ตอนที่ 289 วิธีการของนิธาน

ต๭นที่ 289 วิธีการของนิธาน “ไม่ใช่ครับ! คุณผู้ชายให้ผมมาที่นี่ชั่วคราวครับ” ซิริอัสตอบ จากนั้นเขาก็ขับรถ ชยานีพยักหน้า จากนั้นก็ยิ้มออกมา “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นรบกวนหน่อยนะซิริอัส” “ไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับ!” ซิริอัสอดไม่ได้ที่จะมองหน้าชยานีในหลายๆครั้ง ถึงแม้ว่าตัวเองนั้นจะรู้สถานะของเธอคืออะไร และยิ่งเพราะสถานะของตัวเขาเองในตอนนี้ มันทำให้ก่อนหน้านี้เขาจึงไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย ครั้งนี้เจ้านายของเขาได้สั่งเขาด้วยตัวเองให้เดินทางมาที่นี่เพื่อดูแลปกป้องชยานี แน่นอนว่าซิริอัสจะต้องทำให้ดีที่สุด ก่อนหน้านั้นซิริอัสคิดมาโดยตลอดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนบนโลกใบนี้ที่จะเหมาะสมกับคนอย่างนิธาน ความสามารถของเขาที่เก่งกาจ และความคิดแนวคิดของเขา ที่นำพวกเขาและช่วยผู้คนในหลายๆเรื่อง ก่อนหน้าชยานี ไม่ใช่ว่านิธานจะไม่เคยโดนผู้หญิงไล่ตามจีบ ซิริอัสก็เคยสำรวจผู้หญิงเหล่านั้นต่างก็ประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพล ไม่มีคนไหนเลยที่เหมาะสมกับนิธาน แต่ชยานีนั้นกลับไม่เหมือนคนอื่นๆ ก่อนหน้านั้นที่ซิริอัสเคยหาข้อมูลมาชยานีก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่ไม่มีอะไร แต่เมื่อยิ่งเขาได้สังเกตดูและหาข้อมูลไปเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งพบว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ในครั้งนี้เขาได้พบกับชยานี ซิริอัสถึงกับต้องมองชยานีขึ้นลงๆ ปรากฏว่านิธานหลงรักผู้หญิงคนนี้ เป็นเพราะว่าเธอนั้นไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ “คุณผู้หญิงครับ ในช่วงนี้เดี๋ยวคุณใช้โทรศัพท์อันนี้ในการติดต่อสื่อสารกับผมนะครับ” ซิริอัสส่งโทรศัพท์ให้กับชยานี ชยานีนิ่งอึ้ง “จริงๆฉันมีโทรศัพท์นะคะ” “เครื่องนั้นไม่สบายที่ผมจะตามหาคุณผู้หญิงครับ” ซิริอัสไม่ได้บอกชยานี ว่าถ้าหากใช้โทรศัพท์เครื่องนี้ก็สามารถตามหาเธอเมื่อไหร่หรือที่ไหนก็ได้ ชยานีพยักหน้า “แบบนั้นก็ได้ค่ะ” ทุกคนได้เดินทางมาถึงโรงแรมที่ซิริอัสได้จัดเตรียมไว้ ซิริอัสมัวแต่สาระวนอยู่กับการจนสัมภาระ ชยานีเดินเข้าในห้องและมองรอบๆ อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “ซิริอัส นี่คือ....ห้องนี้ฉันอยู่คนเดียวหรอ” “ใช่ครับคุณผู้หญิง เพราะว่าผมรีบไปหน่อย ก็เลยไม่ได้จัดห้องที่ดีกว่านี้ไว้ให้ครับ โปรดอภัยให้ผมด้วยนะครับ” “ไม่ๆๆ ห้องดีมากๆแล้ว” ชยานีรู้สึกว่าเหมือนตัวเองไม่ได้มาทำงานนอกสถานที่ แต่เหมือนเธอแค่มาเที่ยวในช่วงวันหยุด กฎนั้นก็ดูสูงมากเหลือเกิน “เอ่อใช่ครับ....