ตอนที่321การก่อกวนไม่หยุดของนวีน

ต๭นที่321การก่อกวนไม่หยุดของนวีน "ลี ตอนนี้คุณเข้าข้างเขาจริงๆแล้วสินะ" นวีนมองชยานีด้วยสายตาเจ็บปวดใจ "ลี เมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้" "แต่ตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้คุณนวีน ทำไมคุณถึงยังไม่ยอมเข้าใจสักทีเรื่องทุกอย่างไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วสิ่งที่เคยเป็นของคุณก็กำลังเปลี่ยนแปลงไปรวมทั้งฉันและคุณด้วยคุณอย่าพูดถึงเรื่องพวกนั้นอีกเลยตอนนี้ฉันกับนิธานเป็นสามีภรรยากันไม่ทางเปลี่ยนเป็นอื่นไปตลอดชีวิต" " ตลอดชีวิต"นวีนแสยะยิ้ม" ปาลี งั้นตลอดชีวิตของคุณก็ราคาถูกมากคำนี้คุณพูดกับกี่คนแล้ว"แววตาของนวีนเย็นชาขึ้นมาทันที" เมื่อก่อนคุณก็เคยพูดกับผมแบบนี้คุณลืมไปแล้วรึไง" ชยานีย่นคิ้วเธอรู้สึกท่าทางนวีนคงจะบ้าไปแล้ว" จำไม่ได้แล้วค่ะ" " ปาลี" " คุณไม่ต้องพูดเสียงดังก็ได้ คุณคิดว่าฉันจะกลัวคุณรึไง"ชยานีขมวดคิ้วแน่น" ก่อนที่คุณจะโทษว่าฉันผิด คุณคิดถึงให้ดีๆว่าตอนแรกเป็นฉันนอกใจคุณรึเปล่า" นวีนเซถอยหลังสีหน้าเริ่มไม่น่าดู "ขอโทษครับ แต่ตอนนั้นมันเป็นเพราะสถานการณ์บังคับคุณก็รู้นี่นา" " ใช่ค่ะ ฉันรู้ทุกอย่าง เลยยอมเชื่อคำพูดบ้าๆของคุณไม่ใช่รึไงคุณบอกให้ฉันแต่งงานกับนิธาน สุดท้ายล่ะ"ชยานีมองนวีนด้วยสายตาเย็นชา" สุดท้ายให้ฉันเข้าไปเป็นสายสืบให้คุณใช่ไหม" นวีนเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจ" ลี คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงที่ผมทำก็เพื่ออนาคตของพวกเราสองคนนะ" " อนาคตบ้าบออะไรของคุณ ปากบอกว่ารักฉันแต่คุณกลับปกป้องผู้หญิงที่คุณรักไว้ไม่ได้แล้วยังผลักผู้หญิงของคุณให้พี่ชายของตัวเองนี่เรียกว่ารักรึไงคุณไม่มีความสามารถถึงคิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือหาจุดอ่อนเพื่อจะล้มนิธานใช่ไหมไม่ใช่เหรอ คุณนวีน นี่คือสิ่งที่คุณบอกรักฉันอย่างนั้นเหรอ" " ถ้าเป็นความรักแบบนี้ ฉันยอมที่จะไม่มีเพราะมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง" " ปาลี" " คุณอย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ"ชยานีเว้นระยะห่างของทั้งสองไว้" คุณนวีนคุณรู้ไหมว่าสามปีก่อนคุณไม่มีความกล้าที่จะลุกขึ้นต่อสู้กับนิธานให้ชนะกันไปข้างในวันนี้ที่เวลาผ่านไปสามปีคุณก็ยังไม่มีความสามารถนั้นถึงแม้จะผ่านไปอีกกี่สามปีคนแบบคุณก็ไม่มีทางสู้กับนิธานได้" " ปาลี ดังนั้นคุณเลยเปลี่ยนใจไปแล้วใช่ไหม" ชยานีพูดไปเยอะขนาดนี้แต่นวีนกลับคิดไม่ได้สักทีเธอจึงพูดอะไรไม่ออกแล้วไม่ใช่เพราะคำพูดของนวีนทำให้เธอโต้กลับไม่ได้แต่เป็นเพราะว่าอุปสรรคการสื่อสารที่อยู่กันคนละระดับของทั้งสองคนชยานีเองก็ขี้เกียจจะพูดกับเขาแล้ว " คุณคิดว่ายังไงก็เป็นแบบนั้นแหละ" "ปาลี คุณทำแบบนี้กับผมได้ยังไงกัน" นวีนเดินเข้าไปตั้งใจจะจับแขนของชยานีกะทันหันชยานีรีบก้าวถอยหลัง "คุณจะทำอะไร" "ปาลีคุณเป็นของผม" นวีนก้าวเข้าไปหา "ถึงคุณจะแต่งงานกับนิธานไปแล้ว แล้วจะทำไมในเมื่อผู้ชายที่คุณรักคนแรกก็คือผมคุณคิดว่าถ้านิธานรู้เรื่ิงระหว่างเราในอดีตเขาจะทำยังไง" "เขาจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น" ชยานีมองนวีนนิ่ง "ความจริงแล้วนิธานเขารู้เรื่องในอดีตของเรามานานแล้วไม่ใช่รึไง" "แต่บนโลกใบนี้จะมีผู้ชายคนไหนที่ไม่แคร์ที่ผู้หญิงของตัวเองจะเคยมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นบ้าง"นวีนพูดต่อ " อ๋อ ความหมายของคุณคือฉันที่ตอนนี้เป็นภรรยาของนิธานถึงแม้จะหย่ากับนิธานแล้วไปอยู่กับคุณคุณก็จะแคร์เรื่องนี้ใช่ไหมคะ"ชยานีย้อนถามจนนวีนต้อวชะงักกับคำถามนี้ไปทันที" ลี ผม" " ทำไมไม่พูดอีกล่ะ"ชยานีมองนวีนด้วยสีหน้าเยาะเย้ย " ดูเหมือนว่าคุณจะคิดอย่างนั้นจริงๆด้วย" " ลี ผมไม่ใช่แบบนั้น ผมกับนิธานไม่เหมือนกัน" " ใช่ค่ะ พวกคุณไม่เหมือนกันเพราะคุณรังเกียจฉันแต่นิธานไม่มีวันรังเกียจฉัน" ชยานีพูดอย่างมั่นคง "เอาล่ะ ที่คุณมาหาฉันวันนี้ แค่อยากจะพูดเรื่องพวกนี้ใช่ไหมคะ ในเมื่อคุณได้รับคำตอบแล้วก็เชิญคุณกลับไปได้แล้ว" " ลี" " ลีครับ"เสียงคนเรียกชื่อเธอดังขึ้นมาในขณะที่ชยานีและนวีนยังไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็เข้ามายืนขวางอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองคนแล้ว ชยานีเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างตกตะลึง " ปะ ปวีน" ปวีนพยักหน้าก้มลงมองสำรวจชยานี" ลี ผู้ชายคนนี้ทำอะไรกับคุณรึเปล่า" น้ำเสียงของปวีนเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจนวีนมาก ชยานีเองก็ไม่อยากคุยืดเยื้อกับนวีนจึงพยักหน้าไปมา "อืม" ปวีนได้ยินดังนั้นจึงดึงชยานีถอยห่างออกมาสองก้าวมองไปที่นวีนด้วยสายตาเยือกเย็น "ผมว่าคุณก็หน้าตาพอใช้ได้นะแต่ที่นี่มันที่สาธารณะวางตัวให้ดีหน่อยจะดีกว่านะครับ" "วางตัว" นวีนแสยะยิ้ม "คุณรู้ไหมว่าผมเป็นอะไรกับเธอ" "ผมไม่รู้ครับและไม่อยากรู้ด้วยในเมื่อลีบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับคุณก็คือไม่ได้เป็น" ปวีนเริ่มเปิดโหมดปกป้องดูแลน้องสาว" ลีคุณจะไปที่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง" " อ๋อ ฉันจะไปที่"ชยานียังไม่ทันได้พูดจบนวีนก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน "เธอบอกอะไรคุณก็เชื่ออย่างนั้นเหรอ ผมจะบอกคุณให้นะว่าเธอแต่งงานแล้วสามีของเธอเป็นพี่ชายของผมเองส่วนผมคือแฟนเก่าของเธอ" ปวีนตกตะลึงมองไปที่ชยายีอย่างแปลกใจ ชยานียักไหล่อย่างไม่คิดอะไร" เขาพูดมาก็ถูก" ปวีนพยายามทำความเข้าใจกับเรื่องนี้สักพักก่อนจะพูดขึ้นมาว่า" แล้วยังไงล่ะ" " คุณโดนเธอหลอกแล้ว หรือว่าคุณ" "ผมทำไม" ปวีนมองนวีนอย่างตลกขบขัน "คำพูดใส่ร้ายคนอื่นของคุณไม่มีรสนิยมเลยนะครับคุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร" ปวีนพูดจาเยาะเย้ยดูก็รู้ว่านวีนไม่รู้จักดังนั้นเขาถึงได้พูดจาอวดดีแบบนั้นออกมา ปวีนสังเกตได้ว่าในสายตาของชยานีนั้นนวีนไม่มีความสำคัญอะไรเลยไม่อย่างนั้นชยานีไม่มีทางไม่บอกเขาเรื่องนี้แน่ๆ " ลี เราไปกันเถอะ"ปวีนจูงมือของชยานีเดินจากไปถึงแม้ชยานีจะไม่ชินที่โดรปวีนจูงมือแต่ถ้าแบบนี้สามารถหลีกหนีการก่อกวนของนวีนได้เธอก็พอจะยอมทนได้ "ปาลีคุณลืมไปหมดแล้วจริงๆเหรอ" นวีนพูด "เรื่องระหว่างเราคุณลืมไปหมดแล้วจริงๆเหรอ" ชยานีเดินออกไปโดยไม่หันกลับไปมองสักนิด เธอไม่สนใจคำพูดพวกนั้นของนวีนเลยแม้แต่น้อย จนเดินห่างออกไปไกลมากแล้วชยานีถึงสะบัดมือของปวีนออก "คุณจับมือฉันพอรึยังคุณปวีน" พอปวีนปล่อยมือออกก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรบางอย่างไปเขาอึดอัดใจเล็กน้อย "ผู้ชายคนนั้นเป็นน้องชายของคุณนิธานจริงๆเหรอ" ชยานีเม้มปาก "อืม น้องชายต่างมารดา" "แล้วเขา" "ตอนวัยรุ่นใครไม่เคยตาบอดเลือกคนผิดบ้างล่ะเคยเลือกได้ผู้ชายเลวคนสองคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก" ชยานีขี้เกียจอธิบายยืดยาวเพราะยังไงซะตอนนี้เธอก็คือปาลีเรื่องที่ปาลีเคยทำในสมัยก่อนเธอจะลบมันไปก็ไม่ได้ทำได้เพียงยอมรับเท่านั้นเอง " คุณกลับเมืองเมฆาไปแล้วไม่ใช่เหรอ" " อืมไม่กี่วันก่อนเพิ่งกลับมา"ปวีนพูดยิ้มๆ" ทำไมคุณสนใจที่จะรู้เรื่องของผมขนาดนี้" "คุณคิดมากเกินไปแล้ว" ชยานีพูดนิ่งๆ "สามีของฉันคือใครคุณเองก็รู้ดีขอแค่เป็นเรื่องที่เขาอยากรู้ไม่มีอะไรที่เขาจะไม่รู้" ชยานีพูดเหมือนท่องหนังสือ" ดังนั้น ไม่ใช่ว่าฉันติดตามเรื่องของคุณ" " เอาล่ะ คุณไม่ต้องอธิบายหรอก"คงเป็นเพราะว่าปวีนรู้ว่าปาลีเป็นน้องสาวของตัวเองอีกทั้งเธอยังหน้าตาเหมือนชยานีมากเลยเอ็นดูปาลีมากเป็นพิเศษไม่ว่าชยานีจะพูดอะไรเขาก็ยังยิ้มอยู่ตลอดเวลา ตามคำกล่าวที่ว่าเราจะไม่ตีคนที่ใบหน้ายิ้มแย้มชยานีรู้เหตุผลนั้นดีแต่เธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับปวีนที่เป็นแบบนี้ "คุณยังจัดการงานที่เมืองนภาไม่เสร็จเหรอ" "อืม