ตอนที่332ปาลีข่มขวัญชามา

ต๭นที่332ปาลีข่มขวัญชามา “ฮ่าฮ่าฉันเหรอฉันไม่ได้จะทำอะไรหรอก”เสียงนั้นพูดต่อ“ฉันก็แค่เห็นว่าเธอกำลังโดดเดี่ยวก็เลยมาคุยกับเธอเป็นเพื่อน”เสียงนั้นพูดต่อ “อ๊าออกไปเธอตายไปแล้วจะมาปรากฎตัวต่อหน้าฉันเพื่ออะไรออกไป” คงเป็นเพราะเคยทำเรื่องที่กลัวว่าคนอื่นจะรู้เอาไว้ดังนั้นชามาในตอนนี้ถึงได้กลัวยิ่งนักเธอหยิบเอาสิ่งของที่อยู่ใกล้ตัวทุบไปทางเสียงนั้นอย่างขอไปที“ไปตายซะเธอไปตายซะ” ท่ามกลางอากาศปรากฏเงาเงาหนึ่งขึ้นมาซึ่งเหมือนกับใบหน้าของชยานีทันทีที่ปรากฏขึ้นชามา“อ๊า”ร้องตะโกนออกมา“ชยานีไปตายซะ” แต่ที่น่าเสียดายก็คือทันใดนั้นใบหน้านั้นได้หายไปทั้งผ้าม่านที่ลอยได้ก็กลับเข้าที่ตามเดิมอย่างเรียบร้อยเพียงแต่ในใจของชามานั้นยังมิอาจสงบลงได้ ชยานีชยานี อย่านะอย่านะ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหกไม่ใช่ความจริง ชามาค่อยๆปลอบตัวเองในใจชยานีตายไปตั้งนานแล้วเธอไม่สามารถมาปรากฎที่นี่ได้หรอก“เป็นความหลอนแน่ๆความหลอน” “ความหลอนที่แท้เธอคิดว่าฉันเป็นความหลอนอย่างนั้นหรือ”เสียงตอบกลับมาอีกครั้งจิตใจที่กำลังผ่อนคลายของชามาถูกบีบอีกครั้ง“อา……” ครั้งนี้เธอมองไม่เห็นใบหน้านั้นแล้วแต่ว่าเสียงนั้นกลับชัดเจนชัดเจนขนาดที่ทำให้ชามาไม่อาจละสายตาไปได้“เธออย่าเข้ามานะอย่าเข้ามา” “ห๊ะห๊ะสนุกจริงๆ” ท่ามกลางอากาศปาลีกำลังลอยขึ้นไปมองมาที่ชามาด้วยสายตาอันเยือกเย็น แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักกับชามาแต่ว่าการเป็นผีก็มีข้อดีเหมือนกันอย่างเช่นตอนนี้เธอได้รู้ถึงเรื่องที่ชามาเคยทำกับกับชยานีในแต่ก่อนทั้งหมด ในเมื่อผู้หญิงที่ดูไร้ความเกรงกลัวคนนี้ฆ่าชยานีฆ่าน้องสาวคนเดียวของเธอได้ลงคอ ดวงตาคู่นั้นของปาลีมองลงบนร่างกายของชามาอย่างอาฆาตแค้นเธอมองมาที่ชามาอย่างโหดเหี้ยม“ชามาเป็นอย่างไรบ้างเอามดลูกกับหัวใจของฉันไปแล้วเธอได้อยู่กับทัตติรึเปล่า” “อ๊าออกไปนะ”ชามายิ่งฟังยิ่งหวาดกลัวและยิ่งเชื่อว่าเป็นชยานีจริงๆไม่ใช่ภาพหลอนที่เธอคิดขึ้นมาเอง“ฉันฉันไม่ได้ทำร้ายเธอเป็นเธอเธอที่แย่งเอาทั้งหมดของฉันไปเป็นเธอเธอสมควรตายเธอสมควรตาย” “จิ๊จิ๊จนถึงตอนนี้ยังไม่ยอมรับอีก”ปาลีลอยขึ้นไปบนหัวของชามา“ผู้หญิงอย่างเธอนี่จิตใจอำมหิตจริงๆเธอคิดจะทำให้ฉันตายยังไม่พอยังจะทำให้พี่สาวฉันตายอีกใช่ไหม” “พี่สาว”ชามาเงยหน้าขึ้นอย่างตะลึงแต่เบื้องหน้ากลับขาวโพลนมองไม่เห็นอะไรเลย