ตอนที่340จริยารู้ความจริงว่าชยานีเป็นลูกสาวของเธอ

ต๭นที่340จริยารู้ความจริงว่าชยานีเป็นลูกสาวของเธอ “ชามา”จริยาขมวดคิ้ว“ขอโทษนะคะฉันไม่รู้จัก”แต่ว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้นหูมาก“ว่าแต่ลูกสาวของคุณพรยศเกี่ยวอะไรกับฉันคะ” “คือ……”คุณปู่ตระกูลกองแก้วลังเล“จริยายังไงพวกเราก็เป็นคนตระกูลเดียวกันเรื่องนี้ยืนพูดอยู่ด้านนอกคงไม่ดีเท่าไหร่ค่อยไปพูดกันข้างในดีไหม” จริยาขมวดคิ้วเดินทีอยากปฎิเสธแต่ว่าเมื่อเห็นตระกูลกองแก้วยกโขยงกันมาแม้แต่ธีรมนต์กับปวีณก็อยู่ด้วยจริยาจึงพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามาเถอะแต่ว่าสถานที่ของฉันคับแคบเกรงว่าทุกท่านอาจจะไม่สะดวก” “ไม่เป็นไรฉันยังเชื่อใจความสามารถของนิธานเห็นนิธานดีกับพวกเธอสองแม่ลูกแบบนี้คนเป็นพ่ออย่างฉันยังรู้สึกสบายใจ”คุณปู่ตระกูลกองแก้วยิ้มเจื่อนๆ จริยาเห็นคุณปู่ตระกูลแก้วที่ใช้สายตามองลงจากที่สูงคนนั้นในอดีตกลับกำลังพูดคำพูดแบบนั้นในวันนี้ก็ทำให้จริยารู้สึกประหลาดใจ“ที่นี่มีแค่น้ำเปล่า” จริยาเทน้ำให้พวกเขาแล้วเข้าหัวข้อสนทนาอย่างเป็นทางการ“เป้าหมายของทุกท่านคืออะไรพูดมาเถอะ” คุณปู่ตระกูลกองแก้วกับพรยศต่างมองหน้ากันทั้งสองคนต่างมองมาที่ฝ่ายตรงข้ามครู่หนึ่งในที่สุดก็เป็นคุณปู่ตระกูลกองแก้วที่พูดออกมา“เป็นเรื่องที่ผู้หญิงไม่รักดีคนนั้นทำเธอทำเรื่องไม่ดีตอนนี้ปาลีไม่ยอมยกโทษให้คิดว่า……พวกเขาเป็นพี่น้องกันความหมายของฉันก็คือเธอช่วยเห็นแก่หน้าฉันไปขอร้องเรื่องชามาได้ไหมให้ปาลีเด็กคนนั้นปล่อยเรื่องนี้ไป” “ชามาเหรอ”จริยาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็นึกขึ้นมาได้“คุณปู่ตระกูลกองแก้วพูดถึงคนที่ใส่ร้ายว่าปาลีลอกเลียนแบบเมื่อครึ่งปีก่อนแล้วไม่กี่เดือนหลังจากนั้นก็ใส่ร้ายปาลีที่ปารีสผู้หญิงคนนั้นนั่นเหรอ”จริยายิ้ม“ที่แท้ถ้าไม่ใช่เรื่องคนในครอบครัวก็ไม่มาหาถึงที่คนเป็นเช่นไรก็อบรมบุตรหลานเป็นเช่นนั้น” “ทำไมเธอพูดแบบนี้”พรยศลุกขึ้นด้วยความโกรธ“ฉันเป็นพี่ของเธอชามาเป็น……” “คุณพรยศอย่าพูดแบบนี้ฉันกับตระกูลกองแก้วของคุณไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยสักนิด”จริยาตัดบทพรยศ“อีกอย่างปาลีไม่ใช่เด็กที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกแล้วถ้าเธออยากเอาเรื่องไม่ยกโทษให้แน่นอนว่าอีกฝ่ายต้องทำเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆดังนั้นดังนั้นแทนที่พวกคุณมาหาฉันไม่สู้อบรมสั่งสอนลูกของตัวเองให้ดีไม่ปล่อยให้เธอออกมาขายหน้า” “เธอ……”พรยศง้างมือคิดจะตบจริยาแต่ถูกปวีณห้ามไว้“คุณลุง” พรยศลนลานเขาใช้ขาข้างหนึ่งเตะโต๊ะน้ำชาอย่างแรงทำให้น้ำชาหกออกมา“เธอเป็นอะไรกันแน่ถึงได้พูดถึงการอบสั่งสอนของฉันกับลูกสาวเธอไม่คิดว่าในตอนนั้นเธอทำอะไรไว้ทั้งเสียชื่อเสียงแถมสร้างความเหนื่อยหน่ายให้ตระกูลกองแก้วเธอ......