ต้องทำเรื่อยๆส่วนเรื่องส่วนตัว ลี คุณมีเวลาไหมเราคุยกันก่อนได้ไหม" "ขอโทษค่ะ" "ขอโทษด้วยนะคะพี่สะใภ้ของฉันตอนนี้ไม่ว่างค่ะ"เงาร่างของโสวัณณ์วิ่งเข้ามากอดแขนของชยานีไว้อย่างรวดเร็วท่าทางเหมือนจงอางหวงไข่ซ้อนชยานีไว้ด้านหลังของเธอเองก่อนจะมองปวีนอย่างหาเรื่อง" คุณเป็นใครคะ" " พี่สะใภ้เหรอครับ"ปวีนขมวดคิ้วสายตาจ้องมองที่เด็กสาวตรงหน้า" สวัสดีครับผมชื่อปวีน เป็น" "ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใครแต่เวลสในตอนนี้ทั้งหมดของพี่สะใภ้เป็นของฉันคนเดียวถ้าคุณมีธุระจะคุยกับพี่สะใภ้ก็รบกวนนัดเวลามาใหม่นะคะ" โสวัณณ์ไม่ปล่อยโอกาสให้ปวีนได้พูดอะไรต่อรีบดึงชยานีให้เดินออกไปพร้อมกัน "พี่สะใภ้เราไปกันเถอะค่ะ เร็วเข้า" ชยานี"... " ปวีน"... " " คุณปวีนคะ ถ้าหากคุณมีธุระจะคุยกับฉันรอพรุ่งนี้ฉันเริ่มทำงานแล้วคุณสามารถไปหาฉันที่ที่ทำงานได้เลยค่ะ"ชยานียิ้มบาง ปวีนลูบจมูกตัวเองอายๆและพยักหน้าตกลง "ก็ได้ครับ งั้นพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปหาคุณ" หลังจากที่ชยานีกับโสวัณณ์เดินจากไปปวีนก็ลูบจมูกตัวเองอีกครั้งก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า" หน้าตาเราเหมือนคนไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ"เด็กผู้หญิงคนนั้นถึงได้ระวังตัวกับเขาขนาดนี้ "พี่สะใภ้คะ ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใครคะ"โสวัณณ์รับหน้าที่คอยดูแลชยานีเพราะอย่างนั้นถึงแม้ว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้จะครองรักกันดีไม่มีใครสามารถแยกพวกเขาออกจากกันได้แต่เธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายที่มีความคิดชั่วร้ายเข้าใกล้ชยานีแม้แต่คนเดียว "วันบอกว่าไม่สนใจและไม่อยากรู้เรื่องเขาไม่ใช่เหรอ"ชยานีกลั้นยิ้ม "เอ่อ คือว่า หนูรู้สึกว่าเขาคิดไม่ดีกับพี่สะใภ้นี่คะ พวกเราเป็นผู้หญิงทั้งสองคนด้วยถ้าเขาใช้ความรุนแรงพวกเราเอาชนะเขาไม่ได้แน่ๆ" โสวัณณ์พูดไม่หยุด "พี่ชายหนูไม่อยู่ด้วยหนูก็ต้องเป็นคนปกป้องพี่สะใภ้สิคะ" " งั้นพี่ต้องขอบคุณวัณณ์ด้วยนะ" ชยานีแตะจมูกโสวัณณ์อย่างเอ็นดู" เขาชื่อปวีน" " ปวีน อืม ชื่อเพราะดีแต่คนไม่เท่าไหร่" " พี่ชายพี่เอง" โสวัณณ์"... "เบิ่งตาโต" ทำไมพี่สะใภ้ไม่บอกหนูก่อนล่ะคะ" "ไม่สิ พี่สะใภ้คะ ทำไมหนูไม่เคยรํ้มาก่อนเลยว่าพี่สะใภ้มีพี่ชายด้วย" " อย่ารีบร้อนสิ พี่เพิ่งรู้ไม่นานนี่เองเป็นญาติทางฝ่ายแม่พี่เองลูกชายของอารองเลยนับว่าเป็นพี่ชายของพี่" ชยานีพูดเสียงเบา "เขามาหาพี่คงอยากให้พี่กับแม่กลับเข้าไปในตระกูลของเขาน่ะ"