ตอนที่329ปฏิกิริยาของคนในตระกูลกองแก้ว

ต๭นที่329ปฏิกิริยาของคนในตระกูลกองแก้ว "จริงสิคะ เรื่องที่คุณคุยอะไรกับคุณดนพฉันได้ยินหมดแล้ว”ชยานีนิ่งเงียบ มือข้างหนึ่งวาดเป็นรูปวงกลมบนตัวของนิธาน "ที่คุณถามคำถามนั้นกับคุณดนพก็เพื่อน้องวันใช่ไหมคะ" "ไม่ใช่ครับ"นิธานปฏิเสธแต่ชยานีกลับไม่เชื่อ "นิธานคะ คุณนี่นะถึงแม้จะเย็นชาไปบ้างแต่ฉันรู้ว่าภายในใจของคุณไม่ได้เยือกเย็นขนาดนั้น"ถึงแม้ทุกครั้งนิธานจะทำเหมือนไม่สนใจแต่ถ้าได้อยู่กับนิธานนานเข้าก็จะรู้ว่านิธานเป็นคนที่ดูภายนอกเย็นชาแต่ภายในจะอบอุ่นมาก "น้องวันเป็นน้องสาวของคุณคุณจะเป็นห่วงเธอก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรนี่คะ" "คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นซะหน่อย"นิธานไม่ขยิบตาเลยสักครั้งกุมมือที่แสนซนของชยานีไว้ "ถ้าคุณยังเล่นอีกผมจะไม่เกรงใจละนะ หืม" "อย่านะคะ ฉันง่วงแล้ว จะนอนแล้วด้วย"ชยานีเห็นสายตาที่ร้อนแรงของนิธานก็สงบเสงี่ยมตัวลงรีบเว้นระยะห่างจากนิธานแล้วนอนหลับตาทันที นิธานเห็นท่าทางหวาดกลัวเหมือนลูกนกตัวเล็กๆของเธอจึงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเบาๆอย่างจนใจ "หลับเถอะนะ ราตรีสวัสดิ์คนดีของผม" ข่าวเรื่องที่ชยานีป่วยหนักถูกปล่อยข่าวไปถึงที่เมืองเมฆาชามาได้รับข่าวตั้งแต่แรกเดิมทีเธอคิดว่าชยานีโดนชนตายจะดีที่สุดแต่คิดไม่ถึงว่าชยานีจะโชคดีขนาดนี้ดวงแข็งจริงๆนี่ขนาดโดนรถชนยังไม่ตายเลยช่วงนี้เธอรู้สึกไม่ชอบใจแต่ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่ตลอดกลัวว่าชยานีจะไม่ตายเรื่องทั้งหมดที่เธอทำก็เปล่าประโยชน์น่ะสิ และยังเป็นห่วงอีกว่านิธานจะอาละวาดขึ้นมาแล้วสืบพบร่องรอยอะไรขึ้นมาล่ะก็เธอต้องตายแน่ๆ แต่โชคยังดีที่ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาถึงแม้ด้านโน่นจะไม่มีข่าวดีอะไรปล่อยออกมาแต่ก็ไม่มีข่าวร้ายเช่นกัน ตอนนี้นิธานคงจะเป็นห่วงแค่คนที่อยู่ที่โรงพยาบาลเท่านั้นเธอซื้อตัวพยาบาลในนั้นไว้จึงได้รู้ว่าชยานียังไม่ฟื้นขึ้นมาเลยส่วนนิธานด้านหนึ่งต้องยุ่งเรื่องงานที่บริษัทอีกด้านหนึ่งต้องไปเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาล ในขณะที่ชามารู้สึกว่าโชคดีก็รู้สึกไม่พอใจด้วย เพราะอะไรทำไมผู้หญิงที่น่ารังเกียจอย่าปาลีถึงได้รับการปกป้องดูแลจากคุณนิธานด้วย ทำไมคุณนิธานถึงได้รักผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างปาลีได้ตอนที่เธอนึกถึงใบหน้าที่เหมือนกับชยานีแบบนั้นเธอก็ยิ่งโมโหอยากให้เธอตายไปให้เร็วที่สุด และตอนนี้เธอยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลกองแก้วของเธออีกเธอจะยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ตอนนี้ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นนอนป่วยหนักอยู่แค่รอให้เธอตายไปงั้นชามาคงวางใจได้ทั้งหมดแล้ว