ตอนที่334แสดงละครได้ดี

ต๭นที่334แสดงละครได้ดี เมื่อเห็นว่าคุณปู่ตระกูลกองแก้วไม่มั่นใจแบบนั้นพรยศจึงไม่พูดอะไรไม่ดีออกไปทำได้เพียงตบไหล่ของชามาเพื่อคลายกังวล“พวกเรารีบไปรีบกลับเธอไปพักผ่อนในโรงแรมเถอะ” “แต่ว่า……”ชามาไม่ยินยอมแต่ในตอนที่สายตามองไปที่คุณปู่ตระกูลกองแก้วชามารู้สึกหวาดกลัวอย่างไรก็ตามก็เป็นผู้นำตระกูล “เอาหล่ะไปกันเถอะอย่าให้ถึงตอนค่ำเดี๋ยวจะมองไม่เห็นอะไร”ในตอนนี้เมื่อคุณปู่ตระกูลกองแก้วมองมาที่ชามาก็ว้าวุ่นใจไหนจะกังวลเรื่องจิตใจของชามาอีก ดังนั้นคนกลุ่มหนึ่งจึงออกจากโรงแรมแล้วตรงไปโรงพยาบาลที่ชยานีอยู่แม้แต่ชามาเธอไม่ได้ฟังที่บอกให้อยู่ในโรงแรมแต่ขับรถตามไปโรงพยาบาลด้วย ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่สำคัญในตอนนี้คือ“ปาลี”เธอไม่อาจลืมความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับปาลีและยังมีท่าทีของคุณปู่ตระกูลกองแก้วยิ่งทำให้ชามารู้สึกอยากให้ปาลีรีบๆตายไปเสียที “จิ๊จิ๊”ปาลีที่ลอยอยู่ในอากาศมองมาที่ท่าทางของชามาก็อดสายหัวไม่ได้“ช่างเป็นคนที่น่าเวทนาและน่าเคียดแค้นจริงๆแต่ว่าสมองไม่ค่อยดีเท่าไหร่”จะทำแต่เรื่องผิดพลาดใช้วิธีที่ผิดๆเทียบกับเธอแล้วโง่กว่าอีก แต่ว่า“นีเอ๋ยเธอว่าทำไมเธอถึงได้โชคร้ายอย่างนี้ทำไมต้องเผชิญหน้ากับคนบ้าอย่างชามาครั้งแล้วครั้งเล่ากันนะ”เธอถอนหายใจอย่างอดไม่ได้แล้วลอยตามชามาไปโรงพยาบาล เพราะรู้ตั้งแต่ก่อนหน้าว่าคนของตระกูลกองแก้วจะมาดังนั้นนิธานจึงจัดเตรียมทุดอย่างไว้ล่วงหน้าหมดแล้วในตอนนี้ชยานีนอนไม่ได้สติยังไม่ตื่นอยู่ในห้องไอ.ซี.ยูแต่ด้านนอกนั้นถ้าไม่ใช่คนเฝ้าถ้าเขาไม่ได้อนุญาตก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ ผลคือนิธานมาถึงได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงพูดคุยจากด้านนอกดังเข้ามาตามด้วยนิธานได้รับข้อความหนึ่งเป็นข้อความที่ปวีณส่งมาให้บอกนิธานว่าพวกเขามาถึงแล้วแต่ว่าชามาไม่ได้มาด้วย นิธานเม้มปาก“ถ้าอย่างนั้นนายก็คิดผิดแล้วเธอมาแล้ว” นิธานจัดคนให้สะกดรอยตามชามาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงดังนั้นตั้งแต่ที่เธอเริ่มออกจากประตูเธอก็อยู่ในขอบเขตสายตาของนิธานแล้ว เขาเองก็อยากจะเห็นว่าที่สุดแล้วสองเน่าๆของชามานี้จะทำอะไรได้ “คุณยิ้มอะไร”ชยานีเห็นนิธานนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆจึงพูดอย่างเบื่อหน่าย“คุณว่าชามาจะติดกับไหมถ้าเกิดไม่ใช่เธอล่ะหรือถ้าเธอไม่ได้ลงมืออย่างเปิดเผยหล่ะ” “ถ้าคุณยังคงถูกเธอคุกคามอยู่แบบนี้ไม่ช้าก็เร็วเธอต้องลงมือแน่”นิธานบีบมือของชยานี“นอนนานเกินไปแล้วนะไม่เบื่อเหรอ” ชยานีพยักหน้า“ค่ะเอาแต่นอนทั้งวันเบื่อจะตายอยู่แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ออกจากโรงพยาบาลสักที”ไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อคนอย่างชามาเธอจะต้องมาเสียเวลาของตัวเองแบบนี้ เธอนอนอยู่ในโรงพยาบาลมาเดือนหนึ่งแล้วที่จริงเธอก็รู้ว่านิธานเป็นห่วงร่างของเธอเมื่อดูจากสถานการณ์ที่คุณหมอและพยาบาลมาดูแลเธอในช่วงนี้ก็รู้ว่านิธานไม่ได้คิดจะจับชามาที่ง่ายขนาดนั้นเพียงอย่างเดียวที่จริงแล้วสิ่งที่เขาให้ความสำคัญก็เพื่อดูแลร่างกายของเธอก็เท่านั้นเอง “เร็วมากเลยรอให้ชามาเปิดเผยความจริงในวันนี้ก็ได้แล้ว” “ถ้าเกิดวันนี้เธอไม่เปิดเผยความจริงหล่ะ”ชยานีไม่อาจมองโลกในแง่ดีแบบนั้นได้ “เชื่อผมสิเธอจะต้องทำแน่นอน”นิธานบีบมือของชยานีได้ยินเสียงของด้านนอก“รออยู่ด้านนอกได้พักหนึ่งแล้วหืม” ชยานีพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นก็เอาเถอะ”เธอหลับตาอย่างยอมรับชะตากรรมเรื่องต่อจากนี้มอบให้นิธานจัดการต่อแล้วกัน นิธานจงใจให้พวกปวีณรออยู่ด้านนอกพักหนึ่งแม้ว่าที่จริงแล้วคุณปู่ตระกูลกองแก้วจะรออยู่ด้านนอกอย่างหมดความอดทนตั้งนานแล้วแต่ในเมื่อที่นี่เป็นเขตของนิธานอีกทั้งที่จริงแล้วรักษาความปลอดภัยสามคนที่หน้าประตูก็ได้บอกกับพวกคุณปู่ตระกูลกองแก้วตั้งแต่แรกแล้ว พวกเขาเป็นคนที่มีหน้ามีตาในเมืองเมฆาคิดว่าตัวเองไม่มีใครในสังคมไม่รู้จักเหรอกลับนึกไม่ถึงว่านิธานจะมีศักยภาพขนาดนี้เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้คุณปู่ตระกูลกองแก้วจึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะผูกสัมพันธ์กับนิธานให้ได้ ดังนั้นก่อนที่นิธานยังไม่ออกมาคุณปู่ตระกูลกองแก้วทำใจดีครั้งแล้วครั้งเล่าให้พวกเขาแต่ละคนรออย่างสำรวมต่อหน้านิธานจะต้องเป็นมิตรต้องแสดงออกว่าเป็นห่วงและบริสุทธิ์ใจกับปาลี ดังนั้นนิธานที่เพิ่งจะออกมาจึงพบกับคุณปู่ตระกูลกองแก้วที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม ดวงตารียาวของนิธานกำลังส่องประกายความมืดมนวาบหนึ่งแล้วหายไป“พวกคุณคือ......”นิธานที่กำลังพูดส่ายตามองมาที่คนสองสามคนที่อยู่ด้านหน้าตามด้วยมองมาที่ปวีณด้วยความสนใจใคร่รู้“คุณปวีณไม่ทราบว่าคนกลุ่มนี้คือ” “คุณนิธาน”ปวีณมองมาที่นิธานอย่างขอโทษ“ท่านนี้คือคุณปู่ของผมท่านนี้คือคุณลุงของผมคุณต้องเคยพบมาก่อนแน่นอนส่วนท่านนี้คือคุณพ่อของผม” “อือหืม”นิธานยักคิ้ว“จากนั้นหล่ะ”แต่ดวงตากลับเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น ถึงแม้อายุของนิธานจะไม่มากเหมือนคุณปู่ตระกูลกองแก้วแต่บรรยากาศกลับคล้ายกันเขาที่ยืนต่อหน้าคนตระกูลกองแก้วราวกับเป็นผู้มีอำนาจส่วนคนของตระกูลกองแก้วนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้านิธานก็ไม่ต่างจากมดปลวก นอกจากปวีณที่อยู่ในนี้แล้วคนอื่นถูกบรรยากาศที่แข็งแกร่งของนธานทำให้รู้สึกกลัว เดิมทีคุณปู่ตระกูลกองแก้วคิดว่าตนเองยังไงก็เป็นผู้อาวุโสนิธานคนนี้กลับไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมอย่างน้อยก็ควรไว้หน้าเขาบ้างถึงจะถูกแต่นิธานที่มีบรรยากาศแบบนี้ทำให้คุณปู่ตระกูลกองแก้วรู้สึกถูกกด “คุณนิธานได้ยินมาว่าปาลีได้รับบาดเจ็บแล้วพวกเราก็เป็นญาติของปาลีพวกเราอยากเจอหน้าของปาลี” “คนใกล้ชิด”นิธานหรี่ตาลง“ทำไมผมไม่รู้ว่าปาลียังมีญาติอย่างพวกคุณหืม” “นิธานนายพูดแบบนี้ปาลีเป็นลูกของจริยาลูกสาวของฉันแน่นอนว่าพวกเราเป็นญาติกันนายดูสิก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้ติดต่อกับลูกสาวของเรามาตั้งหลายปีดังนั้นในเมื่อขาดหายกันไปตั้งหลายปีขนาดนี้พวกเรามาหาลูกสาวได้ไม่ง่ายอย่างวันนี้เมื่อหาปาลีเจอดังนั้น......” “ดังนั้นพวกคุณจึงเป็นญาติกันอย่างนั้นเหรอ”นิธานมองมาที่คุณปู่ตระกูลกองแก้วแล้วหัวเราะ“ถ้าผมจำไม่ผิดแต่ไหนแต่ไรแม่ยายของผมไม่เคยพูดว่าเธอมีญาติพี่น้องอยู่บนโลกนี้ดังนั้นที่พวกคุณมาเยี่ยมอย่างกะทันหันแบบนี้จึงรู้สึกแปลกใจมาก” “นายนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่พ่อของฉันก็พูดแล้วว่าจริยาเป็นน้องสาวของฉันในเมื่อปาลีเป็นลูกสาวของจริยาแน่นอนว่าเป็นคนของตระกูลกองแก้วพวกเราตระกูลกองแก้วมาเยี่ยมเธอนี่ก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือนายจะมาขวางแบบนี้เพื่ออะไร”พรยศพูดแทรกขึ้นมากระทันหัน นิธานหรี่ตาดวงตารียาวนั้นกำลังส่งความแปลกใจออกมา เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ว่าความรู้สึกเหน็บแนมในดวงตานั้นกลับชัดเจนเขาเม้มปากหันมามองทางพรยศเมื่อพรยศถูกนิธานมองด้วยสายตาแบบนั้นก็รู้สึกหวาดกลัว“นาย......” “หุบปาก” คุณปู่ของตระกูลกองแก้วรู้สึกว่าวันนี้การที่ให้พรยศมาด้วยเป็นความคิดที่ผิดในเมื่อโตๆกันแล้วอายุตั้งห้าสิบกว่าในสายตาของนิธานนี้กลับไม่มีพลังใดๆ เรื่องนี่ช่างมันในเมื่อเปิดประเด็นกับนิธานแบบนี้ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวต่อจากนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ “คุณนิธานวันนี้คุณลุงของเราร่างกายไม่ค่อยดีไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่ความหมายก็คือพวกเราอยากพบจริยาและปาลีในตอนนั้นจริยากับพวกเรามีเรื่องเข้าใจผิดกันวันนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้วจึงอยากพบหน้า” “เดิมทีตาหมดหวังที่จะได้เจอกับจริยาแต่ว่าฉันที่เป็นพ่อคนก็ก้าวเท้าลงหลุมไปครึ่งหนึ่งแล้วความปรารถนาสูงสุดในตอนนี้ก็คือการรวมญาติให้เป็นหนึ่งให้สมบูรณ์นิธานก่อนหน้านี้พวกเราไร้ความหวังแต่ปวีณเด็กคนนี้กลับนำความหวังมาให้พวกเราเขาหาปาลีจนเจอหาจริยาจนเจอนี่นับว่าเป็นวาสนานายดูสิในเมื่อวันนี้พวกเรามากันทั้งครอบครัวก็เพื่อมาพบพวกเขาสองแม่ลูก” คำพูดของคุณปู่ตระกูลกองแก้วครั้งนี้มีน้ำเสียงเครือน้ำตาจริงๆถ้าหากใช้รับมือกับคนทั่วไปถือว่าเหลือเฟือแต่ฝ่ายตรงข้ามคือนิธานถือว่าเป็นโชคร้ายของเขา ในการทำธุรกิจนิธานไม่เคยเจอคนแบบไหนด้วยเหรอคุณปู่ตระกูลกองแก้วเห็นอย่างนี้เป็นคนเจนโลกแต่ก็ยังไม่อยู่ในตำแหน่งนั้นเพราะนิธานไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาตั้งแต่แรกแล้ว “นิธานถือว่าตาขอร้องนะที่ปาลียังนอนไม่ได้สติจนถึงทุกวันนี้พวกเราทุกคนเป็นห่วงปาลีมาก”คุณปู่ตระกูลกองแก้วพูดพร้อมถอนหายใจ“เห็นแก่คนแก่ๆไม้ใกล้ฝั่งอย่างฉันเถอะนะ” นิธานหรี่ตาลงเงยหน้าแล้วมองปวีณอย่างหยอกล้อปวีณที่ต้องเผชิญหน้ากับนิธานที่มีท่าทีเช่นนี้ก็ถึงกับเหงื่อตกเขายกมุมปากอย่างวางตัวไม่ถูกเขารู้สึกว่าถ้าตัวเองยังไม่ยอมพูดจาเกรงว่าคุณปู่ตระกูลกองแก้วจะพูดอะไรขายหน้าไปมากกว่านี้จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“คุณนิธานคุณปู่ของฉันไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงเท่าไหร่อีกทั้งคุณปู่ไม่เคยเจอปาลีมาก่อนดังนั้นเขาจึงคิดถึงหลานสาวอยากจะพบหน้าเธอก็เป็นเรื่องธรรมดา” นิธานเม้มปาก“ผมเองก็ไม่ได้พูดว่าจะไม่ให้พวกคุณพบเธอ” “ถ้าอย่างนั้นนายตกลงแล้วใช่ไหม”คุณปู่ตระกูลกองแก้วเงยหน้าขึ้นอย่างดีใจระคนแปลกใจ“ถ้าอย่างนี้ก็ดีมากเลยคนแก่อย่างฉัน……” “แต่ว่าตอนนี้ปาลีกำลังอยู่ในช่วงอันตรายยังพ้นขีดอันตรายดังนั้นเชิญพวกคุณครั้งหน้าค่อย……” “คุณนิธานคะภรรยาของคุณฟื้นแล้วค่ะ” ทันใดนั้นประตูของห้องไอ.ซี.ยูเปิดออกพยาบาลมองมาที่นิธานอย่างแปลกใจระคนดีใจ“คุณนิธานคุณผู้หญิงปาลีภรรยาของคุณฟื้นแล้วค่ะ” “คุณพูดอะไรนะ”นิธานถามอย่างตื่นเต้นไม่สนใจคนของตระกูลกองแก้วรีบหันหลังเข้าไปในห้องไอ.ซี.ยู“ไปรีบไปตามหมอมาเร็วเข้า” “ค่ะค่ะค่ะคุณนิธานฉันจะรีบไปตามคุณหมอมา” “เดี๋ยวก่อน”นิธานเรียกพยาบาลคนนั้นเอาไว้“เรียกดนพมา” “ค่ะ” รวดเร็วมากดนพก็มาถึงตรวจดูชยานีรอบหนึ่งแล้วพยักหน้า“ประหลาดมากน่าประหลาดจริงๆไม่คิดเลยว่าน้องสะใภ้จะหายเร็วแบบนี้อีกทั้งสมรรถนะของร่างกายก็กำลังหายเป็นปกติ” “ความหมายของนายคือลีกำลังดีขึ้นใช่ไหม”นิธานหรี่ตาลง“นายมั่นใจไหม”เขารู้สึกสงสัย ดนพไม่มั่นใจทั้งหมด“พี่สามนายไม่เชื่อใจคนอื่นแล้วยังไม่เชื่อใจฉงผมอีกเหรอตอนนี้ปาลีไม่เป็นอะไรร้ายแรงแล้วจริงๆแต่ว่าเพื่อความปลอดภัยในการดูแลผมแนะนำว่าในนอนอยู่โรงพยาบาลรอดูอาการอีกสักพักรอให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรร้ายแรงจริงๆแล้วค่อยออกจากโรงพยาบาล” “อืม” “ดีมากเลย” ในเวลานี้คนของตระกูลกองแก้วที่อยู่ข้างๆอย่างไร้ตัวตนมาโดยตลอดได้เอ่ยปากขึ้นคุณปู่ตระกูลกองแก้วที่มีท่าทางแปลกใจระคนดีใจนั้นดูแล้วน่าขันจริงๆ “สมแล้วที่เป็นคนของตระกูลกองแก้วของพวกเราฉันว่าแล้วว่าปาลีเด็กคนนี้คนดีผีคุ้มผ่านเรื่องราวมาขนาดนี้หลังจากนี้เธอก็จะสบายแล้วนะ”คุณปู่ตระกูลกองแก้วมองมาที่ปาลีอย่างดีใจราวกับกำลังเห็นชยานีเป็นดอกไม้อย่างนั้นแหละ “คล้ายคล้ายกันมากจริงๆ”คุณปู่ตระกูลกองแก้วเข้ามาใกล้ชยานีชยานีกลับขมวดคิ้วแล้วหลบคุณปู่ตระกูลกองแก้วนิธานจึงเข้ามาขวางระหว่างทั้งสองคนเอาไว้แล้วแผ่รังสีดุดันออกมาเขาโอบชยานีไว้อ้อมกอด“ไม่ต้องกลัวคุณมีผมอยู่” ชยานีพยักหน้ามองอย่างหวาดระแวงข้ามนิธานมาทางคุณปู่ตระกูลกองแก้ว“นิธานเขาคือใคร”แล้วมองไปที่คนอื่นๆของตระกูลกองแก้ว“พวกเขาหล่ะเป็นใครกัน”