ตอนที่317เรื่องเกี่ยวกับวันนั้นของเดือนของผู้หญิง

ต๭นที่317เรื่องเกี่ยวกับวันนั้นของเดือนของผู้หญิง โสวัณณ์ที่ชยานีคิดว่าอาการไม่ดีพอเดินลงมาจากรถก็ทักทายดนพอย่างดีใจโดยที่สีหน้าไม่มีท่าทางผิดปกติใดๆและดนพเองก็ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆยังคงพูดคุยกับโสวัณณ์เหมือนเมื่อก่อนจนชยานีและชญาภาต้องจ้องมองจนตาค้าง นิธานที่จอดรถและเดินลงมาเห็นท่าทางของชยานีก่อนเดินเข้าไปลูบผมชยานี "เป็นยังไงผมพูดไม่ผิดเลยใช่ไหม" ชยานีกลืนน้ำลายอึกใหญ่ "สมกับที่เป็นน้องสาวของคุณไม่เลวจริงๆ" ทั้งความกล้าหาญและยังมีนิสัยที่ยกได้วางได้ไม่ยึดติดแบบนี้ด้วย ถึงแม้ชยานีจะรู้สึกว่าโสวัณณ์กำลังพยายามฝืนยิ้มแต่ก็ยังดีกว่ามีท่าทางเสียใจเมื่อเทียบกับท่าทางแบบนั้นชยานีรู้สึกว่าโสวัณณ์ที่เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว ทางด้านเฮกี้นิธานได้โทรมาจองห้องอาหารไว้เรียบร้อยแล้วเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของร้านเมื่อพนักงานเห็นพวกเขาก็รีบนำทางพวกเขาไปนิธานจับมือของชยานีเดินนำหน้าส่วนโสวัณณ์และคนอื่นๆเดินตามข้างหลัง ดนพกับเฉลิมพลเข้ากันได้ดีเดิมทีทั้งสองคนเดินไปพร้อมกันแต่ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไรเฉลิมพลจึงเดินรั้งท้ายไปส่วนดนพก็เดินไปพร้อมกับโสวัณณ์ทั้งสองคุยกันอยู่หลายเรื่อง "พี่คิดไม่ถึงเลยว่าวันจะไปที่ร้านของคุณแม่พี่บ่อยๆ" โสวัณณ์ได้ยินแบบนั้นก็สะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีสีหน้าที่แปลกไปดเธอพยักหน้าพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง "ตอนที่ยังเรียนอยู่มีวิชาชงชาค่ะบังเอิญรู้ว่าคุณน้าเป็นผู้รอบรู้ด้านนี้พอดีเลยเข้าไปที่ร้านนานวันเข้าหนูก็ตกหลุมรักการชงชาขึ้นมาก็เลยเข้ากับคุณน้าได้ดีน่ะค่ะ" ตั้งแต่ที่โสวัณณ์ได้รู้ความรู้สึกของดนพเธอก็รู้แล้วว่าระหว่างเธอกับดนพไม่มีโอกาสแล้วเธอจึงระวังตัวเองและคอยปกป้องหัวใจของตัวเองอย่างดีและพยายามใช้คำที่เหมาะสมทุกคำที่ใช้คุยกับดนพจะผ่านการวิเคราะห์อย่างละเอียดถึงจะพูดออกจากปาก ดนพนั้นนอกจากเรื่องการแพทย์ที่เขาสนใจแล้วเรื่องการอ่านใจคนนั้นเขาไม่ได้แจ่มแจ้งขนาดนั้นอีกทั้งเขาคิดว่าโสวัณณ์เป็นน้องสาวคนหนึ่งของเขาจึงไม่เคยตรวจสอบอะไรลึกซึ้งเกินไป เขาเป็นคนบื้อแน่นอนว่ามองความผิดปกติของโสวัณณ์ไม่ออกอยู่แล้วรู้สึกเพียงแค่ว่าโสวัณณ์ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนเท่านั้นเอง เรื่องที่ดนพพูดค่อนข้างน่าเบื่อล้วนแต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแพทย์ที่โสวัณณ์ฟังไม่รู้เรื่องแต่บางครั้งเธอก็จะเออออตามไปด้วย