ตอนที่ 25 กรี๊ด! ปาณี ฉันจะฆ่าเธอ

ต๭นที่ 25 กรี๊ด! ปาณี ฉันจะฆ่าเธอ “กรี๊ด! ปาลี ฉันจะฆ่าเธอ!” จารุณีที่ถูกชยานีตยรู้สึกค่อนข้างอึ้ง ปฏิกิริยาต่อมาของเธอก็คือพุ่งเข้าไปหาชยานีทันที โชคดีที่เมื่อก่อนชยานีเคยฝึกฝนการต่อสู้มาบ้าง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับร่างนี้สักเท่าไร บวกกับ ร่างกายของเจ้าของร่างไม่ค่อยแข็งแรงดี แต่ทว่าก็ไม่ส่งผลระทบต่อการเคลื่อนไหวของชยานี จารุณีมีทักษะไม่พอที่จะสู้กับชยานี ดังนั้น ชยานีจึงปราบจารุณีให้อยู่หมัดได้ด้วยการลงมือเพียงสองสามครั้ง เดิมทีนวีนก็คิดจะไปช่วยโดยการดึงตัวจารุณีออกมา ผลสุดท้ายชยานีรวดเร็วมากจนทำให้เขาไม่ต้องลงมือทำ อะไรเลย ชยานีล็อกตัวจารุณีจับเอาไว้อย่างง่ายดาย จารุณีดิ้นอยู่สองที แต่ก็ไม่หลุด จึงได้แต่มองนวีนอย่างขอความช่วย เหลือ“พี่รองช่วยฉันด้วย ปาณีจะตีหนูตายแล้ว” มุมปากของชยานีอดที่จะยกตัวขึ้นไม่ได้ เมื่อเห็นนวีนมองเธอด้วยความค่อนข้างลำบากใจ มือถูจมูกไปมา“คือ ว่าพี่สะใภ้ใหญ่ครับ ในเมื่อพี่สั่งสอนตารุณีไปแล้ว งั้นก็ควรให้โอกาสจารุณีสักครั้งเถอะนะครับ!” ชยานีฮัดฮัดไปมา จากนั้นก็ปล่อยจารุณีอย่างใจกว้าง“ครั้งหน้าถ้าลงมือกับฉันอีก มันไม่ง่ายเหมือนอย่างวันนี้ แน่ เข้าใจไหม?” จารุณีตกใจชยานี ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบชยานีเอามาก ๆ แต่ครั้งนี้ทำให้รู้แล้วว่าไม่อาจทำผิดต่อชยานีได้ง่าย ๆ ได้แต่วิ่งไปข้างหลังนวีนสวดภาวนาหาที่คุ้มกัน ทว่า สายตาของนวีนกลับพินิจพิเคราะห์ชยานี“พี่สะใภ้ใหญ่มีทักษะฝีมือดีขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ” ดวงตาของชยานีประกายวาบขึ้นมา“เดินถนนตอนกลางคืนบ่อยก็มักจะเจอพวกครึ่งคนครึ่งผีบ่อย ๆ น่ะ ก็เลย ตั้งใจเรียนเพื่อใช้ป้องกันตัวเองโดยเฉพาะน่ะ ไม่อย่างนั้นต่อไปใครก็จะเหยียบหัวรังแกฉันได้ง่าย ๆ ฉันเป็นคน ไม่ใช่แมว ไม่ได้มีชีวิตไว้ให้ถลุงมากมายขนาดนั้น เธอว่าไหม จารุณี!” ชยานีตั้งใจชี้ให้เห็นโดยเฉพาะ ส่วนจารุณีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของชยานีแล้ว ก็หลบสายตาทันที เธอหลบอยู่ หลังนวีน ไม่กล้าออกมา ชยานีหัวเราะพรืดออกมา จากนั้นก็ไม่สนใจจารุณีกับนวีนอีก เด็กอย่างจารุณีไม่ควรที่เธอจะไปเปลืองสมองด้วย ภารกิจสำคัญอันดับแรกของเธอในตอนนี้คือการเปิดสตูดิโอ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็ผลักไปไว้ข้าง ๆ ก่อน “พี่รอง