เพื่อนของคุณผู้หญิงไม่กี่คนนั้น ผมก็ได้จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ เดี๋ยวผมจะลงไปข้างล่างแล้ว” ซิริอัสพูด ถ้าหากว่าคุณมีเรื่องอะไรสามารถติดต่อผมได้เลย “โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ” หลังจากที่ซิริอัสได้จากไป ชยานีก็ได้เดินดูรอบๆของในห้อง และถ่ายรูปภาพส่งให้นิธานดู “คนของคุณคนนี้น่ารักมากเลยนะคะ จัดเตรียมห้องชุดให้ฉันไว้ดีเยี่ยมมากเลย และยังจะมาพูดอีกว่าห้องที่ตัวเองจัดเตรียมให้นั้นยังไม่ดีพอ” ทางฝั่งของนิธานนั้นก็รีบตอบกลับมา “ก็มันไม่ได้ดีที่สุดจริงๆ ครั้งหน้าเดี๋ยวฉันพาเธอไป เธออยากได้อะไรแบบไหนจะต้องมีทั้งหมด” ชยานีเป่าลมออกมาจากปาก อดไม่ได้ที่จะได้นอนกลิ้งบนเตียง และรีบเตรียมที่จะตอบข้อความนิธาน แต่นิธานนั้นก็ได้โทรมาหาเธอเสียก่อน ชยานีรีบลุกขึ้น “สวัสดีค่ะ ตอนนี้ฉันถึงที่โรงแรมแล้วค่ะ” “อื้ม” นิธานพยักหน้า “ถ้ามีเรื่องอะไรเธอก็ติดต่อซิริอัสได้เลยนะ เขาเป็นคนที่สามารถเชื่อใจได้คนหนึ่งเลย” ชยานีพยักหน้า “พอดูออกอยู่นะคะ ฉันรู้สึกว่าเขาเคร่งขรึมมากๆเลยค่ะ” ชยานีพูดอยู่แล้วกลิ้งไปหนึ่งรอบ “เอ่อใช่ค่ะ....ตอนนี้ที่ในประเทศนั้นเป็นเวลากลางวัน ตอนนี้คุณกำลังทำงานอยู่ใช่ไหม ฉันไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหมคะ” นิธานขมวดคิ้ว “ไม่ได้รบกวนอะไร ฉันว่าง แล้วเธอล่ะ” “ฉันเพิ่งจะถึงโรงแรมค่ะ คิดว่าจะไปอาบน้ำผ่อนคลายสักหน่อย ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ฉันต้องนอนไวๆค่ะ จากนั้นพรุ่งนี้ก็จะไปพบอาจารย์ค่ะ” ชยานีนิ่งเงียบ “ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ” “เลนนี่!” นิธานเรียกชยานีไว้ ชยานีจึงหยุดชะงัก “คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ราตรีสวัสดิ์! ” ชยานียิ้มออกมา “ทางฝั่งของคุณยังเป็นช่วงกลางวัน ถ้าอย่างนั้นฉันไม่พูดว่า ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ชยานีตัดสายโทรศัพท์ไปด้วยความรู้สึกอิ่มใจ จากนั้นเธอก็ไปเอาของออกมากระเป๋าเดินทางและไปอาบน้ำ นิธานเงยหน้ามอง เปล่งประกายความเย็นชาออกมา “เข้ามาทำไมถึงไม่เคาะประตูก่อน” นิธูรเดินเข้ามา หมุนตัวและนั่งลงบนเก้าอี้ “ฟ้ามีตานะครับ ผมเคาะประตูแล้ว แต่คนบางคนมัวแต่คุยโทรศัพท์ จนไม่ไดยินเสียงอะไรเลย” นิธานจ้องมองที่นิธูร นิธูรยกไหล่ขึ้นมาแบบจนปัญญา “พอแล้วๆ คุยเรื่องจริงจังกันดีกว่า” นิธูรลงนั่งพอดี “เมื่อกี้พี่รับสายโทรศัพท์ส่วนตัวในห้องประชุม และมันก็กระทบทำให้คนอื่นนั้นไม่พอใจ” นิธานหรี่ตาลง มีแสงเยือกเย็นในดวงตา และมีความมืดมน “แล้วทำจะทำไมกันล่ะ” “ฉันก็ไม่ได้มีความเห็นอะไร แต่เพียงแค่เห็นว่าช่วงนี้ฝั่งทางนั้นเคลื่อนไหวกันใหญ่ พี่ไม่คิดจะทำอะไรหน่อยหรอ” อย่าดูที่รูปลักษณ์อันอ่อนโอยของนิธูร เพราะถ้าเมื่อเขาลงมือนั้นมันก็ไม่ได้อ่อนโยนไปกว่านิธานเลย เขากวาดสายตามอง ยิ้มออกมาแบบไม่มีพิษมีภัย “ไม่เจอกันเพียงไม่กี่ปี ฉันก็รู้สึกว่าฝีมือพี่ตกลงไปเยอะเลยนะ” นิธานเงยหน้าขึ้นมา “นายคันมือหรอ” นิธูรโบกมือปฏิเสธ “นี่มันเป็นเรื่องของนาย” เขาไม่เข้าไปเกี่ยวแน่นอน “ในเรื่องนี้ฉันเองมีขอบเขต แต่พวกเขากล้าเข้ามายุ่ง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องตอบแทนให้ดีๆสักหน่อยแล้วแหละ” นิธานพูดออกมา