ตอนที่ 345 ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในแผนการ

ต๭นที่ 345 ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในแผนการ “คุณชายครับ มีคุณชายจากตระกูลกองแก้วมาหา เขารออยู่ที่ข้างนอกครับ” “อืม” นิธานเลิกคิ้วขึ้น “อายุประมาณไหน” น่าจะไม่ใช่ปวีณเขาไม่น่าจะกล้าบุกมาหา โดยเฉพาะมาหาถึงคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์แห่งนี้ ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้ เป็นอย่างที่คิดไว้ภูรีรีบบอก “ดูท่าทางอายุน่าจะห้าสิบหกสิบครับ” นิธานพยักหน้า “รู้แล้ว” “ถ้าอย่างนั้นคุณชายจะให้ทำยังไงดีครับ” ภูรีรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับเรื่องราวในโลกอินเตอร์เน็ตในช่วงระยะเวลานี้พอสมควร ความจริงภูรีรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว คนจากตระกูลกองแก้วคนนี้พอได้ยินก็รู้ว่าเป็นใครแต่ว่าคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะกล้ามาหาเจ้านายเขา “ต้องการให้ผมไล่เขาไปไหมครับ” “ไม่ต้องหรอก” ชยานีเดินออกมาจากห้อง ใส่เสื้อเสื้อคลุมตัวนอกแล้วพูด “ฉันจะออกไปดูเอง” “อืม” นิธานพยักหน้า “ให้ภูรีไปกับคุณด้วยสิ” ชยานียิ้มนิดๆอย่างไม่มีทางเลี่ยง “นี่มันคือคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ คุณยังกังวลว่าเขาจะทำอะไรฉันอยู่เหรอคะ” “ผมแค่อยากป้องกันกันไว้ก่อน” แต่ไหนแต่ไรมานิธานไม่กลัวเรื่องพวกนี้แต่ชยานีเป็นคนสำคัญต่อเขามาก เขาเกือบจะเสียเธอไปเขาไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง ชยานีไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรรู้ว่าที่นิธานทำก็เพราะเป็นห่วงเธอ จึงทำได้แค่พยักหน้า “ก็ได้ค่ะ” ชยานีบอก ชยานีเดินลงจากตึกนิธานรีบสั่งให้มือดีที่อยู่บริเวณคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์เตรียมพร้อมไว้ ห้ามไม่ให้ใครก็ตามสามารถทำร้ายชยานีได้ ชยานีไม่รู้ว่านิธานจะเป็นกังวลเกินเหตุขนาดนี้ ถ้ารู้มาก่อนจะต้องมองค้อนแรงๆใส่นิธานอย่างแน่นอน คนที่รออยู่ด้านนอกคือพรยศอย่างที่คาดไว้จริงๆ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากนิธาน พรยศไม่สามารถเข้ามาในเขตรั้วบ้านได้แม้แต่ก้าวเดียวยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะเข้ามาในคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ได้ด้วยซ้ำ พรยศที่มองมาจากที่ไกลๆ เห็นชยานีเดินมาดูเจิดจรัสเฉิดฉายเหมือนกับจริยาเมื่อยี่สิบปีก่อน