ตอนที่​301 ชื่อเสียงของชาฉาวโฉ่ไปหมดแล้วจริงๆ

ต๭นที่​301 ชื่อเสียงของชาฉาวโฉ่ไปหมดแล้วจริงๆ บนโซเชียลกำลังพูดถึงเรื่องนี้กันไม่หยุดและในออฟฟิศทำงานของชยานีก็พูดถึงเรื่องนี้เช่นกัน ตอนที่ชยานีที่พาธนิดาเข้ามาถึงออฟฟิตศก็พบว่าพนักงานในออฟฟิศล้อมวงคุยกันอย่างดุเดือด ทั้งเรื่องข่าวของชามาหรือว่าเรื่องที่ว่าชามากับทัตติหักหลังชยานีบ้างล่ะยังบอกว่าชามากับทัตติแอบคบหากันนานแล้วและไม่แน่ว่าการตายของชยานีอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ "แค่กๆ" นลินเห็นว่าชยานีมาถึงแล้วจึงพยายามไอเสียงดังขึ้นมาเมื่อพนักงานเห็นชยานีกับธนิดายืนอยู่ด้านหลังพวกเธอทุกคนก็นิ่งเงียบไปเลย ชยานีเคาะโต๊ะเบาๆ "เวลาทำงานทุกคนทำงานก่อนดีกว่านะถ้าอยากจะคุยกันรอให้เลิกงานก่อนค่อยคุยกันต่อ" "ฮิฮิ นีเธอเห็นรึยังตอนนี้ทุกคนต่างก็ได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของชามาผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นแล้ว มันช่างสะใจจริงๆเลย" วันนี้ธนิดาถ่ายละครเสร็จเช้าจึงมาหาชยานีตั้งแต่เช้าเพื่อมาพูดเรื่องนี้ " น่าเสียดายที่ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่ด้วยไม่อย่างนั้นฉันคงพูดตอกกลับไปแล้ว เธอคิดว่าชามาบ้าไปแล้วรึเปล่า"ธนิดาดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับชยานี ชยานีจัดกานเอกสารบนโต๊ะก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองธนิดาเล็กน้อยโดยเฉพาะได้เห็นสีหน้าสะใจของธนิดาก็ส่ายหน้าอย่างจนใจ" คงจะบ้าจริงนั่นแหละ" " ใช่ไหมล่ะ เธอคิดดูสิตอนนี้เธอก็เป็นปาลีไปแล้วไม่มีความเกี่ยวข้องกับชยานีด้วยซ้ำหล่อนยังหาเรื่องแบบนี้อีก ไม่ใช่สิ หล่อนคงไม่ได้รู้อะไรมาใช่ไหม" ธนิดาสีหน้าตกใจมองหน้าชยานี"ไม่อย่างนั้นทำไมหล่อนถึงได้หาเรื่องเธอไม่หยุดล่ะ" ชยานีนั่งนิ่ง "เธอนี่ชอบเรื่องซุบซิบจริงๆเลยนะ" "ทำยังไงได้ล่ะตอนนี้ฉันไม่มีอะไรทำนี่นา" ธนิดาเลื่อนเก้าอี้เล็กเข้ามาใกล้ตัวและหยิบเมล็ดทานตะวันขึ้นมาเตรียมตัวแทะเมล็ดทานตะวันไปด้วย ชยานีเงยหน้าขึ้นก่อนจะเคาะศรีษะของธนิดาครั้งนึงแล้วพูดต่อ "หล่อนคงไม่รู้หรอกไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าหล่อนยังอยู่นิ่งได้อีกเหรอ" " มันก็ใช่ แต่ว่าแค่เพราะว่าหน้าตาของเธอเหมือนกันอย่างนั้นเหรอ" "หล่อนคงรู้สึกกลัวน่ะ" ชยานียิ้มเยาะ "เพราะว่าใบหน้านี้ของฉันทำให้หล่อนกลัวอยู่ตลอดเวลาว่าฉันจะแย่งทัตติไปจากเธอ" "หล่อนคงบ้าไปแล้วจริงๆตอนนี้เธออยู่ในฐานะไหน สามีของเธอเป็นถึงคุณนิธานเชียวนะเมื่อเทียบกับผู้ชายเฮงซวยอย่างทัตติแล้วดีกว่าไม่รู้กี่เท่า เธอคงจะบ้าไปแล้วถ้าไม่เลือกคุณนิธานแต่ไปเลือกทัตติน่ะ"เมื่อธนิดานำนิธานกับทัตติมาเปรียบเทียบกันพบว่าทัตติไม่มีอะไรเทียบเท่ากับนิธานได้เลย พอนิธานปรากฏตัวก็ชนะทุกคนแล้ว " เธอคือเธอ ชามาคือชามา เธอคิดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าชามาจะคิดเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะว่าในใจของชามาทัตติคือที่หนึ่งในโลกล่ะมั้ง" "ฉันยังที่หนึ่งในจักรวาลเถอะ" เห็นได้ชัดว่าธนิดาไม่พอใจมาก "แต่ว่าหลังจากเกิดเรื่องครั้งนี้ฉันคิดว่าชามาคงไม่มารบกวนเราไปพักใหญ่" " คงจะอย่างนั้น"ชยานีเคาะโต๊ะ"เดี๋ยวนะ ที่เธอมาหาเพราะแค่อยากจะพูดเรื่องนี้เหรอ" " ไม่ใช่นะ"ธนิดาส่ายหน้า" อีกไม่กี่วันละครที่ถ่ายอยู่ก็เสร็จเรียบร้อยแล้วฮ่าฮ่า ฉันรับละครเรื่องใหม่มา ยังถ่ายที่เมืองนภา"ธนิดายิ้มแฉ่งมองหน้าชยานี ชยานีย่นคิ้ว "ทำไมรับงานเร็วอย่างนี้ล่ะ" ชยานีจำได้ว่าเมื่อก่อนถึงแม้ธนิดานับว่าโด่งดังไม่น้อยแต่ไม่ได้รับงานเร็วขนาดนี้ "เป็นละครแนวไหน" " อ๋อ แนวรักโรแมนติกน่ะ ฉันได้เป็นนางเอกด้วยนะ เก่งใช่ไหมล่ะ"ธนิดาท่าทางภูมิใจมองไปที่ชยานี ชยานีมองท่าทางของเธอแล้วดีใจแทนเธอด้วย" ถ้าอย่างนั้นก็ดีสิ" "แน่นอนอยู่แล้ว" ธนิดายิ้มแฉ่ง "จริงสิ ไม่กี่วันข้างหน้าฉันต้องไปร่วมงานรายการหนึ่งเลยมาขอให้เธอช่วยทำชุดราตรีใส่ไปร่วมงานนี้" " บริษัทของเธอไม่ได้จัดเตรียมไว้ให้เหรอ" ชยานีอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชญาภา "ภาก็เป็นอย่างนั้น บริษัทของพวกเธอไม่ใช่สิของภาเป็นแค่ออฟฟิศ" "เฮ้อ อย่าพูดถึงชญาภาเลยนะ นี่ตกลงเธอเป็นเพื่อนสนิทฉันหรือชญาภากันแน่ทำไมทุกครั้งเธอถึงได้ออกแบบชุดให้ชญาภาสวยแบบนั้นกัน"ธนิดาอดไม่ได้ที่จะหวงก้าง พอชยานีได้ยินก็ย่นคิ้ว วางงานที่ทำอยู่มองธนิดาอย่างจริงจัง" ความหมายของเธอคือชุดที่ฉันออกแบบให้เธอไม่สวยอย่างนั้นเหรอ" ธนิดาตกใจทันที รีบลุกขึ้นยืนด้วยสัญชาตญาณของการอยู่รอดกอดแขนชยานีไว้แล้วเริ่มออดอ้อน" นีสุดสวยแสนดี ฉันก็แค่หึงหวง ใช่ ฉันแค่หึงที่เธอดีกับชญาภาขนาดนั้น ฉันก็แค่หึงจริงๆนะ" "พอได้แล้ว" ชยานีตบมือธนิดาอย่างไม่พึงพอใจ" ไหนบอกมาซิ ว่าต้องการชุดแบบไหน" ชยานีหยิบอัลบั้มชุดส่งไปให้ธนิดา "ในนี้เป็นผลงานที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์หน้าใหม่ของที่นี่ ฉันรู้สึกว่ามันก็ไม่เลวเหมือนกัน" " แล้วของเธอล่ะ"ธนิดาพลิกดูทีละหน้าพบว่าผลงานออกแบบในนี้ไม่เลวเลยทีเดียวแต่ธนิดายังหวังว่าจะใส่ชุดที่ชยานีออกแบบเอง " ผลงานที่ช่วงนี้ฉันออกแบบไม่ค่อยเหมาะกับสไตล์ของเธอ"ชยานีพูด" เธอไปร่วมงานแบบไหน" " อ๋อ เป็นงานราตรีน่ะ"ธนิดาตอบแบบไม่ใส่ใจ" ที่จริงฉันก็ไม่อยากไปแต่ผู้จัดการของฉันบอกว่าฉันควรจะออกงานบ้างไม่อย่างนั้นคุณสมบัติด้านแฟชั่นจะไม่ได้เรื่องมาก" "แน่นอน ในที่สุดเธอก็รู้ถึงเรื่องนี้สักทีนะ"ชยานีขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของธนิดาจึงไม่เคยกลัวที่จะวิจารณ์อออกไป ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีมากๆและธนิดาเองก็ไม่ใช่คนจิตใจบอบบางด้วย " นี ถ้าเมื่อตะกี้ฉันฟังไม่ผิด เธอกำลังดูถูกฉันอยู่นะ" ชยานี " ดีใจจัง ในที่สุดเธอก็รับรู้ถึงจุดนี้แล้ว" ธนิดา "..." "เอาเถอะ ฉันจะไม่ถือโทษกับคำพูดนั้น จะไม่ถือสาเธอละกัน" ธนิดาปัดป่ายมือไปมาก่อนจะดูชุดในอัลบั้มอย่างละเอียดจนสุดท้ายสายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ชุดราตรีชุดหนึ่งในนั้น" ชุดนี้ไม่เลว ดีไซเนอร์ที่ออกแบบชื่อจรมณ" " ไหนฉันขอดูหน่อย"ชยานีได้ยินว่าเป็นชื่อของจรมณจึงยื่นมือไปหยิบอัลบั้มคืนมาดูอย่างละเอียดอีกครั้งก่อนจะพยักหน้า "ผลงานของจรมณไม่เลว สไตล์การออกแบบของเขาเหมาะกับเธอมาก รอก่อนนะ" ชยานีกดโทรศัพท์สายใน "ลิน เรียกมณเข้ามาหาฉันหน่อย" สักพักจรมณก็เดินเข้ามาพบว่าในห้องทำงานของชยานีมีแขกอยู่ "คุณปาลี เรียกพบมณเหรอค่ะ" "มณ ฉันขอแนะนำ คนนี้คือคุณธนิดา" ชยานีส่งสัญญาณให้จรมณนั่งลง" คุณธนิดาสนใจเลือกชุดที่เธอออกแบบฉันเลยเรียกเธอเข้ามาคุยรายละเอียด" "สวัสดีค่ะคุณธนิดา"แน่นอนว่าจรมณรู้จักธนิดาเพราะนอกจากธนิดาจะเป็นดาราดังแล้วเธอยังเป็นเพื่อนสนิทของชยานีด้วยก่อนหน้านี้เธอมาหาชยานีที่นี่แล้วหลายครั้งแล้วจึงรู้จักเป็นธรรมดา "สวัสดีจ๊ะมณ นั่งลงก่อนสิ"ธนิดายิ้มอย่างมีมารยาท" ชุดนี้ที่เธอออกแบบฉันชอบมากแต่ฉันมีรายละเอียดอีกเล็กน้อยอยากจะคุยกับเธอหน่อย" จรมณจดบันทึกสิ่งที่ธนิดาต้องการไว้ในสมุด "คุณธนิดาคะ คุณยังต้องการเพิ่มเติมอย่างอื่นอีกไหมคะ" "ไม่มีแล้วล่ะ" ธนิดาพูดสีหน้ายิ้มแย้ม" จริงสิ อีกไม่กี่วันฉันต้องใส่แล้ว ทำเสร็จทันไหม" "ได้ค่ะ เดี๋ยวมณไปแก้ไขตอนนี้เลย คุณธนิดาต้องการตอนไหนมาบอกมณได้เลยค่ะ" จรมณถือสมุดเดินออกไปก็เริ่มแก้ไขทันที "ฮิฮิ นี เก่งนี่นา ฉันรู้สึกว่าการจัดการในห้องเสื้อดีกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะ" เมื่อก่อนธนิดาก็เคยไปที่ห้องเสื้อของชยานีถึงแม้จะจัดการดูแลได้อย่างเป็นระเบียบแต่รู้สึกว่าชยานีจะไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่ " อืม