ตอนที่335สีหน้าของคนตระกูลกองแก้ว

ต๭นที่335สีหน้าของคนตระกูลกองแก้ว นิธานยังไม่ทันแนะนำคุณปู่ตระกูลกองแก้วก็รีบยิ้มหน้าบานแนะนำตัว“ปาลีเด็กดีฉันคือคุณตา”ท่าทางเมตตาของคุณปู่ตระกูลกองแก้วนั้นแม้ว่าจะทำให้รู้สึกดีแต่เห็นได้ชัดว่าเขาใช้ผิดคนแล้วชยานีเหมื่อนกับนิธานไม่ใช่คนที่จะไว้ใจคนอื่นง่ายๆโดยเฉพาะชยานีที่เคยผ่านการตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ใบหน้ายิ้มแย้มต้อนรับคนของคุณปู่ตระกูลกองแก้วชยานีกลับมองมาที่คุณปู่ตระกูลกองแก้วอย่างเย็นชาอีกทั้งไม่แสดงท่าทีอะไร คุณปู่ตระกูลกองแก้วคนนี้แม้ว่าชยานีไม่ค่อยคุ้นเคยแต่ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่เป็นเพื่อนกับชามาเธอเคยไปที่ตระกูลกองแก้วในบรรดาคนมากมายของตระกูลกองแก้วที่ชยานีรู้สึกดีด้วยมีแค่ธีรมนต์กับปวีณที่สำคัญทั้งสองคนนี้เป็นคนจริงใจส่วนคนอื่นนั้นเธอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เมื่อเห็นว่าชยานีเอาแต่ไม่สนใจตนเองสีหน้าของคุณปู่ตระกูลกองแก้วถึงกลับไปไม่เป็นจึงมองมาที่ปวีณ ปวีณเดินออกไปข้างหน้า“ลีนี่คือคุณปู่ของผม”เขาแนะนำ ครั้งนี้ชยานีจึงนึกขึ้นได้ทันทีแต่ก็พูดทันทีว่า“โอ้ที่แท้เป็นคุณปู่ของคุณปวีณแต่ว่าคุณปวีณพาคุณปู่มาที่นี่เพื่ออะไรเหรอ” ปวีณรู้สึกจนปัญญา“ลีแม้ว่าตอนนี้คุณกับคุณป้ายังไม่ได้กลับมาที่ตระกูลกองแก้วแต่ว่าเรื่องที่คุณกับคุณป้าเป็นคนของตระกูลกองแก้วนี้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้”ปวีณพูด“หลังจากที่ผมนำเรื่องของคุณป้าไปบอกคุณปู่หลายปีมานี้คุณปู่เอาแต่เป็นห่วงคุณป้าทุกวันนี้ไม่ค่อยได้รับรู้ข่าวของคุณป้าแน่นอนว่าต้องอยากมาพบส่วนคุณ…….พวกเราได้ยินว่าคุณได้รับบาดเจ็บดังนั้นจึงมาเยี่ยม” “จริงหรือถ้าอย่างนั้นขอบคุณพวกคุณนะคะ”ชยานีทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวเมื่อยังมีท่าทางที่ปฎิบัติต่อพวกเขาแบบนี้ก็อดทำให้คุณปู่ตระกูลกองแก้วถอดใจไม่ได้ “ลีคุณปู่เดินทางมาเยี่ยมพวกคุณคุณอย่า……เย็นชากับคุณปู่อย่างนี้เลย”ปวีณพูดคุณปู่ตระกูลกองแก้วได้ยินเช่นนั้นจึงพยักหน้า“ลีฉันคือคุณตา” “ตอนนี้พวกคุณเอาแต่พูดอยู่ฝ่ายเดียวส่วนเรื่องคุณตาคืออะไรนั้นขอโทษด้วยนะคะแต่ก่อนฉันเคยได้ยินคุณแม่พูดว่าญาติแบบนี้ไม่อาจทำความรู้จักได้”สุดท้ายชยานีจึงได้มีท่าทีแบบนี้ คุณปู่ตระกูลกองแก้วได้ยินเช่นนั้นก็อยากพูดอะไรสักอย่างแต่ว่าชยานีแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อปฏิเสธคำพูดทั้งหมด“นิธานฉันเหนื่อยแล้วอยากพักผ่อน” นิธานหรี่ตาลงแล้วบีบมือของชยานีจากที่ที่คนเหล่านั้นมองไม่เห็นตามด้วยพูดว่า“ทุกท่านคงได้ยินแล้วนะครับภรรยาของผมเพิ่งจะฟื้นขึ้นมาตอนนี้ร่างกายยังอ่อนแอต้องขอโทษด้วยนะครับ” นิธานพูดมามากมายขนาดนี้พวกคุณปู่ตระกูลกองแก้วไม่ใช่พวกหน้าหนาอีกทั้งไม่อาจอยู่นานได้ทำได้เพียงพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ลีเธอหายไวๆนะพรุ่งนี้คุณตาจะมาหาเธออีก” ชยานีหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณปู่ตระกูลกองแก้วคะร่างกายนี้ยังไม่ต่อยมั่นคงฉันคิดว่าญาติแบบนี้ไม่รู้จักยังดีซะกว่ายิ่งไปกว่านั้นถ้าฉันจำไม่ผิดชามาก็เป็นคนของตระกูลกองแก้วของพวกคุณด้วย” คุณปู่ตระกูลกองแก้วได้ยินเช่นนั้นจึงเปลี่ยนสีหน้าแม้แต่พรยศที่ได้ยินเช่นนี้ก็ตัวสั่น แววตาที่พวกเขามองมาที่ชยานีมีความล้ำลึกแต่ชยานีกลับทำเหมือนไม่เห็นท่าทางของพวกเขาแต่อย่างใด“ส่วนเรื่องของชามาฉันคิดว่าถึงฉันจะไม่พูดออกไปพวกคุณก็คงเข้าใจการกระทำทั้งหมดของเธอดีตลอดมาฉันเป็นคนที่ถ้าใครไม่ทำฉันฉันก็จะไม่ทำใครแต่ว่าตามที่เธอพยายามทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่ามาเป็นศัตรูกับฉันแบบนี้ฉันก็ไม่อาจปล่อยเธอไปได้” “ปาลีเธอ……”ในที่สุดพรยศก็โมโห“เรื่องของเธอกับมานั่นไม่ใช่ความผิดของมาทั้งหมดพวกเธอ……” “หุบปาก”คุณปู่ตระกูลกองแก้วตัดบทพรยศอย่างรุนแรง“ที่นี่นายไม่มีสิทธิ์พูด” “คุณพ่อ” “ฉันบอกให้นายออกไป”แม้ว่าคุณปู่ตระกูลกองแก้วจะคิดว่าพรยศไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่แต่ก็ไม่นึกว่าจะถึงขั้นนี้ไม่มีสายตาเลยสักนิด ตอนนี้พวกเขาแค่มานับญาติถ้าทำให้ชยานีกับนิธานไม่พอใจการนับญาติครั้งนี้ก็คว้าน้ำเหลว เห็นได้ชัดว่าชยานีในตอนนี้โกรธเรื่องที่ถูกชามาทำให้ได้รับบาดเจ็บพวกเขาเป็นแบบนี้ก็สมควรแล้วที่จะพูดด้วยแค่นี้แต่พรยศกลับเก็บอารมณ์ไม่อยู่เป็นเหมือนชามาถ้ารู้อย่างนี้เขาคงไม่ให้พรยศมาด้วยตั้งแต่แรก มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ถ้าเห็นอะไรไม่เข้าตาไม่ว่าคนนั้นจะทำเรื่องอะไรเขาจะรู้สึกไม่เข้าตาไปทั้งหมดคิดว่าเป็นความผิดเหมือนกับที่พรยศพูดกับคุณปู่ตระกูลกองแก้วในวันนี้ก็คือคนที่ไม่เข้าตา พรยศยังอยากพูดอะไรอีกแต่ถูกธีรมนต์ห้ามเอาไว้“พี่ใหญ่พวกเรากลับกันก่อนเถอะเรื่องนี้ไม่อาจรีบร้อนได้ให้คุณพ่อคุยกับลีเถอะ” ธีรมนต์ลากพรยศออกไปคุณปู่ตระกูลกองแก้วจึงแบกหน้าพูดกับชยานีต่อ“ลีวันนี้ลุงเธออารมณ์ไม่ค่อยดีจึงพูดจาไม่ดูตาม้าตาเรือเธออย่าคิดกับเขาแบบนั้นเลย” “ไม่ได้”ชยานียิ้มทีหนึ่ง“นิสัยของคุณพรยศกับลูกสาวของเขาช่างเหมือนกันสมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน” คุณปู่ตระกูลกองแก้ว“……” บทสนทนานี้เขาไม่รู้ว่าควรต่อบทสนทนาว่าอย่างไรดีปวีณจึงออกโรงกู้หน้าให้“ลีเรื่องก่อนหน้านี้เป็นความผิดของชามาเรื่องนี่ผมปรึกษากับคุณปู่แล้วคุณปู่ได้สั่งสองแทนคุณไปแล้วเดิมทีวันนี้เธอก็อยากมาด้วยเพื่อมาขอโทษคุณแต่ว่าเธอไม่สบายอย่างกระทันหันดังนั้น……คราวหน้าพี่ใหญ่จะพาเธอมาขอโทษคุณอย่างเป็นทางการดีไหม” “อ๋อป่วยนี่เอง”ชยานีหัวเราะตื้นๆ“ป่วยก็ไม่เป็นไรในเมื่อก่อนหน้านี้ฉันยังไม่ตื่นขึ้นมาถ้าเธอมาฉันคงไม่ได้เห็นเธอขอโทษในเมื่อคุณปวีณพูดว่าครั้งหน้าครั้งหน้าคุณต้องพาเธอมาขอโทษฉันนะคะ” ชยานีพูดถึงขนาดนี้ท่าทางก็ชัดเจนคุณปู่ตระกูลกองแก้วก็รู้ความหมายของชยานีแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้จักตระกูลกองแก้วแต่ทั้งหมดในตอนนี้เป็นเพราะปัญหาของชามา“ลีเธอวางใจเถอะเรื่องนี้คุณตาจะดูแลให้เองชามาเด็กคนนั้นถูกตามใจมาตั้งแต่เล็กทำเรื่องอะไรไม่ค่อยคิดถ้าทำอะไรไม่ถูกใจเธอหล่ะก็เธอบอกคุณตาได้เลยคุณตาจะทวงความยุติธรรมให้เธอเอง” ชยานีพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอดู”แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง“ใช่แล้วฉันคิดว่าที่คุณปู่ตระกูลกองแก้วเอาแต่พูดว่าฉันเป็นคนของตระกูลกองแก้วบ้างหล่ะพูดว่าคุณแม่เป็นลูกสาวของคุณบ้างหล่ะฉันคิดว่าคุณปู่ตระกูลกองแก้วควรไปหาคุณแม่ของฉันก่อนทำให้มั่นใจว่าที่จริงแล้วคุณแม่เขาเป็นลูกสาวของคุณหรือไม่ถ้าหากไม่ใช่ถ้าอย่างนั้นสถานการณ์การพบกันในตอนนี้ก็เป็นแค่เรื่องตลก” “ทำไมจะไม่ใช่หล่ะเป็นไปไม่ได้”สีหน้าของคุณปู่ตระกูลกองแก้วแข็งทื่อคิดไม่ถึงว่าหลานสาวคนนี้ของเขาจะมีฝีปากดีเช่นนี้รอบคอบทุกด้านสมแล้วที่เป็นภรรยาของนิธานเป็นเพราะอยู่กับนิธานมานานวิธีการต่างๆของนิธานเธอเรียนมามากอยู่ คุณปู่ตระกูลกองแก้วรอให้คนของตระกูลกองแก้วออกไปอย่างสิ้นหวังชยานีมองตามพวกเขาที่เดินจากไปก็อดหัวเราะอย่างเย็นชาไม่ได้“สุดท้ายคนที่สั่งสอนชามาแบบนั้นก็เป็นเหมือนกัน” “อืมเป็นเหมือนกัน”นิธานพยักหน้า“วันนี้คุณก็เจอคนกลุ่มนี้แล้วคิดว่าอย่างไร” ชยานีส่ายหัว“ไม่ได้คิดอะไรเพียงแต่คิดว่าเรื่องที่คุณแม่ของฉันหนีไปในตอนนั้นต้องมีเรื่องอื่นที่ปกปิดเอาไว้แน่นอน”ชยานีกล้าพูด“นิธานคุณคิดว่าคนที่มีนิสัยอย่างคุณแม่ของฉันแบบนั้นในสถานการณ์ในตอนนั้นทำเรื่องหนีตามแบบนั้นเป็นเรื่องปกติหรือมีเรื่องอื่นที่ปกปิดอยู่กันแน่” “คุณคิดว่ามีปัญหาอย่างนั้นหรือ”นิธานถามกลับ ชยานีเงียบไปครู่หนึ่ง“คุณคิดว่าฉันคิดแค่จะรับผิดชอบแทนคุณแม่ใช่ไหม” “ไม่ครับสมเหตุสมผลแล้ว”นิธานส่ายหัว“ผมกลับรู้สึกว่าเธอพูดถูกไม่มีเรื่องอะไรไม่มีเหตุผลนิสัยของคุณแม่ผมเองก็รู้มาบ้างแต่ก่อนเธอไม่เคยกล้าต่อต้านคุณฐิติพันธ์เลยเรื่องหลบหนีในตอนนั้นจะต้องถูกกล่าวหาหรือมีเรื่องอื่นๆด้วยอย่างแน่นอน”นี่เป็นการคาดการณ์ของนิธาน