เธอไม่รู้ว่า“ชยานี”ไปไหนแล้วทำได้เพียงตะโกนไปทางผ้าม่านผืนนั้น“เธอพี่สาวอะไรของเธอฉันไม่รู้ฉัน……”ชามาพูดได้เพียงครึ่งรู้สึกตกใจกลัวทันทีค่อยๆกลืนน้ำลายดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อปาลีเห็นเช่นนั้นก็ส่งเสียงเย็นชา“ตอนนี้รู้รึยัง” “เธอ……เธอเป็นพี่น้องกับปาลี”ชามายอมรับตความจริงเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามบนโลกนี้คนที่มีหน้าตาเหมือนกันคงจะไม่มีความคาดการณ์ใดนอกจากการที่พวกเขาเป็นแฝดกันถึงจะมีความเป็นไปได้ เธอก็คิดตั้งแต่แรกแล้วว่าเพราะเหตุใดชยานีที่ตายไปแล้วกลับมีอีกคนโผล่มาได้ในตอนแรกเธอก็ไม่เชื่อเพียงแต่หลังจากที่ทบทวนเหตุการณ์มากมายเหล่านั้นเธอเองได้ตรวจสอบความจริงของปาลีรู้ว่าประวัติของปาลีไม่เหมือนกับของชยานีและเมื่อคำนวณเวลาให้ถูกต้องแล้วพวกเธอไม่น่าจะเป็นเวลาเดียวกันได้แต่ว่าทั้งหมดนั้นเธอไม่ได้คิดถึงด้านนี้“ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นพี่น้องกัน” “เกินคาดไหมหล่ะ”ปาลีเข้ามาใกล้ชามาทำให้เกิดลมกรรโชก ลมหนาวเหน็บที่กัดกินถึงกระดูกพัดเข้ามาปะทะหน้าแม้ว่าชามามองไม่เห็นปาลีกลับสามารถรู้สึกถึงความหนาวเย็นนั้นได้ เธอถอยไปด้านหลังในทันทีกระแทกลงบนโต๊ะน้ำชาทั้งร่างกายแล้วซวนเซลงไปนั่งกับพื้น“อ๊า……” เป็นเพราะความกลัวของชามาในก่อนหน้านี้มีดปอกผลไม้เล่มนั้นจึงตกอยู่บนพื้นชามาที่นั่งลงบนพื้นอย่างกระทันหันในตอนนี้มือของเธอกับสะโพกอีกครึ่งหนึ่งกำลังอยู่บนมีด ปาลีมองมาอย่างเย็นชาย่อตัวเข้ามาใกล้ชามา“กลัวเหรอ” “ฉันจะบอกเธอเอาไว้ฉันไม่ได้กลัวเธอตอนนี้เธอก็เป็นแค่ภูตผีเร่ร่อนเท่านั้นเองเธอคิดว่าเธอยังจะกลับมามีชีวิตได้เหรออย่ามาฝันเฟื่อง”ชามาตะโกนยิ่งเสียงของเธอดังแสดงว่าเธอยิ่งกลัวมากขึ้น ปาลีเห็นท่าทีวางมาดใหญ่โตของชามาก็รู้สึกน่าขันยิ่งนัก“ภูตผีเร่ร่อนแต่ฉันที่เป็นผีเร่ร่อนนี้เป็นดาวมฤตยูของเธอตอนแรกฉันถูกเธอฆ่าไม่พอวันนี้เธอคิดจะฆ่าพี่สาวฉันอีกชามาฉันจะให้เธอชดใช้” “เธอ......เธอคิดจะทำอะไร” “ฉันเหรอเธอเดาสิ”ปาลีหัวเราะเหอเหออย่างเยือกเย็นความรู้สึกที่มืดทึมนั้นทำให้ชามาขดตัวไม่กล้าขยับตัว“เธอ......ฉันจะเตือนเธอชยานีถ้าเธอมาล้อกันเล่นฉันจะจะ.......” “จะทำไมทำร้ายฉันหรือไม่ใช่ว่าเธอทำลายศพของฉันไปแล้วเหรอเธอคิดว่าฉันในตอนนี้มีอะไรน่ากลัวอย่างนั้นเหรอ”ปาลีหัวเราะอย่างเย็นชาสภาพของชามาที่เห็นในตอนนี้รู้สึกเพียงรังเกียจ ส่วนนี้ของเธอยังเทียบไม่ได้กับชยานีพี่สาวของเธอถ้าไม่ใช้เพราะวิธีการลับหลังของชามาชยานีไม่มีทางตายเพราะชามา “ชามาทางที่ดีเธอควรเตรียมตัวไว้ให้ดีฉันจะมาหาเธออีก” ทันใดนั้นปาลีก็หายไปจากภายในห้องราวกับทั้งหมดหยุดนิ่ง “ปังปังปัง”เสียงเคาะประตูอย่างแรงดังเข้ามาจากด้านนอก“ชามาเปิดประตูถ้าเธออยู่ในนั้นก็เปิดให้ฉันเดี๋ยวนี้” ชามาจึงรวบรวมสติกลับมา“หือ......”