ตอนที่ 367 เธอยังอยากรู้อะไรอีก

ต๭นที่ 367 เธอยังอยากรู้อะไรอีก “เธอยังอยากรู้อะไรอีก?”ปาลีมองไปที่นิธูร ยังไงซะเธอได้บอกเขาในเรื่องที่ไม่ควรบอกเขาไปทั้งหมดแล้วไม่สนใจเรื่องอื่น นิธูรลูบขนคิ้วไปมา วันนี้ที่ได้รับรู้เรื่องราวเหล่านั้นมันอยู่ไกลเกินกว่าความอดทนของเขา ดังนั้นตอนนี้เขาต้องการเวลาสักพักเพื่อสะสางเรื่องนี้ให้เข้าที่ “เธอไม่รู้จริงๆหรอกว่าใครที่ทำร้ายเธอ?” ปาลีพยักหน้า “ไม่รู้!” นิ่งไปสักครู่ “แต่ดูจากสถานการณ์แล้วพอจับตัวได้ว่าใคร!” “ตมนา!” นิธูรพูด ปาลีมึนงงเล็กน้อย “คุณรู้ได้ยังไง” นิธูรยิ้มบางส่ายหัวไปมา “ก็ฉันเป็นคนในตระกูลภูลพิพัฒน์ บางเรื่องมันเห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว!” พี่ชายของเขานิธานมีผู้หญิงเพียงไม่กี่คนที่เข้าใกล้ได้ มีเพียงหนึ่งเดียวในสองคนนั้น คนหนึ่งคือตมนาอีกคนคือโสวัณณ์ โสวัณณ์คือน้องสาว แม้ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ทางสายเลือด ถึงแม้ว่าจะเจอกันไม่บ่อยครั้งก็ตามจริงๆแล้วความสัมพันธ์นิธานกับโสวัณณ์ก็ถือว่าไม่เลว! ส่วนตมนา คงนำเรื่องมาประกอบกับครั้งนั้นที่เคยช่วยชีวิตนิธานไว้ครั้งหนึ่งดังนั้นนิธานจึงดีกับตมนาอยู่บ้าง แต่ที่ดีด้วยนั้นไม่ใช่ในเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย! แล้วเห็นได้ชัดเลยว่าตมนาเองก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น หล่อนคิดมาโดยตลอดว่าตัวหล่อนเองสำคัญต่อนิธาน คิดมาโดยตลอดว่าตัวเองมีโอกาส! แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตมนาจะมาคิดฆ่าปาลีกลางทาง แม้ว่านิธานจะไม่มีความรู้สึกดีๆให้ปาลีเลยก็ตาม แต่อย่างน้อยนิธานก็ไม่ได้ขัดขืนการแต่งงานครั้งนั้น จนกระทั่งแต่งงานกับปาลีแล้วนี่ทำให้ตมนาทนรับต่อเรื่องนั้นไม่ไหวแล้ว? แม้ว่านิธูรจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่สิ่งเหล่านี้สามารถเข้าใจได้โดยเพียงเปลี่ยนมุมมอง “พี่ใหญ่ไม่ได้ประกาศการแต่งงานของคุณ นี่ก็ทำให้ตมนาแน่ใจว่าเธอกับพี่ใหญ่คงไม่ได้ลงเอยกัน หล่อนไม่ได้ขัดขาหรือพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้พวกนั้นต่อหน้าเธอ”นิธูรพูดอย่างหนักแน่น ปาลีพยักหน้า “ในเมื่อคุณเองก็รู้เรื่องพวกนี้ ดูเหมือนว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่นิธานจะไม่รู้!” ปาลีหยุดชะงักไปสักครู่ยิ้มอย่างขมขื่น ยิ่งเข้าใจมากขึ้นว่าที่ภายในใจของนิธานไม่มีเธออยู่ นิธานไม่ได้รักเธอ+ “ในเมื่อแน่ใจแล้วว่าตมนาเป็นคนทำ เธอยังคิดอะไรอยู่อีก?” นิธูรมองปาลี ปาลีกลับส่ายหัว “ไม่ได้คิดอะไร หรือว่าคุณยังคิดถึงเรื่องที่จะแก้แค้นเหรอ? " นิธูรขมวดคิ้ว “แล้วทำไมจะคิดไม่ได้ล่ะ？” ถ้าตมนาเป็นคนลงมือทำจริงๆงั้นก็เป็นเรื่องความเป็นความตายของคนคนหนึ่งเลยนะ นี่ก็เป็นวิธีเดียวกันกับของชามา