ตอนที่ 37 เธอไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว

ต๭นที่ 37 เธอไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว “เอาอย่างนี้สิ พี่ให้เธอมาตรวจเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ผู้หญิงน่ะรักความสะอาด ถ้าอายน้ำไม่ได้ พี่ก็ต้องหาคนมาช่วย เธอเช็ดตัวแล้วล่ะ อีกอย่างยาที่ผมมีก็ไม่เลวนักหรอก ถ้าพี่เชื่อนะ เดี๋ยวผมเอาให้” ดนพเป็นหมอ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เขาก็ต้องยื่นมือช่วยเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นคือดนพรู้สึกได้ถึงท่าทีของนิธานที่ มีต่อภรรยาคนนี้ เขามีลางสังหรณ์ ว่าต่อไปนิธานต้องได้อยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนนี้แน่ ฉะนั้น ตอนนี้เขาจะทำตัวเป็น คนดีช่วยนิธานหน่อยก็แล้วกัน! ตอนแรกที่เฉลิมพบได้ฟังก็ฉงนงงงวย แต่เฉลิมพลเป็นคนฉลาด ไม่ช้าก็จับใจความในนั้นได้“ผู้หญิงเหรอ เฮ้ นิธาน นายมีผู้หญิงแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ใช่ว่าเพิ่งมีหรอกใช่ไหม เริ่มกินเนื้อแล้วเหรอ” นิธานปัดมือเฉลิมพลออกอย่างรังเกียจ ในแววตานั้นมีความเหยีดหยาม“นายคิดว่าใครเขาจะคบคนไม่เลือก หน้าเหมือนนายอย่างนั้นเหรอ” “เฮ้ พูดให้ชัดเจนหน่อย ใครเขาคบคนไม่เลือกหน้ากัน ผมเป็นคนใสสะอาดมากเลยนะ!”เฉลิมพลไม่พอใจ“ผู้ หญิงที่อยู่กับฉันแต่ละคนล้วนแต่...” “พอเถอะ ผมไม่อยากฟัง!”นิธานไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนั้นของเฉลิมพบ“ยังไงก็ตามนายรักษาร่างกายนาย เอาไว้ให้ดีล่ะ ไม่อย่างนั้นพอถึงเวลานั้นแล้ว แม้แต่ดนพก็ช่วยนายไม่ได้!” “ฉิบ!”เฉลิมพลอดไม่ได้ที่จะโพล่งคำหยาบออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะนิธานเป็นพี่น้องเขา เขาต้องตีนิธษนตายแน่ “ว่าไง ตกลงผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!”เฉลิมพลไม่ถามนิธาน แต่ไปถามดนพแทน จากที่ได้ยินทั้งสองพูดคุยกัน มันหมายถึงผู้หญิงคนนั้นได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังบาดเจ็บเพราะแส้“จึ๊ ๆ ไม่ใช่ว่าหลงอะไรเป็นพิเศษหรอกใช่ ไหม” “อย่าเหลวไหลน่า” ดนพเห็นว่าสีหน้าของนิธานไม่ค่อนดีเท่าไรก็รับยั้งคำพูดของเฉลิมพลทันที คนอย่างเฉลิมพลแม้ไม่ใช่คนจิตใจไม่ดี แต่ว่า...ปากของไม่ดีเป็นพิเศษ เวลาพูดก็ทำให้คนโมโหได้ อีกทั้งปาก ไม่มีหูรูด“เป็นพี่สะใภ้น่ะ” “พี่สะใภ้...นายหมายถึงปาลี?”