ตอนที่ 4 คุณชายนิธานวางแผนมาดีจริง ๆ

ต๭นที่ 4 คุณชายนิธานวางแผนมาดีจริง ๆ ชยานีรู้สึกเจ็บที่ใบหน้า กระดาษเกล่านั้นฟาดลงบนใบหน้าเธออย่างแรง ผิวอันบอบบางของเธอก็ฉีกออกจากกันทันที หยดเลือดเม็ดเล็ก ๆ ไหลซึมออกมาทันที ชยานีอดไม่ได้ที่จะสูดปาก จากนั้นก็ก้มลงหยิบกระดาษที่อยู่บนพื้นขึ้นมา สายตาของเธอจับจ้องไปที่คำว่าข้อตกลงการหย่าร้างที่เขียนเอาไว้บนกระดาษ เธอก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ชยานีกวาดสายตามองคำที่เขียนเอาไว้อย่างช้า จากนั้นก็ส่งสายตายิ้มหยาดเยิ้มไปให้นิธาน “คุณอยากหย่ากับฉันเหรอคะ” ชยานีไม่รอให้นิธานได้ตอบกลับก็ก้มมองอ่านสิ่งที่เรียกว่าหนังสือข้อตกลงการหย่าร้างทันที บอกได้เลยว่านิธานเป็นนักธุรกิจที่ได้มาตรฐานคนหนึ่งเลยทีเดียว ผลประโยชน์ทุกอย่างต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก ข้อตกลงหย่าร้างในครั้งนี้ละเอียดรอบคอบอย่างถึงที่สุด เรื่องทุกอย่างที่ต้องจัดการหลังจากแต่งงานมีการเขียนระบุเอาไว้ซึ่งสามารถเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ ชยานีแทบอยากจะชมเชยนิธาน เพียงแค่อ่านสัญญาฉบับนั้น ชยานีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บนิด ๆ อาจจะเป็นความเสียใจของปาลีผู้เป็นเจ้าของร่างก็เป็นได้ นิ้วของชยานีเกร็งเล็กน้อย เธอพยายามระงับความรู้สึกที่แปลกประหลาดเอาไว้อย่างสุดกำลัง ขณะชยานีก้มเก็บข้อตกลงการหย่าขึ้นมา นิธานก็จ้องมองชยานีอยู่ตลอดเวลา หากเธอเปลี่ยนไปเป็นเหมือนเดิมก็ต้องเอะอะโวยวาย พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลงนี้ หรือแม้กระทั่งเอาคุณปู่ออกมาขู่เขา แต่วันนี้ชยานีแปลกไปมาก เธอไม่เอะอะโวยวาย ทั้งยังนิ่งสงบ แม้แต่คำพูดเย็นชาของเขาก็ดูเหมือนไม่สนใจด้วยซ้ำ สถานการณ์แบบนี้เหมือนจะเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เธอฟื้นตื่นขึ้นมา ส่วนนิธานก็ทำเป็นมองไม่เห็นเธอ “รีบเซ็นซะ ข้อตกลงตามที่รับปากเธอไว้จะได้บรรลุผลเสียที” “เฮอะ!”ชยานีส่งเสียงเย้ยหยันแล้วหนังสือข้อตกลง “คุณชายนิธานนี่วางแผนมาดีจริง ๆ” นิธานทำหน้านิ่ว “เธอไม่เซ็นเหรอ” “ปาลี ข้อตกลงนี้ดีที่สุดสำหรับเธออย่างไม่ต้องสงสัยเลยนะ” “แน่นอนว่าดี หลังจากหย่าฉันก็จะได้เงินห้าสิบล้าน จึ๊ ๆ ฉันนึกไม่ถึงเลยนะเนี่ยว่าฉันได้เงินมากถึงขนาดนี้” ชยานีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คุณชายนิธานช่างใจกว้างจริง ๆ เลยนะคะ” “น้อยไปเหรอ” ชยานีเลิกคิ้ว “หากฉันเป็นปาลี แน่นอนว่าเงินห้าสิบน่ะพอแน่ แต่ฉันไม่ใช่คุณนายน้อยของตระกูลภูลพิพัฒน์ ภรรยาของชายที่ชื่อนิธานอย่างคุณ เงินห้าสิบล้านนี่ไม่พอหรอกค่ะ” จากนั้นชยานีก็ชี้ข้อตกลง “จะให้ฉันเซ็นก็ได้นะคะ ฉันเองก็ไม่อยากได้ทรัพย์สมบัติอีกครึ่งของคุณหรอกค่ะ สองร้อยล้าน ถ้าคุณตกลงพวกเราก็หย่ากันทันที” “สองร้อยล้าน...