ตอนที่ 279 ดวงใจที่ผ่อนคลายในสวนม่อนฟ้า

ต๭นที่ 279 ดวงใจที่ผ่อนคลายในสวนม่อนฟ้า นิธานอยู่เป็นเพื่อนชยานีที่สวนม่อนฟ้าอยู่หลายวัน นั่นก็เพื่อให้ชยานีมีความรู้สึกผ่อนคลาย ในช่วงนี้ถึงแม้ว่านิธานจะยุ่งมากขนาดไหน แต่เขาก็ยังคงไม่ห่างจากชยานีเลย ไม่ว่าคิดที่จะทำอะไรก็ตาม นิธานจะคิดเผื่อและจัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้ชยานีเสมอ ในบางครั้งคิดรอบคอบมากกว่าที่ชยานีคิดเผื่อตัวเองด้วยซ้ำไป สภาพแวดล้อมของสวนม่อนฟ้านั้นดีมากๆ อากาศก็ดี ไม่กี่วันมานี้นิธานทำทุกอย่างเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับชยานี และเพื่อให้ช่วยให้ชยานีมีจิตใจที่สงบลง สวนม่อนฟ้าจึงปิดการเยี่ยมชมในไม่กี่วันที่ผ่านมา ชยานีเองก็รู้สึกว่านิธานนั้นทำเกินเหตุ แต่สำหรับนิธานแล้วนั้นสวนม่อนฟ้าจะเปิดหรือไม่เปิดมันก็เป็นเพียงแค่คำพูดหนึ่งที่พูดออกมาแค่นั้น ชยานีหยุดชะงักการเขียนลง ค่อยๆหันตัวไปมองนิธานที่กำลังยืนอยู่ตรงระเบียง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขานั้นกำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า เขากำลังถือโทรศัพท์อยู่ ไม่รู้ว่าเขานั้นกำลังพูดคุยอยู่กับใคร ชยานีสัมผัสได้ถึงบรรยาที่ไม่ปกติสักเท่าไหร่ “ดื่มชาสักหน่อยนะคะ” ชยานียื่นน้ำชาให้ นิธานวางสายโทรศัพท์ หันหน้ามาและเปลี่ยนสีหน้ากลายเป็นอ่อนโยน เขายื่นมือไปลูบที่หัวของชยานีเบาๆ “ทำเสร็จแล้วหรอ” “ค่ะ วันนี้วาดภาพเสร็จแล้ว” ชยานีพูดด้วยท่าทีที่ดีใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส “เมื่อได้มาที่นี่ทำให้ใจโล่งมากเลยจริงๆค่ะ” ไม่กี่วันก่อนหน้านี้เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่ในห้องหนังสือและออกแบบภาพวาด และมันก็ใช้แรงคิดมากจริงๆ แต่มันก็ถูกจำกัดเพราะเธอเอาแต่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ทำให้เธอไม่รู้สึกผ่อนคลาย หลายๆสิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าไม่เพียงพอต่อความต้องการของตัวเอง เมื่อพอได้ออกมาสองวันนั้นมันทำให้หัวใจของเธอได้พัก สมองของเธอก็ได้ผ่อนคลาย แต่ละวันนอกจากกินและดื่มก็วาดแต่รูปเท่านั้น หรือไม่ก็เป็นการที่นิธานพอเธอออกไปเดินเล่นที่ด้านนอก นิธานรับแก้วน้ำชามา มองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าชยานีนั้นกำลังมีความสุข และเขาเองก็มีความสุข “แบบนั้นก็ดีแล้ว!” “พูดจริงๆเลยนะคะ ครั้งที่แล้วที่ฉันมาสวนม่อนฟ้าฉันก็รู้สึกว่ามันใหญ่มากๆแล้ว และฉันก็คิดว่าคุณพาฉันเที่ยวชมครบหมดแล้ว ใครจะไปคิดคะว่า ฉันยังเดินไม่ทั่ว