ตอนที่ 12 เธอเป็นแค่สาวใช้

ตอนที่ 12 เธอเป็นแค่สาวใช้ เขามีนิสัยชอบกดขี่รึไงกันนะ ดารุย่นหัวคิ้วอย่างไม่พอใจพลางเบิกตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างนึกรำคาญ ตอนนี้เธอได้มานั่งอยู่บนพื้นโดยมีชายหนุ่มที่ก้มตัวลงมามอง เส้นผมสีดำขลับสองเส้นของเขาร่วงลงมาบดบังที่หน้าผาก มองดูแล้วช่างหล่อเหลาอย่างไม่สามารถที่จะสร้างขึ้นมาเองได้ จะมีก็แต่ดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่แผ่รังสีแรงกล้าราวกับจะฆ่าคนได้นั่นออกมา ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองหนีไม่พ้นกับการเป็นเหยื่อตัวหนึ่งในเงื้อมมือของเขาผู้นี้! เหยื่ออย่างนั้นหรือ! คิดได้แบบนี้เธอก็พลันคลี่ยิ้มเย็นชาที่ไร้อารมณ์นั่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอตัดสินใจที่จะนิ่งเงียบไว้ นึกอยากจะดูว่าผู้ชายอันตรายคนนี้นั้นจริงๆแล้วต้องการจะทำอะไรกับเธอกันแน่! ทั่วทั้งร่างของธวลิตแผ่ไอเย็นหนาวเหน็บที่เกือบจะเป็นน้ำแข็งนั่นออกมา แม้กระทั่งบรรยากาศรอบๆตัวที่เมื่อหายใจเข้าไปแล้วนั้นยังสัมผัสได้ถึงความอันตราย เขานึกว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้สึกเกรงกลัวหรืออย่างน้อยก็อาจจะแสดงสีหน้าหวาดหวั่นออกมา บ้าง ทว่าเธอกลับนิ่งเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเสียอย่างนั้น ที่ยิ่งเกลียดก็คือ เธอยังคงยิ้มออกมาอยู่ได้! “เป็นแค่สาวใช้จะมานั่งรถคันเดียวกับเจ้านายได้ยังไงกันห่ะ!”สเต็ปแรกของเขาในการทำให้เธอต้องขายหน้านั้นได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว รับมันไปเสีย เขาเดินข้ามเธอไปอย่างสบายอกสบายใจ ธวลิตก้าวขึ้นบันไดรถราวกับเทพอสุราก็ไม่ปาน “ออกรถ!”เขาออกคำสั่งสั้นสองคำและไม่ได้หันมามองเธออีกเลย ทันทีที่รถสตาร์ทเครื่องติดนั้นภายในชั่วพริบตาเดียวก็พลันหายลับสายตาไปเสียแล้ว แผนการยิ่งใหญ่เสียจริงๆ จัดงานเลี้ยงใหญ่โตขนาดนี้ขึ้นมาเพียงเพราะอยากจะฉลองที่ได้สาวใช้มาใหม่คนหนึ่งอย่างนี้น่ะหรือ! ดารุหัวเราะอย่างไม่ยอมลดละ ความรู้สึกประชดชันที่แสนจะหนักหน่วงนั้นแม้กระทั่งธิติที่ยืนอยู่ข้างๆยังรู้สึกได้อย่างชัดเจน ธิติไม่เพียงแต่เป็นบอดี้การ์ดของธวลิตเท่านั้น เขายังเป็นคนจัดการปัญหาให้ด้วย เช่นในตอนนี้เป็นต้น “เอ่อ...คุณผู้หญิงครับ รถของคุณอยู่ทางด้านโน้นครับ!”