ตอนที่259เจาะเลือดไม่สามารถทานอะไรได้

ต๭นที่259เจาะเลือดไม่สามารถทานอะไรได้ “อะไรกันอุทิศกายใจอะไรกันล่ะผมกับเตชินิ........” “อย่าพูดนะว่านายกับเตชินิเป็นแค่เพื่อนธรรมดาทั่วไป!”ชยานีรีบตัดบทพูดของดนพเบะปากและส่ายหัวไปมา“นายบอกว่าเป็นแค่เพื่อนเฉยๆที่ฉันพูดออกไปแค่อยากให้นายได้ลองถามใจตัวเองดีๆว่านายอยากให้เตชินิเป็นแค่เพื่อนธรรมดาทั่วไปจริงๆหรอ” “ผม........” อยู่ๆดนพก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรออกไปดีก็ได้แต่ยิ้มออกไปอย่างเคอะเขินและหันมองไปท่านนิธาน“เอ่อใช่นี่พวกนายมาหาผมมีธุระอะไรกันหรอ” “ก่อนหน้านี้มีคนเอาของมาส่งให้ใช่ไหม” ดนพนิ่งอึ้งสักพักก็เอามือตีที่หัวของตัวเอง“เฮ๊ยยยยยนี่ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยนะเนี่ยใช่แล้วล่ะเมื่อวานนี้ตีรณมาหาฉันที่นี่แล้วก็เอาถุงใส่ของส่งให้กับฉัน”ดนพเอาของออกมาจากตู้เซฟ“นายตีรณคนนั้นย้ำนักย้ำหนาว่าสิ่งของอันนี้มีความสำคัญมากจริงๆฉันเลยต้องเอามันมาเก็บไว้ที่ตู้เซฟบอกให้ฉันเก็บดูแลรักษาให้ดีที่สุดฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร” ดนพก้มหน้าก้มตาค่อยๆเปิดถุงหอเล็กๆออกพอได้เห็นสิ่งของที่อยู่ข้างในก็ถึงกับตกตะลึง“เส้นผมกับฟันงั้นเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมาและชี้มาที่ตัวเองและยังมองไปที่นิธานกับชยานี“ต้องการตรวจสอบหรอตรวจสอบใครล่ะ” “จะเป็นใครไม่สำคัญหรอกนายรีบตรวจสอบก่อนเถอะ”นิธานพูดออกมาสักครู่หนึ่ง“ถ้าหากว่าคนๆหนึ่งตายไปได้เกือบครึ่งปีแล้วส่วนต่างๆของร่างกายยังสามารถนำมาตรวจสอบได้ไหม” “ครึ่งปีเลยหรอที่พวกนายอยากจะหาผลตรวจสอบของคนที่ตายแล้วเนี่ยนะ”ดนพตกตะลึงไปครู่หนึ่งมองไปที่ชยานีที่มีสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่นักเขาพยายามหาคำตอบและรอคำอธิบายจากทุกคน ชยานียิ้มแบบเจื่อนๆ“จริงๆแล้วก็ไม่ได้ที่อะไรที่ไม่สามารถบอกนายได้แต่ตอนนี้แค่อยากรบกวนให้นายช่วยตรวจสอบระหว่างฉันและสิ่งของที่นายถือหน่อยได้ไหม” “เอ่อก็ได้อยู่นะ.....