ตอนที่ 290 ในตอนที่เรามีชีวิตอยู่ก็ต้องมีความสุขให้มากที่สุด

ต๭นที่ 290 ในตอนที่เรามีชีวิตอยู่ก็ต้องมีความสุขให้มากที่สุด หลังจากชยานีและนลินพวกเธอได้ร่วมทานหม้อไฟสุกี้ที่ห้องประธานาธิบดี จริงๆแล้วพวกเขาเหน็ดเหนื่อยจากการนั่งเครื่องบินสิบกว่าชั่วโมง แต่เมื่อสักครู่ทุกคนทั้งหมดดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก โดยเฉพาะตอนที่ได้ยินว่าชยานีมีหม้อไฟสุกี้ก็ค่อยค่อยทยอยตามกันมา เดิมทีซิริอัสอยากจะไปแล้ว แต่ถูกกลิ่นของหม้อไฟชาบูดึงดูดให้อยากทาน สุดท้ายก็ทานมื้อนี้ด้วยกันกับชยานี วันที่สองชยานีวางแพลนให้พวกนลินออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก แล้วตัวเธอเองไปหาอาจารย์แอนดี้คนเดียวแม้ว่าสองสามปีนี้แอนดี้น้อยครั้งที่จะออกมาข้างนอกแต่ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมแอนดี้กลับประกาศว่าจะไปภูเขา แต่สัปดาห์แฟชั่นครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นแฟชั่นฤดูร้อนของแอนดี้ แอนดี้เป็นอาจารย์ของชยานี และแน่นอนว่าคนแรกที่ไม่สามารถลืมได้เลยก็คือชยานี ก่อนหน้านี้ชยานีก็เคยมาที่บ้านพักของแอนดี้ หลังจากที่แอนดี้เกษียณที่นี่คือสถานที่ที่ใช้อาศัยอยู่มีเพียงแค่แอนดี้และสามีของเธอสองคน เพราะรู้ว่าวันนี้ชยานีจะเข้ามาที่นี้ จึงตั้งใจจัดเตรียมต้อนรับชยานีนานเป็นพิเศษ ซิริอัสเป็นบอดีการ์ดติดตัวของชยานี แน่นอนว่าเขาก็ไปด้วยกัน พอแอนดี้ได้เจอกับชยานีก็กอดกับชยานีอย่างสนิทสนมและอบอุ่น “ ไม่เจอกันนานเลยนะ vivi! ” “ไม่เจอกันนานเลยค่ะ อาจารย์!” ชยานีก็กอดแอนดี้อย่างสนิทสนมตอบ ทั้งทักทายสามีของแอนดี้ แอนดี้จับมือจูงชยานีเข้าไปในบ้านพักอย่างกระตือรือร้น “จะว่าไปเธอก็ไม่ได้มาที่นี่หลายปีแล้วเหมือนกันใช่ไหม” “ใช่แล้วค่ะ อาจารย์! ” ชยานีนิ่งไปครู่หนึ่ง “ไม่ได้มานานมากแล้วจริงๆ แต่ทุกอย่างของที่นี่ยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ก็เหมือนกับอาจารย์ที่ไม่เปลี่ยนไป” “ปากเล็กๆของเธอช่างหวานจริงๆ!” แอนดี้ยิ้มพร้อมกับจูงมือชยานี “ป่ะ เข้าไปห้องสมุดของอาจารย์ คุยกันสักหน่อย” วันนี้ ชยานีอยู่ในบ้านพักของแอนดี้โดยตลอดทั้งคืน แอนดียังคงตัดใจไม่ได้ แต่ท้ายที่สุดไม่สะดวกที่จะอยู่เป็นเวลานานพรุ่งนี้ก็เป็นสัปดาห์แฟชั่นแล้ว วันนี้ตอนเย็นชยานีก็ต้องเตรียมธุระเล็กน้อย แอนดี้ก็ไม่ได้รั้งชยานีให้อยู่ต่อ “ชุดเสื้อผ้าสองสามชุดนั้นฉันเอาไปให้ Ada พวกเขาแล้ว พวกเขาทั้งหมดดูประหลาดใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นพรุ่งนี้เธอก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว” “ขอบคุณค่ะ อาจารย์!” ชยานีกอดแอนดี้อีกครั้งหนึ่ง หน้าของทั้งสองคนแนบติดกัน ดูท่าทางเหมือนว่ามีความสุขอย่างมาก “vivi อาจารย์ภูมิใจในตัวเธอนะ!” แอนดี้มองดูชยานีอย่างรักใคร่เอ็นดู ชยานีงงงันเล็กน้อยและยิ้มขึ้นมาทันที “หนูก็ภูมิใจกับอาจารย์นะคะ!” “น่าเสียดาย นิธานไม่ได้มา ไม่งั้นพวกเธอสองคนอยู่ด้วยกัน