เฉลิมพลมีความประทับใจแย่ ๆ กับปาลี พอนึกถึงตอนที่นิธานแต่งงานกับปาลี แล้ว ผู้หญิงที่ชื่อปาลีแม้หน้าตาจะพอใช้ได้ แต่สมองกลับมีปัญหา บวกกับหลังจากนั้นเฉลิมพลได้พบเจอกับปาลีหลายต่อหลายครั้ง แต่ละครั้งปาลีก็แต่งตัวเหมือนผีอย่างไรอย่าง นั้น แม้แต่ตอนที่ปาลีคุ้มคลั่งฆ่าตัวตาย เฉลิมพลก็ไม่แปลกใจเลยถ้าคนที่เป็นสุภาพบุรุษผู้แสนจะต่างก็รังเกียจผู้ หญิงอย่างปาลีสุดขีด เขาเข้าใจที่ความสะอิดสะเอียนลึก ๆ ที่นิธานที่ต่อปาลีเป็นอย่างดี ขนาดเฉลิมพลก็ยังเคยออกความเห็นคิดจะ ช่วยเหลือให้นิธานหย่ากับปาลีอยู่หลายครั้ง แต่ตอนนี้พอได้ยินนิธานพูดกับนพแล้ว มันเหมือนกับว่านิธานเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมากไม่ใช่หรือ ให้ตายเถอะ นี่ ไม่ใช่สัญญาณที่ดีเลย!“ผมว่านะเจ้าสาว นายไม่ได้กินยาผิดใช่ไหม ทำไมอยู่ ๆ ก็นึกเป็นห่วงใยบ้านนั่นขึ้นมาล่ะ แล้วก็นะ เธอได้รับบาดเจ็บก็บาดเจ็บไปสิ นายจะไปทำดีอะไรกับเธอขนาดนั้น ให้ดนพไปตรวจดูก็ได้แล้วนี่” นิธานตีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาฉายแววเงียบสงบ“เธอ...ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว!” ใช่ เป็นเพราะไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ดังนั้น เขาถึงได้มีความรู้สึกว่าไม่อาจควบคุมผู้หญิงคนนี้ได้ พอนิธานหาคำตอบได้แล้ว อารมณ์หดหู่ก่อนหน้านั้นก็ได้รับการแก้ไขทันที นิธานได้รับการแก้ไขนั้นแล้ว แต่เฉลิมพลกลับรู้สึกไม่ดี เขายื่นมือไปแตะหน้าผากนิธาน จากนั้นก็พึมพำกับตัวเอง “ไม่ได้เป็นไข้นี่!” “นายทำอะไร!”นิธานปัดมือเฉลิมพลทิ้ง นึกถึงเมื่อครู่นี้ที่ถูกเฉลิมพลเอามือแตะหน้าผาก เขาก็รู้สึกเย็นวาบขึ้น มา“ผมไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของแกนะ!” “เหอะ ๆ”เฉลิมพลหัวเราะเยาะ“เจ้าสาม นายเป็นคนหลงตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่! ไม่สิ ๆ นาย...จัดการกับตระกู ลมะเด็ง เพราะปาลีเหรอ” เฉลิมพลขมวดคิ้ว“นายรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้น...อืม นายบอกว่าเธอเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปยังไง ไม่ใช่ว่าจะเล่น ละครอะไรอีกหรอกนะ” ความประทับใจที่เฉลิมพลมีต่อปาลีนั้นต่ำเกินไปจนทำให้เฉลิมพลมีอคติต่อปาลีอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปกติแล้วน้ำ เสียงที่ใช้พูดคุยด้วยก็ไม่ถึงกับดีเสียด้วยซ้ำ “พี่พล พี่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ที่พี่สามพูดน่ะถูกแล้ว ผู้หญิงที่ชื่อปาลีเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ผิดปกติมาก ด้วย