ตอนที่325 ยอมเป็นผู้หญิงของผม

ต๭นที่325 ยอมเป็นผู้หญิงของผม ตอนที่นิธานมาอยู่เฝ้าตอนกลางคืนชยานีเล่าเรื่องเมื่อตอนกลางวันของธนิดาให้เขาฟังทั้งหมด "ธานคะเรื่องคุณแม่ของดาคุณพอจะช่ววได้ไหมคะ" นิธานนิ่งเงียบแววตาค่อยๆเยือกเย็นขึ้น "ทำไมครับ หรือว่านายไตรภบสร้างปัญหาอะไรให้คุณธนิดาอีกแล้ว" "ไม่ถึงขนาดสร้างปัญหาหรอกค่ะเขาแค่บอกให้ดาไปคุยกับคุณเฉลิมพลเกี่ยวกับเรื่องโครงการนั่น" "ตึกสิบทิศ"นิธานถามขึ้นมาจนชยานีเองยังประหลาดใจ" คุณรู้ได้ยังไงกันคะ" "ช่วงนี้ไอ้พลกำลังทำโครงการนี้อยู่นอกจากเรื่องนี้แล้วผมคิดไม่ออกว่าจะเป็นเรื่องอะไรอีก"นิธานพยุงให้ชยานีนอนลงแล้วช่วยชยานีนวดแขนกับขาชยานีรู้สึกเกรงใจ" ธานคะ ที่จริงเรื่องพวกนี้ให้พยาบาลทำก็ได้ค่ะ" ช่วงกลางวันนิธานจะไม่อยู่เขาจีงหาพยาบาลส่วนตัวมาดูแลชยานีทุกอย่างอย่างรอบคอบช่วงนี้ชยานีได้รับการดูแลเป็นอย่างดี" คุณไม่ต้องทำอะไรแล้วค่ะนั่งลงพักผ่อนเถอะคุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้วงานที่บริษัทมีเยอะขนาดนั้นที่จริงตอนกลางคืนคุณไม่ต้องมาเฝ้าฉันก็ได้นะคะ" "ไม่ได้ครับ" นิธานส่ายหัวไม่ว่าชยานีจะพูดอะไรเขายอมทำตามทุกอย่างนอกจากเรื่องนี้ที่เขาไม่มีทางยอมแน่ๆ "นอนดีๆอย่าดื้อนะครับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" " เรื่องของคุณธนิดาผมจะให้คนช่วยดูไว้ครับแต่คุณก็ต้องรู้นะครับว่านี่ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ดีตอนแรกเพื่อช่วยเธอออกมาจากที่นั่นเราถึงได้ใช้วิธีการนั้นแต่ในเมื่อเธอไม่ได้คบกับไอ้พลจริงๆงั้นไอ้พลก็ช่วยเธอไปตลอดไม่ได้" ชยานีนิ่งงัน" ฉันรู้ว่าคุณพูดมาหมายความว่ายังไงค่ะ"ความจริงแล้วผู้หญิงเราใครจะไม่อยากมีคนที่พึ่งพาได้ล่ะชยานีก็อยากให้ธนิดาได้เจอคนที่เธอสามารถพึ่งพาได้แต่ถ้าเอาแต่พึ่งพาคนอื่นคงไม่ดีเท่ากับให้เราเปลี่ยนตัวเองให้เข้มแข็งขึ้นอีกอย่างคนอย่างเฉลิมพลธนิดามีปัญหาด้วยไม่ได้ ส่วนทางด้านคนที่ชยานีคิดว่ามีปัญหาด้วยอย่างเฉลิมพลตอนนี้มือข้างหนึ่งกำลังจับโทรศัพท์ไว้ส่วนอีกข้างกำลังลูบคางตัวเองไปมาหันกลับไปมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงของเขาถึงแม้เธอจะไม่ได้สติอยู่แต่ก็ยังอยู่ไม่ค่อยสุขซักเท่าไหร่ และผู้หญิงคนนั้นก็คือธนิดานั่นเองเธอตัวแดงไปทั้งตัวสีหน้าของเธอก็ดูจะไม่ค่อยดี ธนิดารู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนมากร้อนจนทนไม่ไหวเหมือนร่างกายทั้วร่างกำลังโดนแผดเผาเธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาสายตาสะลึมสะลือมองไปทางที่มีคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั้นค่อนข้างมืดจึงเห็นได้เพียงเงาร่างสูงใหญ่จนทำให้ธนิดารู้สึกกลัวขึ้นมา "คุณ" พอเธอเอ่ยปากพูดน้ำเสียงที่ออกมานั้นแหบแห้งมีเสน่ห์มากเหมือนจะละลายใจของคนฟังได้เลยเธอพยายามลุกขึ้นนั่งตอนนี้เธอคอแห้งมากๆจึงพยายามกลืนน้ำลายอยู่ตลอดก่อนจะพยายามปีนขึ้นมาสองมือจับขอบเตียงไว้พยายามใช้แรงพยุงตัวเองแต่ก็ยังลุกไม่ขึ้น เธอส่ายหัวแรงๆเริ่มรู้สึกหนักหัวมากขึ้น "ขอน้ำร้อน" สายตาของเฉลิมพลจ้องมองไปที่ร่างของธนิดา เธอคงไม่รู้ตัวเองว่าตอนนี้เธอดูยั่วยวนมากแค่ไหน ปกติแล้วรูปร่างของธนิดาก็เป็นแบบที่ผู้ชายชื่นชอบอยู่แล้วที่สำคัญตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ท่าทางจะโดนวางยามาด้วยเธอใส่ชุดนอนที่แสนจะเซ็กซี่และปล่อยเสน่ห์ของผู้หญิงออกมาทั่วร่างโดยเฉพาะตอนที่เธอพยายามดิ้นรนอยู่บนเตียงนั้นยิ่งมีเสน่ห์จนคนที่ได้เห็นปฏิเสธไม่ได้ เฉลิมพลไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษถ้าได้เจอคนสวยเขาก็ไม่เคยปล่อยไป ถ้าผู้หญิงที่เขาอยากได้เขาก็ไม่เคยพลาดส่วนธนิดาผผู้หญิงคนนี้เป็นข้อยกเว้น หลายเดือนที่ผ่านมาเดิมทีเขาคิดว่าตัวเขาเองจะไม่สนใจธนิดาแล้วแต่ใครจะรู้ว่าความต้องการครอบครองเธอของเขายิ่งเพิ่มมากขึ้นสาเหตุคงเป็นเพราะเขายังไม่เคยได้ครอบครองตัวเธอถึงทำให้เฉลิมพลไม่เคยปล่อยวางจากตัวของธนิดาได้เลย เขาค่อยๆเดินไปข้างหน้าก้มหน้ามองลงไปที่ธนิดายิ่งเห็นตอนที่วเธอดิ้นรนสายตาคู่นั้นของเฉลิมพลก็เหมือนมีไฟลุกขึ้นมา เขาขยับตัวเข้าใกล้แล้วกระซิบถามธนิดา "รู้ไหมว่าผมเป็นใคร" ธนิดารู้สึกร้อนจนทรมารเธอรู้สึกได้ว่ามีผู้ชายขยับเข้ามาใกล้เธอและกลิ่นตัวของเขาก็คุ้นเคยมากจนเธอรู้สึกโล่งใจ เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นกำลังพูดอะไรแต่ตอนที่เขาขยับตัวเข้ามาเลือดในกายของธนิดาก็เริ่มสูบฉีดอย่างเร็วเธอดิ้นอย่างทรมานกัดริมฝีปากแน่นมองไปที่เฉลิมพลด้วยตาเป็นประกายก่อนจะพยักหน้า "อืม" เฉลิมพลยิ้มออกมา "ดีมาก"เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ซื่อบื้อที่ได้แต่มองของดีตรงหน้าแล้วปล่อยให้ลอยไป ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรที่ธนิดามาอยู่ตรงนี้แต่ตอนจบของเรื่องนี้มีเพียงอย่างเดียว "เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองตาผม" เฉลิมพลพูดสั่ง ธนิดาเงยหน้าขึ้นตามคำสั่งแววตาเริ่มมีหยดน้ำตาไหลออกมาอย่างน่าสงสาร เธอยกสองมือขึ้นกอดคอของเฉลิมพลไว้ "ร้อน ช่วยฉันด้วยค่ะ" ดวงตาเรียวในแววตาเปร่งประกายเขากระชากเอวของธนิดาเข้ามาก่อนจะทับร่างของธนิดาไว้ "... " " อะ" ในตอนที่กำลังจะเข้าไปด้านในของเธอเฉลิมพลก็ต้องตกใจขึ้นมาแต่สักพักเขาก็ก้มลงมองหน้าเธออย่างมีความสุขจูบปากที่ร้องอย่างเจ็บปวดของเธอไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา เวลาทั้งคืนจนถึงฟ้าเริ่มสว่างเฉลิมพลถึงยอมออกห่างจากร่างของธนิดา เขาเดินลงจากเตียงเข้าไปในห้องอาบน้ำ ตอนที่เดินออกมาก็เห็นธนิดาที่ยังนอนไม่ได้สติอยู่ โดนเขารังแกมาตลอดทั้งคืนในเวลานี้ธนิดาจะมีแรงได้ยังไงล่ะ เขาเคยคิดไว้ว่ารสชาติของเธอคงจะต้องดีมากแน่ๆแต่ไม่คิดว่าจะดีขนาดนี้ทำให้เขาแทบจะหยุดไม่ได้ เขาผ่านประสบการณ์มามากมายแต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มเหมือนเมื่อคืนได้เลย เขายอมรับว่าตอนนั้นเขาหลงรักรสชาติของธนิดาเข้าแล้วอย่างฉุดรั้งไม่อยู่ บนเตียงของเฉลิมพลไม่มีผู้หญิงคนไหนอยู่ค้างคืนได้สำหรับเขาแล้วผู้หญิงก็แค่เครื่องสนองตัณหาเป็นการค้าขายที่เต็มใจทั้งสองฝ่ายแต่ธนิดาไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงเหล่านั้นอย่างน้อยตอนนี้ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอก็ไม่เลวเลยทีเดียว เขาสวมชุดคลุมอาบน้ำยืนมองข้างหน้าต่างอยู่สักพัก ความรู้สึกแบบนี้มันน่าอัศจรรย์มากนี่เขาถึงขนาดไม่อยากออกห่างจากเธอเลยถ้าไม่ได้เป็นห่วงว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอเขาถึงยอมหยุดลงได้ตอนนี้มองท่าทางของเธอแล้วตรงส่วนนั้นของเขาท่าทางเริ่มจะตื่นขึ้นมาอีกแล้ว เฉลิมพลสูดหายใจเข้าลึกหยิบกล่องบุหรี่เดินออกไปที่ระเบียง ปากของเขาคีบบุหรี่ไว้สองมือจับตรงระเบียงแววตาเป็นประกายก่อนจะหันกลับไปมองธนิดาเล็กน้อยแล้วหันกลับไปทางเดิมนิ้วยาวสะบัดขี้บุหรี่ออกก่อนจะหัวเราะออกมา คนอย่างเฉลิมพลผู้หญิงแบบไหนเขาก็เจอมาหมดแล้วแต่ตอนนี้กลับรู้สึกตื่นเต้นกับเด็กสาวแบบนี้น่ะเหรอนี่มันไม่เหมือนตัวเขาเลยอีกทั้งผู้หญิงคนนี้ยังโดนทำแบบนั้นก่อนจะส่งมาให้เขาอีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ธนิดารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันอยู่นานมากเป็นความฝันที่เหมือนจริงมากๆในความฝันทั้งเจ็บปวดทั้งสุขสมจนถึงตอนนี้แล้วธนิดาคิดอยู่ว่ามันไม่ใช่ความความจริง ธนิดาลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ธนิดาถึงได้รู้สึกว่านั่นมังไม่น่าจะใช่ความฝันเธอปวดเมื่อยไปทั้งตัวเหมือนโดนอะไรกระแทกอย่างแรง เธอเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคยและสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ในหัวของเธอปรากฏเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นเป็นฉากละครช้าๆ หลังจากนั้นธนิดาก็รีบลุกขึ้นนั่งรู้สึกเหมือนเพิ่งโดนน้ำเย็นราดตัวเธอหนาวสั่นไปทั้งตัว "ตื่นแล้วเหรอ" ธนิดาหันไปมองในแสงสว่างที่ส่องเข้ามามีใบหน้าของผู้ชายที่คุ้นเคยจนทำให้ใจเธอเต้นแรงอยู่แล้วยังมีริมฝีปากบางของเขาและรูปร่างที่แสนงดงามของเขาด้วย