ตอนที่365 นิธูรคุณมันคนอันธพาล

ต๭นที่365 นิธูรคุณมันคนอันธพาล นิธูรขมวด “นี่พี่ใหญ่เริ่มสนใจเรื่องของชาวบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่!” นิธานเงยหน้าขึ้น แววตาอันเย็นยะเยือกของเขามองไปที่นิธูร “อย่ามาเล่นแง่กับฉันต่อหน้าคนอื่น!” นิธูร “……” “นิธานมาแล้วเหรอ!” จริยาบังเอิญเดินออกมาจากห้องครัวพอดี ในมือเธอถือถ้วยน้ำซุป จริยาเห็นนิธานนั่งกับคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายนิธานเธอแปลกใจถามนิธานไปว่า “นิธาน นั่นเพื่อนเธอเหรอ?” “แม่!” แววตาของนิธานเปลี่ยนไปอ่อนโยนขึ้นมาทันที เขาลุกขึ้น ร่างสูงเคลื่อนไปอยู่ข้างจริยามือหนึ่งรับถ้วยซุปมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร “แม่ครับ นี่คือนิธูร น้องชายผมเอง” จริยาแววตาเป็นประกายพลางพยักหน้าตอบ “ใช้ได้ ใช้ได้!” “คนในครอบครัวเดียวกัน!” นิธูรก็ลุกขึ้น หรี่ตายิ้มมาอยู่ตรงหน้าจริยา “ได้ยินพี่ใหญ่บอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดพี่สะใภ้ บ้านผมไม่มีใคร มันเงียบเหงา ก็เลยมาทำให้ที่นี่ครึกครื้นสักหน่อย คงไม่ได้เป็นการรบกวนบ้านแม่ยายใช่ไหมครับ!” “ไม่หรอกน่า! คนเยอะๆคึกคักดีจะตายไป!” ในใจของจริยามีความสุขเป็นอย่างมาก และมองดูสายตาของนิธูรก็ดูมีความสุขเช่นกัน เธอพยักหน้า ”นิธาน น้องชายเธอนี่ดูเก่งใช้ได้เลยนะ! ” “คุณแม่ครับ อย่าชมเขานักเลย!” นิธานยิ้มบางส่งสายตาให้นิธูร นิธูรพลางพยักหน้าตอบ “คุณแม่ก็ชมเกินไปแล้ว แต่จะว่าไปผมก็เก่งจริงๆแหละครับ!” “เฮ้อ！” จริยาถูกนิธูรหยอกกลับจนเผลอยิ้มส่ายหน้าไปมา “มามามา อาหารเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว พวกเธอไปล้างมือแล้วมาทานข้าวได้แล้ว ปาลีกับชญาภาล่ะ?” “คุณแม่คะ หนูกับชญาภาอยู่นี่ค่ะ!” ชยานีจูงมือปาลีเดินมา ยิ้มตาหยีเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆจริยา “หอมจังเลยค่ะคุณแม่!” “เด็กดื้อคนนี้นี่ ล้างมือแล้วรึยัง?” “ล้างแล้วค่า! ” ชยานียื่นมือออกมาให้จริยาดูเป็นการตรวจสอบแล้วแลบลิ้นหยอกล้อจริยา จริยายิ้มหรี่ตามอง “โอเค เชิญเจ้าของวันเกิดไปนั่งได้ค่ะ เดี๋ยวแม่ตักข้าวให้!” “จะให้คุณแม่ทำให้ได้ไงคะ!” ชยานีจับมือจริยาให้นั่งลง พร้อมส่งสายตาให้นิธานเป็นการขอความช่วยเหลือ ผู้ชายสองคนจึงตกมาเป็นผู้ช่วยเธอ และเริ่มตักข้าว ไม่พูดถึงอาหารที่จริยาทำคงจะไม่ได้ วันนี้อาหารหลายอย่างเยอะแยะไปหมด จนเกือบเหมือนเลี้ยงอาหารในวันปีใหม่ กับข้าวถูกวางจนเต็มโต๊ะอาหาร ชยานีแสดงอารมณ์ออกมาด้วยท่าทางที่เกินจริงพร้อมตะโกนเสียงดังพอให้นิธานที่นั่งอยู่สุดฝั่งของโต๊ะอาหารได้ยิน เธอพูดด้วยดวงตากลมโตแวววาว “คุณแม่คะ นี่มันไม่เว่อร์ไปหน่อยหรอ? อาหารบนโต๊ะเยอะขนาดนี้ ต้องยุ่งตั้งแต่เช้าเพื่อเริ่มเตรียมอาหารแน่ๆเลย?” “เว่อร์อะไรกัน ปีหนึ่งก็มีวันเกิดแค่ครั้งหนึ่ง แล้วก่อนหน้านี้แม่ก็ยังไม่เคยจัดงานวันเกิดให้หนูเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน!” จริยาพูดถึงจุดนี้ก็สะอื้นในลำคอ “ที่น่าสงสารกว่านี้ก็คือน้องสาวของหนูคงไม่ได้ลิ้มรสอะไรแบบนี้!” ในใจชยานีรู้สึกเศร้าและตื้นตันใจ จริงๆแล้วเธออยากจะบอกกับจริยา เธอคือชยานีน้องสาวคนนั้นเอง วันนี้เธอสามารถลิ้มรสอาหารที่มีรสชาติอร่อยแบบนี้ได้แล้ว! แต่เธอก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ เธอจะไม่ยอมให้จริยาได้รับความเจ็บปวดจากการสูญเสียอีกครั้งหนึ่งได้ ถ้าหากบอกหล่อนไปว่าตัวเธอเองคือชยานีงั้นก็เท่ากับว่าเธอกำลังบอกว่าปาลีได้ตายไปแล้ว หากเป็นอย่างนั้นจริยาคงได้รับความกระทบอย่างแน่นอน ชยานีคิดไม่ตกเลยว่าถ้าหากจริยาได้รู้เรื่องนี้แล้วจิตใจของหล่อนจะเป็นอย่างไร “คุณแม่คะ จริงๆแล้วหนู……” “คุณแม่!” จู่ๆปาลีก็พูดแทรกขึ้น ในสถานการณ์ตอนนี้นอกจากชยานีและจริยาแล้ว นิธานและนิธูรสองคนนั้นก็รู้สึกแปลกใจและงงงวย สายตาของทั้งสี่คนจดจ้องมาที่ปาลี ปาลีมีสีหน้าซีดเผือก ได้ยินประโยคของจริยาเมื่อสักครู่ จริงๆแล้วเธอก็รู้สึกเป็นอย่างมาก ถึงอย่างไรเสียก็ได้มาอยู่ตรงหน้ากับคนในครอบครัวที่ใช้ชีวิตตัวเองมา20กว่าปีแล้ว เธอเม้มปากแน่น “คุณแม่คะ แม่ลืมไปแล้วหรอ ว่าแม่ยังมีฉันนะ!” “ใช่ค่ะ คุณแม่” ชยานียิ้ม เธอมองไปที่จริยา “คุณแม่คะถึงแม้ว่าน้องสาวจะไม่อยู่แล้วแต่แม่ยังมีหนูอยู่นะคะและยังมีชญาภาอีกด้วย คุณแม่อย่าลืมสิ เมื่อสักครู่ก็เพิ่งตอบรับให้ชญาภาเป็นลูกบุญธรรมไปนะคะ ถ้าคุณแม่ไม่ถือสาล่ะก็ให้ชญาภาเรียกคุณแม่แบบหนูได้เลย แบบนี้คุณมาก็มีลูกสาวเพิ่มอีกคนแล้ว! ” “นี่……” นิธานหรี่ตามอง สายตาของเขามองไปที่ชยานีและปาลี ชยานีกระพริบตามองไปที่นิธาน นิธานกัดปาก “ใช่ครับแม่ ได้ลูกสาวเพิ่มอีกคนมาเอาใจ ผมกับปาลีก็จะได้ยิ่งวางใจมากขึ้น” ปาลีเงยหน้ามองนิธานแวบหนึ่ง เธอมักจะรู้สึกว่าสายตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วย……เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่แน่นอนของนิธาน แต่เหมือนกับว่านิธูรยิ่งมากกว่า ความรู้สึกนั้นทำให้ปาลียิ่งกลัว เธอบีบไปที่ตะเกียบแน่น มือค่อยๆประสานกันเธอรู้สึกตึงเครียด นิธูรที่นั่งข้างปาลีก็รับรู้ถึงอารมณ์นั้นได้ ดวงตาคู่นั้นของเขากวาดสายตามองไปทั่วทั้งใบหน้าของปาลี กัดมุมปากเล็กน้อย”แม่ยายครับ ผมคิดว่าที่พี่ใหญ่และพี่สะใภ้พูดถูก หลังจากวันนี้ไปไม่ได้มีเพียงแค่พี่ใหญ่และพี่สะใภ้ดูแลท่านแล้ว ไม่ได้มีแค่ลูกสาวและลูกชายในทางกฎหมายดูแลแล้วนะครับ นั่นไม่ใช่เรื่องที่ดีในชีวิตหรอกหรอครับ? ” “ลูกชายในทางกฎหมาย?” จริยา