามาไม่เชื่อคำพูดพวกนี้ของนักสืบเอกชนเธอหยิบเช็คเงินสดออกมาเขียนจำนวนลงไปก่อนจะยื่นให้นักสืบเอกชน
" ขอแค่คุณทำตามภารกิจได้เรียบร้อย ฉันมีค่าตอบแทนให้อย่างดีแน่นอนแต่คุณต้องเข้าใจด้วยว่าฉันต้องการอะไร"
ชามาพูดเสียงเย็นนักสืบเอกชนยิ้มหน้าบานก่อนจะรับเช็คเงินสดไปแต่ชามากับจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"จำไว้ว่าหาโอกาสเข้าไปข้างในฉันอยากรู้ว่าเขาซ่อนอะไรไว้ข้างในนั้นกันแน่"
" โอเคคครับ ผมกับคุณชามาก็นับว่าเป็นเพื่อนเก่ากันอยู่แล้วเรื่องที่เพื่อนขอให้ทำผมต้องทำให้เต็มที่อยู่แล้วรอข่าวดีจากผมเลยครับ"
นักสืบเอกชนจับเช็คเงินสดที่ชามาให้ไว้แล้วเดินออกไปส่วนชามากลับจ้องแผ่นหลังของนักสืบเอกชนก่อนจะเตะเข้าที่เก้าอี้ไม้แรงๆ "โลภมากไม่รู้จักพอ"
สามสี่เดือนผ่านไปตอนที่ชามาได้เจอกับนักสืบเอกชนในมือของเขามีกุญแจเพิ่มขึ้นมาหนึ่งดอกชามามองอย่างไม่เข้าใจ "นี่มันอะไร"
สายตาของนักสืบเอกชนที่มองชามาลึกซึ้งมากแต่กลับส่ายหน้า
"นี่คือกุญแจบ้านที่คุณทัตติพักอยู่หลังนั่นครับด้านในมีระบบอัตโนมัติแต่ก็มีกุญแจเปิดได้ครับ"
ชามาเม้มปาก "ด้านในมีอะไร"
นักสืบเอกชนมองไปที่ใบหน้าชามาอีกครั้ง "ผมว่าคุณชามาเข้าไปดูเองดีกว่าครับ" นักสืบเอกชนคนนั้นพูดเหมือนมีอะไรแปลกๆแต่ไม่พูดว่ามันคืออะไรเขาทำเพียงแค่หยิบกุญแจมาวางไว้บนมือของชามา" คุณชามาผมคิดว่าถ้าคุณได้เข้าไปดูก็จะคงไม่จำเป็นต้องใช้บริการของผมแล้วงั้นความร่วมมือของเราจบลงเท่านี้นะครับ"นักสืบเอกชนพูดเสร็จก็เดินจากไปเลยทันที
ชามาไม่เข้าใจความหมายที่นักสืบเอกชนพูดขึ้นมาเธอเดินตามเพื่อถามให้ชัดเจนแต่นักสืบเอกชนเดินเร็วพอขึ้นรถก็หายไปในทันที
ชามาจ้องมองกุญแจในมือมือของเธอสั่นมาก
กุญแจดอกนี้เหมือนกุญแจที่ใช้เปิดกล่องแพนโดรา พอมีกุญแจเธอก็จะได้รู้ว่าทัตติซ่อนอะไรไว้ข้างในนั้นกันแน่แล้ว
แต่ชามาก็เริ่มไม่กล้าไปเปิดเข้าไปดูเพราะเธอกลัว กลัวว่าเธอจะเจอกับสิ่งที่เธอไม่อยากเผชิญหน้าด้วยถึงแม้ว่ามันจะดีหรือไม่ดีก็ล้วนแต่เป็นบทสรุปทั้งหมด
ชามาไม่ชอบความรู้สึกแบบที่เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แบบนี้
ชามาเดินเป๋หยิบกุญแจเก็บเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะรีบร้อนเดินออกไป
พอกลับมาถึงบ้านชามารู้สึกเริ่มอยู่ไม่สุกถึงแม้ว่าปวีนกับพรยศกลับมาถึงแล้วเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว
ตอนที่ปวีนมาถึงตรงประตูห้องของชามาพบว่าประตูห้องปิดไม่สนิทและเห็นชามากำลังเดินไปเดินมาอย่างกระสับกระส่ายภายในห้องปากบ่นพึมพำไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรสีหน้าดูไม่ค่อยได้
ในมือของชามาจับโทรศัพท์ที่คอยโทรหาทัตติอยู่หลายรอบแล้วในที่สุดทางด้านนั้นก็ยอมรับสายชามารีบพูดขึ้นมาอย่างดีใจ "ทัตติในที่สุดคุณก็ยอมรับโทรศัพท์ของฉันแล้ว"
ทัตติที่เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าเป็นของชามามือที่จับโทรศัพท์อยู่จึงเบาแรงลงบนใบหน้าเริ่มมีสีหน้าหมดความอดทน "มีธุระอะไร"
"ทัตติคะนานมากแล้วนะคะที่เราไม่ได้ไปทานข้าวด้วยกันฉันไปหาคุณที่บริษัทเลขาคุณบอกว่าคุณยุ่งมากเลย"
" ครับช่วงนี้ผมยุ่งมากแล้วที่คุณโทรมามีธุระอะไรครับ" หลังจากที่เขากลับมาจากเมืองนภาทัตติก็รู้สึกว่าเขาคงจะยอมมนชามาอีกแล้ว
เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทุกครั้งที่ได้เห็นปาลีเขาไม่ได้เห็นว่าเป็นปาลีแต่จะเห็นเป็นชยานีทุกครั้ง
เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นชยานีหรือไม่หรือว่าจะเป็นปาลี
เอาเป็นว่าเขาว้าวุ่นใจมากไม่มีสักวินาทีที่เขาจะสงบใจลงได้ไม่มีสมาธิที่จะทำงานหรือมีเวลามารับมือกับชามาได้เลย
"ทัตติคะ คุณ" น้ำเสียงของทัตติเย็นชามากทำให้ชามาพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก
หลายวันมานี้เธอไม่ได้เจอหน้าทัตติเลยเธอพยายามคิดหาวิธีที่จะเข้าไปเจอเขาแต่เขากลับขัดขวางไว้ไม่ยอมเจอถึงขั้นที่ตอนนี้เธอพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนขอร้องให้เขายกโทษให้เธอแต่ดูเหมือนทัตติจะไม่เอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลย
"มีธุระอะไรอีกไหมถ้าไม่มีผมจะได้ทำงานของผมต่อ" ทัตติพูดเสร็จก็เตรียมกดวางสายชามารีบพูดขึ้นมา "เดี๋ยวค่ะรอก่อนทัตติคะหรือว่าคุณไม่อยากรู้เลยว่าฉันโทรหาคุณนั้นมีธุระอะไรรึเปล่า"
"พูดมา" ทัตติเริ่มหมดความอดทนบีบร่องจมูกเบาๆ
มือที่จับโทรศัพท์ของชามาเริ่มเกร็งขึ้นเธอกัดฟันแน่น" ทัตติ หรือว่าคุณจะไม่อยากเจอหน้าฉันคุณรำคาญเพราะคุณมีผู้หญิงคนอื่นแล้วคะ"
" พอได้แล้วชามา"ทัตติตัดคำพูดของชามาอย่างเย็นชา" เรื่องของผมชีวิตส่วนตัวของผมคุณมีสิทธิ์ที่จะเข้ามายุ่งตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ฉัน ทัตติ คุณลองถามใจคุณดู ฉันทำอะไรเพื่อคุณบ้างฉันรู้สึกยังไงกับคุณคุณรู้อยู่แก่ใจดี คุณก็รู้ว่าระหว่างพวกเราเคยมีอะไรกันมาก่อนฉันยังเคยท้องลูกของคุณ คุณคิดดูว่าฉันจะมีสิทธิ์ที่จะถามเรื่องส่วนตัวของคุณไหม คุณ"
" หรือต้องการให้ผมทบทวนให้คุณหังอีกครั้งว่าเพราะอะไรผมถึงได้แตะต้องตัวคุณถ้าหากคุณไม่ได้แต่งตัวเหมือนชยานีใช้ของที่ชยานีชอบใช้มาหลอกผมคุณคิดว่าผมจะหลงผิดไปมีอะไรกับคุณเหรอ"
" ทัตติคะ ชยานีตายไปแล้วนะคะ ตายไปแล้ว คุณเข้าใจบ้างไหม"ชามาที่ได้ยินคำพูดของทัตติจึงตะโกนขึ้นด้วยอารมณ์ร้ายขึ้นโดยที่ควบคุมไม่อยู่" ตอนนี้คนที่อยู่เคียงข้างคุณคือฉันชามาคนนี้คุณคิดว่าชยานีจะอยู่กับคุณได้ตลอดชีวิตเลยหรือไงเป็นไปไม่ได้ค่ะคนที่สามารถยืนอยู่ข้างคุณได้มีแค่ฉันเท่านั้น"
ชามาพูดเสียงดัง "ชยานีกลับมาไม่ได้อีกแล้วเธอตายไปแล้ว"
"หุบปากชยานียังไม่ตายเธอยังอยู่ถ้าไม่ใช่ว่าในร่างของคุณยังมีหัวใจกับมดลูกของชยานีผมคงไม่คิดจะสนใจมองคุณสักนิดชามา ผมไม่มีทางรักคุณแน่นอน"
已经是最新一章了
加载中
