ตอนที่ 347 หมากตัวสุดท้ายของทัตติ

ต๭นที่ 347 หมากตัวสุดท้ายของทัตติ ส่วนคดีของชามาทางด้านตำรวจได้เก็บข้อมูลร่องรอยพื้นฐานครบถ้วนแล้วซึ่งอีกสามวันจะเป็นวันขึ้นศาลแน่นอนว่าชยานีผู้เป็นโจทก์ต้องไปศาลด้วย ซึ่งนิธานจะต้องไปพร้อมกับชยานีอย่างแน่นอน คดีฆาตกรรมนี้มีผลกระทบกว้างขวางมาก ดังนั้นการที่จะรวบรวมพยานหลักฐานมานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทางฝั่งตำรวจได้พยายามอย่างสุดกำลังจนรวบรวมได้ทั้งหมด วันที่ขึ้นศาลวันนั้นชยานีกับนิธานได้เชิญทนายที่มือที่ดีสุดในเมืองนี้มาว่าความให้ ส่วนด้านชามานั้นมีทนายเตวิชเป็นผู้ว่าความ เพราะว่าเป็นคดีฆ่าคนตาย ดังนั้นฝั่งโจทก์จึงมีอัยการเป็นคนฟ้องคดี ชยานีกับนิธานนั่งอยู่ด้านขวาบัลลังก์ศาลส่วนฝั่งซ้ายเป็นคนจากตระกูลกองแก้วแล้วก็ทัตติ ชยานีกับนิธานสบตากันพวกเขาเข้าใจความหมายที่สื่อออกมาจากสายตาของอีกฝ่ายอย่างแจ่มแจ้งทั้งหมด ดูแล้วสิ่งที่นิธานพูดไว้มันไม่ผิดอย่างที่คาดไว้จริงๆถึงแม้ว่าพรยศจะไม่สู้แล้วแต่ทัตติไม่มีทางที่จะยอมปล่อยง่ายๆ ในส่วนว่าทัตติจะทำอะไรชยานีไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันแต่ว่าหลังจากที่ชามาถูกคนคุมตัวเดินออกมาถึงแม้ว่ามือและขาของเธอถูกจะใส่กุญแจล็อคมือและข้อเท้าไว้อยู่แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดความบ้าลั่งที่ชามามีต่อทัตติได้ “ทัตติ คุณมาแล้วในสุดคุณก็มาคุณมาแล้วจริงๆ” ชามาตื่นเต้นจนจะพุ่งกระโจนเข้าไปหาทัตติที่ข้างหน้าแต่กลับถูกตำรวจควบคุมตัวไว้ “จำเลยกรุณาอยู่ในความสงบด้วย” ผู้พิพากษาพูดเตือนออกมา ชามากลับเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่บอก เธอหันไปหัวเราะเสียงดังในทิศทางที่ทัตติอยู่ เธอมองไปที่ทัตติในสายตาเต็มไปด้วยความรักและลุ่มหลง ทัตตินั่งตัวตรงเหมือนกับไม่ได้ยินเสียงที่ชามาตะโกนเรียกมีเพียงใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกนั่งอยู่ตรงนั้น พรยศเห็นท่าทางอย่างนั้นของชามาให้เกิดความรู้สึกโมโห ยิ่งรู้สึกว่าชามาทำให้ตระกูลกองแก้วขายหน้าอย่างที่สุด “ท่าท่างแบบนั้นคืออะไร มันช่างโง่เง่าสิ้นดี” ถึงแม้ว่าปู่ตระกูลกองแก้วจะผ่านอะไรมามากมายแต่พอมาเจอกับความหน้าด้านของชามาแบบนี้ทำให้เกิดความรู้สึกขายขี้หน้าอย่างที่สุด ถึงแม้ตระกูลกองแก้วของเขาไม่ใช่ตระกูลใหญ่โตอะไร แต่อย่างน้อยก็นับว่ามีหน้ามีตาอยู่ ทำไมถึงสอนคนออกมาให้ไร้ประโยชน์ขนาดนี้ “เงียบ” ผู้พิพากษาเตือนชามาอีกหนึ่งครั้ง คราวนี้ชามาถูกผู้คุมจับตัวกลับเข้ามา