ตอนที่ 346 ฉันไม่ใช่คนดี

ต๭นที่ 346 ฉันไม่ใช่คนดี “ปาลีพูดแบบนั้นจริงหรือ” คุณปู่ตระกูลกองแก้วคาดไม่ถึงจริงๆว่าปาลีจะพูดแบบนั้นออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกผูกพันอะไรกับหลานตาคนนี้แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำที่มองพวกเขาเป็นศัตรู ชั่ววูบหนึ่งคุณปู่รู้สึกเป็นทุกข์ บรรยากาศซึมเศร้าขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด “โชคดีที่ลุงใหญ่สั่งหยุดทำเรื่องนั้นไว้ คุณปู่ก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้วครับ” ปวีณพูดปลอบใจ “เห้อ หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” เขาแก่แล้วถึงแม้ว่าเรื่องภายในตระกูลกองแก้วไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ต่างก็ต้องผ่านเขาก่อน แต่ว่าคนที่ตัดสินใจไม่ใช่เขาแค่คนเดียวอีกทั้งอายุอานามขนาดนี้แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเป็นอะไรไป ตระกูลกองแก้วก็ต้องตกสู่คนรุ่นหลังดูแลต่อไป ส่วนชามานั้นเขาไม่หวังแล้ว เช่นเดียวกับพรยศจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ปู่อย่างเขาก็ดูแล้วไม่มีความสามารถอะไรเหลืออีกแล้วไม่อย่างนั้นหลายปีมานี้ตระกูลกองแก้วคงไม่ตกต่ำอย่างทุกวันนี้ “เห้อ” คุณปู่ถอนหายใจอีกครั้ง “หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะหยุดอยู่แค่นี้นะ ตัวชามาเองนั้นในเมื่อเธอทำผิดก็ควรจะได้รับการลงโทษถูกต้องแล้ว รอจนเรื่องนี้จบ ให้เวลาผ่านไปสองสามปี พอข่าวลือต่างๆซาลงพวกเราค่อยคิดหาวิธีใหม่” “ครับพ่อ เพื่อแผนการในภายภาคหน้าพวกเราจึงต้องทำแบบนี้” เพียงแต่ในตอนนี้พรยศมัวแต่มองผลประโยชน์ข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น แต่หารู้ไม่ว่ายังมีภยันตรายอีกมากมายกำลังจะตามมา เพียงแต่เรื่องนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ยังไงเสียพรยศก็จะต้องลงมือทำต่อไป ด้านนิธานหลังจากได้รับโทรศัพท์พลันเงียบขรึมขึ้น ชยานีอาบแดดอยู่ส่วนนอกบ้านมองเห็นสีหน้าของนิธานเคร่งขรึมขึ้นจึงถาม “มีอะไรหรือเปล่าคะ” นิธานส่ายหน้าไม่มีอะไร แต่ชยานีดูออกมันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน “เรื่องเกี่ยวกับชามาใช่ไหมคะ” “อืม” นิธานพยักหน้า “ทางฝั่งนั้นแจ้งมาว่าพรยศจะไม่ทำเอกสารใบรับรองจากแพทย์ว่าชามาเป็นโรคประสาทแล้ว” ตาของชยานีกระตุกทันใดนั้นรู้สึกเกิดความไม่มั่นใจบางอย่างขึ้นมา นิธานขมวดคิ้ว “มีอะไรหรือเปล่า ถึงแม้ว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ผมก็ยังมีวิธีทางอยู่” “เอ่อ นิธานคะ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ คุณอย่าโกรธฉันนะคะ” นิธานกวาดตามองชยานีจากท่าทางขาดความมั่นใจของเธอ อย่างนั้นก็ดีเขาคิดว่าคงมีบางอย่างที่ดูน่าสนใจจากชยานี นิธานจึงกวักมือเรียก “มานี่สิ” ชยานีใจฝ่อนิดหน่อยแต่ก็เดินเข้าไปหานิธานอย่างยอมรับชะตากรรม “ขอโทษค่ะ เรื่องนี้น่าจะเป็นความผิดของฉันเอง” “คุณพูดอะไรกับพรยศ บอกให้เขาเปลี่ยนใจหรือ” “ทำไมคุณรู้” ชยานีรู้สึกประหลาดใจหลุบตามองเห็นนิธานกำลังหยอกเล่นนิ้วมือของเธอพร้อมถอนหายใจ “คุณนี่นะไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนเขียนไว้อยู่บนใบหน้า ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ” ชยานีเม้นริมฝีปาก “ความจริงฉันก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่.....