คงต้องเป็นพาร์ตเนอร์ที่ดีแน่นอน” ดูเหมือนว่าแอนดี้ยังคงรู้สึกกลัดกลุ้มใจต่อนิธานกับปีนั้นที่ต้องละทิ้งงานออกแบบไป “อาจารย์คะ ทุกคนล้วนมีคุณค่าในตัวเองเสมอนิธานเขาอยู่ที่เขตอื่นสามารถทำได้ดียิ่งขึ้น ไม่ใช่เหรอคะ” ชยานีมองแอนดี้ แล้วยิ้มขึ้นเล็กน้อย พูดตามความจริง ยากมากที่ชยานีจะเป็นเหนือกว่าแบบนั้น เหมือนนิธาน เก่งในเรื่องเป็นผู้นำ ออกแบบคอยเป็นเบื้องหลัง แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่กล้าที่จะให้นิธานมีส่วนเข้ามาเกี่ยวข้องในงานออกแบบของเธอ “ที่พูดมาก็ใช่ ดีที่พวกคุณสองคนเป็นสามีภรรยาในตอนนี้อาจารย์เองก็รู้สึกโล่งใจ” “ค่ะ!!” บอกลาแอนดี้แล้วชยานีก็ส่งข้อความหานิธานด้วยเรื่องที่แอนดี้เสียใจ นิธานรีบโทรกลับมาหาอย่างรวดเร็ว “เจออาจารย์แล้วเหรอ? ” “อื้ม ดูออกเลยแหละว่าอาจารย์ยังคงเสียใจมากเหมือนว่าตอนนั้นที่เธอเป็นนักเรียนของอาจารย์เธอเก่งกว่าฉันอีกนะ!” ชยานีพูดหยอกล้อไม่หยุด บางทีแม้กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่ระวัง ตัวเธอเองแทบจะกลายเป็นชยานีไม่ใช่ตัวตนของปาลีที่กำลังพูดคุยอยู่กับนิธาน นิธานหรี่ตาเล็กน้อย นิ้วมืออันเรียวยาวของเขาจับไปที่คอเสื้อ “ใช่เหรอ? ฉันรู้สึกว่าอาจารย์ให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าอีก! ตอนนี้กลับแล้วหรอ?” “ค่ะ เริ่มค่ำแล้วพรุ่งนี้เช้าฉันก็ต้องไปที่นั่นคุณล่ะ? ยังยุ่งอยู่หรือเปล่า?” “ไม่ยุ่ง!”นิธานเปิดอ่านกองเอกสารบนโต๊ะที่กองเหมือนภูเขา พลางพูดแล้วยิ้มอย่างอบอุ่นไปด้วย “เธอไม่อยู่ ทำไมถึงว่างขนาดนี้นะ” ชยานี “……” “โอเค รีบกลับไปพักผ่อนเถอะมีเรื่องอะไรก็บอกซิริอัส เข้าใจไหม?” “เข้าใจค่ะ! ” …… ในส่วนของสัปดาห์แฟชั่นนั้น ทุกปีมีคนจำนวนไม่น้อยที่ถูกบีบออกแล้วอยากมาเข้าร่วมแต่ว่าคนที่ถูกเชิญและสามารถมาเข้าร่วมได้จริงๆกลับไม่เยอะ ดังนั้นชยานีก็ถูกเชิญให้มาเข้าร่วมด้วย เพิ่งจะมาถึงที่นี่ชยานีก็มองเห็นเงาสะท้อนของชามาสะแล้ว ระยะเวลาที่เคยเจอกันครั้งก่อนดูเหมือนว่าจะนานมากแล้วชายาดูผอมลงมากแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง เธอยืนอยู่ข้างทัตติ ชามาคล้องไปที่คอของทัตติอยู่ เวลาที่สองคนนั้นอยู่ด้วยกันอย่าให้พูดเลยเหมาะสมกันจริงๆ ก่อนหน้านี้นิธานบอกเธอว่าทัตติคบหากับชามาเพราะว่า เรื่องของ “ร่างศพของชยานี”ทำเอาวุ่นวายแล้วระหว่างพวกเขาสองคนดูเหมือนว่ามีความบดหมางใจกัน ตอนนั้นชยานีรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ แต่สองคนนั้นกลับมาสนิทสนมกันเหมือนตอนแรกสำหรับทัตติแล้วเรื่องร่างศพของชยานีจริงๆแล้วก็การแสดงออกของความเวทนาและสงสารเท่านั้น ทัตติเห็นชยานีแล้วก็ไม่รู้ทำไมดูเหมือนว่าเขามักจะปิดกั้นตัวเองกับเธอในเวลาแรกที่พบ เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นกลับไม่ใช่นีของเขา ผู้หญิงคนนี้ดูปราดเปรียว ใช้อำนาจ พูดจาไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยต่างกับนีของเขาราวกับฟ้าและดิน