ทั้งสองคนนั่งใกล้กันเดิมทีชยานียังกังวลว่าโสวัณณ์จะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แต่ดูจากสถานการณ์แล้วโสวัณณ์เข้มแข็งกว่าที่เธอคิดไว้เยอะมาก ผิดกับธนิดาและเฉลิมพลที่ถึงแม้จะห่างกันแต่ธนิดายังคงปิดกั้นตัวเองเล็กน้อย นิธานบีบมือชยานีส่งสายเหมือนเหมือนให้เธอดูเอาเองมาให้ชยานีถึงเข้าใจว่าเรื่องบางเรื่องต้องให้มันเป็นไปตามธรรมชาติจะดีที่สุดอีกอย่างนี่เป็นเรื่องของคนอื่นด้วยเธอยื่นมือเข้าไปยุ่งมันไม่ค่อยดีจริงๆ อาหารทุกอย่างชยานีเป็นคนสั่งทั้งหมดเพราะนิธานเป็นเจ้าภาพชยานีที่เป็นภรรยาเรื่องการสั่งอาหารจึงตกเป็นหน้าที่ของเธอไปโดยปริยาย ชยานีค่อนข้างชอบกินหม้อไฟจึงสั่งชุดที่เหมาะสมกับทุกคนได้กินด้วยกันเพราะเป็นห่วงเรื่องความชอบของแต่ละคนเธอจึงสั่งหม้อไฟยวนยางแทน ตลอดการกินนิธานคอยตักอาหารให้ชยานีอยู่ตลอดทำให้คนรอบข้างทำได้เพียงอิจฉาไปตามๆกัน ชญาภาจงใจกระแอมขึ้นมาสองสามทีหันหน้าไปคุยกับโสวัณณ์ขึ้นมา "ฉันว่าครั้งหน้าพวกเราไม่มาด้วยแล้วดีกว่าไม่อย่างนั้นคงต้องอิ่มจากความหวานจนกินอะไรไมาเข้าแน่เลย" คงเป็นเพราะว่าพวกเขาเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นชญาภาจึงไม่ได้ระมัดระวังตัวเหมือนเมื่อก่อนแต่กลับทำตัวตามสบายมากขึ้น ชญาภาเป็นคนนิสัยดีถึงแม้เธอจะเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานแต่ก็ได้ทุกอย่างมาด้วยตัวเองดังนั้นการคบหากับนิธานและเฉลิมพลมีประโยชน์มากนี่ก็เป็นอีกเหตุผลว่าทำไมในวงการบันเทิงนิธานนอกจากธนิดาแล้วเขาถึงยอมให้ชยานีคบหากับด้วย "คุณชญาภาพูดได้ดีมากครับ" เฉลิมพลเช็ดปากก่อนจะวางตะเกียบลง "มีแค่คุณที่กล้าพูดแบบนี้แล้วถ้าให้พวกผมพูดคงเจองานหนักไปแล้ว" "คุณเฉลิมพลพูดแบบนี้ความหมายคือ หรือว่าคุณเองก็กลัวคุณนิธานด้วยคะ" ชญาภาพูดเหมือนไม่กลัวว่าจะจุดปัญหาขึ้นมา เฉลิมพลหลับตาลงยิ้มบางๆไม่ตอบอะไรปล่อยให้คำถามนี้จบลงไป ชญาภายักไหล่ก่อนจะชนแก้วกับเฉลิมพลและเริ่มคุยกันเรื่องในวงการบันเทิงขึ้นมาจนพูดถึงเรื่องการสนับสนุนสร้างละครเรื่องหนึ่งทำให้ธนิดาตาเป็นประกายขึ้นมาเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธอเพิ่งเซ็นสัญญารับแสดงมาไม่นาน แต่ธนิดาคิดไม่ถึงว่าละครเรื่องนั้นบริษัทของเฉลิมพลเป็นผู้สนับสนุนอีกทั้งยังสนับสนุนจำนวนมากมายขนาดนั้น ธนิดาได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปมองเฉลิมพลเล็กน้อยเฉลิมพลเหมือนรู้สึกได้จึงหันไปสบตากับธนิดาและคุยกันผ่านอากาศจนธนิดารู้สึกว่าใจเธอเริ่มเต้นแรงจนรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นเข้ามาภายในร่างกายจึงรีบหลบสายตารีบคีบผักเข้าไปก้มหน้าก้มตาลวกผักไปไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเฉลิมพลอีก เฉลิมพลถูปากดวงตาแหลมคมนัยน์ตาเป็นประกายมองไปที่ธนิดานั่นคือแววตาที่เต็มไปด้วยความอันตรายเป็นแววตาที่ต้องการจะครอบครอง น่าแปลกมากที่เขายังไม่ได้ตายใจจากเธอเลย "ฉันขอไปห้องน้ำก่อนนะ" ชยานีลุกขึ้นทันที นิธานที่นั่งอยู่ด้านข้างเห็นอย่างนั้นจึงรีบจับมือของชยานีไว้ "เป็นอะไรรึเปล่า" ชยานีหน้าเริ่มแดงก่อนจะขยับเข้าใกล้และกระซิบข้างหูของนิธานเบาๆ "ฉันรู้สึกว่าจะเป็นวันนั้นของเดือนค่ะ" นิธานขมวดคิ้วนิ่งคิด "ยังไม่ถึงเวลาไม่ใช่เหรอครับ" เขานับวันแล้วไม่น่าจะใช่ช่วงนี้ถึงจะถูก "มันก็มีบ้างที่จะมาไม่ตรงเวลา อ๊ะ คุณปล่อยมือฉันก่อนทุกคนยังมองอยู่นะคะ" ชยานีหน้าแดงก่ำเธอผลักนิธานออกห่างก่อนจะจ้องหน้านิธานอย่างคาดโทษก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินออกไป นิธานนิ่งไปสักพักคอยสังเกตท่าทางของชยานีแล้วก็รีบลุกขึ้น "ฉันจะไปห้องน้ำเหมือนกัน" "โอ๊ะ สองคนนี้ไปเข้าห้องน้ำพร้อมกันหรือไม่เข้าห้องน้ำห้องเดียวกันกันแน่"เฉลิมพลพูดขึ้นมาก่อนที่นิธานจะเดินออกจากห้องไปทำให้ทั้งห้องเงียบกริบลงทันทีแต่ละคนมีท่าทางเก้ๆกังๆแตกต่างกันออกไป นิธานมองไปที่เฉลิมพลเล็กน้อยก่อนจะก้าวท้าวยาวเดินออกไป เฉลิมพลหัวเราะอย่างสะใจ โดยเฉพาะตอนที่สบตากับธนิดาที่ท่าทางพูดอะไรไม่ออกเขาก็ยิ่งหัวเราะออกมานิ้วยาวเคาะเข่าเบาๆ "เป็นอะไรกันทุกคนก็ไม่ใช่เด็กอนุบาลกันแล้วนะ" ทุกคนในห้อง "..." ชยานีรู้สึกว่าส่วนล่างแปลกๆจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปพอเปิดออกดูเป็นประจำเดือนมาจริงๆด้วยครั้งนี้มาก่อนอยู่เจ็ดแปดวันเลยนี่นาถ้าเธอไม่ได้เตรียมผ้าอนามัยไว้ในกระเป๋าตลอดวันนี้คงจะเสียหน้ามากเลย ชยานีจัดการตัวเองเรียบร้อยจึงเปิดประตูได้ยินเพียงเสียงแกร็กดังออกมาพอเธอหันไปมองก็ไม่พบอะไรเธอขมวดคิ้วแน่นรีบเดินออกไปข้างนอกและยังคอยหันไปมองด้านในอย่างหวาดกลัว แขนของเธอโดนคนดึงเข้าไปหาพอเงยหน้าขึ้นเจอใบหน้าที่คุ้นเคยจึงถอนหายใจออกมา "ทำอะไรของคุณเนี่ย" "ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าเป็นอะไร" นิธานมองสำรวจไปที่ชยานี "เมื่อตะกี้เห็นคนดูท่าทางหวาดกลัวมากมีอะไรรึเปล่า" "อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ ตอนอยู่ในห้องน้ำเหมือนได้ยินเสียงแปลกๆแต่พอหันไปมองก็ไม่เห็นอะไรเลย" ชยานีอธิบาย นิธานย่นคิ้วเตรียมจะเดินเข้าไปดูแต่โดนชยานีรั้งแขนไว้ก่อน" คุณเป็นผู้ชายนะคะจะเข้าห้องน้ำผู้หญิงได้ยังไงกัน ไม่มีอะไรหรอกค่ะคงจะมีอะไรตกลงบนพื้นแล้วฉันหูแว่วไปเองก็ได้ เรากลับไปที่ห้องกันเถอะค่ะ" นิธานหันไปมองก่อนจะพยักหน้าแล้วขยับเข้าไปใกล้กระซิบถาม "มาแล้วจริงๆเหรอ" ความร้อนบนใบหน้าของชยานีเพิ่งลดลงไปเมื่อได้ยินคำถามของนิธานก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง " ไม่ต้องถามแล้วค่ะ" " พวกเราเป็นสามีภรรยากันเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกตินะ"นิธานโอบเอวชยานีไว้ "ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าครั้งนี้มาก่อนเวลาตั้งหลายวันหรือเป็นเพราะว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่เพียงพอเดี๋ยวเราไปตรวจที่โรงพยาบาลของดนพกัน" "ไม่ต้องหรอกค่ะ ตกใจอะไรของคุณเนี่ย"ชยานีโดนนิธานทำให้ตกใจ" เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ไม่ใช่ว่ามันจะมาตรงกันทุกเดือนนะคะ โธ่เอ้ย เรื่องของผู้หญิงคุณไม่ต้องถามแล้ว" " ไม่เป็นอะไรนี่นา เผื่อมีปัญหาพวกเราจะได้แก้ไขได้ทันเวลาไง" " คุณนิธาน ถ้าคุณพูดอีกฉันโกรธจริงๆด้วย"ชยานีสีหน้าบูดบึ้งเธอรู้สึกว่าบางครั้งความอยากรู้อยากเห็นของนิธานก็มากเกินไปเรื่องแบบนี้เขายังคุยกับเธอได้หน้าตาเฉยและยังเป็นในที่สาธารณะอีก " ก็ได้ครับ ผมไม่พูดแล้วก็ได้ ผมก็แค่กลัวว่าคุณจะปิดบังอาการป่วยไม่ยอมรับการรักษานี่นา"นิธานเห็นว่าชยานีโกรธแล้วจริงๆจึงไม่พูดอะไรต่อ "ยังจะพูดอีก" ครั้งนี้นิธานไม่พูดอะไรจริงๆรีบโอบเอวชยานีมาปลอบ "ได้ครับ ครั้งหน้าเมียบอกอะไรก็ตามที่เมียบอกครับ คุณบอกให้ผมไปทางไหนผมจะไปทางนั้นแน่นอนครับ" " ก็แค่นี้แหละ"ชยานียืดตัวยักคิ้วอย่างพอใจ ตมนาและเพื่อนยืนห่างออกไปไม่ไกลสายตามองไปที่ชยานีและนิธานโดยเฉพาะตรงมือของนิธานที่โอบเอวของชยานีอยู่ด้วยท่าทางระมัดระวังและคอยปกป้องดูแลตมนาก็รู้สึกตาร้อนขึ้นมา ทั้งที่มันควรจะเป็นของเธอแต่ทำไมนิธานถึงไม่เคยมองเห็นเธอเลยทำไมนิธานถึงได้รักผู้หญิงอย่างปาลีได้ ทั้งที่เมื่อก่อนนิธานเกลียดปาลีได้ขนาดนั้นทำไมถึงรักเธอได้ "นา นา" เพื่อนที่มาด้วยกันกับตมนาเห็นว่าตมนามองไปที่แห่งหนึ่งจึงมองตามไปแต่ตรงระเบียงทางเดินกลับไม่มีใครหรืออะไรเลย "มองอะไรของเธออยู่เมื่อตะกี้เพื่อนๆโทรมาเร่งแล้วนะทุกคนใกล้จะรอไม่ไหวแล้ว" ตมนาเม้มปาก "อืม เมื่อตะกี้เห็นคนรู้จักน่ะพวกเธอไปกันก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันไปทักทายพวกเขาก่อนแล้วจะรีบตามไป" เพื่อนที่มาด้วยกันได้ยินดังนั้นก็หันไปมองหน้ากัน "ก็ได้" ตมนายืนอยู่ที่เดิมสูดลมหายใจเข้าลึกสักพักกว่าที่จะสงบอารมณ์ลงได้จึงรีบเดินตามเงาของชยานีกับนิธานเดินหายเข้าไป หลังจากที่นิธานกับชยานีเดินกลับเข้ามาในห้องเมื่อเห็นสีหน้าเก้ๆกังๆของทุกคนและเฉลิมพลยังพูดมาอีกหนึ่งคำ "ใช้เวลาสั้นขนาดนี้เลย" นิธานหรี่ตามองประกายตาเหมือนจะฟาดฟันคนได้ "นายคิดว่าปู่ของนายควรจะทำตามปู่ของฉันแบบนั้นบ้างยังไงซะตระกูลพวกนายก็ไม่มีสมาชิกเข้ามาใหม่เลยใช่รึเปล่า"