ฉันแค่โมโหเท่านั้นเอง” ชยานีรู้ว่าวันนั้นเธอไม่สามารถเก็บความโกรธไว้ได้ “คุณคิดดูสิพรยศ เขาทำไมถึงแยกแยะผิดชอบชั่วดีไม่ได้ทั้งๆที่ชามาทำผิดกฎหมายไม่นึกเลยว่าเขาอยากจะให้ฉันปล่อยชามาไปเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันตัดสินใจได้หรือนี่มันคือการทำผิดกฎหมายไม่ใช่การทำผิดพลาด” “อืม คุณพูดถูก” นิธานยกมือของชยานีขึ้นมาจูบเบาๆ “ดังนั้นแล้วคุณพูดอะไรออกไปล่ะถ้าพรยศยังทำแบบนี้ต่อไปคุณจะทำให้ตระกูลกองแก้วประสบความหายนะใช่หรือไม่” “ทำไมคุณยังรู้อีก” ชยานีประหลาดใจ “ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ปิดคุณไม่ได้จริงๆ” “ไม่ใช่คุณปิดผมไม่ได้ แต่ว่าเรื่องนี้มันมีเหตุผลอยู่แค่ไม่กี่อย่างที่จะทำให้พรยศยอมปล่อยไม่สนใจลูกสาวที่เขารักมากแบบนั้น มันต้องเป็นเรื่องที่เขาให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ณ เวลานี้เรื่องที่พรยศให้ความสำคัญนอกจากชามาแล้วก็คือตระกูลกองแก้ว” ชยานีพยักหน้า “พูดมีเหตุผลมากแต่ว่าตอนนี้จะทำอย่างไรดี พรยศสละทิ้งชามาแล้วถ้าอย่างนั้นมันก็สรุปได้ว่าชามาจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในคุก” “ทำไมจะต้องคิดหาวิธีจัดการ ” นิธานโยกจมูกของชยานี “เรื่องนี้ไม่ได้จัดการยากอะไรเลย” “อืม” ชยานีสงสัย “ก็ก่อนหน้านี้คุณพูดว่า....” “เรื่องมันมีสองด้านในเมื่อพรยศไม่ช่วยชามาแล้ว ถ้าอย่างนั้นชามาก็จะต้องมีอาการปกติผมจะหาวิธีทางให้เขาเปลี่ยนให้เป็นปกติให้มากที่สุด” นิธานบีบจมูกของชยานี “ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว การที่เธอทำผิดกฎหมายก็ต้องได้รับการตัดสินโทษตามกฎหมาย ไม่ได้รับการยกเว้นเพราะเหตุเป็นโรคประสาท” “อืมค่ะ ค่อยยังชั่ว” ชยานีพยักหน้ารู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย “ฉันไม่ใช่คนดีอะไรดังนั้นฉันจึงไม่คิดที่จะปล่อยชามาไป” “เด็กโง่ อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีแค่ที่จะไม่ยอมปล่อยให้ชามาหลุดไปง่าย อย่าลืมสิว่าเธอคือคนร้ายฆ่าคนตาย สำหรับผมแล้วคุณดีที่สุดในใจผมแล้ว” นิธานประคองแก้มของชยานีเบาๆ ชยานีหรี่ตามองเหมือนกับลูกแมวน้อยที่รอสนองความต้องการ เธอถูไถคลอเคลียที่ฝ่ามือของนิธาน “นิธานวันนี้คุณกินอะไรมาทำไมปากหวานขนาดนี้เหมือนน้ำผึ้งชั้นหนึ่งเลย หวานมากค่ะ” นิธานยิ้มน้อยๆใช้มือคลึงริมฝีปากชยานี “ได้ชิมแล้วหรือ” “อืออือ” ชยานีเม้มริมฝีปากช้อนตามอง “คุณอย่ามาพูดแบบนี้ค่ะ ฉันไม่ยอมให้คุณชิมหรอก ” “อ้อ” นิธานรับคำเสียงยาวสายตาเต็มแสงประกายสะท้อนออกมาน้อยๆมองไปที่ชยานี ทันใดนั้นชยานีเกิดความรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คุณ.... “ที่แท้คุณผู้หญิงกำลังเชิญชวนสามีนี่เอง” นิธานพูดจบพลันประคองแก้มทั้งสองของชยานีแล้วจูบที่ปากของเธอ ครั้งนี้ไม่ใช่แค่สัมผัสบางเบาแต่กลับละเลียดชิมทีละนิดลิ้นตวัดเลียพลิกไปมา ทั้งสองคนเริ่มมีอารมณ์รัญจวนรักใคร่ต่อกันอย่างมาก ชยานีนั่งอยู่บนตัวนิธานมือทั้งสองข้างคล้องไปที่คอของนิธานคลอเคลียแถวหน้าผากของเขาทั้งสองคนจูบกันเป็นเวลานานถึงหยุดจูบลง ชยานีหอบหายใจแรงหัวซบลงที่ตัวนิธานมองนิธานอย่างไม่พอใจ ใบหน้านิธานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มประกายแวววาวนั้นประทับเข้าสู่ครรลองสายตาของชยานี ชยานีกัดริมฝีปากรู้สึกว่านิธานผู้ชายคนนี้ทำผิดกติกาเกินไปจริงๆ ไม่เพียงแค่สมองดีรูปร่างดีแม้กระทั่งใบหน้านี้ก็หล่อเหลาไม่มีที่ติแม้แต่นิดและทำให้เธอหน้าแดงใจสั่นไหวไม่สามารถควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจได้ ชยานีมองไปทาอื่นไม่อยากจะเห็นหน้านิธาน “เป็นอะไร” นิธานพูดเสียงทุ้มต่ำน้ำเสียงเซ็กซี่อย่างยิ่งชยานีได้ยินทำให้ใจสั่น “ไม่มีอะไร” เสียงชยานีแหบแห้งหยุดชะงักไปแล้วกระแอมไอปรับเสียงในลำคอจึงพูดต่อไปว่า “เมื่อสักครู่คุณพูดว่าเรื่องมันมีสองด้านถ้าอย่างนั้นอีกด้านหนึ่งล่ะ” สายตานิธานมีประกายแววยิ้มบีบๆคางของชยานี “คุณลืมแล้วหรือนอกจากคุณกับผมแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่อยากให้ชามาได้รับการลงโทษ” “คุณทัตติหรอคะ” ทันใดนั้นในหัวของชยานีก็นึกถึงใบหน้าของทัตติขึ้นมาพร้อมขมวดคิ้ว “เขา....ยังไม่กลับอีกหรือ” นิธานพยักหน้า “เขาอยู่ที่เมืองนภาโดยตลอด” นิธานพูดอยู่สายตาก็ประสานเข้ากับสายตาชยานี เห็นชยานีคิ้วขมวดเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ทว่านิธานนั้นเขาไม่มีความรู้สึกใดๆกับทัตติเลย นิธานใช้มือค่อยๆถูที่ใบหน้าของชยานีเหมือนกำลังจับสมบัติล้ำค้าแล้วประคองให้ชยานีเงยหน้าขึ้นมาใช้นิ้วคลึงตรงหว่างคิ้วให้คลายขมวด ความจริงแล้วนิธานไม่ใช่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง แต่เพราะว่าทัตติเป็นญาติและเพื่อนตั้งแต่เด็กที่เติบโตมาพร้อมกันกับชยานี ทั้งสองคนยังเคยเป็นคู่หมั้นกันและชยานียังเคยรักทัตติมาก่อน ทุกเรื่องในปีนั้นเขาไม่ได้มีส่วนร่วมและก็ไม่รู้จักชยานีมาก่อน ความเป็นจริงข้อนี้ทำให้นิธานเป็นกังวล เขาคนที่แต่ไหรแต่ไรมามักจะเงียบขรึมและควบคุมอารมณ์ตัวเองได้แม้กระทั่งในโลกธุรกิจยังเป็นผู้ชายที่สงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้านต่ออุปสรรค แต่เวลานี้กลับดูงุ่นง่านพะว้าพะวังไม่เป็นสุขกับความกลัวอย่างนั้น ชยานีไม่รู้เรื่องที่นิธานกังวลอยู่ เธอแค่คิดอย่างบริสุทธิ์ใจจริงว่าในครั้งนั้นถึงแม้ว่าทัตติจะไม่ได้ร่วมทำร้าย แต่เรื่องนี้ทัตติก็ไม่สามารถรอดพ้นการมีส่วนเกี่ยวข้องไปได้แน่นอน อีกทั้งชยานีไม่เชื่อว่าเรื่องร้ายๆที่เธอได้เจอทั้งหมดนั้น ทัตติจะไม่รู้เรื่องเลยสักนิดเขายังเป็นคนเอาหัวใจและมดลูกของเธอไปให้ชามานี่มันคือเรื่องที่ทัตติพูดออกมาเองด้วยซ้ำ ว่าไปแล้วความรู้สึกที่ชยานีมีต่อทัตติได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีความรู้สึกแบบที่ชายหญิงมีต่อกันเพียงแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ทัตติปฏิบัติติต่อเธอตอนนี้มันทำให้เธอยุ่งยากใจเป็นอย่างมาก “แล้วยังไงอีก” ชยานีถามขึ้นมา “ยังมีอะไรอีกล่ะ คุณคิดว่าทัตติจะอยู่ชมเฉยๆหรือ” นิธานกระตุกปากขึ้น “ความจริงแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกอินเตอร์เน็ตคุณเข้าใจว่าเป็นฝีมือของผมใช่ไหม” “ไม่ใช่หรือ” ก่อนหน้านี้ชยานีก็สงสัยอยู่รู้สึกว่านิธานไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้ อย่างไรก็ดีชยานีก็ยังแอบคิดว่านิธานเป็นคนทำด้วยวิธีการของนิธานที่แข็งกร้าวถึงขนาดนั้น แต่ตอนนี้ชยานีเริ่มไม่แน่ใจแล้ว “ความหมายของคุณคือ ทัตติหรือ” นิธานเลิกคิ้วขึ้นสีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยเอาเรื่องทั้งหมดโยนไปใส่ทัตติยังไงเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆอย่างน้อยเรื่องที่ผลักดันข่าวในอินเตอร์เน็ตเรื่องราวที่สะสมมานานทั้งหมดล้วนไม่ใช่ฝีมือนิธานทำ ตอนเริ่มต้นเขาก็แค่ให้คนไปปล่อยข่าวให้ทัตติรู้ ต่อจากนั้นทัตติจะจัดการอย่างไรเขาก็ไม่สามารถที่จะไปคาดเดาได้ คุณนิธานของเราแต่ไหนแต่ไรมามีตรรกะความคิดที่เฉียบแหลมมาก แต่ว่าเรื่องนี้เขาไม่คิดที่จะบอกชยานี “อ้อ ชยานีเรื่องนี้พี่ชายของคุณก็มีส่วนร่วมด้วยนะ” “คุณพูดถึงปวีณหรือคะ” ชยานีบิดปากขึ้นเหยเก “คุณไม่มีเรื่องอะไรกับเขา ทำไมถึงดึงเขาเข้ามาด้วย” ไม่ต้องบอกก็รู้เรื่องนี้ต้องเป็นแผนการของนิธานแน่นอน ผู้ชายคนนี้.... ชยานีจนปัญญาจริงๆ “”ถ้าฉันเป็นปวีณ ป่านนี้คิดว่าน่าจะมองเรื่องทั้งหมดออกแล้ว” “คุณดูไม่ออก” นิธานพูดอย่างมั่นใจ “ปวีณเขาก็ดูไม่ออก” “อ้อหรือ เพราะอะไรล่ะ” ชยานีรู้สึกว่ามันน่าตลกเพราะว่าตัวเองก็ไม่กล้ามั่นใจ แต่ว่านิธานกลับพูดอย่างมั่นใจยิ่งทำให้ชยานีรู้สึกสงสัยไม่หยุด “เพราะว่าเป้าหมายของผมกับเขาเหมือนกัน” นิธานมองที่ชยานีอย่างลึกซึ้งชยานีตัวสั่นไหวขึ้นมาใช้มือสองข้างผลักไปที่หน้าอกนิธาน “คุณถอยไปเลยนะ” นิธานอมยิ้มจับมือของชยานีไว้ “พอแล้ว ไม่เล่นแล้วเรื่องนี้คุณสบายใจได้ มันไม่มีทางที่ผมจะปล่อยผ่านไปอย่างง่ายดายแน่นอน” “อืม” ชยานีพยักหน้า “แต่ว่า.... ช่างเถอะ” ชยานีไม่อยากพูดอะไรแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอไม่ใช่ชยานีแล้วแต่เธอคือปาลี ชยานีที่ทุกคนรู้จักตอนนี้ได้ตายไปแล้วแม้กระทั่งศพก็ไม่มี ดังนั้นตอนจบของทัตติเป็นแบบนี้มันดีที่สุดแล้ว เพียงแต่ว่าใจของทัตติยังไม่สามารถข้ามผ่านจุดๆนี้ไปได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ให้ทัตติหาทางเยียวยาตัวเองไปแล้วกัน เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่ชยานีจะต้องเก็บเอามาคิดแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับทัตติมันได้สิ้นสุดไปแล้วตั้งแต่ปีก่อนที่เธอถูกชามาทำร้ายจนตาย