ดูมันสิคะ!” พอชยานีเดินจากไปแล้ว จารุณีถึงได้กล้าบ่นออกมา“นังปาณีจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้วนะคะ ตอนนี้มันยัง กล้ารังแกฉันต่อหน้าพี่อีก ใครจะรู้ว่าลับหลังมันจะมีแผนอะไรอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะพี่รอง” “เอาล่ะ”นวีนละสายตาแล้วเหล่มองน้องสาวของตนอย่างหมดความอดทน ค่อนข้างเจ็บใจที่ไม่อาจหลอม เหล็กให้เป็นเหล็กกล้าได้“เธอดูตัวเธอสิอายุเท่าไหร่แล้ว ยังจะเล่นอะไรเหมือนเด็กอีก ก่อนหน้านี้พี่สะใภ้ไม่คิด เล็กคิดน้อย แต่พี่ว่าต่อไปถ้าเธอทำแบบนี้กับพี่สะใภ้อีก เธอไม่ยกโทษให้ง่าย ๆ แน่” นวีนพูดพลางจ้องหน้าจารุณี เมื่อครู่ที่ชยานีตบจารุณีไปหนึ่งฉาด ไม่เพียงแต่ลงมือกับจารุณีแบบง่าย ๆ แต่เธอลงมือกับจารุณีต่อหน้าตัวเขาเอง ต่อหน้าพ่อบ้านชนัตและคนใช้ในบ้านตระกูลภูลพิพัฒน์ นี่ชี้ชัดแล้วว่า เป็นการเตือนพวกเขาว่าเธอไม่ใช่คนที่รังแกได้ง่าย ๆ หากทุกคนยังไม่เก็นเรื่องนี้เอาไปใส่ใจคิดให้ดี ฝ่ามือที่ตบ จารุณีนั้นบอกได้เลยว่าครั้งต่อไปอาจจะไปลงกับคนอื่นก็เป็นได้ ปาลี สรุปว่าเธอเคยผ่านอะไรมากันแน่ ทำไมนิสิยถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ชยานีขึ้นไปชั้นบน เปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้าอ่อน ๆ จากนั้นก็ค้นหาชุดที่ค่อนข้างดูดีวางขายหน้าร้าน การที่จะเปิดสตูดิโอ เธอต้องคิดในทุก ๆ ด้าน อีกอย่างเธอยังต้องนักออกแบบอะไรอีกมากมาย ชยานีจึงเริ่มจะยุ่ง ขึ้นมาแล้ว เมื่อมองดูเวลาแล้วเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว ชยานีก็เตรียมตัวออกไปสำนักงานใหญ่ของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด แต่ มครจะรู้เล่าว่าในระหว่างนั้นจะมีสายโทรศัพท์จากบ้านตระกูลมะเด็งโทรมา เป็นสายจากฐิติพันธ์ พ่อของปาลี ปาลีเขียนโน๊ตตัวฐิติพันธ์ไว้เลยว่าเป็นผีดูดเลือด! ยามที่ชยานีได้เห็นโน๊ตนี้ก็อดที่จะแสยะยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ เดิมทีคิดว่าเป็นชื่อที่ปาณีตั้งขึ้นมาเล่น ๆ หรือ ไม่ก็เป็นเพื่อนสนิทสักคนของปาณี สุดท้ายก็รับสายโทรศัพท์ เป็นเสียงเย็นชาของชายวัยกลางคน “ฉันเอง รีบ กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้เลย!” ชยานีหน้านิ่ว“อะไรนะคะ” “รีบกลีบมาบ้านมะเด็งเดี๋ยวนี้เลย!”