ตอนที่ 34 อารมณ์ที่แปลกไปของนิธาน

ต๭นที่ 34 อารมณ์ที่แปลกไปของนิธาน “ในลานบ้านลมแรง แม่คะ หนูเข็นแม่เข้าไปข้างในดีไหมคะ” ชยานียืนอยู่ข้างนอกสักพัก รู้สึกว่าอากาศค่อนข้างเย็นก็นึกขึ้นได้ว่าร่างกายของจริยายังไม่ค่อยดีสักเท่าไร และ ไม่ยอมให้เห็นจริยาพะวักพะวง “ดีจ้ะ!” เพียงแค่มีลูกสาวอยู่ข้างกาย จริยาก็รู้สึกว่าทุกสิ่งอย่างดีไปหมด นิธานมองชยานีเข็นจริยาเข้าไปข้างใน เขายืนมองปฏิสัมพันธ์ของสองแม่ลูกอยู่พักใหญ่ จากนั้นนิธานก็กระพริบ ตาไปมา เมื่อได้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับจริยานั้นดีมาก ความรู้สึกแบบนี้ช่างบริสุทธ์เอามาก ๆ หลังจากที่ชยานีเข็นจริยาเข้าไปแล้ว ถึงได้พบว่าสไตล์การตกแต่งของคฤหาสน์หลังนี้ดูไปแล้วช่างเงียบสงบมาก อีกทั้งยังเป็นสไตล์แบบผู้ชายมาก แค่ดูก็รู้ว่าเหมือนกับนิสัยของนิธานที่ค่อนข้างแข็งกร้าว แต่ภายในห้องมีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไปเล็กน้อย อย่างเช่น ดอกไม้ใบหญ้าอะไรพวกนั้น ดูแล้วค่อนข้างอ่อน โยนเลยทีเดียว คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่มาก ใหญ่จนชยานีไม่อาจจินตนาการ ตอนที่ชยานีขอบคุณนิธานเมื่อครู่นี้ นิธานกลับพูดว่านี่เป็นแค่หนึ่งในอสังหาริมทรัพย์จากอสังหาจำนวนมากของ เขา ดังนั้น การที่จริยาอาศัยอยู่ที่นี่จึงไม่อาจยึดครองสถานที่นี้ของเขาได้ หลังจากที่ชยานีได้ยินก็เอาแต่อ้าปากค้าง โชคดีที่นับได้ว่าเธอเป็นคุณหนูของครอบครัวที่ร่ำรวยมีอิทธิพล แม้จะ ไม่ใช้ลูกแท้ ๆ แต่เรื่องอาหารการกินของใช้ต่าง ๆ ตั้งแต่เล็กมาก็เป็นของที่ดีที่สุด แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ชยานี กลับไม่ใช่เจ้าถิ่นอย่างนิธาน ต่อหน้านิธานแล้ว ชีวิตก่อนหน้านี้ของชยานีเทียบกับของนิธานไม่ได้เลย ไม่น่าใจเลยเพราะตระกูลภูลพิพัฒน์เป็น ตระกูลที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนภา ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะมีคนมากมายแห่ไล่ตามนิธาน และไม่น่า แปลกใจเลยที่คนชั้นต่ำอย่างฐิติพัทธ์จะคิดอยากได้จนเสียสติ ให้เธอกอบโกยผลประโยชน์จำนวนมากมาจาก นิธาน แต่ถ้ายับยั้งความสัมพันธ์กับนิธาน ดังนั้น ชีวิตอีกครึ่งที่เหลือหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นกังวล “ลูกลี นั่งลงสิลูก”จริยาเห็นชยานีเอาแต่พินิจพิเคราะห์ไม่หยุดและไม่ยอมพักก็นึกถึงแผลบนหลังชยานีขึ้นมา