ตอนที่323 ใครคิดจะทำร้ายชยานี

ต๭นที่323 ใครคิดจะทำร้ายชยานี "คุณโดนรถชน" นิธานยังคงจับมือของชยานีไว้ไม่ยอมปล่อย "และสลบไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ" "หนึ่งอาทิตย์" ชยานีตกใจเธอคิดว่าตัวเองหลับไปคืนเดียวเพร่ะในความทรงจําของเธอมีเพียงช่วงก่อนโดนรถชนกับหลังโดนรถชนแล้วได้เจอกับปาลีเท่านั้น ปาลี ชยานีมองไปรอบด้านจนนิธานยื่นหน้าเข้ามา "เลนนี่เป็นอะไรรึเปล่า" ชยานีส่ายหัว" ไม่เป็นไรค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันรู้สึกว่าตัวเองแค่นอนไปเท่านั้นเอง เรื่องรถชน" เธอจำได้ว่าตอนที่โดนรถชนเหมือนมีคนคอยเรียกชื่อเธออย่างโศกเศร้า "ผู้ต้องหาที่เป็นคนขับโดนจับตัวไว้แล้วครับ ตอนแรกเขาไม่ยอมรับผิดแต่ต่อมา"นิธานบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชยานีฟังว่าลูกของคนขับรถคนนั้นไม่สบายจำเป็นต้องเปลี่ยนหัวใจแต่ไม่มีเงินรวมทั้งหาหัวใจที่เข้ากับเด็กไม่ได้คนขับรถรู้สึกหมดหวังแต่คิดไม่ถึงว่ามีวันหนึ่งกบับมีคนเข้ามาหาเขาบอกเขาว่าถ้าเขาช่วยงานเรื่องหัวใจของเด็กหรือรารักษาพยาบาลก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว "ช่วยชนฉันให้ตายใช่ไหมคะ" ชยานีถาม นิธานคิ้วขมวดปม "เลนนี่ ผมขอโทษที่ปกป้องคุณได้ไม่ดีพอแบบนี้" เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่หนามที่คอยทิ่มแทงใจของนิธาน ชยานีส่ายหน้า "ไม่ใช่ความผิดของคุณนะคะ" ใครตะไปรู้ล่ะว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นใครจะคิดว่าจะมีคนคิดร้ายกับเธอได้ขนาดนี้ "ไม่ครับ เลนนี่ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับคุณมันเป็นความผิดของผมทั้งหมด" นิธานจับมือของชยานีไว้แน่นก่อนจะยกขึ้นมาจูบ "เรื่องนี้ผมจะต้องเอาคนที่ทำร้ายคุณมาลงโทษอย่างแน่นอน" "ฉันรู้ค่ะ" ชยานีลูบไล้ใบหน้าของนิธานเธอรู้ว่าตลอดระยะเวลาที่เธอนอนไม่ได้สตินิธานจะต้องคอยอยู่ดูแลข้างกายเธอทุกวันทุกคืนแน่ๆ ถ้าหากเธอยังไม่ฟื้นขึ้นมานิธานคงไม่วางใจอย่างแน่นอน "นิธาน คุณอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วนี่คะฉันจะอยู่ข้างคุณตลอดไป" ชยานีใช้หน้าถูไถไปที่มือของนิธานอ้อนๆ "นิธานคะ ใครเป็นคนทำคะ" นิธานหรี่ตาลงในแววตาส่องประกายคมลึก "ผมกำลังสืบอยู่ครับ ไม่ว่าใครถ้าคิดจะทำร้ายคุณแม้เพียงนิดเดียวผมจะลงโทษพวกมันอย่าสาสม" " ฉันรู้ค่ะ"ชยานีนิ่งไป" ตอนโดนรถชนก่อนที่ฉันจะสลบไปฉันรู้สึกเหมือนมีคนช่วยฉันไว้ เขาเป็นใครคะ" นิธานเม้มปาก" คุณปวีน" เป็นเขาจริงๆด้วย ชยานีรู้สึกว่าเสียงนั้นคล้ายเสียงของปวีนแต่เธอไม่กล้าที่จะยืนยันเพราะเธอมองไม่เห็นใบหน้านั้น" แล้วเขาล่ะคะ" " ไปทำธุระแล้วครับ" นิธานเพิ่งพูดเสร็จก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอกก่อนที่ปวีนจะเปิดประตูเดินเข้ามา "ลี คุณฟื้นแล้ว" ชยานีพยักหน้ามองไปที่ปวีนด้วยสีหน้าเก้ๆกังๆเขาดูท่าทางอ่อนล้าและหมดสภาพมากพอสมควร "คุณปวีน" ปวีนชะงักไปก่อนจะเม้มปากพูดอย่างอ่อนแรง "ลี เราเป็นพี่น้องกันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องพูดกับผมสุภาพแบบนี้ก็ได้" ชยานีส่ายหน้า "ตอนนี้เรื่องทุกอย่างเรายังไม่ทราบความจริงคุณปวีนจะนับญาติกันตอนนี้มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ" พอได้ยินชยานีพูดแบบนี้ภายในใจของปวีนรู้สึกขมขื่นมากจนพูดอะไรไม่ออก ไม่ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับชยานีหรือต้องเผชิญหน้ากับคนที่หน้าตาเหมือนชยานีอย่างปาลีแม้จะรู้ว่าเธอทั้งสองต่างก็เป็นน้องสาวของเขาแต่สถานการณ์แบบนี้ปวีนไม่เคยคิดมาก่อน ที่จริงก่อนแรกเขาแทบรับไม่ได้กับสถานะนี้แต่ยังไงซะเรื่องที่เขากับชยานีและปาลีก็เป็นพี่น้องกันยังไงก็เป็นความจริงที่ไม่มีทางเปลี่ยนไปได้ "ลี ที่คุณพูดแบบนี้ หมายความว่าคุณไม่คิดจะกลับเข้าตระกูลกองแก้วหรือว่ามีสาเหตุอื่นรึเปล่า" "ธานบอกว่าคุณช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันรู้สึกขอบคุณมาก" ชยานีพูดอย่างเกรงอกเกรงใจ "แต่ก็แค่รู้สึกขอบคุณเท่านั้นคุณปวีนเข้าใจใช่ไหมคะ" ปวีนยิ้มเศร้า "ปาลี คุณไม่จำเป็นต้องแยกผมออกห่างขนาดนั้นผมรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องในอดีตของคุณน้ารวมถึงความแค้นของคุณกับชามาแต่ผมอยากจะบอกคุณว่าไม่ว่าจะเป็นเพราะสาเหตุไหนพี่ก็จะยืนอยู่ข้างของน้องเสมอ" ชยานีกระพริบตาเหมือนไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของปวีนเท่าไหร่ ที่จริงแล้วเธอไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับปวีนตอนที่เธอยังเป็นชยานีเธอกับปวีนเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ตอนนี้รู้ว่าปวีนกับเธอมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดด้วยแล้วชยานีก็ยิ่งไม่มีทางแบ่งแยกเขาออกแน่ๆ เพียงแต่ว่าชยานีไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลกองแก้วเลยแม้แต่น้อย "คุณปวีนเพิ่งเลิกงานเหรอคะ" ชยานีถือโอกาสเปลี่ยนหัวข้อสนทนาปวีนนิ่งไปสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ "อืม" แล้วหันไปมองที่นิธานที่ดูเหมือนจะเหนื่อยล้ายิ่งขึ้นไปอีกแต่ดูแล้วกลับดีกว่าก่อนหน้านี้อย่างน้อยแววตาของเขาก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นแล้ว "คุณนิธานครับ ผมขอคุยอะไรด้วยได้ไหมครับ" นิธานหันไปมองชยานีเล็กน้อยเมื่อได้รับการยินยอมจากชยานีเขาถึงได้พยักหน้า" ได้ ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ" หลังจากนั้นผู้ชายทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องพักคนไข้เดินมาหยุดที่ทางเดินใกล้บันได