ตอนที่267 ในที่สุดเธอกลับมาแล้ว

ท๲งด้านทัตติแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาตามหาศพของชยานีไปทั่ว สำหรับทัตติแล้ว เรื่องนี้นอกจากชามาแล้วก็ไม่น่ามีบุคคลที่สาม แต่ชามาจะเอาร่างของชยานีไปทำอะไร หรือว่าเธอคิดจะ…… ทัตติเลื่อนดูกล้องวงจรปิดของบ้านพักตากอากาศ ภาพบนหน้าจอไม่มีอะไรผิดปกติ นอกจากมีช่วงเวลาหนึ่งที่ระหว่างนั้นเป็นสีดำ นอกนั้นก็ปกติ ผู้ดูแลหมู่บ้านพักตากอากาศที่รับผิดชอบที่นี่บอกว่าวันนั้นไฟดับไปพักหนึ่ง แต่มากสุดเป็นเวลาไม่กี่นาที ดูเหมือนจะพูดว่าสายที่ไหนสักแห่งมีปัญหา ดังนั้นจึงเกิดไฟฟ้าขัดข้องไปชั่วขณะ เรื่องไฟดับไม่ได้เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน แต่มีการแจ้งล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีจุดไหนที่ผิดปกติ ช่วงเวลานั้นไม่มีคนเข้าออกบ้านพักตากอากาศ ดังนั้นผู้ดูแลจึงกล้ารับรองว่าไม่มีใครเข้าไปในบ้านพักตากอากาศของทัตติ ทัตติเองก็ตรวจสอบแล้ว ภายในบ้านพักตากอากาศสะอาด ประตูของบ้านพักก็ไม่มีร่อยรอยถูกงัดแงะ ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแอบเข้ามา ผู้ดูแลบ้านพักตากอากาศสอบถามทัตติว่ามีของสำคัญอะไรหายไปหรือไม่ ถ้ามีของที่สำคัญหายไป ก็ให้รีบไปแจ้งความกับตำรวจ แต่ทัตติกลับปฏิเสธ ผู้ดูแลเห็นเช่นนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ในเมื่อไม่ต้องเเจ้งความ ถ้าอย่างนั้นของที่หายไปก็คงจะไม่ใช่ของสำคัญอะไร ผู้ดูแลไหนเลยจะรู้ว่า สาเหตุที่ทัตติไม่เเจ้งความก็เพราะว่าทัตติไม่อาจให้ใครรู้ว่าเขาวางศพของชยานีไว้ในบ้านพักตากอากาศ ถ้าเกิดเรื่องนี้รู้ถึงคนของตระกูลคำล้อมหรือถูกใครรู้เข้า ไม่รู้จะพูดอย่างไรเลยทีเดียว แต่การที่ศพของชยานีหายไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้ ทัตติแทบจะไม่อยากเชื่อ สุดท้ายความสนใจทั้งหมดของทัตติก็พุ่งไปที่ชามา แม้ว่าชามาจะไม่ยอมรับ แต่สัญชาตญาณบอกกับทัตติว่าเรื่องนี้มีเพียงชามาที่สามารถทำได้ บนโลกนี้นอกจากตัวเองแล้ว ก็มีเพียงชามาที่รู้ว่าศพของชยานีอยู่ในบ้านพักตากอากาศ มีเพียงชามาที่มีโอกาสลงมือกับชยานี ทางด้านเมืองเมฆาพายุกำลังพัดผ่าน แต่ทางด้านเมืองนภานั้นพระอาทิตย์กำลังสาดแสงสดใส วันนี้ชยานีสวมชุดแซกสีดำ ดูจริงจังไปทั้งตัว