จริยาที่เป็นแม่จะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร เธอรีบบอกให้ชยานีนั่งลง เมื่อเห็นว่าจริยาเป็นห่วงตนเองขนาดไหน ใจของชยานีก็เริ่มอุ่นวาบขึ้นมาอีกครั้ง เธออิจฉาเจ้าของร่างอย่างปาลี จริง ๆ แม้ฐิติพัทธ์กับคนตระกูลมะเด็งจะไม่ดีต่อเธอ แต่จริยากลับดีอย่างถึงที่สุด แม้จริยาจะไม่มีอะไรเลย แต่เธอกลับเอาร่างของเธอที่มีเพียงหนึ่งเดียวมอบให้กับชยานีได้ “ค่ะแม่ แม่อย่าเป็นห่วงไปเลยนะคะ ตอนนี้ร่างกายหนูดีขึ้นมากแล้วค่ะ”ไม่ใช่ว่าชยานีตั้งใจจะปลอบจริยา แต่ ร่างกายของจริยาไม่ได้มีปัญหาหนักหนาอะไรจริง ๆ ตอนที่เธอได้รับบาดเจ็บ แน่นอนว่ามันเจ็บมาก แต่พอได้พักในโรงพยาบาลระยะเวลาค่อนข้างนานขนาดนั้น ความจริงแล้วเธอก็ดีขึ้นมากเลยทีเดียว เว้นแต่รอยเส้นภายนอกที่ถี่ยิบบนแผ่นหลัง ตอนที่ชยานีเกิดอุบัติเหตุรถยนต์จนเสียโฉม ความจริงแล้วก็เจ็บปวดไปทั้งร่างจนยากจะทานทน ทั้งยังคันมากจน ไร้ที่จะเปรียบอีกด้วย แต่ความทุกข์ทรมานนั้นเธอก็อดทนผ่านมันมาได้ บาดแผลเล็กน้อยแค่นี้ชยานีจึงคิดว่าไม่ เป็นอะไร แต่เมื่อถูกจริยากอบกุมมือด้วยความเป็นห่วง ชยานีก็ยังรู้สึกดีใจมาก“แม่คะ แล้วแม่ล่ะคะ สุขภาพดีขึ้นบ้างหรือ ยังคะ” “ดีขึ้นแล้วจ้ะ แม่ดีขึ้นมากแล้ว”จริยาดีใจมากจริง ๆ เธอมองลูกสาวของตัวเองด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็หัน ไปมองนิธานที่ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไร แต่รัศมีอันแข็งกล้าของเขาก็ทำให้คนไม่อาจเมินเฉยได้ นิธานเป็นคนยังไงกันแน่ ยุ่งขนาดนั้น แต่ละนาทีก็ต้องทำสัญญาเป็นร้อยล้านขึ้นไป จริยากลับมองว่านิธานมา เยี่ยมคนแก่ที่ไม่มีดีอะไรพร้อมชยานีด้วยความสมัครใจ จริยาก็พึงพอใจอย่างยิ่ง “คุณชาย...นิธานหาคนดูแลมาสองคนให้ดูแลแม่เป็นอย่างดี ความจริงแล้วแม่ก็ไม่ได้เป็นอะไร ลูกดูสิ ตอนนี้แม่มี เนื้อมีหนังกว่าเมื่อก่อนนี้เยอะใช่ไหมละจ้ะ” “ค่ะ!”ชยานีอดไม่ได้ที่จะตาแดงขึ้นมาอีกครั้ง แต่เธอก็ควบคุมมันเอาไว้ได้เป็นอย่างดี ในช่วงเวลานี้นิธานอยู่เป็นเพื่อนพวกเธอที่ห้องรับแขกตลอด ต่อมาชยานีก็พูดเรื่องบ้านมะเด็งและฐิติพัทธ์กับ จริยา สุดท้ายชยานีก็มองจริยาอย่างจริงจัง“แม่คะ คือว่า...แม่เคยคิดที่จะหย่ากับฐิติพัทธ์บ้างไหมคะ” “หย่า?”จริยาตะลึงงันไปชั่วครู่ “ใช่ค่ะ หย่า!”หากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลมะเด็งและฐิติพัทธ์ให้จบสิ้นกัน วิธีที่ดีที่สุดก็คือการหย่า “ฐิติพัทธ์ทรยศแม่ ลูกชายของเขาก็อายุเท่ากับหนู แม่คะ หนูรู้ว่าแม่อาจจะยังลังเลหรือปล่อยวางไม่ได้ แต่ถ้าแม่ ไม่หย่า เขาก็จะมายุ่งเกี่ยวกับแม่และหนูได้ตลอดเวลา เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด หนูไม่รู็ว่าต่อจากนี้ไปมันจะ เกิดขึ้นอีกหรือเปล่า แม่คะ หนูไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้นอีกต่อไปแล้วค่ะ” นี่เป็นคำพูดจากใจจริงของชยานี แม้จริยาจะได้ยินคำพูดของชยานีแล้ว แต่นิ่งเงียบอยู่นานสองนาน “แม่คะ หนูรู้ ว่าแม่อาจจะยังรู้สึกอะไรกับฐิติพัทธ์อยู่ แต่แม่ควรจะรู้ไว้นะคะ ไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้งเดียวยิ่งร้อยครั้ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย เขาทรยศแม่ ทั้งยังเอาเมียน้อยกับลูกเข้ามาในบ้าน แล้วครั้งล่าสุดตระกูลมะเด็งดีกับพวกเรา บ้างไหมล่ะคะ ถ้าเขาดีด้วยแม้เพียงนิดเดียว หนูก็ไม่มีทางมีความคิดแบบนี้หรอกค่ะ!” “ลูกลี ให้แม่ได้คิดก่อนนะ!”ดวงตาของจริยามีน้ำตาคลอ ชยานีรู้ดีว่าหากจะให้จริยาเปลี่ยนความคิด แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก ก่อนหน้านี้เจ้าของร่างก็เคยทำเรื่องแบบนี้ไปไม่น้อย แต่จริยาก็ไม่ยอมหย่าขาดจากฐิติพัทธ์อยู่ดี หรือแม้กระทั่ง ยอมที่จะไปอยู่ในสถานที่แบบนั้น! “ได้ค่ะ แม่คะ หนูจะรอคำตอบของแม่นะคะ!”ชยานีไม่รีบร้อน อย่างไรก็ตามแม้จริยาจะไม่เห็นด้วย เธอก็จะหา วิธีให้ฐิติพัทธ์หย่าขาดจากจริยาอยู่ดี จริยาไม่ได้ให้คำตอบกับชยานีในทันที ส่วนชยานีก็ไม่เร่งเอาคำตอบ“แม่คะ ตอนนี้ร่างกายของแม่ยังบาดเจ็บ อยู่ อีกอย่างสภาพร่างกายของแม่ แม่เองก็รู้ดี ฉะนั้น ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นี้แม่พักรักษาตัวอยู่ที่นี่นะคะ สถานที่แห่ง นี้เป็นของนิธานเขา แม่สามารถอยู่พักได้อย่างสบายใจเลยนะคะ ถ้ามีเวลาว่างหนูจะมาเยี่ยมแม่ดีไหมคะ” “จ้ะ” ชยานีจากไปอย่างไม่เต็มใจ ดูออกได้เลยว่าอารมณ์ของชยานีค่อนข้างหดหู่ ตีรณขับรถอย่างเงียบ ๆ ไปตลอด ทาง ชยานีกับนิธานนั่งคู่กันอยู่เบาะหลัง และต่างไม่มีใครเปิดปากพูดอะไร จวบตนกระทั่งถึงคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ ชยานีก็ขึ้นไปชั้นบน ส่วนนิธานก็ตามขึ้นไปชั้นบนเช่นเดียวกัน แม้ชยานีจะเอาแต่พูดว่าร่างกายของเธอนั้นดีแล้ว แต่ความจริงแล้วบาดแผลครั้งนี้หนักหนามาก หนักถึงขั้น กระทบกับชีวิต บวกกับเมื่อครู่นี้สิ้นเปลืองพลังงานไปกับการไปเยี่ยมจริยา นั่นทำให้ชยานีดูป่วยและเหนื่อยล้า นิธานขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับชยานี ขณะที่ชยานีกำลังปิดประตู ฝ่ามือใหญ่ก็ยันค้ำประตู หยุดยั้งการปิดประตูของ ชยานีเอาไว้เสียก่อน ชยานีรู้ว่านิธานขึ้นมาชั้นบน แต่เธอคิดว่านิธานจะไปที่ห้องหนังสือ นึกไม่ถึงว่าเขากลับมาขวางประตูเอาไว้ ชยานีมองนิธานอย่างค่อนข้างงุนงง สีหน้าของเธอขาวซีดเล็กน้อย แต่มองดูแล้วก็ไม่ได้หนักหนาอะไร แค่ดวงตา คู่นั้นไม่ค่อยมีแวว“คุณชายนิธานมีธุระอะไรหรือคะ” นิธานขมวดคิ้วโดยที่แทบจะไม่รู้ตัว เหมือนกับไม่ค่อยพอใจคำที่ชยานีใช้เรียกเขา เขาผลักประตูออกแล้วเดินผ่านชยานีเข้าไปข้างใน ชยานีตะลึงงันในทันที เขาจะไปห้องหนังสือไม่ใช่หรือ แล้วเข้ามาในห้องนอนทำไมกัน? เธอปิดประตูแล้วเดินตามเข้าไป เห็นว่านิธานกำลังถอดเสื้อสูทออก จากนั้นก็ถอดนาฬิกา ในเวลานี้สมองของชยา นีมึนงงไปชั่วขณะ แล้วมองนิธานที่กำลังถอดเน็คไทต่อหน้าเธอ จากนั้นก็เป็นกระดุมเสื้อ ชยานีใจเย็นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หลังจากนิธานก็เริ่มถอดเสื้อเชิ้ต ชยานีก็ร้องอุทานออกมา“พ่อคุณเอ้ย จะทำอะไรก็เห็นใจกันหน่อยเถอะ!” นิธานที่กำลังหันหลังให้ชยานีได้ยินแล้วก็แสยะยิ้มทันที มือของเขาค่อย ๆ แกะกระดุมอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็หันไปมองชยานีอย่างงุนงง หางคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย แววตามี ความสงสัยเล็กน้อย เหมือนกับกำลังถามชยานีว่ามีเรื่องอะไรหรือ ทว่า ชยานีกลับตัวแข็งทื่อไป เพราะการกระทำแบบนี้ของนิธาน เธอกลืนน้ำลายโดยที่ไม่รู้ตัว เพราะในเวลานี้ นิธานปลดกระดุมเสื้อออกแล้ว จากนั้นเขาก็หันมา กระดุมเสื้อของเขาปลดออกไปแล้วสี่เม็ด เผยให้เห็นผิวเนื้ออันกำยำล่ำสัน รูปร่างของนิธานดีมาก นี่คือสิ่งที่ชยานีรู้อยู่ก่อนแล้ว การที่ได้รู้นั่นมันก็เรื่องหนึ่ง แต่การที่ได้เห็นมันก็เป็นอีกเรื่อง หนึ่ง ชยานีเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง อีกทั้งยังเป็นคนที่ค่อนข้างสนใจสิ่งสวยงาม ผู้ชายตรงหน้าสมบูรณ์แบบอย่าง มาก แทบไม่มีจุดด่างพร้อยใด ๆ เลย ใบหน้าของนิธานแค่มองก็ทำให้คนลุ่มหลงได้ง่าย แม้นิธานจะดูดี แต่กลับไม่อ่อนโยนแม้แต่นิด รอบตัวเขามีแต่ กลิ่นอายของชายหนุ่ม แม้ชยานีจะเป็นผู้หญิงที่ควบคุมตนเองได้ดี เคยชินกันการเห็นคนรูปร่างหน้าตาดีมาบ้าง ทว่าก็ ยังตกบ่วงกับร่างกายของนิธานโดยไม่ได้ตั้งใจ ชยานีกลืนน้ำลายทันที เธอพยายามไม่ให้ตนเองจ้องมองร่างกายของนิธาน คิดจินตนาการภาพอนาจารอยู่เงียบ ๆ ในใจหลายครั้ง จากนั้นชยานีก็สงบจิตสงบใจลงได้ หลังจากที่นิธานหันมาก็เอาแต่สังเกตชยานี เขาพบว่าความจริงแล้วการแสดงออกของชยานีนั้นโจ่งแจ้งเกินไป แล้ว ในดวงตาเปล่งประกายแวววาวอยู่ชั่วครู่ สักพักก็แอบเสียใจ อย่างไรก็ตามถือว่ามีสีสันมากมายเลยทีเดียว ใช่ว่านิธานจะไม่เคยเห็นผู้หญิงบ้าผู้ชายแบบนี้ ความจริงแล้วในหน้าของเขามักจะก่อให้เกิดปัญหายุ่งยากน่า รำคาญไม่จำเป็นอยู่เสมอ ตอนก่อนหน้านี้ที่ปาลีเห็นเขาก็มักจะเผยอาการบ้าผู้ชายแบบนี้ออกมาเหมือนกัน ส่วน นิธานก็รังเกียจที่ปาลีเผยอาการแบบนั้นใส่ตนมาก แต่นิธานไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตอนที่ชยานีอยู่หน้าเขาในเวลานี้ เห็นได้ชัดอยู่ว่าเป็นคน ๆ เดียวกันและมีสายตาแบบ เดียวกัน แต่นิธานกลับไม่รู้สึกรังเกียจ หรือแม้กระทั่งตอนที่เห็นชยานีมองร่างกายของเขาอย่างสนอกสนใจน้ำลาย สอ เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาแบบนั้น... ไม่ถูกสิ ตอนก่อนหน้านี้ที่ปาลีมองตนเอง แน่นอนว่าว่าเป็นสายตาเหมือนอย่างตอนนี้ แต่ในแววตานั้นมีความ ต้องการครอบครองอย่างเข้มข้นจนเป็นเหตุให้นิธานสะอิดสะเอียน แต่หญิงสาวตรงหน้าในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่ามีนัยน์ตาแบบเดียวกัน แต่สายตาตรงหน้ากลับเป็นสายาตาแห่งความ ชื่นชมปลาบปลื้ม และไม่มีความต้องการที่จะครอบครอง เธอ...ไม่รักเขาแล้วจริง ๆ หรือ หรือจะเป็นเหมือนที่จริยาบอก เธอมีคนที่อยู่ในใจแล้ว การที่แต่งงานกับตนเอง ไม่ใช่สิงที่เธอต้องการ และสาเหตุที่ทำแบบนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะการข่มขู่ของฐิติพัทธ์อย่างนั้นหรือ ไม่รู้ว่าทำไม เพียงแค่นิธานนึกถึงหนึ่งในเหตุผลใดเหล่านั้น เขาก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้นิธานฉงนงงงวยและลังเลสับสน เขาเป็นคนที่คนมุ่งมั่นแน่วแน่มาตั้งแต่เด็ก ไม่ชอบเรื่อง ราวแบบนี้ที่ไม่อาจคุมไว้ในกำมือได้เป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดอย่างยิ่งว่าสถานการณ์ในวันนี้อยู่นอกเหนือขอบเขต ของเขา ขณะที่นิธานกำลังคิดอยู่แบบนั้นอยู่ นัยน์ตาก็ฉายแววเย็นยะเยือกออกมา เขาเม้มปาก แววตาพลันเย็นชาขึ้นมา พลางมองแววตาของชยานีที่เปลี่ยนไปเช่นกัน“มีอะไรเหรอ”