ยังมีที่อื่นอีกที่ฉันยังไม่ได้ไป” ชยานีถอนหายใจออกมายาวๆ สวนม่อนฟ้าแห่งนี้ใหญ่มากจริงๆ ทำให้ชยานีเดินไปมุมไหนก็รู้สึกสดใหม่ ราวกับว่าเป็นสถานที่ที่เธอไม่เคยไปมาก่อน “ถ้าแบบเฉพาะเจาะจง ฉันก็ไม่เคยคิดคำนวณมาก่อน แต่เมื่อหลายปีก่อนหน้านั้นที่นี่ราคายังไม่สูงมากเท่าไหร่นัก ราคาบ้านก็ยังไม่สูงมากจนเกินไป เพราะฉะนั้นคุณปู่ของฉันก็เลยตัดสินใจซื้อ แต่ก็ใช้เงินไม่มากเท่าไหร่” นิธานจิบน้ำชาหนึ่งจิบ และขมวดคิ้วเบาๆ ชยานีกุมมือของนิธาน “อย่าถือสาอะไรน้ำชาของฉันเลยนะคะ น้ำชาของที่นี่คุณอาจจะไม่เคยชินสักเท่าไหร่ แต่ก็คงพอดื่มได้ใช่ไหมคะ” นิธานยิ้มออกมา “เธอทำอะไร ก็อร่อยไปหมดแหละ!” ชยานีเกลือกตามองบน แต่ก็ดีใจที่นิธานชมเธอ ถึงแม้เธอจะรู้ว่านี่คือคำพูดที่นิธานพูดเล่นเฉยๆก็ตาม “เอ่อ....ไม่กี่วันมานี้คุณเอาแต่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉัน แล้วที่บริษัทของคุณนั้นเป็นอย่างไรบ้างคะ มีคนพูดอะไรหรือเปล่า” ก่อนหน้านั้นชยานีเอาแค่คิดถึงเรื่องงานของตัวเอง จนลืมนึกถึงเรื่องงานของนิธานไปเลยว่าเขานั้นเป็นถึงผู้บริหารบริษัทขนาดใหญ่ ผลที่ออกมาคือเขากลับเอาเวลาที่มีนั้นมาเปลืองกับเธอ “ไม่ต้องคิดมากนะ เรื่องพวกนั้นฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว” นิธานไม่มีท่าทีสนใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว “และอีกอย่างที่บริษัทนั้นก็มีคนเยอะแยะมากมาย ขาดฉันไปคนเดียวก็คงไม่ถึงกับทำอะไรไม่ได้” “พูดแบบนี้ไม่ได้นะคะ เพราะยังไงคุณก็คือผู้นำบริษัท สองสามวันนี้คุณไม่อยู่ที่นั่น มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ” และชยานีเองก็รู้ว่าอายุของนิธานนั้นก็ไม่ได้นับว่าเยอะมากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นการที่จะมาบริหารบริษัทนั้นเป็นเรื่องที่หนักเอาการ ถึงแม้ชยานีจะไม่ค่อยเข้าเรื่องธุรกิจมากเท่าไหร่ แต่เธอก็พอจะรู้ว่าภายในนั้นคงจะมีเรื่องที่ต้องถูกโจมตีกันไม่ใช่น้อย “นั่นเพราะฉันคือผู้นำคนอื่น ดังนั้นฉันยิ่งจำเป็นต้องที่จะนำพวกเขา ฉันขึ้นเงินเดือนให้พวกเขา ไม่ใช่เพราะว่าอยากให้พวกเขาทำงานให้ฉันดีๆหรอกหรอ ถ้าหากว่าเรื่องพวกนี้ฉันทำอย่างตั้งใจ แล้วพวกเขานั้นต้องทำอย่างไรล่ะ” นิธานพูดอย่างเข้มงวดและจริงจัง ชยานีคิดแล้วคิดอีก ยังไงเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่นิธานพูดออกมานั้นไม่ถูกต้อง แต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันไม่ถูกตรงไหน อยากจะพูดหลายอย่างออกไป แต่ก็ทำได้เพียงพยักหน้า “โอเคค่ะ” “เอ่อใช่ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ” นิธานคิดแล้วคิดอีก “ชามาคนนั้น ก็เข้าร่วมงานสัปดาห์แฟชั่นเหมือนกันนะ เมื่อถึงตอนนั้นอาจจะต้องพบเจอกันแน่นอน” “ชามาหรอคะ สัปดาห์แฟชั่นหรอคะ ทำไมเธอถึงเข้าร่วมได้ล่ะคะ” ชยานีตกตะลึง “เธอไม่ใช่.....” “อื้ม มันคงเป็นเพราะผลงานที่น้องสาวของเธอได้ทำไว้ก่อนหน้านั้น” นิธานเป็นห่วงความรู้สึกของชยานีมากๆ เขาพยายามบีบมือของเธอไว้ให้แน่น “เธอก็รู้หริว่าผลงานของน้องสาวเธอก่อนหน้านี้มันก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง เพราะฉะนั้น.......” “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ! ” ชยานีแสยะยิ้มออกมาเบาๆ เรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นจะไปโทษคนอื่นก็คงไม่ได้ ในเมื่อชยานีเป็นคนมองเธอไม่ขาดเอง ก่อนหน้านั้นเธอขยันลงทุนลงแรงสุดๆ แต่ผลงานที่ออกมาก็ยังไม่ได้ใหญ่พอควร ก่อนหน้านั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเข้าร่วมสัปหาด์แฟชั่นมาก่อน แต่ก็ได้ให้ชามาไปกับเธอตลอด คนส่วนมากจึงไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ว่าจริงๆแล้วเธอคือใครกันแน่ และตอนนี้ชามาก็ได้ยึดสตูดิโอของเธอไป ถืองานทุกอย่างที่เป็นของเธอเอาไว้ จนทำให้ปัจจุบันนี้ชามาสามารถเข้าร่วมงานสัปดาห์แฟชั่นได้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้ใครต้องรู้สึกตกอกตกใจเท่าไหร่ เพียงแค่ชยานีคิดถึงการทุ่มเทของตัวเองเมื่อก่อนนั้น และตอนนี้ก็โดนชามายึดไป มันทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดไม่ใช่น้อย “แต่เรื่องในการแข่งขันครั้งใหญ่ในครั้งนั้น ฉันคิดว่ามันเป็นการโจมตีชามาอย่างหนัก” “ก็ใช่อยู่....แต่นั่นมันเป็นเรื่องในประเทศเท่านั้น และบวกกับก่อนหน้านั้นชยานีกับชามาเองก็ได้ทำการปิดล้อมเจ้าอื่นไปเกือบหมด เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ในต่างประเทศคงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” นิธานอธิบาย “ถ้าหากว่าเธอไม่อยากเข้าร่วมล่ะก็ ฉันสามารถหาทางได้เธอได้นะ” “ไม่จำเป็นค่ะ” ชยานีส่ายหัว เธอแค่รู้สึกว่ามันคงจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ แต่เธอเองก็ไม่ได้กลัวอะไรชามา “ก่อนหน้านั้นฉันสามารถเปิดเผยมุมมองที่น่าเกลียดของชามาออกมาได้ และมันมีเหตุผลอะไรอีกคะที่ฉันจะต้องกลัวเธอ” ชามาสามารถทำอะไรได้แค่ไหน ชยานีนั้นก็รู้ทั้งหมด พิสูจน์ได้ “ชามา” สำหรับชยานีแล้วนั้นเธอเป็นคนที่ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย และยิ่งกว่านั้นระหว่างเธอและชามามันมีความเกลียดชังกันและกันอยู่ เธอจะไม่ถอยหรืออ่อนข้อให้แน่นอน “อื้ม” นิธานพยักหน้า “ฉันจะอยู่ข้างเธอ.....