ตอนที่298 โดนความน่ากลัวของนิธานทำให้เกิดความกลัว

ต๭นที่298 โดนความน่ากลัวของนิธานทำให้เกิดความกลัว "คนคนี้เข้ามาได้ยังไงรีบไล่เธอออกไป" ชยานียังไม่ทันได้พูดอะไรแอนดี้ก็อารมณ์เสียขึ้นซะก่อน นัยน์ตาสีฟ้าครามของเธอเต็มไปด้วยความโมโหและความเกลียดชัง "ยาม หายไปไหนหมด" "คุณแอนดี้คะอย่าเพิ่งรีบไล่ดิฉันไปค่ะ ดิฉันคิดว่าคุณต้องอยากรู้แน่นอนว่าทำไมดิฉันถึงพูดแบบนี้"ชามามองหน้าชยานีแล้วยิ่งพอใจขึ้นมา "คุณแอนดี้ หรือว่าคุณไม่สงสัยเลยว่าทำไมลูกศิษย์ที่เดิมทีอยู่ที่เมืองเมฆาและยังทำงานอยู่ที่ห้องเสื้อของดิฉันถึงกลายเป็นอยู่ที่เมืองนภาและเติบโตที่เมืองนภาแทน" แขกที่มาส่วนใหญ่จะเป็นคนต่างชาติแต่ว่าก็มีแขกที่มาจากประเทศเปรมไม่น้อยดังนั้นพอได้ยินคำพูดของชามาก็จ้องมองไปที่ชยานีทันที ชยานีน่นคิ้วเหมือนจะอึ้งที่ชามามีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนี้แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก เธอจึงมองหน้าชามาอยู่อย่างนั้นไม่พูดแก้ต่างอะไรทำเพียงแค่ยิ้มบาง ส่วนแอนดี้ที่ตอนแรกมีท่าทางแปลกใจแต่ต่อมาก็ยิ้มเยาะขึ้นมา "ถ้าอย่างนั้นคุณผู้หญิงท่านนี้อยากจะบอกว่านิกกี้ที่อยู่ตรงหน้าดิฉันไม่ใช่นิกกี้ตัวจริงแต่คุณต่างหากที่เป็นตัวจริงรึไง" "ไม่ใช่ค่ะ ดิฉันก็ไม่ใช่เช่นกัน" ชามาพูดด้วยท่าทางเจ็บใจ "นิกกี้ตัวจริงตายไปแล้วค่ะ" "อะไรนะ" ในเวลานี้ ภายในงานต่างส่งเสียงดังขึ้นมาแม้แต่แอนดี้ก็ไม่อยากจะเชื่อเธอกุมมือชยานีแน่นแววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยการรอคอยและคาดหวังทำให้ชยานีนิ่งอึ้งไป เธอรู้ว่าแอนดี้ดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดีและเอ็นดูเธอมากแต่ในเวลานี้พอตอนที่ได้ยินว่าตนเองตายไปแล้วสีหน้าที่เธอแสดงออกมาทำให้ชยานีช็อกไปเลย "ถูกแล้วค่ะนิกกี้ตัวจริงตายไปแล้วเธอเป็นเพื่อนสนิทของดิฉันชื่อว่าชยานี" ชามาอธิบายก่อนจะหันไปมองชยานีด้วยสายตาเย็นชา "ผู้หญิงตรงหน้าคุณที่จริงแล้วไม่ใช่นิกกี้ตัวจริง เธอมีชื่อว่าปาลี เป็นแค่คนที่สวมรอยเป็นชยานีเท่านั้นเพราะเธอหน้าตาเหมือนชยานีเธอก็เลยสวมรอยเป็นชยานีดิฉันเป็นเพื่อนสนิทของชยานียืนยันเรื่องนี้ได้ ชยานีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อหนึ่งปีก่อนได้ตายไปแล้วแต่ห้องเสื้อเป็นน้ำพักน้ำแรงของเธอดิฉันจึงดูแลแทนเธอแต่ดิฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนสวมรอยเป็นเธอกลายเป็นลูกศิษย์ของคุณแอนดี้ได้นี่มันไม่ยุติธรรมต่อชยานีเพื่อนสนิทของดิฉันเลย" "คุณบอกว่านิกกี้ตายไปแล้ว" แอนดี้ก้าวถอยหลังก่อนจะหันไปมองที่ชยานีกุมมือชยานีไว้ "เธอ เธอไม่ใช่นิกกี้เหรอ" ชยานีหรี่ตาลงสายตาคมกริบมองไปทางชามา ถึงเธอจะรู้ว่าชามาน่ารังเกียจเจ้าแผนการแค่ไหนแต่เธอไม่คิดเลยว่าชามาจะเกลียดเธอได้มากขนาดนี้ถึงขั้นคิดอยากจะทำลายเธอให้ย่อยยับอยู่ที่นี่ "ครูคะ" ชยานีกุมมือแอนดี้ไว้ก่อนจะกระซิบบางอย่างข้างหูแอนดี้ แอนดี้ที่ตอนแรกโศกเศร้าเริ่มเปลี่ยนเป็นตกใจก่อนจะกอดชยานีไว้แน่น "เธอคือนิกกี้ เป็นนิกกี้ของครูจริงๆ" "คุณแอนดี้คะ เธอเป็นตัวปลอม เป็นคนโกหกนะคะ" เดิมทีชามาคิดว่าตนเองจะเปิดโปงตัวปลอมได้แล้วแต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นพูดไม่กี่คำแอนดี้ก็มีอาการเปลี่ยนไปแบบนี้ "ฉันว่าคุณต่างหากที่เป็นคนโกหกก่อนหน้านี้คุณอยู่ที่ประเทศเปรมชื่อเสียงก็ไม่ดีอยู่แล้วไม่ใช่แค่สวมรอยเป็นนิกกี้ของดิฉันอีกทั้งยังขโมยผลงานของคนอื่นด้วยคนแบบคุณยังกล้าเข้าร่วมงานแฟชั่นวีคแล้วยังเข้ามาในงานของดิฉันได้ ยาม มาจับตัวขโมยจอมหลอกลวงคนนี้ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้" ความเกลียดชังที่แอนดี้มีต่อชามามีเยอะมากจึงไม่ไว้หน้าชามาแม้แต่น้อย " ไม่ได้นะ พวกคุณทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ปาลี เธอสวมรอยแทนที่ชยานีเธอไม่กลัวฟ้าผ่าลงโทษรึไงไม่กลัวว่าวิญญาณของชยานีเหรอเธอแย่งความภาคภูมิใจของชยานีไปเธอไม่กลัวว่าจะฝันร้ายรึไง" ชามาผลักพนักงานรักษาความปลอดภัยออกไปก่อนจะเดินพุ่งเข้าไปชยานีกลับยืนนิ่งเฉยเมื่อได้ยินคำพูดของชามาเธอหรี่ตาสบตากับชามาด้วยสยตาคมกริบ ชามาสะดุ้งในเวลานี้เธอรู้สึกเหมือนจะมองเห็นเงาของชยานีบนตัวของปาลี ไม่ จะเป็นไปได้ยังไง ผู้หญิงคนนี้แค่หน้าตาเหมือนชยานีก็เท่านั้น ไม่ใช่คนเดียวกันซะหน่อย "เธอ" "ดิฉันจะฝันร้ายหรือไม่ไม่สำคัญแต่ดิฉันคิดว่าคนแรกที่คุณชยานีจะหาน่าจะเป็นคุณมากกว่าไม่ใช่ดิฉัน" "เธอ" ชามาก้าวถอยหลังสองก้าวก่อนจะล้มลงไปนั่งบนพื้นก็ชนเข้ากับอ้อมกอดที่อบอุ่นเธอหันหน้ากลับไปมองก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยก็รีบคว้าตัวช่วยสุดท้ายไว้กุมมือคนที่เพิ่งเข้ามาไว้แน่น" ทัตติคะคุณรีบบอกกับทุกคนสิคะว่าปาลีคนนั้นเป็นคนโกหกเธอไม่ใช่นิกกี้ตัวจริงนิกกี้ตัวจริงก็คือชยานีเป็นน้องสาวของคุณ ทัตติคะคุณรีบพูดสิคะ" ทัตติย่นคิ้วแต่กลับไม่มองไปทางชามาแต่สบตาเข้ากับชยานี แววตานั้นช่างเหมือนกันมากจริงๆโดยเฉพาะคำพูดที่เธอเพิ่งพูดไปเมื่อตะกี้ทัตติแทบจะคิดว่าคนที่ยืนเปร่งประกายอยู่บนเวทีก็คือนีของเขาจริงๆ ชยานีเองก็มองที่ทัตติด้วยสายตาว่างเปล่า แววตาคู่นั้นตรงไปตรงมามากจนทัตติพูดอะไรไม่ออก "ทัตติคะ" ชามาคว้ามือทัตติมากอดไว้ใช้เล็บที่แหลมคมของเธอหยิกแขนของทัตติจนทัตติรู้สึกเจ็บเขาขมวดคิ้วแน่นผลักชามาออกห่างจากตนเอง "ทัตติคะ" ชามาตกตะลึง"คุณ" "คุณปาลีครับ" ทัตติเอ่ยปากพูดแต่สายตากลับจ้องหน้าของชยานีไว้ ชยานีย่นคิ้ว "คุณทัตติ เจอกันอีกแล้วนะคะคู่หมั้นของคุณพูดว่าดิฉันสวมรอยแทนที่คนอื่นเรื่องนี้คุณทราบรึเปล่าคะถ้าคุณทราบเรื่องนี้ดิฉันหวังว่าคุณจะยืนยันให้ด้วยค่ะเพราะดิฉันคงไม่ยอมให้ใครมาใส่ร้ายแบบนี้เพราะมันจะทำให้ชื่อเสียงของดิฉันเสียหายได้" คำพูดของชยานีถึงแม้จะเรียบนิ่งแต่คำพูดของเธอแต่ละคำกลับเต็มไปด้วยการข่มขู่" ดิฉันคิดว่าคุณทัตติคงไม่ต้องการให้น้องสาวที่จากไปแล้วของคุณโดนใส่ร้ายนะคะ" ทัตติ" ขอโทษนะครับ คุณปาลี"ทัตติยืนห่างออกจาชามา" เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกผมเอง" " อ๋อ" ชยานีพยักหน้าเข้าใจก่อนจะมองไปที่ชามา "คุณชามาคะ ตอนนี้คุณคงได้ยินชัดแล้วนะคะ" " ไม่นะคะ ทัตติ คุณจะคิดว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาเหมือนกับชยานีแล้วคุณจะคิดว่าเธอเป็นชยานีนะคะเธอไม่ใช่ เธอเป็นแค่คนที่สวมรอยเป็นนีนะคะเธอแย่งทุกอย่างที่ควรจะเป็นของนีไป" "พอได้แล้ว" ทัตติพูดขัดชามาอย่างอดไม่ไหว" คุณต้องการอาละวาดไปถึงเมื่อไหร่กัน"เขาแทบจะโดนผู้หญิงที่โง่มงอย่างชามาทำให้โมโหตาย" นีตายไปแล้วทำไมคุณต้องพูดชื่อเธอตลอดเวลาแบบนี้อีก" " คุณคิดว่าฉันอยากพูดเหรอคะถ้าไม่ใช่เพราะคุณ"ชามาพูดยังไม่ทันจบก็มองเห็นร่างใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาซะก่อนรูปร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนนั้นเหมือนหงส์ในฝูงกา นกกระสาในฝูงไก่เมื่อยืนอยู่ในกลุ่มคนก็จะเห็นเขาได้ในทันทีเขาเจิดจ้าได้ขนาดนั้นและทำให้คนเกรงกลัวได้ขนาดนั้น " คุณนิธาน"ชามามองผู้ชายที่เดินเข้ามาอย่างหวาดกลัวสายตาของทุกคนในงานต่างมองไปที่นิธานพบว่าเขาเดินเข้ามาอย่างมั่นคงสายตาไม่เหล่มองไปทางอื่นบรรยากาศรอบข้างเหมือนจะโดนแช่แข็งไปในทันทีสายตาของเขาจ้องมองไปที่เวทีตั้งแต่แรกก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ที่ชยานี ชยานีก็มองเห็นนิธานแล้วเช่นกัน รู้สึกตกใจเล็กน้อยและก็ดีใจด้วยแม้แต่มือที่จับมือแอนดี้แรงขึ้นเธอก็ไม่รู้ตัว แอนดี้รู้สึกเจ็บจึงหันไปมองท่าทางของชยานีก่อนจะตบหลังมือชยานีอย่างเอ็นดู "ไปเถอะ" ชยานีพยักหน้ายิ้มอย่างอายๆก่อนจะพบว่านิธานเดินเข้ามาแล้วกวักมือเรียกเธอ "มานี่ครับ" ในเวลานี้ท้องฟ้ารู้สึกจะเปลี่ยนสีไปแล้ว เมื่อเปรียบเทียบระหว่างน้ำเสียงที่อ่อนโยนกับบรรยากาศที่เยือกเย็นกลายเป็นความแปลกใหม่ไป อาการดีใจของชยานีแสดงออกทางใบหน้าทั้งหมดเธอจับกระโปรงไว้ก่อนจะวิ่งไปยืนอยู่ตรงหน้านิธานหอบหายใจเบาๆ "ธานคะ คุณมาได้ยังไงกัน" "คิดถึงคุณก็เลยมาหาครับ" นิธานสวมชุดสูทเข้ารูปที่ตัดเย็บออกมาอย่างเหมาะเจาะทำให้รูปร่างของนิธานสูงขึ้นอีกและยิ่งมีความเด็ดขาดมากขึ้นทำให้ชยานีที่ยืนอยู่ตรงหน้านิธานดูเหมือนจะตัวเล็กมากๆ ทั้งสองคนยืนอยู่เคียงข้างกันแบบนี้เหมือนภาพวาดรูปหนึ่งทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวน ชยานียิ้มละไมใบหน้าแดงก่ำ "คุณมาถึงนานแล้วใช่ไหมคะ" ที่จริงตอนที่แอนดี้นำชุดที่เธอออกแบบมาเป็นชุดฟินาเล่เธอก็คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้เพราะดรื่องแบบนี้ดูเหมือนจะมีแต่นิธานคนเดียวที่ทำได้ "อืม" นิธานพยักหน้านิ้วยาวช่วยชยานีคล้องผมที่เริ่มยุ่งของเธอไว้ข้างหู เขายื่นมือไปทางชยานีก่อนที่ชยานีจะยื่นมือไปกุมมือนิธานไว้เขาจูงมือชยานีเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าทัตติและชามายกยิ้มขึ้นถึงแม้จะยิ้มอยู่แต่ว่าสายตาคู่นั้นกลับเย็นชามาก "ภรรยาของผม ต้องทำถึงขนาดขโมยผลงานคนอื่นแบบนั้นเลยเหรอ หืม" "เรื่องนี้" ชามาตกใจกลัวตั้งนานแล้ว เธอนึกถึงก่อนหน้านี้เรื่องที่เกิดขึ้นเมืองนภานิธานทำให้เธอหวาดกลัวมาก เธอคว้ามือทัตติมากอดไว้อย่างสั่นๆแอบหลบอยู่หลังร่างของทัตติ เธอกลัวแล้วก่อนหน้านี้โดนสายตาของชยานีทำให้โมโหจึงลืมความหวาดกลัวที่เคยเกิดขึ้นไป นิธานผู้ชายคนนี้โหดร้ายมากที่ทำกับตระกูลกองแก้วได้ขนาดนั้น "ทะทัตติคะ" ชามาเสียงสั่น "คุณนิธาน" ทัตติแกะมือชามาออกเผชิญหน้ากับนิธานตรงๆผู้ชายสองคนต่างจ้องหน้ากันเหมือนกำลังแข่งขันกันอยู่ แต่เพราะแรงกดดันของนิธานมีมากทำให้ทัตติรับไม่ไหวทำได้เพียงกัดฟันแน่น "เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของชามาจริงๆช่วงนี้เธอไม่สบายด้านสมองมีปัญหานิดหน่อยครับ" "เหรอครับไม่สบายก็ต้องไปพบแพทย์นะครับ" นิธานยกยิ้มสายตาที่เหมือนเหยี่ยวของเขาจ้องไปที่ชามาและตอนนั้นชามาก็ตัวแข็งตรงขนลุกซู่ไปทั้งตัวหวาดกลัวตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงศรีษะ เธอหวาดกลัวจนไม่กล้ามองหน้านิธานทำได้เพียงกุมมือตัวเองแน่น " แต่คุณทัตติที่คอยพาคู่หมั้นที่ไม่สบายอยู่ออกมาข้างนอกมันไม่ค่อยดีนะครับผมกลัวว่าคุณทัตติจะโดนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนบ้าได้" "มันจะมากไปแล้วนะคะ" ชามาโดนประโยคที่ว่าเป็นคนบ้าสามคำทำให้โมโหขึ้นมาจึงเผยเอ่ยปากพูดออกไปแต่พอพูดเสร็จก็หวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก นิธานยักคิ้วไม่ใส่ใจชามาแม้แต่น้อยเขาลูบคางตนเอง" เมื่อตะกี้คู่หมั้นของคุณทัตติพูดว่าภรรยาของผมสวมรอยแทนคนอื่นอย่างนั้นเหรอครับ หืม"