เสียงของฐิติพันธ์ดังออกมา ชยานีที่เพิ่งได้ยินจึงไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ตอนนี้ พอได้ยินว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร บวกกับการสอบถามข้อมูลที่รวบรวมมาได้ก่อนหน้านี้จากนวตา ชยานีก็แทบจะ มั่นใจเลยว่าอีกฝ่ายคือฐิติพันธ์ผู้เป็นพ่อของปาลี “กลับบ้านมะเด็ง? มีอะไรหรือเปล่าคะ”จากข่าวที่ได้มาจากนวตา ชยานีรู้มาว่าความสัมพันธ์ระหว่างปาณีกับ คนในครอบครัวของปาณีไม่ค่อยดีสักเท่าไร ตอนนั้นฐิติพันธ์กับจริยาแม่ของปาณีสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชั่วชีวิต จริยาแม่ของปาณีไม่สนใจอะไรเลย จนกระทั่งฐิติพันธ์ถอนหมั้นกับว่าที่คุู่หมั้น จากนั้นตระกูลกองแก้วก็ตัดขาดความสัมพันธ์ ล้มเลิกการแต่งงานกับ ตระกูลมะเด็ง แต่ความสุขแบบนั้นอยู่ได้ไม่นาน หลังจากที่จริยาให้กำเนิดปาณีได้ไม่นานก็ได้ข่าวว่าฐิติพันธ์มีคนอื่นอยู่ข้างนอก ต่อมาคน ๆ นั้นก็ให้กำเนิดลูกชายที่อายุน้อยกว่าปาลีเพียงแค่ครึ่งปี ฐิติพันธ์หรือแม้กระทั่งทุกคนในตระกูลมะเด็งต่างก็ปฏิบัติต่อภรรยาน้อยกับลูกชายดีมาก ๆ แม่ของฐิติพันธ์ก็ พยายามจับผิดจริยามากขึ้นไปอีก จากนั้นก็พาภรรยาน้อยกับลูกชายเข้ามาอยู่ในบ้านโดยที่ไม่สนแม้กระทั่งภรรยา หลวง ฐิติพันธ์กับภรรยาน้อยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่กลับไว่จริยากับปาลีให้ไปอยู่บ้านหลังเล็กของตระกูลมะเด็ง จนกระทั่งปาลีแต่งงานกับนิธาน ชีวิตของจริยากับปาณีถึงได้ดีขึ้นมาบ้าง แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้แล้ว ฐิติพันธ์ก็ยัง ไม่ว่าจริยากับปาลีดีกว่าเดิม สำหรับฐิติพันธ์แล้วบอกได้เลยว่าปาลีเป็นแค่เครื่องกดเงินสด เพราะตอนนี้ปาณียังมีค่าใช้ประโยชน์ได้ ดังนั้น ฐิติ พันธ์ถึงได้ดีกับจริยาขึ้นมานิดนึง หากปาณีไม่มีประโยชน์แล้ว เกรงว่าจริยากับปาณีคงจบสิ้นเป็นแน่ ชยานีหน้านิ่ว เมื่อนึกถึงเรื่องพวกนี้แล้วก็ทำท่าขยะแขยงฐิติพันธ์ “ไม่มีอะไรหรอก กลับมาไม่ได้ใช่ไหม แกอย่าลืมล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน แกจะได้แต่งงานกับนิธานเหรอ”แม้ว่าปาลีจะแต่งงานกับนิธานแล้ว แต่ฐิติพันธ์ยังคงมีทีท่ากับเธอเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน“รีบ ๆ กลับมาล่ะ อีกอย่าง ช่วง นี้ความสัมพันธ์ระหว่างแกกับนิธานเป็นยังไงบ้าง” “ก็ดี!”