และคอยสนับสนุนเธอตลอดเวลา! ” “ฉันรู้ค่ะ!” ชยานียิ้มออกมาอย่างหวานๆ จากนั้นเพียงชั่วครู่ “อ้อ.....ฉันคิดว่า ถ้าหากชามาไป ก็คงจะได้พบกับอาจารย์....นิธานคะ ฉันมีอีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกคุณค่ะ” ชยานีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “จริงๆแล้ว....ฉันไม่ได้เป็นนักเรียนของคุณครูค่ะ” “ฉันรู้แล้ว....” นิธานยิ้มออกมา ราวกับว่าก่อนหน้านั้นก็ได้รู้คำตอบมาอยู่แล้ว เขาไม่มีความรู้สึกสะทกสะท้านหรือตกใจอะไรกับคำพูดของชยานี ชยานีนิ่งอึ้ง และตกตะลึงจนถึงขีดสุด “คุณ..รู้ได้อย่างไรกันคะ” นิธานยิ้มที่มุมปาก ลูบไล้ไปที่มือของชยานี เขาชอบท่าทางการขยับเพียงเล็กน้อยแบบนี้มากๆ ชยานีไม่มีอารมณ์จะมาเล่นปริศนากับนิธาน เธอถึงมือกลับเข้ามา แต่นิธานไม่ยอมปล่อยมือของเธออกไป “ฉันรู้ได้อย่างไรนั้นหรอ เธอลองทายดูสิ” ชยานีเม้มปาก “ฉัน........” เธอไม่อยากโกหกนิธาน เพราะฉะนั้นเมื่อกี้จึงพูดถ้อยคำโง่ๆออกไป แต่พอพูดออกไปนั้นมันก็ทำเธอรู้สึกเสียใจภายหลัง เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ออกไปอย่างไร เพราะฉะนั้นเธอทำให้เพียงแค่จ้องมองนิธานด้วยความตกตะลึง หัวใจของชยานีเต้นรัว ยุ่งเหยิงไร้ระเบียบ จนไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีก “อะไรกัน เรื่องนี้ทายง่ายจะตายไป นักเรียนของอาจารย์จริงๆแล้วคือชยานีน้องสาวของเธอต่างหาก ฉันพูดถูกไหมล่ะ” ชยานีเม้มปาก ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเตรียมใจไว้บ้างแล้ว แต่ในตอนที่ประโยคนี้หลุดออกมาจากปากของนิธานนั้น ในใจของชยานีนั้นก็อดร้อนตัวไม่ได้ “ขอโทษค่ะ!” “ไม่เห็นมีเรื่องอะไรที่จะต้องขอโทษเลย จริงๆตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอก ในตอนนั้นอาจารย์คิดว่าเธอเป็นชยานีvivi เป็นเพราะว่าเธอทั้งสองคนนั้นมีความเหมือนกันทุกๆอย่าง และยิ่งรวมกับสไตล์การออกแบบของเธอทั้งสองคนก็คล้ายคลึงกัน จึงทำให้อาจารย์เข้าใจผิด ฉันก็ไม่ได้รู้สึกสงสัยอะไร” “แล้วหลังจากนั้นมา คุณก็รู้มาโดยตลอดว่าฉันโกหกคุณ ทำไมคุณไม่เปิดเผยออกมาล่ะคะ” ชยานีไม่เข้าใจ “ทำไมไม่เปิดเผยนะหรอ” นิธานยิ้มที่มุมปาก “ในความเป็นจริงแล้วฉันรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่อาจารย์จำเธอผิด เพราะอย่างน้อยๆ เหล่าซือก็จะได้ไม่ต้องเสียใจ ไม่ใช่หรอไง” ชยานีตกตะลึงมากกว่าเดิม เธอคาดคิดไม่ถึในจุดนี้เลย จริงๆด้วย ในตอนนั้นชยานีได้ตายจากโลกนี้แล้ว