เรื่องรูปภาพเหล่านั้นธิติย่อมรู้เรื่องด้วยอย่าง แน่นอน เขาอึกอักอยู่พักหนึ่งเหมือนกัน แต่ก็ยังเลือกที่จะเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงอยู่ดี หญิงสาวที่งดงามคนนี้กับเจ้านายของเขานั้น ควรจะได้เป็นคู่ที่สวรรค์สรรสร้างมาให้อยู่คู่กันแล้วแท้ๆ ช่างน่าเสียดายจริงๆ... เขาส่ายหัวไปมา เฝ้ารอปฏิกิริยาตอบสนองของดารุอย่างสงบนิ่ง ดูเหมือนว่าธวลิตยังไม่คิดที่จะทิ้งสาวใช้ของเขาเลยเสียด้วยซ้ำ! เมื่อมองไปตามทางที่ธิติชี้นิ้วบอกนั้นเธอถึงได้มองเห็นรถคันนั้น ที่ถึงแม้จะไม่ได้หรูหราราคาแพงเหมือนรถส่วนตัวของธวลิต แต่ก็ยังเป็นรถที่มีชื่อคันหนึ่งอยู่ดี อีกทั้งยังให้สาวใช้คนหนึ่งโดยสารมาได้ขนาดนี้ก็ดูจะมากเกินควรไปเสียหน่อย ดารุใช้มือช่วยพยุงร่างตน เมื่อครู่ที่เธอถูกธวลิตเหวี่ยงนั้นทำให้หัวเข่าเธอกระแทกเข้ากับพื้นจนส่วนที่เป็นแผลถลอกนั้นเลือดไหลออกมาเอื่อยๆผสมปนเปไปกับความเจ็บแสบเป็นระยะๆ ส่วนบริเวณแผ่นหลังนั้น ราวกับว่าอีกสักพักคงได้หักออกมาก็ไม่ปาน เธอกัดฟันพลางบังคับให้ตัวเองลุกขึ้นยืน “คุณผู้หญิงครับ…”ธิติรู้สึกเห็นใจในตัวหญิงสาวทันที เขายื่นมือออกมาหวังจะช่วยเธอได้บ้าง ดารุปรายตามองอย่างดื้อดึงพลางปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขา แล้วจึงเดินขากะเผลกไปที่รถ ชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ผ่านมาได้อย่างง่ายดายอยู่แล้วนี่ แข็งแกร่งอีกสักหน่อยแล้วกันดารุ! กว่าจะกลับมาได้ถึงบ้านก็เลยเวลาเที่ยงคืนมาแล้ว ทว่าบ้านก็ยังหลงเหลือแสงสว่างที่สาดส่องเป็นประกายอย่างให้ความรู้สึกหรูหราอยู่ ณ ทั่วทุกพื้นที่ จะติดก็ตรงที่ว่าของประดับตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์นั้นมีสีดำกับสีขาวเยอะไปนิดหนึ่ง ทำให้ลดทอนบรรยากาศอบอุ่นของทั้งห้องลงไปเล็กน้อย ภายในห้องโถงกว้างนั้นมีโคมแก้วระย้าเงางามที่ส่องแสงสว่างจนตาพร่ามัว และทอแสงลงมาปกคลุมทั่วทั้งห้อง ภายในห้องโถงนั้นมีชั้นวางที่ผ่านการทำมาอย่างประณีต ที่ซึ่งด้านบนมีแจกันดอกไม้สวยวางไว้อยู่ รวมถึงรูปปั้นหุ่นแกะสลักและไวน์แดงราคาแพงอีกเป็นจำนวนมาก ในส่วนใจกลางห้องโถงก็ยังมีชุดโซฟาสีดำที่เป็นหนังวัวจากสวิตเซอร์แลนด์ตั้งอยู่ล้อมรอบโต๊ะน้ำชาซึ่งทำมาจากแก้วใส โดยที่บนเก้าอี้พนักพิงนั้นมีคนคนหนึ่งนั่งอยู่ มือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์ที่ภายในหล่อเลี้ยงไปด้วยเหล้าแดงสีเลือด แก้วไวน์ที่อยู่ในมือเรียวยาวและขาวซีดของเจ้าของที่แกว่งไปมานั้น ทำให้เกิดเป็นวังวนน้ำที่ดูสวยงามนั้นขึ้นมาทำให้คนตาพร่าเลือน เก้าอี้พนักพิงเริ่มที่จะขยับเคลื่อนไหว จากนั้นใบหน้าปีศาจที่คุ้นเคยนั่นก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า