วันนี้มาให้เธอทำเรื่องไถ่โทษเธอยังกล้ามาปฏิเสธอีก” “ไถ่โทษ”จริยากลับหัวเราะออกมา“อย่าว่าแต่ฉันไม่ได้ทำผิดตั้งแต่เริ่มเลยถึงฉันจะทำผิดถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้วฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไถ่โทษและฉันก็ไม่ได้ขอให้คุณยกโทษให้ฉันด้วยส่วนเรื่องลูกสาวของพวกคุณพวกคุณก็ไปคิดหาวิธีเอาเองแล้วกัน” ท่าทีของจริยาหนักแน่นมาก“รบกวนพวกคุณช่วยออกไปด้วย” “เธอ......” คุณปู่ตระกูลกองแก้วแสดงออกชัดเจนว่าพวกเขาไม่คิดจะไป“จริยาถือว่าพ่อขอเถอะเพียงแค่เธอช่วยชามาครั้งนี้เรื่องที่เธอเคยทำไว้ก่อนหน้านี้พ่อจะไม่ตำหนิความผิดในอดีตอีกเลยแม้กระทั่งเธออยากกลับตระกูลกองแก้วพ่อก็ยินดีเสมอ” “คุณปู่ตระกูลกองแก้วคุณกำลังล้อเล่นอยู่หรืออย่างไร”จริยาอยากจะพูดอะไรอีกแต่มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นตามด้วยนิธานที่กำลังโอบชยานีเดินเข้ามาดูเหมือนคิดไม่ถึงว่าในบ้านจะมีคนมาเยอะขนาดนี้นิธานจึงขมวดคิ้วเขาไม่ได้พูดอะไรแต่ในรอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เมื่อคุณปู่ตระกูลกองแก้วเห็นนิธานจึงรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนรู้สึกเพียงว่าวันนี้ก้าวเท้าผิดจริงๆจึงได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน“นิธานวันนี้นายก็มาเหรอ” ชยานีขมวดคิ้ว“พวกคุณมาทำอะไรกัน”ชยานีรู้สึกไม่ดีเธอเดินมาด้านข้างจริยากอดแขนจริยาเอาไว้มองมาที่คนของตระกูลกองแก้วด้วยสีหน้าเย็นชา“พวกคุณอยากมาขอร้องแทนชามาเหรอกรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนองนี่เป็นกฎของฟ้าดินถึงอย่างไรพวกเราก็ส่งเธอไปที่สถานีตำรวจตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้วตอนนี้ลงบันทึกสืบสวนเรียบร้อยแล้วพวกคุณมาขอให้คุณแม่ช่วยในตอนนี้ก็คงช่วยอะไรไม่ได้” “เธอ…….”ในใจของพรยศหมุนขึ้นหมุนลง“ผู้หญิงจิตใจโหดเหี้ยมอย่างเธอเธออายุน้อยอย่างนี้ทำไมใจคอถึงได้โหดร้ายแบบนี้ชามาเป็นพี่สาวของเธออีกทั้งอายุก็ไม่ได้มากกว่าเธอเท่าไหร่หล่อนยังเป็นเด็กเธอ……” “เด็กเหรอฉันแต่งงานแล้วฉันไม่อาจยอมรับว่าฉันเป็นเด็กได้หล่อนแก่กว่าฉันนึกไม่ถึงว่ายังเป็นแค่เด็กหรือว่าคุณพรยศลูกของคุณเป็นทารกตัวใหญ่*เหรอ”ชยานีมองมาที่พรยศอย่างเยือกเย็น *(บุคคลนิติภาวะที่จิตใจยังอยู่ในช่วงทารกพวกเขาถือตัวเป็นศูนย์กลางขาดแคลนจิตสำนึกในการปฏิบัติกฎเกณฑ์ไม่มีศีลธรรมบังคับเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เกินคาดหวังของเขาก็จะเสียอารมณ์จนมีพฤติกรรมที่รุนแรงเกินควรและสร้างความเสียหายต่อสังคมด้วย) “ปาลีที่เธอพูดเหล่านั้นหมายความว่าอย่างไรอะไรคือกรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนองหล่อน…..ชามาคนนั้นไม่ได้ล่วงเกินเธอหรอกหรือ”จริยามองชยานีอย่างสงสัย “คุณแม่ฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณคุณแม่จะต้อง……ตั้งสติให้ดี”ชยานีถอนหายใจเธอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ปิดไว้ไม่อยู่ จริยาก็ไม่รู้ว่ามีตรงไหนที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจทุกวันนี้มีเพียงสองคนที่เธอใส่ใจคนหนึ่งคือชยานีอีกคนคือนิธานแต่ทั้งคู่ยังอยู่ดีไม่ได้เป็นอะไรเลย “นิธาน”ชยานีเรียกนิธานนิธานจึงพยักหน้าสองสามีภรรยาส่งสัญญาณให้กัน นิธานโทรศัพท์ไม่ช้าตีรณและธนวิทย์ก็นำกลุ่มคนสวมชุดดำเข้ามา“คุณชาย” นิธานยักคิ้ว“เอาคนออกไป” คนของตระกูลกองแก้วแม้จะไม่พอใจแต่เมื่อเผชิญหน้ากับนิธานคนมีอำนาจคนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ทำได้เพียงออกไปอย่างไม่เต็มใจ เมื่อรอให้คนของตระกูลกองแก้วออกไปจนหมดภายในห้องก็กว้างขึ้นมาทันตาจริยาเองก็ร้อนใจ“ลีเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” ชยานีลังเลอยู่ครู่หนึ่งนิธานจึงนั่งลงกุมมือชยานีเอาไว้เพื่อให้กำลังใจ“คุณแม่เรื่องที่ผมกับลีจะพูดต่อไปนี้คุณอาจจะรู้สึกตกใจรับไม่ได้ถึงขนาดเจ็บปวดใจแต่คุณต้องตั้งสติเอาไว้คุณต้องระลึกเสมอว่าคุณยังมีผมกับปาลีอยู่” คำพูดที่เอาจริงเอาจังเหล่านี้ของนิธานทำให้จริยาเตรียมใจนิดหน่อยเธอพยักหน้า“พูดมาเถิดแม่ไม่เคยเจออุปสรรคอย่างนั้นเหรอเรื่องราวที่ตระกูลมะเด็งอย่างนั้นก็ผ่านมาแล้วยังมีเรื่องอะไรให้น่ากลัวอีก” ชยานีรู้สึกเจ็บปวด“คุณแม่ฉันรู้เรื่องที่ฉันมีน้องสาวอีกคนแล้วนะ” “เธอพูดอะไร”จริยาสั่นไปทั้งตัวแล้วส่ายหัว“เป็นไปไม่ได้ทำไมเธอถึง……เธออ่านไดรอารี่ของฉันเหรอ” ชยานีพยักหน้า“ขอโทษนะคะฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะตั้งแต่รู้ว่าตัวเองมีน้องสาวฉันจึงคิดไปถึงคนที่มีหน้าตาเหมือนกับฉันดังนั้น……” “เธอพูดอะไร”จริยาคว้าแขนชยานีอย่างลนลาน“ลีความหมายของเธอคือน้องสาวของเธอยังไม่ตายน้องสาวของเธอ……” “คุณแม่ใจเย็นๆฟังฉันพูดก่อน”ชยานีที่ถูกจริยาจับเอาไว้รู้สึกเจ็บรอบดวงตาของเธอค่อยๆแดงขึ้นจริงๆแล้วถ้าเป็นไปเรื่องนี้ชยานีไม่อยากบอกให้จริยารู้ไปตลอดชีวิต แต่วันนี้ไม่มีทางเลือกคนของทางด้านตระกูลกองแก้วต้องมาหาแน่นอนแทนที่จะให้พวกเขาเป็นคนบอกจริยาไม่สู้ให้เธอบอกด้วยตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ ด้วยเหตุนี้ชยานีจึงจะบอกเรื่องทั้งหมดกับจริยารวมถึงเรื่องที่ตนเองเคยถูกชามาฆ่าอย่างไร ในตอนที่ชยานีพูดเรื่องนี้กับคนอื่นเธอไม่รู้สึกอะไรแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ผู้ให้กำเหนิดของตนเธอกลับรู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก เดิมทีจริยาไม่ต้องการเจ็บปวดแบบนี้อีกครั้งเพราะชยานีเด็กคนนี้ได้ตายไปตั้งแต่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนแล้ว