กดให้ยืนในคอกพยานของฝั่งจำเลยด้วยความรวดเร็วแต่ชามาเองก็ยังคงหันกลับไปมองทัตติ “ทัตติ” ชามาเรียกออกไป “จำเลย ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไปถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติศาล ความผิดจะเพิ่มอีกหนึ่งเท่านะ” “คุณชามาเงียบหน่อยครับ” ทนายเตวิชรู้สึกว่าเป็นการมาทำคดีนี้ ถือเป็นครั้งแรกที่ทำให้รู้สึกขายหน้าขนาดนี้ในชีวิตทนายความ ชามาถูกควบคุมตัวไว้อย่างยากเย็น อัยการเริ่มเอาหลักฐานที่เกี่ยวข้องออกมาแสดงให้ผู้พิพากษาดู หลักฐานเหล่านี้คนที่เป็นพยานนั้นไม่ปริปากพูดอะไรเลย แถมในตอนแรกพยานเหล่านี้กลัวว่าแผนการจะถูกเปิดโปง ดังนั้นตอนที่ร่วมลงมือกับชามาจึงได้สำรองข้อมูลไว้ด้วย ตอนนี้เรื่องถูกเปิดโปงออกมาแล้วพวกเขาทยอยเอาหลักฐานออกมาหวังว่าจะได้รับลดหย่อนโทษ ผู้พิพากษาได้ตัดสินคดีความด้วยความรวดเร็วสุดท้ายเตรียมจะประกาศผลการพิจารณา ทันใดนั้นมีคนยืนขึ้นมา “ช้าก่อน” สายตาของทุกคนในห้องพิจารณามองกลับไปกลับเห็นต้นเสียงนั้นมาจากทัตติ ชยานีหรี่ตามองไปที่ทัตติ แล้วหันมามองนิธานบิดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ผู้พิพากษาทุบค้อนสองครั้ง “คุณผู้ชาย ที่นี่คือศาลคุณทำแบบนี้....” “ท่านผู้พิพากษาที่เคารพ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงผมไม่ได้มีเจตนารบกวนการทำงานของท่าน เพียงแต่ตอนนี้ผมมีเอกสารการรับรองอยู่หนึ่งชุดผมคิดว่าท่านผู้พิพากษาน่าจะได้เห็นและตรวจสอบเสียก่อนมีการพิพากษาคดีนี้” “อะไร มันคือเอกสารอะไร” “จริงด้วย จู่ๆก็มีเอกสารอะไรออกมาอีกตอนนี้ มันคือเอกสารอะไรกันแน่” “คุณผู้ชาย คุณรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้คุณทำอะไรอยู่” ผู้พิพากษาท่านนี้ถามกลับไป “ผมรู้ครับท่าน” ทัตติตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “แต่ว่าท่านผู้พิพากษาผมคิดว่าท่านจะต้องอ่านเอกสารฉบับนี้ก่อน” ทัตติพูด “นี่เป็นเอกสารที่ผู้ช่วยของผมพึ่งจะได้มาครับ”ทัตตินำเอกสารออกมาและกางออกให้ทุกคนได้เห็น “ทุกคนดูให้ดีครับ นี่คือประวัติการป่วยเป็นโรคประสาทของคุณชามา คู่หมั้นของผม” “อะไรนะ” “อันนั้นมันคืออะไร ประวัติการป่วยเป็นโรคประสาทหรือ” “โอ้พระเจ้า สิ่งที่ในอินเตอร์เน็ตแฉออกมาเป็นอย่างที่ว่าจริงๆ” “……” คนที่มาฟังคำตัดสินจำนวนหนึ่งเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันเพราะว่าจู่ๆทัตติก็พูดอย่างนั้นออกมา รวมไปทั้งอัยการและผู้พิพากษาก็เริ่มปรึกษาหารือกัน ส่วนทางฝั่งพรยศเมื่อได้ยินที่ทัตติพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “แกพูดมั่วอะไร