ชยานีตอบแบบส่ง ๆ ไปสองคำ “หมายความว่าไงยังดีน่ะ แกนี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ ได้ข่าวว่าแกทะเลาะกับนิธานเหรอ? ผู้ชายแต่ละคนล้วนแต่มี ปากเสียงกันทั้งนั้นแหละ แก่นี่มันไร้ประโยชน์เหมือนแม่แกจริง ๆ แต่งกับนิธานไปสองปีแล้ว ยังไม่มีแม้แต่ไข่ออก มาเลย” “ถ้าคุณมีปัญญา คุณก็ออกไข่ให้ฉันดูหน่อยสิ”ชยานีโกรธฟึดฟัด คนที่บ้านปาณีเป็นบ้าอะไรกัน ฐิติพันธ์เป็นบิดาผู้ให้กำเนิดหล่อนจริง ๆ เหรอ ถึงได้พูดอะไรแบบนี้! “แกว่าไงนะ”ฐิติพันธ์กัดฟันกรอด“แกกล้าพูดแบบนี้กับฉันเรอะ ปาลี แกไม่อยากให้จริยาได้อยู่แบบดี ๆ ใช่ ไหม!” “ฐิติพันธ์ ถ้าคุณกล้าแตะแม่ฉัน เราสู้กันจนพังไปคนละข้างแน่!”ชยานีกล่าวอย่างโมโห“คุณอย่าลืมเสียล่ะ ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของนิธาน เป็นสะใภ้ใหญ่ตระกูลภูลพิพัฒน์ ต่อไปก็จะเป็นนายหญิงของตระกูลภูลพิพัฒน์ คุณ ฐิติพันธ์ทำแบบนี้กับฉัน ไม่กลัวว่าฉันจะแก้แค้นคุณ แก้แค้นลูกชายคุณ รวมถึงตระกูลมะเด็งของคุณหรือ” แม้จริยาจะไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของเธอ แต่ยังไงก็เป็นแม่ของเจ้าของร่างนี้ ในเมื่อวันนี้เธออยู่ในร่างของปาลี ถ้าอย่าง นั้นจริยาก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเธอเหมือนกัน เธอต้องหาวิธีช่วยจริยาออกมาจากตระกูลมะเด็ง จากมือของเศษเดน อย่าฐิติพันธ์ให้ได้ “แกกล้าเหรอ!”ฐิติพันธ์ตวาด“ถ้าวันนี้แกไม่กลับมา ฉันจะงดยาของจริยา รวมถึงอาหารด้วย ฉันจะดูสิ ว่าแกหรือฉันใครจะแน่กว่ากัน!” “แก...”ชยานีขบฟัน“แกรอก่อนเถอะ!” ชยานีโมโหสุดขีด หลังจากที่ออกจากบ้านไปแล้วหาบ้านมะเด็งไม่เจอก็ทิ้งรถเอาไว้ จากนั้นก็เรียกให้คนขับรถขับ ไปส่งเธอที่บ้านมะเด็ง แม้พ่อบ้านชนัตจะสงสัย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ขณะที่กำลังเดินทางชยานีก็โมโหฐิติพันธ์จนสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร คนที่ขับรถอยู่คือคนขับรถของตระกูลภูล พิพัฒน์ซึ่งก่อนหน้านั้นมักจะขับให้นายท่านใหญ่ตระกูลภูลพิพัฒน์เป็นประจำ แต่เพราะนายท่านใหญ่ไปเยี่ยม เพื่อนที่นอกเมือง ดังนั้น คนขับรถจึงได้แต่เอ้อระเหยลอยชายอยู่ที่บ้าน วันนี้เขาขับรถให้ชยานี เมื่อเห็นว่าชยานีมีสีหน้าเคร่งขรึมจึงรอให้ชยานีเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งผ่านประตูใหญ่ บ้านมะเด็งก่อน จากนั้นก็โทรศัพท์หานายท่านใหญ่ชเยศทันที“สวัสดีครับ นายท่านใหญ่ครับ ครับๆวันนี้คุณนาย น้อยรับสายโทรศัพท์จากคุณท่านบ้านมะเด็งแล้วก็เร่งรีบกระหืดกระหอบไปที่บ้านมะเด็ง