ถ้าหากว่าถูกปฏิเสธตั้งแต่ตอนนั้นล่ะก็ อาจารย์ก็จะต้องเสียใจเป็นอย่างมาก และนิธานเองก็เป็นลูกศิษย์ของคุณแอนดี้ แน่นอนว่าเขาคงไม่อยากให้อาจารย์ของตัวเองเสียใจ ในจุดนี้สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดาย “อีกอย่าง เธอคือภรรยาของฉัน ในตอนนั้นเธอพบเจอกับอุปสรรคและเรื่องยากลำบาก ชามากำลังจะโจมตีเธอ และในเวลานั้นก็เป็นโอกาสที่ดี แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องเปิดเผยเพื่อทำลายภรรยาของตัวเองด้วยล่ะ” นิธานจับนิ้วมือของชยานีขึ้นมา สองเหตุผลนี้สามารถโน้มน้าวจนทำให้น่าเชื่อถือได้ มีความเป็นเลิศในการเจราจาต่อรอง แต่มันก็ยังไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหาโดยตรงได้ “แต่ฉันไม่ได้ชยานี ไม่ใช่vivi นะคะ” “เธอเป็นใครมันสำคัญตรงไหนหรอ เธอต้องจำไว้ว่า เธอก็คือเธอเท่านั้น!” นิธานพูดออกมา ชยานีตกตะลึง ค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอ เกิดความสับสนเล็กน้อย มองนิธานด้วยสายตาที่ตกตะลึง หรือนิธานจะรู้แล้วว่าจริงๆเธอเป็นใคร ชยานีเกือบจะเชื่อแล้วว่านิธานได้ค้นพบความทั้งหมด “ตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่าเธอกับชยานีนั้นเป็นพี่น้องกัน มันทำให้ฉันมั่นใจในการคาดเดามากขึ้น เธอทั้งสองคนเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน จะต้องมีรูปร่างที่คล้ายคลึงกัน มีความสามารถที่ใกล้เคียงกัน อันนี้ไม่ใช่เรื่องที่อธิบายยากสักเท่าไหร่” นิธานดึงมือชยานีเข้าไปในห้องนอน “และในตอนนี้ชยานีก็ไม่อยู่แล้ว เมื่อเป็นอย่างนั้นเธอก็คือเขา ถูกต้องไหม ตั้งใจทำงานนะ ดูแลแม่ของเธอให้ดีๆ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่เหลือให้ได้มากที่สุด” ชยานีจ้องมองที่นิธาน เธอรู้สึกนิ่งอึ้งอยู่ในใจ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงตกตะลึง แต่เมื่อได้ยินคำพูดของนิธาน เธอสัมผัสได้ว่าตัวเธอเองนั้นรู้สึกโล่งใจจนเปิดใจออกมา “เอ่อใช่ค่ะ คุณพูดถูกแล้วค่ะ” เธอไม่ควรเอาตัวเองไปผูกติดไปกับเรื่องแบบนั้น “ชามาคนนั้นเป็นคนจิตใจไม่ดี และคิดไม่ดี ในตอนนี้เธอกำลังใช้ชื่อสตูดิโอของน้องสาวเธออยู่ แน่นอนว่าเขาคงจะทำให้สตูดิโอของน้องสาวเธอเป็นมลทินและแย่ลง เพราะฉะนั้นเธอคิดจะทำอะไร ก็ทำเถอะนะ ถ้าหากว่าต้องการอะไรก็บอกฉันได้เสมอ” นิธานลูบที่มือของชยานี มองชยานีด้วยสายตาที่ลุ่มลึก นัยน์ตาของเขาแอบแฝงไปด้วยหลายอย่างมากมาย ถึงแม้ชยานีจะมองไม่ออก แต่มันทำให้ชยานีมีพลังเต็มเปี่ยม “เอาสิ่งที่น้องสาวของเธอได้ทำก่อนหน้านี้ กลับคืนมานะ! ”