ชามากดวางสายไปแววตาก็เปลี่ยนเป็น เป็นโหดร้ายขึ้นมา "ไม่ว่าจะเป็นชยานีหรือปาลีพวกแกก็อย่าคิดที่จะแย่งของที่เป็นของฉันไปได้เลย" ไม่ว่าจะเป็นทัตติหรือว่าตระกูลกองแก้วก็ต้องเป็นของเธอคนเดียวใครก็อย่าคิดว่าจะแย่งไปได้ ทางด้านชามาดีใจมากแต่ว่าคนอื่นไม่ได้คิดอย่างนั้นทั้งทัตติและคนในตระกูลกองแก้วต่างก็ได้รับข่าวแล้วว่าเกิดเรื่องขึ้นกับปาลีและตอนนี้ปาลีอาการหนักมากน่ากลัวว่าจะไม่รอดแล้ว คนที่เป็นห่วงมากที่สุดก็คือทัตติกับคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้ว ทัตติเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับปาลีกันแน่แต่ถายในใจของเขาหลังจากรู้ว่าปาลีอาการหนักเขาก็รีบจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองนภาทันทีเขาอยากเจอปาลีไม่ว่าเธอจะเป็นใครเขาก็อยากรีบเจอเธอให้เร็วที่สุด ส่วนคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วเองเมื่อได้รับข่าวก็ตกใจมากรีบเรียกตัวปวีนกลับมาทันที "นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ทำไมเกิดเรื่องร้ายแรงแบบนี้แกถึงไม่ยอมบอกปู่" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วกล่าวโทษปวีน "เรื่องมันเกิดมาตั้งหนึ่งเดือนแล้วแกอยู่เมืองนภานานขนาดนั้นทำไมเรื่องแค่นี้ก็จัดการไม่ได้" ปวีนมองท่าทีของคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วและบิดาของตนเองอย่าธีรมนต์นอกจากธีรมนต์ที่มีสีหน้าเศร้าใจและเป็นห่วงส่วนคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วกับพรยศกลับมีท่าทางใจร้อนเท่านั้น ที่ใจร้อนไม่ใช่เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของปาลีแต่คงใจร้อนเพราะอย่างอื่นพวกเขารู้อยู่แก่ใจ ตอนแรกปวีนไม่เข้าใจว่าทำไมจริยากับปาลีไม่ยอมกลับเข้สตระกูลกองแก้วแต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วคนในตระกูลกองแก้วแต่ละคนช่างเห็นแก่ตัวได้ร้ายกาจมาก มิน่าล่ะถึงได้สั่งสอนชามาออกมาเป็นคนแบบนี้เพราะนิสัยของชามาเหมือนกับคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วและพรยศเอามากๆ เห็นแก่ตัวมาก "พูดสิ" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วเห็นว่าปวีนไม่เอ่ยปากพูดอะไรก็โยนไม่เท้าออกไป "แกเป็นพี่ชายภาษาอะไร ฮะ" ปวีนขมวดคิ้วแน่นขึ้น "ปาลีเป็นคนของตระกูลมะเด็งครับ" "เด็กบ้า" ไม้เท้าของคุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วถูกโยนไปอีกครั้ง "แกพูดอะไรของแกอะไรคือปาลีเป็นคนของตระกูลมะเด็ง ตระกูลนับเป็นอะไรได้ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เพราะไอ้ผู้ชายเฮงซวยอย่างฐิติพันธ์หลอกน้าแกไปไม่แน่ว่าตอนนี้น้าแกจะเป็น