เงาเบื้องหลังของชยานีกับจริยาซ้อนทับกันพรยศมองชยานีแล้วทอดถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ชั่วประเดี๋ยวเดียวเงาของชามาผุดลอยขึ้นมาในสมองของพรยศ เป็นการดึงพรยศกลับคืนมาอยู่ในโลกปัจจุบัน คนสองคนยืนอยู่โดยมีประตูเหล็กขวางไว้ชยานียืนอยู่ข้างใน พรยศอยู่ด้านนอก ถึงแม้ว่าพรยศคิดจะทำอะไรชยานีก็คงเป็นไปไม่ได้ ดูแล้วก็น่าจะเสียแรงเปล่า พรยศมองชยานีอยู่อย่างนั้นสักพักโดยไม่พูดอะไร ชยานีก็มองพิจารณาพรยศเช่นกัน เรื่องเกิดขึ้นครั้งที่แล้วผ่านมาสักพักชยานีก็ติดตามดูข่าวจากอินเตอร์เน็ตบ่อยๆจึงรู้ว่าช่วงนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง เดิมทีแล้วชยานีก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรดีๆของพรยศในความทรงจำสักเท่าไหร่ ยิ่งมาเจอเรื่องที่อยู่ในอินเตอร์เน็ตเกิดขึ้นมาอีก ยิ่งไม่มีเรื่องดีๆให้น่าจดจำอยู่เลยสำหรับตัวของพรยศ ชยานียอมรับว่าพรยศเป็นพ่อที่ดี รักและตามใจชามา แต่ก็ไม่นับว่าเป็นพ่อที่ควรเอาเป็นแบบอย่างในการเลี้ยงดูลูก การที่ชามาทำตัวแย่เข้าขั้นขนาดนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขาไม่ได้สอนให้ชามากล้าทำและกล้ารับผิดแต่กลับหาทุกวิธีทางเพื่อจะช่วยให้ชามาพ้นผิดในสิ่งที่เธอทำ วันนี้ที่พรยศมาดูแล้วก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของชามา “คุณพรยศมาหาฉันถึงที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” “ปาลีอย่างน้อยเธอก็เป็นคนของตระกูลกองแก้ว ฉันเองก็เป็นพี่ชายของจริยา ก็ถือว่ามีศักดิ์เป็นลุงของเธอ เธอเจอฉันแล้วไม่คิดจะแสดงความเคารพหน่อยหรือไง” แค่เริ่มต้นพรยศก็คิดเหมือนตัวเองดูสูงส่ง ความจริงพรยศนั้นเป็นคนรักษาหน้าตัวเองแต่เพื่อชามาแล้วจึงต้องยอมทิ้งหน้าตาไว้เบื้องหลัง พรยศคิดว่าตัวเองที่อาวุโสกว่ายอมมาขอร้องคนอายุน้อยกว่าเพื่อขอความช่วยเหลือแล้วทั้งที ไม่ว่ายังไงชยานีก็ควรไว้หน้าเขาบ้าง แต่เห็นได้ชัดว่าพรยศไม่รู้จักชยานีดีพอ เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นญาติอะไรกับพรยศจึงยิ่งทำให้ไม่มีเรื่องที่ต้องมาคุยกัน ยิ่งพรยศคิดจะมาอวดศักดาต่อหน้าเธอแล้วอาศัยโอกาสนี้ข่มขู่เธอให้เธอยอมปล่อยชามานั่นเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ชยานีไม่พูดอะไรมองดูพรยศเรียบเย็น พรยศรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเหมือนกับตัวเองกำลังถูกทำให้รออย่างทรมาน “ปาลี ไม่ว่าอย่างไรก็ตามฉันก็อาวุโสกว่าเธอ ฉันพูดกับเธออยู่ อย่างน้อยเธอควรให้เกียรติฉันด้วย ไม่คิดจะเชิญฉันเข้าไปนั่งข้างในหน่อยหรือ” ชยานีหรี่ตามอง “ฉันคิดว่าคุณพรยศน่าจะเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ ฉันไม่ได้มีอะไรต้องพูดกับคุณ แต่เป็นคุณที่มาหาฉันเอง” ชยานียิ้มน้อยๆ “ฉันไม่ได้เชิญแต่คุณพรยศมาเองหรือว่าคุณไม่รู้ว่าบางทีคนอื่นเค้าอาจจะไม่สะดวก” “เธอจะไม่สะดวกได้อย่างไร นอกเสียจากไม่อยากจะช่วย” พรยศพูดกับชยานีอย่างไม่อ้อมค้อม “ฉันพูดกับเธอตรงๆเธอก็ถือเป็นคนของตระกูลกองแก้วคนหนึ่ง ชามาก็นับเป็นพี่สาวของเธอ ชามาไม่มีทางทำแบบเธอแน่ที่ส่งพี่สาวตัวเองเข้าไปอยู่ในคุกเรื่องแบบนี้เธอทำได้อย่างไร” “ฉันไม่มีพี่สาว” ชยานีพูดน้ำเสียงเยียบเย็นมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่นและหรี่ตาลง “ฉันมีแค่น้องสาวชื่อชยานีและเธอถูกลูกสาวของคุณฆ่าตาย มันเป็นการฆาตกรรม คุณรู้ไหมอะไรที่เรียกว่าการฆาตกรรมมันคือการวางแผนเตรียมฆ่าไม่ใช่ฉันไม่ปล่อยชามาแต่กฎหมายต่างหากที่ไม่ปล่อย ตัวเธอเองที่ทำผิดกฎหมายก็ต้องยอมรับโทษตามกฎหมาย คุณหรือฉัน ไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถอยู่เหนือกฎหมายได้” ดวงตาที่เย็นชาและทิ่มแทงของชยานีจ้องไปที่ตาของพรยศสายตาแบบนั้นไม่มีความรู้สึกใดๆมีแค่ความโกรธแค้นและเกลียดชัง “คุณพรยศ อายุของคุณก็ไม่ใช่น้อยๆทำไมคุณถึงทำตัวใสซื่อเหมือนเด็ก คุณคิดว่านี่มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนการเหยียบมดตายแค่ตัวหนึ่งอย่างนั้นหรือ นั่นมันคือชีวิตคนๆหนึ่งนะ ชยานีถูกชามาว่าจ้างคนมาฆ่า เดิมทีเพียงแค่อุบัติเหตุรถชนเล็กๆน้อยๆก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไรมากมาย แต่ลูกสาวของคุณกลับไปจ้างวานหมอเข้าไปทำร้ายเชยานีเป็นครั้งที่สองเพื่อทำลายใบหน้าและตัดขาทั้งสองข้างของเธอ สุดท้ายทำกระทั่งฉีดยาเพื่อให้สมองตาย ควักหัวใจและมดลูกของชยานีนี่คือครั้งที่สามที่ทำร้ายเธอ” “หลังจากที่ชยานีตาย ลูกสาวของคุณยังขโมยร่างของเธอไปจากคุณทัตติอีก ทั้งยังทำลายร่างเผาเป็นเถ้าถ่านตอนนี้ไม่เหลืออะไรสักอย่างแล้วนี่ก็คือการทำร้ายครั้งที่สี่” “หนึ่งครั้งสองครั้งบอกว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์แล้วครั้งที่สี่ล่ะ” ชยานีเริ่มมีอารมณ์ร่วมออกมาเธอโกรธจนสั่น เดิมทีคิดว่าตัวเองจะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรเพราะอย่างน้อยเธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อเห็นพรยศยังคงปกป้องคนผิดอย่างชามาอยู่แม้กระทั่งยอมทำผิดกฎหมายและผิดศีลธรรมเพื่อช่วยชามา