เธอประหลาดใจนิดหน่อยมองไปที่ปาลี “ชญาภา เธอมีแฟนรึยัง” หยุดไปครู่หนึ่ง “ไม่ใช่สิ ชญาภา เธอแต่งงานแล้วหรือยัง?” “หนู……” “แม่ยายครับ ไม่แน่ว่าหลังจากนี้เราอาจจะต้องเปลี่ยนมาเรียกท่านว่าแม่แล้วเหมือนกัน!” นิธูรพูดอย่างยิ้มๆ นิธาน “……” ชยานี “……” ปาลี”……” ในที่นี้นอกจากจริยาที่ทั้งตกใจและดีใจแล้วคนอื่นๆก็รู้สึกสับสนแม้แต่คำพูดสักคำยังพูดไม่ออก ปาลีหน้าแดงด้วยความโกรธ ตะโกนเข้าใส่นิธูรแต่ด้วยเหตุว่าจริยาอยู่ด้วย เธอทำได้เพียงแค่อดกลั้นและเก็บมันเอาไว้”คุณนิธูรคะ อย่ามาล้อเล่นอะไรแบบนี้กับฉัน มันไม่ขำเลยสักนิด” “หา?” จริยารู้สึกผิดหวังอย่างช่วยไม่ได้ “นี่……พวกเธอทั้งคู่ไม่ใช่?”ฟังนิธานพูดก่อนหน้านี้ จริยารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ผลสุดท้ายปาลีกลับปฏิเสธ เลยทำให้จริยารู้สึกถึงการสูญเสียอีกครั้ง ถึงอย่างไรเธอก็ชอบ”ชญาภา”จริงๆ เธอมักจะรู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้มีความสามารถทำให้อย่าใกล้ชิดอยากรู้จักเป็นอย่างมาก และความประทับใจแรกของจริยาที่มีต่อนิธูรก็ดีมากด้วย บวกกับความสัมพันธ์ระหว่างนิธานและนิธูรยิ่งง่ายด้วยขึ้นไปอีก ตอนนี้ “ชญาภา”เป็นลูกสาวของเธอแล้ว และเธอเองก็หวังว่าลูกสาวของเธอนั้นจะสามารถหาที่พักพิงที่ดีได้ “คุณป้าครับแม้ว่าตอนนี้ชญาภายังไม่มีท่าทีที่จะตอบรับความสัมพันธ์แต่ผมยังคงมีเชื่อต้องมีสักวันครับ!”ตอนที่นิธูรพูดประโยคนั้น สายตาของเขาเปล่งประกายความแน่วแน่ออกมาอย่างมาก “โอเค โอเค!” จริยาพลางพยักหน้า “ฉันว่านิธูรก็ไม่เลวนะ ใช่ไหมชญาภา!” “คะ?” ปาลีรู้สึกคะเขิน เธออยากจะบอกออกไปมากกว่าเธอกับนิธูรไม่ได้มีอะไรเกินเลย เมื่อก่อนก็ไม่มี ตอนนี้ก็ไม่มี อนาคตก็ไม่สามารถมีได้ แต่ว่าแววตาแน่วแน่มั่นคงของนิธูรนั้นดูเหมือนว่าจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่ยิ่งทำให้ในใจปาลีรู้สึกยุ่งเหยิง “โอเคค่ะ คุณแม่ เรื่องนี้เราไว้คุยกันทีหลังเถอะ! วันนี้เป็นวันเกิดของหนู หนูเป็นเจ้าภาพนะคะ!”นิ้วเรียวของชยานีเคาะไปที่โต๊ะ แสดงความไม่พอใจอย่างมากของเธอ เธอค่อยๆเบะปาก “พอคุณแม่มีลูกสาวอีกคน ก็ลืมลูกสาวคนนี้ไปแล้วเหรอคะ!” “เฮ้อ ยัยเด็กคนนี้นี่!” จริยาพูดอย่างน้ำเสียงไม่ค่อยดี พลางคีบน่องไก่ไปวางไว้ที่ชามของชยานี “นี่ก็โตๆกันหมดแล้ว ยังชอบงอนอยู่อีก เด็กดื้อ!” “ก็ใช่สิคะ เด็กที่มีแม่ก็เหมือนมีของล้ำค่า!” ชยานีเอนหน้าเข้าไปหาจริยาแล้วยิ้มหวาน ปาลีรู้สึกสายใจเมื่อเห็นสายตาของชยานีที่มีชีวิตชีวา เธอยิ้มเล็กน้อย หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ทุกคนก็นำเค้กมาตัดแบ่ง ชยานีขอพรปาลีก็แอบขอพรในใจเช่นเดียวกัน ขอให้ชยานีจะมีความสุขตลอดชีวิต ขอให้จริยาจะมีสุขภาพที่แข็งแรงมีความสุขตลอดไป ท่ามกลางแสงเทียน ชยานีหลับตาลงนิธานมองดูชยานีทั้งคู่ดูเข้ากันได้ดี ปาลีมองดูชยานีและจริยา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่กลับไม่รู้ว่ามีอีกคนที่เฝ้ามองเธออย่างใจจดใจจ่อและตั้งใจอยู่เหมือนกัน วันเกิดชยานีสมบูรณ์แบบเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีการเซอร์ไพรส์อะไรใหญ่โตก็ตามแต่ชยานีกลับรู้สึกว่าทั้งหมดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาครั้งนี้เธอมีความสุขมาก เธอแต่งงานแล้วมีครอบครัวที่เต็มไปด้วยความสุข และยังได้เจอกับมารดาแท้ๆของตัวเอง และยังมีเพื่อนอีกมากมายทั้งหมดนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรำเธอ เย็นค่ำนี้ชยานีและนิธานกลับไปด้วยกัน และนิธูรอาสาไปส่งปาลีกลับไป ระหว่างทางกลับของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความเงียบ จนมาถึงหน้าตึกของบ้านปาลี ตอนที่ปาลีเตรียมจะลงรถนิธูรใช้โอกาสนั้นจับมือปาลีไว้ ปาลีรู้สึกงง มือที่ถูกนิธูรจับไว้อยู่นั้นก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เธอเม้มปากแน่นก่อนจะพูดว่า “คุณนิธูร นี่คุณกำลังจะทำอะไร?” “เมื่อกี้ที่อยู่บ้านตระกูลกองแก้ว ผมพูดจริงๆนะ!” นิธูรมองไปที่ปาลีอย่างเอาจริงเอาจัง ดวงตาคู่นั้นแสดงออกถึงความตั้งใจจริง ปาลีตัวสั่นเทาอย่างห้ามไม่ได้ เธอรีบสะบัดมือออกจากนิธูร รู้สึกร้อนรุ่งไปหมด ภายใต้แสงจันทร์ใบหน้าของปาลีค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองนิธูรกลัวนิธูรจะรู้ “ฉันได้พูดไปแล้วก่อนหน้านี้ ฉันกับคุณนิธูรไม่เหมาะสมกันหรอกค่ะ!” “ทำไมจะไม่เหมาะสมล่ะ?” นิธูรลงรถตามปาลีไปขวางทางของปาลีไว้ มือข้างหนึ่งจับไปที่ประตูรถเป็นท่าทางที่ค่อนข้างอึดอัดเลยทีเดียว ปาลีเกือบจะอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว ปาลีอดกลั้นความหงุดหงิดใจไว้ไม่อยู่ เธอกัดริมฝีปาก “เราไม่เหมาะสมกันทุกที่นั่นแหละ!” มือเรียวของเธอผลักนิธูรให้ถอยห่าง แต่พบว่าไม่มีแรงขนาดนั้นเธอกัดปากแน่น “นิธูร เธอจะทำอะไรกันแน่!” “ทำอะไร?” นิธูรหรี่ตาลง สายตาที่อยู่ภายใต้เลนส์คู่นั้นดูริบหรี่ลง ราวกับสายตาของผู้ล่าที่มองเหยื่อ! เขาเขยิบเข้าไปใกล้ปาลี และนั่นเหมือนลมปราณเฉพาะของผู้ชายที่ต้องการจะจู่โจมเหยื่อ ปาลีถูกบังคับให้ถอยกลับไปจนหลังชนเข้ากับประตูรถเธอไม่มีทางให้หลีกหนี ทำได้เพียงแค่มองไปที่นิธูรอย่างไม่พอใจ นิธูรกับชอบใจกับสายตาคู่นั้นของปาลี แต่ต่อให้เธอเปลี่ยนใบหน้าแล้วก็ตามแต่สายตากลับรู้สึกว่าไม่สามารถจะรังแกใครได้โดยเฉพาะเขา “แน่นอนว่าต้องเป็นเธอสิ!” ลมหายใจที่ร้อนแรงของเขาใบหน้าของ สองมือของเธอกำหมัดแน่น “นิธูร นายมันอันธพาลจริงๆ!”