ถึงแม้จะตายไปกี่ปีแล้วก็ตามจริงๆก็ยังสามารถตรวจสอบได้ฟันเป็นส่วนประกอบที่แข็งแรงที่สุดในร่างกายDNAในฟันนั้นยังคงมีความแข็งแรงอยู่ถ้าหากว่าไม่ใช่ฟันจริงๆใช้กระดูกก็ได้แต่ทุกอย่างนั้นต้องใช้เวลาพอสมควรพวกนายต้องการใช้เมื่อไหร่” ดนพถามด้วยความไม่มั่นใจชยานีเม้มปาก“เร็วที่สุดได้ไหมแต่ก็ดูตามเวลาของนายไปก่อน”เพราะโดยปกติถ้าตรวจสอบผลของคนทั่วไปนั้นใช้เวลาประมาณอาทิตย์กว่าๆแต่นี้คือการตรวจสอบโดยใช้ฟันเพราะฉะนั้นจะมีความล่าช้ากว่าปกติ“ครึ่งเดือนได้ไหม” ดนพ“……”ยิ้มออกมาแบบแห้งๆแต่ก็ตอบด้วยความหนักแน่น“ฉันจะพยายามให้มากที่สุด” “ถ้าอย่างนั้นขอรบกวนคุณน้องดนพหน่อยนะเรื่องๆนี้สำคัญกับฉันมากจริงๆ”ชยานีทำท่าเข้มขรึมและมองไปที่ดนพจนทำให้ดนพเองรู้สึกเกรงใจขึ้นมาทันทีรีบเอามือโบกปฏิเสธ“ไม่เป็นไรๆๆก็แค่ทำการตรวจสอบแค่นั้นเองผมจะพยายามทำให้ดีและทำให้ไวที่สุดก็แล้วกันนะครับ” “เอ่อ.....ดนพ....หวังว่าเรื่องนี้จะถูกเก็บเป็นความลับนะคะ” “นี่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วครับ”ดนพทำท่ารูดซิปที่ปาก นิธานใช้มือลูบที่ไหล่ของชยานีเบาๆ“ไม่ต้องกังวลนะในด้านนี้ของดนพเราสามารถเชื่อใจเขาได้” “เดี๋ยวๆๆๆพี่สามที่พี่พูดหมายความว่าอะไรหรอออออที่บอกว่าด้านนี้ของผมสามารถเชื่อใจได้คนอย่างดนพไม่ว่าจะด้านไหนๆก็สามารถเชื่อใจได้ทั้งนั้นแหละครับ”ดนพแกล้งทำท่าทีไม่พอใจจากนั้นก็หันไปส่งยิ้มให้กับชยานีทำท่าทางเหมือนเป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร“คุณพี่สะใภ้เล็กครับอย่าไปฟังพี่สามพูดนะครับเรื่องๆนี้ถ้าหากว่าได้อยู่ในมือของผมแล้วผมจะรีบทำให้เร็วที่สุดเลยครับ” “แบบนั้นก็ดีรบกวนนายหน่อยนะดนพ!” “ปาลีเธอออกไปก่อนนะฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับดนพนิดหน่อย”นิธานลูบๆไปที่ไหล่ของชยานีชยานีมองตาของนิธานและพยักหน้าจากนั้นก็เดินออกไป “พี่สามมีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถพูดต่อหน้าพี่สะใภ้เล็กได้หรอทำไมต้องทำท่าทีลับๆล่อๆด้วยล่ะ” นิธานมองค้อนใส่ดนพจากนั้นหยิบของจากกระเป๋ากางเกงส่งให้กับดนพ ดนพตกใจเป็นอย่างมาก“เฮ๊ยนี่มันคืออะไรพี่สาม” “ข้างบนนั้นมีชื่ออยู่!”นิธานยื่นของส่งให้ดนพดนพมองและยิ้มออกมา“นี่ต้องการจะทำอะไรหรอหรือพี่รู้สึกว่าพี่สะใภ้เล็กนั้นไม่ใช่ปาลี” ดนพอดไม่ได้ที่จะพูดหยอกล้ออกมาแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นท่าทีที่เคร่งขรึมของนิธานดนพถึงกับยิ้มไม่ออก“โอเคผมรู้แล้ว.......” นิธานขมวดคิ้ว“เรื่องนี้ปาลีไม่รู้นายทำเรื่องนี้ให้ฉันก่อนฉันต้องการทุกคนที่นี่!” “โอเคๆผมรู้แล้วมีเรื่องไหนที่พี่ให้ผมทำแล้วผมทำไม่สำเร็จไหมล่ะพี่ต้องการตอนไหน”ดนพก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้ถ้าหากว่าไม่ใช่เรื่องที่สำคัญล่ะก็นิธานคงไม่มาให้เขาทำด้วยตัวเองและถึงขนาดที่ปิดบังชยานีเรื่องๆนี้คงจะเชื่อมโยงถึงหลายๆอย่าง “เร็วที่สุด!”เพราะชยานีต้องการที่จะนำร่างกลับมาเพราะอย่างนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องรีบทำมากๆตอนนี้ชยานียังไม่ได้รับผลการตรวจสอบแต่ในใจของเธอนั้นก็มีความมั่นใจมากๆแต่ก็ยังไม่มีเหตุผลอะไรมากพอที่จะไปพูดโน้มน้าวเธอเพราะฉะนั้นนิธานจึงต้องการที่จะมั่นใจก่อนที่จะนำร่างชยานีกลับมา แต่เวลานั้นไม่สามารถยืดออกไปได้นานจนเกินไปโดยเฉพาะที่ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดและเขายังคิดวิธีที่จะช่วยนำร่างของชยานีออกมาได้แล้วและทัตติเองก็จะไม่มีทางสงสัยมาถึงตัวพวกเขาอย่างแน่นอน “พี่สามผมรู้สึกว่าพี่กำลังมีเรื่องบางอย่างที่กำลังปิดบังผมอยู่และคงจะเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก”ดนพลูบที่คางนานมาแล้วที่เขาไม่เคยเห็นสายตาแห่งความกังวลและทุกข์ใจของนิธาน นิธานมองไปที่ดนพด้วยสายตาที่จริงจัง“แล้วมันตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันไม่มีเรื่องปิดบังนาย” ดนพ“……”เขาแพ้แล้วไม่ว่าจะทำสงครามปากอะไรกับนิธานก็ตามตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยชนะเลย“พี่อย่าลืมนะว่าตอนนี้พี่คือคนที่มาขอร้องผม” นิธานพูดออกมาด้วยความดึงดูด“ได้ยินมาว่าที่ประเทศเยอรมันได้เปิดตัวอุปกรณ์ตัวใหม่บังเอิญมากเลยที่ตอนนี้บริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดได้ร่วมมือกับบริษัทอันนั้นของเยอรมันนายคิดว่า.......” “ฮ่าๆพูดได้ดีพูดได้ดีพวกเราคือพี่น้องเพื่อนพ้องกันถ้าใครมีเรื่องเดือดร้อนเราก็ต้องช่วยกันเพราะฉะนั้นนะเรื่องที่พี่ให้ผมตรวจสอบผมจะทำเองกับมือเลยถ้าผมทำเสร็จผมจะรีบรายผลกับพี่ทันทีเลย” นิธานพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีธุระอะไรของฉันล่ะฉันขอตัวก่อนนะ” เมื่อดนพได้ยินก็รู้สึกโล่งใจเห็นนิธานเดินไปถึงหน้าประตูอยู่ๆก็หยุดฝีเท้าแบบกะทันหันหัวใจของเขาก็กลับมาเต้นรัวอีกครั้งแต่ก็หันหน้าไปยิ้มๆให้กับนิธาน“