ตอนที่ 15 ชยานีรู้สึกขัดใจ

ต๭นที่ 15 ชยานีรู้สึกขัดใจ งานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว นิธานจับมือตมนาเดินไปยังกลางห้องโถง หนึ่งมือโอบเอวตมนา ส่วนอีกมือก็จับมือตมนาไว้ เมื่อเสียงเพลงดังขึ้น ทั้งสองก็เริ่มเต้นไปตามจังหวะวอลซ์อย่างสวยงาม หนุ่มหล่อสาวสวย เป็นการจับคู่ที่ดูงามตาตั้งแต่ต้นจนจบ ชยานีมองดูอย่างชื่นชมอยู่สักพักก็เห็นใบหน้าของนิธานมีรอยยิ้มจาง ๆ ส่วนตมนายิ้มกว้างอย่างเบิกบานสดใส ในดวงตานั้นมีแต่ร่างของนิธาน มองดูแล้วทั้งสองช่างเป็นคู่ที่สวรรค์สรรค์สร้างจริง ๆ ไม่รู้ว่าทำไมชยานีถึงได้รู้สึกขัดใจ มือที่ถือแก้วอยู่พลันอ่อนแรงลง ความเจ็บปวดนั้นแทบจะทำให้เธอจมน้ำตาย ชยานีสูดหายใจเข้าลึกแล้วเงยหน้าขึ้นเอาแต่มองแก้วไวน์ พยายามบังคับตนเองไม่ให้ละสายตาหันไปมองภาพเหล่านั้น เธอไม่ได้รักนิธาน ดังนั้นความรู้สึกเสียใจเมื่อครู่นี้เป็นของปาลีอย่างนั้นหรือ ชยานีเอามือกุมบริเวณหัวใจเอาไว้ เพื่อให้ปาลีที่อยู่ในใจรู้สึกสบายใจ“แตงที่แข็งกระด้างไม่หวานหรอก นิธานกับตมนาต่างหากถึงจะเป็นคู่กัน อย่าดึงดันไปเลยน่า จะยึดติดเกินไปแล้วนะ!”ชยานีสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอหยิบจานที่อยู่บนโต๊ะแล้วหยิบพวกขนมเค้ก จากนั้นก็เดินผ่านฝูงชนอย่างระมัดระวังแล้วออกจากหอนามอินไปยังสวนดอกไม้ที่อยู่ด้านหลัง ชยานีนั่งกินขนมเค้กอยู่ในสวนดอกไม้อย่างเบื่อหน่าย อาจเป็นเพราะสิ้นเปลืองพลังงานไปความเจ็บปวดเสียใจเลยทำให้อยากอาหาร บวกกับฝีมือการทำเค้กของเชฟตระกูลภูลพิพัฒน์คนนี้ล้ำเลิศจริง ๆ ตัวเค้กละลายในปาก อีกทั้งยังหอมมากอีกด้วย และไม่ได้หวานจนเลี่ยน แค่เข้าปากไปคำเดียว ชยานีก็ตกหลุมรักรสชาตินี้ทันที จากนั้นก็กินไปอีกหลาย ๆ คำ “ทำไม...ทำไมพี่สะใภ้ใหญ่ถึงได้มานั่นอยู่ที่นี่ล่ะครับ”จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดที่คุ้นเคยแต่ก็เหมือนจะไม่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง ชยานีตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็หันไปตามแสงที่ส่องสว่างออกมาอย่างสลัว ๆ ชายหนุ่มมาพร้อมกับแสงสะท้อน ดังนั้น ชยานีจึงเห็นร่างชายหนุ่มได้ไม่ค่อยชัดสักเท่าไหร่ แต่ทว่า จากคำพูดของชายคนนั้นที่เพิ่งพูดไปเมื่อสักครู่ก็สามารถเดาออกได้เลยว่าคนที่มาเป็นน้องชายของนิธาน เพียงแค่ชยานีไม่รู้ว่าเป็นน้องชายคนไหน ตามคำบอกเล่าของนวตา นิธานมีน้องชายต่างแม่หนึ่งคนชื่อนวีน ส่วนอีกคนเป็นลูกของอาคนที่สามชื่อนิธูร แต่ชยานีก็นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนหน้านี้นวตาเคยพูดเอาไว้ นิธูรอยู่เมืองนอกและยังไม่กลับมา ถ้าอย่างนั้นคนที่เรียกตนว่าพี่สะใภ้ใหญ่ก็คือนวีนผู้เป็นน้องชายต่างแม่ของนิธานอย่างนั้นหรือ ขณะที่ชยานีกำลังคิด นวีนก็เดินมาอยู่ตรงหน้าชยานีแล้ว ชยานีแทบจะไม่ต้องคิดอะไรก็สามารถมั่นใจได้เลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นนวีน