เธอยืนอยู่หน้ากระจกตรวจดูตัวเองอยู่นาน แม้ว่าในด้านหน้าตาจะไม่มีอะไรต่างกัน แต่จิตใจของชยานี ณ ตอนนี้เวลานี้กลับฮึกเหิมอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกฮึกเหิมนี้ไม่ใช่ทั้งความดีใจ และไม่ใช่ทั้งความเสียใจ แต่เป็นความรู้สึกประหลาดอย่างหนึ่ง ที่เธอไม่อาจควบคุมความรู้สึกนี้เอาไว้ได้ ไม่เคยนึกเลย มือที่กำลังเย็นเป็นน้ำแข็งคู่นั้นถูกห่อเอาไว้ ชยานีเงยหน้าขึ้น ก็พบกับแววตาลึกซึ้งคู่นั้นของนิธาน จิตใจของชยานีก็มีกำลังใจขึ้นมา “นาธาน ขอบคุณนะคะ” นิธานหรี่ตา แขนยาวๆของเขาดึงเอาชยานีมาไว้ในอ้อมกอด “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ คุณเตรียมตัวเรียบร้อยหรือยัง” ชยานีพยักหน้า นิธานจึงกุมมือของชยานีเอาไว้ แล้วขมวดคิ้วเบาๆ “ทำไมเย็นอย่างนี้” ชยานีส่ายหัวแล้วค่อยๆหัวเราะออกมา ร่างของเธอเข้ามาใกล้ร่างของนิธาน “ฉันสบายดี ไม่มีอะไร” “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว พวกเราไปกันเถอะ” “ได้” นิธานพาชยานีเดินออกมาที่บ้านพักตากอากาศแถบชานเมือง ที่นั่นก็เป็นที่ของนิธาน ทั้งสองคนเพิ่งลงจากรถ ชยานีก็ถูกบรรยากาศของที่นี่ดึงดูดไปเสียแล้ว เธอหันกลับมามองมาที่นิธานอย่างตกใจเล็กน้อย “คุณมีสถานที่แบบนี้อยู่เท่าไหร่กันแน่” ก่อนหน้านี้นิธานได้มอบบ้านพักตากอากาศให้จริยา ชยานีคิดว่านั่นก็ดีมากแล้ว แต่ได้มาเห็นที่นี่ในตอนนี้ ชยานีรู้สึกว่านิธานมีเงินมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้เสียอีก ที่แห่งนี้ไม่เพียงเป็นบ้านพักตากอากาศแบบง่าย ด้านหลังของบ้านพักตากอากาศยังมีภูเขา มีสวนหย่อม ดูๆแล้วที่นี่คงจะเป็นพื้นที่ส่วนตัว “ไม่เยอะหรอก มีอยู่ไม่กี่ที่เอง” นิธานก็ไม่ไม่กล้าให้คำตอบอย่างชัดเจน โดยพื้นฐานแล้วเขามีเวลาว่างถึงจะมาที่นี่ สถานที่เหล่านี้เป็นสถานที่ที่บริษัทเอ็ม.เจ จำกัดเลือกสรรไว้เมื่อสองสามปีก่อน มีบางที่ที่นิธานซื้อเป็นของตัวเอง เพราะเป็นที่ดินแปลงดี อีกทั้งที่นี่ไม่ใช่ตัวเมือง นิธานให้ตีรณดูให้ ตีรณนับว่าเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่ง เขาจัดการหาสถานที่ที่มีทำเลดีๆเหล่านี้มาให้ ครึ่งเดือนก่อนนิธานกำลังคิดอยู่ว่าจะนำศพของ “ชยานี” ไปไว้ที่ไหนดี เขาคิดไปคิดมา สุดท้ายก็เป็นตีรณที่เตือนสตินิธาน นิธานจึงคิดได้ว่าตัวเองก็มีสถานที่แบบนี้อยู่ที่หนึ่ง “ที่นี่ไม่มีใครเคยมา ตระกูลภูลพิพัฒน์และคนอื่นๆก็ไม่รู้จักสถานที่แห่งนี้” นิธานจูงมือของชยานีเอาไว้ “เข้าไปกันเถอะ” ชยานีสูดหายใจ มือที่ถูกนิธานกุมเอาไว้กำลังอุ่นขึ้น ค่อยอบอุ่นไปถึงหัวใจของเธอ “นิธาน นำฉัน……นำศพน้องสาวของฉันมาไว้ในนี้ จะดีหรือ” เดิมทีชยานีคิดว่าที่นิธานบอกว่าจะจัดการให้เรียบร้อย ก็น่าจะเป็นการนำศพไปไว้ที่สุสาน ปกติคนทั่วไปเขาทำแบบนั้นกัน แต่ที่นิธานพาเธอมาในวันนี้ เมื่อชยานีได้เห็นสถานที่แห่งนี้ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา สถานที่นี้ถ้าเปรียบกับคฤหาสน์ของตระกูลภูลพิพัฒน์ที่จริงแล้วมีความใหญ่กว่านิดหน่อย สถานที่แห่งนี้ควรเป็นที่อยู่อาศัยของคน แต่นิธานกลับนำศพของ “ชยานี” มาไว้ในที่แห่งนี้ “ที่จริงแล้วไม่ควรทำอย่างนี้เลย” “ไม่เป็นไร” นิธานกุมมือของชยานีเอาไว้ มองมาที่สายตาของชยานีที่มีความรู้สึกบางอย่างที่ต่างออกไป เขาค่อยๆก้มตัว ยกมือปัดไรผมไปไว้ที่ด้านหลังใบหูของชยานี แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ในเมื่อเป็นถึงน้องสาวของคุณ ก็ถือว่าเป็นน้องสาวของผม นี คุณดูสิ เห็นได้ชัดว่าพวกคุณทั้งสองมีวาสนาต่อกัน ผมถึงได้ตั้งชื่อเล่นให้คุณเหมือนกับชื่อของน้องสาวคุณ หืม” ชยานีขมวดคิ้ว ความรู้สึกทั้งหมดบ่งบอกว่าคำพูดนี้ของนิธานมีบางอย่างไม่ปกติ แต่ไม่รู้ว่าตรงไหนที่ไม่ปกติ ชยานีก็บอกไม่ถูก เพียงแค่รู้สึกว่าคำพูดนี้น่าฟัง “กำลังคิดอะไรอยู่” เมื่อเห็นชยานีเหม่อ นิธานจึงพูดอย่างอ่อนโยนว่า “หรือว่าที่นี่จัดการได้ไม่ค่อยดีใช่ไหม หรือว่าคุณคิด……” “ไม่ใช่ค่ะ ดีมากแล้วค่ะ” ชยานีคงคิดมากเกินไป แต่ว่าเมื่อเห็นนิธานลำบากทำเพื่อศพของ “ชยานี” ขนาดนี้ ชยานีรู้สึกดีใจมากๆ “นิธาน คุณทำเพื่อฉันขนาดนี้ ฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณอย่างไรเลยจริงๆ” “รักผมก็พอแล้ว” นิธานโอบกอดชยานีเอาไว้ ฝ่ามือลูบไล้แขนของชยานีไม่หยุด พยายามทำให้ชยานีรู้สึกผ่อนคลาย ชยานีคลี่มุมปากเบาๆ “อืม” นิธานพาชยานีไปที่สถานที่ที่วางศพของ “ชยานี” อยู่ในลานบ้านมุมหนึ่งของบ้านพักตากอากาศ ลานบ้านถูกตกแต่งอย่างดี ดูไปแล้วราวกับอยู่ในอีกโลกหนึ่ง “เข้าไปกันเถอะ” นิธานผลักประตู จูงมือของชยานีเข้าไป ศพของ “ชยานี” ถูกวางไว้ตรงกลางห้อง ชยานีกำลังจะเดินเข้าไป ร่างกายก็อดสั่นไม่ได้ นิธานรีบเปิดถุงที่ถือมาก่อนหน้านี้ส่งให้ชยานี ชยานีรู้สึกสงสัย เมื่อเปิดดู ก็พบเสื้อขนเป็ดตัวหนึ่ง “นี่……” “ก่อนหน้านี้ทัตติได้นำศพ......