เมื่อก่อนฉันเอาแต่สนใจออกแบบเรื่องการจัดการต่างๆจะเป็นทัตติให้คนมาจัดการในหลายๆเรื่องฉันจะไม่ค่อยรู้เรื่อง"ชยานีพูดก่อนจะยิ้มเยาะตัวเอง "พูดไปแล้ว ฉันมันบ้า แม้ว่าจะตายไปแล้วก็ยังไม่เข้าใจเรื่องห้องเสื้อของตนเองเลย แล้วยังสูญเสียมันไปอีกต่างหาก" "ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ ฉันว่าตอนนี้เธอก็ดีมากแล้ว" "ใช่ ตอนนี้ฉันจัดการดูแลห้องเสื้อเองถึงแม้จะเหนื่อยบ้างแต่ฉันก็รู้ทุกเรื่อง" ชยานีนิ่งคิดก่อนจะยิ้มออกมา "นิธานคิดได้รอบคอบมากเดิมทีเรื่องพวกนี้ฉันคิดไม่ถึงเลย ฉันคิดแค่ว่าเปิดห้องเสื้อแค่ตั้งใจวาดออกแบบและตัดเย็บออกมาก็พอแล้วซะอีก" " ใช่ คุณนิธานของเธอดีมากจริงๆ"ธนิดาเคยชินกับการที่ต้องฟังชยานีชื่นชมนิธานแล้ว" งั้นฉันไปทำธุระต่อก่อนนะ ไม่รบกวนการทำงานของเธอแล้ว" พอส่งธนิดากลับออกไปชยานีก็เริ่มทำงานของเธอต่อจนกระทั่งได้รับโทรศัพท์จากนิธาน " เลิกงานตอนไหนครับ" " มีเรื่องรึเปล่าคะ"ชยานีถาม" ในมือยังมีงานค้างนิดหน่อยค่ะจัดการเสร็จก็เลิกงานได้เลย" "อืม ลืมเรื่องที่ก่อนหน้านี้ขอให้ดนพช่วยไปแล้วเหรอ"นิธานกล่าวเตือนสติชยานีจึงนึกขึ้นได้ "จริงสิคะ ฉันเกือบจะลืมไปเลย" ผลการตรวจน่าจะออกมาแล้วแต่ก่อนหน้านี้เธอยุ่งเรื่องแฟชั่นวีคพอกลับมาก็ต้องจัดการกับเอกสารในบริษัทจนทำให้ลืมเรื่องนี้ไปเลย " งั้นเราไปกันตอนนี้เลยค่ะ" " อืม ตอนนี้ดนพอยู่ที่โรงพยาบาลรอพวกเราแล้ว" "ได้ค่ะ ฉันขอจัดการให้เสร็จก่อนแล้วจะไปที่โรงพยาบาลเองค่ะ" ชยานีกดวางสายไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนมาก เจอกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนงานแฟชั่นวีคทำให้ชยานีรู้สึกว่าไม่อยากเข้าไปพัวพันกับตระกูลกองแก้วเลย ถ้าหากไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับชามาก็ยังดีถ้าต้องพัวพันกับตระกูลกองแก้วจริงๆแล้วความแค้นระหว่างเธอกับชามาจะทำยังไงดี หกโมงเย็น ชยานีเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก่อนเวลานิธานเองก็ตามมาถึงทีหลังเขาเดินลงมาจากรถเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าชยานี "ไปเถอะ" ชยานีลังเลอยู่สักพัก "ธานคะ คุณคิดว่าถ้าหากคุณแม่เป็นคนของตระกูลกองแก้วจริงๆงั้นฉันกับชามาก็มีความสัมพันธ์กันแล้วสิคะ" นิธานย่นคิ้ว "คุณแม่ก็คือคุณแม่ คุณก็คือคุณ" นิธานกุมมือชยานีไว้ "ไม่ว่าคุณแม่จะมีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลกองแก้วคุณก็คือตัวคุณ และไม่ว่าคุณอยากทำอะไร ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอคุณไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่น"