เธอมีค่าขนาดนั้นเลยหรือ” นิธานทำหน้านิ่ง เขากันไปมองชยานีราวกับเย้ยหยัน “ถ้าเซ็นตอนนี้ก็ยังได้ห้าสิบล้าน แต่ถ้าเธอกล้าเล่นเล่ห์แบบนี้ก็จะไม่ได้สักสตางค์เดียว” นิธานก้าวไปข้างหน้าแล้วจับกรามของชยานีเอาไว้ แล้วก้มมองชยานี “เข้าใจไหม” ชยานีรู้สึกเจ็บปวด รัศมีอันแข็งกล้าของนิธานทำให้ชยานีกลัวจนขนลุกขนพอง แต่กลับไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้า “ฉันไม่เข้าใจค่ะ ฉันรู้แค่ว่าโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรดีขนาดนั้น คุณชายนิธานคะ ถ้าคุณคิดจะหย่ากับฉัน อย่างน้อยก็ควรแสดงความจริงใจออกมา พวกเรามารีบ ๆ หย่ากันเถอะค่ะ” ชยานีปัดมือของนิธานออก จากนั้นก็แค่นเสียงอย่างเย็นชาแล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อความปลอดภัย เดิมทีเธอก็อยากหาวิธีคุยกับนิธานเรื่องหย่าแล้วไปจากที่นี่อยู่เหมือนกัน เพราะว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ใช่ปาลีจริง ๆ หากยังอยู่ในบ้านตระกูลภูลพิพัฒน์ ยังอยู่ข้างกายนิธานต่อไป ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องถูกมองออกอยู่ดี แต่เธอนึกไม่ถึงว่านิธานจะเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน ในเมื่อเขาเอาเรื่องหย่ามาพูด เธอเองก็ไม่อาจทำให้เขาผิดหวังได้หรอก จริงไหม แต่ตอนนี้เธอโชคดีที่ได้มาอาศัยอยู่ในร่างของปาลี ดังนั้น ไม่ว่าจะทำอะไร นิธานก็คิดว่าเธอผิดอยู่ดี อีกทั้งตอนนี้เธอยังเป็นภรรยาของเขาอยู่ ชยานีคิดว่าเพียงแค่ยั่วโมโหแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว “คุณชายนิธานคิดดูดี ๆ นะคะ สองร้อยล้านที่ใช้ซื้ออิสรภาพในชีวิตคุณ ฉันว่าคุ้มค่ามากเลยนะคะ” แววตาของนิธานยิ่งนิ่งขึ้นไปอีก นึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าปาลีจะเจ้าเล่ห์แบบนี้ หากเป็นเมื่อก่อนเธอไม่กล้าที่จะจ้องมองเขาด้วยสายตายแบบนี้ หรือแม้หระทั่งพูดอะไรที่กล้าหาญแบบนี้ออกมาด้วยซ้ำ เขาหรี่ตามอง ยามที่ไม่พูดอะไร รอบกายดูอึมครึมน่าสะพรึงกลัว หากไม่ใช่เพราะไม่กี่ปีมานี้ชยานีเคยชินกับการแสดงละครฉากใหญ่ยามที่อยู่ข้างกายทัตติละก็ เกรงว่าการต่อกรกับนิธานในวันนี้ เธอก็คงพ่ายแพ้ในทันที การที่ในวันนี้เธอกล้าถึงขนาดนี้ ความจริงแล้วใจเธอยังยังอ่อนแอไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว เธอไม่เข้าใจนิธานและไม่รู้ว่าบรรทัดฐานของนิธานอยู่ที่ตรงไหน นิธานมองชยานีที่ทำท่าทางกล้าหาญชาญชัย นัยน์ตาฉายแวววาบขึ้นมา “จะคุยเรื่องซื้อขายกับฉันหรือ เธอยังมีคุณสมบัติไม่พอหรอก” นิธานเยาะเย้ยอย่างเยือกเย็น “แน่นอนว่าสองร้อยล้านสำหรับฉันน่ะมันไม่มีปัญหาหรอก แต่เธอไม่มีค่าถึงสองร้อยล้านด้วยซ้ำ” “เหอะ ๆ” ชยานีได้ยินคำพูดของนิธานแล้วก็แค่นหัวเราะอย่างเยือกเย็น “คุ้มหรือไม่คุ้มก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณชายนิธานจะตัดสินนี่คะ ไม่ว่าจะอย่างไรตอนนี้ฉันก็เป็นสะใภ้ของลูกคนโตอยู่ดี แค่ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องหย่า คุณจะเอาอะไรกับฉันได้หรือคะ ไม่ยอมจ่ายสองร้อยล้านใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นอยู่หนึ่งวันก็เพิ่มอีกหนึ่งร้อยล้านก็แล้วกันค่ะ อย่างไรก็ตามคุณชายนิธานก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเพิ่มเงินแล้วล่ะค่ะ” “ปาลี