ไม่เหมือนกับนิสัยก่อนหน้านี้เลย”ดนพเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ให้เฉลิมพลฟัง เขารู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เหตุการณ์จมน้ำในครั้งนั้น หลังจากตื่นขึ้นมา เธอก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน เหมือนกับว่า เป็นคนฉลาดขึ้นมาบ้างแล้ว แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือตอนนี้คนที่อยู่ในร่างไม่ใช่ปาลี แต่เป็นชยานี นิสัยของปาลีเมื่อก่อนนี้ไม่รู้ว่าเป็นจริงหรือเท็จ แต่นิสัยของเธอยามที่เผชิญหน้ากับนิธานและคนอื่น ๆ นั้นเห็นได้ ชัดมากว่าทำให้ผู้คนรู้สึกรังเกียจ ทว่า นิสัยของชยานีกับปาลีไม่เหมือนกันแม้แต่นิดเลย ชยานีเป็นคนแข็งแกร่งไม่ยอมคน ทั้งยังเป็นคนฉลาดเฉียบแหลม เรื่องพวกนี้ช่วงนี้นิธานเองก็สังเกตเห็นแล้ว อีก อย่าง ที่ชยานีบอกว่าไม่รักเขา ก็ไม่รักเขาแล้วจริง ๆ ช่วงเวลานี้นับได้ว่าทั้งสองมีผลประโยชน์ร่วมกันชั่วคราว หากชยานีเล่นละคร มันก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาเขาไหได้ หากเป็นการเล่นละครจริง ๆ แล้วเขาดูไม่ออกเลยแม้แต่นิด ถ้าอย่างนั้นก็บอกได้เลยว่าทักษะการแสดงละครของเธอสูงเกินไปแล้ว เฉลิมพลยิ่งฟังแล้วก็ยิ่งคิดว่ามันน่าเหลือเชื่อ“นายบอกว่าหลังจากที่เธอจมน้ำ นิสัยก็เปลี่ยนไปมาก แล้วก็ตกลง หย่ากับนายอย่างนั้นเหรอ แล้วก็อยากได้ค่าเลี้ยงดูจากนายอีก” เฉลิมพลรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อ เพราะตอนแรกเขาทำอะไรลับหลังหลายอย่าง เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นตกลงหย่า กับนิธาน แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่สะทกสะท้าน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่ยอมหย่า ทำไมจมน้ำแค่ครั้งเดียวถึงได้เปลี่ยนไปกันนะ “เธอบบอกว่าเธอได้สติแล้ว ไม่คิกเพ้อฝันในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้ว”นิธานเล่าเรื่องที่เขาได้พบเห็นในบ้า นมะเด็งให้เฉลิมพลฟัง เฉลิมพลยิ่งอ้าปากค้างยิ่งกว่าเดิม“บ้านหมา?” นิธานพยักหน้า“อืม ผมเห็นมากับตาตัวเองเลย” หากไม่ใช่เพราะวันนั้นเขาทนคุณปู่ไม่ไหว หากวันนั้นเขาไม่ยอมเดินทางไปดูล่ะก็ ไม่แน่ว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะ ตายไปในนั้นแล้วก็ได้ “เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะร่วมมือกันเล่นละครกับตระกูลมะเด็งน่ะ”เฉลิมพลยังไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร ยากจะ ทำให้คนเชื่อจริง ๆ ว่าเธอจะกลับตัวเป็นคนใหม่ได้ นิธานส่ายหน้า“เป็นไปไม่ได้!”