นวีนกับนิธานหน้าตาเหมือนกันไปถึงห้าถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแต่นิธานคนนั้นสุขุมเยือกเย็นเกินไป ส่วนนวีนดู ๆ ไปแล้วสุภาพอ่อนโยนเป็นอย่างมาก ดูแล้วน่าจะเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี แต่ชยานีก็เคยคลุกคลีกับนักธุรกิจมาก่อน ดังนั้นจึงรู้ว่าการดูคนไม่สามารถดูจากเปลือกนอกได้ บางครั้งเปลือกนอกของคนที่สวมใส่อยู่คือการตีหน้าเป็นนักบุญ แต่ความจริงแล้วกลับยากแท้หยั่งถึง บวกกับความสัมพันธ์ระหว่างนวีนกับนิธานก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ฉะนั้น ชยานีจึงมองนวีนอย่างระแวง “ทำไมพี่สะใภ้ใหญ่ถึงได้มานั่งที่นี่คนเดียวล่ะครับ เมื่อครู่นี่ผมเห็นพี่ใหญ่กับคุณหนูตมนาเต้นเปิดฟลอร์กัน พี่สะใภ้ใหญ่ไม่รู้สึกเสียใจหรอกหรือครับ” ที่แท้...นวีนคนนี้ก็ไม่ได้ดูออกง่ายอะไรขนาดนั้นเหมือนเปลือกนอก “ฉันเต้นรำไม่ค่อยเป็นน่ะ กลัวว่าจะทำให้นิธานเสียหน้า”ชยานีตอบอย่างผิวเผิน“จะว่าไป นิธานกับคุณหนูตมนาก็เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก สองคนนั้นก็รู้ใจกันดีนะ” นวีนหรี่ตาลงเหมือนจะค่อนข้างแปลกใจในท่าทีของชยานี โดยเฉพาะเมื่อได้ยินชยานีพูดแบบนี้ ช่างไม่เข้ากับนิสัยของชยานีเป็นอย่างมาก“พี่สะใภ้ใหญ่ล้อเล่นหรือเปล่าครับ ผมจำได้ว่าเมื่อก่อนนี้พี่สะใภ้ใหญ่ไม่ชอบให้พี่ใหญ่กับคุณหนูตมนาอยู่ด้วยกันนี่!” “ทำไมล่ะ งั้นเมื่อก่อนนี้ฉันก็คงเป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราวสินะ!”ชยานียังคงรักษารอยยิ้มแบบผิวเผินไว้ตั้งแต่ต้จนจบ เมื่อเห็นนวีนขยับเข้ามาใกล้ ชยานีก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว“นวีน ทำไมถึงได้มีเวลาว่างมางานได้ล่ะ” “พี่สะใภ้ใหญ่เองก็มางานนี่ครับ”นวีนเห็นการเคลื่อนไหวของชยานีแล้ว ดวงตาอันมืดมนของเขาก็ฉายประกายวาบทันที“ยังไงวันนี้ก็เป็นงานของพี่นิธาน ผมจะอยู่ไม่อยู่ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ ใช่แล้ว...เมื่อหลายวันก่อนผมเดินทางไปที่อื่น ได้ข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุกับพี่สะใภ้ใหญ่ ตอนนี้ดีขึ้นบ้างหรือยังครับ” “ขอบคุณน้องรองที่เป็นห่วง ฉันดีขึ้นแล้วล่ะ”ชยานีรู้สึกไม่อยากจะอยู่คุยกับนวีนอีกต่อไป“ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ได้เวลานอนเพื่อความงามของฉันแล้ว คงไม่ได้อยู่คุยกับน้องรองที่นี่แล้วล่ะ” “ปาลี” พอถึงช่วงเวลาที่ชยานีลุกขึ้นเตรียมจะจากไป อยู่ ๆ นวีนก็เรียกเธอเอาไว้ จากนั้นก็ยื่นมืนไปดึงชยานีมาไว้ในอ้อมแขน “ปาลี คุณยังโทษผมอยู่อีกหรือ” นวีนกอดชยานีเอาไว้ จากนั้นก็เอาคางเกยบนไหล่ของชยานี ขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดคอของชยานี ชยานีก็เบิกตาโพลงทันที ร่างกายแข็งทื่ออย่างไม่คาดคิดมาก่อน สมองของชยานีว่างเปล่าไปชั่วขณะ เธอแสดงปฏิกิริยาอะไรไม่ออกเลย ในหัวมีเพียงคำหยาบสบถลอยผ่านมากว่าหมื่นครั้ง ฉะนั้น ระหว่างปาลีกับนวีนสุดท้ายแล้วมันเป็นอย่างไรกันแน่ ทำไมนวีนถึงได้กอดเธอเอาไว้ แล้วยังพูดอะไรที่อธิบายไม่ได้แบบนี้อีก “ปาลี ผมรู้ว่าการที่แต่งกับพี่ใหญ่ทำให้คุณรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม แต่ว่าเพื่ออนาคตของพวกเรา เธอก็อย่าโวยวายเสียงแข็งกับพี่ใหญ่ชั่วคราวนะ” “คุณพูดอะไรน่ะ” ชยานีรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงฟ้าผ่าและเกือบจะผ่าฟาดลงมาที่เธออย่างจัง ชยานีกลืนน้ำลายลงคอ ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีปลายมีดทิ่มแทงเข้ามาทางข้างหลังเธอ บรรยากาศเย็นยะเยือกทำให้สมองทึ่มของเธอตั้งสติขึ้นมาได้ทันที เธอผลักนวีนออกในทันใด ราวกับเห็นนวีนเป็นภูตผีอย่างไรอย่างนั้น“นวีน สมองคุณมีปัญหาเหรอ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดอะไร” “พี่ใหญ่ บังเอิญจังเลยนะครับ ตอนนี้พี่ใหญ่ไม่ต้องยุ่งอยู่ในงานเหรอครับ ทำไมถึงออกมาได้ล่ะ”น้ำเสียงของนวีนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง อีกทั้งสายตาที่จ้องมองชยานีก็ยังดูอ่อนโยนอีกด้วย“พี่ใหญ่อย่างเข้าใจผิดนะครับ ผมกับพี่สะใภ้ใหญ่ก็แค่รู้สึกค่อนข้างเบื่อ ก็เลยออกมาสูดอากาศกัน” “งั้นเหรอ”นิธานหรี่ตา สายตาคมกริบคู่นั้นอยู่ที่ร่างชยานีที่เดินไปมารอบ ๆ สายตาของเขาเย็นเยือกจนเกินไป มันเย็นเยือกจนชยานีแทบจะยกมือยอมแพ้ เพียงแค่การจ้องมองของนิธานก็ทำให้เธอหันตัวมาอย่างแข็งทื่อ ทั้งยังฉีกมุมปากอย่างแข็งทื่ออีกด้วย“ไฮ นิธาน...สุขสันต์วันเกินนะ!” ดวงตาคู่นั้นของนิธานไหวเป็นระรอกคลื่น ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วเขากำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแค่สายตาคู่นั้นจับจ้องมายังชยานีก็ทำให้ชยานีไม่รู้ว่าจะทำตัวคล้อยตามใครดี “พี่มีธุระไหมครับ”นิธานชายตามองนวีนปราดเดียว ส่วนนวีนก็ยักไหล่“ถ้าไม่มี งั้นผมก็ไม่รบกวนเวลาโรแมนติกของพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ล่ะ” หลังจากที่นวีนโยนระเบิดทิ้งไว้ก็เดินจากไป เหลือเพียงชยานีและนิธานที่ต่างคนต่างก็จ้องมองกันแบบทำอะไรไม่ถูก ชยานีไม่พูดอะไร เพียงแค่ใช้สายตารับการจ้องมองของนิธานเท่านั้น ภายในดวงตาเธอไม่มีอะไรแอบแฝง ดู ๆ ไปแล้วมีแต่ความเปิดเผยตรงไปตรงมา นิธานมองดูท่าทีของชยานีแล้ว ดวงตาก็มีความถากถางฉายวาบขึ้นมา “ปาลี จะแอบลักกินขโมยกินกันก็หาที่ให้มันดี ๆ หน่อย อย่าลืมเสียล่ะว่าตอนนี้เธอยังมีสถานะสะใภ้ใหญ่ของตระกูลภูลพิพัฒน์ติดตัวอยู่” “คุณหมายความว่ายังไง”ชยานีได้ยินก็โมโหทันที นิธานคิดว่าเธอกับนวีนมีความสัมพันธ์อะไรกันอย่างนั้นหรือ พออยู่ตรงที่นี่แล้ว คนสองคนก็จะทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงอย่างนั้นหรือ เหอะ!“อย่าคิดว่าคุณเป็นคนแบบไหนแล้วคนอื่นเขาจะเป็นแบบนั้นเหมือนคุณนะ!” “เธอว่าไงนะ” สีหน้าของนิธานเคร่งขรึมขึ้นมาทันที จากนั้นก็สาวเท้าก้าวใหญ่ไปตรงหน้าชยานี เขาจ้องชยานีเขม็งด้วยแววตาที่น่าหวาดผวาราวกับจะจับชยานีกินอย่างไรอย่างนั้น“ถ้าเธอกล้า ก็พูดอีกครั้งสิ!”