อย่าให้ฉันต้องบีบบังคับเธอนะ” สีหน้าของนิธานดูเย็นชา ทั้งยังแผ่ไอเย็นออกมารอบตัว ส่วนชยานีเมื่อเห็นท่าทีของนิธานก็เริ่มกลัวขึ้นมา เธอเม้มปากและขมวดคิ้วแน่น ส่วนนิธานกลับขยับก้าวเข้าไปใกล้ชยานี ชยานีตกใจคิดหมายจะถอยหลังแต่กลับไม่ทันเสียแล้ว นิธานบีบแก้มทั้งสองของชยานีด้วยมือเดียว ชยานียื่นมือผลักนิธานให้ออกไป แต่กลับพบว่าแรงของนิธานนั้นมีมากเกินกว่าที่ตนจะผลักเขาได้ “คุณนิธาน ปล่อยมือนะคะ” ชยานีใช้ทั้งมือและเท้าพยายามขีดข่วนร่างของนิธานอย่างสุดกำลัง เล็บยาวอันแหลมคมของเธอตวัดผ่านแก้มของนิธานเข้าอย่างจัง “ปาลี เธอนี่รนหาที่ตายจริง ๆ” นิธานสูดหายใจเข้า แก้มของเขาปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาทันที วินาทีถัดมาเขาก็บีบคอของชยานี จากนั้นชยานีก็เตะไปที่เขาของนิธานแล้วถือโอกาสตอนที่นิธานยังไม่ทันตั้งตัวใช้สันมือฟาดไปที่คอของนิธาน ในที่สุดดวงตานิ่งคู่นั้นของนิธานก็มีความประหลาดใจฉายขึ้นมา แต่การลงมือเคลื่อนไหวกลับรวดเร็วมาก ทั้งสองต่างก็ฟาดมือใส่กันระรัว ความคิดของชยานี คือ จะบีบหน้าก็ช่างมันเถอะ แต่ตอนนี้ยังมาบีบคอกันอีกก็ต้องให้เขาได้รับความทุกข์ให้ได้ ความจริงแล้วในตอนแรกเธอเข้าใจว่ากำลังอยู่ที่บ้านตระกูลคำล้อม เพราะที่นั่นไม่มีใครกล้ารังแกเธอ ชยานีเป็นคนมีนิสัยหยิ่งยโส ตอนที่อยู่กับทัตติเขาเองก็ต้องเอาใจเธอซึ่งต่างกันคนละขั้วกับนิธานที่เอาแต่เมินเฉยเธอ ชยานีกำลังคิดว่า หากลงไม้ลงมือโจมตีบริเวณช่วงตับอ่อนของนิธานอย่างแรงล่ะก็ จากเดิมทีที่นิธานไม่ได้สนใจไยดีอะไรจะต้องเปลี่ยนทีท่าเป็นจริงจังอย่างแน่ หลังจากที่ฟาดกันไปอยู่สองสามรอบ ชยานีก็ค่อย ๆ รู้สึกหมดแรงทั้งที่ใจยังฮึดสู้อยู่ ทันทีที่ยกขาขึ้นก็ถูกนิธานจับข้อเท้าแล้วดึงกระชาก ชยานีถูกจับโยนลงไปบนเตียง ศีรษะกระแทกเข้ากับขอบเตียงดังจนมีเสียงดังวิ้ง ๆ ชยานียังคิดจะลุกขึ้นมาจากเตียง แต่ร่างสูงใหญ่ของนิธานกระโจนเข้ามากดเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว ขาทั้งสองของเธอถูกนิธานกดเอาไว้ใต้เข่า มือทั้งสองก็ถูกนิธานจับตรึงเอาไว้แน่น นิธานหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “ปาลี นึกไม่ถึงว่าเธอเองก็พอจะมีลูกเล่นอยู่บ้าง” “แน่นอนสิ ฉันมีลูกเล่นเยอะด้วย ครั้งหน้าถ้าคุณยังกล้าลงไม้ลงมือกับฉันอีก ฉันจะทำให้คุณพิการให้ดู” “หืม?” นิธานหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกลงไปราวกับกำลังสอบสวน “ทำให้ฉันพิการอย่างนั้นเหรอ ฉันจำได้ว่า ตั้งแต่เล็กมาเธอโดนเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอมนี่ แล้วเธอไปเรียนศิลปะการป้องกันตัวตอนไหนกัน” แย่ล่ะสิ! เสียงสัญญาณดังขึ้นเตือนชยานีทันที เธอพลันเบิกตากว้าง ตามมาด้วยปฏิกิริยาโต้กลับอย่างรวดเร็ว เธอยกมุมปากขึ้น “ฉันไปเรียนมาตอนไหนน่ะหรือ ก็เป็นธรรมดานะที่คนที่ไม่สนใจฉันอย่างคุณจะไม่รู้” “เธอคู่ควรไหมล่ะ” แววตาสอบสวนของนิธานแปรเปลี่ยนเป็นเมินเฉยทันที จากนั้นก็ปล่อยชยานีอย่างรังเกียจ “ฉันจะให้เวลาเธอไปคิดสามวัน” พอพูดจบก็ปิดประตูอย่างแรงแล้วเดินจากไป