พี่สามยังมีเรื่องอะไรอีกหรอ” “อ้อฉันไม่ได้มีอะไรหรอกแต่เมื่อกี้ที่พี่สะใภ้นายพูดเรื่องการอุทิศกายใจฉันคิดว่านายควรเก็บไปคิดดีๆอีกสักรอบนะ” ดนพ“……” ฝั่งทางนี้เพิ่งจะส่งนิธานให้จากไปแต่อีกฝั่งก็เฉลิมก็ได้ต่อสายโทรศัพท์โทรหาเขา“ดนพเลิกงานแล้วใช่ไหม” ดนพจิกยิ้มที่มุมปากสัมผัสได้ถึงเรื่องที่ไม่ดี“โอ้ไม่ๆๆฉันเพิ่งจะเริ่มงาน” “อย่ามาอ้างเลยเมื่อกี้ฉันเพิ่งจะถามผู้ช่วยของนายไปเขาบอกว่านายเพิ่งจะเลิกงาน”เฉลิมพลกระชากการโกหกของดนพออกมา“คงไม่มีธุระอะไรแล้วสินะถ้าไม่มีนายก็ออกมากับฉันหน่อยฉันจะพานายไปที่ๆหนึ่ง” “ไม่ว่างจริงๆ!”ดนพไม่ลังเลที่จะปฏิเสธ “ไม่ว่านั้นหรอเมื่อกี้นายเพิ่งจะบอกว่าเลิกงานดนพนายฟังฉันนะหรือนายอยากจะให้ฉันบอกเตชินิว่าจริงๆแล้วนาย.......” “เฉลิมพลถ้าจะทำแบบนั้นมันไม่น่าละอายไปหน่อยหรอ”ดนพกัดฟัน “ก็ไม่รู้สึกแบบนั้นนะ”เฉลิมพลตอบกลับอย่างมีความสุข“อะไรรีบลงมาได้แล้วฉันอยู่ที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้ว” “ไม่ว่าง”ดนพเริ่มปวดหัว“ฉันไม่ว่างจริงๆ” เฉลิมพลหรี่ตามองมือข้างหนึ่งลูบไปที่พวงมาลัยมืออีกข้างหนึ่งลูปที่เปลือกตาสายตาของเขาเหลือบไปเห็นจากระยะทางที่ไม่ไกลสักเท่าไหร่จึงค่อยๆขมวดคิ้วนิ้วมืออันเรียวๆวางไปที่พวกมาลัย“นายมีธุระจริงๆหรอ” “ก็ใช่ไงล่ะฉันเพิ่งจะส่งพระพุทธรูปองค์ใหญ่ออกไปเขามีเรื่องที่ให้ฉันต้องทำนายก็รู้ว่าเครื่องในโรงพยาบาลเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ก็มาจากบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดทั้งนั้นพี่สามนั่นแหละโดยปกติแล้วถ้าฉันทำงานให้ไม่เสร็จไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆแน่” “เหอะๆถ้าอย่างนั้นนายนี่ก็น่าอนาถน่าสงสารจริงๆเลยนะ”เฉลิมพลไม่ได้เข้าใจถึงความรู้สึกของดนพแต่กลับพูดหยอกล้ออออกมา“เมื่อกี้ฉันเห็นนิธานและภรรยาของเขาอย่าบอกนะว่าภรรของเขาท้องแล้ว” “เปล่าไม่ใช่!”ดนพพูด“เป็นเรื่องส่วนตัวนิดหน่อยเอาง่ายๆนายไม่ต้องถามแล้ววันนี้ฉันไม่ว่างไปด้วยจริงๆตามนั้นนะ!” “คุณหมอดนพเรียกฉันมีอะไรหรือเปล่าคะ”ในความเป็นจริงแล้วตอนนี้ดนพก็ถือว่าเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลและปกติดนพเองก็ไม่ใช่คนที่จะใส่อารมณ์และอารมณ์ไม่ดีใส่ใครเป็นกันเองกับคุณหมอและพยาบาลและดนพเองก็เป็นคนที่ชอบการแพทย์และเรื่องการผ่าตัดเพราะฉะนั้นกับเรื่องการเป็นผู้อำนวยการขอโรงพยาบาลเขาไม่ค่อยมีความกระตือรือร้นเท่าไหร่นคุณหมอและพยาบาลที่ได้ใกล้ชิดกับเขาต่างก็พากันเรื่องดนพว่าคุณหมอดนพ ดนพขมวดคิ้ว“รอบหน้าถ้ามีคนมาพบฉันและต้องการพบฉันเป็นการส่วนตัวให้เธอพูดไปก่อนว่าฉันไม่อยู่หรือไม่ก็บอกว่าฉันกำลังยุ่งโดยเฉพาะกับคนที่ชื่อเฉลิมพลเข้าใจไหม” “ขอโทษค่ะคุณหมอดนพฉันไม่รู้ว่าคุณเฉลิมพลมาหาคุณเพราะเรื่องธุระส่วนตัวค่ะ”ก้อยรู้ทันทีว่านั่นคือสายโทรศัพท์ที่เขาได้วางไปเมื่อกี้ ดนพโบกมือ“ไม่เป็นไรๆไปเถอะ....เอ่อใช่เมื่อกี้ที่มีสองสามีภรรยาเข้ามาคนที่เป็นภรรยาได้ไปตรวจเลือดแล้วหรือยัง” “ตรวจเลือดแล้วค่ะผลการตรวจกำลังจะส่งมาให้ฉันรบกวนรอสักครู่นะคะ” ก้อยรีบส่งผลตรวจเลือดให้กับดนพดนพพยักหน้า“โอเคเธอไปทำงานต่อเถอะนะ” ชยานีเจาะเลือดนิธานถึงได้กับพยึงชยานีออกมาจากโรงพยาบาลก็เห็นชัดเจนกันอยู่ว่าเป็นแค่เข็มเจาะเลือดอันนิดเดียวแต่นิธานกลับทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่โตมโหฬารมือทั้งสองข้างพยุงชยานีราวกับว่าชยานีนั้นเป็นคนพิการ ที่จริงแล้วชยานีแสดงท่าทีว่าตัวเองไม่เป็นอะไรแต่นิธานก็ยังไม่วางใจ“ระวังอย่าให้หัวกระแทกกับรถนะ”และพูดอีกว่า“เธอเสียเลือดไปเยอะมากทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวใช่ไหม” “นิธานคะ!”ชยานีรู้ไม่สามารถทำอะไรได้“ฉันก็แค่เจาะเลือกนิดเดียวเองนะคะ”ไม่ต้องพูดถึงบาดแผลที่เธอเคยได้รับแค่เจาะเลือดแค่นี้เป็นเรื่องที่สบายมากสำหรับเธอ แต่นิธานกลับขมวดคิ้ว“แต่เมื่อกี้ฉันเห็นเธอเสียเลือดไปเยอะมากเลยนะ” “ไม่เป็นไรจริงๆค่ะโอเคค่ะถ้าหากว่าคุณเป็นห่วงฉันล่ะก็ถ้าอย่างนั้น........”ชยานีหยุดพูดไปนิดหน่อย“เอ๊ะถ้าตรวจเลือดปกติห้ามกินอะไรหนิคะ” นิธานขมวดคิ้ว‘ไม่เป็นไรหรอก!” “แต่มันเหมือนจะห้ามกินอะไรจริงๆนะคะ”ชยานีตีที่หัวของตัวเอง“คงเป็นเพราะเมื่อเช้าฉันมึนๆงงๆมากเกินไปหน่อยก็เลยลืมเรื่องนี้ไปสนิท”และมองไปที่นิธานอีก“ฉันพูดว่าตัวเองโง่มึนหรือว่าจริงๆแล้วคุณก็โง่มันเหมือนกันไม่ได้!ฉันต้องขึ้นไปดูเดี๋ยวนี้ฉัน.......” “โอเคไม่เป็นไรแล้ว!”นิธานดึงมือของชยานี“จริงๆแล้ววันนี้เธอไม่มาก็ไม่เป็นไร”นิธานถอนหายใจ“ทำไมเธอถึงไม่เชื่อใจในเรื่องที่สามีของเธอกำลังจะทำล่ะ”