ตอนที่256ความเร่าร้อนของชยานี

ต๭นที่256ความเร่าร้อนของชยานี ในตอนบ่ายชยานีก็ได้พาโสวันณณ์และทีนาร์ไปทำSPAและในสุดท้ายก็พาไปดื่มชาเพราะก่อนหน้านั้นชยานีได้พูดว่านิธานเป็นคนแนะนำมาถึงแม้โสวัณณ์และที่นาร์จะเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็ยังยืนยันว่าจะไปที่นั่นให้ได้กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว ชยานีเดินช้อปปิ้งซื้อของทั้งวันทำให้เธอเหนื่อนล้าไปทั้งตัวเมื่อเดินเข้ามาในห้องรับแขกเห็นร่างอันสูงของนิธานโผล่ออกมาแต่ชยานีก็ไม่เปิดปากพูดอะไรด้วยสักคำนิธานยื่นมือใหญ่ๆของเขามาเอาของออกไปจากมือเล็กๆของเธอ นิธานขมวดคิ้ว“ทำไมเธอไม่บอกแม่บ้านให้มาช่วยมันหนักมากเลยนะ” “พอได้อยู่ค่ะ”จริงๆก็ไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้นชยานีต้องถือเป็นเวลานานถึงจะรู้สึกว่าเหนื่อยแต่ส่วนมากนั้นเธอก็เอาของวางไว้บนรถเธอก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนักอะไรมากมายนิธานนั่นแหละที่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปเอง“คุณไม่ได้เห็นว่าวันเธอซื้อของไปตั้งเท่าไหร่แต่ส่วนมากก็ซื้อให้คุณแม่คุณนั่นแหละค่ะ” ชยานียิ้มมือหนึ่งของเธอจับที่แขนของนิธาน“นิธานคะวันนี้ฉันซื้อของขวัญมาให้คุณเต็มเลยคุณอยากดูไหมคะ” “อื้ม!” นิธานมองไปที่รอยยิ้มอันแสนหวานและกอดไปที่เอวของชยานีอย่างแน่นๆแต่ก็ไม่ถึงกับทำให้ชยานีหายใจไม่ออก เมื่อขึ้นมาชั้นบนชยานีทำท่าทางเหมือนกับกำลังนำของมีค่าที่สุดออกมาและยื่นตรงหน้าของนิธาน“นิธานคะคุณดูสิสิงตาตัวนี้ดูดีไหมคะตอนที่ฉันซื้อนะฉันรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆเลยค่ะคุณพูดว่าตอนกลางคืนนั้นคุณหนุนหมอนแบบมีความรู้สึกปลอดภัยและมีความสุขในเวลานอนใช่ไหมคะ” นิธานมองที่ตาของชยานีอย่างลึกซึ้ง“ฉันคิดว่าตอนกลางคืนเธอนอนในความรู้สึกที่ปลอดภัยและมีความสุขมากกว่าฉันนะ” “ฮ่าๆนิธานคุณกำลังหึงหรอคะ”นี่เขากำลังหึงหวงกับหมอนตุ๊กตา ชยานีใบหน้าเล็กๆของชยานียิ้มแย้มออกมาโดยเฉพาะที่ดวงตาที่ยิ้มเป็นทรงพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวนิธานลูบไปที่คางของชยานีอย่างเบาๆและลูบไปที่ใบหน้าของเธอ“ฉันไม่ได้ชอบที่จะหึงหวงแต่ฉันชอบที่จะกินเธอ” นิธานไม่พูดจาใดๆและจูบลงไปที่ริมฝีปากของชยานีมือทั้งสองข้างกอดชยานีไว้แน่นตัวของเธอเริ่มสั่นคลอนแต่เพียงชั่วครูหนึ่งเธอก็เป็นฝ่ายที่คลอเคลียที่ไปไหล่ทั้งสองข้างของนิธานและไซร้ไปที่ลำคอ วันนี้การกระทำของเธอไม่คล้ายกับคำพูดสักเท่าไหร่เธอพลิกนิธานให้ลงไปอยู่ที่ด้านล่างของตัวเธอเธอถอยเสื้อผ้าของนิธานออกและเลียไปที่หน้าออกของเขา