ชยานีรีบพยักหน้า“ใช่ฉันเองก็คิดแบบนั้นแต่ว่าตอนนี้เรื่องราวก็ผ่านมาหลายปีแล้วอีกทั้งคุณแม่ของฉันยังไม่ยอมพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก”ชยานีถอนหายใจ“ที่จริงฉันไม่อยากให้คุณแม่กลับไปที่ตระกูลกองแก้วเลยสักนิดสถานที่นั้นไม่ได้ดีกว่าตระกูลมะเด็งเลย” “คุณพูดถูก”ตระกูลกองแก้วนอกจากธีรมนต์กับปวีณนิธานก็ไม่เห็นมีใคร สายตาเมื่อสักครู่เหล่านั้นพฤติกรรมของคนตระกูลกองแก้วก็ปรากฎในสายตาของนิธานคนพวกนั้นในสายตาเขาแล้วเป็นเพียงตัวตลกที่เต้นไปมาถ้าไม่ใช่เพราะชยานีเขาไม่มีทางเจอคนแบบนี้ อีกทั้งเวลานี้ในใจของนิธานไม่อาจวางใจคนของตระกูลกองแก้วได้เพราะการกระทำและความรู้สึกท้อแท้ของชยานี “คุณพ่อผมคิดว่าพวกเขาไม่อยากกลับมาที่ตระกูลกองแก้วตั้งแต่เเรกแล้วผมคิดว่าควรปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะ”ในตอนนี้พรยศไม่อยากให้พวกเขากลับมาที่ตระกูลกองแก้วเลยสักนิด“ในเมื่อเธอไม่มีมารยาทกับคุณแบบนี้” “หุบปากนายซะ”เดิมทีอารมณ์ของคุณปู่ตระกูลกองแก้วไม่ดีอยู่แล้วเมื่อได้ยินพรยศพูดจาใหญ่โตแบบนี้ยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข“นายอายุเท่าไหร่แล้วเรื่องแค่นี้ยังดูไม่ออกอีกไม่ได้เรื่องจริงๆ” “คุณพ่อ” “อย่าว่าแต่พูดเลย”คุณปู่ตระกูลกองแก้วถลึงตามองพรยศอย่างอารมณ์เสีย“สิ่งที่ฉันสั่งสอนนายหลายปีมานี้มันไม่เข้าหัวรึไงนายดูตัวเองสิขนาดปวีณยังสุขุมเลยทำความสัมพันธ์กับปาลีกับนิธานให้ดีเป็นเรื่องสำคัญต่อตระกูลกองแก้วของพวกเรามากนายไม่รู้เหรอ” ที่แท้คุณปู่ตระกูลกองแก้วทำเพื่อเรื่องนี้เอง แววตาของปวีณถากภางแวบหนึ่งอีกทั้งพูดว่า“คุณปู่เรื่องนี้ไม่อาจรีบร้อนได้ตามที่ผมคิดท่าทางปาลียังไม่อยากกลับตระกูลกองแก้ว” “หืมพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร”ดวงตาของคุณปู่ตระกูลกองแก้วส่องแสงแวบหนึ่ง“ปวีณนายพูดมา” “เมื่อสักครู่ความหมายของปาลีก็ชัดเจนแล้วว่าจะยอมหรือไม่ขึ้นอยู่กับทางคุณป้าคุณปู่คุณไม่เข้าใจหรือปาลีเชื่อฟังคุณป้าเพียงแค่พวกเราเกลี้ยกล่อมคุณป้าได้ถ้าอย่างนั้นแน่นอนว่าปาลีจะต้องคล้อยตามคุณป้าแน่นอน” “ใช่แล้วทำไมก่อนหน้านี้ฉันนึกไม่ออกนะไอ้หยาคนแก่นี่สมองก็คิดไม่ค่อยได้แล้ว”คุณปู่ตระกูลกองแก้วจึงโล่งอกแล้วสดใสขึ้นมาทันที“ใช่แล้วที่สำคัญก็คือทางป้าของนายไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีเธอยังคิดถึงเรื่องราวในตอนนั้นอยู่แน่นอน” “ตอนนั้นฉันเผด็จการไปหน่อยแต่ว่าทั้งหมดที่ฉันทำก็เพื่อป้าของนายทั้งนั้นที่เธอต้องทุกข์ทนมาจนถึงทุกวันนี้ได้รับการสั่งสอนแล้วฉันไปหาป้านายในวันนี้เธอต้องเข้าใจความลำบากใจของฉันแน่นอน”