ธนิดาจับผ้าห่มแน่นสีหน้าเริ่มซีดเธอกัดริมฝีปากแน่นมองไปที่เฉลิมพล ตอนนี้เฉลิมพลยืนอยู่ตรงระเบียงดับบุหรี่มวนสุดท้ายทิ้งเขาพ่นควันบุหรี่ออกมาก่อนจะเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดี "มองผมทำไม" "คุณ" น้ำเสียงของธนิดาแหบแห้งของธนิดาดังออกมาเธอไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของเธอยังไงดีทำได้เพียงจับผ้าห่มไว้แน่น "คุณเฉลิมพล คุณทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง" "อืม ทำอะไรเหรอครับ" นิ้วยาวของเฉลิมพลจับคางของธนิดาให้เงยหน้าขึ้นและสบตากับแววตาคู่นั้นของธนิดา "เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคุณจำไม่ได้เลยรึไง" ธนิดาหน้าซีดเธอกัดริมฝีปากแน่นไม่พูดอะไร เมื่อเห็นท่าทางของธนิดาเฉลิมพลก็รู้ทันทีว่าเธอเข้าใจแล้วจึงปล่อยมือจากธนิดา" คุณกับผมก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้วไม่ใช่ว่าเกมส์แค่นี้คุณจะเล่นไม่ไหวหรอกนะ" "เกมส์" ธนิดาหน้าซีดเผือด เธอไม่สามารถอธิบายความโกรธแค้นนี้เป็นคำพูดได้เมื่อคืนเธอออกมาพร้อมกับผู้จัดการส่วนตัวเพราะมีงานเลี้ยงที่เกี่ยวข้องกับงานละครและโฆษณาที่เธอรับมาดังนั้นธนิดาจึงไปตามนัด หลังจากนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเธอจำไม่ค่อยได้แล้วแต่ดูจากท่าทางของเฉลิมพลแล้วถึงแม้ธนิดาจะโง่ก็ดูออกว่าเกิดอะไรขึ้น เธอโดนคนวางยาแล้วพาตัวมาไว้บนเตียงของเฉลิมพลและเฉลิมพลก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรจึงได้ครอบครองเธอ ธนิดาก้มหน้าลงโดยเฉพาะตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับเฉลิมพลเธอมักจะรู้สึกว่าตัวเองฐานะต่ำต้อยกว่าและตอนนี้ในสายตาของเฉลิมพลแล้วเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ ตัวเธอเองตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงที่อยากขึ้นเตียงกับเขาแล้วล่ะมั้ง "ยอมเป็นของผมซะ คุณอยากได้อะไรจะได้ทุกอย่าง" เฉลิมพลสะบัดขอบเสื้อท่าทางเชื่องช้าแต่สายตากับจับจ้องไปที่ธนิดาตลอด ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่ามีเวทมนตร์อะไรถึงขั้นทำให้เขาแค่มองก็อยากจะเข้าครอบครองแบบนี้ "ต้องการอะไรงั้นเหรอค่ะ" ธนิดายิ้มเยาะเย้ย เป็นไปตามที่คิดไว้ ในสายตาของเฉลิมพลเธอก็ไม่ได้ต่างไปจากผู้หญิงพวกนั้น "เมื่ิอคืนคุณควรปล่อยฉันไปหรือไม่ก็โยนฉันออกไป" เฉลิมพลย่นคิ้วนัยน์ตาสีดำเริ่มไม่พอใจเขาบีบคางของธนิดาไว้ " อยู่ต่อหน้าผมไม่จำเป็นต้องทำท่าทีเหมือนสาวบริสุทธิ์ก็ได้นะ เกมส์แกล้งปล่อยเพื่อจับเล่นครั้งเดียวก็พอแล้วอย่าทำเป็นฉลาดทำซ้ำๆผมไม่มีเวลามาเล่นกับคุณหรอกนะ"