ตอนที่ 349 ชยานีไม่แยแสทัตติแม้แต่น้อย

ต๭นที่ 349 ชยานีไม่แยแสทัตติแม้แต่น้อย ชยานีพยักหน้าเข้าใจพลันนึกได้ทันที “ฉันว่าแล้วทำไมธนิดาถึงดีกีบฉันขนาดนั้น” ทัตติหรี่ตามองเหมือนกับอยากพูดอะไรอีกแต่ชยานีไม่ได้เปิดโอกาสให้พูดแล้ว “คุณทัตติ เวลาครบแล้ว” เธอชี้ให้ดูนาฬิกาข้อมือมองเห็นสีหน้าดูไม่ค่อยดีของทัตติ ”สีหน้าของชยานีไม่ได้แสดงออกอะไรแต่ความเป็นจริงแล้วเธอไม่อยากอยู่ตรงนี้ต่อไป “เพื่อนของฉันรอฉันอยู่ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ” “เดี๋ยวก่อน ทัตติจับมือชยานีไว้ ชยานีนั้นตัวแข็งค้างไปบิดคิ้วหันกลับมาสีหน้าไม่พอใจมองไปที่ทัตติแสดงท่าท่างงงงวยไม่เข้าใจ “คุณทัตติไม่ทราบว่าที่คุณทำแบบนี้คุณรู้ไหมว่ามันไม่เหมาะสม” สายตาของชยานีมองไปที่แขนของตัวเองที่ถูกทัตติจับแล้วขมวดคิ้วน้อยๆ “ฉันคือปาลีเป็นพี่สาวของชยานี” ทัตติปล่อยมือลง “ขอโทษครับ ผมแค่....” “คุณทัตติสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่คำขอโทษต้องการแค่อย่ามาวุ่นวายกับฉัน คุณทัตติเข้าใจหรือเปล่า” ชยานีรู้สึกหงุดหงิด “เรื่องราวก่อนหน้านี้ระหว่างคุณกับน้องสาวของฉัน ฉันไม่ทราบแต่ว่าคุณเข้าใจว่าการตายของน้องสาวฉันมีแค่ชามาคนเดียวที่ลงมือหรือคะ” “คุณ....” “คุณคิดว่าคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อยหรือ” ชยานีสูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันรู้ตอนนี้ฉันไม่อยู่ในจุดที่จะโทษคุณแบบนี้ได้ถึงอย่างไรชีวิตและสภาพความเป็นอยู่ที่ดีล้วนเพราะตระกูลคำล้อมของพวกคุณให้มาในจุดนี้ดิฉันขอขอบพระคุณมากแต่ว่าตอนนี้ชยานีตายแล้ว ทั้งหมดนี้เธอไม่มีความผิดใดๆ ใช่ก็จริงที่ชามามีความผิดปกติ อย่างนั้นแล้วคุณทัตติล่ะคะคุณไม่ผิดหรือมีปัญหาอะไรเลยหรือ” “ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ที่คุณมาหาฉันมีจุดประสงค์อะไรกันแน่แต่ความจริงแล้วฉันนั้นไม่อยากจะคบค้าสมาคมอะไรกับคุณทัตติเลยแม่แต่น้อย” คำพูดของชยานีรุนแรงมากไม่เปิดโอกาสให้ทัตติได้พูดอะไรหรือเหลือทางอะไรไว้ให้เลยสักนิด “ฉันคือฉัน ชยานีก็คือชยานีถึงแม้ว่าพวกเราทั้งสองคนจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันแต่พวกเราไม่ใช่คนเดียวกันจุดนี้ฉันคิดว่าคุณทัตติก็บรรลุนิติภาวะแล้วหวังว่าจะเข้าใจ” ทำเรื่องที่เกินขอบเขตแบบนี้คุณทัตติไม่รู้สึกขายหน้าเลยหรือ เผชิญกับคำพูดประณามจากชยานีทัตติรู้สึกทุกข์ทรมานเหมือนมีเข็มทิ่มตำเขารู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาคนนี้ไม่ใช่ชยานีของเขาแต่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้โดยเฉพาะเวลาคิดว่าเธอเป็นภรรยาจองนิธานใจของเขามันทุกข์ทรมานมาก ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกประหลาดมากเหมือนกับว่าของรักที่หวงแหนถูกนิธานแย่งไปทั้งๆที่ความจริงก็รู้ว่าคนที่อยู่ต่อหน้าเขาคือปาลี “คุณทัตติ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้วจริงๆรบกวนหลังจากนี้ไปไม่ต้องมาหาฉันอีกฉันหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกัน” “ปาลี” ทัตติเรียกปาลีไว้ “คุณไม่อยากรู้เลยหรือหลายปีที่ผ่านมาตอนชยานีอยู่ที่ตระกูลคำร้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง เธอเติบโตมาอย่างไร เธอ....” “คุณทัตติ” ชยานีพูดตัดบทคำพูดของทัตติสีหน้ารำคาญเล็กน้อย “ฉันไม่เข้าใจคุณจริงๆ” “ในเมื่อคุณรักชยานีมากขนาดนั้นแล้วทำไมไม่ปกป้องเธอทั้งที่รู้ว่าชามาคิดอะไรกับตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าชามาเป็นระเบิดที่อยู่ระหว่างกลางคุณกับชยานี ทั้งๆที่รู้ว่าชามาทำเรื่องแบบนั้นอีกทางคุณทำไมคุณยังคบอยู่กับชยานีได้โดยไม่หวั่นกลัวอะไรแล้วอีกทางยังรับไมตรีจิตจากชามาด้วยอีก” “ผมไม่ได้ทำ” ทัตติปฏิเสธ “แต่ไหนแต่ไรมาผมอยู่กับชามาไม่เคยรู้สึกสบายใจ เพียงแต่ ....” “เพียงแต่ชามาเธอวางแผนให้คุณติดกับใช่ไหม” ชยานียิ้ม “ถ้าคุณรักใครสักคนจริงๆถ้าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นอย่างที่คุณว่าจริงคุณไม่มีทางที่จะถูกอะไรก็ตามมาล่อลวงให้คุณติดกับได้ คุณรู้ไหมเพราะอะไรฉันไม่อยากเจอหน้าคุณเพราะฉันคิดแทนชยานีว่าผู้ชายอย่างคุณมันไม่เหมาะสมกับความรักของชยานีเลยสักนิด” “ถ้าคุณรักชยานีจริงๆคุณจะไม่รู้การวางตัวของชยานีหรือ คุณจะไม่รู้กลิ่นที่อยู่บนตัวเธอหรือสัมผัสที่คุ้นเคยบนตัวของเธอคุณก็แยกแยะไม่ออกดูแล้วคุณไม่ได้รู้จักชยานีเลยจริงๆ” “อีกทั้งหลังจากที่คุณกับชามามีความสัมพันธ์กันพอเกิดเรื่องไม่คิดที่จะไปสารภาพ อธิบายพร้อมทั้งบอกกับชยานีว่าชามาเป็นคนอย่างไรแต่กลับปิดบังความผิดและยังทำความผิดลับหลังนี่ก็คือความเหลวแหลกที่คุณทำแล้วทำเล่า” การสั้งสอน“ผมไม่ได้ทำ” “คุณไม่ได้ทำอะไร หรือว่าชามาไม่ได้ท้องหรือมีเวลาและโอกาสหลายครั้งให้คุณได้บอกความจริงกับชยานีแต่คุณไม่ได้ทำยังคงเลือกที่จะปิดบังต่อไปทั้งทั้งที่คุณก็รู้ว่าชามารู้สึกกับคุณรุนแรงไม่ยอมปล่อยคุณกลับยังคงไม่บอกอะไรให้ชยานีได้รับรู้สถานการณ์เธอจึงไม่ได้ป้องกันตัวจากชามาแม้แต่น้อยจึงทำให้เธอถูกชามาประทุษร้าย หรือว่ามันไม่จริง” ชยานีซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียนโดยเฉพาะใบหน้าที่เหมือนกันกับชยานีทำให้ทัตติเกิดภาพซ้อนขึ้นมาเหมือนกับว่าคนที่อยู่ต่อหน้านี่คือผู้หญิงที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดเวลา “ชยานี” “พอได้แล้วคุณทัตติฉันว่าพฤติกรรมคุณดูผิดปกติเหมือนกับชามาไปแล้วพวกคุณนี่เหมาะสมกันจริงๆ ชามาเธอลุ่มหลงไม่ยอมปล่อยจนกลายเป็นผู้ป่วยมีอาการทางจิตถ้าอย่างนั้นคุณล่ะคุณอาจจะกลายเป็นชามาคนต่อไปใช่ไหม” ชยานีพูดถากถาง “เห็นท่าทางคุณทัตติแล้วเกรงว่าน่าจะอีกไม่นานที่จะกลายเป็นเหมือนคนที่คุณรังเกียจไม่ทราบว่าคุณทัตติมีความรู้สึกอย่างไร” “ปาลี คุณจำเป็นจะต้องใช้คำพูดทำร้ายคนอื่นแบบนี้หรือ” ทัตติกัดฟันอย่างลำบากใจ ชยานีกลับยิ้มหน่อยๆ “คุณรนหาที่เอง ทำไมล่ะ หรือว่าที่ฉันพูดมามันไม่ใช่ความจริง” “พี่สะใภ้ พี่ยังคุยไม่เสร็จหรือคะ” โสวัณณ์รอพี่มากกว่านาทีแล้วแต่กลับเห็นเหตุการณ์เหมือนจะบานปลายขึ้น ถึงแม่ว่าโสวัณณ์จะได้ยินไม่ชัดว่าพวกเขาคุยอะไรกันแน่ แต่เห็นแล้วว่าชยานีน่าจะเป็นต่ออยู่ดูแล้วทัตติเหมือนกับไม่ได้ทำตัวรุ่มร่ามอะไร ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นโสวัณณ์ยังคงไม่วางใจพลันเปิดประตูรถวิ่งลงมา “เมื่อกี้ฉันโทรศัพท์ไปหาพี่ใหญ่พี่บอกว่าเขาเป็นคนจองโต๊ะ พี่เฉลิมพลก็ไปแล้วทั้งหมดนี้เพื่อเป็นการฉลองให้พี่สะใภ้นะคะ” ชยานีหรี่ตาลงบีบจมูกของโสวัณณ์ “ฉลาดเป็นกรดจริงๆ” ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าโสวัณณ์กำลังช่วยเธอพร้อมหันไปมองทัตติด้วยสายตาเรียบเรียบ “คุณทัตติสิ่งที่ควรพูดหรือไม่ควรพูดฉันก็พูดไปหมดแล้วฉันหวังว่าหลังจากวันนี้ไปคุณทัตติคงจะสบายดีอย่าได้กลายเป็นอย่างชามาอย่างนั้นเด็ดขาด” “อ้อ ใช่แล้ว” ชยานีหยุดชะงัก “ที่นี่คือเมืองนภาไม่ใช่เมืองเมฆาของพวกคุณ” ทัตติหรี่ตาลงมองดูชยานีเดินจูงมือโสวัณณ์เดินออกไป โสวัณณ์ที่เหมือนตุ๊กตาคนนั้นฉวยจังหวะที่หันกลับมาถลึงตาจ้องมองที่เขาสายตาแสดงออกมาเป็นการเตือนให้ระวังตัว “พี่สะใภ้อ่ะ พี่ทำไมต้องคุยเยอะแยะขนาดนั้น” โสวัณณ์ทำปากยื่นปากงอพูดรู้สึกไม่พอใจ “ผู้ชายคนนั้นแค่เห็นก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไรอีกทั้งสายตาของเขาที่มองพี่มันทำให้ฉันไม่ชอบมาก” “พอแล้วพอแล้ว” ชยานีพูดอย่างจนปัญญา “เขาเป็นพี่ชายใหญ่ของน้องสาวพี่ ตระกูลคำล้อมมีบุญคุณกับน้องสาวของพี่ถึงแม้ว่าตอนนี้น้องสาวพี่จะตายไปแล้วแต่ยังไงก็คือผู้มีพระคุณผู้มีพระคุณอยากคุยด้วยพี่จะไม่คุยได้ยังไง” “ผู้มีพระคุณหรือ ฉันว่าเขาคือตัวหายนะถึงจะถูก” โสวัณณ์ไม่เห็นด้วย “ถึงแม้ตระกูลคำล้อมจะเลี้ยงดูชยานีน้องสาวของพี่แต่ฉันคิดว่าน้องสาวของพี่คงเป็นคนกตัญญูตอนที่อยู่ตระกูลคำล้อมคงตอบแทนไปแล้วเรื่องบุญคุณนี่นะความจริงแล้วมันก็มาแล้วก็ไปไม่ใช่ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องบุญคุณนะแต่ว่าน้องสาวของพี่ตอนนี้ตายไปแล้วอีกทั้งคนที่ต้องตอบแทนบุญคุณนั้นเป็นชยานีไม่ใช่พี่” “พี่รู้” ชยานีพยักหน้า ธนิดามองชยานีด้วยความเป็นห่วงโสวัณณ์ไม่รู้แต่เธอรู้ดีคนที่อยู่ต่อหน้านี่ก็คือตัวชยานีเอง