ดังนั้นวันนี้เธอจึงกลายเป็นคนโหดร้ายเธอบอกจริยาก่อนว่าลูกสาวของจริยายังไม่ตายหลังจากนั้นก็บอกว่าสุดท้ายแล้วลูกสาวคนนั้นถูกคนฆ่าตาย ชยานีพูดอย่างเจ็บปวดจริยาเองก็ฟังอย่างเจ็บปวดเช่นกันเมื่อฟังถึงตอนจบจริยาก็สะอื้นไห้ออกมาชยานีกุมมือจริยาไว้แน่น“คุณแม่ถ้าคุณแม่เสียใจก็ร้องไห้ออกมาฉัน……เดิมทีฉันไม่อยากบอกคุณเลย” “ลี”จริยาที่กำลังร้องไห้ส่ายหน้าน้ำตาไหลนองเต็มหน้า“แม่ต้องขอบคุณเธอที่ทำให้รู้ว่าหลายปีมานี้หล่อนได้มีชีวิตอย่างมีความสุขมีครอบครัวที่ดีรับเลี้ยงหล่อนแม่ต้องขอโทษหล่อน” “คุณแม่”ชยานีกอดจริยาเอาไว้“คุณแม่คุณไม่ต้องขอโทษหล่อนหรอกนะคะหล่อนไม่โทษคุณหรอก” “ไม่ลีเธอไม่เข้าใจแม่ทำร้ายหล่อนทำให้เธอไร้ที่พึ่งพิงตั้งแต่เธอยังเล็กฉันรู้ว่าพวกเขาทำเป็นพวกเขาที่ทำ”จริยาสะอึกสะอื้น“แม่ดีใจขนาดไหนที่หล่อนมีชีวิตอยู่แต่ว่า……” จริยาสั่นไปทั้งตัว“ชามาปีศาจร้ายนั่นหล่อนมันเสียสติไปแล้วจริงๆ”คิดไม่ถึงว่าเพื่อผู้ชายคนเดียวถึงกับลงมือฆ่าเพื่อนสนิทของตัวเอง เธอสงสารลูกสาวไม่คิดเลยว่าจะถูกชามาฆ่าแบบนี้ พอนึกถึงกลุ่มคนตระกระกูลคำล้อมเมื่อครู่คิดไม่ถึงว่ายังกล้ามาขอร้องอีกจริยาหัวเราะอย่างเย็นชา“ลีเธอวางไจได้แม้ว่าแม่จะไม่เคยเลี้ยงดูน้องสาวเธอแม้แต่วันเดียวแต่ความรู้สึกของแม่ที่มีต่อหล่อนเหมือนกันชามาฆ่าลูกสาวของฉันไม่อาจมาอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันกับฉันได้ฉันแม่ของเธอยังไม่เหลวไหลถึงขั้นนั้น” “พวกเขายังกล้าวิ่งมาขอความช่วยเหลือจากฉันอีกเหรอฉันแทบอยากจะสับหล่อนเป็นพันๆชิ้นฉันจะไปขอร้องแทนหล่อนได้อย่างไร”จริยากัดฟันกรอด“ชีวิตของน้องสาวเธอก่อนหน้านี้ไม่เคยได้รับความรักจากฉันถ้าอย่างนั้นหลังจากที่หล่อนตายแม่จะไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายหล่อนอย่างแน่นอน” “คุณแม่”ชยานีกอดจริยาเอาไว้เธอรู้ดีแม้ว่าแต่ก่อนเธอจะไม่เคยดูแลจริยาเลยสักครั้งถ้าหากจริยารู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หล่อนจะต้องดีกับเธอแน่นอน “เด็กดีแม้ว่าน้องสาวเธอจะไม่อยู่แล้วแต่ว่าแม่จะไม่อยู่เฉยๆอีกแล้วแม้ว่าแม่จะเสียใจแต่แม่จะเข้มแข็งขึ้นส่วนชามา……หล่อนจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน” “ค่ะฉันกับนิธานก็คิดแบบนั้นชีวิตต่อชีวิตชยานีถูกหล่อนฆ่าอย่างไม่มีเหตุผลแล้วหล่อนจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแบบนี้บนโลกนี้ไม่มีกฎเกณฑ์แบบนี้อยู่หรอก” “ใช่เธอพูดถูก”จริยากอดชยานีเอาไว้แล้วค่อยๆลูบหลังของชยานี“แม่ไม่เป็นอะไรแล้วแม่ไม่เป็นอะไรจริงๆ”เขามองมาทางนิธานครู่หนึ่ง“นิธานแม่มันใช้ไม่ได้เสียลูกสาวไปคนหนึ่งแล้วดังนั้นลูกสาวคนนี้แม่ยกให้นายนายจะต้องดูแลเธอให้ดีนะ” พูดเรื่องจริงจังแบบนั้นตั้งใจแบบนั้น นิธานพยักหน้า“ได้ครับคุณแม่ผมจะดูแลลีอย่างดี”นิธานรับปากอย่างจริงจัง“ส่วนเรื่องลูกสาวอีกคนชยานีนั้นผมจะมอบความยุติธรรมให้เธอแน่นอน”