ตอนที่ 357 ฉันคือนิธูร แฟนของชญาภา

ต๭นที่ 357 ฉันคือนิธูร แฟนของชญาภา แฟนบ้าบออะไรกัน ทำไมเธอถึงจำไม่ได้ว่าตัวเองนั้นมีแฟนแล้ว ปาลีจ้องเขม่นไปที่นิธูร จากนั้นก็กัดฟัน “นายพูดไร้........” “ชญาภา!” นิธูรเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนละมุน ดวงตาของเขามองไปที่ปาลี มันอ่อนโยนจนแทบเหมือนน้ำจะหยดออกมาเลย “ฉันรู้ว่าเธอกังวล กลัวว่ามันจะกระทบกับหน้าที่การงาน แต่ว่าคุณนายหน้าเขาก็ไม่ใช่คนนอก เรื่องราวของเราไม่จำเป็นต้องปิดบังเธอหรอก” นิธูรเข้าใกล้เธออีกครั้ง ดวงตาที่อันตรายของเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาเข้าไปใกล้ปาลี กัดเบาๆที่หูของเธอ “อยากบอกอะไรเธอไหมล่ะ หื้อ.....” น่ารังเกียจที่สุด! ปาลีอดไม่ได้ที่จะด่านิธูรอยู่ในใจไปชุดหนึ่ง เธอไม่อยากมีความเกี่ยวข้องและไม่อยากมีความสัมพันธ์ใดๆกับนิธูรจริงๆ ถ้าจะให้พูดจริงๆก็คือ ในตอนนี้ปาลีไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลภูลพิพัฒน์ แม้กระทั่งชยานี เธอก็ไม่อยากมีความเกี่ยวข้อง แต่ผลที่ออกมาก็คือ ยิ่งเธอคิดที่จะตีตัวออกมา คนพวกนี้ก็ยิ่งเข้ามาใกล้ตัวเธอมากยิ่งขึ้น ปาลีรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นขวดแก้วที่แตกหักออกมาเป็นชิ้นๆ เธอเงยหน้ามองนายหน้า กำลังจะอ้าปากพูด คิดไม่ถึงเลยว่านายหน้ากลับมองที่ตัวเองและนิธูรด้วยความตื่นเต้น นิธูรขมวดคิ้ว “เธอรู้จักฉันหรอ” นายหน้ารีบผงกหัว“รู้ค่ะ รู้จักค่ะ คุณนิธูรรองประธานบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด เป็นน้องชายของคุณนิธาน คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าคุณจะกลับมาแล้ว” นิธูร“……”เขาอดที่จะรู้สึกตลกไม่ได้ “เธอสนใจเรื่อราวของฉันขนาดนั้นเลยหรอ” “คุณนิธูรคะ พวกเราเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยนภาวรรณ คุณอาจจะจำฉันไม่ได้ แต่ฉันจำคุณได้อย่างแม่นยำเลยค่ะ ในปีนั้นคุณเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยที่จะกล่าวทักทาย จนถึงตอนนี้ฉันยังจำแม้กระทั่งแผ่นหลังของคุณได้อย่างแม่นยำ” ใบหน้าของนายหน้านั้นเต็มไปด้วยความชื่นชม เธอมัวแต่ให้จุดสนใจของเธอนั้นไปอยู่ที่ปาลี จึงไม่ได้มองอย่างละเอียด และบวกกับที่สายตาของเธอนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ในครั้งแรกที่เห็นจึงดูไม่ออกว่านั่นคือนิธูร และอีกอย่างคราบของการเป็นนักศึกษานั้นก็ได้จางหายไปแล้ว เหลือแต่เพียงภาพของนักธุรกิจที่โดดเด่นและเก่งกาจ นิธูรยิ้มออกมา “สวัสดี รุ่นน้อง!” “รุ่นพี่! ฉันคิดไม่ถึงเลยค่ะว่าจะได้มาเจอกับพี่ที่นี่ และยิ่งคาดคิดไม่ถึงเลยว่าพี่จะเป็นแฟนกับชญาภา” นายหน้ายิ่งพูดไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเกิดความตื่นเต้นมากกว่าเดิม และมองปาลีด้วยสายตาที่ตำหนิ “ชญาภา นี่มันคือสิ่งที่เธอทำไม่ถูกนะ รุ่นพี่ของฉันออกจะเป็นผู้ชายที่ดีเลิศขนาดนี้ พวกเธอคบหากัน แล้วทำไมยังกล้าปิดบังนายหน้าของเธอเอง” ปาลี“……” นายหน้าก็ยังคงพูดต่อไป “ไหนเธอพูดสิ เธอสองคนไม่บอกฉันแบบนี้แล้วถ้าเกิดปาปารัสซี่มาเจอเข้า มันจะไม่ทำให้เธอยากที่จะอธิบายมากกว่าเดิมหรอ ฉันคิดว่าในวงการบันเทิงตอนนี้จริงๆแล้วดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย สำหรับเรื่องความรักนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ” “ชญาภา.....ฉันลองมองๆแล้วนะ เธอกับรุ่นพี่ของฉันนั้นเหมาะสมกันมากๆเลย เกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆ และถึงแม้ว่าพวกเธอสองคนจะเปิดเผยนั้น ก็คงไม่มีใครขัดแย้งอะไร” นายหน้าพูดจาแบบมีเหตุและผล ปาลี “……” เธอขมวดคิ้ว ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆออกมา เธอมองค้อน ดวงตาของเธอก็บังเอิญประสานกับสายตาอันเย็นชาของนิธูร สายตาที่ดูเหมือนเย็นชาคู่นั้น แต่มันแอบแฝงไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก อยู่ๆปาลีก็จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วนิธูรต้องการจะทำอะไรกันแน่ และยิ่งเดาไม่ถูกเลยว่าในตอนนี้สมองของเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเม้มปาก “นายยิ้มทำไม” “ที่ฉันยิ้มก็เพราะว่า ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่นายหน้าพูดนั้นไม่เลวเลยจริงๆ ฉันคิดว่าเราควรเอาข้อเสนอแนะของคุณนายหน้ามาปรับใช้นะ” นิธูรมองมาทางปาลีด้วยสายตาที่จริงจัง ดวงตาของเขานั้นถูกเติมเต็มไปด้วยความรัก ปาลี“……”พอสักทีเถอะนะ! เธอไม่สามารถทนกับสิ่งที่นิธูรทำได้อีกต่อไป ก่อนหน้านี้คุกคามเธอ ดุดันใส่เธอ และทำให้นายหน้าเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาอีก และในตอนนี้ยังต้องการที่จะมาเปิดตัวต่อสาธารณะ เปิดตัวบ้าบออะไรกัน！ จริงๆแล้วเธอกับนิธูรนั้นก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันไม่ใช่หรอ มันไม่ใช่ว่าสมองของนิธูรมีปัญหาหรอก แต่มันเป็นเพราะว่าตั้งแต่เขาเกิดมาเขาก็ไม่มีสมองแล้วต่างหาก “ชญาภา...นี่เธอซึ้งใจจนพูดอะไรไม่ออกเลยหรอ” นิธูรพูด พลางเดินเข้าไปใกล้ๆ และจูบลงเบาๆที่หน้าผากของเธอ อยู่ๆปาลีก็แข็งทื่อ และไม่ได้โวยวายอะไร ในใจของเธอนั้น กำลังรู้สึกเย็นตั้งแต่เท้าไล่ขึ้นมาจนถึงหัว และเส้นผมทุกเส้น เธอกัดฟัน และผลักนิธูรออกไป เธอกลัวว่าถ้าตัวเองไม่ผลักนิธูรออกไปในตอนนี้ เธอก็คงอดใจไม่ไหวที่จะฆ่าคนให้ตาย ปาลีผลักนิธูรเต็มแรง เขาโซซัดโซเซถอยหลัง แต่ก็ยังกลับมายืนได้อย่างมั่นคง เขาจิกยิ้มที่มุมปากเบาๆ ใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม ใช้นิ้วมือดันแว่นตรงจมูกตัวเองขึ้น ก็แต่ถูกปาลีผลักเท่านั้น เขาไม่ได้รู้สึกใส่ใจอะไรเลยแม้แต่น้อย ปาลีถูกรอยยิ้มอย่างนั้นของนิธูรทิ่มแทง เหงื่อก็ออกมาท่วมตัว เธอหันหน้าหนี ตั้งใจที่จะไม่มองสายตาของนิธูร กัดฟัน และใช้แรงในการพูด “เธอมาหาฉันนั้นมีธุระอะไร” นายหน้าจ้องมองไปที่ปาลีและนิธูร ดูพฤติกรรมของเขาทั้งสองคน ได้แต่คิดในใจว่า ทั้งสองนั้นดูอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ คงจะเป็นเพราะว่าตัวเองนั้นเข้ามาขัดจังหวะเขาทั้งสอง ก็เลยทำให้ปาลีอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ จึงพูดจาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นายหน้าเป็นคนประเภทที่รู้จักความ เธอมองไปที่ตาของปาลี และเดินไปหยิบกระเป๋าจากนั้นก็หยิบหนังสือไม่กี่เล่มออกมา “อ้อ หนังสือพวกนี้ที่ฉันได้คุยกับเธอไว้เมื่อวาน มีคนส่งมาให้ ฉันคิดว่าช่วงนี้เธอก็พักผ่อนมามากพอแล้ว ก็เลยเอาหนังสือพวกนี้กลับมาให้เธอก่อน” “ถึงแม้ว่าฉันจะรู้จักเธอได้ไม่นาน แต่ฉันก็พอจะเข้าใจถึงนิสัยของเธอ เธอชอบที่จะเลือกเอง ลองดูก่อนนะ ฉันรู้สึกว่ามีหลายๆอันที่เหมาะสมกับเธอดีนะ จริงๆแล้วอันไหนที่ฉันรู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะกับเธอเท่าไหร่นั้นฉันก็ได้เอาออกไปบ้างแล้ว” ปาลีเหลือบเห็นหนังสือพวกนั้น เธอก็ถึงกับรู้สึกปวดหัวขึ้นมา “ทำไมเยอะจังเลย” เธอเองก็ไม่ใช่ชญาภา ที่จะมีความชื่นชอบอะไรขนาดนั้น “พวกนี้ไม่ถือว่าเยอะเลยนะ ในเดือนกว่าๆส่งให้เธอก็ประมาณยี่สิบกว่าตัวเอง ฉันก็ได้คัดกรองมาให้เธอแล้ว เหลือแค่นี้ก็ถือว่ากำลังดีนะ” นายหน้าพูด “เธอลองดูไปก่อนนะ แล้วถ้าคิดว่าอันไหนก็ค่อยบอกฉัน” ปาลีเอามือแตะที่หน้าผากของตัวเอง “อื้ม ฉันรู้แล้ว” และมองไปทางนิธูรและนายหน้า จากนั้นก็แกล้งไอออกมาสองครั้ง “ถ้าอย่างนั้น เธอยังมีเรื่องอะไรอีกไหมละ” “อ้อๆ ไม่มีแล้วค่ะ” นายหน้าคนนั้นรีบส่ายหัว เพื่อหลีกเลี่ยงความเคอะเขิน เธอจึงไม่หันไปมองทางนิธูร และพูดออกมาอย่างจริงจังว่า “เมื่อกี้ที่ฉันพูดไปนั้นจริงๆนะ ชญาภา....ตอนนี้อายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ การที่จะมีแฟนมันก็เป็นเรื่องปกติ” “และฉันก็คิดว่าอายุเท่านี้มีเรื่องความรักนั้นมันปกติมากๆเลย เธอเองก็ไม่ได้มีเรื่องซุบซิบอะไรไม่ดี ข่าวเรื่องของเธอกับรุ่นพี่กระจายออกมาไป มันต้องได้กระแสตอบรับที่ดีอย่างแน่นอน” “ไม่ต้องหรอก” ปาลีขี้เกียจที่จะปฏิเสธอะไรออกไป ตอนนี้เธอรู้สึกว่านิธูรนั้นคือปัญหาอันยิ่งใหญ่ ถ้าหากเข้าไปพัวพันล่ะก็ คงจะเกิดปัญหาวุ่นวายจนคาดคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน เธอดูเหมือนคนที่โง่ขนาดนั้นเลยหรอไง ที่จะมาหาเรื่องวุ่นวายใส่ตัวเอง “ถ้าเธอไม่มีธุระอะไรแล้วก็กลับก่อนเลยนะ ฉันดูตารางงานช่วงนี้ก่อน นอกจากงานโฆษณาเมื่อวานที่เธอบอกฉัน ก็ไม่มีงานอื่นแล้วใช่ไหม” “ใช่ค่ะ” นายหน้าหยักหน้า “ก็ไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้เธอบอกว่าให้ฉันจัดตารางให้ว่างหรอกหรอ เธอลืมไปแล้วหรอไง ตอนที่เธอเกิดอุบัติเหตุในครั้งที่แล้ว เกือบเสีย.........” “อะแห่มๆ” ปาลีรีบกระแอ่มไอออกมา และจ้องเขม่นไปทางนายหน้า “เธอกลับไปเถอะ ฉันจะดูหนังสือพวกนี้ก่อน ถ้าฉันดูหมดแล้ว ฉันจะให้คำตอบเธอ” นายหน้าเห็นสีหน้าของปาลีเริ่มแย่ลงไปเรื่องๆ และมองไปทางนิธูรที่ยืนรอยู่ด้านข้างๆ ก็ยิ่งมีความรู้สึกแน่ใจว่า ต้องเป็นเพราะเธอเข้ามารบกวนโลกส่วนตัวของพวกเขาสองคนอย่างแน่นอน แย่จริงๆเลย “แบบนั้นก็ดี ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ......ชญาภา หนังสือก็ต้องดู แต่ก็ต้องมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนหรอ ” ปาลี “……” เธอมีเสียสติไปแล้วหรอไงกัน เธอเป็นนายหน้าของใครกันแน่ สายตาของเธอกับดูความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างเธอกับนิธูรไม่ออกเลยหรอไง นิธูรมองอย่างนิ่งๆและยิ้มออกมา ในตอนที่ปาลีโกรธจนถึงขีดสุดนั้น เขาก็รีบดึงสมุดออกมาจากมือของปาลี เปิดออกและกวาดตามองคร่าวๆ และก็ขมวดคิ้วออกมา “นายหน้าของเธอคนนี้นี่ สายตาดีมากๆเลยนะเนี่ย” “แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับนาย” ปาลีโมโหและฉกหนังสือกลับคืนมา “ไม่ได้ยินที่นายหน้าพูดหรอไง ว่าตอนนี้ฉันกำลังยุ่ง ฉันต้องดูแบบหนังสือพวกนี้ รบกวนคุณกลับไปจากที่ๆคุณจากมานะคะ” ดวงตาจองนิธูรยิ้มออกมา เขาเดินอย่างช้าๆ สบายๆ รูปร่างของเขา ขาอันเรียวยาวของเขามันช่างดึงดูดคนอื่นจริงๆ ปาลีค่อยๆเดินถอยหลัง แต่นิธูรก็เข้ามาใกล้มากกว่าเดิม จากนั้นก็เป่าลมออกมา “ถ้าอย่างนั้นก็ฟังในสิ่งที่นายหน้าของเธอพูดสะบ้างนะ ว่าฉันต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอ” “ไสหัวออกไปซะ!” ปาลีผลักนิธูรอย่างเต็มแรง “อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านายให้ตายเลย” นิธูรมองเธอและยิ้มออกมาที่มุมปาก เขาเดินเลยปาลีไปและไปหยุดที่ตรงหน้าโซฟา เขาค่อยๆโน้มตัวลงไป มือทั้งสองข้างประสานกัน เขานั่งกอดเข่า ที่มุมปากเขานั้นมีรอยยิ้ม “ปาลี อย่าโกรธไปเลยนะ อารมณ์เสียบ่อยๆระวังจะแก่เอานะ” “นิธูร ฉันชื่อชญาภา ฉันคือชญาภา!” เธอเริ่มโกรธเข้าแล้วจริงๆ เขาไม่เคยเจอใครที่ชอบตอแยเท่ากับนิธูรมาก่อนเลย เทียบกับนิธูรคนก่อนเมื่อสองปีที่แล้วไม่ติดเลยจริงๆ มันน่ารังเกียจมากกว่าเดิม ในวินาทีนั้น เธออยากจะฆ่าเขาให้ตายเลยจริงๆ นิธูรมองเห็นความโกรธที่เขาคุ้นเคย และยังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มันก็แค่เพราะปาลีไม่ยอมรับ เขามั่นใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคือปาลี “โอเคๆๆๆๆ ชญาภา!” นิธูรทำท่าทางเป็นคนใจดี ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น “ไม่ว่าเธอจะชื่ออะไรก็ช่างเถอะ เพราะยังไงเธอก็คือเธอ มันไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้หรอก” ปาลี “……” เขาคิดว่าตัวเองกำลังเป็นพระพุทธเจ้าที่กำลังพูดจาในทางธรรมหรอไง ถึงได้มาพูดจาลึกซึ้งอะไรแบบนี้ “และไม่ว่าเธอจะพยายามเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตามแต่ ในตอนนี้นั้นฉันคือแฟนของเธอ และเป็นสามีของเธอในอนาคต” นิธูรแอบมองปาลีที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดมน เขาก็ยิ่งมีความสุข ปาลีรู้สึกว่าตอนนี้ทั้งร่างของเธอนั้นเหมือนถูกจุดชนวนไฟขึ้นมา เหมือนเธอเป็นปืน และกำลังจะระเบิดออกมา เธอกัดฟัน และรู้สึกมืดมน “นิธูร คนระยำ ต่อให้ฉันต้องนั่งเหงาในตอนแก่ ฉันก็ไม่มีทางที่จะชอบนาย มากไปกว่านั้นฉันไม่มีทางที่จะเกี่ยวข้องอะไรกับนาย และไม่มีทางที่จะยอมแต่งงานกับนายเด็ดขาด” ดวงตาของนิธูรเต็มไปด้วยอารมณ์ที่แตกต่าง เขาลุกขึ้น แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมน และลูบที่คางของตัวเอง “ในโลกนี้ ไม่มีคำว่าปฏิเสธ ถ้าเธอไม่เชื่อก็ลองมาพนันกับฉันดูไหมล่ะ”