เขาเป็นคนที่เจอกับผู้คนมามาก ใครก็ตามที่มีเจตนาแอบแฝง ก็ไม่อาจรอดพ้น สายตาเขาได้“ปาลีบอกว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลมะเด็ง ตรงจุดนี้แหละที่ทำให้ฉันเชื่อ” “เหอะ ๆ”ทว่า เฉลิมพลหลับหัวเราะ หัวเราะอย่างออกรสออกชาติอยู่เป็นเวลานาน“จะบอกอะไรให้นะเจ้าสาม นายคงไม่ได้ล้มจริง ๆ หรอกใช่ไหม! ผู้หญิงคนนั้น...มันจะมีค่าถึงให้นายจัดการกับตระกูลมะเด็งหรือ ถึงตอนนี้ตระ กูลมะเด็งจะย่ำแย่ขึ้นไปทุกวัน แต่สุดท้ายรากฐานก็ยังอยู่ และผมว่านายคงไม่ทำการซื้อขายที่ไม่คุ้มทุนแบบนั้น เพราะผู้หญิงคนนี้จะจัดการตระกูลมะเด็งหรอก” นิธานเงยหน้ามองเฉลิมพล“นายมีความเห็นเกี่ยวกับเธอเยอะเลยนะ” เฉลิมพลยักไหล่ ท่าทางเหมือนไม่ใส่ใจ“ก็เธอเป็นเมียนายนี่ ไม่ใช่เมียฉัน นายชอบยังไงก็แบบนั้นแหละ”ยัง ไงเขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่ “แต่นายต้องคิดให้ดี ๆ นะ ผู้หญิงคนนี้เคยทำเรื่องพวกนั้นมาก่อน นาย…” “สบายใจได้เลย เธอไม่ได้ให้ผมช่วยจัดการกับตระกูลมะเด็งหรอก อีกอย่าง…”นิธานชักงักไป“เราเซ็นข้อ ตกลงหย่ากันแล้ว ปีหน้าก็หย่ากันแล้ว” “OMG นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ผู้หญิงคนนั้นปล่อยวางง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”พอเฉลิมพลได้ยินถึงจุดนี้แล้ว ก็แปลกใจมาก เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็แค่ใช้แผนถ่วงเวลา แต่ตอนนี้เขาต้องเชื่อแล้ว “อืม ผมสัญญาจะให้เธอสามสิบล้าน”นิธานดื่มไปอีกแก้ว“ฉันตกลงกับคุณปู่ไว้สามปี ถ้าสามปีนี้เธอไม่มีลูก และเราไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกันก็จากกันไปด้วยดี สมบัติผผมก็แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่ง” เฉลิมพลนิ่งเงียบ“...” “ผู้หญิงคนนี้โง่หรือเปล่า แค่สามสิบล้านก็ตกลงแล้วเหรอ”เฉลิมพลคิดว่าสมองของผู้หญิงคนนี้คงมีรูกลวง สุดท้ายก็เหมือนที่รู้จักก่อนหน้านี้ ทรัพย์สมบัติของนิธานตั้งครึ่งเชียวนะ ของพวกนั้นมีค่าตั้งหลายพันล้าน นึกไม่ ถึงว่าเธอไม่ยักกะทำตัวเป็นสิงโตอ้าปากกว้าง “นายก็คิดว่าเธอไม่เหมือนเดิมเหรอ”นิธานถาม แต่เฉลิมพลกลับส่ายหน้า“ไม่ ผมว่าเธอไม่มีสมองเหมือนเดิมนั่นแหละ ...” ก็ใช่ จะมีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่ไม่อยากได้เงินหลายร้อยล้าน แต่ดันเอาเงินแค่สามสิบล้าน ถึงจะหย่ากัน แต่ไม่จำเป็นต้องตกลงตอนนี้ก็ได้ แค่รออีกหนึ่งปีก็พอแล้ว“ช่างเถอะ ยังไงนี่มันก็เรื่องของนาย คำ พูดของผมเรื่องผู้หญิงคนนี้นายก็ฟัง ๆ เอาไว้บ้างละกัน