แกมันไม่ใช่คู่หมั้นของลูกสาวฉัน ลูกสาวของฉันไม่มีคู่หมั้น” “ทัตติแกจะทำอะไรกันแน่ลูกสาวของฉันปกติดี ไม่ได้เป็นโรคประสาทอย่างที่แกว่าเลยสักนิด” “อ้อหรือครับ ใช่จริงหรือครับ” ทัตติกระตุกคิ้วขึ้นยกๆปาก “แต่เอกสารชุดนี้เป็นรายงานการป่วยเป็นโรคประสาทจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ” “แกโกหก” พรยศถูกทัตติทำให้โกรธจนถึงขีดสุด เขาป้องกันทุกวิธีทางเพื่อที่ไม่ให้เกิดความผิดพลาดขึ้นคิดไม่ถึงว่าทัตติจะมาไม้นี้ แต่ก่อนเขามัวแต่ระแวงชยานีกับนิธานว่าจะทำอะไรอีกแต่สุดท้ายกลับเป็นทัตติเองที่ลงมือ “แก แกกุเรื่องขึ้นมาเองความจริงแกไม่สามารถที่จะออกเอกสารรับรองอะไรแบบนี้ได้ ลูกสาวของฉันอยู่ในสถานทีควบคุมตัวผู้ต้องสงสัย แก....” ทัตติยิ้ม “คุณพ่อตา ชามาเป็นคู่หมั้นของผม ผมทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อชามา จะว่าไปแล้วชามามีเรื่องแบบนี้คุณพ่อตาไม่ช่วยเธอ แล้วยังจะไม่ให้ผมช่วยเธออีกหรือ ยิ่งไปกว่านั้นชามา มาหาผมด้วยตัวเองบอกอยากจะได้ใบรับรองแพทย์นี้ใช่ไหมชามา” “ใช่แล้ว” ชามาพยักหน้าสายตาของเธอมองที่ทัตติด้วยความลุ่มหลงไม่ได้รู้ตัวสักนิดว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่ เธอยิ้มเล็กยิ้มน้อยมองทัตติท่าทางบบนั้นดูคล้ายกับเป็นผู้ป่วยที่ที่อาการทางจิตจริงๆ “ทัตติ คู่หมั้นของฉัน คุณรอฉันก่อนนะรอให้ฉันออกไปจากนี่แล้วเราค่อยแต่งงานกัน” “ชามา...” พรยศเปล่งเสียงแหบแห้งอย่างสุดกำลัง “มีสติหน่อยสิลูกผู้ชายคนนี้เขาไม่ได้รักลูกเลยแม้แต่น้อยเขาหวังแค่จะแก้แค้น อยากจะให้ลูกตายรู้ไหม” “หุบปาก” ทันใดนั้นชามาก็เกิดบันดาลโทสะออกมาใช้มือผลักผู้คุมกัดฟันกรอดเพื่อที่จะกระโจนเข้าใส่พรยศ “ทำไม ทำไมพ่อถึงพูดว่าร้ายทัตติแบบนั้น พวกเราต่างก็รักกันขนาดนี้ทำไมพ่อถึงต้องการจะแยกพวกเราออกจากกันให้ได้” “อ้อ หนูรู้แล้วพ่อคงถูกนังชยานี นังสารเลวคนนั้นทำให้หลงใหลในตัวมันไปแล้ว” “ต้องใช่แน่ๆ นังชยานี นังสารเลวฉันจะฆ่าแก ฆ่าแก ฮ่าๆ” ทันใดชามาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ฉันจะฆ่าแกแน่นอน” คนที่อยู่ในเหตุการณ์มองไปที่ความวุ่นวายที่อยู่ในศาล คราวนี้ไม่ต้องใช้หลักฐานอะไรแล้ว แค่เห็นท่าทางแบบนั้นก็รู้แล้วว่าเธอต้องมีอาการทางจิตแน่นอน สายตาของชามาเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมขึ้นมา “ฆ่ามัน ฆ่านังชยานี ฆ่านังปาลี ฆ่านังจริยา ฆ่าทุกคนที่เป็นเหมือนนังจิ้งจอกอย่างชยานีนังสารเลวนั้นให้ตายหมด” ชามาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโหตาแดงๆทำให้คนที่เห็นรู้สึกว่าเหมือนเห็นปีศาจที่ขึ้นมาจากขุมนรก “เร็วเข้า รีบควบคุมตัวเธอไว้” ผู้พิพากษาออกคำสั่งให้ผู้คุมรีบเข้ามาจัดการ เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายขึ้น ชามาเกิดอาการบ้าคลั่งสุดท้ายจึงถูกผู้คุมขังใช้ไฟช็อตจนสลบไป ท่าทางของคนในตระกูลกองแก้วจิตใจหดหู่ดูสิ้นหวังที่สุด เหตุการณ์นี้เป็นการยืนยันว่าชามามีอาการป่วยทางจิตจริง ตระกูลกองแก้วไม่เพียงแต่ต้องรับมือจากฝั่งนิธานยังมีชาวเน็ตที่รอโจมตีพวกเขาอยู่อีกแม้กระทั่งต่อไปหุ้นของบริษัทอัลฟ่าจะต้องตกลงอย่างแน่นอน “พรยศสามารถเห็นเหตุการณ์ในอนาคตได้เลย” “ไม่ใช่สิ พวกเขาจะมีอนาคตได้อีกหรือ” “ทัตติไม่มีทางปล่อยพวกเขาไว้แน่ ตอนนี้ขั้นแรกยืนยันว่าชามาเป็นมีอาการป่วยทางจิต ต่อไปคงมีขั้นที่สองที่สามตามมา” ทัตติค่อยๆจัดระเบียบปากกระบอกแขนเสื้อ แม้กระทั่งสายตาก็ไม่ชายแลไปมองชามาที่อยู่บนพื้น เหตุการณ์สับสนวุ่นวายนี้สุดท้ายจึงยุติการตัดสินคดีความ เอกสารใบรับรองอาการป่วยทางจิตที่ได้มาทำให้ศาลเลื่อนการตัดสินไปเป็นอาทิตย์หน้า ในส่วนอาการป่วยของชามานั้นทางศาลจะจัดการส่งผู้เชี่ยวชาญไปตรวจสอบชามาเองถ้าผลที่ได้เป็นความจริงตามที่ว่าถ้าอย่างนั้นชามาจะถูกตัดสินว่าที่ฆ่าคนเพราะมีอาการป่วยทางจิต ผู้ป่วยที่มีอาการทางจิตแล้วฆ่าคนนั้นกฎหมายมีบทบัญญัติลงโทษไว้อยู่แล้ว แต่เป็นคนละแบบกับการฆ่าคนตายของคนที่ปกติธรรมดา ตระกูลกองแก้วเดินคอตกออกไปจากศาลอย่างรวดเร็วและบังเอิญเจอกับทัตติที่หน้าศาลอีกครั้ง เมื่อพรยศเห็นทัตติจึงเกิดความโมโหพุ่งเข้าใส่ทัตติจับทัตติไว้แล้วชกเข้าไปที่หน้าของทัตติ “ฉันจะตีแกให้ตายไอ้สัตว์เดรัจฉาน ไอ้จิตใจต่ำช้า” ทัตติไม่ได้ทันตั้งตัวถูกพรยศชกเข้าให้ สายตาทั้งสองข้างของเขาขรึมขึ้นมองที่พรยศ มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่นเสียงดังขึ้นมา “สัตว์เดรัจฉานหรือ ผมว่าคุณต่างหากที่เป็นสัตว์เดรัจฉาน ไม่รู้จักสั่งสอนว่าอะไรควรทำไม่ควรทำในเมื่อสอนคนอื่นไม่เป็นผมจะสอนแทนเอง” ทัตติกำหมัดพุ่งออกไป “ตอนนี้รู้สึกหวาดกลัวแล้วหรือตอนแรกที่ตามใจ เอาใจเธอทำไม่ไม่คิดบ้างว่าเธอจะตกต่ำมาถึงจุดนี้” ทัตติชกเข้าที่ตัวของพรยศหมัดแล้วหมัดเล่า “”คุณสอนชามาให้ต้องมาอยู่ในสภาพนี้ เธอกลายเป็นแบบนี้ คลุ่มคลั่งมีอาการทางจิตทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะคุณ” หมัดของทัตติชกเข้าไปที่พรยศอีก “ทัตติแกพอได้แล้ว” ปวีณเข้ามาใช้มือจับมือของทัตติไว้ใช้สายตาโหดๆจ้องที่ทัตติ ทัตติกลับยิ้มเย็นๆ “ปวีณ คิดไม่ถึงว่าแกจะเป็นคนไม่ได้เรื่องแบบนี้ แกลืมแล้วหรือไง