เธอรู้ว่าชยานี้ยังมีความรู้สึกผูกพันธ์แนบแน่นต่อตระกูลคำล้อมถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทัตติแม้แต่เพื่อคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงของตระกูลคำล้อมก็ด้วย “และอีกอย่าง ฉันคิดว่าเขาไม่ได้รักน้องสาวของพี่มากหรอก” “อืม ทำเธอพูดแบบนี้ล่ะ” “ก็ดูออกไงคะ” โสวัณณ์อธิบาย “ฉันจะบอกให้ถ้าหากว่าฉันชอบคนคนหนึ่ง ฉันจะสามารถจำคนคนนั้นไว้อย่างง่ายดายไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนอยู่ในฝูงชนเห็นแค่เงาเบื้องหลังหรือแค่มือข้างเดียวก็สามารถจำได้แล้ว” “อืมนะ วิเศษณ์ขนาดนี้เลย” ชยานีกลับไม่เข้าใจ “เป็นอย่างนั้นแน่นอน” โสวัณณ์คลายคิ้วแผ่ออก พี่ดนพ....ไม่ใช่ไม่ใช่ แต่ก่อนฉันชอบคนคนหนึ่งมักจะวิ่งตามเงาของเขาไม่ว่าเข้าจะอยู่ที่ไหนฉันจะรู้ได้ทันทีอีกทั้งสายตาไม่สามารถจะมองใครได้ โสวัณณ์ร้องฮึ่มฮั่มในลำคอ “ถ้าเขารักน้องสาวของพี่จริงทำไมไปมีความสัมพันธ์กับชามาได้เขาบอกว่าเขาเมาหรือบอกว่าชามาใช้น้ำหอมหรือใส่เสื้อผ้าที่ชยานีชอบใช้แต่ว่าฉันว่าเรื่องพวกนี้มันแค่ข้ออ้าง ถ้าเขารู้จักชยานีดีเขาจะต้องรู้ว่าชยานีไม่ใช่คนปล่อยเนื้อปล่อยตัวอีกทั้งภาพลักษณ์ภายนอกลอกเลียนแบบได้แต่จิตใจทำไม่ได้” ชยานีมองโสวัณณ์ด้วยความตลกแต่ก็ยอมรับว่าความจริงแล้วที่โสวัณณ์พูดนั้นมีตุผลอยู่ส่วนหนึ่ง “หลังจากนั้นล่ะ” “หลังจากนั้นหรือ ถ้าเขารักน้องสาวของพี่จริงๆ ดังนั้นเขาจะต้องเคารพพี่แน่นอน แต่ว่าสายตาที่เขามองพี่นั้นมันไม่ใช่ความเคารพแต่เป็นสายตาที่ผู้ชายมองผู้หญิง”นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่โสวัณณ์ไม่ชอบทัตติ “สายตาที่เขามองพี่มันดูออกชัดเจนจนเกินไป” อีกทั้งฉันคิดว่าเขาเห็นแก่ตัวมากเกินไปสนใจแต่ความรู้สึกตัวเองไม่สนใจคนยรอบข้างไม่ว่าจะกับชยานีน้องสาวของพี่หรือว่าชามาความจริงแล้วเขาไม่ได้รักขนาดนั้น “พอแล้วๆอเหตุผลของเธอมันเยอะที่สุด” ชยานียิ้มน้อยๆ “ที่เธอพูดออกมานี้ฉันเข้าใจหมดแต่ฉันคิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรหรอก” “ก็ได้ ฉันก็เข้าใจแล้ว”โสวัณณ์ยักไหล่ “พี่ใหญ่ของฉันเป็นคนยังไงหลายปีมานี้ใครกล้ามายุ่งคนที่พี่ใหญ่ชอบแบบนั้นก็เท่ากับรนหาที่ตายจริงๆ” เกี่ยวกับเรื่องนิธานนั้นโสวัณณ์พยายามชื่นชมเต็มที่เป็นการหยอกเย้าธนิดากับชยานี ธนิดาไอออกมาเล็กน้อยพูดสีหน้าจริงจัง “โสวัณณ์พูดถูกต้อง ปาลีคุณนิธานของเธอนั้นเยี่ยมยอดจริงๆ” เธอพูดออกมาจากใจจริง “อย่างน้อยตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกว่าจะมีใครกล้าเป็นศัตรูกับคุณนิธานของเธอ ถ้าแบบนั้นก็เหมือนรนหาที่ตายจริงๆ” “ใช่ๆ ดังนั้นฉันเลยไม่ได้เก็บเอาเรื่องคุณทัตติมาใส่ใจเพียงแต่ฉันเกลียดสายตาแบบนั้นที่เขามองพี่สะใภ้ของฉันเท่านั้นแหละ” โสวัณณ์พูดโกรธๆ “ถึงแม้จะแค่ดูก็ไม่ได้พี่สะใภ้ของฉันเป็นของพี่ใหญ่ของฉันคนเดียวเท่านั้น”