ช่างมันเถอะพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ก่อนหน้านี้แกก็สืบมาแล้วนี่ว่าตระกูลมะเด็งไม่ได้สนใจพวกเขาสองแม่ลูกเลยพวกเราที่ขึ้นชื่อว่าเป็นญาติทางฝ่ายน้าของแกต้องไม่นิ่งดูดายอยู่แล้วแกฟังให้ดีนะเรื่องของปาลีแกทำไม่ถูกในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วพรุ่งนี้ ไม่สิ วันนี้ วันนี้พวกเราจะไปที่เมืองนภากัน" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้จึงหันไปมองพรยศและธีรมนต์" พวกแกสองคนที่เป็นพี่ใหญ่และพี่รองของยัยยาก็ต้องไปด้วยตอนนี้รีบไปจองตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวนี้" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วพูดอย่างมีเหตุผลถึงแม้ปากจะบอกว่าทำเพื่อจริยาและปาลีแต่ทุกคนต่างก็รู้ดีแก่ใจว่าความจริงมันเป็นยังไงกันแน่ ปวีนก้มหน้าลงในดวงตาปรากฏแววตาเยาะเย้ยขึ้นมา" ได้ครับ ผมจะรีบจองตั๋วเครื่องบินให้เดี๋ยวนี้" " ไป รีบไป ยังมีพวกแกรีบไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วพูดอย่างนี้แล้วพรยศกับธีรมนต์จะปฏิเสธได้ยังไงกันจึงได้กลับไปเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า ปวีนเปิดประตูเดินออกมาพบว่าชามายืนแอบฟังอยู่หน้าประตูสีหน้าของเธอซีดขาวแต่สายตากลับเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ปวีนจ้องมองท่าทางของชามาอยู่ตลอดแต่ไม่แล้วแสร้งทำหน้าไม่แปลกใจ "ยัยมา เธอยืนอยู่ตรงนี้ทำไม" ชามารีบเก็บอารมณ์ของตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนจะสูดหายใจเข้า "พี่ใหญ่คะ ที่พวกพี่คุยกันหนูได้ยินหมดแล่วปาลีคนนั้นเป็นลูกสาวของคุณน้าจริงๆเหรอคะแล้วตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างคะ" จากสีหน้าท่าทางของชามาถ้าก่อนหน้านี้ปวีนไม่รู้เรื่องที่ชามาเป็นคนเสแสร้งแกล้งทำเก่งเขาคงโดนชามาหลอกเข้าให้อีกแน่นอน เขาส่ายหัวไปมา "อาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ " "แล้ว "บนใบหน้าของชามาดูเสียใจมากแต่ในใจกลับดีใจมากๆเมื่อคิดได้ว่าเธอใกล้จะตายแล้วเธอก็ยิ่งดีใจมากยิ่งขึ้น แต่ชามาคิดไม่ถึงว่าปู่ของเธอเพื่อปาลีแล้วจะยอมไปที่เมืองนภาด้วยตัวเอง นี่มันหมายความว่าอะไร ไม่ เธอไม่ยอมให้ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นได้ใจแน่ๆ "พี่ใหญ่คะ หนู หนูก็อยากไปด้วย” "ถ้าอยากไปก็ไปด้วยกัน " คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วกับพรยศและธีรมนต์สามพ่อลูกเดินออกจากห้องมาเห็นว่าชามายืนอยู่ตรงนั้นด้วยจึงพูดขึ้น "ในเมื่อแกรู้ความจริงแล้วงั้นปู่จะบอกพวกแกให้จริยาคือคนของตระกูลเราเป็นน้าของพวกแกปาลีคือน้องสาวของพวกแกสองคนดังนั้นพอถึงเวลานั้นพวกแกต้องดูแลพวกเธอดีๆรู้ไหม" "ค่ะ คุณปู่" ชามาพยักหน้าแต่ในใจกลับแค้นแทบตาย "เมื่อก่อนหนูยังไม่เคยได้เจอกับคุณน้าเลยแต่ปาลีพวกเราได้เจอกันหลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้หนูทำเรื่องไม่ดีไว้ทำให้ปาลีไม่พอใจขอโทษนะคะคุณปู่" " เอาล่ะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วแกทำผิดจริงแต่ปาลีก็ทำไม่ถูกในเมื่อพวกแกเป็นพี่น้องกันงั้นเรื่องพวกนั้นก็ช่างมันเถอะหลังจากนี้รักกันไว้ก็พอแล้ว"คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วปัดมือไปมาเขาไม่สนใจปัญหาของเด็กผู้หญิงแต่ก็รู้วิธีการดูแลอารมณ์ของเด็กผู้หญิงดี ในเมื่อตอนนี้ปาลีไม่อยู่ที่นี่ก็ต้องเอาใจชามาไว้ก่อน " ขอบคุณค่ะคุณปู่งั้นหนูไปเก็บเสื้อผ้าก่อนนะคะพวกเราจะได้รีบไปกันเลย" คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วพยักหน้าหันไปมองหน้าปวีน "ยืนนิ่งอยู่อีกทำไมรีบไปจองตั๋วเครื่องบินสิ" "ครับ คุณปู่" พอกลับถึงห้องปวีนก็แสยะยิ้มก่อนจะโทรไปหานิธาน "เป็นไปตามที่คุณคิดไว้ไม่มีผิดคนของตระกูลกองแก้วแทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว" "งั้นเหรอ" นิธานยืนอยู่ตรงระเบียงห้องพักคนไข้เอียงคอมองไปที่ชยานีที่กำลังหลับสนิทก่อนจะหันกลับไป "ปฏิกิริยาเป็นยังไง" "ปู่ของผมบอกว่าวันนี้จะเดินทางไป" "วันนี้" นิธานมองไปที่สีของท้องฟ้าด้านนอกห้องสายตาก็ยิ่งเยือกเย็นมากขึ้น "ใช่ครับ" ปวีนออกแนวเยาะเย้ยตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วตอนที่คุณปู่แห่งตระกูลกองแก้วออกคำสั่งออกมาคงไม่ได้คิดถึงปัญหานี้เลยสินะ " งั้นก็จัดให้เป็นเที่ยวบินของวันนี้พวกเขาไม่ได้อยากมารึไงผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตอนที่เขาได้เจอกับลีและแม่ยายของผมแล้วจะมีปฏิกิริยายังไง" นิธานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาปวีนกลับเข้าใจความหมายของนิธานดี "จริงด้วยครับ ชามาก็จะไปด้วย" "งั้นก็ดี" เขากลัวว่าชามาจะไม่มามากกว่า ปวีนสูดหายใจเข้าลึก" ผมสังเกตได้ว่าชามาแปลกๆตอนที่พวกผมคุยกันอยู่ที่ห้องทำงานชามาก็ยืนแอบฟังอยู่ข้างนอกตอนที่ผมเดินออกมาเห็นสีหน้าของเธอที่ยังไม่เก็บกลับไปดูเหมือนจะเคียดแค้นมากๆ"นิธานเคาะนิ้วลงบนราวระเบียง" อืม"ชามามีปฏิกิริยาแบบนี้อยู่ในแผนการของเขาในเมื่อเธอมีปฏิกิริยาแบบนี้หมายความว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเธอมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยอย่างแน่นอน " ถ้าหากเป็นฝีมือของชามาจริงๆคุณจะทำยังไง" " เรื่องนี้ผมจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งครับคุณนิธานจะทำอะไรก็ได้ครับ"ปวีนผิดหวังกับการกระทําของชามานานแล้วตอนนี้แม้แต่ตระกูลกองแก้วเขาก็ผิดหวังมากเช่นกัน "คุณปวีนจำคำพูดในวันนี้ของคุณให้ดี ใครทำดีต่อลีใครทำไม่ดีต่อลีผมจำไว้หมด"ที่นิธานพูดปวีนรู้ดีว่านิธานกำลังเตือนเขาอยู่ เขามีความสามารถที่จะทำแบบนั้นจริงๆใครก็ตามที่คิดจะทำร้ายปาลีเขาจะลงโทษคนนั้นอย่างสาสมแน่นอน