ตอนที่ 368 วันเกิดของชยานี

ต๭นที่ 368 วันเกิดของชยานี ชยานีรู้สึกว่าเธอได้ทำเรื่องที่ถูกต้องลงไปแล้วหนึ่งเรื่อง ดังนั้นไม่ว่าอารมณ์ของเธอหรือภายนอกที่ดูดีก็ดีทั้งนั้น ระหว่างทางเขาทั้งสองคนพูดคุยกันในหลายๆเรื่อง โดยพูดถึงในเรื่องของคนรอบตัว เพราะว่าตัวเธอเองได้รับความสุขไปอย่างมาก ชยานีก็หวังว่าคนรอบข้างเธอก็จะพลอยได้รับความสุขนั้นไปด้วย นิธานที่ได้ฟังเรื่องที่ชยานีเล่าก็แอบมองไปที่เธอ สองคนกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว คุณท่านบวรวิชญ์และคนรับใช้ของตระกูลภูลพิพัฒน์ทั้งหมดก็เข้านอนกันหมดแล้วเหลือเพียงแค่นวตาที่ยังคงรอนิธานและปาลีอยู่ในห้องครัว ตอนที่เห็นคนสองคนเดินเข้ามาด้วยกันนวตาก็รีบลุกขึ้นขึ้นมาทันทีทันใด “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง!” “เอ๊ะ นวตา ดึกขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่นอนอีกเนี่ย!” ชยานีมองนวตาอย่างประหลาดใจ นวตายิ้มอย่างเขินอาย “คุณผู้หญิงคะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ!” “เอ่อ……ขอบคุณนะ!” ชยานีรู้สึกประหลาดใจ เธอคิดไม่ถึงว่านวตาเองก็จะรู้วันเกิดของตัวเธอเองด้วย ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกอย่างไรในใจ แต่เธอก็ดีใจมาก “เธอก็มีความสุขเช่นกันนะ!” “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณผู้หญิง!” นวตายิ้มหวานให้ก่อนจะนึกขึ้นได้เลยหันไปมองนิธานแวบนึง “คุณผู้ชายคะ เรื่องนั้น…… ” นิธานหรี่ตามองโบกมือปัดไปมา “เธอไปพักผ่อนเถอะ!” หลังจากนวตาเดินออกไป ชยานีมองไปที่นิธูรแวบนึงเธอรู้สึกว่าวันนี้นิธานดูแปลกไป เธอนิ่งไปสักครู่ “นิธาน เธอมีเรื่องอะไรที่ปิดบังฉันไว้อยู่รึเปล่า!” “ไม่มี! ” นิธานลูบไปที่แก้มของชยานีอย่างเบามือ “ค่ำมากแล้วนะ เธอไม่เหนื่อยเหรอ?” ชยานีมองสังเกตไปที่นิธานอย่างละเอียด พยายามค้นหาบางสิ่งบางอย่างจากตาของนิธาน แต่เธอกลับต้องผิดหวังแววตาของนิธานสงบนิ่ง ไม่สามารถค้นหาอะไรได้เลย “โอเค!” “เด็กดี ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้รีบเข้านอนไวๆ!” นิธานเขยิบเข้าใกล้ใช้มือสองข้างโอบอุ้มชยานีขึ้น “ฮื่ออ นิธานเธอทำอะไรเนี่ย วางฉันลง!” ชยานีร้องอย่างตกใจรีบคว้ามือไปกอดคอนิธานไว้แน่น มองนิธานอย่างหัวเสีย แต่นิธานกลับรู้สึกมีความสุขจนหัวเราะออกมา สายตาคมสวยคู่นั้นมองไปที่ชยานีอย่างพิถีพิถังจริงจัง เธอกำคอเสื้อของนิธานแน่น ใจเต้นรัว สีหน้าเธอแดงก่ำเพราะใจที่เต้นรัวในตอนนี้ เหมือนกับว่ารอคอยความรู้สึกนี้มาเนิ่นนาน แล้วก็เหมือนว่า…… นิธานอุ้มชยานีขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้องนอนแล้วถึงวางชยานีลง “ฉันจะไปเปิดน้ำให้เธออาบนะ อาบน้ำก่อนซะหน่อยวันนี้อยู่ข้างนอกทั้งวันแล้วต้องเหนื่อยมากแน่ๆ!” “ฉันไม่เหนื่อย!” ชยานีดึงมือนิธานเองไว้ เธอกอดเอวนิธานแน่นหัวเล็กของเธอพิงไปที่หลังของนิธาน “นิธาน!” เสียงของชยานีเหมือนมนต์สะกดที่แฝงไปด้วยความน่ารักออดอ้อน ขณะนั้นเองในใจของนิธานดั่งคลื่นทะเลที่แปรปรวนอีกนิดเดียวก็จะอดไม่ได้ที่จะกดชยานีให้นอนลงบนเตียง ความยับยั้งชั่งใจที่แข็งแกร่งช่วยให้นิธานถอนความปรารถนาของเขาออกมาได้ เขาใช้มือหนึ่งลูบไปบนหลังมือของชยานีที่กอดเขาไว้อยู่ หลังจากนั้นก็ค่อยๆปลดมือของชยานีที่กอดเขาอยู่นั้นออก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดว่า “นีนีเด็กดี วันนี้ฉันค่อนข้างเหนื่อย!” ชยานีมึนงงเล็กน้อยยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น มือของเธอถูกนิธานปลดออกแล้ว นิธานทิ้งระยะห่างระหว่างเขาและเธอสองคน เขายังคงอ่อนโยนอย่างนั้นแต่ในเรื่องความยับยั้งชั่งใจเขายังคงหนักแน่น สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแต่ทำให้ชยานีรู้สึกหงุดหงิดในใจเล็กน้อย เธอกัดปาด มองตานิธานแววตาที่เต็มไปด้วยความน่าสงสาร ใจเขาแทบจะอดกลั้นไว้ไม่ไหวเมื่อมองไปเห็นดวงตาที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา อีกนิดเดียวเขาก็จะอดไม่ได้ที่จะเข้าไปกอดชยานีแน่นๆ บอกกับชยานีว่าจริงๆแล้วเขาเองก็ต้องการแบบนั้นเหมือนกัน นิธานค่อยๆหลับตาลง “เป็นเด็กดีนะ ไปอาบน้ำเถอะ!” ชยานีมองไปที่นิธานอย่างไม่พอใจเป็นที่สุด เธอรู้สึกว่าวันนี้เธอเข้าใจนิธานยาก ก่อนหน้านี้เธอก็หลงคิดว่านิธานก็เป็นคนโรแมนติกคนหนึ่งผลสุดท้ายเขาก็ใช้ไม้นี้ตอกหน้าเธอซะงั้น ชยานีรู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อยเธอหมุนตัวแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำโดยไม่สนใจดูนิธานเลยสักนิด นิธานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นท่าทางที่เจ้าเด็กชยานีแสดงอารมณ์อย่างนั้นออกมา ขณะนั้นกลับไม่รู้จริงๆว่าควรจะร้องไห้หรือหัวเราะให้กับเรื่องนี้ดี มองชยานีที่เดินเข้าห้องอาบน้ำไปนิธานถึงเดินออกจากห้องนอน และนวตาที่เห็นนิธานออกมาแล้วก็รับไปต้อนรับเขา “คุณผู้ชาย!” นิธานขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ว่าให้ไปพักผ่อนแล้วเหรอไง?” “คุณผู้ชาย วันนี้เป็นวันเกิดของคุณผู้หญิง!” นวตาพูดยิ้มๆ “ท่านยังไม่ได้ให้ของขวัญกับคุณผู้หญิงเลย นวตาจะนอนหลับได้อย่างไรคะ!” นิธานลูบที่ขนคิ้วไปมา “อยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?” “อยู่ที่ห้องสมุดท่านค่ะ นวตาได้จัดเตรียมไว้เกือบเรียบร้อยแล้ว!” นวตาหัวเราะคิกคักมองไปที่นิธูร “คุณผู้ชาย ท่านอยากจะส่งของขวัญให้คุณผู้หญิงเลยไหมคะ?ฉันว่ายังพอมีเวลานะ ท่าน……” “อื้ม” นิธานพยักหน้า “เธอไปพักผ่อนเถอะ! ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง!” นวตาอยากจะพูดอะไรต่อ นึกถึงตอนที่คุณผู้ชายส่งของขวัญให้คุณผู้หญิงแน่นอนว่าต้องมีเซอร์ไพรส์ให้กับคุณผู้หญิงและของขวัญชิ้นนี้ต้องทำด้วยมือถึงจะมีความหมาย “โอเคค่ะ งั้นขอให้คุณผู้ชายสร้างความทรงจำยากที่จะลืมในวันเกิดห็คุณผู้หญิงนะคะ!” “ขอบใจนะ!” นิธานเดินไปห้องสมุด พบว่าสิ่งของถูกนวตาได้จัดให้เป็นระเบียบจนหมดแล้ว เขาถอดชุดสูทนั่นออก แกะกระดุม ถือเครื่องมือที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาเตรียมของขวัญอย่างประณีตและระวังมือ ชยานีเข้าไปในห้องอาบน้ำ จริงๆในใจเธอเองเสียใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ รู้สึกว่าอยากมาที่เธอจะได้มีวันเกิดอย่างวันนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้นิธานเองก็ได้แสดงออกมาแล้วบ้าง แต่ในด้านของผู้หญิงแล้วบางครั้งมันก็เป็นเรื่องที่ดูค่อนข้างเจ้าเล่ห์ เธอรู้สึกว่านิธานควรทำเซอร์ไพรส์เล็กๆน้อยๆให้เธอบ้าง รวมไปถึงการแสดงเจตนาที่ขอการเข้าใกล้ชิดกันของเธอเมื่อสักครู่นั้น ก็ถูกนิธานปฏิเสธ “คนหัวแข็ง!”เธอแสดงออกให้เห็นชัดขนาดนั้นแล้ว มันยากไหมที่ฉันจะตกอยู่ในสายตาของจิตใจที่ลึกของนิธานได้อย่างรวดเร็ว? ชยานีไม่เพียงแต่อดไม่ได้ที่จะสงสัยเสน่ห์เจ้าเล่ห์ และคิดอย่างนี้สงสัยอย่างนี้มีแต่ทำให้ชยานีนั้นอึดอัดใจและก็ไม่มีอารมณ์แล้ว เธอใช้เวลานานในห้องอาบน้ำแต่กลับไม่ได้อะไร นิธานวันนี้เป็นอะไรกันแน่ ก่อนหน้านี้ที่จะกลับมาบ้านก็ยังดีๆกันอยู่เลย ตอนอยู่ชั้นข้างล่างก็ยังดีอยู่! ชยานีคิดนานจนเต็มไปทั้งหัวสมองของเธอ จนกระทั่งรู้สึกได้ว่าน้ำที่กำลังแช่นั้นเย็นหมดแล้ว เธอก็ยังคงคิดหาคำตอบไม่ได้ “โอ้ย ไม่คิดแล้ว โกรธละนะ!” ชยานีลุกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่กลับไม่เห็นนิธานในใจก็ยิ่งรู้สึกใจหวิว เธอกัดปากแน่น พลางเอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมไปด้วย พลางมองหาซ้ายทีขวาทีกลับไม่เห็นแม้แต่เงาของนิธาน “น่ารังเกียจ!” ไอ้คนเข้าใจยากวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเธอด้วย เขาทำไม่ดีกับตัวเธอเองก็ช่างเขาแล้วนี่ก็ดึกมากแล้วไม่รู้ไปไหนของเขา ในใจของชยานีก็ยิ่งตกร่วงลงไปข้างล่าง และในห้องสมุดผู้ชายที่ถูกเข้าใจผิดและทิ้งเธอไปคนนี้ ในขณะนี้กำลังพยายามอย่างที่สุด เขาตอกสิ่งนั้นลงไปมองดูรวมๆก็เป็นจวนจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว ใต้สายตาคู่นั้นของนิธานยิ้มอย่างมีนัย นิธานกำลังจะทำขั้นตอนสุดท้ายก้เป็นอันเสร็จเขายกนาฬิกาข้อมือที่แขนขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา11:57นาทียังพอมีเวลาอีกสามนาที! นึกถึงภาพของสาวน้อยคนหนึ่งที่ผิดหวัง นิธานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง ตอนนี้กลัวแต่ว่าสาวน้อยคนนั้นกำลังด่าตัวเองในใจอยู่เป็นแน่! นิธานถือกล่องของขวัญขึ้นมาห่อหลังจากนั้นค่อยเปิดประตูห้องหนังสือ กลับเห็นชยานีผู้น่าสงสารยืนอยู่หน้าประตูพอดี เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว คอเสื้อเว้าลึกผมที่เปียกนั้นกระจายไปตามไหล่ทำให้มีหยดน้ำเกาะอยู่บนตัวเธอ สายตาของเธอมองไปที่เขาอย่างเว้าวอน “เป็นอะไรไป?” ชยานีถอนหายใจอย่างงอนๆ ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าวดวงตาโตคู่สวยของเธอนั้นมองมาที่เขาอย่างไม่พอใจและเว้าวอนไปพร้อมๆกัน “งานดีกว่าฉันเหรอ?” “เปล่าซะหน่อย!” “งั้นห้องหนังสือดีกว่าฉันเหรอ?” “เปล่า!” “งั้น……” “นีนี!” นิธานยิ้มบาง นิ้วเรียวยาวของเขากดไปที่ริมฝีปากอันเย้ายวนของชยานี มองจ้องไปที่ตาคู่สวยของเธอ “นี่เธอ……กะทำให้ฉันมีอารมณ์?” “เธอต่างหากล่ะ นี่ฉันจริงจังอยู่นะ!” ชยานีตีมือนิธาน “เธอไม่รักฉันแล้วใช่ไหม?” นิธานเลิกคิ้วมองชยานีอย่างพินิจพิเคราะห์ “ทำไมเธอคิดแบบนั้น?” “งั้นเมื่อกี้ทำไมเธอถึงปฏิเสธฉันล่ะ? ไม่เพียงแต่ปฏิเสธฉันยังไม่อยากจะมองหน้าฉันด้วยใช่ไหม? เธอเลยมาห้องหนังสือ? คุณ……” ชยานีสูดลมหายใจเข้าลึกๆยิ่งพูดยิ่งน้อยใจ “วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉัน ฉัน……”ชยานีพูดไปพลางปลดสายรัดชุดคลุมออก นิธานยืนงงมองดูการกระทำของชยานี “นีนี……”นิธานอยากหยุดชยานีแต่ชยานีกลับกระทำมากยิ่งขึ้นไปอีก เธอกลัวว่านิธานจะปฏิเสธเธอ มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะหารักแท้จนเจอ ไม่ง่ายเลยที่จะได้อยู่กับนิธาน เธอไม่ต้องการที่จะแยกออกจากนิธาน! ขณะนั้นเองเธอก็กลัว กลัวตัวเธอเองจะสูญเสียนิธานไปและไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นให้เยอะ สมองของเธอตอนนี้สูญเสียความสามารถในการคิดพิจารณา “นิธาน รักฉันเถอะนะ!” นิธานสูดหายใจเข้า ผู้ชายที่ไหนเมื่อได้ยินสิ่งที่คนรักพูดแบบนั้นแล้วจะไม่ใจเต้นไม่ปรารถนาบ้างล่ะเป็นไปไม่ได้ หญิงที่ตนรักยืนอยู่ต่อหน้าและพูดประโยคแบบนั้นให้รู้สึก เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร? แต่ว่า…… นิธานยื่นมือไปจับมือชยานี บังคับให้ตัวเองใจเย็นลงดวงตาแดงของเธอที่เต็มไปด้วยไฟลุกโชนที่ยากจะดับลง “นีนี เธอฟังฉันก่อน!” “ฉันไม่ฟัง ไม่ฟัง！รักฉันนิธานมิฉะนั้นฉันจะไม่จบกับคุณแน่!” ชยานีดูเหมือนเด็กคนหนึ่ง เธอใช้กลโกงสองมือของเธอเกี่ยวไปที่นิธานขาเรียวยาวนั้นเริ่มที่จะป่ายปีนขึ้นไปบนตัวของนิธาน สำหรับนิธานแล้วมันทรมานจริงๆ “นีนี เธอรอก่อน จะเที่ยงคืนแล้ว รอก่อน!” นิธานใช้แรงทั้งหมดเพื่อบังคับยับยั้งชั่งใจตัวเอง ถึงจะหยุดชยานีให้อยู่ได้เขารวบมือของชยานีลงแล้วกระซิบข้างหูว่า “เธอไม่อยากได้ของขวัญวันเกิดหรือไง หืม?” ชยานีนิ่งแล้วเงยหน้ามองดูเหมือนจะไม้เชื่อในสิ่งที่นิธานบอก “คุณ……” “เด็กโง่!” นิธานพูดอย่างอดไม่ได้ นิ้วชี้ของเขาลูบไปที่ปลายจมูกของชยานี “ฉันรักเธอ ทำไมจะไม่รักเธอล่ะ?” “แต่ว่า……” ชยานีเบะปาก “เธอปฏิเสธฉัน แล้วก็ไม่สนใจฉันด้วย!” “เฮ้อ!” นิธานรู้สึกหมดหนทางกับชยานีไปแล้วจริงๆ “เที่ยงคืนแล้ว” เขาอดกลั้นไว้ไม่ไหว ลากมือชยานีให้เข้ามาในห้องหนังสือ “นีนี สุขสันต์วันเกิด!”