ยิ่งมาพูดเกี่ยวคุณธรรมศีลธรรมกับชยานีทำให้ชยานีทนไม่ได้จริงๆ “ฆ่าชยานียังไม่พอ มาเจอฉันแล้วก็เริ่มมุ่งหาเรื่องฉันนั่นก็เพราะว่าฉันหน้าตาเหมือนกับน้องสาวตัวเองจึงเอาความโกรธแค้นมาลงที่ฉันอีกจนกระทั่งคิดลงมือฆ่าฉันนี่คือครั้งแรกที่ทำร้ายฉันและนับว่าเป็นการทำร้ายน้องสาวฉันเป็นครั้งที่ห้าอีกด้วย” “คุณคิดว่าฉันจิตใจดีเหมือนพระแม่มารีหรือไงที่จะปล่อยคนที่สติผิดปกติขนาดนี้ไป” ชยานีกัดฟันพูด “ฉันขอเตือนคุณนะคะ ตอนนี้ที่เรื่องมันยังไม่สายจนเกินแก้อย่าทำเรื่องอะไรที่มันผิดกฎหมายเด็ดขาดไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้คุณได้ลิ้มลองรสชาติพ่ายแพ้เสียหายหมดชื่อบ้านแตกสาแหรกขาด” “ปาลี แก....นังเนรคุณ” “เนรคุณก็เนรคุณสิ” ชยานีไม่สนใจสิ่งที่พรยศพูด “แม้กระทั่งฐิติพันธ์พ่อของฉัน ฉันยังกล้าตี ไม่เชื่อคุณลองกลับไปถามดูว่าตอนนี้มีคนจากตระกูลมะเด็งกล้ามายุ่งกับฉันไหม แล้วคุณเป็นใครยี่สิบกว่าปีมานี้ไม่เคยสนใจแม่ของฉันแล้วยังกล้าเรียกตัวเองว่าพี่ใหญ่ เรียกตัวเองว่าเป็นลุงของฉันอีกหรอ พวกตระกูลกองแก้วเห็นแค่ว่าฉันแต่งงานกับคุณนิธานจากนั้นจึงอยากจะมาอาศัยฉันเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ” “น่าเสียดายนะถ้าลูกสาวของคุณฉลาดสักนิดมีสมองสักหน่อยไม่ทำเรื่องโง่ๆเหล่านั้น ฉันอาจจะเห็นแก่เลือดที่ไหลอยู่ในตัวของแม่ช่วยพวกคุณคนตระกูลกองแก้ว แต่ว่าลูกสาวของคุณนั้นโง่จนเกินไปเพื่อทัตติผู้ชายอย่างนั้นคนเดียวคาดไม่ถึงว่าจะเกิดบ้าขึ้นมาหลายครั้งหลายคราไม่มีสมอง” “คุณพรยศคุณรู้ไหม การมีอำนาจมันมีทั้งประโยชน์และโทษ” สายตาเย็นชาของชยานีส่งผ่านข้ามรั้วเหล็กมา คาดไม่ถึงว่าสายตาที่มีอำนาจนั้นจะทำให้พรยศตกตะลึงไม่กล้าแม้แต่จะขยับ “เพียงแค่ฉันต้องการ ตระกูลกองแก้วของพวกคุณก็จะหายไปจากเมืองเมฆาทันที” พรยศเดินออกไปอย่างพ่ายแพ้หมดหวัง การที่เขาเผชิญหน้ากับชยานีไม่แม้แต่จะข่มชยานีได้กลับเป็นตัวเขาเองที่ถูกเด็กอย่างชยานีถอนหงอกมันทำให้พรยศเสียหน้าอย่างยิ่ง พรยศยอมรับว่าสิ่งที่ชยานีพูดมามันคือความจริงทั้งหมด ก่อนหน้านี้วิธีการเดียวคือการทำผลวินิจฉัยโรคปลอมว่าชามามีปัญหาทางจิตตอนที่เขาออกมาจากห้องเยี่ยมผู้ต้องหาเขาคิดจะทำแบบนั้นจริงๆ แต่คิดไปคิดมาแล้วโดยเฉพาะหลังจากที่ได้เจอชยานี พรยศเกิดความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาโชคดีที่ยังไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นออกมา ถ้าทำออกมาแล้วแน่นอนว่าจะมีทางช่วยชามาได้ก็จริงอยู่แต่ตระกูลกองแก้วคงได้จบสิ้นแน่ๆตามคำของชยานี อีกทั้งถึงแม้จะทำผลวินิจฉัยโรคออกมาชามาที่ไม่ต้องเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายแต่ก็จะต้องถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลประสาทอยู่ดี ถ้าตระกูลกองแก้วเกิดล้มขึ้นมาก็จะไม่มีใครช่วยคุ้มครองชามาได้ ถ้าอย่างนั้นมันจะต่างอะไรกับการอยู่ในคุก “ไม่ได้ ทำผลวินิจฉัยโรคว่าเป็นการป่วยทางจิตแบบนั้นไม่ได้” พรยศรีบกลับไปจัดการโทรศัพท์หาทนายเตวิช “ทนายเตวิชผมตัดสินใจแล้วผมคงไม่ทำผลวินิจฉัยโรคแบบนั้นแล้วคุณ.....ผมจะให้เงินคุณมูลค่าสูง แค่คุณสามารถทำประโยชน์ช่วยลูกสาวของผม รับรองกับผมว่าเธอจะไม่ได้รับโทษประหารชีวิตหรือรอประหารชีวิตหลังจากนั้นผมจะคิดหาวิธีจัดการเรื่องนี้เอง” ทนายเตวิชประหลาดใจนิดหน่อย “คุณมั่นใจแล้วหรือ แต่ว่าคุณพรยศครับถ้าคุณทำแบบนี้บุตรสาวของคุณจะถูกตัดสินว่ามีความผิด ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะสามารถช่วยเธอได้มากแค่ไหน ตอนนี้ขึ้นอยู่กับหลักฐานที่อยู่กับฝ่ายตำรวจถ้าหลักฐานเพียงพอลูกสาวของคุณเป็นได้มากว่าจะถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนาซึ่งข้อหานี้ร้ายแรงมาก” “ผมแน่ใจแล้ว ทนายเตวิชตอนนี้มีแค่คุณที่สามารถจะช่วยผมได้แล้ว” พรยศพยักหน้าโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย “ผมต้องรบกวนคุณแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นตกลงตามนั้นครับ” ทนายเตวิชพูดอย่างเสียดาย “ในฐานะที่ผมเป็นทนายของลูกสาวคุณ แน่นอนว่าผมหวังจะให้คุณเลือกทางที่ดีที่สุดแต่ว่าในเมื่อคุณตัดสินใจแบบนี้ผมก็จะทำตามความต้องการของคุณ” ตกลง เรื่องของลูกสาว ผมอยากจะขอให้คุณทนายเต็มที่ด้วย ” พรยศวางสายเหงื่อตกเต็มหัวคุณปู่ตระกูลกองแก้วมองจ้องพรยศ “ไปหาปาลีมาหรือ” พรยศพยักหน้า “เธอไม่ยอมปล่อยชามา”พรยศพูดกัดฟันกรอดออกมา “ไม่ว่าอย่างไรก็ตามปาลีก็เป็นคนของตระกูลกองแก้วคนหนึ่งเป็นน้องสาวขอองชามาทำไมถึงทำขนาดนี้ได้” “หึ ปาลีเป็นแบบนี้มันไม่แปลกเลยสักนิดลู กสาวของแกฆ่าน้องสาวของเธอ แล้วเธอจะปล่อยแกได้ยังไง” คุณปู่ตระกูลกองแก้วพูดเนิบๆ “ปาลีไม่ยอมปล่อยนั่นมันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปที่ควรทำอยู่แล้ว” “ลุงใหญ่ เมื่อสักครู่ที่ลุงโทรศัพท์นั้น ไม่อยากช่วยชามาแล้วหรือครับ” ปวีณถาม ใจของพรยศร้อนรนไม่เป็นสุข “ถ้าฉันช่วยได้ ฉันจะช่วยแน่นอนแต่ตอนนี้เรื่องของตระกูลกองแก้วเร่งด่วนและสำคัญกว่า ปาลีบอกว่าถ้าฉันกล้าช่วยชามาออกมาเธอจะให้นิธานทำลายล้างตระกูลกองแก้วของพวกเราให้หมดสิ้นไป”