แค่เพียงว่าชามาป่วยจิตไปทางบ้านิดหน่อย และตมนาก็คงแค่ต้องการทำให้ปาลีตกใจไม่ได้อยากจะทำให้ใครตาย ไม่ถูก ตมนาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปาลีได้ตายไปแล้ว ไม่งั้นคงไม่มีปฏิกิริยาอย่างนั้น แต่ถึงแม้ว่าเป็นอย่างนั้น ก็เปลี่ยนแปลงความผิดที่ตมนาได้ทำลงไปไม่ได้ ปาลีเม้มปาก “เรื่องนี้ไว้คุยเถอะ ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว!” ถ้าเธอคิดอยากจะแก้แค้นคงทำกับตมนาอย่างที่ชามาได้ทำลงไปตั้งนานแล้ว เพียงแค่ว่าตอนนี้เธอเองไม่มีอารมณ์มาแสดงบทบาทเอาคืนตมนาก็เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เป้าหมายของตมนาไม่ใช่ตัวเธอเองแต่เป็นน้องสาวของเธอชยานี ตมนาต้องทนเพราะอยู่ภายใต้มือของชยานี นี่คือสิ่งที่เมื่อก่อนตอนที่ปาลีเป็นวิญญาณพบเจอดังนั้นจริงๆแล้วตมนาไม่ได้เป็นคนร้ายกาจอะไร “เป็นห่วงชยานี?” ปาลีเงยหน้ามองนิธูร “เรื่องนี้ ฉันบอกคุณเลยนะมันไม่มีอะไรแฝง! ฉันเพียงแค่ไม่อยากที่จะให้คุณเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้!” นิธูรพยักหน้า “ฉันดีใจมาก เธอแชร์ความลับนี้ให้ฉันฟัง!” เขากล้ารับประกันเลยว่าเรื่องที่ปาลีกลายเป็นชญาภานั้นมีเพียงเขาที่รู้ เรื่องนี้มีเพียงเขาสองคนที่รู้ความลับนิธูรรู้สึกตื่นเต้น ปาลีกลับไม่รู้สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ที่อยู่ในใจของนิธูร เธอเพียงแค่ไม่อยากถูกนิธูรสะกดรอยตามอย่าไร้เดียงสา”ในเมื่อเธอรู้ว่าเป็นใครแล้ว งั้นคราวหลังไม่ต้องมาสอบสวนฉันอีก!” “แน่นอน!” นิธูรยิ้มบาง ฉวยโอกาสที่ปาลีไม่ระวังตัวกอดปาลีอีกครั้ง “ปาลี ฉันรู้!” “นิธูร ปล่อยฉัน!” ปาลีมักรู้สึกว่าความคิดของเธอกับนิธูรไม่ได้ไปในทางเดียวกัน เธอผลักนิธูรออกกัดฟันพูด “แล้วก็หลังจากนี้ห้ามเรียกฉันว่าปาลีอีก นายนี่มันยุ่งจริงๆ!” “โอเคได้ งั้นฉันจะเรียกเธอที่รัก?” “เรียกฉันว่าชญาภา!” ปาลีกัดฟัน “เธอตั้งใจใช่รึเปล่า?” “โอเค พอแล้วๆ ชญาภา!” นิธูรมองไปที่ใบหน้าปาลีอย่างลุ่มหลง สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “ชญาภาหลังจากนี้เธอวางแผนจะทำยังไงต่อไป?” “เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องมาใส่ใจหรอก!” ปาลีผลักนิธูรออก “สายมากแล้ว คุณนิธูร!” นิธูรมองตายิ้มๆ “อื้ม สายแล้วชญาภา!” เขาที่มองปาลีตอนนี้ในใจรู้สึกดีเป็นอย่างมาก เป็นความสุขที่ไม่อาจจะเก็บไว้ได้ ปาลีมองดูนิธูรที่ดูมีความสุขแบบนั้นคิดในใจว่าเขาคนนี้คงไม่ใช่คนโง่! “งั้นก็กลับดีๆล่ะกัน!” ปาลีพูดก่อนไปนิธูรกลับเดินตามปาลีมา “ชญาภา เธอดูสินี่มันก็ค่ำมากละนะ เดินตอนค่ำๆแบบนี้ไม่ปลอดภัย เธอว่า……” “นิธูรคุณพอได้แล้ว คุณเป็นบ้ารึไง?” ปาลีมองไปที่นิธูรทนไม่ได้ก่อนจะตะโกนใส่นิธูร เธออดกลั้นและกัดฟันไว้ “อย่าคิดว่าคุณรู้ความลับฉันแล้วจะทำยังไงกับฉันก็ได้ ถึงฉันบอกคุณไปแล้วฉันก็ไม่กลัวว่าคุณจะเอาไปบอกใครหรอกเพราะถึงคุณเอาไปบอกคนอื่นยังไม่ก็ไม่มีคนเชื่อ!” นิธูรลูบไล้ไปที่ไรผมตรงหน้าผาก “ชญาภา ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น? คุณไม่คิดว่าผมชอบคุณเหรอ?” “คุณชอบไม่ชอบก็เป็นเรื่องของคุณ ฉันไม่ได้อยากรู้!” “ชญาภา!” นิธูรเรียกปาลี “อีกสองสามวันก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณท่านชลัช พี่ใหญ่ก็จะพาชยานีไปด้วย เธอเองก็น่าจะได้รับคำเชิญแล้วใช่ไหม! ตมนาคงยังไม่ตายใจ หรือว่าเธอไม่เป็นห่วงชยานีเหรอ?” ขาที่กำลังก้าวเดินของปาลีหยุดชะงัก สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะถอนหายใจ “คุณคิดจะทำอะไร?” “หรือว่าเธอไม่อยากไปดูหน่อยเหรอ?” นิธูรขยับฝีเท้าเข้าไปใกล้ “ก็ถือว่าเธอไม่อยากจะแก้แค้นแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอต้องรู้ไว้ หากวันไหนที่ตมนาไม่ได้ตายใจต่อพี่ใหญ่อีกต่อไปแล้วล่ะก็ตอนนั้นชยานีน้องสาวของเธอก็ไม่ปลอดภัย!ก่อนหน้านี้มีชามาตอนนี้มีตมนา!ในเมื่อตมนาเองก็สามารถลงมือกับเธอไปสามสี่รอบมันก็คงยากที่จะรับประกันว่าหล่อนจะไม่ลงมือกับชยานี เธอว่าจริงไหม?” …… ระหว่างทางชยานีพูดเจี้ยวจ้าวดูท่าทางตื่นเต้นมาก เพราะเพียงว่านิธานเอาดอกไม้ช่อโตนั้นมาให้ชยานีนำช่อดอกไม้ขึ้นมาไว้บนรถและนำกลับไปด้วย เธอดอกช่อดอกไม่ด้วยความดีใจ ใบหน้าเล็กๆน้อยๆนั้นสดใสและรอยยิ้มที่มีความสุข ความสุขเหล่านั้นได้แผ่ไปยังคนที่ขับรถอยู่ด้านข้าง นิธานฉวยโอกาสที่รถติดไฟแดงนั้นก้มหน้าลงเข้าใกล้นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปที่ท้ายทอยของชยานีเขาลูบอย่างอ่อนโยน “ดีใจขนาดนั้นเลยหรอ?” ชยานีพยักหน้าตอบอย่างแรง “อื้มมม!” เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่วันเกิดของเธอมีความหมายและยังได้อยู่กับคนสำคัญ!“นิธาน ขอบคุณมากนะคะ!” ขอบคุณที่เธออยู่เคียงข้างฉัน ขอบคุณที่เธอให้ในสิ่งที่ฉันได้สูญเสียไปก่อนหน้านี้ ขอบคุณที่คุณอยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่ชีวิตฉันอยู่บนความมืดมน! “เด็กโง่!” นิธานลูบหยอกล้อเบาๆไปที่ท้ายทอยและลูบไล้เส้นผมที่อ่อนนุ่มของชยานี “ระหว่างสามีภรรยา พูดขอบคุณอะไรกัน!” ชยานีเม้มปาก “โอเค งั้นไม่พูดแล้ว！” เธอถือดอกกุหลาบขึ้นมาดม“หอมจริงๆเลย!” “ดูเธอชอบจริงๆนะ ทุกวันหลังจากนี้ฉันจะส่งดอกไม้ให้เธอ!” “ไม่จำเป็นต้องทุกวันหรอก เซอร์ไพรส์บ้างแบบนี้ก็พอแล้ว!” ชยานีพูดแล้วหัวเราะคิกคักเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่แล้วหัวหน้าไปมองนิธาน “นิธาน คุณว่านิธูรเขาจริงจังกับชญาภาจริงไหม?” นิธานหรี่ตา “เรื่องนี้เธอต้องไปถามเจ้าตัวเองนะ!” “เฮ้อ!” ชยานีถอนหายใจ “ฉันก็แค่เป็นห่วง! ฉันไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ครั้งก่อนของนิธูร เขากับเฉลิมพลคงไม่เหมือนกันหรอกเนอะ! ” พูดถึงเฉลิมพลชยานีก็รู้สึกปวดหัว “ฉันมักจะรู้สึกว่าระหว่างเฉลิมพลกับชญาภามีอะไรแปลกๆอยู่!” “โอเค เจ้าแม่เทคแคร์ผู้คน!” นิธานอดไม่ได้ “เรื่องของคนอื่นทำไมเธอใส่ใจขนาดนั้น หืม?” “โอ้ย นั่นก็เพื่อนฉันคนหนึ่ง ไว้คุยเถอะ นิธูรกับเฉลิมพลก็เป็นน้องชายและเพื่อนของคุณนะ เธอไม่เป็นห่วงพวกเขาหรอ!”ชยานีเบะปาก “จริงๆแล้วฉันว่าชญาภากับนิธูรเข้ากันได้ดี” “ใช่เหรอ?” นิธานไม่สนใจในเรื่องของคนอื่นว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ ไม่สนใจแม้สักนิดเดียวแต่ในเมื่อภรรยาของตัวเองใส่ใจขนาดนี้แล้วเขาก็ควรจะช่วยสังเกตการณ์สักหน่อย “นิธูรดูน่าไว้วางใจมากกว่าเฉลิมพล จุดนี้เธอวางใจได้! เขาใช้ชีวิตตัวคนเดียวไม่ได้ยุ่งเหยิงขนาดนั้น เท่าที่ฉันรู้มานอกจากสองสามปีที่ผ่านมานี้เคยคุยมาแค่คนหนึ่งจนถึงวันนี้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาเลย! ”นิธานหยุดชะงักไปสักครู่ “สองสามปีที่อยู่ต่างประเทศมานี้ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!” “อืม! ” ชยานีหักนิ้วมือแล้วพยักหน้าตาม “งั้นนิธูรก็ถือว่าโอเค! ชญาภาน่ะนอกเหนือจากการใช้ประโยชน์ของเธอ เธอเป็นคนที่เอาใจใส่แล้ว จริงๆแล้วชญาภาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งเลยก็ว่าได้” พูดถึงตรงนี้ดูเหมือนว่าชยานีคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้แล้วมองไปที่นิธาน “คุณว่าคนที่รักในสายงานตัวเองมากๆแต่จู่ๆกลับมาบอกว่าไม่อยากทำงานนั้นแล้วอยากเปลี่ยนสภาพแวดล้อมสาเหตุจริงๆมันมาจากอะไร?” “ชญาภา?” นิธานถาม ดวงตากลมมนของชยานีลุกวาว “คุณรู้ได้ยังไง?” นิธานยิ้มอ่อน “เธอบอกฉันไง!” เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทุกคนมีความคิดเป็นของตัวเอง และถ้าพิจารณาจากความคิดนั้นมันก็สามารถเปลี่ยนแปลได้ตลอดเวลา ไม่มีสิ่งไหนที่จะคงอยู่ได้ตลอดอยู่แล้ว!” “ที่เธอพูดฉันเข้าใจ แค่รู้สึกว่ามันกะทันหันเกินไป!” ชยานีทำปากขยุกขยิก “ฉันเคารพในการตัดสินใจของชญาภา” “อื้ม! ” นิธานหรี่ตาลงมองกับคำพูดของชยานี เขายกยิ้มที่มุมปากดวงตาแคบ ๆ ของเขาเปล่งประกายพลางเคาะเบาๆไปที่พวงมาลัย “เรื่องของนิธูรกับชญาภานั้น เธอไม่จำเป็นต้องกังวลใจหรอก หากว่านิธูรต้องการแค่จะเล่นๆ ฉันจะหยุดเขาเอง” “ดี!” ชยานียิ้ม “ไม่ว่าจะยังไงตอนนี้ชญาภาก็เป็นพี่สาวของฉันแล้ว หล่อนกับแม่ของฉันเจอกันแวบเดียวก็เหมือนคนคุ้นเคยกันมานาน ดังนั้นฉันจึงขอให้แม่ของฉันรับชญาภาเป็นลูกสาวบุญธรรม!” “อื้ม!” นิธานมองชยานีด้วยสายตาที่อ่อนโยน ยิ้มเล็กยิ้มน้อย “แบบนั้นก็ดีแล้ว แม่จะได้มีคนดูแลเพิ่มอีกคนและจะได้มีคนแชร์เรื่องราวให้ฟังเพิ่มอีกคน ช่วยเปิดตาให้รู้อะไรมายิ่งขึ้นไปอีก!” “ใช่ เธอก็คิดแบบเดียวกันใช่ไหม!”