พร้อมกับสายตาที่มืดมน นิธูรขมวดคิ้ว “ฉันคิดว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้อารมณ์ฆาตรกรของนายนั้นจะได้หายไปแล้วเสียอีก” นิธานขมวดคิ้ว “นายเข้าใจผิดแล้วแหละ” และพูดต่อมา “นายมาหาฉันมีธุระอะไรกันแน่” “อ้อ ทางฝั่งต่างประเทศนั้น นายจะส่งคนไปเมื่อไหร่กัน” นิธูรพูด “ทางฝั่งทอมสันมาหาฉันไม่รู้กี่ครั้งแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างกันดีแน่” “นายคิดว่าส่งนวีนไปจะเป็นอย่างไร” อยู่นิธานก็พูดขึ้นมา นิธูรแววตาเปล่งประกายความเป็นโรคจิตออกมา และเริ่มรู้สึกสัมผัสได้ถึงความสนุกสนาน “นี่นายจริงจังไหม” “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันเป็นคนที่ไม่จริงจัง” นิธานลุกขึ้นจาดเก้าอี้ มือทั้งสองข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เดินไปมองที่หน้าต่างและจ้องมองทั้งตึกของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด ยิ่งยืนอยู่สูง ก็ยิ่งมองได้ไกล แต่มันก็ยิ่งทำให้เรามองไม่ชัดเลย นิธูรไม่เข้าใจถึงความหมายของนิธานสักเท่าไหร่ แต่เมื่อได้เห็นความคิดของเขา กลับมีสายตาแห่งความมั่นใจ “ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้นายก็จัดการเองล่ะกันนะ แต่นายต้องคิดดีๆ คิดให้รอบคอบหน่อยนะ นายส่งเขาออกไปไกล อยู่ห่างไกลจากสายตา เขาคิดที่อยากจะทำอะไร ก็จะไม่อยู่ในสายตาของนายแล้ว นายเองก็รู้ว่าทางฝั่งหอนามอิน จัดเตรียมอะไรได้ตลอดเวลา แล้วนายมาทำอย่างนี้ คนทั้งตระกูลได้ปวดหัว และคงจะเกลียดนายน่าดู” “ก็ช่างสิ” นิธานทำท่าทางที่ไม่ได้เอาเรื่องนวีภาพไว้ในสายตา “แล้วคุณปู่ล่ะ” “คุณปู่เขาคงไม่สนใจและมาฟุ้นซ่านเพราะเรื่องประเภทนี้หรอก” นิธานมองไปที่นิธูร “อีกอย่าง นายก็กลับมาแล้วไม่ใช่หรอ ผ่านช่วงนี้เดี๋ยวคุณลุงก็กลับมาแล้ว มีนายและลุงเจ็ดอยู่ คุณปู่ก็คงจะไม่ในใจเรื่องเขาแล้วแหละ” นิธานล้วงเข้าไปในลิ้นชักหยิบบุหรี่ขึ้นมาส่งให้กับนิธูร เขารับบุหรี่หนึ่งตัวคีบไว้ที่ปาก “ในตอนนี้ฉันยิ่งมองนายไม่ออกจริงๆ” นิธานจ้องมองที่เขา และก็ไม่พูดอะไรต่อ นิธูรเคาะที่โต๊ะ “นายพูดว่าลุงเจ็ดจะกลับมา เมื่อไหร่กันหรอ” “ตอนนี้ยังไม่ได้มีวันที่แน่นอน แต่เดี๋ยวเขาจะกลับมาอย่างแน่นอน” นิธานมองไปที่นิธูรครู่หนึ่ง “นี่มันเป็นเวลาทำงานของฉัน นายยังเข้ามารบกวนอีกหรอ” นิธูรเบะปากยิ้มออกมา“เมื่อกี้เพิ่งจะรับสายโทรศัพท์ของพี่สะใภ้มา แหวะๆ คนไม่เจอเป็นครึ่งเดือน พี่ใหญ่ไม่เห็นจะเป็นห่วงแบบนี้เลย.....” นิธูรรีบหยิบเอกสารที่นิธานเคยทิ้งไปแล้วนั้นขึ้นมา จะทำท่าทางจนปัญญาเบาๆ “ผู้ชายที่แต่งงานแล้วนี่ น่ากลัวจริงๆ” “ดูจากท่าทางนายอยากจะลองใช่ไหมล่ะ” นิธานหรี่ตามอง ดวงตาทั้งสองข้างนั้นเป็นประกาย นิธูรอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นออกมา รีบโบกปฏิเสธ “ฉันมีธุระต้องรีบไปทำ นั้นฉันขอตัวก่อนนะ” นิธานเบิกตามอง และเอามือลูบที่คาง จากนั้นเขาก็ต่อสายโทรศัพท์หาซิริอัส “ส่งอาหารมื้อดึกขึ้นไปหรือยัง” ซิริอัสกำลังหาข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ในเรื่องระบบความปลอดภัยของโรงแรม มันเป็นความเคยชินปกติของเขา และการที่เธอจะต้องปกป้องชยานีนั้น นี่ก็เป็นเรื่องลับๆที่เขาต้องทำ เพราะฉะนั้นในเรื่องนี้เขาจำเป็นที่จะต้องทำมันด้วยตัวเอง เขากำลังค้นหาเรื่องบางอย่างอยู่นั้นก็คิดไม่ถึงเลยว่านิธานจะโทรมาหาเขา เพื่อให้ซื้ออาหารมื้อดึกไปให้ชยานี ซิริอันกัดแอปเปิลหนึ่งคำด้วยความตกตะลึง “มื้อดึก อาหารมือดึกหรอครับ หัวหน้าครับ คุณผู้หญิงเคยชินกับการทานอาหารมื้อดึกหรอครับ” เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงนั้นจะมีความเคยชินกับการทานอาหารมื้อดึก นี่มันเป็นการดูแลสุขภาพแบบไหนกันนะ ซิริอัสไม่เคยมีแฟนมาก่อน และเคยไม่ลิ้มลองเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิง แต่เขาก็พอจะรู้ว่าผูหญิงนั้นค่อนข้างรักษาหุ่น และรูปร่างพอสมควร “มีข้อเห็นอะไรหรอ” น้ำเสียงของเขายกระดับขึ้น “ไม่ๆๆๆ ไม่มีครับ เดี๋ยวผมจะไปทำให้เดี๋ยวนี้” ดังนั้นหลังจากที่ซิริอัสวางสายโทรศัพท์ก็รีบหยิบกุญแจรับออกไปซื้ออาหารมื้อดึกให้กับผู้หญิงคนนั้น เพราะที่นี่คือปารีส อาหารคงจะไม่ค่อยถูกปากชยานีสักเท่าไหร่ และบวกกับตอนนี้เป็นช่วงเวลากลางคืน เพราะฉะนั้นในตอนที่ซิริอัสเห็นรายการอาหารที่ชยานีชอบทานจากที่นิธานส่งมานาน โทรศัพท์ของเขาเกือบจะระเบิดออกมา ทุกครั้งที่เขาทักมาหาซีรีอัสนั้นจะต้องให้เขาทำเรื่องใหญ่ๆ แต่ในตอนนี้กำลังให้เขาออกไปซื้ออาหารมื้อดึก และยังต้องเข้าไปถึงในกรุงปารีสเพื่อซื้ออาหาร มันทำให้เขาแทบจะบ้าตาย ซีรีอัสขับรถหาซื้ออาหารตามรายการที่ได้รับสั่งมา สุดท้ายก็เข้าไปถึงใจกลางเมืองเพื่อซื้ออาหารตามรายการกลับไป ในตอนนี้ชยานีกำลังวาดภาพสเก็ตอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูมาจากทางด้านนอก ชยานีแปลกใจที่ดึกขนาดนี้ก็ยังมีคนมาเคาะประตู คิดไม่ออกว่าใครกำลังมาหาเธอ เปิดประตูออกไปก็เห็นคนถือถุงของกินใบเล็กใบใหญ่เต็มไปหมด เธอถึงกับต้องตกตะลึง “ซิริอัส นี่มันอะไรกัน” “คุณผู้หญิงครับ นี่คืออาหารที่หันหน้าได้สั่งมาให้คุณผู้หญิงครับ นี่คืออาหารที่คุณผู้หญิงชอบทานทั้งหมดเลยครับ” ซิริอัสยืนถือถุงพวกนั้นอยู่ ด้วยท่าทีที่ลำบาก ชยานีหดถ้อยคำที่จะพูดออกมา คิดไม่ถึงว่านิธานจะให้คนออกไปซื้ออาหารจีนกลางกรุงปารีสในกลางดึก “เข้ามาสิ” ชยานีเปิดประตูกว้างให้ซีรีอัสเข้ามา เขาก็ถือของพวกนั้นเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นก็มองชยานีด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม “คุณผู้หญิงครับ ผมหาบะหมี่พวกนั้นไม่เจอ แต่อาหารอย่างอื่นที่ซื้อมา ผมคิดแล้วว่ารสชาติคงจะไม่ต่างจากที่ประเทศของคุณเท่าไหร่” ชยานีจิกยิ้มที่มุมปาก “จริงแล้วๆ.....ฉันไม่ได้ยุ่งยากขนาดนั้น เพราะฉันกินได้หมดทุกอย่างเลย” เมื่อเธอยิ่งคิด เธอก็ยิ่งปวดหัว “แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ”