ตอนที่ 360 ปาลีโกรธตมมา

ต๭นที่ 360 ปาลีโกรธตมมา “อ้อ ถ้าไม่ได้โกรธก็ดีแล้ว ทุกคนก็ล้วนแล้วแต่เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น บางทีก็อาจจะมีล้อเล่นกันบ้างโดยที่ไม่มีขอบเขต เธออย่าเอาไปเก็บใส่ใจเลยนะ” ในตอนนี้เธอกับชญาภานั้นถือได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แน่นอนว่าคงไม่มีใครหวังอยากจะให้เกิดเรื่องแบบชามาขึ้น “อื้มใช่ ฉันไม่ได้โกรธจริงๆ เมื่อกี้ฉันกำลังดูบทละคร” ปาลีจนปัญญา ในบางมุมเธอก็รู้สึกว่าเธอก็น่าจะเล่นละครได้ดีเลยทีเดียว คงเป็นเพราะอยู่กับนิธานมาเป็นเวลานาน รูปแบบในการแสดงออกจึงคล้ายกับนิธานขึ้นไปทุกทีๆ “ถ้าอย่างนั้นคือเธอไม่มีเวลาออกมาจริงๆหรอ” ชยานียังไม่ตายใจถึงถามใหม่อีกครั้ง เพื่อที่จะไม่ให้ชยานีสงสัย ปาลีจึงทำได้เพียงเห็นด้วย “โอเคๆ ถ้าอย่างงั้นเธออยากจะไปที่ไหนล่ะ” “เย้เย้เย้ เยี่ยมไปเลย ฉันรู้ว่าชญาภาของฉันนั้นสุดยอดที่เลยไปเลยยยยยย” ชยานีดูเหมือนจะหวานเป็นพิเศษ ปาลีได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกจนปัญญา “อื้ม ถ้าอย่างนั้นเธอก็เอาที่อยู่ส่งมาให้ฉันนะ” หลังจากที่ปาลีวางสายโทรศัพท์ เธอก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างชญาภาและปาลีนั้นดีมากจริงๆ และถ้าหากว่าเธอกำลังอยู่ในสถานะของชญาภาแล้วนั้น เพียงแค่ครั้งสองครั้งชยานีอาจจะยังไม่ได้รู้สึกผิดสังเกต แต่ถ้าหากเป็นระยะยาวล่ะ จะเป็นอย่างไรกัน ถ้าหากชยานีพบว่าตัวเธอเองนั้นผิดแปลกๆ จะเกิดความสงสัยอะไรหรือเปล่า และเหมือนนิธูรเองก็พร้อมที่จะระเบิดตลอดเวลา เธอไม่มีทางรู้เลยว่านิธูรนั้นจะระเบิดขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอนั้นรู้สึกไม่เข้าใจนิธูรจริงๆ ทั้งๆที่เธอเจอกับนิธูรเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง และนิธูรเองก็ไม่ได้ประทับอยู่ในใจเธอขนาดนั้น ในตอนแรกที่เธอได้เจอกับนิธูรและไม่ได้รู้สึกประทับเหตุผลหลักก็คงเพราะว่านิธูรนั้นมองเธอออก เห็นเธอทั้งสองด้าน มันจึงทำให้เธอนั้นรู้สึกไม่ดีมากๆ โชคดีที่ สิ่งต่างๆที่นิธูรได้รู้นั้นเขาไม่ได้บอกใคร และเขาก็จากไป ปาลีคิดว่าในชีวิตนี้ของเธอคงไม่มีโอกาสที่จะได้กลับมาพบเจอกันกับนิธูรอีก และก็คิดไม่ถึงเลยว่าขนาดเมื่อตายไปแล้ว แล้วได้เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังจะต้องมาเจอเขา และยิ่งต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เธอไม่รู้จริงๆว่าจะกำจัดสิ่งกีดขวางนั้นได้อย่างไร “เฮ๊ออออออออ!” เธอถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกอ่อนล้าไปทั้งหัวใจ ในช่วงที่ผ่านมานั้นเธอเอาแต่คิดว่าจะพยายามแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไร และในตอนนี้เธอก็คิดว่าเธอคงไม่มีทางที่จะเป็นชญาภาได้ สิ่งแรกที่เธอควรจะทำก็คือ ค่อยๆสลัดภาพของชญาภาทิ้ง ปาลีหลับตาลง พักผ่อนไปได้สักครู่หนึ่ง ชยานีก็สิ่งข้อความมาทางวีแชท แน่นอนว่าสิ่งที่ชยาส่งมานั้นคือสถานที่นัดเจออย่างแน่นอน หลังจากนั้นยังมีข้อความสั้นๆอีกว่า “ชญาภา ดาบอกว่าเธอก็จะมาด้วยเหมือนกัน ส่วนโสวัณณ์บอกว่าวันนี้มีเรียนแค่ครึ่งวัน เดี๋ยวพวกเราเจอกันที่เกาะฉินเลยนะ” ปาลีตอบกลับไปสั้นๆเพียงแค่คำเดียวเท่านั้น “โอเค” จากนั้นเธอก็จ้องมองโทรศัพท์เป็นเวลานาน กว่าที่จะส่งข้อความไปหานายหน้าว่า “ช่วงนี้ฉันไม่อยากแสดงละครสักเท่าไหร่ จากอุบัติเหตุครั้งก่อนที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าร่างกายจะมีความผิดปกตินิดหน่อย ฉันก็พักอีกช่วงเวลาหนึ่งนะ” หลังจากที่ปาลีส่งความข้อไปแล้วนั้น ไม่ว่านายหน้าจะพูดว่าอะไร เธอก็เอาโทรศัพท์ยัดใส่ลงไปในกระเป๋า หมุนตัวเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ต้องบอกเลยว่า รสนิยมของชญาภานั้นไม่แย่เลยทีเดียว ปาลียืนชมเสื้อผ้าที่ชญาภาได้สะสมเก็บไว้ และแน่นอนว่าเสื้อผ้าเกือบครึ่งหนึ่งนั้นเป็นฝีมือการออกแบบของน้องสาวของเธอ เห็นเสื้อผ้าที่ชยานีได้ออกแบบมานั้น มันทำให้ปาลีรู้สึกดีใจแบบสุดๆ เธอรู้สึกอิจฉาในใจ เธอค่อยๆลูบไปที่เสื้อผ้าทีละตัวๆ ค่อยลูบอย่างละเอียด สัมผัสไปถึงวัสดุที่นำมาทำเสื้อผ้า “นี.......ฉันละอิจฉาเธอจริงๆเลย” ที่สามารถทำในสิ่งที่ตัวเองรักและชอบได้ เธอรู้สึกอิจฉารูปแบบในการดำเนินชีวิตของชยานี ไม่ว่าเธอจะทำอะไรนั้น ก็เต็มไปด้วยความเรี่ยวแรงและความมุ่งมั่น และถ้าหากว่าเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำเรื่องนี้ ก็ดูเหมือนว่าเธอจะใช้ทุกวิถีทางจนกว่าที่จะทำเรื่องนั้นสำเร็จ แล้วตัดภาพมาที่ตัวเธอเอง......... เมื่อได้เป็นปาลีนั้นไม่เคยทำเรื่องของตัวเองให้ออกมาดีพอ แต่ละวันก็ต้องแกล้งทำเป็นโง่ หรือเพี้ยนๆ และในตอนนี้ก็ต้องมาเป็นชญาภา ก็ไม่รู้เลยจริงๆว่าตัวเองจะต้องเป็นอย่างไร ปาลีเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดหนึ่งที่ค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว และสะพายกระเป๋าไว้ที่ด้านข้าง ที่ใบหน้านั้นไม่ได้แต่งอะไรมากมาย แค่ทาครีมกันแดด และรองพื้นนิดหน่อย จากนั้นก็ใส่แว่นดำกับหมวก และเดินออกประตูไป สถานที่ชยานีส่งไปนั่น คือสถานที่ชญาภา ธนิดา และโสวัณณ์จะชอบมารวมตัวเอง จริงแล้วก่อนหน้านั้นปาลีก็เคยไปมาแล้วหลายครั้ง เพราะฉะนั้นจริงเป็นเส้นทางที่เธอไปอย่างคุ้นเคย “กาแฟหนึ่งแก้วค่ะ ขอบคุณค่ะ!” ชญาภานั่งลง จากนั้นก็ส่งข้อความหาพวกชยานี ก็ได้รู้ว่าพวกเธอนั้นยังอยู่ระหว่างการเดินทางมา ธนิดาอาจจะมาถึงไวหน่อย ส่วนชยานีนั้นจะต้องแวะไปรับโสวัณณ์ อาจจะมาถึงสายสักหน่อยหนึ่ง ปาลีเก็บโทรศัพท์ เอาข้อศอกวางด้วยความรู้สึกขี้เกียจและเบื่อหน่าย สายตาของเธอนั้นก็มองไปรอบๆ อยู่ๆสายตาของเธอนั้นก็มาตกอยู่ที่บนถนน เธอมองเห็นเงาของคนๆหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นมัน.......เขาจริงๆด้วย ปาลีรีบหันกลับมาทันที รีบรนออกไปจากร้านกาแฟ เมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้นกำลังจะเดินจากไป ปาลีก็รีบเดินตามไป “หยุดก่อนๆๆ” ชายคนนั้นเมื่อได้ยินเสียง ก็นิ่งอึ้งไปแปบหนึ่ง แต่แล้วเขาก็รีบวิ่งออกไปด้วยความเร็ว ปาลีจะยอมแพ้ง่ายๆที่ไหน แต่เรี่ยวแรงระหว่างชายกับหญิงนั้นมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ปาลีเพิ่งจะวิ่งถึงถนนเส้นนั้นที่ชายคนนั้นได้วิ่งไป ก็ปรากฏว่าเขาได้หายตัวไปแล้ว เป็นเขาจริงๆ ต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน! ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเริ่มพลบค่ำ แต่เธอก็มองเห็นเงาที่สะท้อนเข้ามาหาเธอจริงๆ จากนั้นก็ผลักเธอล้มลงไป เป็นเพราะเธอตอบสนองช้าไปหน่อย จึงทำได้เพียงจับชายเสื้อของคนๆนั้นไว้ จากนั้นเธอก็ถูกเขาเตะจนล้มลงไปในพื้นที่มีน้ำ ปาลีสะบัดหัวไปมา ร่างกายของเธออ้อนแอ้น เธอกระแทกกับคนอื่น “ใช่......นายจริงใช่ไหม” ปาลีเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาของเธอมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้า ผู้หญิงคนนั้นใส่กระโปรงสีชมพูตัวยาวๆ ฉีดน้ำหอมชาแนล ดูเป็นคนที่มีคลาสสูง เพียงแค่ได้มองใบหน้าใบนั้น สีหน้าก็ปาลีก็ถึงกับต้องเปลี่ยนไป เมื่อตมมาเห็นว่าสีหน้าของปาลีนั้นซีดเผือด เพราะเธอคือเพื่อนสนิทของชยานี ตมมาจำเธอได้ดี ในครั้งนั้นเธอยังอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ได้เห็นกับตาว่านิธานกับชยานีนั้นหักหน้าเธออย่างไร ตมมาถอนหายใจภายในใจ ด่าปาลีในใจไปแล้วไม่รู้กี่ชุด แต่ใบหน้าของเธอนั้นก็ยังคงดูอ่อนโยน และไร้ความร้ายกาจใดๆ ยังคงยิ้มให้กับปาลี “สวัสดีจ้ะ ชญาภา” ปาลีหรี่ตามอง เพราะไม่รู้ว่าตมมาเองก็รู้จักกับชญาภา แต่พอคิดกลับไป ชญาภาคือเพื่อนสนิทของชยานี การที่จะรู้จักกับตมมานั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ถึงแม้ว่าตมมาจะทำท่าทางแบบเป็นมิตร แต่ปาลีนั้นได้สัมผัสและได้พบเห็นแต่ละด้านของตมมามาแล้ว ในตอนนั้นที่เธอแกล้งโง่แกล้งซื่อบื้อ ก็ยัยผู้หญิงคนนี้แหละที่จงใจที่จะชี้แนะเธอให้ทำในสิ่งที่ผิด ถึงแม้ว่าปาลีจะรู้เรื่องพวกนี้ แต่ในตอนนั้นเธอก็แกล้งทำเป็นโง่ ไม่รู้เรื่องพวกนั้น และตมมาเองก็ทำเหมือนเธอเป็นคนโง่จริงๆ ใช้เธอเป็นเครื่องมือ ไม่รู้แล้วกี่ครั้งที่เขาใช้เธอเพื่อจะเข้าใกล้กับนิธาน แต่นิธานนั้นไม่ใช่คนที่โง่ เขาไม่ได้มีความรู้สึกสนใจหรือรู้สึกพิเศษกับตมมาเลย ถ้าไม่อย่างนั้นปาลีก็คงไม่วางใจที่จะให้ชยานีและนิธานอยู่ด้วยกัน นี่คือเหตุผลก่อนหน้านั้นที่เธอรู้สึกเคียดแค้นกับตมมา ในตอนนั้นสถานะที่เธอเป็นอยู่ทำให้เธอไม่สามารถที่จะเจ้าคิดเจ้าแค้นได้ แต่ในตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไป มากไปกว่านั้น ตมมาเองก็รู้ว่านิธานนั้นได้แต่งงานไปแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเธอยังคิดที่จะจับนิธานมาเป็นของตัวเองอีก ก่อนหน้านั้นที่เธอถูกรังแกมันก็มากพอแล้ว และตอนนี้คนที่อยู่ด้วยกันกับนิธานนั้นคือน้องสาวของเธอ นั่นมันก็แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมอยู่เฉยๆอย่างแน่นอน “บังเอิญจังเลยนะคะ พี่ตมมา! ” ตมมา “……” เธอรู้สึกรู้สึกเกลียดคำๆนี้จริงๆ------พี่ตมมา！ ก่อนหน้านั้นก็เป็นชยานีนังเด็กเมื่อวานซืน และตอนนี้ก็ดันมาเป็นยัยชญาภานังเด็กเมื่อวานซืนอีกคนหนึ่ง กล้าดีอย่างไรถึงมาเรียกเธอว่าพี่สาว คนแบบไหนก็มักจะคบกับคนแบบนั้นจริงๆ ศีลเสมอกันสุดๆ พูดจาไร้การศึกษา เสมือนกับไม่มีคนอบรมสั่งสอน ตมมาหันกลับไปยิ้มอย่างอ่อนโยน “จริงแล้วๆฉันกับคุณน้องชญาภาก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน ชญาภามาเรียกฉันว่าพี่สาวแบบนี้ ฉันไม่สมควรจะรับมันไว้หรอกนะ” ปาลีขมวดคิ้วด้วยสายตาที่ประหลาดใจ “อ้ออออ” ปาลีอุทานออกมา “ก็จริงแหละค่ะ ฉันกับพี่ตมมาไม่ได้มีความสนิทอะไรมากมาย เรียกพี่ก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่ ถ้าอย่างนั้นเรียกคุณป้าดีไหมคะ” “เธอ.........” พูดง่ายๆก็คือตมาแทบจะโกรธตายเพราะปาลี เธอกัดฟันด้วยความอดทน “ชญาภา ไม่มีใครบอกเธอ และไม่มีใครสอนเธอหรอว่าอะไรดีหรือไม่ดี” ปาลีพยักหน้าอย่างเบาๆ “มีค่ะ เพราะงั้นฉันก็เลยคุณว่าพี่ไงล่ะค่ะ อ้อ คนที่อายุน้อยกว่าก็สมควรที่จะเรียกคนที่แก่กว่าว่าพี่ไม่ใช่หรอคะ เรื่องง่ายๆแบบนี้เด็กประถมยังรู้เลยนะคะ” ปาลียิ้มออกมาจนเห็นฟัน “เฮ๊อออออ แต่น่าเสียดายที่คุณป้าตมมาไม่ชอบที่จะให้ฉันเรียกว่าคุณพี่สักเท่าไหร่ แต่ก็นะคะ อายุก็มากขนาดนี้แล้ว ฉันก็ควรที่จะให้เกียรติคนที่อายุมากกว่าฉัน โดยการเรียกว่าคุณท่านนนนน คุณป้า นี่ก็ถือว่าเป็นการให้เกียรตินะคะ” “ชญาภา!” ตมมากัดฟัน ดวงตาของเธอเปล่งประกายออกมาเป็นไฟ มือของเธอลูบกระเป๋า และดวงตาคู่นั้นก็ยังคงจ้องมาที่ปาลี “ฉันไปทำอะไรให้เธอโกรธแค้น เธอถึงได้มาพูดจากับฉันแบบนี้” “ไม่มีความแค้นอะไรนี่ค่ะ และฉันก็ไม่ได้เกลียดแค้นอะไรคุณด้วย ชื่อ มันก็แค่คำเรียกคำนึงแค่นั้น ”ปาลีทำท่ายักไหล่ขึ้นมา “ถ้าหากว่าคุณไม่ชอบให้ฉันเรียกว่าพี่ และก็ป้า ถ้าอย่างนั้นก็บอกมาค่ะ ว่าคุณอยากให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร” “กะ กะ กะ แก..........” ตมมาโกรธปาลีจนลมแทบจะออกมาจากหู และดูเหมือนว่าจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แล้ว ปาลีเห็นท่าทีดังนั้น ความโกรธและเกลียดแค้นที่มีต่อตมมานั้นก็เริ่มบางลง เธอยิ้มบางๆให้ตมมา “พี่ตมมาคะ เราเป็นผู้หญิงเนี่ยจะต้องรู้จักดูแลตัวเองหน่อยนะ” เธอยิ้มกว้างๆออกมา “อ้อใช่คะ ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพจิตให้ดีไว้นะคะ จะได้ไม่กระทบรอยย่นบนในหน้า” “อ้อๆๆๆๆ ถ้าฉันจำไม่ผิดนะคะ คุณพี่ตมมามีอายุที่มากๆพอกับคุณนิธานเลยใช่ไหมคะ ผู้ชายนี่อายุสามสิบกว่าๆ ส่วนผู้หญิงก็.......... อุ้ยยยยย พี่ตมมาคะ มีตีนกาขึ้นที่ใบหน้าพี่แล้วค่ะ” ปาลีมองตมมาด้วยสายตาที่ข่มขู่ ส่วนตมมานั้นเมื่อได้ยินคำพูดของปาลีก็ทั้งโกรธและตกใจ จนต้องเอามือมาจับไว้ที่หน้าของตัวเอง “ชญาภา แกระวังตัวไว้ให้ดีนะ!”