ไปจัดการ ทำขั้นตอนทางเคมี เพื่อทำให้สามารถรักษาศพไม่ให้เน่าเปื่อย แต่ว่าเทคนิคบางอย่างยังไม่ค่อยได้มาตรฐาน ดังนั้นจำเป็นต้องดำเนินการในในสถานการณ์ที่มีอุณหภูมิต่ำ” ชยานีขมวดคิ้ว “เขา......” ในตอนนี้เธอรังเกียจทัตติมาก ตั้งแต่หลังจากที่เธอรู้ว่าทัตติกับชามาหักหลังเธอ ชยานีก็คิดว่าทัตติใจร้ายและเสสร้างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ก่อนเธอคิดว่าทัตติกับชามาคือรักแท้ พวกเขาถึงร่วมมือกันฆ่าเธอได้ลงคอ ดังนั้นชยานีในตอนนี้ไม่เข้าใจว่าทัตติทำเรื่องแบบนี้ไปทำไมกัน หรือว่าเป็นเพราะระอายใจ เพราะว่าเธอตาย ทัตติไม่อาจข่มตาหลับลงได้ ดังนั้นจึงทำเรื่องพวกนี้เหรอ นิธานหลับตาลง บีบมือของชยานีแน่นขึ้น ชยานีรู้สึกถึงความเจ็บปวด เธอเงยหน้ามองนิธาน “คุณ……กับ” “เขาไปดูกันเถอะ” นิธานเก็บอารมณ์ ด้านหนึ่งมองมาที่ชยานี อีกด้านหนึ่งกำลังด่าตัวเองอยู่ในใจว่าให้ตั้งสติ ตอนนี้ทุกอย่างของชยานีเป็นของเขาทั้งหมดเเล้ว แล้วเขาจะต้องกลัวอะไร ชยานีจะรู้สึกกับทัตติอย่างไร ตอนนี้เขายังไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจว่าในใจของชยานียังมีทัตติอยู่ไหม แต่ว่าเขาคือนิธาน ในเมื่อวันนี้ชยานีเป็นภรรยาของเขา ถ้าอย่างนั้นก็จะเป็นภรรยาของนิธานตลอดไป เรื่องนี้ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนี้ได้ วันคืนของเขากับชยานียังอีกยาวไกล เขายังมีเวลาอีกทั้งชีวิตที่จะทำให้ชยานีไม่อยากไปจากเขา เมื่อคิดถึงข้อนี้ อารมณ์ของนิธานก็ไม่มีท่าทีหวั่นไหวอีกต่อไป “อืม” ชยานีพยักหน้า เธอห่อตัวแน่นอยู่ในเสื้อขนเป็ดแล้วเดินไปข้างหน้า ก็เห็นคนคนนั้นนอนอยู่ในโลงคริสตัล คนนั้นคือเธอเอง คนที่คุ้นเคย แต่กลับรู้สึกแปลกหน้า อาจเป็นเพราะตอนนี้คุ้นเคยกับร่างนี้หรือเปล่า เมื่อชยานีเป็นศพที่อยู่ด้านในของตน ในใจของเธอก็สับสนไปหมด ไม่รู้ว่าจะต้องแสดงท่าทีอย่างไรกับความรู้สึกในตอนนี้ หลังจากที่เธอตาย ทัตติดูแลศพของเธอไว้เป็นอย่างดีที่สุด ชยานีนึกอยากเหน็บแนม เมื่อเห็นศพที่อยู่ในโลงคริสตัล แต่ก่อนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเสียโฉม แต่ศพที่นอนอยู่ในโลงคริสตัลตอนนี้ไม่นึกเลยว่าจะไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเมื่อก่อน แต่ว่ายังมีจุดด่างพล้อยอยู่นิดหน่อย แม้กระทั่งขาทั้งสองที่ถูกตัดไปแต่ก่อนก็กลับมา ศพที่อยู่ด้านในดูแล้วไม่ต่างจากแต่ก่อนเลยสักนิด ชยานีน้ำตาคลอ มือของเธอยื่นมือเข้าไปในโลงคริสตัล หัวใจเต้นแรงขึ้น รู้สึกไม่อาจควบคุมได้ นิธานแทรกมาด้านหน้า คว้ามือของชยานีไว้ “เธอกลับมาแล้ว” “ใช่ เธอกลับมาแล้ว” ชยานีเงยหน้าขึ้นสบตากับนิธาน เธอเห็นแววตาของนิธานที่วาบไหวคู่นั้น รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ นิธาน ไม่ใช่เธอที่กลับมา ฉันต่างหากที่กลับมา คนที่อยู่ในนั้นต่างหากที่เป็นตัวฉัน คุณแค่เพียงไม่รู้ ฉันเองก็อยากบอกคุณ แต่ว่าเรื่องที่ฟังดูแปลกคนแบบนี้ คุณต้องไม่เชื่อแน่นอนใช่ไหม ไม่แน่อาจจะคิดว่าฉันบ้าไปแล้วก็ได้ ดังนั้นฉันจึงไม่อยากเสี่ยง ไม่อาจบอกคุณได้ ว่าคนที่อยู่ข้างในนั้นคือฉันจริงๆ “ทัตตินำหัวใจและมดลูกไปให้ชามา ดังนั้น……” นิธานมองมาที่ชยานี เขาคิดว่าชยานียังไม่รู้ ชยานีกลับกำมือแน่น มือกำลังซีดลง เธอรู้ รู้ก่อนเสียอีก ในตอนที่เธอยังไม่ตาย ชามายืนอยู่ตรงหน้าเธอพูดกับปาก หลังจากนั้นเธอรู้สึกแม้กระทั่งเงาของตัวเองที่ล่องลอยมองเห็นหัวใจและมดลูกของตนเองถูกนำออกไป กระทั่ง…… ร่างกายของชยานีสั่นอย่างรุนแรง นิธานก็รู้สึกเจ็บปวด เขากอดชยานีเอาไว้ “ นี้ ทั้งหมดมันผ่านมาแล้ว” คุณในตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีใคร คุณยังมีผม ขอเพียงมีผมนิธานอยู่ด้วยทุกวัน ผมรับปากว่าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายคุณแน่นอน “อืม ดีขึ้นแล้วหล่ะ ดีขึ้นแล้ว” ชยานีเม้มปาก “ถ้าอย่างนั้นนิธาน คุณวางแผนจะนำฉัน……ศพของน้องไปจัดการอย่างไร” เธอมองมาทางนิธาน นิธานขมวดคิ้ว “ตามแต่คุณเลย” ชยานีหลุบตาลง จ้องศพที่อยู่ด้านใน “ฝังดิน ฝังเพื่อไปสู่สุขคติ ฉันไม่อยากให้เธอต้องติดอยู่ที่นี่” “คุณมั่นใจเหรอ” อย่างไรก็ตามทัตติออกเงินมากมายขนาดนั้นเพื่อทำให้ศพของ “ชยานี” สมบูรณ์ จะพูดไปเรื่องนี้นิธานเองยังรู้สึกขอบคุณทัตติ ถือว่าทำเรื่องได้ถูกตาถูกใจ แต่ในเมื่อชยานีพูดออกมาแบบนี้ แน่นอนว่านิธานจะทำตาม “ได้” “ถ้าอย่างนั้นเอาไปฝังที่……” “ฝังที่นี่”