แต่ทัตติก็มักจะมองเห็นภาพนีลางๆบนร่างของเธอ อาจจะเป็นเพราะหน้าตาของพวกเธอทั้งสองคนนั้นช่างเหมือนกันเหลือเกิน มันจึงทำให้ทัตติเหมือนรู้สึกถูกดึงและล็อคเอาไว้ เดิมทีเขาไม่ได้อยากมางานสัปดาห์แฟชั่นครั้งนี้ แค่บังเอิญได้ยินว่าปาลีภรรยาของนิธานนั้นก็จะมาด้วย เพียงเพราะไม่กี่คำเท่านี้จริงๆ เขาเหมือนมีพฤติกรรมผิดแปลกจากเดิม ปกติแล้วจะมากับชามาต่อให้เพียงแค่มองไปท่ามกลางกลุ่มผู้คนเขาก็มองเห็นเธอ ชามาสนใจชยานีเห็นได้อย่างชัดเจน บวกกับรู้สึกถึงผู้ชายข้างกายที่ใจไม่อยู่กับตัวด้วยแล้วนั้น หัวใจขอเขา ตาของเขา ดูเหมือนกว่าการมาของชยานีทำให้ตัวเธอเองเป็นจุดสนใจ ชามากำกำปั้นแน่นใช้กำลังสุดความสามารถเก็บมันไว้ในใจ เธอปลอบใจตัวเอง ในตอนนี้ห้ามแสดงความขัดแย้งหรือให้เกิดการทะเลาะกับทัตติโดยเด็ดขาด เธอใช้เวลานานขนาดนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะใช้โอกาสของการเข้าร่วมห้องทำงานสัปดาห์แฟชั่นครั้งนี้พูดโน้มน้าวทัตติ ไม่ยอมให้ทำลายความหวังสุดท้ายของชยานีและช่วงนี้ยังเอาเรื่องสุขภาพมาใช้เป็นเหตุผลในการไปหาทัตติบ่อยๆ ตอนแรกทัตติมั่นใจว่าเธอไม่สนใจไม่ใยดี เย็นชา แค่ชามาเข้าโรงพยาบาลสองสามครั้ง ทัตติก็ทนไม่ได้แล้ว ถึงเข้ามาหาเธอ ชามารู้ว่าที่ทัตติยอมประณีประนอมด้วยทั้งหมดนั้นก็เป็นเพราะว่าตอนนี้เธอกำลังหล่อเลี้ยงหัวใจและมดลูกของชยานี ดังนั้นทัตติถึงยอมอดทนอดกลั้นตัวเองไว้ แล้วมันยังไงกันล่ะ เพียงแค่ทัตติยังคงอยู่ที่ข้างๆ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม เธอก็ไม่ผิด “ทัตติคะ คุณกำลังมองอะไรหรอคะ” ชามาเห็นถึงสิ่งผิดปกติและมองไปทางเส้นทางที่ทัตติได้มองไป “นั่นมันภรรยาของคุณนิธานไม่ใช่หรอ” ชามาพูดด้วยความแปลกใจ “คิดไม่ถึงเลยว่าภรรยาของคุณนิธานก็ได้มาที่งานนี้ด้วย” คำพูดของเธอนั้นเหมือนมีอะไรแปลกๆแอบแฝง แต่ทัตติกลับไม่ได้รู้สึกผิดสังเกตและไม่ได้เอาพูดของเธอมาใส่ไว้ในใจ เขาจึงพยักหน้าตอบรับ “อื้ม!” ดวงตาคู่นั้นของเขาจ้องมองที่ชยานีโดยที่ไม่ละสายตา ชามากัดริมฝีปาก ดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความแค้นเคืองจนจะกลายเป็นเลือด แต่เธอก็ต้องรีบเก็บสายตานั้น “ยากมากเลยนะคะที่จะได้เจอคนที่เรารู้จักในต่างเมือง พวกเราเข้าไปทักหาเธอกันเถอะนะคะ” ชามาใช้คำพูดให้ดูอบอุ่น ทัตติค่อยๆเหลือบมองชามาและพยักหน้าตอบรับ “ไปสิ” จริงๆแล้วชยานีไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่ที่ได้เห็นพวกเขา แต่ชามากลับทัตตินั้นเดินมาทางพวกชยานี นลินกำลังพูดคุยอยู่กับชยานี หางตาของเธอเหลือบมองไปเห็นทัตติกำลังเดินมา แววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง “โชคร้ายจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่า มาที่นี่ก็ยังจะต้องมาเจออีก” เดิมทีชยานีก็อารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เมื่อได้ยินนลินพูดเช่นนั้น เธอก็หัวเราะออกมา “ที่นี่ไม่ใช่ที่ส่วนตัวของเรานะ ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” นลินบ่นพึมพำ ทำท่าทางดูหมิ่นเล็กน้อย “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาที่นี่ทำไม เรื่องก่อนหน้านี้มันยังทำให้เธออายไม่มากพออีกหรอ ตอนนี้ยังจะถ่อมาถึงที่นี่เพื่อให้ตัวเองอายมากกว่าเดิมหรือยังไงกัน” “พอแล้วๆ เรื่องนี้เราไม่ต้องพูดถึงแล้ว” ชยานีส่ายหัว บ่งบอกว่าไม่อยากให้นลินพูดอะไรไปเรื่อย แต่ดีไซน์เนอร์อีกสองคนที่อยู่ด้านหลังของนลินนั้น กลับมองหน้ากันและกัน และมองไปในทิศทางเดียว “บังเอิญจังเลยนะคะคุณภรรยาของคุณนิธาน” ชามาเดินจับมือนิธานมา และยิ้มแย้มมองที่หน้าของชยานี ท่าทางที่หยิ่งของเธอเหมือนกำลังจะหยอกล้อคู่ต่อสู้ ท่าทีเช่นนั้นมันทำให้ชยานีอดยิ้มออกมาจากมุมปากไม่ได้ ทำไมเธอกลับฟังไม่ออก ว่าชามานั้นกำลังที่จะพูดทิ่มแทงเธอ มันทำให้เธอเหมือนคนไม่มีหัวคิด ที่ทำได้เพียงลากชื่อของนิธานเข้ามาเกี่ยวข้อง ชยานีพยักหน้า และไม่แก้ตัวใดๆ “คุณชามา คุณทัตติ นี่คุณทั้งสองก็มาร่วมงานสัปดาห์แฟชันเหมือนกันหรอคะ” เธอใช้สายตามองทัตติและชามาด้วยใจกว้างขวาง ราวกับว่าไม่ได้ถูกกระทบกระทั่งอะไร ชามาอดไม่ได้ที่จะกัดฟันด้วยความเก็บอารมณ์ โดยเฉพาะในตอนที่เธอได้ยินทัตติทักทายชยานี “ไม่เจอกันนานเลยนะครับคุณปาลี” ชยานีหรี่ตามอง “ไม่ได้เจอกันนานมากแล้วจริงๆค่ะ ข่าวดีของคุณชามาและคุณทัตติใกล้เข้ามาหรือยังคะเนี่ย” ชยานีพูดพลางยิ้มๆออกมา เพื่อไม่ได้คนอื่นมองดูไม่น่าเกลียดเท่าไหร่ ชามาหรี่ตามอง “ก็.........” “ในตอนนี้ยังไม่มีแผนในจัดงานแต่งงาน” ทัตติตัดบทการตอบกลับของชามา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเค้าไม่รู้สึกอะไร แต่สีหน้าของชามา “อ้อ!” ชยานีพยักหน้า “ทั้งสองคนยังอายุน้อยกันอยู่ คงไม่เป็นเรื่องปกติถ้าหากจะยังไม่คิดแต่งงานในตอนนี้ แต่ฉันกลับคิดว่าความรู้สึกเป็นเรื่องนิ่งแล้ว นำเรื่องการแต่งงานมาอยู่ในแผนการก็ไม่แย่เท่าไหร่ ในท้ายที่สุดบางทีแผนการอาจจะตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง ในตอนนี้ไม่รู้เลยว่าช่วงเวลาถัดไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น” “คุณหมายความว่าอย่างไรคะ” ชามารีบพูดผ่าขึ้นมาทางกลางบทสนทนา และพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ชยานียิ้มออกมาเล็กน้อย “ก็ไม่ได้หมายความว่าอะไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่อยากเป็นคนๆหนึ่งที่ได้แนะนำคุณทั้งสองคน ในตอนที่คนเรามีชีวิตอยู่นั้นก็ควรที่จะมีความสุขให้มากที่สุด และยิ่งได้แต่งงาน และได้จดทะเบียนสมรสอย่างถูกกฎหมาย ถึงจะเป็นเรื่องสิ่งที่ยืนยันได้อย่างแท้จริง ถูกไหมคะ คุณชามา” ชยานียิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสา “คุณก็ลองแอบๆมองฉันดูสิคะ ในตอนนี้ฉันกับสามีของดิฉันนั้นมีความสุขด้วยกันขนาดไหน โชคดีที่ฉันนั้นมีมุมมองที่ดี คิดอย่างดีมองอย่างดี จากนั้นถึงจะค่อยๆมัดใจเขาได้ค่ะ”