อย่าให้เธอทำอะไรนายได้ล่ะ” “อืม” ส่วนทางฝั่งชยานี หลังจากที่นิธานออกไปแล้ว ก็อยู่พักในบ้านตลอดช่วงบ่าย ช่วงเวลามื้อเย็นก็ลงมาชั้นล่าง ทว่า กลับไม่ที่สำหรับเธอ เธอเหลือบมองเวลา ยังเหลืออีกหนึ่งนาทีถึงจะเริ่มมื้ออาหาร แต่ว่าตรงที่นั่งนอกจากถ้วยและตะเกียบของจารุณี กับนวีนแล้ว ก็ไม่มีของเธอเลย ชยานีขมวดคิ้วอย่างหนัก สีหน้าดูไม่ดีอย่างมาก คนในบ้านต่างก็ว่ากันว่าเธอกำลังป่วยอยู่ ดังนั้นสีหน้าของเธอจึง ยิ่งไม่น่าดู จารุณีนั่งอยู่ข้างนวีน เธอมองชยานีอย่างใจจดใจจ่อ มือจับมีดและส้อม แววตาเหมือนจะมีความยั่วยุแฝงอยู่“เฮ้อ ในที่สุดคนที่ยุ่งสุด ๆ ของบ้านเราก็ยอมลงมากินข้าวจนได้” เพราะหลายวันมานี้ชยานีอยู่ที่โรงพยาบาล จึงไม่ได้กลับบ้าน หลายวันนี้จารุณีจึงไม่เห็นชยานี ดังนั้น ถึงได้พูดแบบนี้ ชยานีสบตาจารุณีด้วยสายตาเย็นชา แต่เธอไม่ได้เก็บเอาจารุณีมาใส่ใจ เพราะชยานีคิดว่าจารุณีก็แค่คนจำพวกโต แต่ตัว แต่สมองยังไม่โต อายุก็ไม่น้อย แต่สมองกลับไม่มี เหมือนเด็กโข่งปัญญาอ่อนอย่างไรอย่างนั้น แต่จารุณีกลับไม่รู้จักตัวเอง ต้องเผย ไอคิวออกมาต่อหน้าเธอทุกครั้งไป จารุณีเห็นว่าชยานีไม่สนใจตนจึงกระแทกมีดและส้อมลงกับโต๊ะเสียงดังปัง จากนั้นก็โพล่งเสียงแหลมออกมา ชยานีกะพริบตา เลิกคิ้วเล็กน้อย พลางมองจารุณีอย่างสนอกสนใจ จารุณีเห็นท่าทีของชยานีแล้วกลับกัดฟันกรอด“พ่อบ้านชนัต ลืมกฎของตระลูภูลพิพัฒน์ไปแล้วหรือ เลยเวลา แล้วไม่ต้องรอ ยังไม่ให้คนพาตัวขวางหูขวางตานี่ออกไปอีก!” ชยานีได้ยินก็ชำเลืองมองจารุณีด้วยสายตาเย็นเยือกทันที จากนั้นก็มองพ่อบ้านชนัตที่เตรียมจะลงมืออยู่ไม่ไกล มุมปากของชยานียกยิ้มขึ้น ทว่า สายตากลับไร้อารมณ์“พ่อบ้านชนัต คุณกล้ามากนะคะ!” เธอเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะ ลากเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง“ยังไม่เตรียมถ้วยจานมาอีก!” “ปาลี เธอนั่นแหละที่กล้าดี ใครใช้ให้เธอวางอำนาจ ให้เธอนั่งที่หัวโต๊ะเหรอ”จารุณีเห็นท่าทีของชยานีแล้วก็ถือโอกาสเริ่มโจมตี“เธอนี่มันตัวอะไรกัน!” ชยานีช้อนตามองอย่างเย็นเยือก สายตาคมกริบจับจ้องที่จารุณี จากนั้นก็ยิ้มเบา ๆ“จารุณี ดูเหมือนสมองเธอจะ ไม่ค่อยดีนะ ครั้งก่อนฉันก็พูดไปแล้ว ฉันเป็นคนไม่ใช่เหรอ หืม?” ชยานียกมือขึ้นเคาะโต๊ะไปมา“แต่ว่านะจารุณี ไอ้ที่อยากจะเป็นตัวอะไรครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ หรือว่าเธอเป็นตัวอะไรกัน?” “ฉันไม่ใช่ตัวอะไรนะ ฉัน...” “อ้อ ที่แท้เธอก็ไม่ใช่ตัวอะไรนี่เอง!”ชยานีเข้าใจในทันที