ชยานีไม่เพียงแต่เป็นน้องสาวของแกแต่ยังเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันกับแก เธอถูกคนฆ่าตายแม้แต่ศพก็ไม่เห็นส่วนคนร้ายนั้นมันก็อยู่ข้างในนั้น” “ถึงแม้ความจริงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ควรจะถูกกฎหมายตัดสินลงโทษไม่ใช่หน้าที่แกที่ต้องมาพิจารณาตัดสินเอง” ปวีณกัดฟันพูด “กฎหมายหรือ เมื่อสักครู่แกไม่เห็นหรือไง น้องสาวของแกมีอาการทางจิต เธอมาหาฉันด้วยตัวเองบอกอยากให้ฉันช่วยเธอออกไป” ทัตติจัดเน็คไทให้เข้าที่ยิ้มเย็นชา “แกดูสิในเมื่อเธออยากจะให้ฉันช่วยขนาดนี้ถ้าฉันไม่ยอมช่วยเธอมันก็จะดูเหมือนไม่เห็นแก่ความรักความผูกพันธ์ที่เธอมีต่อฉันหรอกหรือ” “ทัตติ ฉันจะฆ่าแก” พรยศกระโจนเข้าใส่ทัตติแต่กลับถูกทัตติชกเข้าใส่จนล้มลงไปอีกรอบ “ฉันเตือนแกด้วยความหวังดี อยู่เฉยๆไว้จะดีกว่า” “อ้อใช่แล้ว ตอนนี้ชามาไม่มีความผิดแล้วพวกคุณคิดว่านิธานกับปาลีจะปล่อยพวกคุณไปไหม ” “ทัตติ แกมันเลวทรามต่ำช้า” พรยศล้มลงอยู่ที่พื้นหมดเรี่ยวแรง เห็นการณ์ที่หน้าศาลถูกชาวออนไลน์อัดเก็บไว้แล้วนำไปอัพลงในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับการพิจารณาคดีวันนี้ แม้ว่าในโลกอินเตอร์เน็ตจะไม่มีหลักฐานอะไรแต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาในการวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ชาวเน็ตเคียดแค้นไม่พอใจกับการฆาตกรรมฆ่าคนของชามาทั้งเกลียดและโกรธแค้นอยากจะเห็นชามาได้รับการลงโทษที่สาสม เมื่อเห็นคนตระกูลกองแก้วมีปากเสียงกันกับทัตติที่หน้าศาลแน่นอนว่าทุกคนที่ได้เห็นนั้นต้องยืนอยู่ฝั่งทัตติแน่นอน ตระกูลกองแก้วถูกวิพากษ์วิจารณ์การกระทำที่เกิดขึ้นว่าไม่ถูกต้อง ทางด้านหุ้นตระกูลกองแก้วนั้นตกลงมาติดต่อกันหลายวันก่อให้เกิดความเสียหาย เป็นเพราะว่าข่าวและคำพูดของที่เกี่ยวข้องในเหตุการณ์ทั้งหมด จนตระกูลกองแก้วไม่สามารถบัญชาการงานที่เมืองเมฆาได้ ส่วนบริษัทอัลฟ่าเองช่วงนี้ก็อยู่ในภาวะวิกฤติยากลำบากมาก สองสามวันนี้ คุณปู่ตระกูลกองแก้วไม่มีวิธีการจัดการแก้ไขแล้ว คาดการณ์ได้อีกว่าพรยศก็คงไม่มีสติเพียงพอที่จะจัดการเรื่องของบริษัทอัลฟ่าได้ คุณปู่จึงจัดวางให้ปวีณกลับไปรักษาการทำงานที่เมืองเมฆาแทน อย่างน้อยความสามารถของนิเษพย์กับปวีณก็ดูเข้าตาเข้าอยู่ แม้จะไม่พอใจเรื่องที่พ่อของตัวเองจัดการแบบนี้ แต่ ณ เวลานี้พรยศก็ไม่มีหนทางอื่นแล้วเพราะตัวเองก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาพร้อมๆกันได้ในเวลาเดียวกัน เรื่องของชามายังไม่เรียบร้อยพรยศก็ไม่มีทางที่จะสบายใจได้