หลังมือและสะโพกของเธอกำลังมีเลือดไหลแม้ว่าบาดแผลจะไม่ลึกกลับเจ็บกว่าปกติ“ชยานีปาลีคนน่ารังเกียจ”ในเมื่อพวกหล่อนเป็นพี่น้องกันถ้าอย่างนั้นเธอจะต้องจัดการกับปาลีคนน่ารังเกียจคนนั้นแล้วหล่ะ เธอเคยคิดว่าบนโลกนี้จะมีคนสองคนที่เหมือนกันได้อย่างไรเมื่อเป็นพี่น้องกัน“ล้วนเป็นคนน่ารังเกียจ”คนหนึ่งทำให้ทัตติลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นอีกคนหนึ่งรับมือนิธานได้อยู่หมัด“เธอมันนางจิ้งจอกเป็นนางจิ้งจอกเหมือนจริยาคนน่ารังเกียจ”เธอจะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่นอน “ชามาเปิดประตู”เสียงทุบประตูด้านนอกดังขึ้นเรื่อยๆค่อยๆดึงสติของชามากลับมา “ที่แท้เป็น......คุณปู่คุณพ่อ”ชามาเปิดประตูอย่างหงุดหงิดกลับพบว่าคุณปู่กับพรยศยืนอยู่ที่หน้าประตูด้วยสีหน้าไม่สู้ดีก็อดตกใจไม่ได้“พวกคุณ.......” “เธอทำอะไรอยู่ในห้องตะโกนโหวกเหวกพวกเราเรียกอยู่ตั้งนานก็ไม่มาเปิดประตู”พรยศกลัวว่าท่านปู่จะโกรธจึงเปิดประเด็นก่อน“ทำอะไรอยู่” ชามาถูกพรยศทำให้กลัวจึงห่อไหล่ด้วยความน้อยใจ“ฉัน……”แต่ในตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรเรื่องที่ใครฟังก็ไม่เชื่อเมื่อสักครู่นั้นถ้าเธอพูดออกมาพรยศกับคุณปู่อาจจะไม่เชื่อก็ได้ หรือจะให้พูดอีกก็คือการที่จู่ๆผีของชยานีปรากฎตัวเธอจะอธิบายกับพวกเขาว่าอย่างไร ชามาเอาแต่งึมงำไม่ยอมพูดออกมาคุณปู่จึงหงุดหงิด“ร้องไห้ทำไมเมื่อครู่ทำอะไรอยู่ในห้อง” “คุณปู่ฉัน……” “ชามาเธอบาดเจ็บได้อย่างไร”พรยศรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาชามาได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะออกมา“ฉัน……เมื่อครู่ฉันฝันร้ายฝันว่าลีถูกคนฆ่าตายฆันอยากจะช่วยเธอแต่ว่า……แต่ว่าฉัน……ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพอตื่นขึ้นมาฉันก็ได้รับบาดเจ็บแล้วหลังจากนั้นพวกคุณปู่ก็มา” ชามาปั้นเรื่องเธอเองก็ไม่รู้ว่าพวกคุณปู่จะเชื่อรึเปล่า“คุณปู่ขอโทษนะคะฉัน……” “เหอเหอฝันว่าฉันถูกฆ่าเหรอ”ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา“ใคร……” “ฉันคือปาลีไงชามา”ทันใดนั้นลมสายหนึ่งพัดมาต้องหูของชามาทำให้ชามารู้สึกกลัวจนอดตัวสั่นไม่ได้“ไสหัวไปฉันไม่กลัวเธอหรอกไม่ว่าเธอจะเป็นชยานีหรือปาลีฉัน……” “ชามาเธอทำอะไรหน่ะ” พรยศดึงชยานีเอาไว้ด้วยพละกำลังยับยั้งคำพูดต่อไปของชามาเอาไว้ “ฉัน……” ชามาราวกับกำลังเพ้อเธอมองมาที่พรยศและคุณปู่ด้วยความมึนงงอีกทั้งปวีณและธีมนต์ที่กำลังเดินมาในสมองขาวโพลนไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี “เมื่อครู่เธอพูดอะไร”แม้ว่าคุณปู่จะไม่มีความรู้สึกอะไรกับปาลีแต่ว่าเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นของชามารู้สึกประหลาดใจไปหมด อีกทั้งเมื่อครู่จู่ๆชามาตะโกนออกมาอย่างกับเสียสติร่วมกันกำลังหวาดกลัวไม่ใช่หรือ ในเมื่อคุณปู่เป็นคนที่ผ่านโลกมาก่อนเคยกินเกลือมากกว่าที่ชามากินข้าวเสียอีกเขาหรี่ตาลงสายตามองมาที่ชามาและพรยศคิดทบทวนในใจรอบหนึ่ง เมื่อพรยศได้ยินชามาพูดเช่นนี้ก็เหงื่อตก“คุณพ่อชามาอาจจะกำลังฝันร้ายอยู่อาจจะงัวเงียอยู่” “จริงหรือ”ปวีณถามอย่างสงสัย“ผมดูอย่างไรก็เห็นว่าชามาตื่นแล้วเป็นปกติมากเธอเพิ่งจะ……” “พี่ใหญ่เมื่อครู่ฉันคงสับสนว่าหลับอยู่ก่อนหน้านี้ฉันฝันร้ายดังนั้น……”ชามาอธิบายแต่ภายในใจกลับกลัวเป็นอย่างมากทำได้เพียงทำท่าทางน้อยใจออกมา เธอไม่รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะอะไรเมื่อครู่ถึงได้…… “สับสนว่ากำลังหลับฉันเห็นว่าเธอตื่นแล้วนะเมื่อครู่เธอไม่ได้พูดถึงปาลีเหรอแถมยังพูดถึงชยานีชยานีไม่ได้เป็นเพื่อนเธอเหรอแม้ว่าเธอจะตายไปแล้วแต่ว่า…..” “พี่ใหญ่ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่นีจากโลกนี้ไปตั้งนานขนาดนั้นฉันไม่อยากให้พี่ใหญ่เอาคนตายมาพูดแบบนี้”ชามารีบตัดบทสนทนาของปวีณ ปวีณหรี่ตาเม้มปาก“ชยานีก็เป็นเพื่อนผมดังนั้นฉันจะถามถึงก็ไม่เห็นเป็นอะไรสักหน่อยโอ้ใช่แล้วยังมีเรื่องที่ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณชยานี……เป็นน้องสาวของปาลี” “นายพูดอะไร” ครั้งนี้เป็นทุกคนที่ประหลาดใจคุณปู่และพรยศทั้งสองคนต่างชำเลืองมองหน้ากัน“ปวีณนายรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่” ปวีณพยักหน้า“แน่นอนว่าต้องรู้”สีหน้าของเขาเย็นชา“คุณปู่กับคุณลุงคิดว่าผมมีเหตุผลอะไรที่ต้องมาหลอกพวกคุณหรือ” คุณปู่และพรยศต่างมองหน้ากัน“นายรู้ได้อย่างไร” “ผู้ช่วยของนิธานเป็นคนบอกผม”ก่อนหน้านี้ได้พูดกับนิธานไว้แล้วว่าครั้งนี้เขาจะแสดงเป็นบทอะไร“เรื่องนี้ผมก็ทราบมาก่อนหน้านั้นแล้วว่าตอนนั้นคุณป้าให้กำเนิดแฝดหนึ่งในนั้นว่ากันว่าป่วยตั้งแต่ยังอยู่ในท้องเกิดได้ไม่นานก็เสียชีวิตแต่ว่าที่จริงแล้วไม่ได้เสียชีวิตและไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดถูกลักพาไปในทันทีหลังจากนั้นก็ถูกตระกูลคำล้อมรับไปเลี้ยงดู”ปวีณอธิบาย“เรื่องนี้ในตอนแรกผมก็ไม่เชื่อแต่ว่าเมื่อเห็นใบหน้าของชยานีกับปาลีที่เหมือนกันนั้นผมถึงตกลงเชื่ออีกทั้งดูเหมือนนิธานจะทำการพิสูจน์ดีเอ็นเอแล้วด้วย”