ตอนที่ 264 ชยานีและปาลีไม่ใช่ลูกสาวของฐิติพันธ์ 

ต๭นที่ 264 ชยานีและปาลีไม่ใช่ลูกสาวของฐิติพันธ์  เรื่องราวต่อจากนั้นสุดท้ายแล้วชยานีก็ไม่รู้ว่านิธานจัดการอย่างไร แต่ว่าสองสามวันมานี้นิธานวันๆเอาแต่ออกไปข้างนอกกับเธอ ราวกับว่าไม่มีอะไรทำ แต่พอตกกลางคืนนิธานก็ยุ่งๆอยู่ในห้องหนังสือ ชยานีเองก็ไม่รู้ว่านิธานยุ่งๆอยู่กับอะไร เพียงแต่สามวันหลังจากที่ออกมาจากเมืองชัย ทั้งเรื่องปัญหาของรีสอร์ทที่เมืองชัย รวมถึงปัญหาการร่วมมือระหว่างเขากับเมทนี ทั้งหมดนี้ชยานีไม่ได้ถามเขาเลย  ก่อนออกจากเมืองชัยหนึ่งวันชยานีลากนิธานไปที่สถานที่ที่ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงของเมืองชัยแห่งหนึ่ง เธอได้ของฝากจากเมืองชัยกลับไปไม่ใช่น้อย ตอนที่ทั้งสองเพิ่งจะมาจากเมืองชัย นิธานได้รับสายของดนพ “พี่สาม ผลออกมาแล้วนะ”  ในเวลานั้นชยานีกำลังลงจากรถ เรียกให้คนใช้ในบ้านออกมาช่วยขนของ เมื่อหันหน้ากลับมามองก็เห็นนิธานเงียบจนน่ากลัว อารมณ์ของเขาในตอนนี้น่ากลัวมาก  นิธานหันไปทางชยานีที่กำลังโบกมือ ให้คนใช้ยกของเข้าไป เขากลับดึงมือของชยานีอย่างกระทันหัน “ไปโรงพยาบาลกับผมหน่อย”  ชยานีตะลึง กระพริบตา “สายของดนพเหรอ”  “อืม” นิธานพยักหน้า “ผลออกมาแล้ว ผมคิดว่าคุณควรไปดูด้วยตัวเอง”  “ไป ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปด้วยกัน” ชยานีรีบจูงมือนิธานขึ้นรถ เมื่อคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยก็หันมามองนิธานที่กำลังนั่งนิ่งไม่ขยับ อดถามอย่างสงสัยไม่ได้ “นิธาน คุณเป็นอะไรไป คุณไม่ได้พูดว่าผลออกมาแล้วหรอกเหรอ”  “นี ถ้าผลไม่เป็นไปอย่างที่คุณต้องการหล่ะ” นิธานพูดพรวดออกมา  ชยานีตกตะลึง รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ จึงส่ายหน้า “ฉันเชื่อความรู้สึกของฉัน เป็นความรู้สึกคุ้นเคยที่มีแต่ฉันที่รู้สึกได้ ดังนั้นนิธาน……”  “ผมไม่ได้บอกว่าชยานีกุเรื่องว่าเป็นพี่น้องทางสายเลือดกับคุณ อย่ากังวลเลย เอาหล่ะ ถ้ามีเรื่องอะไรไว้ดูผลก่อนค่อยพูดกัน”  นิธานขับรถตรงไปโรงพยาบาล ดนพกำลังรออยู่ในห้องทำงาน เมื่อเห็นท่าทางกระวนกระวายของนิธานและชยานีทั้งสองคน จึงเอามือลูบคาง แล้วยิ้ม “หาได้ยากที่พวกพี่สามจะมีท่าทางกังวลแบบนี้”  “มาเถอะ ทุกคนนั่งลงก่อน น้องสะใภ้คุณไม่ต้องกังวล” ดนพเห็นว่าจิตใจของชยานีไม่อยู่กะเนื้อกะตัว “อืม นี่คือรายงานผลพิสูจน์ของพวกคุณ ”  ดนพส่งผลรายงานให้ชยานี นิ้วมือของชยานีสั่นนิดหน่อยในขณะที่รับมา เธอมองมาที่นิธานอย่างไม่รู้ตัว ก็เห็นว่านิธานกำลังจ้องเธออยู่ อีกทั้งยังส่งสายตาที่สุขุมมาให้เธอ ชยานีสูดลมหายใจเปิดผลการพิสูจน์ออก เพียงแค่ได้เห็น สีหน้าของชยานีก็ซีดลง “เป็นไปไม่ได้……”  “อะไรเป็นไปไม่ได้ น้องสะใภ้ ผลการพิสูจน์ยืนยันแล้วว่าคุณกับคนนั้น…... คนคนนั้นมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดเก้าสิบเก้าจุดเก้าเปอร์เซ็นต์ พูดให้ชัดก็คือเป็นพี่น้องกันทางสายเลือด(แท้)” ดนพเห็นว่าชยานีไม่กล้ายอมรับ จึงรู้สึกสงสัยนิดหน่อย แต่ว่าตามหน้าที่ของแพทย์แล้ว เขายังคงต้องอธิบายต่อ  “พี่น้องทางสายเลือด(แท้)” ชยานีเกิดความลังเล เหมือนจ้องบางอย่างที่ผิดปกติในผลรายงาน แล้วมองมาที่ดนพ สายตาคู่นั้นกำลังพูดไม่ออก  นิธานเองก็รู้สึกสงสัย รู้สึกว่าจิตใจของชยานีกำลังกระสับกระส่าย ดูจากรายงานที่เสียบอยู่ในมือของชยานี นิธานก็เข้าใจทั้งหมด  เขาโยนกระดาษทิ้ง แล้วตบหน้าของดนพเข้าจังๆ “นี่นายพูดว่าเก้าสิบเก้าจุดเก้าเปอร์เซนต์เหรอ”  “ใช่แล้ว” ตอนเเรกดนพก็ไม่เข้าใจ เมื่อพลิกดูถึงได้รู้จึงแกล้งหัวเราะออกมา “เหอๆ ให้ผิดไป ให้ผิดไป อันนี้สิของจริง” ดนพหยิบเอกสารอีกฉบับหนึ่งให้ชยานี ดนพทำการตรวจทานรอบหนึ่ง แล้วยืนยันว่าเป็นของจริง จึงส่งให้ชยานี  ชยานีที่เพิ่งจะทราบผลจากปากของดนพ ดังนั้นในตอนนี้เธอจึงไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ “แล้วรายงานผลฉบับเมื่อครู่หล่ะ ฉันเห็นมีลำดับด้านบนกับลำดับด้านบนของอันนี้ใกล้เคียงกัน ดังนั้น……”  “โอ้ อันนี้หน่ะหรือ” ดนพมองมาที่นิธาน นิธานพยักหน้า ดนพจึงส่งรายงานผลฉบับนั้นให้ชยานี “เอ่อ ถ้าเป็นฉบับนี้ หลังจากที่คุณไปแล้วพี่สามได้เอามาให้ผม เป็นดีเอ็นเอของตระกูลมะเด็ง”  "คุณหมายถึง นี่เป็นของคุณฐิติพันธ์”  ชยานียังคงไม่ค่อยกล้าเชื่อเท่าไหร่ ดังนั้นดีเอ็นเอของเธอกับฐิติพันธ์ไม่ตรงกันอย่างนั้นเหรอ ถ้าพูดแบบนั้นก็หมายความว่าเดิมทีเธอไม่ใช่ลูกสาวของฐิติพันธ์ “ใช่ นี่เป็นของคุณฐิติพันธ์ พี่สามให้ผมตรวจของคุณกับคุณฐิติพันธ์ จำแนกตรวจสอบกับคนที่......ตายคนนั้น แม้แต่จริมก็ทำด้วย” ดนพถือโอกาสเอาตัวรอดจากเรื่องนี้ “พิสูจน์ได้แล้วว่า คุณกับผู้หญิงที่ตายคนนั้น เป็นพี่น้องทางสายเลือด อีกทั้งพวกคุณเป็นฝาแฝดกัน ดีเอ็นเอของพวกคุณเข้ากันได้ดีมาก กลับกัน คุณกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับคุณฐิติพันธ์และจริม” “นี่......” นี่ราวกับเป็นเรื่องนอกเหนือความคาดหมาย แต่ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมาย แต่ก่อนเธอเอาคิดไม่ตก เห็นๆอยู่ว่าปาลีเป็นลูกสาวของฐิติพันธ์ ไหนจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว แต่ทำเหมือนไม่ใช่ลูกของเขา ไม่มีใครกล้าทำลงตนเองได้ลงคอ แต่ว่าท่าทีที่ฐิติพันธ์ปฏิบัติต่อปาลี กลับดูเหมือนเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน ท่าทีทั้งหมดของฐิติพันธ์ในแต่ก่อน แต่เดิมก็อธิบายไม่ถูก แต่ตอนนี้กลับชัดเจนแล้ว ฐิติพันธ์ไม่ได้รักปาลี กลับปฏิบัติบุตรของชู้อย่างดี คงเป็นเพราะปาลีไม่ใช่ลูกที่เกิดกับเขา แต่จริมนั้นใช่ ชยานีรู้สึกอยากหัวเราะออกมา แต่ในตอนนี้กลับหัวเราะไม่ออก เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ แต่ว่าแม้อยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก ครึ่งชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ไม่ชัดเจนเรื่องการกำเนิด ใช้ชีวิตมากว่ายี่สิบปี สุดท้ายก็ถูกรังแกจนถึงแก่ความตาย ในวันนี้เธอมาเกิดใหม่ในร่างกายของพี่น้องร่วมสายเลือดของตนเอง และได้รู้ว่าสถานะของตนนั้นสุดแสนสาหัส มิน่าหล่ะในตอนนั้นจริยาถึงได้ตกใจเป็นอย่างมาก ที่เธอกลัวขนาดนั้น เกรงว่าคงเป็นเพราะฐิติพันธ์กำจุดอ่อนนี้เอาไว้ แต่ว่า ถ้าตัวเธอไม่ใช่ลูกสาวของฐิติพันธ์ ถ้าอย่างนั้นเธอเป็นลูกสาวของใคร “นี” นิธานสำรวจดูแล้วเห็นว่าชยานีผิดปกติไป จึงวางมือทั้งสองไว้บนไหล่ของชยานี แล้วออกแรงเบาๆ ดึงเอาความสนใจของชยานีกลับมา “นี คุณกำลังคิดอะไรอยู่” “ฉัน......” ชยานีเกิดความสงสัยขึ้นมา “นิธาน จู่ๆฉันรู้สึกว่าตัวเองน่าขัน ฉันใช้ชีวิตมาตั้งนาน กลับเพิ่งมารู้เอาตอนนี้ เดิมทีฉันก็ไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลมะเด็งอยู่แล้ว และยิ่งไม่ใช่ลูกสาวของคุณฐิติพันธ์ มิน่าหล่ะเขาถึงได้จงเกลียดจงชังฉันนัก” อย่างไรก็ตามรอยแส้จำนวนมากมายเหล่านั้น แต่เดิมคงจะเจ็บลึกเข้ากระดูก แม้ว่าบนร่างของชยานีในตอนนี้จะไม่มองเห็นแผลพวกนั้นแล้ว แต่ชยานีกลับยังคงรู้สึกเจ็บปวดและทรมานอยู่ “คุณจะหัวเราะไม่ได้ ที่น่าน่าขันคือคนเหล่านั้น คนที่ทำเรื่องชั่วร้ายเหล่านั้น คุณเป็นเพียงผู้ถูกกระทำ หืม” นิธานยกมือขึ้นโอบชยานีมาไว้ในอ้อมกอด ค่อยๆลูบชยานีเบาๆ ดนพยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้ล้อเลียนอะไร ในทางกลับกันเขามองมาที่นิธานกับชยานีอย่างจริงจัง น่าจะเป็นเพราะรู้สึกเขินอาย ชยานีจึงผลักนิธานออก มองมาที่ดนพอย่างกระดากอาย “ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะดนพ เมื่อครู่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้” “ไม่เป็นไร เหอเหอ เป็นเรื่องปกติของคนเรานี่นา” ไม่ว่าอย่างไรดนพก็เป็นหมอ และเป็นแผนกผ่าตัดที่ต้องพบปะผู้คนบ่อยๆ ต่อหน้าความตาย แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้สามารถปลอบประโลมได้ “ผมคิดว่าคนๆหนึ่งสิ่งที่สำคัญไม่ใช่การเกิดของเขา แต่เป็นความสำเร็จในอนาคตของเขา น้องสะใภ้คุณคิดว่าอย่างไร” ชยานียิ้มทั้งน้ำตา “ดนพ ฉันยังไม่ได้คิดถึงขนาดนั้น สภาพจิตใจของฉันยังดีอยู่ ดังนั้นคุณไม่ต้องปลอบฉันอย่างนี้หรอก” ดนพเอานิ้วลูบๆจมูก มองมาที่นิธาน “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกคุณจะทำอย่างไรต่อ” เขาไม่ใช่พวกชอบก้าวก่าย แต่ว่านิธานและชยานีต่างเป็นพี่น้องและน้องสะใภ้ของเขา ดนพถึงได้ออกปากพูดมากมายขนาดนี้ ชยานีกลับรู้สึกรำบากใจ “ฉันไม่ได้คิดอะไร” ในตอนแรกเธอแค่อยากรู้ว่าตัวเองกับจริยาอีกทั้งปาลีที่สุดแล้วมีความสัมพันธ์กันอย่างไรก็เท่านั้นเอง ในวันนี้ได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกสาวของฐิติพันธ์ ชยานีกลับรู้สึกสบายใจไม่น้อย แต่ไหนแต่ไรเธอรู้สึกไม่ดีกับฐิติพันธ์ รู้สึกว่าผู้ชายแบบนี้ไม่น่าเคารพเลยสักนิด ถ้าตามนิสัยปกติของชยานีแล้ว ต้องแก้แค้นฐิติพันธ์แน่นอน แต่ว่าเธอต้องคำนึงเอาไว้เสมอว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสถานะของปาลี เมื่อคำนึงว่าจะอย่างไรฐิติพันธ์ก็เป็นพ่อของปาลี ดังนั้นจึงไม่อาจลงมือได้ แต่ในวันนี้ได้รู้ว่าปาลีไม่มีความเกี่ยวข้องกับฐิติพันธ์ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีบุญคุณความรักอะไรระหว่างพ่อลูก เธอก็จะไม่ไว้หน้าอีกต่อไป “เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง” นิธานกุมมือชยานีเอาไว้แน่น “ถ้าหากคุณเลือกที่จะไม่บอกคุณ ถ้าอย่างนั้นเขาเองก็คงลำบากใจเหมือนกัน” ชยานีเม้มปาก แล้วหัวเราะเบาๆ “คุณคิดว่าฉันจะมีค่าพอที่จะถามแม่ไหม” นิธานจ้องมาที่ชยานี “ทำไมหล่ะ” “ในตอนแรกก็คิดไว้ แต่ว่าตอนนี้กลับไม่คิดแล้ว” ที่จริงแล้วไม่ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดของเธอจะเป็นใคร สำหรับเธอแล้วไม่สำคัญเลยสักนิด ขอเพียงเธอได้รู้ว่าเธอไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฐิติพันธ์ก็พอ ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เธอคิดจะทำอะไรกับฐิติพันธ์ในอนาคต คิดไม่ออกเลย “คุณไม่อยากรู้เหรอว่าแม่แท้ๆของคุณคือใคร ในตอนนั้นเพราะอะไรถึงได้ทิ้งเธอ อีกทั้ง......” “นิธาน เรื่องที่ฉันสนใจในตอนนี้ก็คือจะสามารถนำศพของ......ฉัน......ชยานีกลับมาได้รึเปล่า” ชยานีเม้มปาก อีกนิดนึงเกือบหลุดปากออกไปแล้ว “ฉันไม่รู้แม้กระทั่งว่าที่จริงฉันเป็นพี่สาวหรือน้องสาวกันแน่” “จะพี่สาวหรือน้องสาวก็ไม่สำคัญ” นิธานดึงชยานีเข้ามากอด “เรื่องนี้ผมคิดวิธีออกแล้ว เหลือก็แค่ดำเนินการ ผมยังต้องวางแผนอีกหน่อย คุณให้เวลาผมสักสองสามวัน เมื่อถึงเวลาผมจะต้องพาเธอกลับมาแน่นอน” “นิธาน ขอบคุณนะคะ” ชยานีขอบคุณนิธานจากหัวใจ เรื่องที่เขาทำล้วนไตร่ตรองด้วยตัวเขาเอง “เอาหล่ะ ระหว่างสามีภรรยายังจะพูดแบบนี้ทำไมกัน” นิธานที่กำลังพูดทำการเก็บเอกสารผลตรวจเหล่านั้น “เรื่องที่ฉันมาทำการพิสูจน์กับนาย รู้กันเพียงเราสามคน แน่นอนว่าไม่อนุญาตให้บุคคลที่สี่รู้เป็นอันขาด” “เรื่องที่ฉันทำนายจะไม่วางใจทำไม” แม้ว่าดนพคนนี้จะนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ว่าเรื่องจริงจังนั้นเอาการเอางานเลยทีเดียว โดยเฉพาะในด้านการแพทย์ ไม่เคยทำอะไรหละหลวม “จะปกป้องด้วยชีวิตเลย นี่เป็นจรรยาบรรณขั้นพื้นฐานของแพทย์ แต่ว่า......” ในคำพูดของดนพกลับย้อนแย้งขึ้น เขาหัวเราะเหอเหอ เสียงหัวเราะนั้นดูไม่สุภาพ รู้สึกมีบางอย่างไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “นี่เกลอฉันช่วยนายขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นรถเยอรมนีคันนั้น นายคิดว่าไว้ตอนไหนดี”