ตอนที่319 พี่นพชอบก็ไปสารภาพรักสิคะ

ต๭นที่319 พี่นพชอบก็ไปสารภาพรักสิคะ ทั้งกลุ่มกินดื่มกันอย่างสนุกสนานก่อนที่สุดท้ายจะแยกกันกลับบ้าน แน่นอนว่านิธานพาชยานีกลับแล้วเนื่องจากชยานีเป็นวันนั้นของเดือนดังนั้นจึงไม่ได้ดื่มเหล้าแต่ทุกคนนอกจากเธอแล้วต่างก็ดื่มกันทุกคน วันนี้เฉลิมพลกลับนั่งเงียบไม่ได้ดื่มอะไรมากมายคงเป็นเพร่ะต้องขับรถดังนั้นหน้าที่การไปส่งคนจึงตกเป็นของเขา ชญาภานั้นเพราะว่าต้องรีบไปอีกเมืองต่อจึงต้องตรงไปที่สนามบินเลยเพราะผู้จัดการโทรมาตามหลายครั้งแล้วสุดท้ายจึงตกเป็นหน้าที่ของนิธูรที่ต้องเป็นคนไปส่งและแปลกมากที่นิธูรไม่ได้ปฏิเสธจึงกลายเป็นว่านิธูรไปส่งชญาภาและธนิดาจึงต้องเป็นเฉลิมพลต้องไปส่งส่วนโสวัณณ์กับดนพที่คุยกันอย่างสนุกสนานจึงกลับด้วยกัน ตอนแรกชยานีเป็นห่วงอยู่บ้างแต่นิธานบอกม่าไม่เป็นไรเธอถึงได้วางใจ ทางด้านโสวัณณ์กับดนพก็ไม่มีอะไรมากเพราะดนพเป็นคนที่ค่อนข้างซื่อบื้อส่วนโสวัณณ์ถึงแม้จะอายุน้อยแต่ก็เก็บความรู้สึกได้ลึกมากหลังจากตัดสินใจได้ว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับดนพมากเกินไปโสวัณณ์จึงปฏิบัติต่อดนพอย่างปกติ ตลอดทางทั้งสองคุยกันหลายเรื่องแต่เป็นดนพที่กำลังพูดโดยที่โสวัณณ์กลับนิ่งสงบมากจนดนพรู้สึกได้ "น้องวันวันนี้อารมณ์ไม่ดีเหรอครับ" โสวัณณ์รีบเงยหน้าขึ้น "เอ่อ ไม่นี่คะ" "แล้วทำไมถึงไม่ค่อยพูดเลยครับ" ดนพใช้มือจับพวงมาลัยข้างเดียวส่วนมืออีกข้างก็ความหาโทรศัพท์มือถือเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาก็ท่าทางดีใจขึ้นมา "ฮัลโหล นิเหรอครับ" โสวัณณ์เตรียมจะพูดขึ้นมาแต่พอได้ยินคำพูดของดนพจึงตัวเกร็งขึ้นมา ถึงเธอจะคอยเตือนตัวเองอยู่เสมอแต่ต้องมาเจอเรื่องระหว่างดนพกับเตชินิจริงๆเธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดในใจอยู่ดีเธอหันหน้าไปยิ้มให้กับดนพแต่กลับพบว่าดนพมองมาทางเธออย่างลำบากใจก่อนจะพูดสายกับอีกฝ่าย "นิ เกิดอะไรขึ้น" โสวัณณ์ดึงเสื้อดนพเบาๆ ดนพเงยหน้าขึ้นมองเหมือนจะถามว่าเธอว่ามีอะไรรึเปล่า โสวัณณ์ทำท่าทางให้ดนพจอดรถข้างทางพูดแบบไร้เสียงว่า "พี่นพมีธุระสำคัญก็ไปทำเถอค่ะ ปล่อยหนูลงตรงนี้ก็ได้" ดนพขมวดคิ้วแน่นตั้งใจจะพูดอะไรบางอย่างแต่โสวัณณ์กลับส่ายหัวไปมา ดนพจึงพยักหน้ายินยอม "ได้ครับ ทางผมไม่มีธุระอะไร คุณรอผมอยู่ที่โรงพยาบาลนะครับ ผมจะรีบไปหา" ดนพจอดรถไว้ข้างถนน รู้สึกสับสนอยู่บ้าง" ดึกขนาดนี้น้องวันเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียว จะได้เหรอครับ" "วางใจได้ค่ะ พี่อย่าลืมสิคะว่าหนูเรียนเทควันโด้มานะคะ" โสวัณณ์กำหมัดขึ้นมา" พอแล้วค่ะ หนูรู้ว่าพี่ยังมีธุระต้องไปทำเรื่องของพี่นิใช่ไหมคะ" ดนพพยักหน้า "คนในครอบครัวของนิเขาไม่สบายก็เลย" " หนูเข้าใจค่ะ"โสวัณณ์ปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันไปตบไหล่ดนพพูดด้วยท่าทาวจริงจัง" พี่นพคะพี่เองก็อายุไม่น้อยแล้วนะคะถ้าเจอผู้หญิงที่ชอบก็รีบจีบได้แล้วอย่ามัวแต่มากล้าๆกลัวๆแบบนี้รู้ไหมคะว่าคุณน้าเป็นห่วงพี่มากดังนั้นไม่ใช่แค่เพื่อตัวเองแต่เพื่อคุณน้าด้วยพยายามเข้านะคะพี่นิเป็นคนดีหนูมองออกมาว่าพี่นพเองก็ชอบเธอมาก" ดนพมองโสวัณณ์อย่างตกใจคิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้จะพูดออกจากปากของโสวัณณ์จริงๆ เพราะในความคิดของเขาโสวัณณ์เหมือนเด็กที่ยังไม่โตคิดไม่ถึงว่าสักวันหนึ่งเด็กคนนี้จะใช้น้ำเสียงแบบนี้คุยกับตัวเขาเองเลยรู้สึกพูดอะไรไม่ออกทำได้เพียงลูบผมของโสวัณณ์ไปมา" ได้ครับ พี่รู้ แต่น้องวันกลับคนเดียวได้จริงๆนะ" "จริงค่ะ ถ้าพี่ยังรีรออย่างนี้ต่อไปพี่นิจะไม่รอพี่แล้วนะคะ" โสวัณณ์เดินลงจากรถอย่างมั่นคงหันกลับไปโบกมือให้ดนพก่อนจะก้าวเดินออกไปอย่างมั่นคง ทันใดนั้นเองดนพกลับรู้สึกสับสนขึ้นมาพูดไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไงแต่พอเห็นแผ่นหลังของโสวัณณ์ที่ท่าทางมีความสุขแท้ๆเขากลับรู้สึกว่าเธอโดดเดี่ยวมาก ดนพส่ายหัวไปมา" ดนพ นายบ้าไปแล้วแน่ๆ" ดนพหันไปมองโสวัณณ์อีกครั้งก่อนจะเหยียบคันเร่งขับรถออกไป โสวัณณ์ได้ยินเสียงรถขับออกไปตัวของเธอก็หยุดนิ่งไปก่อนที่จะยกยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง "จะร้องไห้ไปทำไมกัน ไม่มีประโยชน์อะไรสักหน่อย" รักครั้งแรกของเธอ จบลงแบบนี้เลยเหรอเนี่ย ดนพเร่งรีบจนมาถึงที่โรงพยาบาลถึงได้รู้ว่าน้องชายของเตชินิอาการทรุดหนักอีกแล้ว "อย่าห่วงเลยครับ ผมจะจัดเตรียมทีมแพทย์รักษาที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน" ดนพพูดก่อนจะจ้องมองสีหน้าที่เหนื่อยล้าของเตชินิแล้วรู้สึกปวดใจไปด้วย "น้องคุณต้องไม่เป็นไรแน่นอนครับ" "จะไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหมคะ" เตชินิที่เข้มแข็งมาตลอดแต่ตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับอาการป่วยของน้องชายเธอกลับรู้สึกหมดแรง " บางครั้งฉันยังรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถมากฉันช่วยอะไรน้องชายไม่ได้เลย" "อย่าพูดอย่างนี้สิครับ คุณทำดีที่สุดแล้วนะ"ดนพมองท่าทางของเตชินิแล้วอดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปดึงเธอเข้ามากอดไว้ "นิ คุณเป็นพี่สาวที่ดีมาก คุณพยามยามอย่างดีที่สุดแล้วคุณคือผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดเท่าที่ผมเคยพบมาเลยนะ" " เข้มแข็งแล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จริงฉันเองยังไม่รู้เลยว่าฉันกำลังยืนหยัดที่จะทำไปทำไม" เตชินิที่โดนดนพกอดไว้ก่อนแรกยังตัวแข็งอยู่บ้างต่อมาก็ค่อยๆปล่อยตัวให้เป็นปกติเธอซุกหน้าเข้าไปในอ้อมกอดของดนพแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยมีมาก่อน "บางครั้งฉันรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมากจนอยากที่จะหลับตาลงแล้วไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกเลย ทุกครั้งที่ฉันเห็นครอบครัวคนอื่นยิ้มอย่างมีความสุขฉันก็รู้สึกอิจฉาแต่สุดท้ายก็ได้แค่อิจฉาฉันไม่มีไหล่ให้พิง ไม่มี" "นิ คุณยังมีผมนะ" ดนพที่กอดเตชินิไว้พูดขึ้นืำให้เตชินิตกใจ " ดนพคะ คุณ" " นิ คุณมองตาผมนะ"ดนพสองมือจับไหล่ของเตชินิไว้ก่อนจะยกใบหน้าของเตชินิให้เงยหน้าขึ้นเห็นคราบน้ำตาเต็มหน้าของเธอแล้วในใจของเขารู้สึกปวดมาก" นิ ก่อนหน้านี้เพราะอาการป่วยของน้องชายคุณ ผมรู้ว่าคุณไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องอื่นผมเลยอดทนรอมาตลอด" " แต่นิครับ ผมรู้สึกว่าเรื่องนี่รอไม่ได้อีกแล้วถึงแม้ว่าน้องชายคุณจะป่วยอยู่ผมก็ไม่อยากให้คุณรับมือคนเดียว คุณคงเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้มากเลยสินะครับ นิ ผมอยากจะบอกคุณว่าคุณยังมีผมนะ" " คุณ"เตชินิตกตะลึง" ดนพ คุณ" " ผมชอบคุณครับ นิ ผมอยากจะบอกกับคุณมานานแล้ว"ดนพกอดเตชินิอีกครั้ง" นิครับ คบกับผมนะครับ" " แต่ว่าดนพคะ"เตชินิกัดริมฝีปากตัวเองแน่น" ครอบครัวของฉันฐานะไม่ดี ฉันไม่มีพ่อแม่มีเพียงน้องชายหนึ่งคนอีกทั้งน้องชายของฉันยัง" "เรื่องนั้นไม่สำคัญครับนิ ผมชอบที่คุณเป็นคุณไม่ได้คิดถึงเรื่องที่คุณพูดมาเหล่านั้นเลย" ดนพตบไหล่เตชินิเบาๆ" ถ้าหากผมคิดถึงเรื่องพวกนั้นจริงๆวันนี้ผมคงไม่พูดแบบนั้กับคุณแล้ว" " แต่ว่าคนในครอบครัวของคุณล่ะคะฉันรู้ดีว่าครอบครัวของคุณฐานะดีมากคุณเป็นเพื่อนกับพวกคุณเฉลิมพล ดนพคะ ถึงแม้ต่อหน้าคนอื่นคุณจะเป็นหมอคนหนึ่งแต่ฉันมองกิริยาท่าทางการพูดของคุณออกว่าคุณต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆครอบครัวของคุณจะยอมให้คุณคบกับคนแบบฉันเหรอคะ" " เด็กโง่ นี่เป็นเรื่องที่ผมต้องจัดการนะครับอีกอย่างหนึ่งพ่อแม่ของผมก็เป็นคนดี"ดนพพูด" พวกท่านบอกว่าขอแค่ผมยอมคบและแต่งงานกับผู้หญิงสักคนไม่ว่าผมจะหาผู้หญิงแบบไหนพวกท่านก็ไม่ปฏิเสธแน่นอน" " จริงเหรอคะ"เตชินิยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่" นี่มันไม่เหมือนกับครอบครัวเศรษฐีที่ฉันคิดไว้เลย" " คุณดูจากละครมามันไม่น่าเชื่อถือนะครับ เอาล่ะ นิ คุณจะยอมคบกับผมรึเปล่าครับ ต่อจากนี้ไปผมจะคอยรับผิดชอบในเรื่องของคุณทุกอย่างไม่ว่าจะสุขใจหรือทุกข์ใจ"ดนพพูดอย่างมั่นคง เตชินิที่โดนสายตาคู่นั้นของดนพจ้องมองก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก" ฉัน ฉันไม่รู้ค่ะ"สองมือของเธอกำหมัดแน่นกลางฝ่ามือมีเหงื่อผุดออกมา" ดนพคะ ฉันไม่รู้จริงๆค่ะ" " ไม่เป็นไรครับนิ ผมไม่ได้ต้องการให้คุณตอบผมตอนนี้แต่ขอแค่คุณอย่าปิดใจกับผมก็พอ นะครับ" "อืม" เตชินิพยักหน้า "คุณ คุณจะทำดีกับฉันไม่ว่าน้องชายของฉันเขาจะ" " ครับ ผมจะทำดีกับคุณและยังจะดูแลน้องชายคุณอย่างดีด้วย"ดนพให้สัญญา" ถ้าหากคุณยังไม่เชื่อให้ผมสาบานเลยก็ได้" " ไม่ต้องค่ะ"เตชินิจับมือของดนพไว้แล้วส่ายหัวไปมา" ฉันเชื่อคุณ"ก่อนจะก้มหน้าลงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย" งั้น งั้นพวกเราลองคบกันดูก็ได้ค่ะ" " จริงๆนะครับนิ คุณตอบตกลงกับผมแล้วนะ"ดนพอุ้มเตชินิหมุนไปรอบๆอย่างตื่นเต้น " ดนพคะ ที่นี่คือโรงพยาบาลนะคะ คุณใจเย็นหน่อยคะ" บนใบหน้าของเตชินิมีรอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏขึ้นมา "รีบวางฉันลงก่อนค่ะ เร็วเข้า" " ไม่เอาครับ คุณยอมตกลงคบกับผมทั้งที ผมไม่ยอมปล่อยคุณลงแน่ที่นี่เป็นโรงพยาบาลของผม คำพูดผมใหญ่ที่สุด" ข่าวการคบกันของดนพและเตชินิดังมาถึงหูขอโสวัณณ์อย่างรวดเร็ว ในเวลานี้โสวัณณ์กำลังเตรียมเรื่องการไปฝึกงานเพื่อนในมหาลัยที่เธอสนิทด้วยกำลังคุยกันเรื่องการประชุมของวันนี้และยังมีรุ่นพี่ที่จบจากมหาวิทยาลัยนี้มาแชร์ประสบการณ์ในการทำงานให้ฟังด้วย โสวัณณ์ได้รับสายจากดนพที่ถามว่าเธออยู่ที่ไหน โสวัณณ์มองไปรอบตัวที่ตอนนี้กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย "อยู่ที่มหาวิทยาลัยค่ะ" "พี่เกือบลืมไปว่าน้องใกล้จะจบแล้ว ตอนนี้กำลังทำเรื่องฝึกงานอยู่สินะ" ดนพเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้โสวัณณ์เหมือนจะเรียนอยู่ปีสามแล้วตอนนี้น่าจะใกล้เรียนจบแล้ว "อืม" โสวัณณ์รู้สึกอึดอัดใจจึงพูดขึ้น "พี่นพมีธุระอะไรรึเปล่าคะ" " ใช่แล้วน้องวัน พี่มีข่าวดีจะบอก"ฟังจากน้ำเสียงแล้วดนพท่าทางจะดีใจมาก แววตาของโสวัณณ์เศร้าหมอง "ข่าวดีอะไรคะ อย่าเพิ่งบอกนะคะ หนูขอลองทายดู พี่นิยอมคบกับพี่แล้วใช่ไหมคะ" " เอ่อ ยัยเด็กคนนี้นี่ จะฉลาดเกินไปแล้วนะ"ดนพอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเซ็งๆ" แต่น้องรู้ได้ยังไงเนี่ย" " ทายยังไงล่ะคะ พี่นพท่าทางดีใจขนาดนี้ ต้องเป็นเรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้ว"โสวัณณ์ก้มหน้าเศร้าซึม แน่นอนว่าเป็นชยานีที่บอกกับเธอเรื่องนี้ นิสัยอย่างดนพวันที่สารภาพรักสำเร็จเขาก็บอกเรื่องนี้กับนิธานกับเฉลิมพลและกลุ่มเพื่อนแล้วแถมยังพูดอีกด้วยว่าต่อจากนี้ไปเขาเองก็ไม่โสดอีกต่อไปแล้ว ชยานีรีบบอกเรื่องนี้กับโสวัณณ์ทันที เธอรู้ดีว่าเพราะอะไร ชยานีอยากให้เธอตัดใจจากดนพให้เร็วที่สุด "งั้นก็ขอแสดงความยินดีกับพี่นพด้วยนะคะ ขอให้พี่นพกับพี่นิมีความสุขถือไม่เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีลูกเร็วๆ คือว่าหนูยังมีคาบเรียนเพื่อนๆเรียกแล้วค่ะ"