ทั้งสองคนกำลังดำเนินทำในสิ่งที่หวังดวงตาของอีกฝ่ายนั้นลุ่มลึกราวกับกำลังได้ครอบครองขุมทรัพย์ทั้งสองดึงดูดซึ่งกันและกันอยู่นานแสนนานโดยที่ไม่ยอมปล่อยกันไปไหน“นิธานคะ.......” น้ำเสียงของชยานีที่พยายามเปล่งออกมาจากลำคอมือทั้งสองข้างของเธอล้วงเข้าไปในเสื้อของนิธานแววตาของเธอเป็นประกายโน้มตัวก้มลงน้องชายของนิธานตัวพองขึ้นในช่องระหว่างขาของทั้งสองคนชยานีตกตะลึงมองไปที่นิธาน แต่นิธานกลับดึงมือชยานีออก“วันแดงเดือดของเธอกำลังจะมานะ” ชยานีได้ยินก็อดที่จะเขินอายไม่ได้ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงจำมันได้นะเมื่อวานตอนกลางคืนก็เพราะเหตุผลที่นิธานจึงยอมมองมือจากเรื่องที่เขานั้นชอบที่จะทำแต่ชยานีก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าหรือจริงๆแล้วเสน่ห์ในตัวของเธอนั้นกำลังจะลดลง ก็แค่วันนั้นของเดือนของเธอกำลังจะมาเยือนไม่ใช่ว่าวันนั้นของเดือนมาแล้วสะหน่อยนิธานผู้ชายคนนี้ทำไมต้องตีตนไปก่อนใคร่ด้วยนะนี่ให้เธอเป็นคนที่เริ่มก่อนเลยทำให้เธอรู้สึกอดไม่ได้ที่จะเขินอาย ชยานีทำปากเบะๆอารมณ์ก็เหมือนจะไม่ดีสักเท่าไหร่นิธานเองก็สัมผัสและรับรู้มันได้มองชยานีด้วยความสงสัย“เธอเป็นอะไรเหรอ” ชยานีทำท่าฟึดฟัดๆแล้วนั่งลงบนขาของนิธาน“หรือว่าคุณจะไม่ได้ชอบฉันแล้ว” นิธาน“……” “คุณกำลังคิดว่าตอนนี้พวกเรากำลังแก่แล้วเสน่ห์และความดึงดูดก็คงลดลงตอนนี้ในสายตาของคุณฉันคงไม่สำคัญแล้วใช่ไหม” นิธาน“……” เห็นท่าทีของชยานีที่ทำตัวไม่สมเหตุสมผลแต่นิธานกลับไม่ได้รู้สึกเบื่ออะไรแต่กลับรู้สึกว่าน่าสนใจ น่าสนใจ! นี่คือนิสัยที่เป็นเด็กของเธอ อยู่ๆเขาก็หลุดยิ้มออกมา ชยานีเห็นอย่างนั้นก็เริ่มรู้สึกโกรธรีบกระโดดลงมาจากขาของนิธานและพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ“คุณหัวเราะอะไร”สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่ว่าควรจะปลอบเธอหรอกหรอ นิธานเริ่มทำตัวไม่ถูกและสัตว์ร้ายในตัวของเขาก็กำลังจะตื่นขึ้น“ตอนนี้เธอแน่ใจใช่ไหม”เขาขมวดคิ้วในตอนที่ชยานีกำลังเผลอเขาก็รีบชยาพลิกด้านกลับมาและค่อยๆกดทับลงไปที่ตัวของเธอ ถุงช้อปปิ้งต่างๆกำลังขวางทางอยู่ถูกนิธานโยนทิ้ง ร่างกายของเขากดทับลงไปที่ตัวของชยานีแต่ไม่ได้ใช้น้ำหนักตัวทั้งหมดที่มีทิ้งลงไปที่เธอมือหนึ่งของเขาค้ำไว้ที่เตียงและอีกมือหนึ่งของเขาก็จับที่คางของชยานี“คุณภรรยา！เธอไม่ได้สงสัยอะไรในเสน่ห์ของตัวเองหรอกเธอแค่กำลังสงสัยในศักยภาพของตัวเอง”นิธานจับเธอคว่ำลงและให้ได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ ทั้งหมดนั้นเร่าร้อนเหลือเกินทั้งหมดช่างเป็นภาพที่สวยงามแต่เพียงชั่วครู่ชยานีก็พลิกตัวออกและร่างสั่นไปหมดและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป นิธานกำลังจะเตรียมตัวโจมตีแต่เมื่อมองสีหน้าของชยานีที่กำลังไม่สู้ดีก็ต้องหยุดชะงัก มือหนึ่งจับที่เอวชยานีและอีกมือหนึ่งก็ประคองชยานีไว้“เป็นอะไรหรือเปล่า” ชยานีรู้สึกเคอะๆเขินๆหน้าของเธอค่อยๆแดงก่ำมือข้างหนึ่งผลักไปที่หน้าอกของนิธานและค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอ“คือ.....