ปวีนหยิบบุหรี่ขึ้นมายื่นให้นิธานแต่นิธานกลับส่ายหน้าปฏิเสธ "ผมเลิกสูบแล้ว" ปวีนแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ "เลิกสูบก็ดีเหมือนกันครับ"แต่เหมือนพวกเขาที่ทำธุรกิจตอนเจอกันข้างนอกมักจะต้องเสแสร้งบางครั้งก็ต้องดื่มเหล้าสูบบุหรี่เป็นเรื่องธรรมดาแต่คิดไม่ถึงว่านิธานจะเลิกสูบบุหรี่แล้ว ปวีนสะบัดตรงปลายบุหรี่นิ้วเรียวยาวคีบบุหรี่ไว้ "ผมอยากจะถามคุณนิธานเกี่ยวกับเรื่องของปาลีกับตระกูลกองแก้วว่าคุณนิธานคิดยังไง" นิธานเงยหน้าขึ้นมองปวีนเล็กน้อย "ปาลีเป็นภรรยาของผม ผมสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ" "แล้วถ้าหากว่าเธอไม่ยอมกลับเข้าตระกูลกองแก้วล่ะครับ" ปวีนเริ่มใจร้อน นิธานมองปวีนนิ่งยกยิ้มเยาะ" คุณปวีนคิดว่าภรรยาของผมนิธานคนนี้ยังมีความจำเป็นต้องกลับเข้าตระกูลกองแก้วของพวกคุณเหรอครับ" ปวีนหมดแรง" ใช่ครับ คงเป็นเพราะผมไม่เจียมตัว เพราะถึงแม้ปาลีจะกลับเข้าตระกูลกองแก้วคนที่ได้ประโยชน์ก็คงจะเป็นตระกูลกองแก้วเอง" เขารู้เพราะอย่างนี้ตระกูลกองแก้วถึงได้อยากที่จะให้ปาลีกลับเข้าตระกูลขนาดนี้ ปวีนเป็นคนฉลาดเขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงแต่เขาก็แอบเห็นแก่ตัวอยากจะให้ชยานีกลับไป" แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีคนคอยสนับสนุนจากที่ผมรู้มาความสัมพันธ์ของปาลีกับตระกูลมะเด็งไม่ดีเอามากๆ ตระกูลมะเด็งไม่มีทางเป็นแรงสนับสนุนให้เธอแน่นอนเธอในตอนนี้ไม่มีครอบครัวคอยสนับสนุนตระกูลภูลพิพัฒน์ของคุณจะทำดีกับเธอจริงๆเหรอครับหรือจะให้พูดคือคุณจะดีกับปาลีไปอีกนานเท่าไหร่กัน" " คุณคิดว่าถ้าผมจะทำอะไรกับตระกูลกองแก้วหรือตระกูลมะเด็งผมจะไม่มีความสามารถที่จะทำได้รึไง"นิธานถามกลับ ปวีนอารมณ์เสียขึ้นมาอีกครั้ง น่าตายนัก เขาไม่ยอมรับไม่ได้ว่านิธานมีความสามารถนั้นจริงๆและเขายังไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากมายเขาแค่พลิกมือเท่านั้นไม่ว่าตระกูลกองแก้วหรือมะเด็งก็สูญสลายไปในพริบตาแล้ว " ดังนั้นถ้าหากผมจะทำไม่ดีกับปาลีหรือทอดทิ้งเธอจริงๆคุณคิดว่าพวกคุณจะทำอะไรเพื่อเธอได้บ้าง" นิธานใบหน้าเรียบนิ่ง "ตระกูลมะเด็งกับตระกูลกองแก้วคิดอะไรอยู่ผมรู้ทุกอย่างที่ผมยอมมมห้คุณเข้าใกล้เธอเพราะว่าตอนนี้คุณยังไม่ได้คิดไม่ดีต่อเธอแต่ถ้าผมรู้ว่าคุณทำให้เธอลำบากใจผมก็จะกำจัดคุณอย่างไม่ต้องคิดอะไรเลย" ปวีนยิ้มออกมาทันทีไม่ใช่เพราะคำพูดที่อวดดีของนิธานแต่เป็นเพราะนิธานเป็นคนพูดจริงทำจริงและความรู้สึกที่เขามีต่อชยานีปวีนมองออกมาตลอดว่าผู้ชายคนนี้มีคุณสมบัตินั้นพอที่จะทำให้ชยานีมีความสุขได้อย่างแน่นอน " ไม่ว่ายังไงปาลีก็เป็นคนของตระกูลกองแก้วผมหวีงว่าเธอจะกลับเข้าตระกูล" "ที่ตัองกลับเป็นคุณจริยาครับ" นิธานพูดเตือนสติ ก่อนจะเดินออกไปแต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็หันกลับไปมองหน้าปวีนอีกครั้งแล้วถามขึ้นมา "อ้อ จริงสิ คุณคิดว่าใครที่คิดจะทำร้ายกับลีครับ" ปวีนย่นคิ้ว" ไม่รู้ครับ ตอนนั้นผมเห็นเพียงแค่รถที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว"นึกถึงวันนั้นปวีนยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่เลยวันนั้นเขาเห็นกับตาตัวเองตอนที่ชยานีโดนรถชนจนเลือดท่วมตัวเขาพยายามร้องจนเสียงแหบ เขากลัว กลัวว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นชยานีหรือว่าปาลี แค่เขาคิดถึงตอนที่โดนรถชนเขาก็รู้สึกกลัวมากๆแล้ว โชคดีที่ช่วยชีวิตเธอไว้ได้ไม่อย่างนั้นเขาคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ๆ "คนที่มีความแค้นกับปาลีมีไม่กี่คน" นิธานมองปวีนตาไม่กระพริบ "คุณปวีน ผมหวังว่าถึงเวลานั้นคุณจะทำได้เหมือนที่พูดไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณจะยืนอยู่ข้างปาลีนะครับ" "รอก่อนครับ" ปวีนไท่เข้าใจในคำพูดนั้นรู้สึกเหมือนว่านิธานพูดสื่อความหมายบางอย่าง" ที่คุณพูดหมายความว่าคุณรู้แล้วเหรอครับว่าใครคิดจะทำร้ายปาลี" นิธานกระพริบตา" คุณปวีนเป็นคนฉลาดขนาดนี้ หรือว่าคุณจะคิดไม่ออก" "ไม่ เป็นไปไม่ได้" ปวีนส่ายหน้าท่าทางเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อ "เธอ เธอแค่นิสัยเสียเอาแต่ใจตัวเองแต่ไม่ถึงขั้น" "ไม่ถึงขั้นอะไรครับ" นิธานพูดขัดคำพูดของปวีน "ทางที่ดีเรื่องนี้คุณปวีนไม่ต้องเข้ามายุ่งครับ คนที่กล้าทำร้ายภรรยาของผม ผมจะให้เธอได้รับโทษอย่างสาสม" นิธานพูดจบก็เดินออกไปส่วนปวีนกลับตกตะลึงกับคำพูดของนิธานไปแล้ว ที่นิธานพูดหมายความว่ายังไงเขาเข้าใจแล้ว มันหมายความว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของชามา จากที่ปวีนรู้เรื่องของชามา เธอเย่อหยิ่งเอาแต่ใจตัวเองเป็นเด็กนิสัยเสียแต่ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยทำเรื่องที่ร้ายแรงออกไปปวีนคิดว่าตามหลักแล้วชามาไม่น่าจะทำอะไรไม่คิดแบบนี้ แต่ฟังจากคำพูดที่ที่มั่นใจมากของนิธานแล้วปวีนรู้เลยว่าคนที่ฉลาดรอบคอบเหมือนนิธานเขาไม่พูดอะไรที่เขาควบคุมไม่ได้ออกมาแน่ๆเพราะอย่างนั้นตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ชยานีสลบไปเขาไม่มีทางที่จะไม่ทำอะไรเลยอย่างแน่นอน นิธานจะต้องคอยสืบเรื่องนี้อยู่เงียบๆแน่นอนและตอนนี้คงเหลือแค่รอให้เวลานั้นมาถึงเท่านั้นเอง ในเมื่อนิธานกล้าที่จะบอกกับเขาอย่างนี้หมายความว่าในมือของนิธานคงจะกุมหลักฐานอะไรไว้แล้ว งั้น ถ้าหากว่าเป็นฝีมือของชามาจริงๆเรื่องนี้ก็เป็นปัญหาใหญ่แล้วและตระกูลกองแก้วก็จะได้รับผลกระทบจากการกระทําของชามาไปด้วย ไม่แปลกใจเลย ปวีนเชื่อว่านิธานมีอำนาจและความคิดแบบนั้นแน่ๆ