ไม่ทราบเหมือนกันครับว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมได้ยินคร่าว ๆ ว่าอาการป่วยกับยาอะไรสักอย่างของคุณแม่คุณนายน้อยครับ เหมือนกับว่า คุณนายน้อยจะถูกข่มขู่เลยครับ!” ชเยศกดตัดสายโทรศัพท์ ถอนหายใจยาวเฮือก สักพักก็กดโทรไปหานิธาน“เจ้าเด็กบ้านี่ไปซุกหัวอยู่ที่ไหน กัน!” ตอนที่นิธานรับโทรศัพท์ก็เพิ่งประชุมเสร็จออกจากห้องประชุมมาพอดี พอรับโทรศัพท์แล้วได้ยินน้ำเสียงซักถาม นิธานอดที่จะหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่ได้“ตอนนี้เวลาทำงาน คุณปู่ก็น่าจะรู้นี่ครับว่าผมน่าจะอยู่ที่ไหน” “เมียแกถูกรังแก แกยังจะมีอารมณ์มาทำงานอีก”ชเยศพูดอย่างดุดัน“รีบไปบ้านมะเด็ง ไปช่วยเมียแกเดี๋ยว นี้!” “คุณปู่รู้ได้ยังไงครับว่าเธอไปบ้านมะเด็ง”นิธานขมวดคิ้ว สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมน่ากลัวขึ้นมาทันที“ปาลี บอกคุณปู่หรือครับ?” “หึ ถ้าเด็กคนนั้นบอกปู่ ปู่จะโทรมาหาแกเหรอ”ชเยศทำเสียงฮึดฮัด“แกอย่าคิดว่าปู่จะไม่รู้นะ ว่าแกหน้าไหว้ หลังหลอก คิดว่าคนแก่อย่างปู่บังคับแกใช่ไหม เด็กอย่าปาณีน่ะพบเจอแต่ความลำบาก มีพ่อก็เหมือนไม่มี ปู้รู้สึก ว่าแกน่าสงสาร อีกอย่าง เธอ...” “คุณปู่ครับ คอนนี้ผมยุ่งมาก”นิธานขัดชเยศ“เธอก็แค่กลับบ้านเดิมของเธอ จะมีอะไรได้ล่ะครับ!” อีกอย่าง ตามความเข้าใจของนิธานที่มีต่อตระกูลมะเดง ต่อปาณีแล้ว ทุกครั้งหลังจากที่เธอกลับไปบ้าน วันถัดมา ตระกูลภูลพิพัฒน์ก็ต้องให้เงินกับเธอจำนวนหนึ่ง ไม่อย่างนั้นปาณัีก็จะเริ่มเอะอะโววาย ครั้งนี้...ก็คงไม่ต่างกัน! โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเธอเปลี่ยนไปแล้ว แต่แท้จริงแล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน! นิธานตัดสายโทรศัพท์ นวดว่างคิ้วอย่างหมดความอดทน จากนั้นก็มีสายโทรศัพท์จากชเยศโทรเข้ามาอีกครั้ง นิธานรู้สึกรำคาญจึงกดปิดโทรศัพท์ ตีรณที่อยู่ข้างหลังนิธานสัมผีสได้ถึงความเย็นชาอันแรงกล้าจากตัวนิธาน“ท่านประทานครับ เอกสารนี่...” นิธานรับเอกสาร จากนั้นก็กวาดสายตาอ่านแล้วเซ็นชื่อลงไป ตีรณกระอึกกระอักเหมือนมีเรื่องอยากจะพูดจนนิธานหมดความอดทน“มีเรื่องอะไรอีก” “ท่านประธานครับ ไม่ใช่ว่าท่านบอกว่าวันนี้ตอนเที่ยงคุณนายน้อย...คุณหนูปาณีจะมาหรอกหรือครับ!”ตีรณพูด จบก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เพราะเขาเห็นว่าแววตาเย็นชาของนิธานคู่นั้นคมพอที่จะสามารถฆ่าคนได้เลย “ดูเหมือนนายจะว่างมากเลยนะ”