วันนั้นของเดือนเหมือนจะมาแล้วเลยค่ะ!” นิธาน“……” เขาก็รู้ในทันที “นิธานคะฉันผิดไปแล้ว!”ชยานีหลบหน้านิธานมองไปที่นิ้วก้อยของตัวเองและค่อยๆเงยหน้าขึ้นสายตาของทั้งสองคนประสานกันชยานีรีบหลบสายตาทันที่“งื้ออออโทษฉันไม่ได้นะคะมันมาของมันเอง......ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้” นิธาน“……” “เมื่อวานที่คุฯพูดปฏิเสธฉันฉันก็ไม่ได้เชื่อว่าวันนั้นของเดือนมันจะมาจริงๆ” นิธาน“……” “ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ”ชยานีใช้นิ้วมือจิ้มๆไปที่หน้าอกของนิธานเห็นหน้าของนิธานที่กำลังมองดูตัวเองด้วยสายตาที่ไม่พอใจหัวใจของชยานีก็เต้นไม่เป็นจังหวะและก็ไม่ค่อยกล้าที่จะสบตากับนิธานสักเท่าไหร่ ได้แต่พูดอย่างแผ่วเบา“ฉันผิดไปแล้วค่ะฉันรับรอบว่าจะมาแบบนี้ไม่กี่วันเท่านั้นฉันจะไม่พลาดแบบนี้อีกแน่นอนค่ะ” นิธานถอนหายใจออกมาหน้าตาของเขาเหมือนแสดงความรู้สึกใดๆออกมาอีก เขาจิ้มอย่างเบาๆไปที่จมูกของชยานี“ฉันไม่ได้จะโทษเธอเลย”จากนั้นเขาก็ลุดขึ้นและช่วยแต่งตัวให้ชยานีจากนั้นก็อุ้มชยานีขึ้นมา ชยานีตกใจรีบเอามือคล้องที่คอของนิธาน“นิธานคุณจะทำอะไรคะ” “ไม่ใช่บอกว่าวันนั้นของเดือนจะมาหรอกหรอ”นิธานอุ้มยกชยานีขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องอาบน้ำค่อยๆวางตัวชยานีลงอย่างบอบบางลงในอ่างอาบน้ำและเปิดน้ำอุ่นๆให้เธอ“ใช้อ่างอาบน้ำนะเธออาบน้ำก่อนเลยฉันจะไปดูว่าสิ่งของที่เธอต้องใช้ในวันนั้นของเดือนมีหรือเปล่า” “อันนั้นมีอยู่ค่ะวันนี้ฉันเพิ่งจะซื้อมาเตรียมไว้”ชยานีชี้ไปที่ถุงใส่ของขนาดใหญ่นิธานพยักหน้า“เชื่อฟังสะแล้วอาบน้ำเดี๋ยวนี้” ชยานีรู้สึกว่าวันนี้ตัวเองทำเรื่องขายหน้ามากๆเลยคนที่เป็นคนเรียกร้องที่จะทำก็คือเธอและสุดท้ายคนที่เรียกร้องจะหยุดก็คือเธอที่สำคัญที่สุดนิธานเองก็ได้ตักเตือนเธอแล้วในเรื่องของวันนั้นของเดือนแต่เธอเองที่ไม่ยอมฟัง....... “ขายหน้าจะแย่แล้วโอ้ยยยยยยน่าอายจริงๆเลยครั้งหน้าคงไม่กล้าทำเรื่องอะไรแบบนี้แล้วแหละ!” ชยานีอยู่ในห้องน้ำทั้งอาบน้ำไปด้วยและพลางบ่นเรื่องขายหน้าไปด้วย แต่นิธานได้อยู่หน้าประตูห้องน้ำเสียงของชยานีค่อยๆลอยออกมานิธานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา มือของนิธานนั้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของชยานีที่จะเอามาให้เธอเปลี่ยนในตอนนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นนิธานหรี่ตามองเบอร์โทรศัพท์ที่แสดงขึ้นบนหน้าจอสายตาของเขาก็กลับเป็นมืดทึบ “ฮัลโหล！” “คุณนิธานครับของเอามาแล้วนะครับต้องการให้คนส่งไปให้คุณเดี๋ยวนี้เลยไหมครับ” นิ้วมืออันเรียวยาวของนิธานกดลงไปที่หน้าจอโทรศัพท์“พรุ่งนี้ค่อยให้คนส่งมาก็แล้วกัน”เพียงแค่ครู่หนึ่ง“ส่งตรงไปที่ดนพเลยนะ” “ได้ครับคุณนิธาน!” นิธานตัดสายโทรศัพท์ทิ้งรู้สึกปวดร้าวในหัวใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ค่อนข้างเกินความคาดหมายของเขาเขาไม่ได้คิดเผื่อไว้เลยว่าความรู้สึกทัตติมีต่อชยานีมันมากถึงขนาดนี้ แล้วชยานีล่ะเธอรู้สึกอย่างไรกับทัตติกันแน่ ถ้าหากชยานีรู้ว่าในตอนนั้นทัตติไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการวางแผนอุบติเหตุทางรถยนต์ล่ะ เขารู้สึกหงุดหงิดใจและเอามือล้วงที่กระเป๋าเขาเพิ่งจะค้บพบว่าไม่รู้ว่าตอนไหนที่ตัวเขาเองได้เลิกสูบบุหรี่ไปแล้วจนถึงในตอนนี้ที่ไม่มีบุหรี่ติดอยู่ในตัวเขาเลย “นิธานคะ.......” มีเสียงดังออกมาจากห้องอาบน้ำถึงแม้ว่าจะเป็นเสียงที่เบาแต่หูของนิธานก็จับฟังเสียงอย่างชัดเจน เขาเก็บซ่อนอารมณ์ทุกอย่างไว้ที่ข้างหลังหัวใจของเขาและรีบก้าวเข้าไปหา“อื้ม!” “ฉันไม่มีเสื้อผ้าค่ะรบกวนหยิบให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ!”ชยานีเพิ่งจะพูดจบนิธานก็เคาะที่ประตู“เธอเปิดประตูสิ!” ชยานีเปิดประตูค่อยๆเหลือบมองออกมาจากช่องเล็กๆเธอค่อยๆโผล่หัวออกมาหน้าอันแดงก่ำของเธอประสานกันกับนิธานในตอนนั้นอารมณ์ที่หงุดหงิดและอารมณ์เสียของเขาก็มลายหายไป นิธานยิ้มออกมา“รีบเปลี่ยนชุดสะเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”เขายื่นเสื้อผ้าเข้าไปให้เธอ “ว้ายยยยยยมันเปียกค่ะ”ชยานีรีบผลักนิธานและปิดประตูห้องอาบน้ำ เมื่อนิธานเห็นแบบนั้นก็อดไม่ไดที่จะยิ้มออกมาและเช็ดๆที่จมูกอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ ชยานีออกมาจากห้องอาบน้ำมองไปที่ฝั่งทางนิธานเขาได้เก็บของทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว นิธานมองไปที่ชยานีและกวักมือเรียกและทำท่าทางให้ชยานีมานั่งที่นี่“มานี่！” ชยานีกำลังอุ้มผ้าเช็ดตัวไว้อยู่ก็รีบวิ่งไปหานิธานนิธานนวดที่ไหล่ของเธอและเอาไดร์เป่าผมมาเป่าผมให้กับเธอ ชยานีถือผ้าเช็ดตัวไว้และดึงกระโปรงไปมาด้วยมือข้างเดียวของเธอเพียงชั่วครู่“นิธานคะในใจของคุณกำลังมีเรื่องอะไร” มือของนิธานที่กำลังคือไดร์เป่าผมอยู่ค่อยๆเบามันลงและมองไปที่ชยานี“ว่าไงหรอ” “คุณกำลังคิดเรื่องอะไรในใจคะ”เธอเองก็พอดูนิธานออกเพราะปกติเขาจะไม่ค่อยแสดงท่าทีแบบนี้ออกมาสักเท่าไหร่แสดงว่าเขาพบเจอกับปัญหาที่ใหญ่หากไม่อย่างนั้นนิธานคงไม่แสดงอารมณ์ออกมาแบบนี้“ปัญหาที่กำลังเจอนั้นมันยากเกินกว่าที่จะควบคุมหรอคะ” นิธานค่อยๆขมวดคิ้วลงมาเหมือนกำลังคิดบางอย่างและลังเลที่จะพูดออกมา “เกี่ยวกับฉันหรอคะ” ชยานีหัวหน้าไปมองนิธานอย่างตั้งใจจ้องมองไปที่นัยน์ตาที่ดำนิลของเขา มือของเธอจับมือเขาไว้“เราสองคนก็เป็นสามีภรรยากันมานานแล้วนะคะมีเรื่องอะไรมีปัญหาอะไรทำไมคุณไม่คุยกับฉันและยิ่งเรื่องๆนั้นมันเป็นเรื่องของฉันด้วย” “เธอหนิ!”นิธานยิ้มออกมาอย่างไม่มีเหตุผลไม่สามารถทำอะไรได้จึงตั้งใจค่อยๆพยักหน้าตอบรับ“ใช่แล้วแหละมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ!”