ตอนที่ 366 ดูเหมือนว่านายอยากเห็นฉันเจ็บปวดมาก

ต๭นที่ 366 ดูเหมือนว่านายอยากเห็นฉันเจ็บปวดมาก ร่างสูงของนิธูรประชิดเข้าใกล้ตัวปาลี ถ้ามองพวกเขาสองคนจากด้านหลังแล้วดูราวกับท่าทางหวานแหววของคู่รักคู่นึง แต่ความจริงตัวของพวกเข้าทั้งสองกลับไปได้แนบชิดสนิทกันขนาดนั้น แม้กระทั่งว่าตัวนิธูรเองไม่ได้แตะต้องโดนตัวปาลีเลยสักนิด แต่ท่าทางของปาลีกลับดูเหมือนว่าจะมีความรู้สึกคลุมเครืออย่างมาก ใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ในที่สุดชายคนแปลกหน้าก็เขยิบมาเข้าใกล้เธอ มันยากที่เธอจะเขยิบออกไปจากตรงนั้น ภายใต้ไฟสลัวข้างริมทาง เงาของทั้งสองทอดยาวไปตามทาง พวกเขาทั้งสองยืนอยู่ด้วยความแตกต่างระหว่างชายหญิงนั้นปาลีไม่มีทางที่จะหลีกหนีออกจากนิธูรได้เลย แต่เธอก็รู้สึกทนรับไม่ไหวกับท่าทางในตอนนี้ ทำได้เพียงแค่ตะโกนออกไปอย่างโมโห “นิธูร ออกไปนะ!” ดูเหมือนว่าร่างสูงของนิธูรเกินกว่าครึ่งกดทับปาลีอยู่ คางของเขาค่อยๆก้มลงต่ำวางที่ไหล่ของปาลีพลางหัวเราะชอบใจ”ปาลี ฉันดูอันธพาลไหม?” ปาลีสั่นไปทั้งตัว เธอไม่กล้าแม้แต่เอ่ยอะไร สีหน้าของเธอดูสับสนอย่างเห็นได้ชัด”ฉันบอกเธอแล้วไง ฉันไม่ใช่ปาลี ฉันคือชญาภา ต้องให้ฉันพูดกับเธออีกกี่ครั้งเธอถึงจะเข้าใจ?” น่าเกลียด ชายคนนี้เอาอะไรตัดสินและได้คำตอบนั้นมา เธอยืนยันจนในที่สุดก็ยอมเชื่อนิธูรว่าจริงๆแล้วไม่รู้อะไรเลยแต่เพียงแค่หลอกเธอ แต่นิธูรได้พูดไปแล้วสามสี่รอบงั้นก็แสดงว่านิธูรคงรู้แล้วจริงๆแต่นิธูรรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ปาลีเองก็ยังไม่เข้าใจเช่นกัน “คุณเลิกทำตามใจตัวเองแบบนี้ได้รึเปล่า!” “ใช่ฉันทำตามใจตัวเอง แต่ทำแบบนี้แค่กับเธอคนเดียว ปาลี!” นิ้วมือเรียวยาวของนิธูรหยุดอยู่ที่เอวบางของปาลี เขากอดปาลี “เธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ยังไงซะฉันก็รู้และมั่นใจ” ปาลีรู้สึกสับสนในใจ เธออยากผลักนิธูรออก แต่กลับไม่มีแรงเลยสักนิด เธอเองรู้ดีว่าเธอไม่ชอบที่นิธูรทำแบบนั้นกับเธอแต่ไม่รู้ว่าทำไมคำพูดเหล่านั้นของนิธูรถึงทำให้เธอรู้สึก……ประทับใจ? น้ำจากดวงตาของเธอค่อยๆเอ่อล้น”ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร!” เธอเปล่งเสียงสะอื้นไห้ออกมา ใจของนิธูรนุ่มและอ่อนโยนลงทันทีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ หรือว่าเขาเองที่บีบบังคับเธอมากเกินไปจนมันทำให้เธอตกใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาค่อยๆลูบไปที่หลังของปาลีอย่างแผ่วเบา นิธูรกอดปาลีแน่น “ปาลี ไม่ว่าเธอจะเป็นใครฉันก็ไม่สนใจ ถ้าเธอยังถือสาเรื่องนี้ล่ะก็งั้นจะไม่ทำมันอีก! ” นิธูรค่อยๆคลายกอดออกจากปาลี นิ้วเรียวยาวของเขาปาดไปที่ใบหน้าของปาลีที่เต็มไปด้วยน้ำตา “ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาไปเป็นแบบไหนก็ตาม ฉันก็จะยังมีแค่เธอ!” “นิธูร คุณ……” “เฮ้ออ!” นิธูรเอามือป้องปากปาลีก่อนจะส่ายหน้า “เธอฟังฉันพูดนะ!” ปาลีกระพริบตานิ่งๆและตั้งใจฟังที่นิธูรจะพูด “ถ้าหากว่าเธอยังเป็นเธอในเมื่อก่อน ฉันก็คงจะปล่อยเธอไปนานแล้ว แต่เธอกลับไม่ใช่เธอคนก่อนแล้ว” “นิธูร คุณ……” ปาลีมองนิธูรอย่างประหลาดใจ เธอไม่ค่อยเข้าใจความหมายในสิ่งที่นิธูรจะสื่อ แต่เธอก็เข้าใจอย่างชัดเจน! เป็นเพราะเหตุนี้ทำให้ปาลีรู้สึกประหลาดใจ ยิ่งนิธูรเป็นแบบนี้ปาลีก็ยิ่งกระวนกระวายใจ “เธอไม่ต้องกระวนกระวายใจไปหรอก ฉันรู้ว่าเธอกลัวอะไร!”นิธูรยิ้มบางให้ปาลี “ฉันเคยบอกไปแล้วฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปเป็นชญาภาได้ ก็เหมือนกับที่ฉันไม่รู้ว่าคนคนนั้นที่อยู่ในบ้านทำไมถึงกลายเป็นเธอไปได้!” “นิธูร คุณรู้ได้ยังไง?” ปาลีรู้กเหมือนกับว่าเธอเองก็ได้ยอมรับไปแล้ว จริงๆที่นิธูรมั่นใจว่าเป็นเธอเขาเองก็มั่นใจแน่ชัดแล้ว เขาเองคงไม่ยอมฟังคำแก้ตัวของตัวเองแทนที่จะทำให้เธอรู้สึกหวาดผวาและกระวนกระวายมันเป็นการดีกว่าถ้านิธูรได้พูดออกไป “คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันไม่ใช่ฉัน และหล่อนก็ไม่ใช่ตัวหล่อนเอง？” ประโยคนี้ยากที่จะเข้าใจได้ แต่ว่าในเมื่อนิธูรรู้ความจริงนั่นแล้วเขาเรียบเรียงเรื่องราวออกมาได้อย่างรวดเร็ว แววตาของเขาเปล่งประกาย”พูดแบบนี้ เธอยอมรับแล้วว่าตัวเธอเองคือปาลี?” “ใช่！” ปาลีพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คุณบอกฉันก่อน ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันไม่ใช่ชญาภา?” แม้ว่าเธอฝีมือในการแสดงของเธอนั้นจะไม่ดีนักแต่นั่นเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ เธอเองก็เชื่อว่าคนปกติก็ยากที่จะเชื่อเช่นกัน บวกกับไม่ใช่แค่ใบหน้าที่ไม่เหมือนกันแล้วนั้นแต่แก่นแท้ของใจก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน ดังนั้นตอนที่หลังจากนิธูรมองไปที่ตัวเธอเองแวบเดียวก็รู้ ปาลีจึงรู้สึกงงงัน นิธูรยิ้มอ่อน “ปาลี ฉันเชื่อในสายตาตัวเองและก็เชื่อในความรู้สึกของฉันเองที่มีต่อเธอ!” ภายในใจของปาลีมึนงง “คุณ……” “เธอคิดว่าที่ฉันบอกว่าชอบเธอ ฉันแค่พูดไปงั้นๆ?”นิธูรส่ายหน้า นิ้วเรียวยาวเกี่ยวไปที่มือของปาลี มือของเธอวางนาบไปตรงหน้าอกกว้างของนิธูร สายตาคู่นั่นของนิธูรดูจริงจังจริงๆทำให้ปาลียากที่จะความคุมตัวเอง เธอเม้มปากแน่นค่อยๆกลืนน้ำลายตัวเองอย่างอดไม่ได้ เธออยากจะดึงมือกลับแต่ทำอะไรไม่ได้เธอปล่อยให้นิธูรจับแน่นอย่างนั้น เธอไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการนั้นได้เลย ปาลีอดกลั้นไม่ได้ “นิธูร!” “เพราะดวงตาของเธอ” นิธูรบอกก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ “หรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ แต่ฉันเจอเธอหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าเธอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ!” พูดถึงตรงนี้ปาลีก็รู้สึกโมโห “นี่คุณตั้งใจใช่รึเปล่า!” ตอนแรกเขาเป็นคนที่ติดต่อพูดคุยกับตระกูลภูลพิพัฒน์น้อยที่สุดแล้ว แต่กลับเป็นนิธูรที่เป็นคนแรกที่มองเธอออก ทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ ตอนแรกเธอคิดว่าเธอเองปลอมตัวเป็นชญาภาได้ดี ผลสุดท้ายอีกด้านคือเป็นเรื่องน่าขำขันสำหรับนิธูร แต่ประโยคนั้นของนิธูรหมายความว่าอย่างไร? หรือว่าเขา? ปาลีเงยหน้ามองนิธูรอย่างงงงัน กลับถูกสายตาที่อ่อนโยนของนิธูรนั้นรั้งไว้ เขามองไปที่ปาลีอย่างอ่อนโยน ทำให้ปาลีเข้าใจผิดไปชั่วพริบตา เธอรู้สึกเลิ่กลั่กหวาดกลัวเล็กน้อย “นิธูร ฉัน……” “แต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นเธอเป็นพี่สะใภ้ของฉัน” นิธูรยิ้มอย่างเจ็บปวด “ฉันไม่มีวิธีทำได้แค่หลีกไป!” “นิธูร คุณใจเย็นก่อน!”เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าในใจของนิธูรคิดไม่ถึงเลยว่าจะมองเธอแบบนั้น? นี่มัน…… “ฉันใจเย็นอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันคงไม่ถอยออกมาโดยลำพังหรอก ฉันไม่มีทางที่จะไปเผชิญหน้าแม้ว่าพี่ใหญ่จะไม่รักเธอก็ตาม แต่ยังไงแล้วพวกเธอก็เป็นคู่สามีภรรยากัน! ” นิธูรส่ายหน้า “” “ฉันไม่ได้รักเขา!” ปาลีพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยรักเขามาก่อน!” นิธูรหัวเราะออกมาเบาๆ “เธอหลอกฉัน” ก็ถือว่าเธอสามารถหลอกใครก็ได้ แต่กลับหลอกเขาไม่ได้ “ถ้าหากว่าเธอไม่รักเขา ฉันก็คงไม่เดินจากไปแบบนั้นหรอก!” เขากลัวตัวเองทำอะไรที่สุดโต่งเกินไป ในเรื่องนี้ จริงๆแล้วปาลีเองก็ไม่เชื่อ “ใช่หรอ? งั้นในเมื่อเธอไปแล้ว แล้วทำไมยังกลับมา?” นิธูรหรี่ตามอง “เพราะว่า พี่ใหญ่ของฉันหลงรักเธอแล้ว!” เขายิ้มอย่างขมขื่น “ดังนั้นทำได้เพียงแค่กลับมา ดูว่าพวกคุณสองคนจะไปได้ดีแค่ไหน!” “หลังจากนั้นคุณก็พบว่าคนคนนั้นไม่ใช่ฉัน?” ปาลีถาม เธอสามารถเดาได้โดยประมาณ นิธูรส่ายหน้า “ตั้งแต่แรกเริ่ม จริงๆแล้วฉันยังไม่รู้หรอก เพราะนิสัยในตอนแรกกับนิสัยของเธอเหมือนกันมาก ที่ฉันจะพูดคืออีกด้านที่คุณไม่เคยรู้! จนกระทั่ง……” นิธูรหยุดคิดสักพัก “ฉันมาค้นพบทีหลัง หล่อนไม่มีความประทับใจกับเลยสักนิด！” “คุณคิดว่าฉันต้องมีความประทับใจอะไรกับคุณงั้นเหรอ?” ปาลีถามกลับ “จำเป็นต้องมีสิ ก็เหมือนกับที่เธอเปลี่ยนมาเป็นชญาภาแล้วแต่สายตาแวบแรกของเธอก็มองมาเห็นฉันไม่ใช่หรอ?” นิธูรพูดดูน่าขำแต่ว่าชั่วพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา “ดังนั้น ทำไมเธอถึงกลายมาเป็นชญาภาได้ล่ะ? คนที่อยู่ในบ้านคนนั้นคือใคร?” ปาลีหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดว่า “เธอคือชยานี!” “พูดอะไรของเธอ?” จริงๆแล้วนิธูรคาดคะเนความจริงได้แล้วแต่ยังคงรู้สึกตกใจ เขาคิดหาคำตอบมามากมายหลากหลายจะมีก็เพียงแต่เรื่องนี้ที่ไม่เคยคิดมาก่อน “ถ้างั้นชยานีกลายมาเป็นเธอ และเธอก็กลายมาเป็นชญาภา? ทำไม?” ปาลีเม้มปาก “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ฟังดูเหลวไหลใช่ไหมล่ะ? ที่จริงแล้วตั้งแต่เริ่มฉันเองก็คิดว่ามันเหลวไหล ฉันประหลาดใจมากทำไมถึงมีคนที่โตมาหน้าเหมือนฉันอีกคนอยู่บนโลกนี้ได้ และเธอก็เข้าไปในร่างของฉันได้อีกด้วย!” เหมือนกับว่าปาลีจะจมกลับไปในห้วงความคิดอีกครั้ง “เรื่องที่ชยานีถูกชามาลอบทำร้าย เธอรู้เรื่องนี้ใช่ไหม!” นิธูรพยักหน้า เรื่องนั้นไม่ใช่ว่าได้คุยตกลงเรื่องข้อสรุปกันจบไปแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วชามาก็จ่ายค่าเสียหายชดใช้ให้แล้ว “วันที่ชยานีตาย ฉันก้ตายด้วย!” “เธอพูดอะไร?” นิธูรมึนงงสองมองจับแน่นไปที่แขนปาลี ปาลีรู้สึกเจ็บอดไม่ได้จนต้องร้องออกมานิธูรถึงได้สติรีบปล่อยมือออกจากแขนปาลี “ปาลี เธอไม่เป็นไรใช่ไหม!” ปาลีส่ายหัว นิธูรขมวดคิ้ว “ใครทำร้ายเธอ?” ปาลีเม้มปาก “ยังคงไม่ชัดเจนไปสักครู่!” จริงๆแล้วในใจเธอนั้นมีคำตอบอยู่แล้ว แต่กลับไม่มีหลักฐานดังนั้นเธอไม่สามารถพูดได้ตามอำเภอใจ นิธูรพยักหน้า “ถ้างั้น ชยานีกลายเป็นเธอแล้ว แล้วเธอล่ะ? ฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ที่ฉันเจอชญาภา หล่อนก็ยังเป็นหล่อนคนเดิม! ” ปาลียิ้มบางหยุดคิดสักครู่ “อันที่จริงฉันก็ไม่รู้ว่ามันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง วิญญาณของฉันลอยไปลอยมาตลอด บ่อยครั้งฉันตามชยานีไปต่อมาเพราะว่าชามาอยากที่จะแก้แค้นชยานี ความเกลียดชังถูกส่งต่อไปที่ร่างของฉัน หลังจากนั้นก็ก่อเรื่องรถคว่ำนั้นขึ้นมาเรื่องหลังจากนั้นคุณก็รู้”ปาลีพูด ความลับเหล่านี้ถูกเก็บไว้ภายในใจมาโดยตลอดไม่มีใครให้ระบายบางครั้งมันอึดอัดใจจริงๆ วันนี้ได้พูดออกมาปาลีรู้สึกสบายใจไม่น้อย “ฉันมองชยานีที่จะถูกรถชนดังนั้นเลยผลักมือเธอแล้ววิญญาณเธอก็ออกจากร่าง! เดิมทีฉันก็มีโอกาสกลับเข้าร่างของฉัน!” “แต่ว่าเธอไม่กลับ?” นิธูรถาม “เพราะว่าเธอไม่เต็มใจที่จะแยกกับนิธาน?” ปาลีเงยหน้าขึ้น จ้องมองนิธูรด้วยสายตาแน่วแน่ “ดูเหมือนคุณอยากเห็นฉันเจ็บปวดมากจังเลยนะ?” นิธูรส่ายหัว “ฉันดีใจต่างหากล่ะ!” เขาทั้งพูดเอาใจปาลีทั้งรู้สึกยินดี ดีใจที่ตอนนั้นปาลีเองไม่ได้กลับเข้าไปในร่างของตัวเอง ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงไม่มีโอกาสมาเจอหน้ากันอย่างตอนนี้แล้ว เขาเองก็รู้ตัวว่าความคิดของเขาดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่เขารู้สึกยินดีจริงๆ “ปาลี เธอรู้สึกเสียใจไหม?” ปาลีเม้มปาก “เสียใจเรื่องอะไรกันล่ะ?” ก็ถือว่าเธอได้กลับไปในร่างของตัวเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ “นิธานคือผู้ชายที่ฉลาดคนนึง” นิธูรมองอย่างสงสัย “หืม?” ปาลีกัดปาก ทำอะไรไม่ถูก”ความจริงแล้ว เขารู้ตั้งนานแล้วล่ะว่าชยานีไม่ใช่ฉัน รู้ว่าเธอไม่ใช่ปาลี เขาเป็นคนแรกที่รู้ความจริง!” เธอมองไปที่นิธูร “ถามเล่นๆนะ ผู้ชายแบบนี้ ฉันกลับไปเข้าร่างของตัวเองเขาจะรักฉันไหม?”